Szanowny Panie Ministrze!

Jako członek Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej Senatu RP oraz członek polskiej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy w trakcie prac Komisji ZPRE zetknąłem się z projektem Karty Podstawowych Praw Unii Europejskiej.

Nie wnikając w merytoryczną zawartość samej Karty pragnę zasygnalizować, że w trakcie opiniowania tego aktu przez ZPRE i jego poszczególne komisje wywołana została kwestia czynnego współuczestniczenia w redagowaniu tej Karty przez państwa aspirujące do nieodległego członkostwa w Unii Europejskiej. Ponieważ Polska należy do grona tych państw, a sama Karta ma być przyjmowana w grudniu 2000 r. w trakcie Międzynarodowej Konferencji w Nicei, aktywność Polski w tych pracach wydaje się istotna.

Oczekuję na odpowiedź w terminie ustawowym.

Szanowny Panie Ministrze!

W ostatnim okresie nasiliły się enuncjacje prasowe na temat niejasnych zdarzeń zachodzących w narodowych funduszach inwestycyjnych. Pojawiają się wnioski o konieczności przeprowadzenia przez NIK kontroli zarządzania NFI. Zagadnieniem tym zajmowały się komisje sejmowe, które sformułowały postulaty monitoringu działalności funduszy przez odpowiedzialne resorty.

- wielkości kredytów i innych środków pomocowych przyznanych przez międzynarodowe organizacje (EBOR, Bank Światowy itd.) oraz ich wykorzystanie przez fundusze,

- wartościowego i procentowego udziału spółek portfelowych prywatyzowanych przez kapitał zagraniczny,

- rozmiarów wypłacanych przez MSP wynagrodzeń za wyniki finansowe (management fee) dla poszczególnych funduszy oraz ewentualnych kierunków zmian umów w tym zakresie,

- charakterystyki systemu monitorowania NFI przez MSP.

Oczekuję na odpowiedź w terminie ustawowym.

Szanowny Panie Ministrze!

Komitet Obrony Polskiej Miedzi zwrócił się do parlamentarzystów o wsparcie działań komitetu na rzecz powstrzymania dalszej prywatyzacji KGHM Polska Miedź SA. W swoim wystąpieniu do najwyższych władz państwa komitet zarzuca Panu Ministrowi działania sprzeczne z prawem i brak konsultacji ze związkami zawodowymi. Komitet żąda ponadto społecznej konsultacji w tej sprawie, grożąc podjęciem drastycznych kroków.

W materiałach informacyjnych, z którymi się stykam jako członek Komisji Środowiska, Planowania Regionalnego i Władz Lokalnych Rady Europy, zawarta jest informacja o przystąpieniu do porozumienia 23 krajów członkowskich. Nie ma wśród nich Polski. Ponieważ klęski żywiołowe zdarzają się i w Polsce, rodzi się pytanie: dlaczego wśród sygnatariuszy tego porozumienia nie ma Polski?

Proszę o informację, czy Polska jest stroną przedmiotowej umowy, a jeśli tak, to od kiedy? Jeśli nie, to z jakich przyczyn? Jakie jest stanowisko resortu w tej sprawie?

Szanowny Panie Prezesie!

Pragnę Pana zainteresować sprawą, w której zwrócono się do mnie o pomoc. Sprawa dotyczy sekcji judo AZS AWF w Warszawie, która ma ulec likwidacji. Dyrektor Instytutu Sportu, profesor Żukowski, zarządził, aby zdjąć maty z sali treningowej, gdyż na AWF nie jest potrzebna sekcja dla dzieci i młodzieży. Trener kadry narodowej, pan Borowiak, został z dnia na dzień poinformowany, że musi opuścić pokój trenerski. Niejasne i nieprzekonywujące są powody podawane za przyczynę likwidacji sekcji. Czy nie szkoda tych dzieci i młodzieży, ich zapału i ciężkiej pracy? Gdzie właściwie mają trenować, jak nie pod okiem trenerów dydaktyków z wieloletnim doświadczeniem, sukcesami i sercem do tego sportu?

Gmina Warszawa Centrum doceniła wkład trenerów i całej sekcji, z własnych funduszy zakupiła nowe maty, aby judocy mieli na czym ćwiczyć. Niekwestionowany jest wkład AZS AWF w rozwój judo w Polsce i w jego zaistnienie na arenie światowej. A więc czy zdrowa jest sytuacja, że uczelnia, która ma krzewić kulturę fizyczną i rozwijać pasje do sportu, zarządza nagle, aby kolejna sekcja AZS AWF uległa samoistnemu rozwiązaniu z powodu braku miejsca do treningów? Czy UKFiS, w trybie nadzoru, śledzi funkcjonowanie akademickich placówek kultury fizycznej? Czy nie należałoby podjąć interwencji na szczeblu urzędu w przedmiotowej sprawie?

Wielce Szanowny Panie Premierze, Panie Wojewodo i Szanowna Pani Prezes!

Zgodnie z art. 4 ust. 4 pktem 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (DzU z 1997 r. nr 25, poz. 128, z późn. zm.) Prezes Krajowego Urzędu Pracy w zakresie objętym ustawą realizuje zadania wynikające z funkcji dysponenta głównego Funduszu Pracy. Środki Funduszu Pracy przekazywane są przez Krajowy Urząd Pracy bezpośrednio do starostów, powiatowych urzędów pracy. Środki Funduszu Pracy przeznaczone na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu KUP przekazuje na podstawie decyzji o przekazaniu środków w wysokości wynikającej z ustalonego przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej algorytmu oraz na podstawie zawartego ze starostami powiatów kontraktu zadaniowego.

W 2000 r. starostowie powiatów z terenu radomskiego otrzymali decyzje Prezesa KUP dotyczące środków FP z algorytmu na łączną kwotę 18 milionów 785 tysięcy 225 zł, z czego do dnia 15 października na konta urzędów pracy wpłynęło 12 milionów 257 tysięcy 688 zł, co stanowi 65,3% przyznanej kwoty. Ponadto Prezes KUP i starostowie podpisali kontrakty zadaniowe na łączną kwotę 11 milionów 77 tysięcy 800 zł, z czego do 15 października bieżącego roku urzędy otrzymały kwotę 5 milionów 251 tysięcy 657 zł, co stanowi 47,4%. Kontrakty te zostały zaniżone przez KUP.

Nierytmiczny spływ środków Funduszu Pracy do powiatowych urzędów pracy, nie tylko na aktywne formy, ale także na zasiłki dla bezrobotnych, powoduje sytuację niewywiązywania się tych urzędów z podjętych na podstawie otrzymanych decyzji i kontraktów zobowiązań wobec pracodawców, z którymi zawarto umowy. Skutkuje też przerwami w płaceniu zasiłków dla bezrobotnych oraz nieodprowadzaniem składek na ubezpieczenia zdrowotne za bezrobotnych bez prawa do zasiłku. W wyniku tego Zakład Ubezpieczeń Społecznych dziewięciokrotnie blokował konta powiatowych urzędów pracy. I tak: PUP Białobrzegi - dwa razy, PUP Kozienice - dwa razy, PUP Lipsko - dwa razy, PUP Przysucha - jeden raz, PUP Szydłowiec - jeden raz, PUP Radom - jeden raz.

Wojewoda mazowiecki decyzjami z września bieżącego roku, działając na podstawie art. 20 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie (DzU z 1998 r. nr 91, poz. 557), wstrzymał na okres trzydziestu dni czynności egzekucyjne wobec powiatowych urzędów pracy dotyczące wierzytelności ZUS, polegające na zablokowaniu kont tychże urzędów, motywując to uniemożliwieniem prawidłowego funkcjonowania powiatowych urzędów pracy i wypełniania przez nie ustawowych obowiązków. Jest to chwilowe rozwiązanie problemu. Wojewoda mazowiecki powinien przekazywać pieniądze na opłacenie wspomnianych składek zdrowotnych bezpośrednio do ZUS, i to od razu w Warszawie. Urzędy pracy podawałyby jedynie liczbę bezrobotnych. Jest to przykre, że z ustawowego obowiązku nie wywiązuje się wojewoda, a odpowiedzialność ponoszą najsłabsi. Wojewoda naruszył dyscyplinę budżetową, a za to odpowiada się imiennie.

Obecnie występuje kolejne zagrożenie blokadami kont powiatowych urzędów pracy ze względu na to, że mija trzydziestodniowy okres wstrzymania postępowania egzekucyjnego. Według otrzymanych w dniu 23 października bieżącego roku informacji ZUS zablokował konta PUP w Radomiu, Szydłowcu i Przysusze. Należy zauważyć, że odsetki od kwoty zobowiązania wynoszą 42% w stosunku rocznym, zaś koszty egzekucyjne wraz z opłatą manipulacyjną - 6% kwoty zobowiązania. Byłoby taniej, odsetki byłyby niższe, gdyby wojewoda zaciągnął kredyt na ten cel.

W rejonie działania filii WUP w Radomiu, obejmującym siedem powiatowych urzędów pracy z ośmiu powiatów, liczba bezrobotnych na koniec września 2000 r. wynosiła sześćdziesiąt pięć tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt dwie osoby, zaś stopa bezrobocia wynosiła 19,7%. Dla porównania: województwo mazowieckie - 10,4%, kraj - 13,8%. Liczba bezrobotnych wzrosła w porównaniu z wrześniem 1999 r. o cztery tysiące dziewięćset dwadzieścia jeden osób. Najwyższą stopę bezrobocia rejestruje się w PUP Szydłowiec - 26,3%, oraz w PUP Radom - 21,7%, w tym powiat ziemski: 22,2%, powiat grodzki: 21,4%, a także w PUP Przysucha - 19,0%.

- PRONIT SA w Pionkach - dwieście osiemdziesiąt osób w marcu i tysiąc dwadzieścia pięć osób we wrześniu,

Ponadto proszę o przyspieszenie zakończenia prac nad zmianą rozporządzenia w sprawie algorytmu przekazywania środków z Funduszu Pracy. Dalsze utrzymywanie wydzielonej scentralizowanej pięćdziesięcioprocentowej rezerwy kompromituje administrację rządową, prowadzi do olbrzymich kłopotów PUP i do ubożenia ludzi, wobec których rząd przyjął zobowiązania. Jest społecznie szkodliwe i zaprzecza decentralizacji .

Celowe byłoby odstąpienie od dotychczasowej zasady dzielenia środków Funduszu Pracy pomiędzy poszczególne powiaty i tym samym ustanowienie wojewódzkich urzędów pracy, jako przedmiotów wszechstronnie zorientowanych w specyfice lokalnych rynków pracy, dysponentami II stopnia wyżej wymienionych środków. Dopuszczalne byłoby również rozwiązanie alternatywne, w którym:

- 25% środków FP przypadałoby z mocy prawa samorządom wojewódzkim,

Szanowny Panie Premierze, problemy powiatowych urzędów pracy, powstałe z winy wojewody mazowieckiego i Krajowego Urzędu Pracy, powinny zostać jak najszybciej naprawione. Niezadowolenie społeczne przekracza granicę wytrzymałości. Jest swoistą bombą społeczną, tym bardziej że ziemia radomska nie otrzymała obiecywanej rekompensaty za utratę statusu województwa, oczywiście nie licząc 120 tysięcy zł w ramach programu "dialog - rozwój", a pozostawienie tych spraw wyłącznie samorządom źle świadczy o KUP i wojewodzie.

Szanowny Panie Prezesie i Ministrze!

Uprzejmie proszę o utworzenie w Warce placówki urzędu pracy. Warka to potężna jednostka administracyjna, z prawie dwudziestoma tysiącami mieszkańców. Na terenie gminy funkcjonuje kilka zakładów przemysłowych, jak Browary Warka, WARWIN i FUM, pięć banków i ponad tysiąc dwieście podmiotów gospodarczych prowadzących działalność na własny rachunek. Obecność placówki urzędu pracy jest więc ze wszech miar uzasadniona.

Mimo starań o zapewnienie miejsc pracy, niestety, także w Warce, tak jak w całym kraju, wzrasta poziom bezrobocia. W wielu przypadkach zakłady zmniejszają zatrudnienie dla poprawy efektów ekonomicznych. Placówką obsługującą mieszkańców gminy Warka jest Urząd Pracy w Grójcu, odległy o 30 km. Uzasadnione jest zatem przedsięwzięcie stworzenia mieszkańcom gminy wygodniejszej i sprawniejszej obsługi w zakresie spraw administracyjnych. Dlatego też wystąpiono do starosty powiatu grójeckiego o utworzenie takiej placówki, deklarując ze strony gminy daleko idącą pomoc w jej organizowaniu.

Szanowny Panie Ministrze!

Warka to potężna jednostka administracyjna, z prawie dwudziestoma tysiącami mieszkańców. Na terenie gminy funkcjonuje kilka zakładów przemysłowych, jak Browary Warka, WARWIN i FUM, pięć banków i ponad tysiąc dwieście podmiotów gospodarczych prowadzących działalność na własny rachunek.

Szanowny Panie Ministrze!

Samorząd miasta i gminy Kozienice nie dysponuje środkami własnymi na wypłacenie nauczycielom ich wynagrodzeń z wyrównaniem od 1 stycznia 2000 r. W budżecie 2000 r. gmina zaplanowała pożyczkę na zadania własne w kwocie 3 milionów 570 tysięcy zł, wystąpiła o nią i nie ma możliwości prawnych ubiegania się o zwiększenie zadłużenia.

Wielce Szanowny Panie Ministrze!

Uprzejmie proszę o spowodowanie, by Generalna Dyrekcja Dróg Publicznych zapewniła bezpieczeństwo na przejściu dla pieszych koło kościoła w miejscowości Wsola, gmina Jedlińsk, na drodze krajowej E-7, poprzez wybudowanie kładki nadziemnej lub przejścia podziemnego. Rozwiązaniem zastępczym może być wprowadzenie świateł na żądanie lub ograniczenie prędkości z 70 do 60 km/h wraz z oświetleniem przejścia dla pieszych. Na tym odcinku było już kilkadziesiąt wypadków, w tym trzy śmiertelne, a kilka osób zostało rannych właśnie na tym przejściu.

Liczne gminy powiatu radomskiego uważają, że nowelizacja ustawy - Prawo o ruchu drogowym dokonana przez Sejm 9 czerwca 2000 r. ma negatywne skutki dla mieszkańców tych gmin. Pozbawienie z dniem 1 stycznia 2001 r. możliwości rejestrowania pojazdów i wydawania praw jazdy naraża mieszkańców na dodatkowe trudności, stratę czasu i koszty.

Szanowny Panie Ministrze!

Przedsiębiorstwo Produkcji i Handlu EL-CORN Sp. z o.o. w Olsztynie powstało 14 lipca 1992 r. w wyniku połączenia majątku Przedsiębiorstwa Przemysłu Zbożowego PZZ w Olsztynie oraz Olsztyńskich Zakładów Zbożowych Sp. z o.o w Olsztynie. Siedziba spółki mieści się w Olsztynie. Spółka rozpoczęła działalność gospodarczą 1 sierpnia 1992 r. Przedmiotem tej działalności jest: skup, zakup, przechowywanie i konserwacja zbóż strączkowych i rzepaku, usługowe składowanie zbóż, sprzedaż usług przeładunkowych towarów, sprzedaż detaliczna i hurtowa środków do produkcji rolnej, sprzedaż wyrobów własnej produkcji oraz wynajem i dzierżawa pomieszczeń biurowych i magazynowych.

Udziałowiec spółki - Agencja Rynku Rolnego - realizuje we współpracy z PPiH EL-CORN skup interwencyjny na rzecz skarbu państwa. Rokrocznie spółka skupuje, przechowuje i konserwuje na potrzeby skarbu państwa duże ilości zboża. Dotychczasowa współpraca obu tych instytucji przebiegała bezproblemowo. Drugi z udziałowców - Warsaw Equity Holding sp. z o.o. w Warszawie - jest spółką prawa handlowego w pewnym stopniu zależną od spółki ELEKTRIM SA w Warszawie. Jej głównym i jedynym zadaniem jest sprzedaż udziałów, które posiada w PPiH EL-CORN, innemu podmiotowi prawa handlowego. Dotychczasowe destrukcyjne działania Warsaw Equity Holding Sp. z o.o., realizowane przez jej przedstawicieli w radzie Nadzorczej i Zgromadzeniu Wspólników, nie zawsze gwarantowały właściwą realizację przedmiotu działalności spółki. Niejednokrotnie podejmowane decyzje balansowały na pograniczu działań na niekorzyść spółki.

Przedsiębiorstwo Produkcji i Handlu EL-CORN Sp. z o.o. w Olsztynie skupuje z rynku Polski północno-wschodniej zboże w ilości 70-80 tysięcy t rocznie. Spółka jako pierwsza na terenie województwa olsztyńskiego rozpoczęła trzy lata temu proces kontraktacji pszenicy i rzepaku. W wyniku tej wiązanej działalności handlowej skupuje rocznie około 40 tysięcy t pszenicy i rzepaku, dostarczając rolnikom środki do produkcji rolnej (paliwo, materiał siewny, środki ochrony roślin i nawozy). Z tej formy transakcji korzystali przeważnie duzi producenci rolni, dzierżawcy AWRSP.

Biorąc pod uwagę niektóre aspekty polityki rolnej regionu, mające między innymi na celu ustabilizowanie rynku zbóż i rzepaku oraz stworzenie takich mechanizmów, by producenci rolni mieli jak najmniej problemów ze sprzedażą wyprodukowanych płodów rolnych na dogodnych warunkach, należy stworzyć takie przedsiębiorstwo, które pogodzi interesy zarówno producentów rolnych, jak i ARR.

Połączenie udziałów ARR i AWRSP w jedno przedsiębiorstwo spółki prawa handlowego gwarantuje stabilizację rynku rolnego na terenie działania spółki poprzez skup od dzierżawców AWRSP zbóż na rzecz ARR, gwarancję sprzedaży na potrzeby ARR zbóż dobrej jakości, zabezpieczenie środków ochrony roślin i nawozów mających największy wpływ na jakość wyprodukowanych zbóż (w rozliczeniu za oddane zboże) i zabezpieczenie płatności od dzierżawców na rzecz AWRSP w postaci zbóż.

W perspektywie dwóch, trzech lat PPiH EL-CORN Sp. z o.o. w Olsztynie może być gwarantem właściwej realizacji polityki rolnej regionu warmińsko-mazurskiego i zawiązkiem grup producenckich znacznie rozwijających możliwości rolników.

Kierowany przez pana rząd prowadzi własną politykę wobec sektora węgla kamiennego, która w ciągu ostatnich trzech lat spowodowała likwidację wielu kopalń, w których wydobywa się węgiel gazowo-koksowy. Zlikwidowano kopalnie: "Gliwice", "Morcinek", "Moszczenica", "1 Maja", "Dębieńsko". Zdolność wydobywcza kopalń już zlikwidowanych i będących w trakcie likwidacji wynosi łącznie 37 tysięcy ton na dobę, co w skali roku daje wydobycie rzędu 9 milionów 250 tysięcy ton.

Wszystko to spowoduje obniżenie wydobycia węgla gazowo-koksowego o 16 milionów 250 tysięcy ton na rok, co stanowi znaczną część węgla potrzebnego do produkcji koksu w Polsce. Już w chwili obecnej brakuje w kraju węgla koksującego. Między innymi przed koksownią "Dębieńsko" odbiorcy czekają na koks opałowy po 70 - 100 godzin. Zachodzi obawa, że w obecnym sezonie grzewczym wiele szkół, szpitali i innych obiektów w kraju nie będzie miało koksu z powodu braku węgla koksującego. W tej sytuacji rośnie import do Polski koksu oraz węgla koksującego, natomiast Polska ogranicza eksport tego surowca, mimo rosnących cen. Polityka ta pogarsza i tak już fatalny bilans handlu zagranicznego, zaś w województwie śląskim regionalnie rośnie z tego powodu skala bezrobocia.

W niniejszym oświadczeniu przede wszystkim zgłaszam stanowczy protest przeciwko takiej polityce gospodarczej oraz kieruję do Pana pytanie: jaki jest Pana zdaniem cel takiej polityki poza obniżeniem konkurencyjności polskiego eksportu; wzrostem bezrobocia na Śląsku; wzrostem importu węgla koksującego do Polski; pogorszeniem bilansu handlu zagranicznego kraju.

- koksownictwa,

- prywatyzacji elektroenergetyki.

Niniejszym oświadczeniem kieruję zapytanie o stan uzgodnień tych programów z Unią Europejską.

To jest oświadczenie w sprawie uchybień w treści i nieścisłości prawnych i formalnych powstałych w rozporządzeniu ministra pracy i polityki społecznej, z dnia 1 września 2000 r., w sprawie placówek opiekuńczo-wychowawczych

Z informacji, które uzyskałem, wynika, że wydane rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej, z dnia 1 września 2000 r., w sprawie placówek opiekuńczo-wychowawczych pozbawiło wszystkich zatrudnionych tam nauczycieli dotychczasowego, przez wiele lat istniejącego, trzydziestoprocentowego dodatku za szczególne warunki pracy, przyznawanego w ramach Karty Nauczyciela.

W tym stanie rzeczy uprzejmie proszę Pana Premiera o podjęcie stosownych działań w celu wyeliminowania sprzeczności w cytowanych dwóch rozporządzeniach: ministra pracy i polityki społecznej oraz ministra edukacji narodowej, pozbawiających nauczycieli w niektórych placówkach oświatowo-wychowawczych wspomnianego trzydziestoprocentowego dodatku. Proszę o poinformowanie mnie o podjętych decyzjach.

Z doniesień prasowych wynika, iż KERM rekomendował Radzie Ministrów uchwałę w sprawie sprzedaży długów poręczonych przez budżet państwa, a zaciągniętych przez Kopalnię Węgla Kamiennego "Budryk" SA na jej budowę.

- jaki jest cel takiej operacji,

- jaki jest cel prywatyzacji kopalni.

Z doniesień prasowych, gdzie są przytaczane wypowiedzi pracowników kierowanego przez Pana resortu, wynika, że zakłada Pan znaczne przyspieszenie procesów prywatyzacyjnych w polskiej elektroenergetyce oraz górnictwie.

W związku z tym w niniejszym oświadczeniu kieruję do Pana zapytania o plany wyżej wymienionej prywatyzacji do końca kadencji parlamentu oraz o cel tych zmian właścicielskich.

Bezrobocie koncentruje się w miastach ciężkiego przemysłu, górniczych, gdzie zlikwidowano zakłady pracy. Przykładem są Żory, Siemianowice Śląskie, Chorzów, Zabrze, Jastrzębie, Sosnowiec, Czeladź, gdzie poziom bezrobocia jest często wyższy niż 20%. Ma miejsce restrukturyzacja przemysłu ciężkiego, rozumiana jako likwidacja miejsc pracy oraz zakładów pracy. Często pracownicy za rozwiązanie umowy o pracę z zakładem pracy otrzymują odprawy, nie mając szans na podjęcie działalności gospodarczej.

Szanowny Panie Premierze!

Podobnie obawiają się, że zniesienie ulgi podatkowej dotyczącej pasów drogowych dróg powiatowych i wojewódzkich oraz użyczonych budynków do wzajemnego obciążenia podatkami gmin, powiatów i województw oznaczać będzie przemieszczanie się środków finansowych na szczeblu samorządowym. Z kolei zniesienie ulgi podatkowej od budynków związanych z prowadzeniem produkcji rolnej zwiększy znacznie wysokość podatków dla rolników, co w przypadku Województwa Warmińsko-Mazurskiego, w którym występuje wiele niewykorzystywanych obór i stodół, w sytuacji wprowadzenia obowiązku odprowadzania podatków, skutkować będzie rozbiórkami tych budynków, a w konsekwencji doprowadzi do nieściągalności tego podatku.

Zapisy Karty Nauczyciela, zawierające postanowienia o zróżnicowanych pensjach kadry pedagogicznej, w różnych gminach doprowadzić mogą do zaostrzenia obecnych konfliktów, co grozi strajkami. Brak środków finansowych na realizację Karty Nauczyciela oraz zrzucenie całej odpowiedzialności za skutki wprowadzonej reformy na samorządy jest dla tych jednostek krzywdzące i bardzo niesprawiedliwe.

- jakie propozycje oraz rekompensaty przewiduje kierowany przez Pana Premiera rząd dla samorządów, które nie zaciągają kredytów na realizację Karty Nauczyciela i wstrzymują inwestycje własne,

Szanowny Panie Ministrze!

W trakcie spotkań z wyborcami kilkakrotnie proszono mnie o interwencję w bulwersującej, zdaniem bezrobotnych z terenu Warmii i Mazur, sprawie dotyczącej tego, że bezrobotny pragnący uzyskać jakąkolwiek pomoc z ośrodka pomocy społecznej przed jej uzyskaniem musi dostarczyć dokument potwierdzony sześcioma podpisami pracodawców, do których zgłosił się bezrobotny i którzy stwierdzają, że nie mają dla niego pracy.

Takie podejście do ludzi bezrobotnych pozbawionych prawa do zasiłku, borykających się z kłopotami dnia codziennego, uważam za wielce niehumanitarne. Aby uzyskać jakąkolwiek pomoc, ludzie ci muszą odwiedzić wielu pracodawców, którzy niechętnie poświęcają im czas, a tym bardziej podpisują druki z opieki społecznej. Często bezrobotni zjawiający się po podpis są poniżani i lekceważeni, co powoduje, że czują się upokorzeni, pozostawieni samym sobie, bez pomocy od kogokolwiek i skądkolwiek.

Dane te zbiera się w czerwcu, to jest w miesiącu, w którym występuje największe zapotrzebowanie na osoby pragnące podjąć jakąkolwiek pracę. Wynika to z rozpoczynających się prac sezonowych w turystyce czy rolnictwie. Badania dotyczące liczby osób bezrobotnych dokonywane na początku lata przyczyniają się do zebrania nieprawdziwych danych dotyczących skali i problemów bezrobocia. Szczególnie jest to krzywdzące dla obszaru Warmii i Mazur, gdzie latem liczba ludzi pozostających bez pracy jest najniższa. Takie podejście do tematyki bezrobocia jest marginalizowaniem problemu i lekceważeniem zjawiska, i to zjawiska tak istotnego dla terenów objętych strukturalnym bezrobociem.

Szanowny Panie Ministrze!

Z dniem 1 stycznia 1997 r. wszedł w życie przepis (art. 25 ust. 6 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu) przewidujący możliwość pobierania zasiłku dla bezrobotnych do czasu otrzymania propozycji zatrudnienia przez bezrobotnych, mających na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko, na które przysługuje zasiłek rodzinny. Na mocy ustawy z dnia 29 listopada 1900 r. o pomocy społecznej wprowadzony został gwarantowany zasiłek dla osób samotnie wychowujących dzieci do 15 roku życia, jeśli utraciły prawo do zasiłku dla bezrobotnych z powodu upływu czasu jego pobierania i spełniają kryteria dochodowe określone w ustawie o pomocy społecznej.

Z powodu braku możliwości zatrudnienia i ze względu na trudną sytuację materialną kobiety samotnie wychowujące dzieci z obszaru Warmii i Mazur kierowane są do ośrodków pomocy społecznej, gdzie otrzymują okresowy zasiłek gwarantowany, od którego z kolei odprowadzane są składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości, która równa jest kwocie, jaka potrącana jest od najniższego wynagrodzenia. Szczególnie ciężka jest sytuacja kobiet, którym skończył się okres pobierania gwarantowanego zasiłku okresowego, gdyż w trakcie jego pobierania wyłączono je z ewidencji osób bezrobotnych w urzędach pracy, pomimo że nadal nie pracowały.

Szanowny Panie Ministrze!

Za pozostawieniem tych struktur wymiaru sprawiedliwości w Suwałkach przemawia przede wszystkim bardzo dobra, jedna z najlepszych w kraju, baza lokalowa. Budynek sądu liczy sobie zaledwie 3 lata i posiada nowoczesny sprzęt w postaci sieci komputerowej, systemu monitoringu i urządzeń alarmowych. Zapewniona jest odpowiednia liczba sal rozpraw i pomieszczeń dla sędziów i urzędników sądowych, co daje możliwość sprawnego funkcjonowania.

Ze względu na usytuowanie Suwałk, które graniczą z trzema państwami: Rosją, Białorusią i Litwą, i utrzymującą się na wysokim poziomie przestępczość graniczną, Prokuratura Okręgowa w Suwałkach wykonuje ponadto wiele czynności z zakresu pomocy międzynarodowej. Nie bez znaczenia jest również fakt, że po wejściu Polski do Unii Europejskiej wschodnia granica naszego kraju będzie jednocześnie granicą Unii. W związku z tym należy liczyć się ze wzrostem przestępstw granicznych.

Likwidacja Sądu Okręgowego oraz Prokuratury Okręgowej w Suwałkach niewątpliwie oddali w regionie północno-wschodnim Polski wymiar sprawiedliwości od obywatela. I tak, w przypadku zmiany granic okręgu tutejszej prokuratury i sądu mieszkańcy odległych gmin, takich jak Dubeninki, Gołdap, Biała Piska, aby dojechać do Olsztyna, będą zmuszeni pokonywać odległość 250 km. Już aktualnie obserwuje się w praktyce problemy ze stawieniem się świadków, oskarżonych, co wpływa negatywnie na szybkość przeprowadzanych postępowań. Likwidacja tych jednostek dodatkowo pomnoży koszty postępowań karnych i innych, do których rozpoznania właściwa rzeczowo jest prokuratura okręgowa lub sąd okręgowy.

W celu przybliżenia sądu do emerytów i rencistów z regionu Suwalszczyzny i Mazur od 1 października br. rozpoczął działalność Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Suwałkach. Poniesione zostały w tym celu wielkie nakłady oraz poczynione liczne starania. W obecnych uwarunkowaniach cały wniesiony w to wysiłek zostanie zmarnowany.

Szczególną uwagę Pana Ministra chciałbym dodatkowo zwrócić na fakt, że teren byłego województwa suwalskiego należy do regionów o najwyższym wskaźniku bezrobocia w kraju. Likwidacja Prokuratury Okręgowej i Sądu Okręgowego w Suwałkach pociągnie za sobą likwidację etatów pracowników administracji i obsługi, co zwiększy i tak duży odsetek bezrobotnych na tutejszym terenie. Aktualnie stopa bezrobocia w Suwałkach wynosi 15,5%, przy krajowej - 13,8% i województwa - 12,5%. Proponowana reorganizacja doprowadzi do kolejnych zwolnień, co pogorszy i tak trudną sytuację regionu północno-wschodniego Polski.

Szanowny Panie Ministrze!

Otrzymałem dane dotyczące międzynarodowego systemu łączności radiowej TETRA przeznaczonego dla takich służb, jak policja, służby ochrony państwa, straż pożarna, pogotowie ratunkowe, służby energetyczne i wodociągowe czy siły zbrojne. Ponieważ osobiście nie jestem znawcą systemów telekomunikacyjnych, proszę o poinformowanie mnie o możliwościach, kierunkach rozwoju, dotychczasowym funkcjonowaniu i kosztach tego przedsięwzięcia.

senator RP

Z uzyskanych przeze mnie informacji wynika, że przy wyliczaniu potrzeb nie uwzględnia się wyższych niż planowane wskaźników inflacji, zakłada się z góry obniżenie wydatków rzeczowych o około 30% oraz nie bierze się pod uwagę skutków finansowych wynikających z wdrażania niektórych ustaw. Takie są podstawowe przyczyny niedoborów w województwie kujawsko-pomorskim, które przedstawiam w poszczególnych działach.

W grupie administracji zespolonych - chodzi o nadzór budowlany, konserwatora zabytków, Państwową Inspekcję Handlową, inspekcję farmaceutyczną i weterynaryjną, a także kuratorium oświaty - niedobory wydatków rzeczowych wynoszą 575 tysięcy zł, a płacowych - 741 tysięcy zł. ňłącznie więc wynoszą 1 milion 316 tysięcy zł. Nieuwzględnienie tych potrzeb spowoduje niemożność utrzymania siedzib tych instytucji, niezrealizowanie nowelizacji Karty Nauczyciela oraz innych obligatoryjnych wypłat.

Planowane środki na wydatki rzeczowe dla komend powiatowych policji i straży pożarnej wystarczą na okres sześciu miesięcy. W komendach powiatowych niedobór środków na wydatki rzeczowe wynosi 13 milionów 900 tysięcy zł. Jednocześnie informuję, że planowane na poziomie 6 milionów zł wydatki majątkowe nie pozwalają na wymianę zużytego sprzętu informatycznego i łączności. Nie można zatem w tej sytuacji mówić o poprawie bezpieczeństwa w tym województwie.

Najbardziej znaczący niedobór występuje w wydatkach związanych z funkcjonowaniem opieki społecznej. Wynosi on bowiem łącznie 74 miliony 419 tysięcy zł. Dotyczy to finansowania placówek opiekuńczo-wychowawczych, domów pomocy społecznej, rodzin zastępczych oraz zasiłków i pomocy w naturze, a także składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Ta ostatnia pozycja dotyczy szerokiego kręgu osób żyjących poniżej granicy minimum socjalnego. Niedobory w tej dziedzinie pozbawią również jakiejkolwiek opieki trzysta osób, w tym sześćdziesięcioro pięcioro dzieci z głębokim upośledzeniem umysłowym oraz pięćdziesięcioro dzieci pozbawionych opieki rodziców i niedostosowanych społecznie.

Niedobór środków finansowych w budżecie województwa kujawsko-pomorskiego wynosi więc 94 miliony 769 tysięcy zł, przy czym chodzi o wydatki najbardziej potrzebne i obligatoryjnie wynikające z ustaw, bez zwiększenia środków na poprawę bezpieczeństwa w tym województwie. Niezlikwidowanie tego niedoboru będzie oczywistym naruszeniem tych ustaw, czego, jak mniemam, Pan Minister sobie nie życzy.

Dorota Kempka

W ostatnim czasie doszło do bulwersującego zdarzenia związanego z podziałem środków publicznych na restrukturyzację placówek ochrony zdrowia na terenie województwa mazowieckiego. Moje wątpliwości, podzielane zresztą przez przedstawicieli samorządu województwa mazowieckiego oraz powiatów z terenu województwa, budzi sposób wyłonienia tak zwanych regionalnych grupy wsparcia (firm konsultingowych), których zadaniem było przygotowanie regionalnych programów restrukturyzacji, warunki zawartych z nimi kontraktów i realizacja tych kontraktów.

Regionalny komitet sterujący, którego byłem członkiem, mimo ponawianych wniosków nie otrzymał nigdy warunków umowy z wymienionymi firmami. Przez cały okres prac regionalnej grupy wsparcia komitet zwracał uwagę na rażące błędy, niedociągnięcia i niedoskonałości proponowanych rozwiązań, jednak bez efektu. Pod koniec swoich prac regionalny komitet sterujący stanął przed dramatycznym dylematem, czy przyjąć - w dużym stopniu niedoskonały - program restrukturyzacji i otrzymać niezbędne środki na jego realizację, czy też zakwestionować wyniki pracy i w ogóle nie otrzymać środków na restrukturyzację.

Pikanterii całej sprawie dodaje fakt, że po przyjęciu programu restrukturyzacji przez regionalny komitet sterujący, a potem Krajowy Komitet Sterujący i podziale środków finansowych dla poszczególnych samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w Ministerstwie Zdrowia dokonano arbitralnych cięć dotyczących wielu placówek, szczególnie tych, dla których organem założycielskim jest samorząd województwa mazowieckiego. Owe cięcia w szczególny sposób dotyczą: Szpitala Wojewódzkiego w Ciechanowie (około 750 tysięcy PLN mniej), Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Płocku (około 2 miliony PLN mniej) oraz Ośrodka Medycyny Pracy i Lecznictwa w Warszawie (1 milion 300 tysięcy PLN mniej).

Podczas rozmowy przeprowadzonej przeze mnie i marszałka województwa mazowieckiego, dr. Zbigniewa Kuźmiuka z podsekretarzem stanu w Ministerstwie Zdrowia, panią Elżbietą Hibner, oświadczyła ona, że brakuje uchwał organów założycielskich o likwidacji placówek. Pomijając fakt, że warunek taki nie był nigdy umieszczany w regulaminie, okazuje się, że przedstawiciele rządu, w tym przypadku podsekretarz stanu w resorcie zdrowia, wzywają samorządy do likwidacji placówek ochrony zdrowia.

W moim odczuciu mamy do czynienia z woluntaryzmem w podziale środków publicznych, a zwłaszcza w wydatkowaniu środków dla firm, które tworzyły programy restrukturyzacji. Jest to szczególnie bulwersujące społecznie w czasie, gdy system opieki zdrowotnej w Polsce przeżywa olbrzymie trudności, a wiele zozów jest na granicy likwidacji. Jest to ponadto próba ręcznego sterowania procesem restrukturyzacji placówek ochrony zdrowia podejmowana przez urzędników resortu zdrowia, co moim zdaniem jest niedopuszczalne.

To arbitralne obcięcie środków na restrukturyzację placówek ochrony zdrowia w województwie mazowieckim jest tym bardziej bulwersujące, iż na terenie Mazowsza jest dziewięćdziesiąt osiem szpitali, instytutów naukowych i szpitali klinicznych, których restrukturyzacja wymaga niepopularnych decyzji i ogromnych środków finansowych. Istnieje poważne niebezpieczeństwo, że "zaoszczędzone" na Mazowszu środki finansowe zostaną przekazane innym województwom. Przy okazji warto zdać sobie sprawę z faktu, że Mazowiecka Regionalna Kasa Chorych przekaże w roku bieżącym innym kasom chorych, w ramach systemu wyrównawczego, kwotę 390 milionów PLN, a przecież na przykład szpitale warszawskie leczą pacjentów z terenu całego kraju, często nie otrzymując w terminie pieniędzy od innych kas.

Proszę Pana Premiera o podjęcie pilnych działań mających na celu wyjaśnienie przedstawionych wyżej kwestii. Oczekuję wyczerpujących wyjaśnień w przedmiotowej sprawie, ze szczególnym uwzględnieniem faktycznej roli resortu zdrowia w procesie restrukturyzacji placówek ochrony zdrowia. Jednocześnie nadmieniam, iż problemem tym zainteresowałem prezesa Najwyższej Izby Kontroli oraz parlamentarzystów Mazowsza.

Z wyrazami szacunku

Adam Struzik
Zbigniew Kruszewski