Warszawa, dnia 17 maja 2000 r.

W związku z przesłanym przez Panią Marszałek Prezesowi Rady Ministrów oświadczeniem Pani Senator Elżbiety Płonki z 55. posiedzenia Senatu RP w sprawie zakupu przez Mazowiecką Regionalną Kasę Chorych "obiektu w Warszawie o nazwie Coloseum na siedzibę Kasy" wykonując przekazane mi dyspozycje Prezesa Rady Ministrów i działając z Jego upoważnienia, pozwalam sobie przedstawić stanowisko kierowanego przeze mnie Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych w sprawie nabycia przez Mazowiecką Regionalną Kasę Chorych nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Grójeckiej 186 z przeznaczeniem na siedzibę Kasy i podjętą przeze mnie decyzję (nadzorczą) w tej sprawie.

Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, zgodnie z treścią art. 151a ust. 6 ustawy z dnia 6 lutego 1999 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz. U. Nr 26, poz. 53 z późn. zm.) bada uchwały przyjmowane przez organa uchwałodawcze Kasy Chorych, w zakresie zgodności z prawem i stwierdza nieważność uchwały w całości lub w części, jeżeli narusza ona prawo lub stwarza zagrożenie wystąpienia ujemnego wyniku finansowego.

Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych - po otrzymaniu w dniu 11 kwietnia 2000 r. Uchwały nr 58/IV/2000 Rady Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych z dnia 20 kwietnia 2000 r. w sprawie nabycia nieruchomości położonej w Warszawie przy ul. Grójeckiej 186 z przeznaczeniem na siedzibę Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych, na warunkach określonych w załączniku do uchwały (kupno lokalu użytkowego o łącznej powierzchni około 4.400 m² za kwotę 18151772,1 zł, bez podatku od towarów i usług (VAT) oraz kosztów opłaty skarbowej - co potwierdzono w umowie przedwstępnej zawartej pomiędzy Mazowiecką Regionalną Kasą Chorych z firmą Unikat Development dnia 11 kwietnia 2999 r.) - rozpoczął jej badanie oraz przeprowadził doraźną kontrolę zagadnień związanych z nabyciem przez MRKCh tej nieruchomości.

Jak wynika ze zgromadzonej dokumentacji, rokowania prowadzone przez Mazowiecką Regionalną Kasę Chorych w styczniu i lutym 2000 r. z firmą Unikat Development zmierzały do zakupu 3.482 m² powierzchni za kwotę 17.407.832 zł.

Maksymalizacja potrzeb Mazowieckiej RKCh ujawniła się w trakcie drugiej tury rokowań, prowadzonych w marcu 2000 r. Mazowiecka RKCh występując do Urzędu Zamówień Publicznych dnia 8 marca 2000 r. z wnioskiem o zatwierdzenie trybu zamówienia z wolnej ręki na zakup omawianej nieruchomości, określiła wartość szacunkową przedmiotu zamówienia na około 18.500.000 zł, (bez podatku od towarów i usług - VAT) i wyrażała wolę zakupu 4.400 m² powierzchni; zastępca Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych decyzją z dnia 13 marca 2000 r. zatwierdził tryb zamówienia z wolnej ręki na zakup tej nieruchomości z przeznaczeniem na siedzibę Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych.

Różnica pomiędzy nabyciem 4.400 m² a 3.482 m² wynosiła więc około 4.530.000 zł i mogła zostać wydatkowana na dokonanie aranżacji zakupionych pomieszczeń (ok. 2.560.000 zł), dokończenie rozpoczętych w 1999 r. inwestycji w Ostrołęce i Ciechanowie (ok. 860.000 zł), zakup sprzętu informatycznego (500.000 zł) i niezbędnego, dodatkowego wyposażenia MRKCh i jej oddziałów.

Podejmując decyzję wychodziłam z założenia, że obecna sytuacja finansowa Mazowieckiej RKCh nie pozwala na zakup nieruchomości, której wartość przekracza wysokość, określoną w budżetowej dotacji celowej. Nabycie nieruchomości - lokali biurowych o planowanej wielkości 4.400 m², spowodowałoby wydatkowanie całej kwoty dotacji celowej jedynie na zakup nieruchomości w sytuacji wymagającej poniesienia dodatkowych kosztów na adaptacje pomieszczeń, co wymagałoby finansowania tych wydatków ze składek na ubezpieczenia zdrowotne; także ze składek należałoby opłacić zakup sprzętu informatycznego i brakującego wyposażenia, co jest sprzeczne z reprezentowanym przez Urząd Nadzoru stanowiskiem, że środki finansowe pochodzące ze składek na ubezpieczenia zdrowotne winny być w pierwszej kolejności przeznaczane na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz osób ubezpieczonych.

Rada Mazowieckiej Regionalnej Kasy Chorych w podjętej dnia 5 maja 2000 r. uchwale nr 59/V/2000, zmieniła swoją uchwałę z dnia 10 kwietnia 2000 r., wprowadzając zmianę w treści załącznika, polegającą na tym, że zakup dotyczy lokali użytkowych o powierzchni 3.549 m² (a nie 4.400 m²), a ostateczna cena sprzedaży tych lokali stanowi kwotę 14.641.054,36 zł (a nie 18.151.772,1 zł) - nie obejmując podatku od towarów i usług (VAT) oraz kosztów opłaty skarbowej.

Realizacja zawartego w oświadczeniu Pani Senator Elżbiety Płonki wniosku o unieważnienie zakupu dokonanego przez Mazowiecką RKCh, co miałoby nastąpić przez podjęcie przeze mnie decyzji o stwierdzeniu nieważności w całości uchwały podjętej dnia 10 kwietnia 2000 r. przez Radę Mazowieckiej RKCh - oznaczałoby w praktyce poniesienie przez Mazowiecką RKCh skutków zerwania podpisanej dnia 11 kwietnia 2000 r. umowy przedwstępnej; jednym z tych następstw byłaby utrata zadatku oraz zapłacenie kar umownych - ogółem w wysokości około 2.904.283,5 zł.

Warszawa, 2000-05-18

odpowiadając na oświadczenie Pana Senatora Lecha Feszlera, złożone podczas 55. posiedzenia Senatu RP w dniu 14 kwietnia 2000 roku, w sprawie znowelizowania przepisów dotyczących udzielania odroczeń odbywania zasadniczej służby wojskowej, uprzejmie informuję, że trudna sytuacja poborowych - rolników jest znana kierownictwu Ministerstwa Obrony Narodowej.

Obowiązujący, w przedmiotowym zakresie, stan prawny jest konsekwencją nowelizacji ustawy z dnia 21 listopada 1967 r., o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej w brzmieniu ustalonym przez ustawę z dnia 7 maja 1999 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o uposażeniu żołnierzy (Dz. U. Nr 50, poz. 500), w wyniku której zniesione zostały tytuły odroczeniowe zasadniczej służby wojskowej ze względu na prowadzenie gospodarstwa rolnego oraz uznania poborowego za tzw. "jedynego żywiciela rodziny".

Pragnę jednak nadmienić, że odstąpienia od przedmiotowych odroczeń dokonano podczas obecnej kadencji Parlamentu, co podyktowane zostało zasadą przestrzegania równości w zakresie spełniania powszechnego obowiązku służby wojskowej przez wszystkich obywateli. W tym przypadku przyjęto założenie, że wykonywanie jakiegokolwiek zawodu nie powinno stanowić tytułu do odroczenia służby wojskowej, w tym również ze względu na prowadzenie gospodarstwa rolnego. Uprzywilejowanie poborowych - rolników prowadziłoby w konsekwencji do naruszenia zasady powszechności spełnienia obowiązku służby wojskowej, gdyż z przywileju odroczenia służby wojskowej (a de facto przywileju jej nieodbycia) nie korzystają inne grupy zawodowe.

Ponadto informuję, że obowiązujący od dnia 1 lipca 1999 r. przepis art. 39 ust. 3 przedmiotowej ustawy, wprowadził nowy tytuł odroczeniowy "ze względu na ważne sprawy osobiste lub rodzinne poborowego". Zgodnie z nimi prowadzenie gospodarstwa rolnego, ale nie tylko, bo także i innej działalności gospodarczej, również może być traktowane jako ważna sprawa osobista lub rodzinna i stanowić przesłankę do udzielenia odroczenia. Decyzję w tym przedmiocie podejmuje wojskowy komendant uzupełnień na wniosek zainteresowanego poborowego. Zaznaczyć należy, że jest to odroczenie jednorazowe, udzielane na okres od 3 do 12 miesięcy, a ponadto nie można go udzielić, jeżeli spowodowałoby to nieodbycie zasadniczej służby wojskowej.

Pozwolę sobie wszakże podkreślić, iż w opinii Ministerstwa Obrony Narodowej wspomniana nowelizacja ustawy była w pełni zasadna, a powrót do przepisów obowiązujących uprzednio jest niecelowy i społecznie nieuzasadniony, chociażby z konieczności przestrzegania konstytucyjnej zasady równego traktowania obywateli względem obowiązków wobec państwa.

Pragnę poinformować Panią Marszałek, że doceniając rangę problemu, zainicjowano w resorcie obrony narodowej prace nad przygotowaniem stosownych rozwiązań idących w kierunku zminimalizowania skutków zmian przepisów wprowadzonych ustawą z dnia 7 maja 1999 r. Rozważana jest m.in. możliwość, w myśl delegacji zawartej w art. 46 ust. 4 ustawy, przeniesienia do rezerwy poborowych urodzonych w 1976 i 1977 r., a którzy korzystali z odroczenia zasadniczej służby wojskowej z tytułu prowadzenia gospodarstwa rolnego w dniu wejścia w życie znowelizowanych zasad udzielania odroczeń, tj. w dniu 1 lipca 1999 r. i spełnialiby obecnie warunki do kontynuowania takiego odroczenia.

