Kieruję zaniepokojony bardzo trudną sytuacją ekonomiczno-finansową cukrowni "Łapy" S.A. Cukrownia "Łapy" jest jedną z największych i najnowocześniejszych cukrowni w Polsce i jedyną w regionie północno-wschodnim. W regionie tym buraki cukrowe uprawia około 4,5 tysiąca plantatorów, an obszarze około 8 tysięcy ha. Stanowi to poważne, a czasami jedyne źródło dochodu dla gospodarstw i pozwala na utrzymanie rodzin. Bezpośrednio w cukrowni pracuje czterysta dwadzieścia osób, a w okresie kampanii cukrowniczej pracę sezonową podejmuje tam część mieszkańców Łap i okolic.

Wskazując na stale pogarszającą się sytuację oraz trudności w pozyskaniu kredytów na finansowanie działalności bieżącej oraz skup buraków cukrowych, już w miesiącu lipcu ubiegłego roku zarząd spółki wystąpił do akcjonariuszy z wnioskiem o dokapitalizowanie spółki przez podwyższenie kapitału akcyjnego. Mimo pozytywnej opinii rady nadzorczej cukrowni i Rady Nadzorczej Lubelsko-Małopolskiej Spółki Cukrowej, Ministerstwo Skarbu Państwa nie wyraziło zgody na podwyższenie kapitału akcyjnego, argumentując to rozpoczęciem prywatyzacji sektora cukrowniczego.

Nadzwyczajne walne zgromadzenie akcyjonariuszy lubelsko-małopolskiej spółki cukrowniczej, obradujące w Warszawie, ustaliło tryb i warunki zbycia akcji tylko dla trzech grup regionalnych cukrowni: wschodniej, zachodniej i południowej. Oznacza to, że cukrownia "Łapy" wchodząca do grupy północnej, będzie prywatyzowana w ostatniej kolejności. Opóźnienie prywatyzacji tej grupy oznacza brak perspektyw funkcjonowania cukrowni "Łapy", o ile nie nastąpi jej dokapitalizowanie.

W związku z tym, aby zapobiec upadłości tej cukrowni, zwracam się do pana ministra o pozytywne załatwienie wniosku zarządu cukrowni "Łapy" z dnia 2 kwietnia 1999 r. o podwyższenie kapitału akcyjnego spółki w drodze emisji akcji. Podwyższenie kapitału akcyjnego i szybkie objęcie akcji nowej emisji przez inwestora dawałoby bankom gwarancje spłaty zobowiązań, umożliwiając restrukturyzację zadłużenia i przeprowadzenie kampanii cukrowniczej w roku bieżącym. W przeciwnym wypadku brak perspektyw w poprawę aktualnej sytuacji na rynku cukru spowoduje, że banki będą zmuszone wypowiedzieć umowy kredytowe i zadłużenie pozostawić w stan wymagalności. Doprowadzi to do upadłości spółki.

Jako senator z tego województwa, do którego zwrócili się organizacje producentów, związków zawodowych oraz zarząd spółki, przedkładam w ich imieniu propozycje działań rządu, które mogą wpłynąć na poprawę sytuacji w polskich cukrowniach, polegające między innymi na: wykupie nadwyżki cukru z kwoty "A" szacowanej na około 400-500 tysięcy t, ustanowieniu ochrony celnej przy imporcie cukru na poziomie obowiązującym w Unii Europejskiej, weryfikacji limitu produkcji cukru na kraj według realnie oszacowanego spożycia, przyśpieszeniu prywatyzacji cukrowni, wejście inwestora strategicznego.