Dnia 13 lipca 1990 r. została uchwalona ustawa o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Jest to niewątpliwie najgorszy akt prawny uchwalony przez polski parlament po 1989 r. Z mocy tej ustawy, po kolejnych jej nowelizacjach, trwa proces uwłaszczania pracowników prywatyzowanych przedsiębiorstw częścią majątku narodowego, z równoczesnym wywłaszczaniem innych grup naszego społeczeństwa, między innymi pracowników sfery budżetowej, emerytów i rencistów.

W 1997 r. parlament poprzedniej kadencji uchwalił cztery ustawy tworzące fundament reformy systemu emerytalno-rentowego, z wykorzystaniem części majątku narodowego. Moje oświadczenie dotyczy ustawy, z 20 sierpnia 1997 r., o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą ubezpieczeń społecznych. Kieruję je do pana premiera Jerzego Buzka.

Na mocy tej ustawy mają zostać utworzone fundusze przemysłowe w postaci spółek akcyjnych. Po pierwsze, chodzi o przyspieszenie przekształceń i prywatyzacji wybranych przedsiębiorstw, z pozostawieniem 50% akcji w rękach skarbu państwa. Po drugie - o wykorzystanie części majątku narodowego na cele związane z reformą ubezpieczeń społecznych. Po trzecie - o umożliwienie uzyskania wreszcie korzyści z prywatyzacji przez te głęboko spauperyzowane grupy zawodowe i społeczne, które dotychczas nie były uprawnione do nabywania akcji prywatyzowanych przedsiębiorstw, na preferencyjnych warunkach albo bezpłatnie.

Ustawa weszła w życie 1 stycznia 1998 r., do końca czerwca nie znalazła się jednak w fazie realizacji. Jak mi wiadomo, minister skarbu państwa nie sporządził dotychczas listy przedsiębiorstw, które mają utworzyć określone w ustawie mocne grupy kapitałowe w postaci spółek akcyjnych. Minister zdrowia i opieki społecznej, minister edukacji narodowej oraz minister kultury i sztuki nie upominają się o akcje dla pracowników swoich resortów. Minister pracy i polityki socjalnej nie dba o interesy weteranów pracy, którzy nie otrzymywali akcji swoich prywatyzowanych przedsiębiorstw.

Każdy miesiąc opóźnienia realizacji postanowień omawianej ustawy naraża na poważne straty te grupy zawodowe i społeczne, które wcześniej nie były uprawnione do uzyskiwania korzyści z prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. A przecież, zgodnie z obowiązującą jeszcze w 1990 r. konstytucją przedsiębiorstwa te były i są własnością całego społeczeństwa. Domagam się więc od Rady Ministrów natychmiastowego przyspieszenia prac na wdrożeniem ustawy o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji - w związku z reformą ubezpieczeń społecznych.