Ponadto, resort obrony narodowej prowadzi stosowne prace analityczno-studyjne mające na celu wypracowanie zasad odbywania zasadniczej służby wojskowej w kilku okresach, a w tym na stworzenie dogodniejszych możliwości odbywania służby przez poborowych - rolników.

Do czasu zakończenia powyższych prac oraz podjęcia wspomnianej decyzji poleciłem podległym organom wojskowym:

Janusz ONYSZKIEWICZ

Warszawa, 2000.05.18

Nawiązując do pisma z dnia 4 kwietnia br., przy którym zostało przekazane oświadczenie pana Senatora Ryszarda Gibuły dotyczące postępowania organów rentowych w sprawach związanych z wstrzymaniem w 1995 r. wypłaty ekwiwalentu za węgiel emerytom i rencistom byłym pracownikom przedsiębiorstwa robót górniczych w Wałbrzychu uprzejmie przedstawiam, co następuje:

MINISTER

Sekretarz Stanu

Ewa Lewicka

Warszawa, dnia 18 maja 2000 r.

Zgodnie z art. 57a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz. U. z 1997 r. Nr 25, poz. 128 z późn. zm.) od dnia 1 stycznia 2000 r. Prezes Krajowego Urzędu Pracy obowiązany jest przekazywać środki Funduszu Pracy samorządom wojewódzkim i powiatowym na realizację należących do ich zakresu zadań wg algorytmu określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1999 r. w sprawie algorytmu przekazywania środków Funduszu Pracy samorządom wojewódzkim i powiatowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1237).

- do 1999 r. podział środków na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu, dokonywany był przez Prezesa Krajowego Urzędu Pracy na poszczególne województwa, natomiast limity dla powiatowych urzędów pracy ustalane były przez dyrektorów wojewódzkich urzędów pracy, po zasięgnięciu opinii wojewódzkich rad zatrudnienia. Na szczeblu zarówno KUP jak też województw tworzone były także rezerwy, rozdzielane w ciągu roku uwzględniając i preferując rejony, na terenie których nastąpiło istotne pogorszenie sytuacji na rynku pracy. W wyniku powyższego istniała możliwość bardziej selektywnego rozdziału środków Funduszu Pracy,

- w przypadku rozdziału na 2000 r. pełnej przewidzianej w ustawie budżetowej kwoty na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu, według jednolitego dla całego kraju (sztywnego) wzoru algorytmu, choć uwzględniającego między innymi stopę bezrobocia, niektóre powiatowe urzędy pracy otrzymałyby w stosunku do roku ubiegłego nawet 2-krotnie wyższy limit, natomiast inne na poziomie ok. połowy limitu ubiegłorocznego. Dlatego też utworzona 44% rezerwa ma na celu nie tylko uwzględnienie zmian jakie dokonały się na lokalnych rynkach pracy po dniu 30 czerwca ub.r., ale także wyeliminowanie znacznych dysproporcji, nie mających uzasadnienia w zmianach na lokalnych rynkach pracy.

Ponadto nadmieniam, że ustalony przez Sejm RP plan finansowy Funduszu Pracy na 2000 r. (w ramach przyjętej w dniu 21 stycznia 2000 r. ustawy budżetowej), na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu przewiduje (w ujęciu kasowym) kwotę 1.195,3 mln. zł, tj. o 3% wyższą niż w 1999 r. (1.160,5 mln. zł). W związku z powyższym łączna kwota środków na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu ustalona dla powiatów nie może być wyższa od określonej w ustawie budżetowej, pomimo występujących i zgłaszanych w tym zakresie znacznie wyższych potrzeb.

Warszawa, dnia 2000-05-19

Odpowiadając na otrzymane przy piśmie z dnia 19 kwietnia 2000 r., Nr AG/043/114/2000/IV oświadczenie senatora Zbigniewa Gołąbka złożone na 55. posiedzeniu Senatu RP w dniu 14 kwietnia 2000 r. w sprawie modernizacji drogi krajowej nr 729 na odcinku Potworów-Kacperków oraz stanu realizacji zadań na drogach krajowych na terenie byłego województwa radomskiego, uprzejmie przekazuję następujące informacje:

- odnowy nawierzchni dróg:

- frezowanie kolein na drodze nr 44.

Tadeusz Syryjczyk

Warszawa, dnia 19 maja 2000 r.

W dniu 27 stycznia 2000 r. po konsultacji z Ministrem Spraw Zagranicznych, p.o. Sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej oraz Pełnomocnika Rządu do spraw Negocjacji o Członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej Prezes Rady Ministrów podjął decyzję o odtajnieniu i udostępnieniu opinii publicznej stanowisk negocjacyjnych Polski. Stało się to możliwe dzięki zakończeniu prac nad przygotowaniem i przedstawieniem stronie unijnej stanowisk we wszystkich dwudziestu dziewięciu obszarach negocjacyjnych.

Jedną z podstawowych przesłanek tej decyzji było przekonanie, iż należy w jak najszerszym stopniu włączyć polskie społeczeństwo w debatę nad przygotowaniami naszego kraju do członkostwa w Unii Europejskiej w celu zwiększenia zakresu jego świadomego uczestnictwa w podejmowaniu wszelkich wyzwań, jakie wiążą się z procesem integracji. Wolą Rządu Rzeczypospolitej Polskiej jest, aby - realizując program reform i podejmując związane z naszymi europejskimi aspiracjami działania dostosowawcze do wymogów członkostwa w Unii Europejskiej - maksymalnie wykorzystać wynikające z tych procesów szanse i jednocześnie w możliwie największy stopniu zminimalizować społeczne koszty mogące się pojawić w trakcie ich przeprowadzania. Jednym, choć nie jedynym, ze sposobów realizacji tego zadania jest przejrzystość i otwartość prowadzonych przez Rząd prac, co - mam nadzieję - zwiększa społeczne zaufanie i poparcie dla tych działań oraz w konsekwencji potwierdza gotowość do podjęcia związanych z integracją wyzwań w imię dobra wspólnego wszystkich obywateli naszego państwa.

Stanowiska negocjacyjne są dokumentami przyjętymi przez Radę Ministrów RP w ciągu 1998 i 1999 roku. Podstawę do opracowania stanowisk negocjacyjnych stanowił przegląd prawa polskiego pod względem zgodności z prawem wspólnotowym. Proces prowadzący do przyjęcia stanowiska negocjacyjnego obejmował kilka etapów. Projekty stanowisk przygotowywane były przez Podzespoły Zadaniowe, które tworzyli przedstawiciele poszczególnych ministerstw (w sumie takich Podzespołów Zadaniowych jest 37; wchodzą one w skład Międzyresortowego Zespołu do spraw Przygotowania Negocjacji Akcesyjnych z Unią Europejską). Następnie projekty były przekazywane pod obrady Zespołu Negocjacyjnego, który rozpatrywał je pod kątem ustalenia właściwej strategii negocjacyjnej oraz nanosił konieczne poprawki. Kolejno projekty były kierowane do Podzespołów Zadaniowych nr 32 i 34 w celu uzyskania opinii dotyczącej oceny skutków społeczno-ekonomicznych oraz budżetowych zobowiązań zawartych w stanowiskach. Po ostatecznym przyjęciu projektu stanowiska negocjacyjnego przez Zespół Negocjacyjny projekt rozpatrywany był przez Komitet Integracji Europejskiej i dopiero po jego aprobacie kierowany pod obrady Rady Ministrów, która przyjmowała stanowisko negocjacyjne w każdym z dwudziestu dziewięciu obszarów negocjacyjnych w formie dokumentu rządowego.

W ramach przygotowywania stanowisk negocjacyjnych na bieżąco o stanie prac informowani byli przedstawiciele Parlamentu RP, w szczególności członkowie Komisji Integracji Europejskiej Sejmu oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej Senatu. Przed przekazaniem stanowisk stronie unijnej zarówno minister Jan Kułakowski - przewodniczący Zespołu Negocjacyjnego, jak również pozostali członkowie Zespołu uczestniczyli w obradach komisji sejmowych i senackich, gdzie prezentowane były założenia stanowisk negocjacyjnych.

Ponadto w latach 1998-1999 na bieżąco były przekazywane opinii publicznej omówienia stanowisk negocjacyjnych, które przedstawiały ich założenia. Treść tych omówień można było odnaleźć również na stronie internetowej Pełnomocnika Rządu ds. Negocjacji o Członkostwo RP w UE (www.ukie.gov.pl/cona/index.htm).

W wyniku decyzji o odtajnieniu stanowisk negocjacyjnych już 31 stycznia br. przesłane zostały na ręce Marszałków Sejmu i Senatu (pisma nr SJK/440-67(1)/00 i SJK/440-68(1)/00 z dnia 31 stycznia br.) kserokopie - przyjętych przez Radę Ministrów w ciągu 1998 i 1999 roku - stanowisk negocjacyjnych Polski z prośbą o przekazanie ich wszystkim parlamentarzystom. Następnie, przy zastosowaniu trybu pilnego, Pełnomocnik Rządu ds. Negocjacji o Członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej - w ramach prowadzonych działań edukacyjno-informacyjnych ZROZUMIEĆ NOEGOCJACJE - wydał stanowiska negocjacyjne w postaci publikacji pt. Stanowiska Polski w ramach negocjacji o członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej. Publikację tę Prezes Rady Ministrów przesłał w ilości 100 egzemplarzy na ręce Pani Marszałek (pismo nr SJK/56-38(1)/TC/00 z dnia 15 lutego br.) z prośbą o przekazanie ich wszystkim Senatorom RP.

Pragnę jednocześnie dodać, iż zarówno kserokopie stanowisk negocjacyjnych, jak i wspomnianą powyżej publikację otrzymali wszyscy Posłowie RP, a nastąpiło to przed debatą sejmową na temat przygotowań Polski do członkostwa w Unii Europejskiej, która została przeprowadzona 16 lutego br. Ponadto publikacja została przesłana do Sekretariatu senackiej Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej w ilości dodatkowych 10 egz. na potrzeby komisji, do których dołączonych zostało 20 egz. broszury pt. Negocjacje członkowskie. Polska na drodze do Unii Europejskiej, wydanej również w ramach działań edukacyjno-informacyjnych ZROZUMIEĆ NOEGOCJACJE.

Ponadto informuję, iż w związku z posiedzeniem senackiej Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej w dniu 17 marca br., na którym Pełnomocnik Rządu do spraw Negocjacji o Członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej przedstawiał informację na temat przebiegu negocjacji o członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, pismem nr SJK/440-206(2)/TC/00 z 13 marca 2000 r. skierowanym do przewodniczącego Komisji Władysława Bartoszewskiego przekazanych zostało na potrzeby Senatorów RP 100 egzemplarzy publikacji pt. Przebieg negocjacji o członkostwo Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej. Najważniejsze działania dostosowawcze. Stan na 1 stycznia 2000 roku.

W związku z wyrażonym przez Panią Senator Jadwigę Stokarską postulatem dołączenia do stanowisk negocjacyjnych tekstów poszczególnych aktów prawnych Wspólnot Europejskich, do których strona polska odwołuje się w swoich stanowiskach negocjacyjnych, uprzejmie informuję, iż objętość tej części acquis communautaire, do której znajdują się odniesienia w przyjętych przez Rząd RP stanowiskach liczy kilkadziesiąt tysięcy stron. Z technicznego punktu widzenia operacja zebrania i powielenia takiej ilości dokumentów byłaby bardzo czasochłonna i kosztowna.

Pragnę również wyrazić swe zapewnienie, iż Rząd RP jest głęboko przekonany o znaczeniu systematycznego i rzetelnego informowania społeczeństwa na temat podejmowanych przez siebie działań. Wynika to bowiem z podstawowego przeświadczenia, że proces integracji z Unią Europejską - wiążący się przecież z wieloma wyzwaniami, jakim będziemy musieli sprostać by maksymalnie skorzystać z tej historycznej szansy - zakończą się powodzeniem jedynie wtedy, gdy uzyskają poparcie społeczne dla ich realizacji. Warunkiem takiego poparcia jest szeroki i nieskrępowany dostęp polskiego społeczeństwa do informacji na ten temat.

Warszawa, dnia 2000-05-19

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Warszawa

W związku z przekazanymi przy pismach z dnia 19 kwietnia 2000 r. oświadczeniami złożonymi przez Pana Senatora Jerzego Cieślaka i Pana Senatora Tadeusza Lewandowskiego na 55. posiedzeniu Senatu w dniu 14 kwietnia 2000 roku w sprawie dopłat do pasażerskich przewozów autobusowych z tytułu ulg ustawowych - uprzejmie informuję Panią Marszałek, co następuje:

Od 1 stycznia 1999 r. nastąpiła zmiana dotychczasowego sposobu dotowania przewoźników autobusowych. Przewoźnicy autobusowi wykonujący usługi przewozu osób w krajowej pasażerskiej komunikacji autobusowej otrzymują dopłaty do ulg ustawowych zgodnie z przepisami art. 8a ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. (Dz.U. Nr 54, poz. 254, z późn. zmianami) o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. Wysokość dopłaty jest określana na podstawie ewidencji prowadzonej przez przewoźników za pomocą kas rejestrujących. Dotychczas takiej ewidencji przewoźnicy nie prowadzili. Stąd też brak było rozeznania jaka jest wartość dopłat z tytułu realizowanych ustawowych i bezpłatnych przewozów.

Budżet państwa przekazuje środki budżetowe do wojewodów łącznie na wszystkie wydatki, a wojewodowie rozdysponowują je w zależności od potrzeb na danym terenie. Środki te nie zawsze są wystarczające na zaspokojenie wszystkich potrzeb. Wojewodowie starają się w miarę możliwości zabezpieczać potrzeby w tym zakresie.

Po zmianie oprogramowania w kasach rejestrujących całość dopłat do ulg ustawowych będzie realizowana na podstawie wydruków z tych kas. Pozwoli to na bardziej dokładne planowanie środków na ten cel w budżetach wojewodów. Natomiast w roku bieżącym sytuacja jest trudniejsza, gdyż proces wymiany oprogramowania przebiega w różnym tempie na terenie poszczególnych województw.

Dlatego środki budżetowe na dopłaty do ulg ustawowych zaplanowane zostały w ustawie budżetowej na rok 2000 bezpośrednio w budżetach poszczególnych województw - łącznie 299.944.000 zł jak i w części 83 - Rezerwy celowe w kwocie 60.000.000 zł i przeznaczone są zarówno na uregulowanie należnych a nie zrealizowanych w 1999 roku dopłat do ustawowych ulgowych imiennych biletów miesięcznych szkolnych jak również na dopłaty do ulg realizowanych w roku 2000.

Ogólna kwota dotacji na dopłaty do ulg ustawowych w roku 2000 została zaplanowana na poziomie 359.944 tys. zł i wzrosła w stosunku do roku 1999 o 142,9%, niemniej jest to kwota liczona łącznie z rezerwą celową, która zostanie rozdysponowana pomiędzy budżety wojewodów.

Wojewoda dolnośląski zgłosił do projektu budżetu na rok 2000, na wzorze RZ-9, kwotę 18.210 tys. zł z przeznaczeniem na dopłaty do ulg ustawowych. W budżecie państwa na rok 2000 w części 85 budżetu województwa dolnośląskiego została zaplanowana i uzgodniona z wojewodą dolnośląskim kwota 18.000 tys. zł.

Z wyrazami szacunku

Leszek Balcerowicz

Warszawa, dnia 22.05.2000 r.

W odpowiedzi na oświadczenie Pana senatora Ryszarda Gibuły złożone podczas 53 posiedzenia Senatu RP w sprawie udostępniania dokumentacji medycznej sądom kościelnym w zakresie dotyczącym stwierdzania nieważności małżeństwa kanonicznego, z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów uprzejmie informuję, co następuje:

1. Problematykę związaną z dokumentacją medyczną pacjentów, w tym zagadnienie jej udostępniania określonym podmiotom i instytucjom reguluje art. 18 ustawy z dnia 31.08.1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408 z późn. zm.); przepis ust. 3 pkt 4) tego artykułu dopuszcza możliwość udostępniania wspomnianej dokumentacji szeregu uprawnionym podmiotom, w tym także "sądom....... w związku z prowadzonym przez nie postępowaniem".

2. Zgodnie z art. 10 ust. 3 ratyfikowanego przez RP Konkordatu pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Stolicą Apostolską (Dz.U. z 1998 r. Nr 51, poz. 318), orzekanie o ważności małżeństwa kanonicznego.... należy do wyłącznej kompetencji władzy kościelnej - co nadaje sądom kościelnym charakter instytucjonalny, normowany przez obowiązujące prawo.

Ponadto, zgodnie z prośbą Pana Premiera, informuję, że Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych jest organem podległym Sejmowi, nie zaś Prezesowi Rady Ministrów.

z up. MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 22.05.2000 r.

1. W dzienniku ustaw numer 30 z bieżącego roku pod pozycją 378 ukazało się rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 marca 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania w sprawach wydawania zezwoleń i wpisu do rejestru indywidualnych praktyk lekarskich, indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich i grupowych praktyk lekarskich oraz ustalenia danych objętych wpisem i sposobu prowadzenia rejestrów, które stanowi wykonanie upoważnienia zawartego w art. 50b ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz.U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 z późn. zm.). Akt ten zawiera m.in. regulację dotyczącą procedury wydawania zezwoleń i zaświadczeń o wpisie do rejestru indywidualnych praktyk lekarskich, indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarskich i grupowych praktyk lekarskich - wykonywanych wyłącznie w miejscu wezwania. (§ 7 ust. 1 pkt 6) ppkt c) oraz załączniki nr 5, 7, 9, 11, 13, 15),

2. Niezależnie od powyższego pragnę poinformować, że w Ministerstwie Zdrowia trwają intensywne prace zmierzające do jak najszybszego opracowania zaległych aktów wykonawczych do szeregu ustaw m.in.: ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym oraz ustawy o zawodzie lekarza, czego dowodem jest wydanie i opublikowanie w okresie ostatnich dwóch miesięcy następujących rozporządzeń:

Z wyrazami szacunku

Franciszka Cegielska

Warszawa, dnia 23 maja 2000 r.

Pan
Ryszard JARZEMBOWSKI
Senator RP
W a r s z a w a

Szanowny Panie Senatorze!

Warszawa, dnia 22 maja 2000 roku

W związku z oświadczeniem senatora Ryszarda Jarzembowskiego złożonym na 58. posiedzeniu Senatu w dniu 11 maja 2000 roku dotyczącym uroczystości z okazji 55. rocznicy zwycięstwa - zakończenia II wojny światowej odbytych w Warszawie 8 maja 2000 roku wyjaśniam co następuje:

Marszałek Senatu nie otrzymała od organizatorów uroczystości zaproszenia na wspomnianą uroczystość.

Negatywny wynik przyniosło też zapytanie skierowane do sekretariatu Senackiej Komisji Obrony Narodowej.

Dyrektor Gabinetu

prof. dr hab. Jerzy Pietrzak

Warszawa, dnia 2000-05-23

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Warszawa

1. Zgodnie z § 54 ust. 5 pkt 1 i ust. 6 pkt 1 obowiązującego do dnia 31 grudnia 1999 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 156, poz. 1024 oraz z 1998 r. Nr 153, poz. 999) faktury (faktury korygujące) wystawione przez zakład pracy chronionej w rozumieniu przepisów ustawy o zatrudnieniu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych nie stanowiły podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego, w przypadku gdy podatnik VAT, który otrzymał taką fakturę nie zapłacił bezpośrednio w formie pieniężnej za pośrednictwem banku należności wynikającej z tej faktury.

2. Z dniem 1 stycznia 2000 r., przepisami ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 95, poz. 1100), zostały m.in. wprowadzone zmiany w zakresie rozliczania podatku VAT przez zakłady pracy chronionej, polegające na tym, że ww. zakłady wpłacają do budżetu różnicę między podatkiem należnym a naliczonym na takich samych zasadach jak pozostali podatnicy VAT, a następnie mają prawo (z pewnymi wyjątkami) do otrzymania całkowitego lub częściowego zwrotu podatku z urzędu skarbowego.

3. Od dnia 1 stycznia 2000 r. nie obowiązuje zatem przepis § 54 ust. 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 1997 r. dotyczący potwierdzenia przez urząd skarbowy rozliczeń w formie wzajemnych potrąceń należności i zobowiązań, w przypadku gdy sprzedawcą był zakład pracy chronionej. Obecnie brak jest zatem zarówno przepisów nakazujących podatnikowi posiadanie potwierdzenia dokonanych kompensat, jak i przepisów uprawniających urzędy skarbowe do oceny tym kompensat.

Z upoważnienia MINISTRA FINANSÓW

PODSEKRETARZ STANU

Jan Rudowski

Warszawa, dnia 24.05.2000 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Podział kraju na jednostki NUTS jest dokonywany w celu wyznaczenia obszarów, dla których będą sporządzane szczegółowe dane statystyczne. Dane te są m.in. wykorzystywane do określenia, czy dany obszar spełnia kryteria dające podstawę do ubiegania się o pomoc finansową Unii Europejskiej. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż jednym z podstawowych kryteriów podziału Polski na jednostki statystyczne NUTS jest jego zgodność z układem terytorialnym kraju.

- programowanie rozwoju regionalnego przy wykorzystaniu funduszy strukturalnych Unii Europejskiej odbywa się na poziomie NUTS II. Zgodnie z ustaleniami, w Polsce mają nimi być województwa, co oznacza, że kompetencje w zakresie programowania należą do Zarządu Województwa. Konsekwencją tego jest brak obowiązku opracowania przez subregiony występujące na poziomie NUTS III własnych strategii rozwojowych, które następnie byłyby przedstawiane do negocjacji z Unią Europejską;

- argumenty przemawiające za utworzeniem konkretnej liczby jednostek statystycznych NUTS III nie mogą bazować na odwołaniu się do np. takich kwestii jak wzmocnienie roli mniejszych miast lub zrekompensowanie utraty statusu stolic dawnych województw. Podział ten jest zabiegiem wyłącznie statystycznym i nie ma wpływu na zwiększenie lub zmniejszenie rangi administracyjnej poszczególnych obszarów.

Z wyrazami szacunku

Jacek Saryusz-Wolski

Warszawa, dnia 24 maja 2000 r.

Szanowna Pani Marszałek,

W celu potwierdzenia swojego stanowiska Prezes Głównego Urzędu Ceł wystąpił do Sekretariatu Światowej Organizacji Celnej (WCO) z zapytaniem o klasyfikację mieszanki tytoniu nieprzetworzonego z tytoniem przetworzonym (homogenizowanym). W odpowiedzi Sekretariat WCO przysłał do GUC odpowiedź potwierdzającą stanowisko polskiej administracji celnej w tym zakresie, że taki tytoń powinien być klasyfikowany w pozycji 2403.

Dotychczasowa opinia Sekretariatu WCO (potwierdzająca stanowisko polskiej administracji celnej) została zakwestionowana przez administrację Stanów Zjednoczonych, która złożyła wniosek o wydanie rozstrzygnięcia w przedmiocie klasyfikacji mieszanin tytoni przez Komitet Systemu Zharmonizowanego WCO.

Z poważaniem

PODSEKRETARZ STANU

Jan Wojcieszczuk

Warszawa, dnia 24 maja 2000 r.

Zgodnie z art. 57a ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U z 1997 r. Nr 25, poz. 128 z późn. zm.) od dnia 1 stycznia 2000 r. Prezes Krajowego Urzędu Pracy obowiązany jest przekazywać środki Funduszu Pracy samorządom wojewódzkim i powiatowym na realizację należących do ich zakresu zadań wg algorytmu określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1999 r. w sprawie algorytmu przekazywania środków Funduszu Pracy samorządom wojewódzkim i powiatowym (Dz.U. Nr 109, poz. 1237).

Na podstawie powyższych przepisów, w dniu 1 lutego a następnie 20 marca 2000 r. Prezes Krajowego Urzędu Pracy przekazał samorządom powiatowym decyzje określające na 2000 r. kwoty środków Funduszu Pracy na finansowanie programów na rzecz przeciwdziałania bezrobociu oraz inne fakultatywne wydatki. Kwoty środków na finansowanie programów przeciwdziałania bezrobociu ustalone zostały w wyniku podziału, według wzoru algorytmu - 56% kwoty Funduszu Pracy przewidzianej w ustawie budżetowej na finansowanie aktywnych form przeciwdziałania bezrobociu.

Decyzją z marca br. Prezes Krajowego Urzędu Pracy skorygował (zwiększył) dotychczasowe limity środków Funduszu Pracy na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu przyznane samorządom. Powiaty (powiatowe urzędy pracy) województwa kujawsko-pomorskiego otrzymały dodatkowo 6.211.639 zł, w tym powiat Mogilno 169.090 zł.

Natomiast przy rozdziale 44% rezerwy, dodatkowe kwoty przyznane zostaną na wnioski starostów przede wszystkim tym powiatom, na terenie których jest najtrudniejsza sytuacja na rynku pracy na realizację zadań określonych w kontraktach.

- w przypadku rozdziału na 2000 r. pełnej przewidzianej w ustawie budżetowej kwoty na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu, według jednolitego dla całego kraju (sztywnego) wzoru algorytmu, choć uwzględniającego między innymi stopę bezrobocia, niektóre powiatowe urzędy pracy otrzymałyby w stosunku do roku ubiegłego nawet 2-krotnie wyższy limit, natomiast inne na poziomie ok. połowy limitu ubiegłorocznego. Dlatego też utworzona 44% rezerwa ma na celu nie tylko uwzględnienie zmian jakie dokonały się na lokalnych rynkach pracy po dniu 30 czerwca ub.r. ale także wyeliminowanie znacznych dyspozycji, nie mających uzasadnienia w zmianach na lokalnych rynkach pracy.

Z szacunkiem

Warszawa, dnia 2000-05-24

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez senatora Ireneusza Michasia przesłane przy piśmie z dnia 28 kwietnia 2000 r. AG/043/129/2000/IV uprzejmie informuję Panią Marszałek, że Ministerstwo Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej, Departament Weterynarii już 4 czerwca 1997 r. wystąpił z wnioskiem do Komisji Unii Europejskiej o uznanie Polski za kraj wolny od klasycznego pomoru świń.

- brak rejestracji gospodarstw prowadzących chów i produkcję świń,

- niedostateczny monitoring serologiczny w kierunku pomoru u dzików,

Jednym z ważniejszych wniosków zawartych w raporcie było stwierdzenie, że w Polsce nie występuje klasyczny pomór świń.

W załączeniu przesyłam kopię mojego wystąpienia i jednocześnie informuję, że moje wystąpienie zostało przychylnie przyjęte i jest w trakcie załatwiania.

Robert Gmyrek

Warszawa, dnia 25.05.2000 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej nie są przedsiębiorstwami państwowymi i nie można stosować do nich per analogiam ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz.U. Nr 118, poz. 651 z późn. zm.). Jednocześnie brak jest regulacji prawnej, która dotyczyłaby prywatyzacji tego rodzaju jednostek, co nie oznacza jednak, że prywatyzacji zakładów służby zdrowia nie można przeprowadzić zgodnie z prawem. Podstawowym aktem prawnym w tym zakresie jest ustawa z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej.

Podobne uregulowania w odniesieniu do praktyki pielęgniarek i położnych zawiera w art. 25 oraz art. 25a, ustawa z dnia 5 lipca 1996 roku o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz.U. Nr 91, poz. 410 z późn. zm.).

W świetle obowiązujących przepisów prawnych przekształcenie publicznego zakładu opieki zdrowotnej w zakład niepubliczny odbywa się poprzez jego likwidację. Zgodnie z art. 36 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej likwidacja następuje w drodze zarządzenia właściwego organu administracji rządowej albo w drodze uchwały organu jednostki samorządu terytorialnego, który jest organem założycielskim dla samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Z up. MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU