Warszawa, dnia 28.06. 2001 r.

Szanowna Pani Marszałek

Zakład Ubezpieczeń Społecznych dopuszcza podjęcie porozumień dotyczących spłaty zadłużenia z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na zasadach uwzględniających zarówno interes Funduszu Ubezpieczeń Społecznych jak też wierzyciela oraz bezwzględnie zgodnych z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. Nr 137 poz. 887 ze zm.).

Przy rozpatrywaniu wniosków dłużników dotyczących udzielenia ulg w spłacie zadłużenia z tytułu składek Oddziały ZUS kierują się wyjątkowymi przyczynami gospodarczymi lub innymi zasługującymi na uwzględnienie. Równocześnie wyjaśniam, że zostały wydane wewnętrzne przepisy dotyczące procedur udzielania ulg płatnikom składek nadające odpowiednie kompetencje Członkom Zarządu Zakładu, Dyrektorowi Departamentu oraz Dyrektorom Oddziałów i Kierownikom Inspektoratów.

Dlatego też po uregulowaniu przez Prywatną Szkołę zawodową w Giżycku oraz Prywatny Zespół Szkółek "Karolex" w Giżycku składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez ubezpieczonych wraz z odsetkami za zwłokę oraz po podjęciu opłacania bieżąco należnych składek na ubezpieczenia społeczne sprawa rozłożenia spłaty zadłużenia z tytułu składek w części finansowanej przez płatnika może być rozpatrzona przez Oddział ZUS w Olsztynie.

Ireneusz Fafara

Warszawa, dnia 29 czerwca 2001 r.

Odpowiadając na oświadczenie Pana Senatora Zbigniewa Gołąbka załączone do pisma Pani Marszałek z dnia 29 maja 2001 r. AG /043/263/01/IV dotyczące działalności syndyka masy upadłości Zakładów Tworzyw Sztucznych "Pronit" Spółki Akcyjnej w Pionkach uprzejmie przedstawiam, co następuje:

Z informacji uzyskanych przez tut. Ministerstwo od Prezesa Sądu Okręgowego w Radomiu wynika, że syndyk masy upadłości Zakładów Tworzyw Sztucznych "Pronit" Spółki Akcyjnej w Pionkach zaspokaja należności z pierwszej kategorii zaspokojenia w ten sposób, że reguluje w całości należności za pracę i częściowo bieżące należności przypadające na rzecz Urzędu Miejskiego w Pionkach. Powyższy sposób zaspokojenia wierzytelności należących do tej kategorii nie odpowiada regułom określonym w art. 205 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe (tekst jednolity Dz.U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że należności pierwszej i drugiej kategorii będą zaspokojone przez syndyka w miarę wpływania potrzebnych sum do masy i o ile w ten sposób nie będą uiszczone, zaspokojone zostaną w drodze podziału. Powyższe oznacza, że w przypadku gdy fundusze masy upadłości nie wystarczą na pokrycie tych należności zaspokojenie następuje poprzez umieszczenie wierzytelności w planie podziału i wykonanie podziału z zachowaniem dyspozycji określonej w art. 206 cyt. Prawa upadłościowego.

Janusz Niedziela

SEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 29.06. 2001 r.

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Pani Honorata Sawicka nie uzyskała wcześniej uprawnień wdowy po kombatancie, jak twierdzi Pan Senator, nie mogła więc być ich pozbawiona. Złożyła natomiast w styczniu t.r. wniosek o ich przyznanie po zmarłym mężu Janie, który posiadał uprawnienia kombatanckie, przyznane przez b. ZBoWiD wyłącznie z tytułu "walki zbrojnej o utrwalenie władzy ludowej" w 1977 r. za okres pełnienia służby wojskowej od 23 września 1947 r. do 10 lutego 1949 r. w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego (jako radiotelegrafista). W trakcie weryfikacji, przeprowadzonej przez Urząd nie został potwierdzony jego udział w walkach z oddziałami UPA lub grupami Wehrwolfu.

Pani Eugenia Juszkiewicz uzyskała uprawnienia kombatanckie w b. ZBoWiD w 1978 r. wyłącznie z tytułu "walki zbrojnej o utrwalenie władzy ludowej" od 15 lipca 1946 r. do 31grudnia 1947 r. Podstawą ich przyznania była wyłącznie służba w strukturach Urzędów Bezpieczeństwa. Decyzją z 22 września 2000 r. została pozbawiona uprawnień kombatanckich. Pismem z 23 czerwca br. zainteresowana zwróciła się o przyznanie jej uprawnień wdowy po zmarłym mężu Stanisławie, który - jak wynika z jego akt - był funkcjonariuszem Urzędu Bezpieczeństwa w latach 1948-1953. Obecnie ten wniosek jest rozpatrywany.

Podstawą weryfikacji uprawnień kombatanckich osób zmarłych (co ma znaczenie przy wnioskach wdów o przyznanie uprawnień) jest ustawa z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (tekst jednolity: Dz.U. z 1997 r., Nr 142, poz. 950 z późn. zmianami), dotychczasowe orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego w tym zakresie oraz m.in. uchwała Sądu Najwyższego - Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 25 stycznia 1996 r., w której stwierdzono: Są to uprawnienia pochodne, a więc zależą od istnienia uprawnień pierwotnych i braku przesłanek do pozbawienia tychże uprawnień pierwotnych. Z istoty praw pochodnych wynika, że nie mogą one istnieć bez istnienia uprawnień pierwotnych. Przy czym należy to rozumieć nie tylko w tym znaczeniu, że samo prawo pierwotne istnieje, ale także w ten sposób, że nie może istnieć prawo pochodne jeżeli istnieją przesłanki do pozbawienia prawa pierwotnego. Należy więc uznać, że jeżeli osoba od której wywodzi się uprawnienia pochodne byłaby pozbawiona uprawnień pierwotnych, to także istnieją przesłanki do pozbawienia uprawnień osoby powołującej się jedynie na uprawnienie pochodne. (Sygn. akt III AZP 32/95).

Jacek Taylor

Warszawa, 29 czerwca 2001 r.

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Krzysztofa Głuchowskiego złożonym podczas 81. posiedzenia Senatu RP w dniu 10 maja br. w kwestii odpowiedzialności państwa za zobowiązania finansowe podjęte w umowach zawieranych przez bank państwowy z obywatelami przekazuję poniższe uwagi i wyjaśnienia.

Inflacja była wynikiem zmian, jakie zachodziły w mechanizmie regulacyjnym i w strukturze gospodarki narodowej. Bez inflacji nie można byłoby osiągnąć równowagi rynku i struktury cen zbliżonych do krajów w gospodarce rynkowej. Transformacja gospodarki, oprócz pozytywnych zmian, niosła ze sobą koszty, np. wzrost bezrobocia, wzrost kosztów obsługi kredytów itp. Do kosztów tych należy zaliczyć także deprecjację lokat oszczędnościowych.

Spadek siły nabywczej pieniądza na przełomie lat 1989-1990 spowodował deprecjację praktycznie wszystkich form oszczędności (depozyty bankowe, oszczędności gotówkowe, metale szlachetne). Działania mające na celu rewaloryzację wkładów oszczędnościowych stanowiłyby uprzywilejowanie tylko jednej z grup oszczędnościowych.

Wyrównanie spadku siły nabywczej wkładów oszczędnościowych z okresu 1989-1990 w obecnych warunkach wydaje się być niemożliwe do przeprowadzenia w ramach systemu finansów publicznych. Rozłożenie ewentualnej rewaloryzacji na lata następne oznaczałoby obciążenie kolejnych pokoleń kosztami takiej operacji, co również może budzić poważne zastrzeżenia. Bez względu na formę w jakiej miałaby zostać przeprowadzona rewaloryzacja zawsze będzie wiązała się ze zwiększeniem wydatków lub uszczupleniem przychodów budżetowych.

Jedynie w odniesieniu do rachunków mieszkaniowych książeczek oszczędnościowych wystawionych do 23 października 1990 r. państwo w umowie rachunku bankowego zapewniało realną wartość wkładu poprzez przyznanie premii gwarancyjnej, która stanowiła swoistą formę waloryzacji oszczędnościowych wkładów mieszkaniowych. Możliwość skorzystania z premii uzależniona była jednak od przeznaczenia zgromadzonego wkładu na określone odpowiednimi przepisami cele mieszkaniowe. Wpłaty wnoszone w poszczególnych okresach oszczędzania były waloryzowane odpowiednio do wzrostu cen w budownictwie mieszkaniowym.

Należy również podkreślić, że konieczność zrekompensowania braku podwyżek wynagrodzeń w sferze budżetowej w latach 1991-1992 wynika z przepisów ustawowych, które gwarantowały realny wzrost wynagrodzeń. Natomiast spadek siły nabywczej wkładów oszczędnościowych ma zupełnie inny charakter i nie stanowi wymagalnych zobowiązań Skarbu Państwa.

Warszawa, 30.06. 2001 r.

Zgodnie z wcześniejszymi wyjaśnieniami składanymi Pani Senator oraz w związku z decyzją Ministerstwa Sprawiedliwości o powstaniu 26 wydziałów zlokalizowanych w 20 miastach informuję, że aktualnie nie przewiduje się utworzenia dodatkowych wydziałów KRS, a istnienie jednego wydziału KRS na terenie województwa lubuskiego jest w zupełności wystarczające.

Janusz Niedziela

Warszawa, dnia 2 lipca 2001 r.

Pani
Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Środki jakimi dysponuje Fundusz w pierwszej kolejności kierowane są na wypłatę zasiłków dla bezrobotnych i pozostałych obligatoryjnych świadczeń. Według sprawozdania MPiPS-02 z wykonania Funduszu Pracy za 5 miesięcy 2001 roku Powiatowy Urząd Pracy w Szydłowcu przeznaczył na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu 500.100 zł, a na refundację wynagrodzeń młodocianych 36.000 zł. W dniu 25 czerwca 2001 roku Krajowy Urząd Pracy przekazał do Powiatowego Urzędu Pracy kwotę 90.000 zł na zobowiązania wobec pracodawców.

Warszawa, dnia 3 lipca 2001 r.

Wysokość sprzedaży osiągnięta w roku 2000 zamknęła się kwotą 15,7 mln zł. i była o 10,4% wyższa od sprzedaży z roku 1999. Za pierwszy kwartał 2001 r. przychody ze sprzedaży i zrównane z nimi osiągnęły poziom 3,8 mln zł. Spółka znalazła się jednak w takiej sytuacji, w której nie osiąga rentowności z jej podstawowej działalności, czyli produkcji i sprzedaży wyrobów odlewniczych. Rok 2000 został przez Spółkę zamknięty stratą netto w wysokości 1,2 mln zł, zaś pierwszy kwartał 2001 r. stratą netto 368 tys. zł.

Agencja Prywatyzacji 22 czerwca 2001 r. wystosowała do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Rawiczu pismo z prośbą o wycofanie tytułów wykonawczych dotyczących niezapłaconych składek za ubezpieczenie społeczne przez Spółkę Odlewnia Żeliwa "Spomasz" SA z siedzibą w Gostyniu.

Szansą dla Spółki jest jednak przede wszystkim jej prywatyzacja i możliwość pozyskania inwestora strategicznego. Agencja Prywatyzacji stosownie do udzielonego przez Ministra Skarbu Państwa pełnomocnictwa do prywatyzacji i wykonywania praw z akcji przedmiotowej Spółki prowadzi działania mające na celu jak najszybsze doprowadzenie do jej sprywatyzowania. Proces ten jest bardzo zaawansowany. W chwili obecnej Agencja Prywatyzacji odbiera analizy prywatyzacyjne Spółki i w najbliższych dniach zostanie ogłoszone zaproszenie do rokowań w sprawie zakupu akcji Spółki. Należy stwierdzić, że nawet jeszcze przed wystosowaniem zaproszenia do rokowań w sprawie zakupu akcji Spółki, cieszy się ona dużym zainteresowaniem ze strony inwestorów, o czym świadczą m.in. listy intencyjne dotyczące prywatyzacji tej Spółki.

Warszawa, dnia 2001.07.03

Rządowy projekt ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, skierowany do Sejmu RP, nie przewiduje likwidacji Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Zaproponowane w art. 58 projektu ustawy zmiany do ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, mają na celu głębszą, od dotychczas obowiązującej, decentralizację Funduszu poprzez zwiększenie ilości zadań wykonywanych przez samorządy przy jednoczesnym zwiększeniu od 45% do 55% przychodów Funduszu z przeznaczeniem na finansowanie tych zadań.

Przyjęte w rządowym projekcie rozwiązania utrzymują dotychczasowy system poboru wpłat na ten Fundusz przez co zabezpieczone są warunki finansowe dla realizacji szeroko rozumianej rehabilitacji o charakterze ponadpowiatowym (ogólnopolskim i regionalnym) oraz zabezpieczone jest finansowe wsparcie pracodawców, w szczególności prowadzących zakłady pracy chronionej.

Niemniej projekt spełnia oczekiwania samorządów, albowiem następuje zwiększenie środków na zadania wykonywane przez samorząd przy jednoczesnym wyposażeniu ich w uprawnienia decyzyjne dotyczące podziału środków.

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 3.07. 2001 r.

Przygotowując zarówno "Koncepcję Polityki Przestrzennego Zagospodarowania Kraju", jak i "Długookresową Strategię Trwałego i Zrównoważonego Rozwoju - Polska 2025" (opracowana wspólnie z Ministerstwem Środowiska i przesłana do Sejmu w czerwcu 2000 r.) kierowałem się zawsze zasadą zapewnienia warunków dla wielofunkcyjnego rozwoju obszarów wiejskich oraz integrowania aktywnej ochrony środowiska z działalnością sektorów gospodarczych. Rządowe Centrum Studiów Strategicznych, realizując zobowiązania ustawowe opracowuje obecnie "długofalową strategię rozwoju regionalnego", dokument istotny ze względu na poruszane przez Pana Senatora zagadnienia. Celami strategicznymi rozwoju regionów muszą być bowiem dynamizm dostosowań do zmieniających się warunków, innowacyjność i różnorodność prowadzonych przez władze regionalne polityk rozwoju oraz zachowanie odrębnych, specyficznych cech regionów wraz z ich walorami przestrzennymi i przyrodniczymi. Jednym z nich jest obecność określonych upraw polowych w rolniczej przestrzeni produkcyjnej.

Działania, do których Pan Senator się odwołuje należą do instrumentarium ochrony klimatu globalnego. Polska, ratyfikowawszy Konwencję Klimatyczną (UN FCCC) jest zobowiązana do opracowania długookresowej strategii ochrony klimatu i redukcji emisji poszczególnych gazów cieplarnianych. Ta problematyka wymaga wielu ekspertyz i badań, toteż zainicjowane w 2001 roku przez Ministerstwo Środowiska działania znajdą swój wyraz w postaci obowiązujących dokumentów Rządowych, umożliwiających postulowane przez Pana Senatora zmiany, w latach następnych. Wymaga również doskonalenia instrumentów ekonomicznych ochrony środowiska i zarządzania finansami państwa. Niewątpliwie Pan Senator ma rację twierdząc, iż bez zmian w systemie podatkowym nie jest możliwe realne zwiększenie produkcji bioestrów. Jest to problem towarzyszący wykorzystaniu wszystkich biopaliw silnikowych. Jego rozwiązanie wymaga jednakże pogłębionych analiz ekonomicznych dotyczących wielu problemów - leżących przede wszystkim w gestii Ministra Finansów - a dopiero w ich następstwie wprowadzenia zmian w aktach prawnych kilku resortów.

Z wyrazami szacunku

Ministerstwo Rozwoju Regionalnego i Budownictwa

Sekretarz Stanu

wz Jacek Szczot

Warszawa, 3 lipca 2001 r.

O wysokości środków jakie mogą być przeznaczone w br. na finansowanie zasiłków oraz programów aktywnego przeciwdziałania bezrobociu zadecydował Parlament RP przyjmując ustawę budżetową, w której integralną część stanowi plan finansowy Funduszu Pracy. Na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu przewidziana została kwota 800 mln zł.

Zwiększenie ponad kwotę przewidzianą w ustawie budżetowej środków na finansowanie programów aktywnego przeciwdziałania bezrobociu, byłoby możliwe, w trybie przewidzianym w art. 57 ust. 4 ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (Dz.U. z 2001 r. nr 6, poz. 56 z późn. zm.), w przypadku wystąpienia oszczędności w wydatkach na zasiłki, zasiłki przedemerytalne lub świadczenia przedemerytalne. Faktyczne wydatki za okres styczeń - maj br. wskazują jednak, że nie wystąpią oszczędności w wydatkach na zasiłki dla bezrobotnych oraz zasiłki i świadczenia przedemerytalne.

Nadmieniam, że w okresie styczeń - maj br. na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu wydatkowana została przez samorządy powiatowe kwota - 310,5 mln zł, co stanowiło 63,7% w stosunku do kwoty planowanej na ten okres, w tym 134,8 mln zł. tj. 83% na refundację pracodawcom wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne z tytułu zatrudnienia młodocianych pracowników.

MINISTER

SEKRETARZ STANU

Ewa Lewicka

Warszawa, 4 lipca 2001 r.

w związku z oświadczeniem Pana Senatora Zbigniewa Zychowicza, złożonym podczas 84. posiedzenia Senatu RP w dniu 22 czerwca 2001 r., (przedstawionym przy piśmie z 26.VI.2001 r. AG-043-306/01/IV), uprzejmie informuję, iż podzielam opinię Pana Senatora, że nie wszyscy wydawcy wywiązują się z postanowień ustawy z dnia 7 listopada 1996 r. o obowiązkowych egzemplarzach bibliotecznych (Dz.U. Nr 152, poz. 722). Przeprowadzona na ten temat kontrola Najwyższej Izby Kontroli potwierdziła nie tylko niepełne dostarczanie uprawnionym bibliotekom egzemplarzy obowiązkowych, ale nawet lekceważenie tej powinności.

Niektórzy wydawcy jeszcze nie dostrzegają, że dzięki obowiązkowym egzemplarzom zachowuje się całość piśmiennictwa polskiego dla potrzeb nauki i kultury przyszłych pokoleń. Egzemplarz obowiązkowy pozwala na pełną dokumentację, a także promocję polskich wydawnictw, zarówno w skali krajowej jak i zagranicznej. Biblioteki publiczne otrzymujące egzemplarz obowiązkowy, wykorzystują go, jak słusznie zauważył pan Poseł Jacek Piechota, do kształtowania polityki gromadzenia zbiorów w bibliotekach powiatowych i gminnych.

Dotychczas biblioteki uprawnione do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych zabiegały o ułożenie z zainteresowanymi wydawnictwami partnerskich stosunków, niekiedy libralizując ustalenia dotyczące trybu przekazywania tych egzemplarzy, określone w rozporządzeniu z dnia 6 marca 1997 r. w sprawie wykazu bibliotek uprawnionych do otrzymywania egzemplarzy obowiązkowych poszczególnych rodzajów publikacji oraz zasad i trybu ich przekazywania (Dz.U. Nr 29, poz. 161).

Wyrażam przekonanie, że aktualne regulacje prawne dotyczące obowiązkowych egzemplarzy bibliotecznych są prawidłowe, natomiast realizacja zawartych w nich postanowień budzi wiele zastrzeżeń. W związku z tym nasuwa się następujący wniosek: nie należy podejmować w tej sprawie nowej inicjatywy legislacyjnej, a skutecznie egzekwować u wydawców to, co się bibliotekom uprawnionym do otrzymywania egzemplarza obowiązkowego należy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami konieczne są w tym przypadku konkretne wystąpienia zainteresowanych bibliotek przeciwko wykroczeniom konkretnych wydawców, nawet na drogę sądową. Takie uprawnienie zostało przyznane bibliotekom i powinny one z niego korzystać.

Kazimierz M. Ujazdowski

Warszawa, 2001-07-6

- bazy danych statystycznych GUS na rok szkolny 2000/2001,

Ponadto uprzejmie informuję, że rozporządzenie z dnia 29 grudnia 2000 r. o którym mowa wyżej utrzymuje zasadę, że "pieniądz idzie za uczniem". Oznacza to, naliczenie subwencji na podstawie liczby uczniów uczęszczających do placówek prowadzonych bądź dotowanych przez poszczególne gminy, powiaty i województwa samorządowe.

- gimnazjum Mistrzostwa Sportowego,

Jednocześnie uprzejmie informuję Panią Marszałek, że naliczanie kwot części oświatowej subwencji ogólnej dokonuje się na podstawie bazy danych statystycznych GUS na dany rok szkolny. Jeżeli więc sprawozdanie statystyczne GUS zostało przez dyrektora wyżej wymienionych szkół sporządzone prawidłowo i złożone w terminie (30 września 2000 r.) do Urzędu Statystycznego, to dla wszystkich uczniów danej placówki zostaną naliczone dodatkowe środki w oparciu o wagę P 16 dla uczniów klas sportowych.

Pragnę poinformować Panią Marszałek, że Ministerstwo Edukacji Narodowej wystąpiło z oficjalnym pismem do Pana Starosty o przekazanie dodatkowych informacji na temat w/w placówki w celu dokładnego przeanalizowania naliczonej subwencji oświatowej dla Powiatu Raciborskiego na rok 2001.

Uprzejmie informuję, że w istniejących uwarunkowaniach ekonomicznych związanych z finansowaniem z budżetu państwa zadań oświatowych ważne znaczenie ma wyodrębniona z subwencji 1% rezerwa ustawowa. Pozwoli ona na korektę subwencji m.in. z tytułu błędów statystycznych, które na podstawie obiektywnie uzasadnionych przesłanek będą wymagały wsparcia w dostosowaniu do nowych warunków finansowania. Podstawowym jednak kryterium rozpatrzenia wniosku z w/w tytułu jest przedłożenie potwierdzenia przez Urząd Statystyczny sporządzenia sprawozdawczości dotyczącej liczby uczniów za rok szkolny 1999/2000.

Z wyrazami szacunku

w/z MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

Lech Sprawka