Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

W części dotyczącej ustaw o szkolnictwie wyższym i o wyższych szkołach zawodowych regulacje zawarte w ustawie zmierzają do stworzenia obywatelom obcych państw warunków do studiowania i uczestniczenia w badaniach naukowych na polskich uczelniach, z tym że obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej i członkowie ich rodzin, po spełnieniu pewnych warunków, w zakresie tych studiów zrównani będą z obywatelami polskimi.

Ustawę o transporcie kolejowym nowelizacja dostosowuje do dyrektyw unijnych nr 91/440 z 1991 r. i 95/18 z 1995 r. Najważniejszym novum w tej ustawie jest wprowadzenie Urzędu Transportu Kolejowego, z tym że przepisy w tym zakresie mają wejść w życie z chwilą przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Do tego czasu funkcje, które należą do tego urzędu, wypełniać będą główny inspektor kolejowy oraz określony departament Ministerstwa Transportu.

Drugim ważnym novum jest wprowadzenie instytucji doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu materiałów niebezpiecznych koleją (od 1 stycznia 2001 r.). Prawo Unii Europejskiej przywiązuje wielką wagę do zapewnienia bezpieczeństwa przewozów. Do obowiązków doradcy ma należeć nadzór nad przewozami materiałów niebezpiecznych, to jest nad kwalifikacjami personelu, stanem taboru, sposobem załadunku itd. Dyrektywa Unii z 1996 r. przewiduje, że każdy podmiot dokonujący przewozu towarów niebezpiecznych musi zatrudniać co najmniej jednego doradcę.

W części dotyczącej nowelizacji ustawy o usługach turystycznych chodzi nie tylko o dostosowanie naszego prawa do prawa unijnego w zakresie ochrony konsumenta usług turystycznych, ale przede wszystkim o zharmonizowanie treści ustawy nowelizowanej z innymi ustawami o charakterze ogólnym, które zostały zmienione. Chodzi o takie ustawy, jak kodeks cywilny, prawo dotyczące działalności gospodarczej czy finansów publicznych. Z tym wiąże się między innymi zmiana pojęcia przedsiębiorcy, statusu przedsiębiorców cudzoziemskich, zasad dopuszczania ich do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Chodzi o wzmocnienie realnej ochrony interesów klienta, gdy umowy zawierane są w Polsce, a mają być wykonywane za granicą

Wszystkie poprawki rozpatrzyła podczas przerwy w obradach Komisja Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej. Komisja poparła 19 spośród 21 ogółem zgłoszonych poprawek (z tego dwie poprawki zostały wycofane).

Senat przegłosował poprawki, a następnie jednomyślnie, 73 głosami, powziął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o transporcie kolejowym i ustawy o usługach turystycznych oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy o działach administracji rządowej - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej:

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 26 października 2000 r. ustawy o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym, ustawy o wyższych szkołach zawodowych, ustawy o transporcie kolejowym i ustawy o usługach turystycznych oraz ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i ustawy o działach administracji rządowej - w związku z dostosowaniem do prawa Unii Europejskiej, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:

2) w art. 1 pkt 3 otrzymuje brzmienie:

"3. w art. 64:

4) w art. 1 w pkt 4, ust. 3 otrzymuje brzmienie:

5) w art. 1 w pkt 5, w art. 150:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

2. organy przeprowadzające postępowanie nostryfikacyjne,

3. warunki, w których dla celów dalszego kształcenia dyplomy mogą być uznawane bez przeprowadzania postępowania nostryfikacyjnego.";

6) w art. 2 w pkt 2, ust. 2 otrzymuje brzmienie:

7) w art. 3 w pkt 6, w art. 34 w ust. 1 w pkt 10 skreśla się wyrazy "kursu przygotowawczego,";

8) w art. 3:

b) w pkt 8:

c) w pkt 9, w art. 54a w ust. 1 w pkt 3 wyraz "doradcę" zastępuje się wyrazem "specjalistę";

10) w art. 4 w pkt 4:

a) w ust. 4 wyrazy "umowy ubezpieczeniowej" zastępuje się wyrazami "umowy gwarancji ubezpieczeniowej",

"7a) w art. 9:

a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:

- spełniania wymagań niezbędnych do uzyskania zezwolenia,

12) W art. 4 w pkt 8 w lit. b), w ust. 3 zdanie pierwsze otrzymuje brzmienie:

"Przepis ust. 2 stosuje się także do osób kierujących działalnością przedsiębiorstwa w imieniu przedsiębiorcy, któremu cofnięto zezwolenie lub który prowadził działalność bez wymaganego zezwolenia.";

14) W art. 5:

a pkt 1 otrzymuje brzmienie:

b pkt 2 otrzymuje brzmienie:

c pkt 3 otrzymuje brzmienie:

d pkt 4 otrzymuje brzmienie:

16)W art. 8 w ust. 4:

a) w pkt 2 wyraz "doradcom" zastępuje się wyrazem "specjalistom",

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dziewięćdziesiątym posiedzeniu, 9 listopada br. Do Senatu została przekazana 13 listopada i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Senator sprawozdawca podkreślił, że uchwalenie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej w efekcie doprowadziło do poprawy sytuacji ekonomiczno-finansowej banków spółdzielczych i BGŻ SA, jednak ustawa ta zawiera wiele norm, które obecnie uniemożliwiają dalszy rozwój banków spółdzielczych, banków regionalnych i BGŻ SA.

Generalną intencją ustawy obowiązującej od 1994 r. było wzmocnienie spółdzielczego sektora bankowego w Polsce przez konsolidację sprawozdań finansowych banków regionalnych i zrzeszonych banków spółdzielczych, a także utworzenie jednolitej, spójnej, trójszczeblowej struktury bankowości spółdzielczej. Ustawa zakładała bowiem sztywne rozwiązania, narzucające obowiązek zrzeszania się banków spółdzielczych w bankach regionalnych oraz banków regionalnych w BGŻ SA jako banku krajowym.

Senator M. Waszkowiak podkreślił, że głównym przesłaniem projektowanej ustawy jest umożliwienie bankom spółdzielczym i bankom regionalnym dobrowolnego wyboru modelu funkcjonowania oraz własnej strategii rozwoju. Przesłanie to realizują generalne kierunki projektowanych zmian: utrzymanie obowiązku zrzeszania się banków spółdzielczych, stworzenie możliwości dokapitalizowania banków zrzeszonych i BGŻ SA, zniesienie ograniczenia prawa zbywania akcji BGŻ SA należących do skarbu państwa, dostosowanie przepisów projektu nowej ustawy do przepisów ustawy z 29 sierpnia 1994 r. - Prawo bankowe.

1) w art. 2 pkt 4 otrzymuje brzmienie:

2) art. 9 otrzymuje brzmienie:

4) w art. 18:

5) w art. 19:

9) w art. 25:

10) w art. 27 w pkt 6, w ust. 3 w pkt 3 wyrazy "31 grudnia 2010 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2007 r.";

12) art. 33 otrzymuje brzmienie:

13) Art. 34 otrzymuje brzmienie:

14) W art. 35 w ust. 1 wyrazy "ust. 1, 3 i 4" zastępuje się wyrazami "ust. 1";

15) W art. 35 w ust. 3 skreśla się lit. e);

16) Art. 44 otrzymuje brzmienie:

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dziewięćdziesiątym posiedzeniu, 9 listopada br. Do Senatu została przekazana 10 listopada i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Ustawodawczej i Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Senator sprawozdawca w imieniu komisji wniósł o uchwalenie przedstawionego projektu uchwały, z dwiema, przyjętymi jednogłośnie przez komisję, poprawkami.

Senator przypomniał, że ustawa z 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie wprowadziła przepis, który stwierdza, iż ustanowienie terenowych delegatur właściwych ministrów może następować wyłącznie w drodze ustawy określającej ich zadania i zasięg terytorialny. W związku z tym dotychczasowa praktyka funkcjonowania delegatur Ministerstwa Skarbu Państwa musi znaleźć oparcie w regulacji ustawowej. A że dotychczas funkcjonowały one bez takiej podstawy prawnej, należy zapisem ustawowym dokonać petryfikacji obecnego stanu rzeczy. I taki też cel ma rozpatrywany przez Izbę projekt rządowy.

Senator sprawozdawca poinformował, że po dyskusji komisja zdecydowała rekomendować Izbie wprowadzenie trzech poprawek do ustawy. Zaznaczył też, że wbrew pozorom ustawa, mimo że dotyczy elementów formalnych, jest ważna z punktu widzenia obrony naszego wspólnego dobra w zarządzie majątkiem skarbu państwa i wobec tego, co się dzisiaj dzieje w Polsce, kiedy minister skarbu musi podejmować heroiczny wysiłek przezwyciężenia anarchii, lekceważenia interesów skarbu państwa.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności poddano pod głosowanie poszczególne poprawki, a następnie całość projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek. W wyniku tego głosowania Izba 59 głosami, przy 8 przeciw i 4 wstrzymujących się, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa:

2) W art. 1, w art. 7a w ust. 1:

4) W art. 1, w art. 7a w ust. 2 pkt 7 otrzymuje brzmienie:

Przedstawił je senator Stanisław Gogacz. Jak stwierdził, ustawa o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów dotyczy środowiska, którego liczebność jest następująca: grupa inżynierów budownictwa to od pięćdziesięciu do siedemdziesięciu tysięcy osób, grupa architektów to około dziesięciu tysięcy osób, grupa urbanistów to około dwunastu tysięcy osób.

Senator sprawozdawca zaznaczył, że potrzeba i celowość wprowadzenia do systemu prawa polskiego ustawy o samorządach zawodowych wynika między innymi z trzech następujących przesłanek. Po pierwsze, chodzi o zapewnienie wysokiego poziomu zawodowego i etycznego usług świadczonych przez te środowiska, a także zapewnienie jak najlepszych warunków wykonywania tych zawodów, między innymi przez stworzenie możliwości reprezentacji i ochrony interesów środowiskowych przed czynnikami zewnętrznymi. Po drugie - o przejęcie od administracji rządowej czynności zawiązanych z działalnością zawodową. Po trzecie - o dostosowanie do dorobku prawnego Unii Europejskiej.

Jak wskazał senator sprawozdawca, podstawowe elementy ustawy to: po pierwsze, obligatoryjność członkostwa w odpowiednich izbach; po drugie, zastrzeżenie prawa wykonywania tych zawodów tylko do członków tych izb; po trzecie, obowiązek ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej; po czwarte, nadawanie i pozbawianie uprawnień, co wcześniej wykonywały organy administracji państwowej; po piąte, prowadzenie rejestru osób posiadających uprawnienia; po szóste, samodzielność finansowa i majątkowa samorządu zawodowego. Senator S. Gogacz podkreślił, że w wielu krajach charakter tych zawodów, określanych mianem wolnych, wpłynął przyspieszająco na realizację potrzeby organizowania się w samorząd w formie izb zawodowych, zajmujących się ochroną i reprezentacją interesów wobec administracji oraz wobec innych korporacji i organów stanowienia prawa. U nas do tej pory działalność tych środowisk regulowana była przez prawo budowlane oraz ustawę o zagospodarowaniu przestrzennym kraju.

Dalsze poprawki do ustawy zgłosili senatorowie podczas dyskusji.

Wszystkie poprawki poddano pod głosowanie, a następnie Senat 64 głosami, przy 8 wstrzymujących się, powziął uchwałę w sprawie ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów:

Przedstawiła je senator Jolanta Danielak. Senator przypomniała, że projekt ustawy stanowi przedłożenie sejmowej komisji nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw dotyczących problematyki ubezpieczeń społecznych. Proponowane zmiany w ustawie z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych przewidują dokonanie redakcyjnych zmian w art. 49 ust. 1 i 2 ustawy oraz wprowadzenie art. 49a, 49b i 49c, mających na celu usprawnienie realizacji poboru wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Jak wskazała senator J. Danielak, zmiana art. 49 ust. 1 ma charakter redakcyjno-przystosowawczy. Z uwagi na zmianę systemu polskiego prawa, które obecnie nie przewiduje aktów wykonawczych w formie rozporządzenia, proponuje się dokonać odpowiedniej zmiany w art. 49 ust. 2 ustawy. Zmiany polegające na wprowadzeniu art. 49a i 49b mają na celu zapobieżenie pojawieniu się niejasności kompetencyjnych w zakresie wykonywania przepisu art. 49 ustawy. Wyposażają ponadto prezesa zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w instrumenty umożliwiające efektywny pobór wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, które w obecnym stanie prawnym nie zostały dostatecznie uwzględnione.

Senator sprawozdawca podkreśliła, że zmiany ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych mają charakter dostosowawczy, w wyniku całkowitej rezygnacji z poboru wpłat na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, która miała nastąpić z dniem 1 stycznia 2001 r. Propozycje w tym zakresie znalazły odzwierciedlenie w projekcie ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Prace legislacyjne trwające w Sejmie nie wskazują jednak na to, ażeby to rozwiązanie ukazało się przed 1 stycznia 2001 r.

Senator J. Danielak poinformowała, że wejście w życie proponowanych zmian nie spowoduje obciążenia finansowego dla budżetu państwa oraz że projekt przedmiotowej nowelizacji ustawy nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dziewięćdziesiątym posiedzeniu, 9 listopada br. Do Senatu została przekazana 10 listopada i tego samego dnia marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej przedstawił senator Wiesław Pietrzak. Senator sprawozdawca przypomniał, że rozpatrywana ustawa powstała w efekcie zdarzeń, które miały miejsce w związku z reformą ubezpieczeń społecznych oraz zmianą przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy służb mundurowych, zaskarżoną następnie do Trybunału Konstytucyjnego, który w swym orzeczeniu uznał, że niektóre zmiany wprowadzone w systemie zaopatrzeniowym, zawarte w art. 159 pkt 2 oraz art. 160 pkt 2 ustawy emerytalnej o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, są niezgodne z art. 2 konstytucji. Trybunał orzekł naruszenie zasady ochrony zaufania do państwa prawa oraz zasady równości, zawartej w art. 32 konstytucji.

Drugi obszar - poprzez nadanie nowego brzmienia art. 14 obu nowelizowanych ustaw Sejm zmienił granicę liczby lat służby z dwudziestu do piętnastu, przy których emeryt, odchodząc na niepełną emeryturę, mógłby doliczyć sobie do emerytury mundurowej lata pracy po odejściu ze służby, jeżeli spełnia pozostałe dwa warunki, między innymi osiągnął wiek pięćdziesięciu pięciu lat w wypadku mężczyzn i pięćdziesięciu lat w wypadku kobiet.

Kolejny, trzeci obszar regulacji, dotyczy zasad łączenia emerytury mundurowej z pracą. W systemie powszechnym granicą, od której następuje ograniczenie, jest 75% kwoty przeciętnego wynagrodzenia. Obecnie to około 1 tysiąca 300 zł. Aktualnie obowiązujący system mundurowy działa tak, że emeryt bez żadnych skutków w postaci ograniczenia emerytury może dorobić do emerytury, ale tylko do kwoty nieprzekraczającej w danym roku, w stosunku miesięcznym, podstawy wymiaru jego emerytury oraz renty. Oznacza to, że suma zarobków i emerytury może uzupełnić się tylko do 100% osiąganych w służbie zarobków, a przekroczenie pociąga za sobą sankcje w postaci ograniczenia wysokości emerytury. Rozwiązanie powszechne jest więc korzystniejsze i oczekiwania służb mundurowych są takie, aby te przepisy były ujednolicone.

Czwarty obszar dotyczy przeniesienia przepisów powszechnych na grunt ustaw mundurowych w zakresie osiągania wartości 75% emerytury, to znaczy pełnej emerytury służb mundurowych, kiedy osoba jest odpowiednio w wieku sześćdziesięciu lat dla kobiet i sześćdziesięciu pięciu dla mężczyzn - dotyczy to systemu cywilnego.

Istotą skutków, które niesie takie rozwiązanie, jest likwidacja mechanizmów ograniczania i zawieszania emerytury dla tej grupy emerytów służb mundurowych. Niewprowadzenie tego przepisu doprowadziłoby do tego, że dla służb mundurowych, niezależnie od wieku, nie funkcjonowałby przepis mówiący o dodatkowym zarobkowaniu podczas emerytury, podczas pobierania świadczeń emerytalnych, bez ograniczeń, co w przepisach cywilnych po ukończeniu odpowiedniego wieku ma miejsce. Dzieje się tak z powodu braku kryterium wieku przy zwalnianiu z zawodowej służby wojskowej albo odwrotnie: kryterium wieku jest tutaj decydujące, ale wiek jest niższy niż sześćdziesiąt pięć lat dla mężczyzn i sześćdziesiąt lat dla kobiet.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu poddano pod głosowanie przedstawione poprawki, a następnie Izba 62 głosami, przy 5 przeciw i 3 wstrzymujących się, podjęła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin:

1) w art. 1 w pkt 4 w lit. b) wyrazy "w zakładzie pracy" zastępuje się wyrazami "zakładzie pracy";

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment