Szanowna Pani Marszałek,

O powyższym zadecydowały następujące okoliczności:

Sprawa o eksmisję Zarządu Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność" Regionu Świętokrzyskiego toczyła się pod sygnaturę V GC 1073/96 przed Sądem Rejonowym Sądem Gospodarczym w Kielcach z powództwa Miejskiego Zarządu Budynków Mieszkalnych.

16 stycznia 1997 r. w/w sprawie zapadł wyrok zaoczny, od którego strona pozwana nie wniosła sprzeciwu, wobec czego wyrok uprawomocnił się z dniem 14 lutego 1997 r.

W/w wyrokiem Sąd nakazał eksmisję pozwanego oraz zasądził od niego na rzecz powoda kwotę 1.056 złotych tytułem zaległych opłat czynszowych oraz 226 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Komornik stosownie do normy art. 805 kpc wezwał dłużnika (pismem
z 18 czerwca 1997 roku) do dobrowolnego opuszczenia lokalu, a w razie nie wykonania powyższego wyznaczył termin czynności egzekucyjnej na dzień 28 sierpnia 1997 roku.

Do czynności tej jednak nie doszło, bowiem dłużnik wniósł skargę na czynności komornika, zarzucając mu nie wyczerpanie wszystkich ugodowych możliwości załatwienia sprawy. Sąd Rejonowy w Starachowicach w sprawie I Co 52/97 postanowieniem z dnia 28 sierpnia 1997 r skargę odrzucił jak spóźnioną (art. 767 §2 kpc).

Komornik wyznaczył następną czynność na 1 października 1997 r. na co dłużnik wniósł kolejną skargę w trybie art. 767 kpc. podnosząc, że wyznaczony mu termin do opuszczenia lokalu był zbyt krótki.

I tak skarga została odrzucona jako wniesiona po terminie (postanowienie Sądu z 1 października 1997 r. w sprawie I Co 58/97).

Kolejną skargę dłużnika na czynności komornika, odmawiającego umorzenia postępowania egzekucyjnego Sąd jako niezasadną w dniu 10 grudnia 1997 r. oddalił w sprawie I Co 70/97.

Postępowanie egzekucyjne jest więc praktycznie ukończone.

Z powyższego opisu wynika, że pan senator Krzysztof Lipiec nie był nigdy stroną przedmiotowego postępowania.

Lokal na biuro senatorskie został podnajęty od Zarządu Regionalnego
w sytuacji, gdy w/w postępowanie było już o toku.

Zawarcie umowy między Krzysztofem Lipcem, a eksmitowanym nie zmieniało stanu sprawy.

W szczególności nie powstał w ten sposób stosunek prawny, który łączyłby pana senatora z wynajmującym tj. Miejskim Zarządem Budynków Mieszkalnych. Wszystkie prawa, jakie w wyniku w/w umowy pan senator mógłby uzyskać wygasałyby w stosunku do głównego najemcy najpóźniej z momentem rozwiązania umowy najmu (co nastąpiło wszak przed chwilą zawarcia umowy podnajmu).

Podkreślić także należy, że postępowanie egzekucyjne jest częścią postępowania cywilnego i łączenie z przepisami prawa materialnego składa się na obowiązujący porządek prawny.

Z przepisów księgi II Kodeksu postępowania cywilnego jednoznacznie wynika, że komornik jest wyłącznie sądowym organem wykonawczym, nie mającym uprawnień do badania kwestii materialno-prawnych czy merytorycznej treści orzeczenia.

Uprawnienie takie posiada natomiast sąd i realizuje je w postępowaniu klauzulowym czy rozpoznając skargę za czynności komornika złożoną w trybie art. 767 kpc.

W niniejszej sprawie sąd nie podzielił zarzutów skarżącego.

Istotą wykonania orzeczenia o eksmisji jest oddanie wynajmującemu wolnego lokalu, przy czym komornik stosownie do normy art. 799, 803, 804 pozostaje związany wnioskiem egzekucyjnym wierzyciela w zakresie, w jakim znajduje to potwierdzenie w załączonym do wniosku tytułem wykonawczym.

Komornik podobnie jak i Prezes sądu nie są natomiast adresatami normy z art. 24 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz.U. z 1996 r. Nr 73, poz. 350 z późn. zm.).

Minister Sprawiedliwości pełni nad sądami i komornikami zwierzchni nadzór o charakterze administracyjnym, który nie uprawnia do zmiany wyroków sądów czy też uchwalenia czynności komornika. W sferze orzeczniczej sądy zgodnie z zasadą wyrażaną w Konstytucji pozostają niezawisłe.

Oczekując przedmiotową sprawę uznaję, że w działaniach komornika
i Prezesa sądu nie zaistniały uchybienia, które uzasadniałyby podjęcie czynności nadzorczych.

Z poważaniem

Pragnę podziękować Pani Marszałek za zainteresowanie zmianami systemowymi w ochronie zdrowia.

Poruszone przez Pana Senatora Janusza Bielawskiego w oświadczeniu problemy są przedmiotem, istotą mego działania w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej. Jestem zainteresowany dalszą współpracą, a ewentualne uwagi do realizowanego programu reform będą szczegółowo analizowane co przyczyni się do właściwego kształtowania nowego systemu opieki zdrowotnej.

Jednocześnie pragnę zaznaczyć, że jedynie wspólne rozwiązanie problemów daje możliwość wprowadzenia w życie zmian w organizacji i finansowaniu.

Stosownie do dyspozycji art. 33 ustawy publiczny zakład opieki zdrowotnej jest zakładem przeznaczonym do wykonywania obowiązków udzielania świadczeń zdrowotnych osobom ubezpieczonym i innym osobom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów.

Należy zatem stwierdzić, że ustawodawca przewidział możliwość udzielania świadczenia zdrowotnego przez zakład innych niż właściwy z uwagi na obwód lub rejon, jak również przewidział możliwość skierowania pacjenta do innego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.

Stosownie do art. 33 ustawy przepisy odrębne określają świadczenia zdrowotne, za które również osoby ubezpieczone i uprawnione ponoszą opłaty, np. badania osób ubiegających się o prawo jazdy, badania kierowców, badania osób kierowanych do pracy za granicą.

Powyższe jednak, nie oznacza możliwości pobierania opłaty za przyjęcie i pobyt pacjenta w szpitalu będącym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, jeżeli skierowanie do szpitala zostało wystawione przez lekarza o którym mowa wyżej. Za takim stwierdzeniem przemawia zapis art. 21 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej (przepis szczególny w szpitalach). Pacjent przyjmowany jest do szpitala na podstawie orzeczenia lekarza szpitala.

Łączę wyrazy szacunku

Szanowna Pani Marszałek,

Nazwy zastrzeżone w Konstytucji dla określenia podmiotów nie mogą być używane przez inne podmioty do tego nieuprawnione.

Pragnę podkreślić, iż resort sprawiedliwości docenia wagę oddolnych inicjatyw na rzecz przeciwdziałania przestępczości i demoralizacji nieletnich. Wszelkie podejmowane działania muszą jednak być zgodne z obowiązującymi normami prawnymi w zakresie gwarancji poszanowania wolności i praw obywatelskich.

Odpowiadając na pytanie odnośnie inicjatyw legislacyjnych informuję, iż prace nad nowelizacją ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich znajdują się w końcowej fazie w Ministerstwie Sprawiedliwości i wkrótce projekt zostanie przekazany do konsultacji międzyresortowych.

Z poważaniem