Warszawa, dnia 9.07.98 r.

Szanowny Panie Senatorze,

Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej z uwagą przeanalizował Pana oświadczenie złożone na 14 posiedzeniu Senatu w dniu 19 czerwca br. Rozumiemy Pana troskę o źródła finansowania oczyszczalni ścieków na terenach słabo zurbanizowanych. Istniejąca sytuacja wynika z olbrzymich potrzeb inwestycyjnych występujących w ochronie wód w zakresie budowy oczyszczalni cieków i kanalizacji powstałych na skutek wieloletnich zaniechań.

Ograniczenie Narodowego Funduszu wynika z ustawowego podziału zadań pomiędzy poszczególne fundusze. Narodowy Fundusz ma od wielu lat zapisany w kryteriach wyboru zadań do finansowania - zadania o zasięgu krajowym lub regionalnym. Oczyszczalnie ścieków o bardzo małej wydajności tego kryterium nie spełniają. Kontrolująca działalność Narodowego Funduszu Najwyższa izba Kontroli wielokrotnie postulowała przeznaczanie przez Narodowy Fundusz swych środków na zadania o znaczeniu krajowym. Postulaty te były składane przez Najwyższą Izbę Kontroli na posiedzeniach Komisji Ochrony Środowiska Sejmu i Senatu i były przez te Komisje przyjmowane do wiadomości.

Ograniczenie pojedynczego dofinansowania przez Narodowy Fundusz małych zadań nie oznacza pozostawienia ich bez możliwości dofinansowania. Jeżeli w województwie nie ma priorytetowych zadań o zasięgu regionalnym, a środki funduszu wojewódzkiego nie wystarczają na dofinansowanie większej ilości zadań drobnych, których konieczność realizacji wynika z polityki ekologicznej państwa, Narodowy Fundusz może udzielić funduszowi wojewódzkiemu dofinansowania. Biorąc pod uwagę obawy pana Senatora odnośnie nałożenia na pożyczkę podwójnego oprocentowania zarówno funduszu wojewódzkiego jak i Funduszu Narodowego, Zarząd Narodowego Funduszu podjął decyzję o obniżeniu oprocentowania tego rodzaju pożyczek tak, że nie będzie ono wyższe od oprocentowania wynikającego z zasad Narodowego i wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska.

W latach 1994-1997 Narodowy Fundusz:

• wypłacił na zadania realizowane w woj. sieradzkim kwotę

Narodowy Fundusz przy podejmowaniu decyzji o dofinansowaniu zadań bierze pod uwagę najważniejsze zadania wytypowane zgodnie z Ustawą o ochronie i kształtowaniu środowiska przez fundusze wojewódzkie. W sytuacji tak dużego zaangażowania Narodowego Funduszu na inwestycje ekologiczne w woj. sieradzkim fundusz wojewódzki dokonał weryfikacji priorytetów. Zadania wymienione przez Pana Senatora w "Oświadczeniu" nie znalazły się na zweryfikowanej liście priorytetów funduszu wojewódzkiego.

W celu zilustrowania opisywanej sytuacji pozwalam sobie przesłać wydruk pokazujący dofinansowanie zadań woj. sieradzkiego, na które zgodnie z już podpisanymi umowami wypłacono w br. 11.322 tys. zł, a dalsze zobowiązania Narodowego Funduszu na ten rok wynoszą 2.093 tys. zł. Ponadto Zarząd przyjął do realizacji w br. dalsze zadania na kwotę 5.864 tys. zł i przyjął do szczegółowego rozpatrzenia dofinansowanie jednego zadania na kwotę 594 tys. zł.

W podobnej sytuacji znajdują się inne województwa o niskich dochodach z opłat i kar ekologicznych. Poniżej podaję otrzymane wpływy Narodowego Funduszu na zadania realizowane na ich terenach w latach 1994-1997:

Nadrzędną dla KUP sprawą jest efektywna realizacja ustawowych zadań przez podległe urzędy, w tym w województwie kieleckim. Możliwa jest ona jedynie przy wzajemnej akceptacji i współdziałaniu wszystkich partnerów na lokalnym rynku pracy, a w tym kontekście znacząca rola przypada wojewodom.

Szanowna Pani Marszałek,

w związku z oświadczeniem Pana Senatora Jerzego Suchańskiego złożonym podczas 13. posiedzenia Senatu RP w dniu 29 maja 1998 r. uprzejmie informuję, że sprawę pracowników likwidowanych Urzędów Wojewódzkich nowelizować będzie ustawa, przepisy wprowadzające wdrożenie reformy administracji publicznej, której projekt jest obecnie opracowywany w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Pracownicy urzędów zatrudnieni przy wykonywaniu zadań, które staną się zadaniem jednostek samorządu terytorialnego lub administracji rządowej w województwie, mają być przejmowani przez właściwe urzędy stosownie do nowego podziału kompetencji pomiędzy organy administracji publicznej. Tam, gdzie wykonywane zadania mają charakter zadania administracji rządowej, pracownik realizujący je stanie się pracownikiem tworzonego urzędu wojewódzkiego. Projektowanie rozwiązania nie przewidują powszechnych wypowiedzeń, lecz tam gdzie jest to możliwe, przekazanie pracowników wraz z przejmowanymi zadaniami.

1. Zgodnie z § 11 statutu Fundacji jednym z jej organów jest Kapituła Fundacji. Kapituła Fundacji jest organem kolegialnym składającym się z 3 - 4 osób, której decyzje zapadają większością głosów obecnych na posiedzeniu. Kapituła wybierana jest przez Fundatora w uzgodnieniu z Ministrem Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej.
   Podstawowym celem działania Kapituły jest sprawowanie nadzoru nad działalnością Fundacji na Rzecz Giełdy Zbożowo-Paszowej.
   Szczególny zakres kompetencji Kapituły Fundacji określa § 3 pkt 2 Regulaminu Kapituły Fundacji na Rzecz Giełdy Zbożowo-Paszowej.
   Organ ten nie posiada żadnych kompetencji zarządzających i w niczym nie ogranicza kompetencji Zarządu Fundacji.
   Statut Fundacji w tym również przepisy dotyczące jej organów jest zarejestrowany w Sądzie i wszelkie zmiany tego statutu odbywają się pod kontrolą Sądu.
2. Składając powyższą informację i odpowiadając na zarzuty w oświadczeniu Senatora stwierdzam:
   a) Kapituła nie przejęła nadzoru i kontroli nad majątkiem Fundacji a jedynie kontroluje organy Fundacji.
   b) Żaden majątek nie został przekazany do dysponowania przez osoby fizyczne i w żadnym zakresie nie została ograniczona dyspozycyjność organów Fundacji.
3. Prezesem Zarządu Fundacji jest członek Gabinetu Politycznego Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Pan Wojciech Dobrzyński.
4. Nieprawdą jest, iż Pan Wojciech Dobrzyński jest jednocześnie Dyrektorem Kapituły Fundacji, takie stanowisko w Fundacji nie istnieje.
5. Nieprawdą jest oświadczenie, że Pan Wojciech Dobrzyński był związany wcześniej z tzw. "sprawą Telegraf".
6. Powołanie Kapituły nie tylko nie narusza interesów Skarbu Państwa, ale zostało spowodowane koniecznością ochrony tego interesu - bowiem wstępne analizy działalności Fundacji przed powołaniem Kapituły oraz analiza działalności Warszawskiej Giełdy Towarowej S.A. dają podstawy do stwierdzenia iż interes Skarbu Państwa nie był w tym okresie należycie chroniony.
7. Zmian w statucie Fundacji w wyniku, których powołano Kapitułę Fundacji dokonała zgodnie z ówczesnymi kompetencjami Rada Fundacji przy akceptacji Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej oraz Agencji Rynku Rolnego.

Z upoważnienia Pana Premiera, przekazuję na ręce Pani Marszałek wyjaśnienia dotyczące pytań zawartych w oświadczeniu Pana Senatora Jerzego Adamskiego.

W ramach obowiązującego systemu prawnego, dyrektor przedsiębiorstwa jest jego jednoosobowym reprezentantem, do uprawnień i obowiązków którego należy zawieranie umów związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa bez powiadamiania o tym organu założycielskiego, w tym przypadku Ministra Skarbu Państwa.

Łamanie wyżej omawianej zasady ma miejsce raczej sporadycznie i informacje o tym przekazywane są zainteresowanym organom najczęściej w formie skarg obywateli lub interwencji radnych lub posłów. Tak jest również w tym przypadku. O podpisanym "porozumieniu w zakresie współpracy pomiędzy dyrektorem Jerzym Ptakiem a NSZZ "Solidarność" reprezentowanym przez Józefa Pólkowskiego, Minister Skarbu Państwa został poinformowany przez Komisję Zakładową WZZ "Sierpień 80" w dniu 09.06.98 r. tj. po wprowadzeniu zarządu komisarycznego w KWB "Bełchatów". Przedstawiony dokument praktycznie nie kwalifikuje się do oceny pod względem jego skuteczności, bowiem z mocy prawa, w rozumieniu art. 58 Kodeksu cywilnego (nieważna jest czynność prawna sprzeczna z ustawą) zawarta umowa jest sprzeczna z art. 1 ust. 3 i art. 3 ustawy o związkach zawodowych.

Najuprzejmiej dziękuję za przesłane oświadczenie Pani Senator Jadwigi Stokarskiej w sprawie naszego Komitetu (Pismo Senatu RP z dn. 07.07.98 r. AG/043/110/98/IV).

Z wyrazami osobistego szacunku

Szanowna Pani Marszałek,

1. Sprzedaż będących w dyspozycji Skarbu Państwa 266.773 akcji Philips Lighting Poland S.A. na podstawie umowy nr MPW/113/95 w dniu 27 stycznia 1995 r. była dokonana bez naruszenia obowiązujących wówczas przepisów prawa.
   Uchwały Rady Ministrów nr 26/91 z dnia 26 lutego 1991 r. i 74/91 z dnia 14 maja 1991 r. zezwalające na sprzedaż tych akcji zawierają wady prawne, nie określają innego niż przewidziany przez ustawę z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych trybu zbycia akcji. Wymienione uchwały zezwalały na zbycie akcji spółki w ilości ustalonej w drodze rokowań bez obowiązku dokonania publicznego zaproszenia. Powodowało to, iż mogły być stosowane różne interpretacje tego zagadnienia.
   Prokuratura Wojewódzka w Warszawie w powyższej sprawie postanowieniem z dnia 26 czerwca 1998 r. odmówiła wszczęcia postępowania przygotowawczego na podstawie art. 258 § 1 k.p.k.
   Prokuratura stwierdziła, że w sprzedaży akcji dokonanej w dniu 27 stycznia 1995 r. przez Ministra Przekształceń Własnościowych nie było działania na szkodę interesu społecznego a wykonana czynność nie zawiera ustawowych znamion przestępstwa.
2. Zarządzeniem Nr 19 Ministra Przekształceń Własnościowych z dnia 4 października 1993 r. w sprawie utworzenia rezerw akcji i udziałów Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji wyodrębniono na ten cel 100 tys. akcji "Polam-Piła" S.A.
   Minister Przekształceń Własnościowych umową z dnia 27 stycznia 1995 r. sprzedał wszystkie akcje Skarbu Państwa w spółce Philips Lighting Poland S.A. Sprawa ta także była badana przez Prokuraturę Wojewódzką w Warszawie.
   Zgodnie z zapisami zawartymi w art. 1.2 i 1.4 umowy sprzedaży akcji Skarbu Państwa w spółce "Polam-Piła" S.A. dokonanej w dniu 23 maja 1991 r. nr D3-AS-91/04 z dniem tym spółka o tej nazwie przestała istnieć. Powstała spółka Philips Lighting Poland S.A. w której to Skarb Państwa miał 266.773 akcje.
   Prokuratura uznała, że Minister Przekształceń Własnościowych Zarządzeniem nr 19 z dnia 4 października 1993 r. wyodrębniając na cele reprywatyzacji 100 tys. Akcji w "Polam-Piła" S.A. dokonał tego na nie istniejącej spółce.
   Podniosła, że w spółce Philips Lighting Poland S.A. której akcje Skarbu Państwa sprzedano umową z dnia 27 stycznia 1995 r. wyodrębnienia akcji na cele reprywatyzacji nie było.
   Powyższe stanowisko jest zaprezentowane w uzasadnieniu postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego.
3. Na stanowisku dyrektora Departamentu Kontroli Ministerstwa Skarbu Państwa rzeczywiście zatrudniono osobę która była funkcjonariuszem organów porządku publicznego. Zajmowała się problematyką kontroli wewnętrznej w tym majątkowej i gospodarczej oraz działalnością profilaktyczną. Osoba ta nigdy nie pełniła służby w milicyjnym ZOMO ani też w przemianowanych z tej funkcji policyjnych Oddziałach Prewencji.

