Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Powracamy do rozpatrzenia punktu dwudziestego ósmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane.
Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w tej sprawie.
Przypominam, że Komisja Nadzwyczajna Legislacji Europejskiej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek - druk senacki nr 770A. Projekt ten zostanie obecnie poddany pod głosowanie.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.
Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.
Kto wstrzymał się od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.
Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.
Na 71 obecnych senatorów 69 głosowało za, 1 - przeciw, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 187)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane.
Powracamy do rozpatrzenia punktu dwudziestego dziewiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ochronie baz danych.
Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w tej sprawie.
Przypominam, że Komisja Nadzwyczajna Legislacji Europejskiej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek - druk senacki nr 761A. Projekt ten zostanie obecnie poddany pod głosowanie.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały w sprawie ustawy o ochronie baz danych.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.
Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.
Kto wstrzymał się od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.
Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.
Na 75 obecnych senatorów 74 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 188)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ochronie baz danych.
Powracamy do rozpatrzenia punktu trzydziestego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Powszechnym Funduszu Stypendialnym.
Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Nauki i Edukacji Narodowej, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.
Przypominam też, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie, zgodnie z art. 52 ust. 6 Regulaminu Senatu, mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.
Proszę sprawozdawcę Komisji Nauki i Edukacji Narodowej, senatora Tomasza Michałowskiego, o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.
Senator Tomasz Michałowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Z upoważnienia Komisji Nauki i Edukacji Narodowej pragnę przedstawić Wysokiej Izbie następujące stanowisko: komisja rekomenduje odrzucenie ustawy.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Dziękuję bardzo.
Czy pan senator wnioskodawca chciałby jeszcze zabrać głos? Wniosek w trakcie dyskusji zgłosił pan senator Piotr Andrzejewski.
(Senator Piotr Andrzejewski: Dziękuję, nie.)
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o Powszechnym Funduszu Stypendialnym.
Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty przedstawiono następujące wnioski: Komisja Nauki i Edukacji Narodowej przedstawiła wniosek o odrzucenie ustawy, senator wnioskodawca Piotr Andrzejewski przedstawił wniosek o wprowadzenie poprawki do ustawy.
Informuję, że zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy, oznaczonym rzymską jedynką w druku nr 771Z, a następnie, w przypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawioną poprawką.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Nauki i Edukacji Narodowej, popartym przez komisję, o odrzucenie ustawy o Powszechnym Funduszu Stypendialnym, oznaczonym rzymską jedynką w druku nr 771Z.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.
Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.
Kto wstrzymał się od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.
Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.
Na 75 obecnych senatorów 39 głosowało za, 28 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 189)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o Powszechnym Funduszu Stypendialnym.
Powracamy do rozpatrzenia punktu trzydziestego pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o bibliotekach.
Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Kultury i Środków Przekazu, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.
Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie, zgodnie z art. 52 ust. 6 Regulaminu Senatu, głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.
Proszę sprawozdawcę Komisji Kultury i Środków Przekazu senatora Tomasza Michałowskiego o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.
Senator Tomasz Michałowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt w imieniu Komisji Kultury i Środków Przekazu przedstawić Wysokiej Izbie sprawozdanie z posiedzenia komisji, które odbyło się 30 sierpnia 2001 r. Komisja, po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w toku debaty, rekomenduje Wysokiej Izbie przyjęcie tej ustawy bez poprawek.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Dziękuję bardzo.
Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos?
Pan senator Lech Feszler?
(Senator Lech Feszler: Tak.)
Proszę bardzo, Panie Senatorze.
Senator Lech Feszler:
Proszę o poparcie mojej i pana senatora Kowalskiego poprawki, ponieważ zapobiegnie ona likwidacjom bibliotek i ograniczy administrację. Dziękuję.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Pan senator Witold Kowalski?
(Senator Witold Kowalski: Dziękuję bardzo.)
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o bibliotekach.
Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawione następujące wnioski: Komisja Kultury i Środków Przekazu wnosiła o przyjęcie ustawy bez poprawek, punkt oznaczony rzymską jedynką w druku nr 762Z; senatorowie wnioskodawcy przedstawili wniosek o wprowadzenie poprawki do ustawy, punkt oznaczony rzymską dwójką w druku nr 762Z.
Informuję, że zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawioną poprawką.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem komisji, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o bibliotekach bez poprawek, punkt oznaczony rzymską jedynką w druku nr 762Z.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.
Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.
Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.
Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.
Na 75 obecnych senatorów 49 głosowało za, 21 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 190)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Wysoki Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o bibliotekach.
Powracamy do rozpatrzenia punktu trzydziestego trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjętej w Genewie dnia 22 października 1996 r.
Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.
Przypominam, że Komisja Rodziny i Polityki Społecznej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek, druk senacki nr 747A. Projekt ten zostanie poddany pod głosowanie.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjętej w Genewie dnia 22 października 1996 r.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.
Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.
Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.
Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.
Na 74 obecnych senatorów 73 głosowało za, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 191)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Nr 178 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej inspekcji warunków pracy i życia marynarzy, przyjętej w Genewie dnia 22 października 1996 r.
Powracamy do rozpatrzenia punktu trzydziestego czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, przyjętej w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r.
Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.
Przypominam, że Komisja Rodziny i Polityki Społecznej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek, druk senacki nr 748A. Projekt ten zostanie obecnie poddany pod głosowanie.
Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, przyjętej w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.
Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.
Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.
Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.
Na 74 obecnych senatorów 74 głosowało za. (Głosowanie nr 192)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Wysoki Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Nr 182 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania najgorszych form pracy dzieci, przyjętej w Genewie dnia 17 czerwca 1999 r.
Powracamy do rozpatrzenia punktu trzydziestego drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o służbie zagranicznej.
Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.
Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie, zgodnie z art. 52 ust. 6 Regulaminu Senatu, głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.
Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej senatora Krzysztofa Majkę o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.
Senator Krzysztof Majka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej przedstawić sprawozdanie.
Komisja, po rozpatrzeniu na posiedzeniu w dniu 30 sierpnia bieżącego roku wniosków zgłoszonych w toku debaty w dniu 30 sierpnia 2001 r. nad ustawą o służbie zagranicznej, przedstawia Wysokiemu Senatowi następujące stanowisko: Wysoki Senat raczy przyjąć wniosek zawarty w punkcie oznaczonym rzymską jedynką, czyli wniosek o odrzucenie ustawy.
Jednocześnie informuję, że na podstawie art. 52 ust. 7 Regulaminu Senatu senator Kazimierz Kleina wycofał wszystkie swoje poprawki, zawarte w punkcie oznaczonym rzymską trójką zestawienia wniosków do ustawy o służbie zagranicznej. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Dziękuję bardzo.
Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcieliby jeszcze zabrać głos?
Pani senator Anna Bogucka-Skowrońska?
(Senator Anna Bogucka-Skowrońska: Dziękuję.)
Pani senator Janina Sagatowska?
(Senator Janina Sagatowska: Dziękuję.)
Pan senator Mieczysław Janowski?
(Senator Mieczysław Janowski: Nie zgłaszam.)
Pan senator Andrzej Krzak?
(Senator Andrzej Krzak: Dziękuję.)
Pan senator Piotr Andrzejewski?
Senator Piotr Andrzejewski:
Tak. Podtrzymuję wnioski i ich uzasadnienie złożone w toku debaty.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Pan senator Krzysztof Majka?
(Senator Krzysztof Majka: Dziękuję.)
Pan senator Wiesław Pietrzak?
(Senator Wiesław Pietrzak: Dziękuję.)
Pan senator Zbigniew Antoszewski?
(Senator Zbigniew Antoszewski: Dziękuję.)
Pan senator Zbigniew Zychowicz?
(Senator Zbigniew Zychowicz: Dziękuję.)
Pan senator Adam Graczyński?
(Senator Adam Graczyński: Dziękuję.)
Przypominam, że senator Kazimierz Kleina wycofał wszystkie swoje poprawki zawarte w punkcie oznaczonym rzymską trójką: pierwszą, drugą, siódmą itd. aż do siedemdziesiątej, macie państwo je wymienione w druku nr 763Z.
Zgodnie z art. 52 ust. 7 Regulaminu Senatu każdy senator może podtrzymać wycofany wniosek, przejmując uprawnienia dotychczasowego wnioskodawcy.
Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofane wnioski?
Senator Piotr Andrzejewski:
Tak, tylko nie wszystkie. Chcę podtrzymać poprawki od siódmej, ale nie pierwszą i drugą.
Wnoszę zarazem o zweryfikowanie, w jakim zakresie podtrzymane poprawki eliminują wykluczenie głosowania nad poprawkami uwidocznionymi w druku. Jeżeli można to zrobić na bieżąco, to proszę o zrobienie tego, a jeżeli nie, to o ogłoszenie przerwy i poprawienie niniejszego druku. Wydaje mi się, że można to zrobić na bieżąco, bo chodzi tylko o poprawki pierwszą i drugą. Ale jeżeli nie, to proszę zarządzić przerwę. Podtrzymuję te poprawki, które nie kolidują z moimi poprawkami i poprawkami senatora Majki, to znaczy z poprawkami trzecią, czwartą, dwunastą i innymi.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Zarządzam pięć minut przerwy. (Rozmowy na sali)
Proszę.
Senator Wojciech Kruk:
Panie Marszałku, to przegłosujmy wnioski pierwszy i drugi. Zależnie od wyników głosowania albo ogłosimy przerwę i będziemy dalej myśleć, albo nie.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
No, ale pan senator musi sprecyzować, o które poprawki chodzi.
(Senator Wojciech Kruk: Sprecyzuje, ale po przegłosowaniu tych dwóch pierwszych wniosków.)
(Senator Piotr Andrzejewski: Bardzo proszę.)
Proszę jeszcze podać te poprawki.
Senator Piotr Andrzejewski:
Podtrzymuję poprawki od siódmej do siedemdziesiątej złożone przez senatora Kleinę.
(Wicemarszałek Marcin Tyrna: Od siódmej do siedemdziesiątej.)
Przyjęcie poprawek pierwszej i drugiej wyklucza głosowanie nad poprawkami trzecią, czwartą i dwunastą, więc ich nie podtrzymuję. (Rozmowy na sali)
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Wysoki Senacie, ponieważ pan senator Piotr Andrzejewski zgłosił wniosek o podtrzymanie poprawek wycofanych przez pana senatora Kleinę, ale nie wszystkich, więc mamy pewien problem.
(Głos z sali: Jaki problem? Żaden.)
Moment, moment. Według informacji Biura Legislacyjnego wnioski pana senatora Kleiny po prostu były rozpatrywane jako całość. Proponuję, aby w tej chwili przystąpić do procedowania po prostu według kolejności. Jeżeli zostaną przyjęte te pierwsze wnioski, na przykład wniosek o odrzucenie ustawy, wtedy ten wniosek będzie po prostu bezprzedmiotowy. Jeżeli Wysoki Senat odrzuci wnioski komisyjne, wtedy ogłoszę przerwę i będziemy musieli zastanowić się, w jaki sposób uporządkować tę sprawę. (Rozmowy na sali)
Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o służbie zagranicznej.
Przypominam... (Rozmowy na sali)
Szanowni państwo, proszę już o spokój.
Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty przedstawiono następujące wnioski: senator Janina Sagatowska, senator Anna Bogucka-Skowrońska, senator Mieczysław Janowski oraz senator Andrzej Krzyk wnosili o odrzucenie ustawy; Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej wnosiła o przyjęcie ustawy bez poprawek; senatorowie wnioskodawcy wnosili o wprowadzenie poprawek do tekstu ustawy.
Informuję, że zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy, punkt oznaczony rzymską jedynką w druku nr 763Z, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, punkt oznaczony rzymską dwójką w druku nr 763Z.
Informuję, że głosowanie nad przedstawionymi poprawkami, punkt oznaczony rzymską trójką w druku nr 763Z, zostanie przeprowadzone tylko w razie odrzucenia poprzednich wniosków.
Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem pani senator Janiny Sagatowskiej, senator Anny Boguckiej-Skowrońskiej, senatora Mieczysława Janowskiego oraz senatora Andrzeja Krzaka, popartym przez komisję, o odrzucenie ustawy o służbie zagranicznej, punkt oznaczony rzymską jedynką w druku nr 763Z.
Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.
Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.
Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.
Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.
Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.
Na 76 obecnych senatorów 58 głosowało za, 9 - przeciw, 8 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 193)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Wysoki Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o służbie zagranicznej. (Rozmowy na sali)
Proszę pana senatora sekretarza o odczytanie komunikatów.
Senator Sekretarz
Jerzy Pieniążek:
Komunikat. Wspólne posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu odbędzie się w dniu 31 sierpnia 2001 r. w sali nr 217. Początek posiedzenia o godzinie 8.00. Komisje rozpatrzą ustawę o dopłatach do oprocentowania kredytów udzielonych lekarzom, lekarzom stomatologom, pielęgniarkom i położnym oraz o umarzaniu tych kredytów. Następnie Komisja Gospodarki Narodowej samodzielnie rozpatrzy ustawy: kodeks morski, przepisy wprowadzające ustawę - Kodeks morski, ustawę o organizowaniu zadań na rzecz obronności i bezpieczeństwa zewnętrznego państwa wykonywanych przez przedsiębiorców, ustawę o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, ustawę o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne. Dziękuję.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Informuję, że porządek osiemdziesiątego dziewiątego posiedzenia Senatu został wyczerpany.
Obecnie przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.
Przypominam, że zgodnie z art. 49 ust. 2 Regulaminu Senatu oświadczenie nie może trwać dłużej niż pięć minut.
Proszę o zabranie głosu pana senatora Zbigniewa Kulaka. Następnym mówcą będzie pan senator Wiesław Pietrzak. (Rozmowy na sali)
Najpierw pan senator Kulak, a następnie pan senator Pietrzak.
Proszę bardzo, Panie Senatorze.
Senator Zbigniew Kulak:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
W "Dzienniku Ustaw" nr 57 z bieżącego roku ukazało się obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zawodzie pielęgniarki i położnej. Na stronie 3893 zapisano, art. 8a, że tworzy się Krajową Radę Akredytacyjną Szkolnictwa Medycznego, działającą przy ministrze właściwym do spraw zdrowia. W skład krajowej rady wchodzi dwunastu członków, których powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zdrowia, a powołuje ich spośród kandydatów zgłoszonych w połowie przez szkoły medyczne, a w połowie przez samorząd pielęgniarek i położnych, stowarzyszenia, organizacje itd. Kadencja krajowej rady trwa cztery lata.
W "Dzienniku Ustaw" nr 83 ukazało się rozporządzenie wykonawcze ministra zdrowia z 31 lipca w sprawie procedury powoływania Krajowej Rady Akredytacyjnej Szkolnictwa Medycznego. Zapisano w nim, że minister właściwy do spraw zdrowia, po rozpatrzeniu wniosków, które spłyną w terminie miesiąca, licząc od dnia upływu terminu określonego w ogłoszeniu o naborze kandydatów, powołuje członków krajowej rady.
21 sierpnia 2001 r. ukazało się w "Rzeczpospolitej" - być może także w innych gazetach, ale w tej na pewno, bo tym wycinkiem dysponuję - ogłoszenie ministra zdrowia, że ogłasza nabór kandydatów na członków krajowej rady akredytacyjnej i kandydaci mogą zgłaszać się w terminie do 15 września pod podanym w ogłoszeniu adresem.
W związku z tym zwracam się z apelem do pana ministra Grzegorza Opali, aby zrezygnował z ostatecznego rozstrzygania o składzie Krajowej Rady Akredytacyjnej Szkolnictwa Medycznego w dniu 15 października bieżącego roku. Powołanie dwunastoosobowej rady na okres czterech lat dosłownie na kilka lub kilkanaście godzin przed zakończeniem misji obecnego rządu byłoby oczywiście zgodne z prawem, ale w mojej lekarskiej opinii dalekie od zasad etyczno-moralnych, którymi lekarz powinien się kierować w pierwszej kolejności i w każdej sytuacji. Oczekuję w mniejszym stopniu formalnej odpowiedzi od pana ministra, a w większym kierowania się w sygnalizowanej sprawie szeroko rozumianym interesem społecznym i publicznym.
Historia najlepiej oceni, jaka będzie reakcja na moje oświadczenie, wygłoszone z tej trybuny tu i teraz, czyli w końcu sierpnia 2001 r. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Dziękuję bardzo.
Proszę o zabranie głosu pana senatora Wiesława Pietrzaka.
Do protokołu złożyli swoje oświadczenia: pan senator Janusz Lorenz, pan senator Janusz Okrzesik i pan senator Lech Feszler - dwa oświadczenia.*
Proszę bardzo, Panie Senatorze.
Senator Wiesław Pietrzak:
Panie Marszałku! Wysoko Izbo!
Pierwsze oświadczenie kieruję do pana Jerzego Buzka, premiera rządu.
Podczas siedemdziesiątego siódmego posiedzenia Senatu wystąpiłem z oświadczeniem, prosząc pana premiera o kontrolę w fabryce sklejki w Piszu. Kontroli nie przeprowadzono, sprawę powierzono radzie nadzorczej, a nawet odpowiedź na moje zarzuty przygotowywał prezes fabryki.
W dniu 20 kwietnia otrzymałem odpowiedź od ministra skarbu, z której wynikało, że wnioski pokontrolne, wraz ze stanowiskiem ministerstwa, otrzymam po uzyskaniu sprawozdania z przeprowadzonej kontroli. Do dnia dzisiejszego nie otrzymałem ostatecznej odpowiedzi. Uznaję więc, że sprawa nie jest zakończona, mimo że minęło już pięć miesięcy.
Według mojej wiedzy faktycznie sprawa nie jest zakończona, choć odwołano prezesa fabryki i powołano nowego. Ale poprzedni prezes nie został rozliczony. Nie pracuje, nie przyjmuje do wiadomości odwołania i nadal pobiera wysokie wynagrodzenie, ponad 10 tysięcy zł, a załoga fabryki na to pracuje. Jest to spółka skarbu państwa, a kasa państwa, jak powszechnie wiadomo, jest pusta.
Proszę policzyć: ile osób, ile rodzin można by uszczęśliwić, dzieląc to uposażenie na zasiłki dla bezrobotnych czy dla podopiecznych opieki społecznej; ile zeszytów i książek można kupić biednym dzieciom.
Dodatkowo informuję, że dopiero niedawno prezes rozliczył się ze sprzętu komputerowego i użytkowania samochodu służbowego, natomiast nie rozliczył się dotychczas z pieczęci służbowych. Przy tym twierdzi, że wie, kto będzie właścicielem fabryki, i jeszcze tam wróci.
Jednocześnie informuję, że umowę o pracę podpisywał prawdopodobnie z radą nadzorczą lub jej przewodniczącym, a wypowiedzenie umowy powierzono zarządowi, który jest bezsilny i nie jest w stanie wręczyć wypowiedzenia. A pieniądze z budżetu wypływają.
Oczekuję na zdecydowaną reakcję oraz odpowiedź w trybie ustawowym.
Z poważaniem, senator Wiesław Pietrzak.
I postscriptum do pana premiera: odwołany prezes prawdopodobnie kandyduje do Sejmu z tej samej listy co pan premier.
Drugie oświadczenie również kieruję do prezesa Rady Ministrów pana Jerzego Buzka oraz do prezesa Najwyższej Izby Kontroli, prosząc o ponowne wnikliwe zbadanie sprawy, a także do ministra sprawiedliwości, prosząc o przyspieszenie rozpatrzenia wniosku związków zawodowych oraz zainteresowanie się poruszanymi przeze mnie w oświadczeniu problemami.
Podczas osiemdziesiątego piątego posiedzenia Senatu zwracałem się do pana premiera z oświadczeniem w sprawie firmy CIECH SA, podając scenariusz działań, który miał być zrealizowany w celu przejęcia większościowego pakietu akcji przez osoby prywatne ze stratą dla skarbu państwa. W dniu 29 sierpnia 2001 r. otrzymałem odpowiedź, podpisaną przez ministra skarbu państwa, z której wynika, że wstrzymano procedurę, lecz według mojej wiedzy jest ona przygotowywana od nowa.
Do otrzymanej odpowiedzi mam następujące uwagi, którymi, mam nadzieję, pan premier zainteresuje się osobiście.
Po pierwsze, Ministerstwo Skarbu Państwa nie dopilnowało, aby uchwała walnego zgromadzenia akcjonariuszy z dnia 23 sierpnia 2000 r. zawierała zasady dotyczące procedury wyłaniania i akceptowania inwestora. Ustalenia pomiędzy Ministerstwem Skarbu Państwa a zarządem CIECH SA nie miały mocy prawnej.
Po drugie, Ministerstwo Skarbu Państwa zakwestionowało tak zwaną prywatyzację CIECH dopiero po interwencjach mojej i pana posła Wiesława Kaczmarka oraz po artykułach prasowych i skierowaniu sprawy do prokuratury przez związki zawodowe. Nie zakwestionowano jednak próby przejęcia przez zarząd CIECH SA kontroli nad spółką oraz pozbawienia Ministerstwo Skarbu Państwa wpływu na dalsze losy spółki. Nie wyciągnięto wniosków w stosunku do tych przedstawicieli rady nadzorczej, którzy mają reprezentować skarb państwa, a jednocześnie usunięto osobę, która głosowała przeciwko takiej prywatyzacji. Brak jest odpowiedzi na pytania, ile kosztowało odwołanie prywatyzacji oraz czy ktokolwiek poniósł z tego tytułu odpowiedzialność.
Po trzecie, można domniemywać, że Ministerstwo Skarbu Państwa zezwalając na przeprowadzenie powtórki prywatyzacji przez tych samych ludzi nieoficjalnie popiera działania zarządu CIECH SA
I po czwarte, ostateczny wniosek, jaki wyciągam z odpowiedzi i z planowania dalszych działań, jest taki, że albo rząd nie panuje nad sytuacją, albo przyzwala na marnotrawstwo majątku skarbu państwa.
Żywię nadzieję, że pan premier skutecznie zareaguje na to oświadczenie i że otrzymam stosowną odpowiedź.
Trzecie oświadczenie oddaję do protokołu.*
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Dziękuję bardzo.
Pan senator Grzegorz Lipowski. Następnym mówcą będzie pan senator Ryszard Sławiński.
Proszę bardzo, Panie Senatorze.
Senator Grzegorz Lipowski:
Panie Marszałku! Wysoki Senacie!
Oświadczenie kieruję do Jerzego Buzka, prezesa Rady Ministrów.
Przed dwoma laty Częstochowa, miasto na prawach powiatu, przejęła rozpoczętą w 1986 r. przez Wojewódzki Zespół Pomocy Społecznej w Częstochowie budowę domu pomocy. Z determinacją i przy dużych nakładach finansowych kontynuuje tę tak bardzo potrzebną ze społecznego punktu widzenia inwestycję, jednak bez wsparcia finansowego zakończenie jej będzie wręcz niemożliwe.
Pragnę podkreślić, iż w regionie częstochowskim czas oczekiwania na miejsce w tego typu specjalistycznej placówce wynosi dziesięć lat. Dotychczasowe zaangażowanie środków finansowych przekroczyło kwotę 3 milionów zł, a potrzeby umożliwiające oddanie domu w zaplanowanym kształcie sięgają dalszych 7 milionów zł.
Kontynuowanie inwestycji jest nieodzowne, gdyż oprócz jakże oczekiwanych miejsc w tej części domu zaprojektowane są między innymi pomieszczenia rehabilitacyjne, gabinety lekarskie, pralnia, suszarnia, które umożliwią właściwe funkcjonowanie placówki.
Każde pozyskane środki przybliżą moment, kiedy dom z miejscami dla stu osiemdziesięciu podopiecznych będzie funkcjonował w pełnym zakresie.
Proszę pana premiera o wydanie stosownej dyspozycji, która pozwoli w możliwie krótkim czasie doprowadzić do zakończenia tej oczekiwanej inwestycji.
Z poważaniem, Grzegorz Lipowski.
Również drugie oświadczenie kieruję do Jerzego Buzka, prezesa Rady Ministrów.
Ostatnio podczas przyjmowania interesantów, ze względu na zbliżający się termin rozpoczęcia roku szkolnego, miałem kilka wizyt, podczas których przedstawiono mi problem braku środków w urzędzie miasta Częstochowy na pomoc osobom niepełnosprawnym w zakupie niezbędnego sprzętu.
Z informacji otrzymanej z zarządu miasta wynika, że otrzymany w 2001 r. z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych limit środków na realizację programu celowego "Drogowskaz", dotyczący pomocy osobom niepełnosprawnym w zaopatrzeniu w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz w komunikowaniu się, został, ze względu na jego szczupłość, rozdysponowany. Program ten cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem wśród osób niepełnosprawnych, a liczba stale napływających wniosków ciągle rośnie. Ilość środków niezbędna dla zaspokojenia najpilniejszych potrzeb wynosi 110 tysięcy zł, w tym 30 tysięcy zł z przeznaczeniem dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej.
Proszę pana premiera o wydanie stosownej dyspozycji dla pokrycia tych minimalnych potrzeb.
Z poważaniem, Grzegorz Lipowski.
Trzecie oświadczenie kieruję do ministra finansów w sprawie stosowania przepisów art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatku VAT, w odniesieniu do podmiotów korzystających z uproszczonych procedur celnych. Ze względu na obszerność tego oświadczenia przekazuję je panu marszałkowi.* Dziękuję.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Dziękuję bardzo.
Pan senator Ryszard Sławiński. Ostatnim mówcą będzie pan senator Bogdan Tomaszek.
Senator Ryszard Sławiński:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Pierwsze oświadczenie kieruję do ministra ochrony środowiska, pana Antoniego Tokarczuka.
Zbiornik retencyjny na Warcie "Jeziorsko", od wielu już lat pełni bardzo ważną rolę w życiu regionów warciańskich i kraju. W ostatnich latach jednak coraz częściej narzekają na jego funkcjonowanie rolnicy. Zalewanie i podtapianie gruntów w międzywalu Warty stało się normą. Jest to udręką. Dowodzi to pogorszenia się skuteczności działania zbiornika, a być może też pogorszenia sposobu jego prowadzenia.
Rady gmin Kramsk, Krzymów, Kościelec i Koło, gmin, których bezpośrednio dotykają dobrodziejstwa i zagrożenia ze strony działalności zbiornika, uchwaliły, że dla poprawy sytuacji należy jak najszybciej: po pierwsze, pogłębić i uregulować koryto rzeki Warty; po drugie, wybudować dodatkowe rowy odwadniające oraz zmeliorować grunty przyległe do wałów; po trzecie, dokonać renowacji, modernizacji i odbudowy istniejących kanałów i urządzeń melioracyjnych, po czwarte wreszcie, ostatecznie uregulować wszelkie sprawy własnościowe związane z budowlami ochronnymi.
Rolnicy bardzo zdecydowanie zwracają uwagę, że w ostatnich latach zbiornik "Jeziorsko" zmienił funkcję z retencyjnej na rekreacyjną. Nie mają nic przeciwko rekreacji, byleby nie była ona wykonywana zamiast sprawnej retencji.
Gminy domagają się bieżącego monitorowania zagrożeń katastrofami ekologicznymi i bieżącego informowania o planowanych rzutach wody, z czterdziestoośmiogodzinnym wyprzedzeniem. Domagają się też corocznych raportów od służb ochrony środowiska o stanie środowiska i zagrożeniach ekologicznych w dolinie rzeki Warty i Neru.
Panie Ministrze, przez wiele lat zbiornik "Jeziorsko" znakomicie pełnił swoją funkcję regulacyjną. Dzięki niemu ten rejon Polski uniknął wielu powodzi i szkód. Mijają lata. Dewastacji ulega sam zbiornik, wały warciańskie i poldery. Nawet jeśli sam zbiornik będzie dobrze prowadzony, to przy braku ciągłego inwestowania w obiekt i jego otoczenie, przy następnych niekorzystnych warunkach pogodowych w tym regionie znowu może dojść do powodzi. Warto o tym pamiętać, a zanim tak się stanie, należy podjąć odpowiednie kroki zapobiegawcze.
Z poważaniem, Ryszard Sławiński
Drugie, króciutkie oświadczenie kieruję do ministra zdrowia, pana Grzegorza Opali.
Przed dwoma laty został opracowany bardzo duży dokument pod nazwą "Strategiczny program rządowy - poprawa stanu zdrowia ludności w Polsce przez podnoszenie jakości zdrowotnej żywności i racjonalizacji sposobu żywienia". O tyle jest to interesujące, że program był realizowany pod patronatem Senatu Rzeczypospolitej. Niestety, na grubym dokumencie się skończyło.
Niepokoi fakt, że program się nie doczekał realizacji. Niepokoi również to, że słychać, iż minister zdrowia organizuje następny zespół do opracowania kolejnego programu o podobnej tematyce. Jeśli jest to nieprawda, to proszę zaprzeczyć, jeśli prawda, to się trzeba zastanowić, co z tym fantem zrobić. Dziękuję ślicznie. Ryszard Sławiński.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Dziękuję bardzo.
Proszę o zabranie głosu pana senatora Bogdana Tomaszka. Proszę bardzo.
Senator Bogdan Tomaszek:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Kieruję to oświadczenie w imieniu pani senator Doroty Czudowskiej, pani senator Janiny Sagatowskiej i własnym do pana premiera Jerzego Buzka.
Szanowny Panie Premierze!
Po zawetowaniu przez prezydenta RP ustawy o reprywatyzacji i po przyjęciu tego weta przez Sejm wielu naszych wyborców z poczuciem wielkiej krzywdy zwraca się do nas z prośbą o załatwienie zwrotu ekwiwalentu za nieruchomości pozostawione na Wschodzie, to jest na terenach wchodzących przed 1939 r. w skład Rzeczypospolitej Polskiej.
Od wielu dziesiątków lat starania o przyznanie odszkodowań za utracone grunty i zabudowania są bezskuteczne. Osoby starające się o te odszkodowania to często już drugie lub trzecie pokolenie tych, którzy nie z własnej woli musieli opuścić rodzinną ziemię. Byli właściciele lub ich spadkobiercy, mimo że często posiadają odpowiednie wyroki sądowe, nie mogą dojść swych praw u bezradnych w tej sprawie urzędników reprezentujących skarb państwa, dlatego prosimy pana premiera o wyjaśnienie kilku spraw.
Po pierwsze, jak wielki majątek i jego równowartość w złotówkach jest przedmiotem wniosków Zabużan?
Po drugie, jaka obecnie obowiązuje procedura i czy jest realna możliwość uzyskania ekwiwalentu za mienie pozostawione na Wschodzie?
I po trzecie, jakie kroki podjął rząd pana premiera w sprawie uregulowania stanu prawnego po odrzuceniu ustawy o reprywatyzacji w zakresie odszkodowań dla Zabużan?
W ostatnich tygodniach bardzo dużo mówi się wypłatach odszkodowań dla osób za niewolniczą pracę na III Rzeszy, dlatego osoby, które zostawiły swoje mienie na Wschodzie, mają prawo czuć się rozgoryczone, że przez kilkadziesiąt lat nie mogą dojść swych praw.
W związku z tym uprzejmie prosimy pana premiera o wyjaśnienie tej sprawy.
Z wyrazami szacunku, senatorowie Czudowska, Sagatowska i Tomaszek. Dziękuję.
Wicemarszałek Marcin Tyrna:
Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.
Komunikatów nie mamy, Panie Senatorze.
Informuję, że protokół osiemdziesiątego dziewiątego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej czwartej kadencji, zgodnie z art. 39 ust. 3 Regulaminu Senatu zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.
Zamykam osiemdziesiąte dziewiąte posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej czwartej kadencji. Dziękuję bardzo.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)
(Koniec posiedzenia o godzinie 22 minut 48)
Przemówienia i oświadczenia senatorów
przekazane do publikacji,
niewygłoszone podczas 89. posiedzenia Senatu
Oświadczenie złożone przez senatora Janusza Lorenza
Oświadczenie skierowane do premiera rządu Rzeczypospolitej Polskiej Jerzego Buzka.
Szanowny Panie Premierze!
Rozporządzeniem z dnia 18 maja 2001 r. w sprawie utworzenia sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych oraz ustalenia ich siedzib i obszarów właściwości (DzU nr 64 poz. 654) minister sprawiedliwości dokonał istotnych zmian organizacji sądownictwa na obszarze województwa warmińsko-mazurskiego. W efekcie na terenie tego województwa powstały sądy okręgowe w Elblągu (przynależący do apelacji gdańskiej) i w Olsztynie (przynależący do apelacji białostockiej).
Wprowadzone w życie zmiany spotkały się z negatywną oceną środowisk prawniczych oraz społeczeństwa. Krytyka proponowanych rozwiązań zgłaszana była już na etapie opiniowania projektów. Stosowne uchwały i opinie przedkładane były przez organy samorządowe, organy samorządu adwokackiego i sędziowskiego. Nie zostały jednak uwzględnione przez ówczesnego ministra sprawiedliwości Lecha Kaczyńskiego. Przyjęte rozwiązania krytycznie ocenił także obecny minister sprawiedliwości Stanisław Iwanicki, który podjął nawet prace w kierunku zmiany cytowanego wyżej rozporządzenia.
Najogólniej ujmując, można stwierdzić, że wprowadzone zmiany utrudniły wielu osobom dostęp do wymiaru sprawiedliwości, podnosząc przy tym koszty i to nie tylko uczestników postępowań sądowych, ale także sądów. Jest to konsekwencja zwiększenia odległości dzielących zainteresowane osoby od siedzib sądów okręgowych, a w przypadku podległych Sądowi Okręgowemu w Olsztynie, także od siedziby Sądu Apelacyjnego w Białymstoku.
Do właściwości Sądu Okręgowego w Olsztynie włączono bowiem obszary właściwości sądów rejonowych w: Giżycku, Piszu i Ełku, a więc tereny odległe. W szczególności nieracjonalne wydaje się włączenie do tego okręgu obszaru podległego Sądowi Rejonowemu w Ełku (a więc miedzy innymi gmin: Gołdap, Olecko, Dubieninki, Wieliczki, Kalinowo). Dojazd i powrót do siedziby Sądu Okręgowego w Olsztynie, a także do siedziby sądu gospodarczego w Olsztynie (Sąd Rejonowy w Olsztynie jest właściwy dla całego obszaru) w ciągu jednego dnia jest praktycznie niemożliwy z uwagi na stan połączeń komunikacyjnych i dróg oraz odległości (z Dubieninek około 200 km, z Ełku około 160 km). Podobnie ma się sprawa dojazdu z Działdowa do Elbląga.
Racjonalne, wygodniejsze dla uczestników postępowań i mniej kosztowne byłoby pozostawienie obszarów podległych Sądowi Rejonowemu w Ełku w obszarze właściwości Sądu Okręgowego w Suwałkach, do którego byłby dogodny i znacznie bliższy dojazd.
Najlepszym rozwiązaniem organizacyjnym, postulowanym już między innymi przez władze samorządowe, byłoby utworzenie w Ełku sądu okręgowego jako trzeciego w województwie. Gdyby w obszarze jego właściwości znalazły się sądy rejonowe w: Ełku, Giżycku i Piszu (oraz ewentualnie wyodrębniony ze struktury Sądu Rejonowego w Ełku samodzielny sąd rejonowy w Olecku), to byłby to okręg o wielkości zbliżonej do istniejącego obecnie okręgu suwalskiego.
Istotne sprzeciwy budzi także zmiana przynależności okręgu olsztyńskiego z apelacji warszawskiej do apelacji białostockiej. Ta zmiana również pogorszyła dostępność do wymiaru sprawiedliwości i powiększyła koszty. Dojazd do Białegostoku jest nie tylko dalszy, ale i znacznie dłuższy. W wypowiedzi dla tygodnika "Polityka" na nieracjonalność tego rozwiązania zwrócił uwagę obecny minister sprawiedliwości Stanisław Iwanicki.
Zasadne byłoby utworzenie sądu apelacyjnego w Olsztynie. Mógłby on objąć swą właściwością obszary podległe sądom okręgowym w Elblągu, Olsztynie, ewentualnie Sądowi Okręgowemu w Ełku, a także Sądowi Okręgowemu w Ostrołęce. Powstałby więc sąd apelacyjny o odpowiednio dużym potencjalne. Odciążyłby przy tym sądy apelacyjne w: Gdańsku, Warszawie i Białymstoku. Taki sąd apelacyjny miałby zapewnioną odpowiednią kadrę, gdyż w działających obecnie sądach olsztyńskich zatrudniona jest duża grupa wysoko kwalifikowanych i doświadczonych sędziów i urzędników. Zaplecze naukowo-kadrowe mógłby też stanowić Wydział Prawa Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego.
Za utworzeniem sądu apelacyjnego w Olsztynie przemawia też argument natury historycznej. Do końca 1950 r. istniała bowiem apelacja olsztyńska, obejmująca swoją właściwością ówczesne sądy okręgowe w: Ełku (podlegały mu Augustów, Suwałki, Gołdap, Olecko); w Giżycku (Bartoszyce, Kętrzyn, Mrągowo, Pisz, Węgorzewo); w Mławie (Ciechanów, Działdowo, Maków Mazowiecki, Nidzica, Przasnysz); w Olsztynie (Biskupiec, Dobre Miasto, Górowo Iławeckie, Lidzbark Warmiński, Ostróda, Szczytno); w Pasłęku (Braniewo, Morąg, Orneta, Susz).
Terytorium dzisiejszego województwa warmińsko-mazurskiego i postulowany obszar nowej apelacji w znacznej mierze pokrywa się z obszarem byłej apelacji olsztyńskiej.
Proszę Pana Premiera o dokonanie analizy problemu i poinformowanie mnie o planowanych w tej sprawie działaniach.
Z poważaniem
Janusz Lorenz
Oświadczenie złożone
przez senatora Janusza Okrzesika
Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka.
Szanowny Panie Premierze!
Z olbrzymim niepokojem przyjęliśmy zapowiedź odwołania dyrektora Tatrzańskiego Parku Narodowego pana Wojciecha Gąsienicy-Byrcyna. Działania ministra ochrony środowiska pana Antoniego Tokarczuka wobec dyrektora Byrcyna noszą znamiona osobistej niechęci i przez wiele środowisk są odczytywane jako represja za stanowczą obronę tatrzańskiej przyrody.
Apelujemy do Pana Premiera jako osoby konstytucyjnie odpowiedzialnej za cały rząd, aby powstrzymał ministra Tokarczuka od decyzji, która w ewidentny sposób narusza interes publiczny i spowoduje protesty społeczne.
Z poważaniem
Janusz Okrzesik
Krzysztof Kozłowski
Kazimierz Kutz
Jerzy Pieniążek
Stefan Jurczak
Józef Kuczyński
Bogusław Litwiniec
Ireneusz Zarzycki
Andrzej Sikora
Tadeusz Lewandowski
Zbyszko Piwoński
Kazimierz Drożdż
Krzysztof Piesiewicz
Tadeusz Rzemykowski
Anna Bogucka-Skowrońska
Oświadczenie złożone
przez senatora Lecha Feszlera
Oświadczenie skierowane do prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka.
W trakcie wykonywania mandatu senatorskiego udostępniono mi dokumentację o planowanej w latach osiemdziesiątych budowie Kopalni i Zakładu Wzbogacania Rud Polimetalicznych "Krzemionka" w okolicach Suwałk. Z dokumentacji tej wynika, iż badania geologiczne w rejonie miejscowości: Krzemionka, Udryń i Jeleniowo wykazały występowanie bogatych złóż rudy polimetalicznej.
W końcu lat siedemdziesiątych przystąpiono do zaprojektowania kopalni pilotażowej na złożu Krzemionka oraz opracowano technologię wzbogacania rud i otrzymywania z nich koncentratów żelaza, tytanu i wanadu. Na tę inwestycję w latach 1978-1979 został zaciągnięty przez Bank Handlowy w konsorcjum banków zachodnioniemieckich kredyt w wysokości 750 milinów DM na dziesięcioletni okres spłaty.
W roku 1980 złożono do Komisji Planowania przy Radzie Ministrów wniosek o lokalizację inwestycji i zatwierdzenie założeń techniczno-ekonomicznych oraz wywłaszczono grunty i przystąpiono do budowy bazy socjalno-hotelowej w Suwałkach. W roku 1981 wstrzymano inwestycję i do chwili obecnej pozostały tylko odwierty i próbki z badań geologicznych.
Nasuwa się pytanie, z którym zwrócili się do mnie przedstawiciele Stowarzyszenia "Samorządna Suwalszczyzna", co stało się z zaciągniętym na powyższe inwestycje kredytem w wysokości 750 milionów DM. Oczywiście pytanie to odnosi się do PRL, niemniej jednak to III Rzeczpospolita spłaca długi wówczas zaciągnięte i dlatego obecnie należałoby wyjaśnić, gdzie podział się ten kredyt.
Podany przykład jest zapewne jednym z wielu. Zwracam się więc do Pana Premiera o spowodowanie przez odpowiednie służby finansowe zbadania, co stało się z kredytem w wysokości 750 milionów DM zaciągniętym w 1978 r. na budowę kopalni i zakładu wzbogacania rudy w Suwałkach.
Z poważaniem
Lech Feszler
Oświadczenie złożone
przez senatora Lecha Feszlera
Oświadczenie skierowane do prezesa Rządowego Centrum Studiów Strategicznych Jerzego Kropiwnickiego.
W trakcie wykonywania mandatu senatorskiego otrzymałem dokumentację dotyczącą planowanej w latach osiemdziesiątych budowy Kopalni i Zakładu Wzbogacania Rud Polimetalicznych "Krzemionka" w okolicach Suwałk. Z dokumentacji tej wynika, iż badania geologiczne w rejonie miejscowości Krzemionka, Udryń i Jeleniowo wykazały występowanie tam bogatych złóż rudy polimetalicznej.
W końcu lat siedemdziesiątych przystąpiono do zaprojektowania kopalni pilotażowej na złożu Krzemionka oraz opracowano technologię wzbogacania rud i otrzymywania z nich koncentratów żelaza, tytanu i wanadu. Na tę inwestycję w latach 1978-1979 Bank Handlowy zaciągnął w konsorcjum banków zachodnioniemieckich kredyt w wysokości 750 milionów DM na dziesięcioletni okres spłaty.
W roku 1980 do Komisji Planowania przy Radzie Ministrów złożono wniosek o lokalizację inwestycji i zatwierdzenie założeń techniczno-ekonomicznych oraz wywłaszczono grunty i przystąpiono do budowy bazy socjalno-hotelowej w Suwałkach. W roku 1981 wstrzymano inwestycję i do chwili obecnej pozostały tylko odwierty i próbki z badań geologicznych.
Nasuwa się pytanie, z którym zwrócili się do mnie przedstawiciele Stowarzyszenia "Samorządna Suwalszczyzna", co stało się z zaciągniętym na powyższe inwestycje kredytem w wysokości 750 milionów DM. Oczywiście pytanie to odnosi się do PRL, niemniej jednak to obecna III Rzeczpospolita spłaca długi wówczas zaciągnięte i dlatego obecnie należałoby wyjaśnić, gdzie podziały się te kredyty. Podany przykład jest zapewne jednym z wielu.
Zwracam się więc do Pana Ministra o spowodowanie zbadania przez odpowiednie służby finansowe, co stało się z kredytem w wysokości 750 milionów DM, zaciągniętym w 1978 r. na budowę Kopalni i Zakładu Wzbogacania Rud Polimetalicznych "Krzemionka" w Suwałkach.
Z poważaniem
Lech Feszler
Oświadczenie złożone
przez senatora Wiesława Pietrzaka
Oświadczenie skierowane do ministra pracy i polityki społecznej Longina Komołowskiego
Szanowny Panie Ministrze!
Zwracam się do Pana Ministra w następującej sprawie. Spółdzielnia Krawiecka "Miarex" z Orzysza powołała spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością "Miarexim" z siedzibami w Rucianem-Nidzie, Węgorzewie i Białej Piskiej. Od początku lutego pracownicy tych zakładów nie otrzymują uposażenia. Według relacji pracowników, zaległości firmy w stosunku do niektórych osób wynoszą nawet kilka tysięcy złotych.
Pracownicy spółdzielni krawieckiej tracą podwójnie - nie otrzymują wynagrodzenia, a żądając zaświadczenia o zarobkach w celu uzyskania dodatku mieszkaniowego bądź pomocy z opieki społecznej otrzymują zaświadczenia o wysokości dochodów fikcyjnych, określonych w umowie o pracę, a to uniemożliwia im przyznanie jakiejkolwiek pomocy. Pracownicy nie chcą kierować sprawy do sądu, ponieważ zależy im na miejscach pracy, a w ten sposób przyczyniliby się do upadłości zakładu.
Dlatego zwracam się do Pana Ministra o zainteresowanie się tym problemem i skierowanie przedstawiciela do wyżej wymienionego zakładu w celu szerszego zapoznania się z problemami tego i wielu innych zakładów znajdujących się w podobnej sytuacji, tak by resort mógł reagować na tego typu zjawiska.
Z poważaniem
Senator RP
Wiesław Pietrzak
Oświadczenie złożone
przez senatora Grzegorza Lipowskiego
Oświadczenie skierowane do minister finansów Haliny Wasilewskiej-Trenkner.
Oświadczenie w sprawie stosowania przepisów art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (VAT) w odniesieniu do podatników korzystających z uproszczonych procedur celnych.
Szanowna Pani Minister!
Wprowadzenie przepisów art. 79 i art. 80 kodeksu celnego, przewidujących możliwość stosowania uproszczonej procedury celnej, miało na celu ułatwienie prowadzenia działalności polskim przedsiębiorcom dokonującym obrotu towarowego z zagranicą na znaczną skalę. Przede wszystkim miało przyczynić się do ograniczenia formalności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną i skrócenia czasu niezbędnego dla wypełnienia tych formalności w odniesieniu do podmiotów, które swoją wcześniejszą działalnością dają rękojmię właściwego wywiązywania się z obowiązków nałożonych przez przepisy celne i podatkowe. W założeniach miało również ułatwić rozliczanie i regulowanie obciążeń celnych i podatkowych wynikających z obrotu z zagranicą.
Niestety, sposób, w jaki przepisy ustawy o podatku VAT, w szczególności dotyczące możliwości potrącania podatku VAT od importu towarów, są stosowane przez niektóre organy podatkowe sprawia, iż korzystanie z uproszczonych procedur celnych zamiast ułatwiać prowadzenie działalności naraża przedsiębiorców na nieuzasadnione, negatywne konsekwencje podatkowe. Dotyczy to zwłaszcza tych importerów, którzy korzystają z upraszczonych czynności niezbędnych do objęcia towarów procedurą celną poprzez wpisanie ich do rejestrów, o których mowa w art. 80 §1 pkt 3 kodeksu celnego.
Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku VAT obniżenie kwoty podatku należnego następuje nie wcześniej niż w rozliczeniu za miesiąc, w którym podatnik (importer) otrzymał dokument celny, i nie później niż w rozliczeniu za miesiąc następny.
Ponieważ ani przepisy ustawy o podatku VAT, ani akty wykonawcze do tej ustawy, ani również kodeks celny nie definiują pojęcia dokumentu celnego, należy rozumieć, iż chodzi tu o jakikolwiek dokument potwierdzający objęcie danego towaru określoną procedurą celną, na podstawie którego możliwe jest określenie cła i podatku VAT od importu towarów. Dokumentem takim jest niewątpliwie prowadzony przez podatnika rejestr. Wynika to z wprost z brzmienia przepisów art. 80 §5 kodeksu celnego, nadającego wpisowi do rejestru tę samą moc prawną co dokonanie zgłoszenia w formie pisemnej, i z §9 ust. 2 rozporządzenia w sprawie procedur uproszczonych, wskazującego, jakie dane powinien zawierać rejestr.
Z punktu widzenia rozliczenia podatku VAT na podstawie art. 19 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT elementem kluczowym jest wejście przez podatnika importera w posiadanie takiego dokumentu. W przypadku stosowania procedury uproszczonej wejście w posiadanie dokumentu celnego dokonuje się poprzez dokonanie wpisu w rejestrze w odniesieniu do konkretnych towarów.
Utożsamianie pojęcia dokumentu celnego wyłącznie z dokumentem SAD lub z innym dokumentem wystawionym przez urząd celny nie znajduje żadnego oparcia w obowiązujących przepisach. Tymczasem niektóre organy podatkowe uznają za dokument celny w omawianym przypadku dopiero kartę dokumentu SAD zgłoszenia celnego uzupełniającego, wydaną zgłaszającemu przez urząd celny.
Pozostaje to w sprzeczności z brzmieniem przepisu art. 80 §5 kodeksu celnego, stanowiącym, iż zgłoszenie celne uzupełniające stanowi jeden niepodzielny akt ze zgłoszeniami celnymi uproszczonymi dokonanymi poprzez wpis do rejestru i nabiera mocy prawnej z dniem dokonania wpisu. Zgłoszenie uzupełniające ma więc li tylko charakter uzupełniający.
Taka praktyka organów podatkowych powoduje, iż podatnicy dokonujący potrącenia podatku importowego w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonano wpisu do rejestru, a przed otrzymaniem zgłoszenia uzupełniającego, narażeni są na określanie zaległości podatkowych i zobowiązań dodatkowych, niebędących wynikiem jakiegokolwiek naruszenia przepisów o podatku VAT czy też jakiegokolwiek obiektywnego uszczuplenia należności podatkowych. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż wynikające z przepisów prawa terminy przewidziane dla wpłaty podatku VAT od importu towarów, w porównaniu z terminem rozliczania podatku VAT na zasadach ogólnych, powodują, iż podatnik nie ma w praktyce możliwości potrącenia (lub uzyskania zwrotu) podatku od importu, zanim go faktycznie nie uiści. Również w sytuacji, kiedy obniżenie to dokonywane jest w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonano wpisu do rejestru.
W konsekwencji podatnicy, mimo literalnego stosowania brzmienia przepisów regulujących zasady rozliczania podatku VAT, zmuszeni są do angażowania się w prowadzenie długotrwałych sporów z organami podatkowymi i angażowania znacznych środków finansowych, wynikających z konieczności wykonania decyzji organów podatkowych. W skrajnych przypadkach prowadzić to może do likwidacji przedsiębiorstwa.
W związku z opisaną wyżej sytuacją, a jednocześnie deklarowanym wielokrotnie przez rząd Jerzego Buzka zamiarem podejmowania działań ograniczających biurokrację utrudniającą prowadzenie działalności gospodarczej, pragnę zapytać Panią Minister, czy w powyższych okolicznościach nie widziałaby Pani potrzeby, korzystając z kompetencji udzielonych przepisem art. 14 § pkt 2 ordynacji podatkowej, dokonania urzędowej interpretacji przepisów ustawy o podatku VAT w odniesieniu do podatników korzystających z uproszczonych procedur celnych, poprzez potwierdzenie prawa podatnika importera do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym został dokonany wpis do rejestru, a zatem podatnika, który znalazł się w posiadaniu dokumentu celnego. Taka oficjalna interpretacja spowodowałaby właściwe i jednolite stosowanie prawa przez organy podatkowe.
Uprzejmie proszę Panią Minister o udzielenie odpowiedzi na moje oświadczenie, jest to bowiem sprawa bardzo istotna dla tych przedsiębiorców, których byt ekonomiczny jest zagrożony stosowaniem niewłaściwej praktyki przez organy podatkowe.
Ponadto podmiot, na przykładzie którego składam niniejsze oświadczenie, działającego na naszym rynku już dziesięć lat i zatrudniającego dwa tysiące siedemset osób, widzi zagrożenie realizacji dalszej inwestycji za 3 miliony dolarów, które da przyrost dalszych pięciuset miejsc pracy.
Według uzyskanych podczas rozmowy oświadczeń Czechy i Rosja tylko czekają na taki bieg wydarzeń.
Z poważaniem
Grzegorz Lipowski