Szanowny Panie Premierze!

Na terenie województwa warmińsko-mazurskiego działa kilka banków, których dotychczasowy status radykalnie zmieni się z chwilą wejścia w życie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających. Należą do nich między innymi Bank Gospodarki Żywnościowej SA i Warmińsko-Mazurski Bank Regionalny SA.

Jak wynika z powyższego, rząd nie bierze pod uwagę udziału tego sektora i znaczenia jego polskości w prowadzeniu przez państwo suwerennej polityki gospodarczej. Prywatyzację traktuje jako narzędzie, źródło jednorazowych dochodów państwa. Logika i rozsądek nakazywałyby stworzenie na podstawie resztek polskiego sektora bankowego silnych polskich grup bankowych. Należy dążyć do zachowania kontroli nad pozostałymi instytucjami finansowymi znajdującymi się w rękach kapitału o polskim rodowodzie.

Realizacji tego postulatu można upatrywać w zbudowaniu wokół banków BGŻ SA i PKO BP SA, gromadzącego przecież ponad 30% oszczędności polskiego społeczeństwa, takich właśnie grup. Wzmocnienia kapitałowego i sieciowego PKO BP SA można dokonać między innymi przez połączenie go z Bankiem Pocztowym SA, wykorzystanie środków budżetowych oraz wyemitowanie i wprowadzenie akcji na giełdę papierów wartościowych. Emisję taką należy skierować wyłącznie do drobnych akcjonariuszy, dbając jednocześnie, aby nie utracić kontroli nad bankiem. Błędem byłoby dopuszczenie, by oszczędności polskiego społeczeństwa zostały wykorzystane na sfinansowanie przedsięwzięć gospodarczych zgodnie z preferencjami zagranicznych grup kapitałowych, a nie interesem rządu i społeczeństwa polskiego. Wzmocni to polskich przedsiębiorców, gospodarkę i zmniejszy transfer tak potrzebnych nam kapitałów za granicę.

Przez ostatnie lata politycy rządzącej koalicji ingerowali, niestety nie zawsze słusznie, w decyzje personalne na najwyższym poziomie zarządzania bankami. Zaowocowało to nie tylko destabilizacją tego sektora, ale również utratą przez skarb państwa kontroli nad wieloma kluczowymi dla naszej gospodarki instytucjami finansowymi i ich zasobami. Szansą wyjścia z tego impasu mogą być właśnie dwie grupy bankowe, skonstruowane według powyższego wzorca, które dzięki połączonym oszczędnościom ludności i kapitałowi własnemu oraz skarbu państwa stanowiłyby jedne z największych w krajach Europy Centralnej.

Janusz Lorenz