Warszawa, 26 lutego 2001 r.

Na wstępie chciałbym podkreślić, że na problem restrukturyzacji jednostek wojskowych na Warmii i Mazurach należy patrzeć przez pryzmat przemian organizacyjnych realizowanych w Siłach Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej od 1998 r. Przyjęcie przez Radę Ministrów w dniu 30 stycznia br. "Programu Przebudowy i Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP w latach 2001-2006" spowodowało konieczność podjęcia bardziej radykalnych niż dotychczas działań sanacyjnych. Program ten opracowano bowiem w oparciu o takie założenia określone przez Radę Ministrów, jak: ograniczenie liczebności sił zbrojnych do ok. 150 tys., zmniejszenie zasobów infrastruktury wojskowej oraz zwiększenie wydatków na zakup nowoczesnej techniki wojskowej.

Pragnę zapewnić panią Marszałek, że wszelkie działania związane z likwidacją jednostek wojskowych podejmowane są niezwykle rozważnie, a poprzedzają je wnikliwe analizy, w których brany jest pod uwagę również aspekt społeczny takiej decyzji. Zgodnie z "Programem..." nie planuje się zasadniczego zmniejszenia potencjału bojowego w rejonie północno-wschodniej Polski. Zlikwidowane lub zmniejszone zostaną jedynie jednostki szkolne i logistyczne, których lokalizację należy dostosować do obecnej sytuacji strategicznej naszego kraju.

Dlatego też już w 1999 r. Ministerstwo Obrony Narodowej podjęło decyzję o rozformowaniu 9. Ośrodka Szklenia Specjalistów Łączności w Mrągowie do końca 2002 r. Zadania szkoleniowe tego ośrodka realizowane będą w garnizonie Zegrze w oparciu o tamtejszą specjalistyczną bazę dydaktyczną. Pozwolę sobie przy tym zauważyć, że rozwiązanie to wprowadzane jest w życie w sposób bardo przemyślany. Np. nieruchomości wojskowe w garnizonie Mrągowo przekazane zostaną na potrzeby cywilne dopiero po odpowiednim zabezpieczeniu przebiegu procesu szkoleniowego w Zegrzu. Dlatego też przesunięto o trzy lata termin rozformowania Ośrodka zaplanowany pierwotnie na 1999 r. Pozwoli to dobrze przygotować przekształcenia i maksymalnie ograniczy ich negatywne skutki. W podobny sposób rozformowane zostanie Centrum Szkolenia Uzbrojenia i Elektroniki w Olsztynie. Decyzja ta była niezbędna, a jej przekładanie na bliżej nieokreślony termin pogorszyłby jedynie i tak już trudną sytuację żołnierzy zawodowych w tej jednostce skazując ich na życie w ciągłej niepewności o swój los.

Chciałbym poinformować Panią Marszałek, że obiekty zwalniane przez likwidowane jednostki wojskowe zagospodarowane są zgodne z przepisami ustawy z dnia 22 czerwca 1999 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 86, poz. 433 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego (Dz.U. Nr 90, poz. 405 z późn. zm.). Zgodnie z tymi uregulowaniami Ministerstwo Obrony Narodowej przekazuje nieruchomości uznane za zbędne dla potrzeb obronności i bezpieczeństwa państwa na rzecz Agencji Mienia Wojskowego. Środki pozyskane przez Agencję z ich sprzedaży trafiają do budżetu resortu Obrony Narodowej. Natomiast gospodarowaniem gruntami, budynkami i lokalami mieszkalnymi wykorzystywanymi w celu zakwaterowania żołnierzy zawodowych zajmuje się Wojskowa Agencja Mieszkaniowa. Nieuzasadnione jest więc twierdzenie, że mienie to zostaje bezpowrotnie zaprzepaszczone.

Ustosunkowując się do propozycji Panów Senatorów odnośnie umieszczenia w Olsztynie dowództwa korpusu wydzielanego z Pomorskiego Okręgu Wojskowego, muszę niestety stwierdzić, iż przyjęcie takiego rozwiązania jest mało realne w obecnej sytuacji budżetowej MON. Wspomniany wcześniej "program..." zakłada, iż dowództwo korpusu utworzone zostanie w oparciu o infrastrukturę i jednostki dowodzenia po przekształcanym dowództwie Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy.