Szanowni Zebrani!

Cieszę się, że mogę Państwa powitać na tradycyjnym już Noworocznym Spotkaniu w polskim Senacie. Jest to nie tylko okazja do złożenia sobie życzeń, ale również do refleksji nad otaczającym nas światem. Do myślenia o tym co nas łączy i co możemy wspólnie uczynić, by nasz niespokojny świat stawał się lepszy. By pokój, wolność i sprawiedliwość stawały się udziałem wszystkich.

Adam Czartoryski - jeden z przywódców narodu polskiego w okresie zaborów, mąż stanu i dyplomata europejski - widział ratunek dla ówczesnego świata, pogrążonego w wojnach oraz egoistycznej i cynicznej grze mocarstw, w zachowaniu pokoju, który będzie oparty na poszanowaniu prawa naturalnego, zwłaszcza wolności narodów. W ten sposób miał nastąpić kres takiej dyplomacji, która "ma wiele praktycznej rutyny (...) i żadnej zasady", dyplomacji, która "tylko sile i orężowi w pomoc przychodzi".

Senat Rzeczypospolitej ma swój wkład w starania o urzeczywistnienie praw człowieka, był orędownikiem respektowania fundamentalnego prawa człowieka - prawa do życia od poczęcia do naturalnej śmierci, rozliczenia zbrodni i naprawienia krzywd systemu komunistycznego. Jest powodem naszej dumy, że w składzie Senatu, byli i są ludzie, którzy tworzyli ruch obrony praw człowieka w Polsce w czasach komunistycznych. Mam zaszczyt należeć do tej grupy senatorów.

Polska wchodzi w nowy rok 1999 z niewątpliwymi sukcesami zarówno jeśli chodzi o nasze wewnętrzne sprawy, jak też konstruktywne działania na arenie międzynarodowej. W roku ubiegłym zainicjowaliśmy fundamentalne reformy - rok 1999 to gorący okres realizowania tych reform, które unowocześniają nasz kraj i zrywają z dziedzictwem socjalizmu. Podjęliśmy je, aby umocnić samorządność, aby ulepszyć system edukacji, doskonalić opiekę zdrowotną i system emerytalny, by sprostać wymaganiom współczesności, aby dotrzymywać kroku w rodzinie państw demokratycznych, nowoczesnych i rozwiniętych. Konsekwentnie pozbywamy się trudnego dziedzictwa, które pozostawił nam komunizm i jednocześnie - dokonując strukturalnej przebudowy gospodarczej - staramy się nie zapominać o ludziach biednych, najbardziej potrzebujących tak, by nie stali się oni niezawinionymi ofiarami transformacji ustrojowej. Naszą siłą jest poczucie społecznych więzi i solidarność. Naszą siłą jest też wiara, postrzegana nie tylko jako wartość religijna, ale również jako drogowskaz postępowania w życiu społecznym. Doświadczenia ubiegłego roku dowodnie wykazały, że kierując się naszym programem i wiernością wyznawanym wartościom potrafimy, projektując przyszłość. budować dobro wspólne.

Myślę - więcej - jestem przekonana, że sprostamy zadaniom, które sobie postawiliśmy, gdyż od jesieni 1997 roku kierują państwem politycy wywodzący się z solidarnościowych tradycji. Możemy więc dokończyć dzieło rozpoczęte 4 czerwca 1989 r. Przebudowa administracji kraju i oparcie jej na samorządzie włącza do czynnego działania nowych, energicznych i kompetentnych ludzi. Czynny udział jak największej liczby obywateli w budowaniu nowej Polski to podstawowy warunek naszego dynamicznego rozwoju. Siłą sprawczą reform winno być poczucie ich współautorstwa i akceptacji społecznej.

Taka właśnie, dynamicznie rozwijająca się Polska, pragnie być pełnoprawnym członkiem NATO oraz Unii Europejskiej. To członkostwo pragniemy nadal łączyć ze współpracą ze wszystkimi państwami, zwłaszcza naszymi sąsiadami. Polska zawsze była otwarta na świat. Należąc do cywilizacji łacińskiej, była jednocześnie pomostem między Wschodem a Zachodem.

Wierzymy, że Polska przyczyniać się będzie do łagodzenia i rozwiązywania konfliktów - niestety - nękających wciąż Europę i inne kontynenty naszego globu. Wierzymy, że duchowym wsparciem dla takich działań będą przygotowania do obchodów wielkiego jubileuszu chrześcijaństwa w roku 2000.

Wasze Ekscelencje!

Szanowni Zebrani!

Z okazji Nowego Roku życzę Państwu wszelkiej pomyślności i satysfakcji z pełnienia misji w Polsce. Przekażcie Państwo życzenia szczęścia, dobrobytu i pokoju swoim społeczeństwom i narodom.

Szanowni Panie i Panowie Senatorowie,

"(...) żadne z praw ludzkich nie jest zabezpieczone, jeżeli nie staramy się chronić wszystkich równocześnie. Kiedy godzimy się biernie z łamaniem któregokolwiek z podstawowych praw człowieka, zagrożone zostają wszystkie pozostałe. Niezbędne jest zatem całościowe podejście do kwestii ludzkich praw i zdecydowana wola ich obrony. (...) Integralne przestrzeganie praw człowieka jest najpewniejszą drogą do zbudowania trwałych relacji między państwami. Kultura praw człowieka musi być kulturą pokoju. Każde ich pogwałcenie niesie z sobą zasiew konfliktu" (Jan Paweł II, Orędzie na XXXII Światowy Dzień Pokoju, 1 stycznia 1999, n. 12).