Warszawa, dnia 15 listopada 1998 r.

Wielce Szanowny Panie Senatorze!

Działalność wielu filharmonii wymaga dodatkowego wsparcia finansowego, zwłaszcza w sytuacji, gdy skromne środki nie pozwalają nawet na pełne pokrycie podwyżek płac pracowników. Jednak prawo budżetowe obowiązujące Ministerstwo Kultury i Sztuki nie zezwala na finansowanie wydatków bieżących, w tym również zadań inwestycyjnych instytucji artystycznych, dla których organem założycielskim jest wojewoda.

Wniosek o dofinansowanie działalności koncertowej Filharmonii Jeleniogórskiej znalazł się w grupie zadań "prorodzinnej polityki kulturalnej", jednak ograniczone środki finansowe pozwoliły tylko na częściowe zrefundowanie kosztów kwotą 20.000,- zł.

J. Wnuk-Nazarowa

Warszawa, dnia 21.12.1998 r.

Szanowna Pani Marszałek

Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 27 lipca 1994 r. w sprawie czynności fachowych, które mogą być wykonywane w poszczególnych typach aptek przez osoby nie mające prawa samodzielnego wykonywania zawodu aptekarza (Dz.U. Nr 95, poz. 464) w stosunku do poprzedniego tj. z dnia 19 kwietnia 1993 r. zawiera nie tylko przedmiotowe rozszerzenie czynności fachowych, które mogą być wykonywane przez technika farmaceutycznego w poszczególnych typach aptek, ale przez skreślenie funkcjonującego w rozporządzeniu z dnia 19 kwietnia 1993 r. zapisu "w czasie obecności aptekarza w aptece" rezygnuje z warunku uzależniającego wykonywanie czynności fachowych przez technika w granicach jego uprawnień od nadzoru sprawowanego przez aptekarza.

Ustawa z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i nadzorze farmaceutycznym (Dz.U. Nr 105, poz. 452 z późn. zm.) w art. 36 określa zadania apteki. Czynności wykonywane przez technika farmaceutycznego nie obejmują całokształtu działań, do prowadzenia których zobowiązana jest apteka, a mianowicie:

• sporządzanie leków recepturowych zawierających w swoim składzie środki bardzo silnie działające i odurzające,
• wykonywanie leków jałowych,
• wydawanie z aptek środków bardzo silnie działających,
• udzielanie szerokiej informacji o lekach,
• sprawdzanie jakości i tożsamości leków gotowych i recepturowych.

Wojciech Maksymowicz

Warszawa, 1998 - 12 -

Szanowna Pani Marszałek,

1. Opłaty wprowadzone w Czechach i na Słowacji dotyczą przejazdów autostradami i drogami ekspresowymi. W Czechach sieć dróg płatnych obejmuje 497 km autostrad oraz ok. 250 km dróg ekspresowych, a na Słowacji ok. 288 km autostrad i dróg ekspresowych. Inne drogi, z których mogą korzystać polscy kierowcy są bezpłatne.
2. W Polsce mamy obecnie (stan na 30.11.1998 r.) łącznie 523 km dróg o porównywalnym standardzie, w tym: 264 km autostrad i 259 km dróg ekspresowych w kilkunastu odcinkach rozrzuconych na całym obszarze kraju. Jest to więc liczba kilometrów porównywalna z sąsiadami, lecz w odniesieniu do powierzchni kraju nasza sieć dróg o wysokim standardzie jest znacznie rzadsza.
3. W latach 1993/1994 podjęto w Polsce decyzję o budowie sieci autostrad płatnych w systemie koncesyjnym.
   System ten polega na wybudowaniu odcinków autostrad w oparciu o środki komercyjne zorganizowane przez koncesjonariusza (przy określonej pomocy państwa), a następnie zapewnieniu koncesjonariuszowi zwrotu wyłożonych kapitałów wraz z zyskiem w ok. 30-letnim okresie koncesji, z opłat pobieranych za przejazdy autostradą.
   Pierwsze opłaty za przejazd autostradą w Polsce będą pobierane już w r. 1999 na odcinku autostrady A-4 Katowice-Kraków (odcinek o długości ponad 60 km) przez koncesjonariusza, którym jest Stalexport S.A.
   Kolejnym odcinkiem autostrady, na którym będą pobierane opłaty, będzie prawdopodobnie odcinek Wrocław-Nogawczyce autostrady A-4 o długości 126 km, planowany do ruchu w r. 2001.
   Następne odcinki płatnych autostrad będą oddawane do ruchu sukcesywnie w latach 2002-2005 na autostradach A-1 (Gdańsk-Nowe Marzy), A-2 (Nowy Tomyśl-Konin) i A-4 (Nogawczyce-Gliwice-Katowice).
   Polski program budowy autostrad obejmuje budowę 4 głównych autostrad o długości ponad 2300 km w okresie najbliższych 15-20 lat.
   Dochody, które będą uzyskiwane przez koncesjonariuszy w okresie eksploatacji autostrad płatnych, osiągną nieporównywalnie wyższy poziom niż opłaty , które można uzyskać w systemie sprzedaży zastosowanym w Czechach i na Słowacji. Muszą one umożliwić spłacanie pożyczek zaciągniętych na budowę autostrad.
   Przyjęcie przez Polskę systemu budowy autostrad płatnych wyklucza równolegle zastosowanie innych systemów pobierania opłat za przejazdy tymi samymi drogami, natomiast polska sieć dróg ekspresowych ma obecnie znaczenie marginalne w odniesieniu do wielkości powierzchni kraju.
4. Dotychczas nie prowadzono oficjalnych rozmów polsko-czeskich i polsko-słowackich na temat zmniejszenia opłat dla naszych obywateli wobec krótkiego czasu, w którym użytkują oni te drogi.
   Rozmowy takie niewątpliwie powinny być podjęte dla umożliwienia polskim obywatelom tańszego tranzytu, a szczególnie przez Czechy.
   Obecnie opłaty te wynoszą dla samochodów osobowych:

• i 200-400 koron na Słowacji (ok. S-10 USD)

oraz dla samochodów ciężarowych (w zależności od ładowności):

Z wyrazami szacunku

Tadeusz Syryjczyk

Warszawa, dnia 23.12.1998 r.

Szanowny Panie Senatorze,

W odpowiedzi na pismo L.dz. 105/98 chciałbym rozwiać obawy Pana wyborców w sprawie książeczek Rejestru Usług Medycznych. Wprawdzie planowane jest w przyszłości wprowadzenie kart z układem elektronicznym, które miałyby zastępować książeczki RUM, jednak będzie to proces stopniowy i stosunkowo długi. Wydaje się, że zanim zostanie on zakończony większość wydanych kuponów w tych książeczkach zostanie zużyta zgodnie z przeznaczeniem. Nie ma więc mowy o marnotrawstwie. Natomiast dzięki analizie danych zbieranych przy pomocy kuponów możliwe jest skuteczniejsze zarządzanie finansami przeznaczonymi na ochronę zdrowia, co jest korzystne dla pacjentów.

Z wyrazami szacunku

Podsekretarz Stanu

Jacek Wutzow

Warszawa, dnia 23.12.1998 r.

Szanowna Pani Marszałek,

w związku z oświadczeniem, złożonym przez Pana Senatora Kazimierza Drożdża na 24 posiedzeniu Senatu w dniu 3 grudnia 1998 roku, uprzejmie informuję, iż w celu przeciwdziałania i rozwiązywania problemów związanych ze zjawiskiem bezdomności w latach 1974-1997 Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej dotowało organizacje pozarządowe w zakresie pomocy osobom bezdomnym. Ze środków finansowych budżetu państwa wydatkowano w tym okresie łącznie 18.927.550 zł. Środki z dotacji budżetowych zostały przeznaczone m.in. na: pokrycie części kosztów wyżywienia, środków higienicznych, eksploatacji obiektu, koszty transportu, leki oraz opłaty za usługi medyczne i analizy, zakup podstawowego wyposażenia niezbędnego do funkcjonowania placówki, zakup sprzętu gospodarstwa domowego. Utworzono również nowe miejsca noclegowe dla bezdomnych.

W 1997 roku, wobec trudnych warunków atmosferycznych panujących w okresie zimowym, Rząd przeznaczył na pomoc osobom bezdomnym dodatkowe środki. W styczniu 1997 roku była to kwota: 480.000 zł przekazana dużym organizacjom pozarządowym o zasięgu ogólnopolskim, takim jak: Polski Czerwony Krzyż, Polski Komitet Pomocy Społecznej, Stowarzyszenie "MONAR", Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta, Caritas Polska. W grudniu 1997 roku, w związku z falą mrozów, ponownie przekazano tym organizacjom kwotę w wysokości: 1.000.000 zł na interwencyjną pomoc osobom bezdomnym. Były to środki dodatkowe, poza kwotą 4.600.000 zł przekazaną 200 organizacjom pozarządowym na prowadzenie 351 placówek dla bezdomnych. Ogółem w 1997 roku na potrzeby osób bezdomnych przeznaczono łącznie 6.080.000 zł.

W 1998 roku w ramach programów wojewódzkich udzielono wsparcia organizacjom pozarządowym działającym na rzecz osób bezdomnych kwotę: 3.010.807 zł. Środki te przeznaczone zostały na pokrycie kosztów utrzymania placówek dla osób bezdomnych takich jak: noclegownie, schroniska, punkty pomocy doraźnej, łaźnie, punkty medyczne, jadłodajnie. Z dotacji udzielonych przez Ministerstwo Pracy i Polityki Socjalnej pokryte zostały też bieżące koszty utrzymania obiektów, płace dla personelu zatrudnionego przy obsłudze i usługach terapeutycznych. Część środków przeznaczono również na dofinansowanie remontów czy też uzupełnienie wyposażenia placówek dla osób bezdomnych. Obecnie, w celu przeciwdziałania tragicznym skutkom zimy, jak również dążąc do udzielenia jak najdalej idącej pomocy osobom i rodzinom, w szczególności bezdomnym, które znajdują się w ciężkiej sytuacji życiowej, Minister Pracy i Polityki Socjalnej dodatkowo przekazał kwotę w wysokości: 5.000.000 zł dla organizacji pozarządowych o zasięgu ogólnopolskim, świadczących usługi socjalne z zakresu pomocy osobom bezdomnym. Środki finansowe przekazano tym organizacjom w następującej wysokości:

Jednocześnie pragnę poinformować Panią Marszałek, że uprzednio Minister Pracy i Polityki Socjalnej, jak co roku, wystąpił do dyrektorów wojewódzkich zespołów pomocy społecznej z pismem, w którym zwrócił się z prośbą o szczególnie wnikliwą analizę sytuacji na terenie poszczególnych województw i podjęcie przez pomoc społeczną wszelkich możliwych działań - w ścisłej współpracy z gminami - zwłaszcza w zakresie:

• zapewnienia schronienia, ciepłej odzieży, przynajmniej jednego gorącego posiłku osobom tego oczekującym,
• zakup opału,
• dodatkowych usług opiekuńczych, przede wszystkim dla osób samotnych, niesprawnych,
• udostępnienia - o ile zajdzie taka potrzeba - miejsc w stacjonarnych domach pomocy społecznych,
• pomocy w organizacji transportu (np. dojazdu do szkół dzieci i młodzieży, przewozu osób niepełnosprawnych i sędziwych.

W wystąpieniu zwrócono także uwagę na bardzo ważne działania z punktu widzenia zapobiegania wypadkom zamarznięć, jakim może być prowadzenie akcji informacyjnych, w ramach których upowszechnia się informacje dotyczące możliwości uzyskania pomocy w postaci schronienia, posiłku, odzieży, a także współpraca z lokalnymi mediami w celu zwiększenia stopnia wrażliwości społecznej na sytuację osób i rodzin, które mogą być dotknięte tragicznymi skutkami zimy. Bardzo często bowiem, zwyczajna sąsiedzka uwaga i troska mogłaby zapobiec przypadkom zamarznięć.

Dodać należy, że wzorem lat ubiegłych już w okresie jesieni pomoc społeczna podjęła działania mające na celu zapobieganie tragicznym skutkom zimy w postaci: wypłaty zasiłków na zakup opału (bądź zakup opału dla podopiecznych), zabezpieczenie potrzeb związanych z zakupem ciepłej odzieży, obuwia zimowego, zwiększenie w okresie zimy liczby wydawanych posiłków przez jadłodajnie funkcjonujące przy placówkach pomocy społecznej. Współpraca na poziomie lokalnym służb społecznych z placówkami służby zdrowia, policji, służbami miejskimi, organizacjami pozarządowymi, szkołami oraz innymi podmiotami przyczynia się do obejmowania bardziej efektywną pomocą najbardziej potrzebujących osób i rodzin.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 28.12.1998 r.

W związku z wystąpieniem Pani Marszałek z dnia 9.XII.1998 r. Nr AG/043/248/98/IV dotyczącym oświadczenia złożonego przez Kazimierza Drożdża w sprawie nie zatrudnienia na stanowisku dyrektora Wojewódzkiego Specjalistycznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Chorób Płuc w Sokołowsku Pana Zbigniewa Stromeckiego, uprzejmie informuję, że w powyższej kwestii Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej Pan Jacek A. Piątkiewicz wystąpił z pismem do Wojewody Wałbrzyskiego Pana Bolesława Marciniszyna - z prośbą o rozpatrzenie i pilne nadesłanie wyjaśnień.

Z wyrazami szacunku

Wojciech Maksymowicz

Warszawa, dnia 28.12.1998 r.

• ustawy z dnia 13.07.1990 roku o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych oraz ustawy z dnia 30.08.1996 roku o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych;
• ustawy z dnia 30.04.1993 roku o Narodowych Funduszach Inwestycyjnych i ich prywatyzacji;
• ustawy z dnia 6.03.1997 roku o zrekompensowaniu okresowego niepodwyższania płac w sferze budżetowej oraz utraty niektórych wzrostów lub dodatków do emerytur i rent;
• ustawy z dnia 8.05.1997 roku o poręczeniach i kredytach;
• ustawy z dnia 25.06.1997 roku o wykorzystaniu wpływów z prywatyzacji części mienia Skarbu Państwa na cele związane z reformą systemu ubezpieczeń społecznych;
• uchwały nr 86 Rady Ministrów z dnia 04.10.1993 roku w sprawie utworzenia rezerw mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji.

2. Obecnie trwają intensywne prace nad rządowym oraz poselskim projektem ustawy uwłaszczeniowej. Projekt rządowy przedłożony zostanie Sejmowi RP do dnia 19.01.1999 roku. Zarówno projekt rządowy, jak i poselski przewiduje uwłaszczenie na majątku narodowym tych osób, które dotychczas nie były beneficjantami procesu prywatyzacji tego majątku. Równoległe funkcjonowanie ustawy o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji w związku z reformą systemu ubezpieczeń społecznych, oraz ustawy o powszechnym uwłaszczeniu wydaje się niecelowe, zważywszy na zbieżność celów oraz zbliżony zakres podmiotowy i przedmiotowy obu dokumentów. Wobec powyższego, przewidywana jest inicjatywa legislacyjna mająca na celu uchylenie ustawy o funduszach przemysłowych i ich prywatyzacji.

Odpowiadając na oświadczenie Pana Senatora Jerzego Suchańskiego, przesłane przy piśmie Pani Marszałek z dnia 9 grudnia 1998 r., znak: AG/043/242/98/IV, dotyczące organizacji lecznictwa pediatrycznego w tym województwie informuję, że moja odpowiedź na poprzednie oświadczenie Pana Senatora Jerzego Suchańskiego (z dnia 6 sierpnia 1998 roku) udzielona była na podstawie wizytacji dokonanej na miejscu, analizy dokumentacji dotyczącej tego problemu oraz informacji jakie uzyskałem od samego Pana Wojewody Ignacego Pardyki. Jak stwierdziłem w swoim piśmie, Wojewoda Kielecki postępował zgodnie ze swoimi kompetencjami.

Sytuacja jaka aktualnie zaistniała w tym Województwie jest wynikiem nieprawidłowości, które wystąpiły w procesie rejestracji sądowej wymienionych przez Pana Senatora zakładów opieki zdrowotnej. W dniu 25 listopada br. obie jednostki zarejestrowały się w sądzie rejestrowym jako samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej. Wojewódzki Specjalistyczny Szpital Dziecięcy w Kielcach im. W. Buszkowskiego dokonał rejestracji sądowej niezgodnie z zarządzeniami Nr Nr 80/98, 81/98, 121/98 i 122/98 Wojewody Kieleckiego, natomiast Świętokrzyskie Centrum Pediatrii w Kielcach w budowie dokonało rejestracji zgodnie z treścią w/w zarządzeń.

Ze względu na nałożony na wojewodów obowiązek przekazania do 13 października 1998 roku danych do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów w sprawie wykazu samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz jednostek samorządu terytorialnego właściwych do przejęcia uprawnień organu, który je utworzył, Wojewoda Kielecki nie miał możliwości wykonania czynności związanych ze zmianami w statucie zakładu, zarejestrowanego niezgodnie z treścią wymienionych zarządzeń. W związku z tym decyzję w sprawie połączenia tych dwóch jednostek, bądź zachowania ich odrębności, Wojewoda Kielecki pozostawił samorządowi województwa.

Wojciech Maksymowicz

Warszawa, dnia 28.12.1998 r.

Kontrakty te zostały pozytywnie zaopiniowane i przesłane na posiedzenie Komisji ds. Podziału Środków z Rezerwy Celowej na Dofinansowanie Umów o Udzielanie Świadczeń Zdrowotnych.

W dniu 2 listopada 1998 r. pismem znak: PSO/014/GS/102/09 informacja ta została przekazana dla Pana Henryka Kowalczyka - Wojewody Ciechanowskiego.

Pozwalam sobie podziękować Panu Senatorowi za zainteresowanie zmianami systemowymi w ochronie zdrowia.

W. Maksymowicz

Warszawa, dnia 29.12.1998 r.

Szanowna Pani Marszałek,

W wykazie chorób przewlekłych do wydawania na recepty pacjentom w leczeniu fenyloketonurii zostały wpisane następujące preparaty: Phenyl-Free oraz Lofenalac. Wymienione preparaty będą wydawane na recepty po wniesieniu opłaty ryczałtowej. Preparat PKU-Milupa nie może być objęty refundacją, ponieważ nie został zarejestrowany w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej. Sprawa refundacji preparatu PAM firmy SHS może być rozpatrzona przy następnej nowelizacji wykazów leków. Preparat ten uzyskał Świadectwo rejestracji w listopadzie br. - po zakończeniu prac związanych z tworzeniem wykazów leków.

Wojciech Maksymowicz

Warszawa, dnia 29.12.1998 r.

Szanowna Pani Marszałek,

W związku z oświadczeniem złożonym przez Senatora Zbigniewa Gołąbka, wygłoszonym podczas 24 posiedzenia Senatu w dniu 3 grudnia br., dotyczącym potrzeby dostosowania funkcjonowania Polskich Kolei Państwowych do potrzeb pasażerów m.in. przez stworzenie szybkiej kolei relacji Radom - Warszawa oraz budowy drugiego toru Warka - Radom, przedkładam poniżej wyjaśnienia w tym zakresie.

Budowa drugiego toru na odcinku Warka - Radom będącego na linii Warszawa - Radom (linia o państwowym znaczeniu), zgodnie z obowiązującym stanem prawnym powinna być finansowana z budżetu państwa. Aktualnie dotacja inwestycyjna do linii o państwowym znaczeniu nie przekracza 30% potrzeb w tym względzie. Wstępna analiza rentowności budowy tego toru wskazała na nieopłacalność tego przedsięwzięcia. Tym niemniej prowadzone są aktualnie prace studialne w ramach programu określenia hierarchii sieci transeuropejskiej linii kolejowych, a w szczególności powiązań z korytarzem Północ-Południe tj. Gdańsk - Warszawa - Katowice, które wskażą ewentualne potrzeby uzupełnienia tej sieci m.in. o linię Warszawa - Radom.

Tadeusz Syryjczyk

Warszawa, dnia 29.12.1998 r.

Szanowna Pani Marszałek,

Resort czynił starania umieszczenia tego zadania w projekcie ustawy budżetowej na 1999 r. kwotą 50.0 tys. zł. Pomiędzy Generalną Dyrekcją Dróg Publicznych, Gminą Płock, Społecznym Komitetem Budowy Mostu "Ratunek dla Płocka" i Związkiem Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 20 grudnia 1995 r. zostało zawarte porozumienie mające na celu poprowadzenie wszystkich spraw formalno prawnych w taki sposób aby zadanie to mogło wejść do planu 1999 r.

Zgodnie z art. 74 Ustawy z dnia 13 października 1998 r. dot. przepisów wprowadzających ustawy reformujące administrację publiczną - Samorządy powiatu przejmą z dniem 1 stycznia 1999 r. mieszczące się w zakresie ich zadań i kompetencji inwestycje centralne, których inwestorami w dniu 31 grudnia 1998 r. byli ministrowie lub dotychczasowi wojewodowie. Ustawa ta dotyczy również "Budowy mostu w Płocku".

Jednocześnie informuję Panią Marszałek, że zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 9 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999-2000 (Dz.U. Nr 150 poz. 983) w art. 36 ustalono, że kwotę przeznaczoną dla wszystkich powiatów i wojewodów na część drogową subwencji ogólnej związaną z budową, modernizacją, utrzymaniem, zarządzaniem i ochroną dróg wojewódzkich, powiatowych, oraz dróg powiatowych i wojewódzkich, krajowych w granicach miast na prawach powiatu z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, ustala się w wysokości 60% kwoty ustalonej na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o finansowaniu dróg publicznych (Dz.U. Nr 123, poz. 780 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Dz.U. Nr 150, poz. 983).

Warszawa, dnia 29.12.1998 r.

Jednak, przyjęta przez Ministerstwo Finansów zasada - nie rozpoczynania w roku 1998 żadnych inwestycji centralnych wyeliminowała możliwość wprowadzenia do realizacji Instytutu Stomatologii.

Podsekretarz Stanu

Janusz Solarz

Warszawa, dnia 29.12.1998 r.

W nawiązaniu do oświadczenia złożonego przez Senatora RP Krzysztofa Głuchowskiego podczas 24 posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 3 grudnia 1998 r. uprzejmie informuję, że jedyną instytucją uprawnioną do prowadzenia poszukiwań żołnierzy będących w czynnej służbie wojskowej jest Żandarmeria Wojskowa. W tej sytuacji odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora może udzielić tylko Minister Obrony Narodowej.

Mając na uwadze niekorzystne warunki pogodowe w latach 1995 i 1996 oraz trudności ze zbytem produktów rolnych, dyrektorzy oddziałów terenowych Agencji zostali upoważnieni do przesunięcia na stałe terminu płatności czynszu dzierżawnego z 30 września na 31 października. Z uwagi na znaczny wzrost ceny skupu pszenicy, który nastąpił na przełomie tych lat, co spowodowało wzrost poziomu obciążeń finansowych dzierżawców z tytułu płatności wobec Agencji wyrażonych w mierniku naturalnym, stosowano także przesunięcia części tych płatności o rok.

Mając na uwadze sygnalizowane w bieżącym roku trudności ze zbytem produktów rolnych, w tym głównie zbóż - Agencja przejmuje odroczone w spłacie wierzytelności dzierżawców należne im od przedsiębiorstw skupujących zboża w zamian za zwolnienie ich ze zobowiązań z tytułu płatności na rzecz Agencji. Ponadto w stosunku do dzierżawców, którzy pomimo zastosowania powyższego rozwiązania oraz uruchomienia przez Agencję Rynku Rolnego interwencyjnego skupu zbóż, mają nadal problemy z ich zbytem, stosuje się ulgi w postaci przesunięcia terminów płatności należności Agencji, na ogólnie obowiązujących zasadach.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że zaproponowane przez pana Senatora "wprowadzenie od zaraz dwuletniego moratorium na zapisane w umowach świadczenia dla Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa, czyli opłata za dzierżawę, raty za wykup majątku okołodzierżawnego oraz za całe gospodarstwo" z punktu widzenia formalno - prawnego oraz merytorycznego nie jest możliwe do zrealizowania. Obecnie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują bowiem możliwości zastosowania tego typu ulgi. Ponadto pragnę zwrócić uwagę, że Agencja realizuje na zasadach samofinansowania postawione przed nią zadania wynikające z polityki Państwa, co oznacza konieczność bilansowania wydatków związanych głównie ze spłatą zobowiązań zaciągniętych przez byłe państwowe przedsiębiorstwa gospodarki rolnej oraz wpłatami kwot odsetek i rat kapitałowych obligacji restrukturyzacyjnych BGŻ jak też innych ponoszonych wydatków, z wpływami uzyskiwanymi z gospodarowania mieniem Zasobu WRSP.

Ponadto uprzejmie informuję, że przyjęcie miernika naturalnego do wyrażania poziomu czynszu dzierżawnego a także rozłożonej na raty, niespłaconej należności z tytułu nabycia nieruchomości, miało na celu m.in. zapewnienie większej stabilności po stronie dzierżawców i nabywców. W związku z faktem, że rozwiązanie takie budzi szereg kontrowersji, w przygotowywanej nowelizacji ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa znalazł się zapis umożliwiający przejście z miernika naturalnego określającego poziom czynszu, na miernik pieniężny przy jego waloryzacji wskaźnikiem zmian cen towarów i usług konsumpcyjnych.

Warszawa, dnia 30.12.1998 r.

Szanowna Pani Marszałek,

Zmniejszona ilość środków finansowych jaka została zawarta w budżecie na rok 1998 dla rolnictwa, w tym pominięcie potrzeb w zakresie rozwoju infrastruktury rynkowej, spowodowało perturbacje w finansowaniu budowy poszczególnych rynków hurtowych. Po dokonaniu oceny merytorycznej i finansowej całego Programu wystąpiła konieczność jego rekonstrukcji uwzględniająca ograniczenia ilościowe tworzonych inicjatyw rynków hurtowych.

Należy jednakże podkreślić, że środki na rozwój poszczególnych rynków hurtowych pozyskiwane są przez spółki w drodze emisji akcji, a także zaciągania kredytów bankowych. Przykładowo mogę poinformować, że z kredytów Banku Światowego skorzystały rynki w Gdańsku i Lublinie, Z EBOR i banku krajowego - rynek w Warszawie, wyłącznie z krajowego banku rynek we Wrocławiu. Oczywistym jest, że otrzymanie kredytów wiązało się z uzyskaniem gwarancji rządowych. Poprzedzone to było w każdym przypadku opracowaniem szeregu dokumentów związanych z aspektami ekonomicznymi przedsięwzięcia, zgodnie z wymogami banków, a także negocjacjami warunków kredytowania. Inwestycje w każdym przypadku podejmowane były po przyznaniu kredytu i przeprowadzeniu przetargów, zgodnie z wymaganą procedurą przez banki.

Zarząd Spółki "Łódzki Rolno-Spożywczy Rynek Hurtowy" podjął decyzję o rozpoczęciu inwestycji przed otrzymaniem kredytu, mając jedynie obietnicę jego przyznania. Nie wystąpił również o gwarancje rządowe do Ministra Finansów. Doprowadziło to do sytuacji, że w dużym zakresie inwestycja została zrealizowana, lecz spółce brak jest środków na rozliczenie się z wykonawcą robót budowlanych oraz na dokończenie rozpoczętych obiektów.

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dnia 4.01.1999 r.

W odpowiedzi na pismo AG/043/270/98/IV z dnia 16 grudnia 1998 r. dotyczące oświadczenia Pana Senatora Jerzego Suchańskiego pozwolę sobie przedstawić następujące informacje w sprawie Powszechnego Banku Kredytowego SA w Warszawie i Pierwszego Komercyjnego Banku SA w Lublinie.

1. Powszechny Bank Kredytowy SA w Warszawie nabywając od NBP 99,93% akcji Pierwszego Komercyjnego Banku SA w Lublinie przejął nad nim kontrolę kapitałową.
   W 1999 roku Powszechny Bank Kredytowy SA w Warszawie zamierza nabyć przedsiębiorstwo bankowe Pierwszego Komercyjnego Banku SA i włączyć w swoje struktury placówki tego banku. Nie będzie to jednak połączenie banków w trybie art. 124 ustawy Prawo bankowe, toteż nie zmieni się struktura własnościowa Powszechnego Banku Kredytowego SA w Warszawie. Jednocześnie Powszechny Bank Kredytowy SA w Warszawie zamierza wystąpić do Komisji Nadzoru Budowlanego z wnioskiem o przekształcenie licencji Pierwszego Komercyjnego Banku SA w Lublinie w licencję banku hipotecznego.

Generalny Inspektor Nadzoru Bankowego