Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

ODPOWIEDZI NA OŚWIADCZENIA SENATORÓW NA OŚWIADCZENIA SENATORÓW

Minister Skarbu Państwa przesłał informację w odpowiedzi na oświadczenie senatora Janusza Lorenza, wygłoszone podczas 4. posiedzenia Senatu:

Warszawa, dnia 16.01.1998 r.

Pani Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek

W nawiązaniu do pisma Pani Marszałek z dnia 22.12.1997 r. (znak: AG/043/8/97/IV) w związku z oświadczeniem Pana Senatora Janusza Lorenza w sprawie Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. pragnę przedstawić Pani Marszałek sytuację Spółki oraz działania podejmowane przez Ministerstwo Skarbu Państwa.

Warmińsko-Mazurska Specjalna Strefa Ekonomiczna została powołana decyzją Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. Obejmuje 5 obszarów o powierzchni 334,96 ha. Próg inwestycyjny określono na poziomie 350.000 ECU. Preferencje podatkowe można uzyskać również zatrudniając minimum 50 pracowników. W okresie jej 20 letniego istnienia zakłada się stworzenie 7,5 tys. miejsc pracy w strefie i 1,5 poza nią. Planowane korzyści dla budżetu szacuje się na ok. 820 mln zł. Zaproponowano aby ww. strefą zarządzała "Warmińsko-Mazurska Specjalna Strefa Ekonomiczna" S.A. powstała z przekształcenia Warmińsko-Mazurskiego Rynku Hurtowego sp. z o.o. Spółka została zarejestrowana 28.02.1997 r.

Jej kapitał akcyjny wynosi 3.226 tys. zł, zaś jedynym akcjonariuszem jest Skarb Państwa. W dniu 17 września 1997 r. ówczesny Wojewoda Olsztyński p. Janusz Lorenz przekazał do Ministerstwa Skarbu Państwa dokumentację Spółki wraz z odcinkiem zbiorowym akcji. Pismem z dnia 10.10.1997 r. Wojewoda Olsztyński zwrócił się do Ministra Skarbu Państwa z wnioskiem w sprawie zmiany siedziby Spółki z Olsztyna na Szczytno oraz dokonaniem zmian w składzie rady nadzorczej Spółki i utrzymaniem dotychczasowego jednoosobowego zarządu. Jako główny argument na rzecz zmiany siedziby wymieniono możliwość znacznego obniżenia kosztów funkcjonowania Spółki. W dniu 29.10.1997 r. Minister Skarbu Państwa udzielił p. Krzysztofowi Fabiańskiemu - Wicewojewodzie Olsztyńskiemu upoważnienia do reprezentowania Skarbu Państwa na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy (NWZA) Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. NWZA powołało nowy skład rady nadzorczej oraz dokonało opisanej wyżej zmiany siedziby Spółki.

Obecnie w Ministerstwie Skarbu Państwa przeprowadzana jest kompleksowa analiza sytuacji Spółki oraz ocena pracy jej organów. W najbliższym czasie nastąpi pełne dostosowanie zapisów statutu Spółki do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz polityki MSP w zakresie sprawowania nadzoru właścicielskiego. Od wyników w/w analizy uzależnione będą dalsze kroki dotyczące spółki zarządzającej Warmińsko-Mazurską Specjalną Strefą Ekonomiczną.

Z poważaniem

Emil Wąsacz

* * *

Informację w związku z oświadczeniem senatorów Ryszarda Jarzembowskiego i Mariana Żenkiewicza, wygłoszonym podczas 3. posiedzenia Senatu, przekazał Wiceprezes Rady Ministrów, Minister Finansów:

Warszawa, 01.20 1998 r.

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W nawiązaniu do pisma Pani Marszałek znak AG/043/1/97/IV z dnia
8 grudnia 1997 r., przy którym przesłano oświadczenie senatorów Ryszarda Jarzembowskiego i Mariana Żenkiewicza wygłoszone na trzecim posiedzeniu Senatu w dniu 4 grudnia 1997 roku, przekazuję następujące informacje.

Rząd przedkładając projekt ustawy o waloryzacji niektórych uposażeń, emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw kierował się przede wszystkim dwoma czynnikami:

Zaproponowana przez Rząd, a następnie uchwalona przez Sejm w dniu 18 grudnia 1998 r. ustawa o waloryzacji niektórych uposażeń, emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw, dostosowywała zasady waloryzacji emerytur i rent tzw. służb mundurowych oraz sędziów i prokuratorów do systemu pracowniczego. "Program reformy ubezpieczeń społecznych" przedstawiony w 1995 roku, zakładał wprowadzenie jednolitych zasad waloryzacji dla wszystkich świadczeniobiorców, przy czym zasada waloryzacji świadczeń dynamiką cen jest powszechnie stosowana i dotyczy m.in. zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych, dodatków kombatanckich i innych świadczeń.

System waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych jest ściśle związany ze wzrostem uposażeń żołnierzy i funkcjonariuszy. Z uwagi na fakt, że wzrost uposażeń żołnierzy i funkcjonariuszy jest pochodną zmian przeciętnego wynagrodzenia w sferze budżetowej, powoduje to "sztywność" rozwiązań płacowych dla całej sfery budżetowej. W tej sytuacji Rada Ministrów uznała za konieczne wprowadzenie postulowanej zmiany systemu waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych dla służb mundurowych.

Na posiedzeniach komisji parlamentarnych posłowie i senatorowie wnosili swoje uwagi i przedstawiali konsekwencje wynikające ze zmiany ustawy o waloryzacji świadczeń mundurowych. Sprowadzały się one do:

W dniu 18 listopada 1997 r. Premier przekazał projekt ustawy do konsultacji ze związkami zawodowymi oraz Konfederacją Pracodawców Polskich. W czasie prac nad ustawą w Parlamencie znane było tylko stanowisko Konfederacji, popierające projekt rządowy.

Pomimo zgłoszonych uwag ustawa znaczną większością głosów została przez Sejm uchwalona.

Bezsporna jest, ze względu na charakter służby, konieczność zachowania specjalnych zabezpieczeń finansowych dla przechodzących do rezerwy żołnierzy i funkcjonariuszy oraz członków ich rodzin. Stąd w Polsce, podobnie jak we wszystkich krajach wchodzących w skład NATO, obowiązują odrębne ustawy o zaopatrzeniu emerytalno-rentowym służb mundurowych.

Uwzględniając podane wyżej konsekwencje wynikające z wprowadzenia zunifikowanego systemu emerytalnego dla wszystkich grup zawodowych Prezydent RP podjął decyzję o zawetowaniu ustawy z dnia 18 grudnia 1997 r. W dniu 30 grudnia 1997 r. w wyniku głosowania Sejm nie przyjął ustawy o waloryzacji niektórych uposażeń, emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw.

Wobec powyższego w 1998 r. będą obowiązywały dotychczasowe przepisy o waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych dla służb mundurowych. Oznacza to jednocześnie, że problematyka zawarta w oświadczeniach Pana senatora Ryszarda Jarzembowskiego oraz Pana senatora Mariana Żenkiewicza stała się nieaktualna.

prof. dr hab. Leszek Balcerowicz

* * *

Minister Sprawiedliwości, Prokurator Generalny przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Mariana Żenkiewicza, wygłoszone podczas 5. posiedzenia Senatu:

Warszawa, dnia 21 stycznia 1998 r.

Szanowna Pani
Prof. dr hab. Alicja GRZEŚKOWIAK
MARSZAŁEK SENATU

Szanowna Pani Marszałek,

W związku z oświadczeniem senatora Mariana Żenkiewicza wygłoszonym podczas 5. posiedzenia Senatu RP w dniu 18 grudnia 1997 r. w sprawie nadużyć występujących w gospodarce paliwami płynnymi polegających na procedurze dodawania oleju opałowego do oleju napędowego, uprzejmie przedstawiam co następuje:

Obowiązujące uregulowania prawne, ustanawiające znaczne dysproporcje w stawkach celnych i podatkowych jakimi obciążone są paliwa w postaci oleju opałowego i oleju napędowego, a także inne produkty o zbliżonych parametrach fizykochemicznych, niewątpliwie mogą być wykorzystane w działalności przestępczej ukierunkowanej na popełnianie różnego rodzaju oszustw i zaniżaniu opłat zarówno w imporcie tych paliw, jak i ich obrocie na terenie kraju.

Stąd też zagadnienia te pozostają w zainteresowaniu organów ścigania i uwzględniane są przez Policję i UOP w czynnościach wykrywczych.

Podejmowane jednak przez te organy czynności o charakterze operacyjnym jedynie w sporadycznych sytuacjach wskazują na przypadki sprzedaży oleju napędowego zmieszanego z tańszym olejem opałowym, bądź też import oleju opałowego zbywanego następnie w stacjach paliwowych, jako olej napędowy.

Zebrane w toku czynności Urzędu Ochrony Państwa materiały pozwoliły dotychczas na wszczęcie 2 śledztw prowadzonych przez wydziały śledcze Prokuratury Wojewódzkiej w Częstochowie i Katowicach. Postępowania w tych sprawach znajdują się w początkowej fazie.

Podnieść należy, że jak wynika z informacji Komendy Głównej Policji, terenowe ogniwa służb do spraw przestępczości gospodarczej nie ujawniły w roku 1997 przypadku oszustwa konsumentów na jakości oleju napędowego. Podobnie i Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie odnotował w tym czasie skarg w tej kwestii.

Z tych wzglądów podzielić należy ocenę Komendy Głównej Policji, iż wysokiej dynamiki produkcji i sprzedaży oleju opałowego nie należy wiązać jedynie z nielegalnym zyskiem z mieszania paliw, a raczej ze wzrostem zapotrzebowania na paliwa ekologiczne.

Takiej tendencji sprzyjają ulgi podatkowe stosowane przy wydatkach na cele remontów i modernizacji budynków mieszkalnych, m.in. na dostosowanie urządzeń grzewczych do oleju opałowego oraz możliwości uzyskania na preferencyjnych warunkach kredytów z tzw. ekofunduszy lub dotacji z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska przy realizacji inwestycji proekologicznych.

Ogólna treść oświadczenia senatora Mariana Żenkiewicza nie pozwala na wszczęcie postępowań karnych.

Decyzje takie będą jednak podejmowane w każdym przypadku ujawnienia faktu fałszowania oleju napędowego lub innych paliw.

Z wyrazami szacunku
Hanna Suchocka

* * *

Minister Finansów złożył informację w związku z oświadczeniem senatora Mariana Żenkiewicza, wygłoszonym podczas 5. posiedzenia Senatu:

Warszawa, 1998 -01-22

Pani Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Warszawa

Nawiązując do oświadczenia wygłoszonego przez Panów Senatorów Jerzego Cieślaka, Andrzeja Mazurkiewicza i Mariana Żenkiewicza podczas 5. posiedzenia Senatu RP w dniu 18.12.1997 r. w sprawie oleju opałowego uprzejmie informuję, iż zgodnie z poz. 2 załącznika nr 4 do zarządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lutego 1997 r. w sprawie stawek podatku akcyzowego dla wyrobów przemysłu spirytusowego i drożdżowego, niektórych innych napojów alkoholowych, paliw do silników, wyrobów tytoniowych oraz zwolnień od tego podatku (M.P. Nr 7, poz. 57 z późn. zm.) importowane oleje opałowe lekkie były opodatkowane stawką podatku akcyzowego w takiej samej wysokości jak importowane oleje napędowe.

Zwolnione od podatku akcyzowego były natomiast oleje opałowe średnie i ciężkie. Jednakże w przypadku gdy oleje te są wykorzystane jako komponent do wytwarzania paliw silnikowych, opodatkowaniu podlega produkt finalny, bowiem zgodnie z § 3 ust. 2 w/w zarządzenia w przypadku sprzedaży paliw silnikowych wytwarzanych w kraju w drodze mieszania i przeklasyfikowania produktów naftowych miały zastosowanie stawki podatku akcyzowego określone dla wyrobów produkowanych w kraju.

Równocześnie, zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 lutego 1997 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 13, poz. 71 z późn. zm.) w tych przypadkach należny podatek akcyzowy obniża się o podatek akcyzowy zapłacony przy nabyciu lub imporcie zastosowanych komponentów.

Ministerstwo Finansów już w październiku 1996 r. otrzymało z Okręgowego Inspektoratu Gospodarki Energetycznej w Katowicach informacje o możliwych nieprawidłowościach w zakresie sprzedaży oleju opałowego.

Na tej podstawie Ministerstwo Finansów zleciło przeprowadzenie przez właściwe urzędy skarbowe kontroli sprzedaży oleju napędowego w kilkunastu podmiotach gospodarczych. Przeprowadzone kontrole nie wykazały jednak istotnych nieprawidłowości w sprzedaży oleju opałowego.

W 1997 r. Generalny Inspektorat Celny dokonał analizy importu oleju opałowego na polski obszar celny, stwierdzając, że był on w dużej części olejem napędowym lub - po dodaniu tzw. uszlachetniaczy - mógł być wykorzystywany jako olej napędowy. W celu zbadania ostatecznego przeznaczenia sprowadzonego oleju GIC skierował do Urzędów Kontroli Skarbowej w Bielsku Białej, Szczecinie, Warszawie, Gdańsku i Olsztynie wnioski o przeprowadzenie kontroli u wytypowanych przez organy celne importerów. Po zakończeniu czynności kontrolnych, w oparciu o dokonane ustalenia zostaną sformułowane stosowne wnioski.

Równocześnie uprzejmie informuję, iż problem stosowania podatku akcyzowego na oleje opałowe, które mogą być wykorzystywane jako paliwa silnikowe jest skomplikowany.

Należy zauważyć, iż do dnia 31 grudnia 1997 r. oleje opałowe były objęte preferencyjną obniżoną stawką podatku od towarów i usług (VAT). Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 2, poz. 3) zwolniono od podatku akcyzowego wszystkie oleje opałowe. Równocześnie jednak wprowadzono obowiązek podatkowy w podatku akcyzowym dla podmiotów, które sprzedają wyroby akcyzowe zakupione po cenach nie zawierających podatku akcyzowego. Oznacza to, iż w przypadku gdy importer sprowadzi olej, który zadeklaruje jako olej opałowy i nie uiści podatku akcyzowego, a następnie sprzeda ten produkt, nie w celach grzewczych, lecz jako olej napędowy będzie zobowiązany zapłacić podatek akcyzowy w wysokości odpowiadającej stawce tego podatku ustalonej dla oleju napędowego.

Z upoważnienia Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Jan Rudowski

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment