Wysoka Izbo! W grudniu ubiegłego roku w obu izbach parlamentu odbyła się debata nad ustawą o zmianie zasad waloryzacji rent i emerytur służb mundurowych. Nie będę wracał do emocji tamtych dni. Od tamtego czasu otrzymałem w różnej formie wiele pytań i wypowiedzi dotyczących losów ustaw emerytalnych służb mundurowych. Zdaję sobie sprawę, że były i są prowadzone prace nad nowym systemem ubezpieczeń społecznych. Byłem przekonany, że gdy będą omawiane problemy dotyczące poszczególnych środowisk, a szczególnie tak specyficznych jak środowisko służb mundurowych, to ich przedstawiciele zostaną zaproszeni do udziału w pracach komisji. Ze zdziwieniem więc przyjąłem wiadomość, że nadzwyczajna sejmowa komisja do spraw rozpatrzenia projektów ustaw o ubezpieczeniach społecznych nie wyraziła zgody, aby w jej pracach wzięli udział przedstawiciele środowisk wojskowych. Myślę, że przed podjęciem decyzji warto byłoby wysłuchać zainteresowanych, ich argumentów i propozycji, które mogłyby wpłynąć na jej podjęcie. Po rzeczowej dyskusji przestanie się może bowiem tworzyć wypaczony obraz biednego społeczeństwa i opływającej w dostatek wojskowej kadry zawodowej, a także emerytów wojskowych.

W 1993 r. w wyniku dyskusji przyjęto kompromisową ustawę emerytalną. Wprawdzie kadrę zawodową pozbawiono wówczas wielu uprawnień, lecz w zamian zapewniono jej poczucie stabilizacji po odejściu na emeryturę. Od 1991 r. w wyniku działań oszczędnościowych pozbawiono ją uprawnień do bezpłatnych leków i obozów szkoleniowo-kondycyjnych, ulg przy przejazdach środkami komunikacji państwowej, nie opodatkowanych ekwiwalentów: remontowo-konserwacyjnego i za przejazdy urlopowe. Pozbawiono ją zwrotu kosztów przejazdów do pracy i ekwiwalentu za brak kwatery stałej. Cofnięto dotacje do kasyn, czynszów w mieszkaniach służbowych, sanatoriów, wczasów, kolonii i obozów oraz przedszkoli i żłobków. Cofnięto nagrody motywacyjne za uzyskanie bardzo dobrej oceny ze szkolenia fizycznego i dodatek za wykształcenie. Zmniejszono o 25% emerytury służb mundurowych z możliwych 100% podstawy wymiaru do maksymalnie 75%. Wszystko to zostało przyjęte przez środowiska wojskowe ze zrozumieniem i uznane za gwarancję stabilności rent i emerytur. Były one wprawdzie na niższym o 25% poziomie lecz, powiązane z płacami, dawały poczucie bezpiecznego bytu. Dziś te środowiska chce się pozbawić tego poczucia bezpieczeństwa, chce się je skonfliktować różnym traktowaniem, zależnym od daty urodzenia. W rezultacie działa się w ten sposób na szkodę obronności kraju. Ponawia się poprzednio popełniony błąd, to znaczy, nie rozmawia się z zainteresowanymi środowiskami.

Panie Marszałku Wysoka Izbo! Od kilku miesięcy widoczne jest wręcz masowe zwalnianie się ze służby wojskowej kadry zawodowej w średnim wieku. Jest to bardzo szkodliwe zjawisko, prowadzące do obniżenia poziomu zdolności bojowej naszego wojska. Dlatego w imię naszego wspólnego dobra, jakim jest bezpieczeństwo, w imię polskiej racji stanu apeluję o pozostawienie w spokoju dotychczas obowiązujących służb mundurowych, w tym szczególnie resortu obrony narodowej.

Apeluję również, aby wtedy gdy rząd oraz komisje sejmowe i senackie będą pracowały nad zagadnieniami socjalnymi dotyczącymi służb mundurowych, byli zapraszani do tych prac przedstawiciele służb z resortu obrony narodowej. Proponuję, aby to byli przedstawiciele Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy oraz Konwentu Dziekanów Korpusu Oficerów Wojska Polskiego.