Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

Senatorowie z Komisji Kultury i Środków Przekazu zapoznali się z działalnością Instytutu Schillera. Prezentacji dokonali dr Frank Hahn i dyrektor filii instytutu w Polsce Anna Kaczor.

Głównym celem Instytutu Schillera jest odrodzenie najlepszych tradycji światowej kultury i nauki z myślą o stworzeniu nowego sprawiedliwego ładu gospodarczego, który umożliwiłby rozwój wszystkich narodów naszej planety. Instytut często nawiązuje do przełomowych idei włoskiego renesansu, szczególnie Soboru we Florencji (1439), który podkreślił znacznie chrześcijańskiej koncepcji człowieka stworzonego na podobieństwo Boga, czyli obdarzonego twórczym umysłem i zdolnością naśladowania Boga w dalszym rozwoju Wszechświata.

Koncepcja ta stała się dla LaRouche’a, razem z fizyką Georga Cantora i Bernharda Riemanna, podstawą dla rozszerzenia myśli ekonomicznej Gottfrieda W. Leibniza o pojęcie nie-entropii oraz ideę wzrostu względnej potencjalnej gęstości zaludnienia jako jedynej prawidłowej miary sukcesu polityki gospodarczej. Z takiego podejścia do gospodarki oraz istoty natury ludzkiej wynika kampania Instytutu Schillera przeciwko wszelkiej propagandzie głoszącej konieczność ograniczania przyrostu liczby ludności na Ziemi lub sprzeciwiającej się rozwojowi nauki i technologii, a także przeciwko mentalności "prawa dżungli" w gospodarce i innych dziedzinach życia.

Pracownicy Instytutu przygotowali szereg programów gospodarczych dla wielu rejonów świata, m. in. "Most lądowy" dla Euroazji, "Oaza" dla Bliskiego Wschodu i "Operacja Juares" dla Ameryki Południowej. LaRouche już w 1974 r. przedstawił projekt Międzynarodowego Banku Rozwoju, którego zadaniem miało być kredytowanie rozbudowy infrastruktury, przemysłu i rolnictwa w najbiedniejszych rejonach świata, bez narzucania im liberalizmu gospodarczego i monetaryzmu, czy też ograniczania ich suwerenności.

Założyciele Instytutu wybrali Fryderyka Schillera na swego patrona, gdyż był on nie tylko doskonałym poetą, lecz również wybitnym historykiem, który rozumiał znaczenie jednostki w rozwoju ludzkości oraz dostrzegał istotę głównego konfliktu w dziejach narodów świata, tj. konfliktu między myśleniem oligarchicznym a republikańskim.

W dyskusji senatorowie pytali o aktualną sytuację instytutu, a także o powody uwięzienia L. LaRouche’a. Zwracali również uwagę na, nieuzasadnione ich zdaniem, nazywanie Polski w pismach Instytutu skansenem liberalizmu.

Senator K. Czuba zapoznała senatorów z pismem pracowników Ośrodka TVP w Katowicach, dotyczącym sytuacji ośrodków regionalnych, oraz z listem otwartym Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Senatorowie postanowili powrócić do tego problemu przy okazji rozpatrywania nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji.

Odbyło się zamknięte posiedzenie Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich, podczas którego podjęto uchwałę w sprawie udzielenia upomnienia senatorowi Ryszardowi Gibule. W uchwale stwierdzono:

"Komisja Regulaminowa i Spraw Senatorskich działając na podstawie art. 23 ust. 2 Regulaminu Senatu, po rozpatrzeniu skierowanej przez Prezydium Senatu sprawy senatora Ryszarda Gibuły w związku z zachowaniem nie odpowiadającym godności senatora, postanawia:

"W dniu 4 listopada 1998 r. Komisja Regulaminowa i Spraw Senatorskich w trybie art. 23 ust. 2 Regulaminu Senatu rozpatrzyła pismo Prezydium Senatu z dnia 30 lipca br. w sprawie Ryszarda Gibuły w związku z zachowaniem nie odpowiadającym godności senatora.

Zdaniem Komisji, senator Ryszard Gibuła biorąc udział w dyskusji nad ustawą o zmianie ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi wypowiedzią: <<czy nie jest godna potępienia apoteoza picia wina, dokonywana przez tysiące funkcjonariuszy kościoła katolickiego, który wznosząc tenże kielich, również przed dziećmi pokazują jak pić?>> obraził uczucia religijne katolików.

* * *

Odbyło się wspólne posiedzenie senackiej i sejmowej komisji rolnictwa i rozwoju wsi, podczas którego wysłuchano informacji na temat przebiegu przygotowań do negocjacji z Unią Europejską w zakresie rolnictwa oraz przebiegu tzw. screeningu (prześwietlenia) w dziedzinie gospodarki żywnościowej.

W Brukseli odbywa się przegląd polskiego i unijnego prawodawstwa w dziedzinie rolnictwa i gospodarki żywnościowej. W efekcie powstanie ocena, w jakim stopniu polskie prawodawstwo jest już zgodne z unijnym, w jakiej części możliwe będzie jego dostosowanie do prawa UE do końca 2002 roku, a gdzie istnieją co do tego wątpliwości. Do tej pory przejrzano prawodawstwo w dziedzinie upraw polowych (191 aktów prawnych) oraz w dziedzinie weterynarii (594 akty). W pierwszej fazie screeningu zostanie też rozpatrzony system interwencji na rynku, kwestie płatności kompensacyjnych, subsydiów eksportowych, licencji na handel z zagranicą oraz inne formy wspierania rolnictwa. Na razie różnice między Wspólną Polityką Rolną (WPR) UE a polityką rolną Polski są znaczne.

Wiceminister rolnictwa i gospodarki żywnościowej poinformował, że polski rząd zadeklarował gotowość przystąpienia do UE na dzień 31 grudnia 2002 r.

W opinii wiceministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej między Polską a UE istnieją znaczne różnice w zakresie interwencji na rynku rolnym. W UE interwencją państw poza pszenicą i żytem objęte są również jęczmień, kukurydza i pszenica durum. Ponadto w UE stosowane są jednolite ceny interwencyjne 112 ECU za tonę płodów rolnych (w przyszłości ma być ona obniżona do 95 ECU/t). Skup interwencyjny rozpoczyna się 1 listopada i trwa do końca maja następnego roku. W Polsce w br. rozpoczął się 15 sierpnia, a zakończy się po wyczerpaniu określanego corocznie przez rząd limitu interwencji.

Odpowiadając na te zarzuty, wiceminister J. Plewa stwierdził, że Wspólna Polityka Rolna jest przyjazna rolnictwu, obawy o jego los są zatem nieuzasadnione. Co do tego, ile będzie nas kosztować dostosowanie się do wymogów UE, nic pewnego na razie powiedzieć się nie da. Nie znamy ani daty naszego przyjęcia do Unii Europejskiej, ani warunków, na jakich to nastąpi, nie wiemy też, jaka wówczas będzie WPR. Z badań symulacyjnych otrzymywane są różne wyniki, na pewno jednak na przystąpieniu do UE polskie rolnictwo i w ogóle Polska wiele zyska.

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Emigracji i Polaków za Granicą przegłosowała poprawki do projektów ustaw o obywatelstwie polskim, o repatriacji i o Karcie Polaka, zgłoszone podczas pracy nad projektami oraz wynikłe z konsultacji z zainteresowanymi ministerstwami, a także polskimi organizacjami społecznymi w Polsce i poza krajem.

Komisja zdecydowała, że projekty zostaną przesłane do Marszałka Senatu z wnioskiem o wniesienie ich pod obrady Izby jeszcze w tym roku.

Senator dodała, że Karta Polaka pozwoli na nieograniczony pobyt naszym rodakom w Polsce, na podejmowanie studiów, korzystanie z opieki zdrowotnej i sanatorium w takim samym stopniu jak wszyscy obywatele naszego kraju.

* * *

Pierwszego dnia posiedzenia senatorowie zapoznali się z działalnością i zasobami Ośrodka Dokumentacji Wychodźstwa Polskiego przy Domu Polonii w Pułtusku. Dyrektor Domu Polonii dr Grzegorz Russak, przedstawiając ośrodek, z wielkim optymizmem mówił o przyszłości archiwum, które dzięki jego osobistemu zaangażowaniu i staraniom zostało skomputeryzowane i właśnie jest wprowadzane do sieci Internet, by służyć Polakom na świecie.

7 listopada br. senatorowie z Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą omawiali aktualną sytuacją Polaków w Niemczech.

W swoich wystąpieniach Aleksander Zając z Polskiej Rady w Niemczech, Zbigniew Kostecki z Kongresu Polonii Niemieckiej, Andrzej Sulczyński z Polskiego Forum w Niemczech, Waldemar Wachowski ze Związku Polaków "Zgoda" w RFN oraz ks. Edmund Druz z katolickiego Centrum Krzewienia Kultury, Tradycji i Języka Polskiego przedstawili postulaty środowisk polonijnych w Niemczech.

Przedstawiciele Polonii niemieckiej zwrócili się do senatorów o skierowanie do rządu postulatu w sprawie renegocjacji Traktatu Polsko-Niemieckiego z czerwca 1991 r. celem zrównania praw obu stron poprzez zapewnienie Polakom w Niemczech statutu mniejszości narodowej. Przedstawiciele Polonii niemieckiej podkreślali, że przepisy wykonawcze w Niemczech i codzienne życie wskazują, iż dobra wola polityczna władz federalnych nie wystarcza, aby Polacy w Niemczech traktowani byli jak partnerzy.

Przedstawiciele organizacji polonijnych apelowali o podjęcie starań w celu zmodyfikowania działalności instytutów polskich w Niemczech, ponieważ obecnie jest ona nieefektywna i nie służy promocji Polski. Postulowali także zmiany w TV Polonia, której obecny program, według mówców, nasycony filmami z PRL, nie odzwierciedla życia polonijnego ani nie promuje Polski w świecie, a ponadto tworzony jest bez udziału Polonii. Zgłaszano ponadto postulat uznania konwentu za reprezentację Polonii Niemieckiej i objęcia go pomocą finansową ze strony władz polskich.

Zdaniem Z. Kosteckiego, Polonia niemiecka pomimo trudności potrafiła się zjednoczyć. "Zostaliśmy uznani przez władze polskie i władze konsularne za reprezentanta Polaków i Polonii niemieckiej dla władz niemieckich i polskich" - dodał.

Przedstawiciele organizacji polonijnych w Niemczech, uczestniczący w obradach podkreślali, że oczekują od władz polskich większego zaangażowania i poparcia spraw polonijnych w Niemczech, a to dlatego, iż strona niemiecka "jest trudnym partnerem, i o tym Polska doskonale wie w kontaktach międzynarodowych".

"Komisja Spraw Emigracji i Polaków za Granicą, na posiedzeniu w dniu 6 i 7 listopada 1998 r. odbytym w Domu Polonii w Pułtusku, po wysłuchaniu wystąpień przedstawicieli Polonii w Niemczech w osobach Aleksandra Zająca z Polskiej Rady w Niemczech, przewodniczącego Konwentu Organizacji Polskich w Niemczech, Zbigniewa Kosteckiego z Kongresu Polonii Niemieckiej, Andrzeja Sulczyńskiego z Polskiego Forum w Niemczech, Waldemara Wachowskiego ze Związku Polaków <<Zgoda>> w RFN oraz ks. Edmunda Druza z Katolickiego Centrum Krzewienia Kultury, Tradycji i Języka Polskiego, uznając postulaty przez nich zgłoszone postanawia zwrócić się do Ministerstwa Spraw Zagranicznych o rozwiązanie następujących spraw dotyczących Polonii w Niemczech:

1. Renegocjacji Traktatu pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec z 17 czerwca 1991 r. o Dobrym Sąsiedztwie i Przyjaznej Współpracy, celem określenia w Trakcie Polaków w Niemczech jako mniejszości narodowej, a nie polskiej grupy etnicznej.

Na zakończenie posiedzenia wyjazdowego Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą senatorowie zapoznali się z działalnością. pełnomocnika rządu ds. polskiego dziedzictwa kulturalnego za granicą. W swoim wystąpieniu, które stanowiło uzupełnienie do sprawozdania za rok 1997 przesłanego wcześniej członkom Komisji, wiceminister kultury i sztuki Stanisław Żurowski, pełnomocnik rządu ds. polskiego dziedzictwa kulturalnego zapoznał uczestników posiedzenia z działalnością swojego urzędu, który zajmie się ochroną, zachowaniem polskiego dziedzictwa kulturowego za granicą oraz odzyskiwaniem tych dóbr. 40% polskich dóbr kultury, wskutek grabieży wojennych i przesunięć granic znajduje się poza krajem, co oznacza, że działalność pełnomocnika napotyka na wielkie problemy, zwłaszcza na Wschodzie, gdzie polskie zabytki ulegają lub uległy całkowitej dewastacji.

Odbyło się posiedzenie Komisji Zdrowia, Kultury i Sportu oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, które rozpatrywały ustawę o zmianie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym.

Zmiana druga polega na nadaniu nowego brzmienia art. 69c, w którym określa się dokładnie sposób tworzenia i znoszenia branżowej kasy chorych. Artykuł ten upoważnia Radę Ministrów do tworzenia i znoszenia tej kasy chorych. Wniosek o jej powołanie przedkłada Radzie Ministrów minister zdrowia i opieki społecznej. Winien on zostać poparty pisemnymi deklaracjami członkostwa co najmniej pięciuset tysięcy pełnoletnich obywateli. Ponadto minister zdrowia winien zasięgnąć opinii Rady Krajowego Związku Kas Chorych i Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych. Ponieważ jednak urząd ten rozpocznie działalność dopiero od 1 stycznia 1999 r., to do 31 grudnia bieżącego roku opinie wydaje pełnomocnik rządu do spraw wprowadzenia powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, zgodnie z upoważnieniem zawartym w art. 168. Mówi o tym zmiana czwarta.

W rozporządzeniu o utworzeniu branżowej kasy chorych Rada Ministrów nadaje statut i określa w szczególności: nazwę i siedzibę kasy chorych, to upoważnienie zostaje bez zmian, sposób organizowania branżowej kasy chorych i źródła pokrycia kosztów jej tworzenia oraz tryb powoływania, zadania i uprawnienia pełnomocnika do spraw zorganizowania kasy branżowej. Jest to nowe rozwiązanie, nowe upoważnienie dla Rady Ministrów. Te ostatnie dwa nowe upoważnienia są istotne, ponieważ ich brak w zasadzie uniemożliwiał zorganizowanie kasy branżowej od 1 stycznia przyszłego roku.

Dodatkowy ust. 4 do art. 69c stawia nowy warunek Radzie Ministrów w sytuacji ewentualnego znoszenia branżowej kasy chorych - decyzja ta winna być poprzedzona wnioskiem prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych. W wypadku niewywiązywania się kasy z ustawowych zadań prezes tego urzędu może w ostateczności wystąpić z wnioskiem o jej zniesienie. Zniesienie branżowej kasy chorych powoduje, że jej członkowie na mocy ustawy stają się członkami regionalnej kasy chorych właściwej dla ich miejsca zamieszkania.

Zmiana piąta polega na dodaniu nowych artykułów: art. 168a i 169b. Art. 168a ust. 1 określa, że osoby objęte obowiązkiem ubezpieczenia zdrowotnego, o których jest mowa w art. 8 ustawy, stają się z mocy ustawy członkami regionalnej kasy chorych właściwej dla ich miejsca zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2. Właśnie to zastrzeżenie, że osoby, które odpowiadają warunkom określonym w rozporządzeniu Rady Ministrów i do 31 grudnia 1998 r. złożą pisemną deklarację członkostwa, staną się z dniem 1 stycznia 1999 r. członkami branżowej kasy chorych. W art. 168b zapisano, że zmiana członkostwa w kasie chorych na wniosek ubezpieczonego będzie możliwa po roku funkcjonowania kas, to znaczy od 1 stycznia 2000 r., z wyjątkiem osób, które zmieniają miejsce zamieszkania i znajdą się poza obszarem działania kasy chorych.

Na posiedzeniu Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senatorowie zapoznali się z systemem informacji i promocji gospodarczej - "Gospodarczym Atlasem Polski, 98". System opracowała firma BMB Promotions Sp. z o.o., która gromadzi i rozpowszechnia informacje o potencjale ofertowym polskich firm i o możliwościach inwestowania. Z usług firmy korzystają jednostki terenowej administracji państwowej, samorządu terytorialnego, organizacje i instytucje gospodarcze oraz indywidualni klienci.

Prace nad stworzeniem wielofunkcyjnego, dostępnego w Internecie "Systemu Gospodarczego Atlasu Polski" rozpoczęto w 1995 r. Zawiera on znacznie poszerzony zakres prezentowanych informacji, dotyczących kompleksowej prezentacji potencjału i ofert inwestycyjnych regionów i gmin. We wrześniu 1997 roku wszystkim gminom firma zainstalowała w Internecie serwis informacyjny z możliwością bezpośredniego wykorzystania poczty elektronicznej.

Do stanowiska Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zgłoszono trzy wnioski mniejszości, sprawozdawcami będą senatorowie Jadwiga Stokarska i Jerzy Mokrzycki.

Na swym posiedzeniu Komisja Gospodarki Narodowej rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o łączności .

Prawo do bezpłatnych akcji otrzymają również emeryci i renciści, którzy przepracowali 10 lat w PPTT lub TP SA, oraz osoby, które po tym okresie zostały przejęte przez inne zakłady pracy.

Zgodnie z obowiązującą dotychczas ustawą o łączności z 1990 roku, podmioty z udziałem kapitału zagranicznego nie mogą otrzymać zezwolenia na zakładanie i używanie urządzeń radiokomunikacyjnych o zasięgu przekraczającym granice Polski.

Po sprzedaniu części akcji TP SA na zagranicznych rynkach, utrzymanie takiego stanu rzeczy uniemożliwiłoby spółce m.in. realizację międzynarodowych połączeń za pomocą łączy satelitarnych. Ministerstwo Skarbu Państwa sprzedało część akcji TP SA inwestorom zagranicznym.

W opinii przedstawicieli resortów skarbu państwa i łączności, w konflikcie o akcje telekomunikacji między pracownikami Poczty Polskiej a pracownikami TP SA należałoby uświadomić stronom konfliktu, że zgodnie z prawem po otrzymaniu akcji nie będą oni mogli sprzedać ich przez dwa lata. To może ostudzić emocje.

W drugim punkcie porządku dziennego komisja wniosła kilka poprawek do ustawy o finansach publicznych.

Podczas rozpatrywania ustawy o finansach publicznych senatorowie wysłuchali wiceminister Hanny Wasilewskiej-Trenkner.

Na swym posiedzeniu Komisja Gospodarki Narodowej postanowiła również zgłosić poprawki o charakterze legislacyjno-porządkującym do ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2000.

Podczas posiedzenia Komisji Ustawodawczej wypracowano końcowy projekt inicjatywy ustawodawczej dotyczącej ustawy o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment