Składam oświadczenie jako przewodniczący Komisji Ustawodawczej. Kieruję je do marszałka Sejmu i prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Stwierdzam, iż postępowanie wobec uchwalonej przez Sejm 29 czerwca 2000 r. ustawy o obywatelstwie polskim, postępowanie przewidziane w art. 121 konstytucji, zostało zakończone. Stało się to z chwilą wpłynięcia do marszałka Senatu, rok później, pisma marszałka Sejmu, które stwierdza, iż Sejm nie zamierza odrzucić bezwzględną większością głosów poprawek Senatu do uchwalonej ustawy. Tym samym należy przyjąć, iż uchwalona przez Sejm ustawa wraz z poprawkami Senatu, nieodrzuconymi zgodnie z nakazem konstytucji w trybie jej art. 121 ust. 3, winna być, w trybie art. 122, przedstawiona do podpisu prezydentowi Rzeczypospolitej. To, że marszałek Sejmu nie postąpił w ten sposób, tworzy delikt konstytucyjny, który może być nawet podstawą do postawienia marszałka przed Trybunałem Stanu.

W uzasadnieniu chcę stwierdzić, iż konstytucja nie wymaga odrzucenia poprawek Senatu w trybie głosowania, ale mówi wyraźnie, że uchwałę Senatu z poprawkami uważa się za przyjętą, jeżeli Sejm nie odrzuci jej bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów. Sejm miał możliwość rozpoznania poprawek Senatu i ich odrzucenia. Zwlekał z tym przez rok, w tym na pół roku świadomie zaniechał rozpoznania uchwalonej przez siebie ustawy, której datę wejścia w życie to on, a nie Senat, określił na 1 stycznia 2001 r. W tej sytuacji zaniechanie przez Sejm wykonywania jego konstytucyjnych obowiązków nie może rodzić skutków, które uniemożliwiają proces legislacyjny, naruszają konstytucję i praktycznie ubezwłasnowolniają władzę ustawodawczą. W tej sytuacji zasadne jest zwrócenie się do prezydenta, aby skorzystał ze swoich prerogatyw wynikających z art. 126 ust. 2 konstytucji - czuwania nad przestrzeganiem konstytucji - i zażądał przesłania mu uchwalonej dnia 29 czerwca 2000 r. ustawy o obywatelstwie polskim wraz z nieodrzuconymi poprawkami Senatu w celu zajęcia stanowiska, zgodnie z dyspozycją art. 122 konstytucji.