Panie Premierze, rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji, z dnia 23 grudnia 1997 r., w sprawie szczególnych zasad trybu postępowania oraz wzorów dokumentów dla cudzoziemców jest aktem wyjątkowo nie przemyślanym, a tym samym bardzo szkodliwym. Wprowadza on niepotrzebne napięcia w stosunkach polsko-rosyjskich i polsko-białoruskich, szkodzi polskiej gospodarce.

Celem rozporządzenia było uszczelnienie naszej granicy wschodniej. Czy to osiągnięto? Można podać setki dowodów na to, że nie. Wiadomo przecież, że wszystkie "elementy" niepożądane w naszym kraju nadal z łatwością mogą dostać się do Polski po wykupieniu za kilkadziesiąt dolarów voucherów. Za to bardzo utrudniono życie i prowadzenie interesów tym, którzy byli codziennymi poważnymi klientami polskich hurtowni, bazarów i sklepów, jak również mieli zdecydowanie pozytywny wpływ na nasz bilans w handlu zagranicznym i wyraźne złagodzenie sytuacji w rejonach największego zagrożenia bezrobociem.

Realizacja rozporządzenia szkodzi polskim przedsiębiorcom, powodując masowe zwolnienia z pracy. W regionie łódzkim zapowiada się z tego powodu zwiększenie bezrobocia, które dotknie ponad 15 tysięcy osób. W regionie białostockim - ponad 50 tysięcy. Wielu małym i średnim firmom produkcyjnym i handlowym również grozi ruina. Puste targowiska i brak pracy w zakładach przemysłu lekkiego to efekty wejścia w życie rozporządzenia do ustawy o cudzoziemcach. Jak wiemy, od 1 marca bieżącego roku zacznie obowiązywać w odwecie, a więc z winy polskiej strony, represyjna w stosunku do naszych obywateli ustawa graniczna, utrudniająca przekraczanie granicy z Rosją i Białorusią.

Uprzejmie proszę o jak najszybsze rozwiązanie problemu. Z szacunkiem Zbigniew Antoszewski.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym egzaminy państwowe na wszystkie kategorie prawa jazdy, z wyjątkiem kategorii T, mają być prowadzone w mieście wojewódzkim lub, w zależności od potrzeb, w mieście powyżej 100 tysięcy mieszkańców. Sytuacja taka spowoduje, że w miejscowościach znacznie oddalonych od miast wojewódzkich lub liczących ponad 100 tysięcy mieszkańców koszt zdobycia prawa jazdy wzrośnie w sposób radykalny, podobnie jak uciążliwość zdobycia uprawnień do prowadzenie pojazdów mechanicznych.

Dotyczy to również województwa wałbrzyskiego. Aktualnie w naszym województwie jest ośrodek egzaminowania kierowców w Wałbrzychu, jego filia zaś mieści się w Kłodzku. Art. 109 ustawy likwiduje tę filię. Tymczasem zasięg jej działania obejmuje obszar 2 tysięcy 554 km² i 266 tysięcy żyjących tu obywateli z byłych powiatów kłodzkiego, ząbkowickiego, bystrzyckiego i noworudzkiego. Ośrodek ten istnieje od 1992 r. i przystosowany jest do egzaminowania zgodnie z wymogami kodeksu drogowego. Posiada trzy sale egzaminacyjne, plac manewrowy, dwie poczekalnie. Wyposażony jest w sprzęt komputerowy i inny, niezbędny do obsługi kursantów.

W Kłodzku miesięcznie egzaminuje się około 2 tysięcy 100 osób. To znaczy, że likwidacja ośrodka w każdym miesiącu utrudni życie podobnej liczbie osób. Utrudnienia będą tym większe, że koszt kursu wzrośnie z kwoty obecnie około 500 złotych do 1 tysiąca 100 złotych. Wynika to z odległości, jaką trzeba pokonać, aby odbyć praktyczną naukę jazdy w środowisku, w którym będzie zdawało się egzamin. Koszty tak zwanej suchej jazdy między tymi czterema byłymi powiatami a Wałbrzychem, a to jest od 100 do 120 kilometrów w jedną stronę, będzie musiał ponosić kursant.

Inną dolegliwością jest brak dobrze rozwiniętej komunikacji międzymiastowej. Ostatni autobus i pociąg w kierunku Kotliny Kłodzkiej odjeżdża z Wałbrzycha około godz. 17.00. Tymczasem druga tura egzaminów rozpoczyna się około godziny 16.00.

Swoje oświadczenie pragnę skierować do ministra pracy i polityki socjalnej w związku z dramatyczną sytuacją, która ma miejsce w środowisku osób bezrobotnych, powstałą w wyniku wydłużenia okresu prac niezbędnego do nabycia uprawnień do zasiłku do 365 dni w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania w urzędach pracy.

Do regionów takich zalicza się również województwo suwalskie, w którym stopa bezrobocia wynosi 21,2% liczby ludności zawodowo czynnej. Regiony te charakteryzują się przewagą struktury rolnej i znikomym stopniem uprzemysłowienia. Ludności z tych terenów znacznie trudniej jest uzyskać jakiekolwiek zatrudnienie na wymagany, a uprawniający do zasiłku, okres 12 miesięcy. W związku z tym wiele osób zatrudnia się na czarno, poszerzając tym samym szarą strefę, bez żadnych warunków ubezpieczeniowych, bezpieczeństwa i higieny pracy, niejednokrotnie za minimalną płacę. Fakt ten wpływa na wzrost ubóstwa, zadłużeń z tytułu płatności za energię, gaz, mieszkania. Zwiększa się krąg podopiecznych ośrodków pomocy społecznej, wzrasta też, niestety, przestępczość.

W związku z tym w imieniu środowisk osób bezrobotnych, wywodzących się z tych regionów, występuję do ministra pracy i polityki socjalnej o podjęcie działań zmierzających do wprowadzenia zmian w obowiązujących przepisach ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu, w części dotyczącej okresu uprawniającego do nabycia zasiłku dla bezrobotnych, w ten sposób, aby w regionach o strukturalnym bezrobociu funkcjonował poprzednio obowiązujący przepis, mówiący o 180 dniach zatrudnienia w ciągu ostatnich 365 dni, które uprawniają do zasiłku.

Mam przed sobą zaproszenie - otrzymali je wójtowie, burmistrzowie, prezydenci i liczni działacze samorządowi - zapraszające na 5 marca na godzinę 17 do Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie, bowiem tego dnia odbędzie się uroczyste otwarcie wystawy "Godło i barwa Polski samorządowej". Otwarcia wystawy dokona marszałek Sejmu Maciej Płażyński. I do tego momentu wszystko jest w porządku. Następnego dnia o godzinie 11 w siedzibie Instytutu Wzornictwa Przemysłowego odbędzie się seminarium, na którym przedstawiony zostanie aktualny stan prac rządu nad reformą samorządową w Polsce. Bardzo prominentni referenci, a to profesor doktor Michał Kulesza, wicepremier Janusz Tomaszewski, przewodniczący NSZZ "Solidarność" Regionu Mazowsze Maciej Jankowski, Kazimierz Barczyk, Franciszka Cegielska, Władysław Lewandowski, tematy interesujące.

Oczekuję odpowiedzi od wicepremiera Tomaszewskiego w tej sprawie.

Pragnę nadmienić, iż pomysł powołania Specjalnej Strefy Ekonomicznej w Starachowicach, w mieście zagrożonym strukturalnym bezrobociem, zrodził się w gronie działaczy "Solidarności", którzy w roku 1991 zorganizowali w Starachowicach sympozjum "Solidarni wobec bezrobocia". Brał w nim udział ówczesnym premier rządu RP, pan Jan Krzysztof Bielecki.

Dotyczy ono niektórych zasad określania wysokości emerytur, a w szczególności zasad zaliczania do okresu składkowego, będącego podstawą ustalania wysokości świadczeń emerytalnych, okresów pracy w wojsku, policji i innych tak zwanych służbach mundurowych. Mianowicie chodzi o tej osoby, które przez pewien okres swego życia pracowały w tych służbach (na przykład lekarze), a następnie przeszły do pracy w instytucjach cywilnych. Osoby te po osiągnięciu wieku emerytalnego, podejmując działania związane z procedurą uzyskania świadczeń emerytalnych, dowiadują się, że okres pracy w tak zwanych służbach mundurowych nie podlega włączeniu do okresu składkowego, a tym samym nie może stanowić okresu, z którego obliczana jest podstawa tych świadczeń.

Niezależnie od uwarunkowań formalnych sytuacja ta nie może być akceptowana w państwie prawnym, jakim jest Rzeczypospolita Polska. Osoby, których ona dotyczy, mogą mieć uzasadnione poczucie głębokiej krzywdy, gdyż to nie one, ani też ich działania są przyczyną tego stanu rzeczy. Gdyby osoby te do końca swojej działalności zawodowej pracowały w tak zwanych służbach mundurowych, to nie miałyby żadnych trudności w uzyskaniu pełnej emerytury na podstawie przepisów ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym tych służb. Nie może też być tak, że w stosunku do osób pracujących w instytucjach państwowych stosowane są różne kryteria zaliczania okresu pracy do okresu, który stanowi podstawę obliczania świadczeń emerytalnych.

W związku z powyższym zwracam się do pana ministra pracy i polityki socjalnej o szczegółowe zbadanie tej sprawy i podjęcie takich decyzji, które umożliwią osobom ubiegającym się o świadczenia emerytalne przyznawane na zasadach ogólnych zaliczanie do okresów składkowych i do okresów, z których obliczona jest podstawa tych świadczeń, okresów pracy w tak zwanych służbach mundurowych.

Cechą charakterystyczną trwającego u nas okresu transformacji jest to, że część aktów prawnych nie jest ze sobą zgodna. Powstają też obszary, w których funkcjonują sprzeczne ze sobą przepisy lub które pozostają bez regulacji prawnych. Jest to jedna z przyczyn destabilizacji systemu zarządzania w naszym państwie.

Jednym z takich wypadków jest brak możliwości wydania przez Ministerstwo Gospodarki Narodowej decyzji w sprawie reorganizacji jednostek badawczo-rozwojowych. Wynika to z faktu, że art. 93 ust. 1 konstytucji stanowi, iż ministrowie wydają zarządzenia tylko na podstawie ustawy i tylko w stosunku do jednostek im podległych. Jednostki badawczo-rozwojowe nie są w tym rozumieniu podległe ministrowi gospodarki, a zatem nie ma on możliwości wydania zarządzenia obowiązującego taką jednostkę. Z kolei art. 7 ust. 2 ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych stanowi, że podstawą reorganizacji jednostki jest zarządzanie organu, który ją utworzył (na przykład Ministerstwa Gospodarki Narodowej). Stan taki stanowi wewnętrzną sprzeczność w naszym systemie prawnym, która uniemożliwia podejmowanie szybkich decyzji, między innymi w sprawie likwidacji lub reorganizacji nierentownych jednostek badawczo-rozwojowych. W efekcie jest źródłem strat gospodarczych i elementem hamującym niezbędne ich przekształcenia. Problem ten ma wymiar znacznie szerszy i obejmuje wiele innych przepisów.

Dlatego zwracam się do Pana Premiera z prośbą o rozważenie możliwości jednolitego przyjęcia przez członków rządu zasady, że określenie użyte w art. 93 ust. 1 konstytucji odnosi się także do organów sprawujących nadzór nad jednostkami badawczo-rozwojowymi. Alternatywą dlatego byłaby inicjatywa zmiany legislacyjnej, która w odpowiednich ustawach i przepisach wydanych na ich podstawie wprowadzałaby na przykład zastąpienie wyrazu "zarządza" wyrazami "podejmuje decyzję". Jednak załatwienie sprawy w tym trybie trwałoby znacznie dłużej.

Pozwolę sobie wyrazić nadzieję, że Pan Premier zechce podzielić mój pogląd przedstawiony w niniejszym oświadczeniu i podjąć działania w celu pozytywnego załatwienia omawianej sprawy.