W odpowiedzi na oświadczenie senatora - Pana Zbyszka Piwońskiego, przekazane przy piśmie Pani Marszałek - AG/043/186/99/IV, w sprawie zahamowania procesu doskonalenia zawodowego lekarzy, pragnę wyjaśnić, iż dotychczasowe zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 1 lutego 1983 r. w sprawie specjalizacji lekarzy, lekarzy dentystów, magistrów farmacji oraz innych pracowników z wyższym wykształceniem zatrudnionych w służbie zdrowia i opiece społecznej (Dz.Urz. MziOS Nr 3 z 1983 r. z późn. zmianami) straciło swoją moc 27 września 1998 r. zgodnie z art. 67 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza. Ten fakt spowodował jedynie brak możliwości rozpoczynania specjalizacji przez lekarzy, do czasu wydania nowego rozporządzenia w przedmiotowej sprawie, natomiast zgodnie z zapisem art. 64 cytowanej ustawy - nie utrudnił w żadnym stopniu realizacji szkolenia specjalizacyjnego, rozpoczętego zgodnie z dotychczasowymi przepisami.

Uprzejmie informuję, iż oświadczenie senatora - Pana Zbyszka Piwońskiego zostało złożone na posiedzeniu Senatu w dniu 22 kwietnia 1999 r., a więc przeszło tydzień po opublikowaniu rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz. Ustaw Nr 31 z dnia 14 kwietnia 1999 r.). Przepisy tego rozporządzenia weszły w życie 14 dni po jego opublikowaniu i aktualnie lekarze składają wnioski o rozpoczęcie specjalizacji, w ramach nowego jednostopniowego systemu specjalizacji.

Wydłużenie prac nad rozporządzeniem w sprawie specjalizacji nastąpiło z przyczyn obiektywnych. Szkolenie specjalizacyjne lekarzy polega na zdobywaniu kwalifikacji głównie poprzez udzielanie świadczeń zdrowotnych w ramach programu specjalizacji, a więc musiało być dostosowane do realiów reformowanej ochrony zdrowia, tak pod względem organizacyjnym jak i finansowym. Nie bez znaczenia dla stworzenia właściwych zabezpieczeń organizacyjnych tego typu szkolenia, było również uwzględnienie nowego administracyjnego podziału kraju.