Minister Zdrowia i Opieki Społecznej przesłał wyjaśnienie w związku z oświadczeniem senatora Jerzego Pieniążka, złożonym na 34. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 3
7):Warszawa, dnia 5.05.1999 r.
Szanowna Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowna Pani Marszałek,
W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Senatora Jerzego Pieniążka na 34. posiedzeniu Senatu w dniu 22 kwietnia 1999 r., przekazane nam pismem z dnia 28 kwietnia 1999 r., znak: AG/043/184/99/IV, uprzejmie wyjaśniam, że:
kwestię członkostwa w kasie chorych i związaną z tym kwestię wyboru świadczeniodawcy (w opisanych przypadkach - szpalta) regulują przepisy ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 153 i Nr 75, poz. 468 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31c ust. 2 powołanej ustawy - "Ubezpieczony ma prawo do wyboru szpitala spośród szpitali tego samego poziomu referencyjn
ego, które zawarły umowę z Kasą Chorych [...]". Natomiast art. 169a powołanej ustawy precyzuje z jakimi szpitalami zawierane są umowy na udzielanie świadczeń zdrowotnych na pierwszy rok działalności kas chorych - "Pełnomocnik regionalny przed dniem rozpoczęcia działalności Kasy Chorych zawiera na okres 1 roku umowę na udzielanie świadczeń zdrowotnych od dnia 1 stycznia 1999 r. ze szpitalami będącymi samodzielnymi zakładami opieki zdrowotnej na obszarze działania tej Kasy Chorych [...]". Wybór świadczeniodawcy ogranicza się więc do tych podmiotów/szpitali, które mają podpisany kontrakt z kasą, której ubezpieczony jest członkiem.W uzasadnionych przypadkach, zwłaszcza w sytuacji, w której kasa chorych nie może zapewnić pełnego zakresu świadczeń zdrowotnych na swoim terenie (np. wskutek braku specjalistycznych placówek ochrony zdrowia) lub w sytuacji nagłego zachorowania, ubezpieczony może korzystać z opieki zdrowotnej w zakładach położonych na innym terenie, mających umowę z kasą chorych właściwą dla danego wo
jewództwa, a kasy chorych rozliczają się między sobą.W sytuacji innych niż wyżej wymienione, ubezpieczeni pragnący kontynuować lub podjąć leczenie w placówkach ochrony zdrowia znajdujących się poza obszarem działania właściwej kasy chorych (lub w placówkach związanych z umową z Branżową Kasą Chorych dla Służb Mundurowych) powinni liczyć się z koniecznością pokrycia kosztów udzielonych świadczeń.
Rozważając problem "nie wyrażania" zgody na kontynuację lub podjęcie leczenia poza obszarem działania danej regionalnej kasy chorych należy brać pod uwagę ograniczone możliwości finansowe kas chorych oraz nałożony na nie (zgodnie z art. 53 ust. 3 powołanej ustawy) obowiązek przestrzegania zasady zrównoważenia wydatków z przychodami kas chorych oraz zasady, że suma k
wot zobowiązań kasy chorych wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się mieścić w planie finansowym kasy chorych. Należy także dodać, że kasy chorych, podpisując umowy na udzielanie świadczeń z zakładami opieki zdrowotnej znajdującymi się na ich terenie i wywiązując się z określonych w nich zobowiązań finansowych, opłacają już koszty świadczeń zdrowotnych przewidzianych dla swoich członków.Z analizy poziomu zabezpieczenia świadczeń stancjonarnych/szpitalnych na terenie Łódzkiej Regionalnej Kasy Chorych wynika, że Kasa dysponuje obecnie bazą szpitalną wystarczającą na pokrycie potrzeb zdrowotnych swoich członków w wymienionym zakresie. Znajduje się tam 8 szpitali III poziomu referencyjnego, 19 szpitali II poziomu i 22 szpitale I poziomu re
ferencyjnego.Wyrażam nadzieję, że powyższe wyjaśnienia stanowią wystarczające uzasadnienie kroków podjętych przez Łódzką Regionalną Kasę Chorych w przypadkach przedstawionych w oświadczeniu Senatora Jerzego Pieniążka.
Z wyrazami szacunku
Franciszka Cegielska