U C H W A Ł A
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 18 marca 1999 r.
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami
represji wojennych i okresu powojennego, ustawyo finansach publicznych oraz ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 5 marca 1999 r. ustawy o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, ustawy o finansach publicznych oraz ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:
MARSZAŁEK SENATU
Alicja GRZEŚKOWIAK
Uzasadnienie
Senat wprowadził kilkanaście zmian do uchwalonej 5 marca 1999 r. ustawy o zmianie ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej oraz wymienionych w tytule innych ustaw, uznając je za niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania ustawy, szczególnie w kontekście realizacji funkcji Instytutu, jaką jest ściganie przestępstw nazistowskich, komunistycznych, zbrodni przeciwko pokojowi, ludzkości i zbrodni wojennych.
Sejm, dokonując zmiany art. 3 ustawy nowelizowanej, przyjął jego brzmienie identyczne z brzmieniem art. 2b ust. 2 uchylonej ustawy z 6 kwietnia 1984 r. o Głównej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu - Instytucie Pamięci Narodowej. W przyjętej tam definicji zbrodni przeciwko ludzkości, jako znamię tej zbrodni, wymienione jest dokonywanie prześladowań przez władze państwowe, podczas gdy w ustawie o Instytucie Pamięci Narodowej z 1998 r. mowa jest o dokonywaniu tych prześladowań przez funkcjonariuszy publicznych. To właśnie brzmienie
postanowił utrzymać Senat, uznając je za bardziej precyzyjne, oparte na funkcjonującej w polskim prawie karnym definicji funkcjonariusza publicznego. Senat miał tu również na względzie fakt, iż pozostawienie określenia "władze państwowe" stworzy niespójność pomiędzy art. 3 a art. 2 ustawy nowelizowanej, w którym używa się określenia "funkcjonariusz".Senat, powodowany przyjętą przez Sejm treścią definicji zbrodni przeciwko ludzkości zawartej w art. 3 ustawy nowelizowanej (art. 1 pkt 1 nowelizacji), uznał konieczność dokonania zmiany w art. 4 ustawy nowelizowanej. Brzmienie przepisu art. 3 odpowiadające treści art. 2b ust. 2 ustawy z 1984 r. zostało przyjęte z pominięciem ust. 1 art. 2b, zgodnie z którym nie ulegają przedawnieniu zbrodnie hitlerowskie, stalin
owskie i inne przestępstwa stanowiące według prawa międzynarodowego zbrodnie wojenne lub zbrodnie przeciwko ludzkości (w ustawie o Instytucie z 1998 r. w związku z rozszerzeniem zakresu przedmiotowego ustawy są to zbrodnie nazistowskie, komunistyczne oraz przestępstwa stanowiące zbrodnie przeciwko pokojowi, ludzkości lub zbrodnie wojenne). Z tego względu Senat wprowadził poprawkę do art. 4 ustawy nowelizowanej dodającą nowy ust. 1.W związku z tym, że niektóre zbrodnie komunistyczne nie stanowią zbrodni przeciwko ludzkości, a przepis art. 4 ust. 1 stanowi, od kiedy zaczyna biec termin przedawnienia zbrodni komunistycznych, nie będących zbrodniami wojennymi lub zbrodniami przeciwko ludzkości, pojawia się wątpliwość, z upływem jakiego terminu przedawniają się
te właśnie zbrodnie. Senat rozstrzygnął tą wątpliwość poprzez określenie terminu przedawnienia w dodawanym w art. 4 ust. 1a zdaniu drugim.Senat postanowił wprowadzić dodatkowy przepis określający przesłanki, których zaistnienie wyłącza możliwość powołania na stanowisko Prezesa Instytutu Pamięci (druga poprawka dotycząca tej materii jest zmienioną wersją przyjętej przez Sejm poprawki do art. 11 ust. 2a). Izba kierowała się w tym wypadku potrzebą wprowadzenia do ustawy możliwości dokładnego sprawdzenia kand
ydata na stanowisko Prezesa Instytutu z punktu widzenia jego pracy, współpracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa, także na podstawie dokumentów znajdujących się w archiwach podlegających przekazaniu do Instytutu oraz innych archiwach państwowych.Wyrażając wolę pozostawienia uprawnienia Senatu do wyrażania zgody na powołanie i odwołanie Prezesa Instytutu, Senat postanowił także zmienić zasady i tryb wyboru członków Kolegium Instytutu Pamięci. W tym celu wprowadził rozwiązanie zobowiązujące Sejm do wyboru 2 członków spośród kandydatów zgłoszonych przez Krajową Radę Sądownictwa (w ustawie uchwalonej przez Sejm jest tylko przepis dający Krajowej Radzie Sądownictwa uprawnienie do zgłoszenia 2 kandydatów) oraz uprawniające Senat, jako Izbę wyrażającą z
godę na powołanie i odwołanie Prezesa, do wyboru także 4 członków Kolegium.