Spis oświadczeń, oświadczenie 1, oświadczenie 2


Minister Gospodarki przekazał wyjaśnienie w związku z oświadczeniem senatora Jerzego Markowskiego, złożonym na 52. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 59):

Warszawa, dnia 14 kwietnia 2000 r.

Pani
Alicja Grześkowiak

Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

W związku z przekazanymi przy piśmie AG/043/63/2000/IV z dnia 22 marca 2000 r. oświadczeniami Pana Senatora Jerzego Markowskiego złożonymi podczas 52 posiedzenia Senatu RP w dniu 16 marca 2000 r. uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

1. Odnośnie anulowania decyzji o postawieniu w stan likwidacji KWK "Dębieńsko"

W rządowym programie reformy przyjęto, że podstawowym kierunkiem działań mającym na celu ograniczenie ponoszenia strat w górnictwie węgla kamiennego, będzie między innymi zmniejszenie nierentownych zdolności produkcyjnych. Oznacza to w konsekwencji likwidację kopalń, które charakteryzują się trwałą nierentownością, a w tym kopalń, w których eksploatowane zasoby zostały już w znacznej części wyczerpane, a udostępnienie nowych wymagałoby poniesienia znacznych nakładów finansowych bez szansy ich zwrotu.

Kopalnia "Dębieńsko" w ostatnim pięcioleciu charakteryzowała się trwałą nierentownością, co potwierdzają jednostkowe wyniki ze sprzedaży węgla uzyskiwane w latach 1995 - 1999:

  1. r. - 8,54 zł/t,
  2. r. - 9,98 zł/t,
  3. r. - 18,22 zł/t,
  4. r. - 30,98 zł/t,
  5. r. 54,02 zł/t.

Podkreślić należy również, że pomimo stałego zmniejszania zatrudnienia w ostatnich latach wystąpił wzrost udziału wynagrodzeń z narzutami w nakładach kosztowych z 50,7% w 1996 roku do 61,0% w 1999 roku. Spowodowane to było mniejszym tempem obniżania stanu zatrudnienia w stosunku do spadku sprzedaży węgla.

W rezultacie, w kopalni występuje stały wzrost pracochłonności wydobycia, a wskaźniki wydajności pracy ulegają pogorszeniu, np. wydajność ogólna w 1999 roku w porównaniu do 1998 roku obniżyła się o 13,5%, a wydobycie węgla handlowego na 1 zatrudnionego zmniejszyło się 7,2%.

Wzrastające straty ze sprzedaży węgla powodowały systematyczne zwiększenie strat finansowych brutto, które w 1995 roku wyniosły 21,9 mln zł, a w 1999 roku 66,9 mln zł.

Analiza przeprowadzona przez Gliwicką Spółkę Węglową S.A. wykazała, że w przypadku dalszego utrzymania kopalni w 2000 r. poniosłaby ona stratę brutto w wysokości 111,3mln zł. Ponoszone straty finansowe były bezpośrednią przyczyną szybkiego narastania zobowiązań z 70,9 mln zł w 1995 roku do 158,0 mln zł w 1999 roku.

Wielkość zasobów operatywnych nadających się do górniczego zagospodarowania w partii leszczyńskiej wynosi 9 mln ton. Jednak w rejonie ich zalegania projektowana jest budowa autostrady A-1, dla której wyznaczony filar ochronny może uwięzić w przyszłości około 4 mln ton węgla.

W świetle powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że brak jest obiektywnych podstaw do anulowania decyzji o likwidacji KWK "Dębieńsko".

2. Odnośnie przyczyn odwołania ze stanowiska prezesa zarządu KWK "Siemianowice Rozalia" - pana Mariana Minkina

Pan Marian Minkina został odwołany ze stanowiska prezesa zarządu KWK "Siemianowice - ZG Rozalia" Spółka z o.o. z powodu nabycia przez niego uprawnień emerytalnych. Działanie to było zgodne z uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników KWK "Siemianowice - ZG Rozalia" Spółka z o.o. z dnia 10.01.2000 r. zobowiązującą Zarząd Spółki do stosowania racjonalnej polityki zatrudnienia z uwzględnieniem przechodzenia na emeryturę osób, które uzyskały uprawnienia emerytalne bez względu na zajmowane stanowisko.

Niezależnie od tego, w kopalni KWK "Siemianowice - ZG Rozalia" ujawniono przypadki wykorzystywania przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do potrzeb gospodarki rynkowej i szczególnych uprawnieniach gmin górniczych (Dz.U. Nr 162, poz. 1112) w sposób niezgodny z zasadami racjonalnego wykorzystania środków dotacyjnych na restrukturyzację zatrudnienia. W przypadku 8 osób stwierdzono fakt przeniesienia pracowników powierzchni do zakładu przeróbki mechanicznej węgla na okres kilku lub kilkunastu tygodni, po czym osobom tym przyznano jednorazowe odprawy pieniężne bezwarunkowe w wysokości przewidzianej dla pracowników przeróbki, tj. ponad sześciokrotnie wyżej niż wynosiła jednorazowa odprawa pieniężna bezwarunkowa dla pracowników powierzchni. W jednym przypadku osoba, która pobrała odprawę bezwarunkową, przeniesiona na krótki okres czasu przed jej otrzymaniem do zakładu przeróbki, wykonywała równocześnie swoje dotychczasowe obowiązki kierowcy.

Działania takie nie są zgodne z inicjatywą ww. ustawy oraz wskazują na brak gospodarności w wykorzystaniu środków pochodzących z budżetu państwa. Zostały one negatywnie ocenione przez zarząd RŚl.SW S.A., co przyczyniło się do zmiany z dniem 1.03.2000 r. na stanowisku Prezesa Zarządu Spółki.

Z wyrazami szacunku

MINISTER GOSPODARKI

z up.

Jan Szlązak

PODSEKRETARZ STANU


Spis oświadczeń, oświadczenie 1, oświadczenie 2