Pierwsze dotyczy zagrożenia możliwości dalszego funkcjonowania instytucji doradcy metodycznego. Zapoczątkowane zmiany programowe, które są tym pierwszym podstawowym celem reformy oświatowej, wymagają wyjątkowo dużego wysiłku ze strony ludzi dobrze do realizacji tego zadania przygotowanych. Są to doradcy metodyczni funkcjonujący w terenowych ogniwach ośrodków metodycznych. Generalnie można już stwierdzić, że nauczyciele, ze względu na pośpiech we wdrażaniu reformy oświatowej, nie są do niej dobrze przygotowani. Dlatego tym cenniejsza jest pomoc, jaką mogą uzyskać ze strony wymienionych doradców. Dotychczasowy mechanizm przyznawania środków na wynagrodzenia dla doradców - są one cząstką subwencji oświatowej przypadające na jednego ucznia - nie gwarantuje dobrego rozwiązania i dyspozycyjności zatrudnienia, jaka w tym zakresie musi występować.

Wnoszę, ażeby niezbędne środki zostały wyłączone z subwencji oświatowej i umieszczone w budżecie marszałka województwa, czyli tam, gdzie funkcjonują ośrodki metodyczne. Właśnie one, dysponując tymi środkami, na mocy stosownych porozumień, mogłyby rekompensować samorządom powstały z tego tytułu ubytek w funduszu płac. Byłoby to najrozsądniejsze rozwiązanie, gwarantujące sprawne funkcjonowanie całego systemu doradztwa.