Składam prośbę o pilne rozwiązanie pewnego węzła gordyjskiego, który powstał w wyniku niespójności dwóch dokumentów. Mam tu na myśli ustawę o systemie ubezpieczeń społecznych, z 13 października 1998 r., która w art. 110 nakłada na pracodawcę obowiązek stosownego podwyższenia uposażeń, czyli ich ubruttowienia - chodzi o doprowadzenie do potrąceń i przy tym nienaruszenie w żaden sposób istniejącego uposażenia netto - a także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1998 r., w sprawie wskaźnika przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w 1999 r. Oba te dokumenty są ze sobą niespójne. Co gorsza, wszelkie interwencje i rozmowy z właściwymi resortami, w tym przypadku z Ministerstwem Skarbu Państwa, nie odnoszą żadnego rezultatu. Zbliża się 1 stycznia i instytucje podległe temu resortowi właściwie nie będą w stanie wywiązać się ze swoich obowiązków wobec pracodawców. Jednocześnie, nowelizując stosowne rozporządzenie Rady Ministrów, należałoby dokonać wykładni, jak należy postępować w sytuacji, gdy uposażenie składa się z dwóch części, przy czym ta druga to honoraria. Jest to szczególny przypadek, bowiem w przypadku honorariów inaczej oblicza się tak zwany koszt pozyskania. Wymaga to wyjaśnienia, ponieważ w każdym innym przypadku dojdzie do złamania prawa w wyniku własnej interpretacji przepisów przez poszczególne zakłady. Podnoszę tę sprawę prawie w ostatniej chwili. Za parę dni zaczyna się nowy rok, tak więc trzeba w trybie pilnym poinformować zainteresowanych, jak należy postępować w takich sytuacjach.