Szanowna Pani Marszałek,

W związku z przekazanym przy piśmie z dnia 7.02.1998 r. znak: AG/043/118/98/IV tekstem oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Macieja Świątkowskiego podczas 15. posiedzenia Senatu RP w dniu 2 lipca 1998 r. uprzejmie informuję Panią Marszałek, że poruszone w oświadczeniu sprawy wymagają porozumienia się z innymi resortami, w tym z Ministerstwem Finansów, do którego kompetencji należy sprawa ustalania wysokości marż na leki.

Wojciech Maksymowicz

W nawiązaniu do przekazanego, przy piśmie z dnia 7 lipca br. Nr AG/043/122/98/IV, tekstu oświadczenia złożonego przez senatora Jerzego Kopaczewskiego na 15 posiedzeniu Senatu w dniu 2 lipca 1998 roku w sprawie nie zrealizowania przez Ministerstwo Finansów wnioskowanego przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej przesunięcia środków finansowych z dotacji dla Funduszu Pracy do budżetów wojewodów, w tym również do budżetu Wojewody Włocławskiego, z przeznaczeniem na wypłaty zasiłków z pomocy społecznej, a w szczególności zasiłków okresowych dla osób bezrobotnych - uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień:

Zgodnie z postanowieniami art. 45 ust. 2 oraz art. 12 pkt 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. Prawo budżetowe (Dz.U. z 1993 r. Nr 72, poz. 344 z późniejszymi zmianami) Minister Finansów, za zgodą zainteresowanych ministrów (wojewodów), może przenosić wydatki między częściami budżetu państwa w obrębie jednego działu. Oznacza to, że Minister Finansów na wnioski wojewodów i za zgodą Prezesa Krajowego Urzędu Pracy może dokonać w budżecie państwa zmian polegających na zmniejszeniu wydatków w dziale 86 - Opieka społeczna w części 46 - Krajowy Urząd Pracy i zwiększeniu planu wydatków w tym samym dziale w budżetach właściwych wojewodów. Wprowadzane w budżecie zmiany muszą być poprzedzone analizą co do możliwości i zasadności ich dokonania.

W związku z powyższym Minister Finansów zwrócił się do Ministra Pracy i Polityki Socjalnej o przekazanie wniosków wojewodów o zwiększenie wydatków na zasiłki odpowiednio uzasadnionych. Większość wniosków od wojewodów wpłynęła do Ministerstwa Pracy i Polityki Socjalnej pod koniec czerwca, a wniosek od Wojewody Włocławskiego dopiero 3 lipca br. Nowy wniosek Ministra Pracy i Polityki Socjalnej opracowany na podstawie wniosków wojewodów, po uzgodnieniu z Prezesem Krajowego Urzędu Pracy został przekazany do Ministerstwa Finansów w dniu 14 lipca br.

Uważam więc, że postawiony w oświadczeniu zarzut dotyczący opieszałości urzędniczej i bezwładności resortu finansów nie znajduje potwierdzenia faktograficznego.

Z wyrazami szacunku

Leszek Balcerowicz

Szanowna Pani Marszałek,

Działając z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów zawartego w piśmie Dyrektora Sekretariatu Prezesa Rady Ministrów z dnia 10 lipca br. znak: SJB440-142/98, przy którym otrzymałem wystąpienie Pani Marszałek wraz z tekstem oświadczenia Pana senatora Ryszarda Jarzembowskiego w sprawie zachowania dotychczasowych uprawnień inwalidów wojennych i wojskowych, uprzejmie informuję, co następuje.

W końcowej fazie prac nad ustawą budżetową na 1998 r. w czasie omawiania budżetu Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej zapadła decyzja o przygotowaniu przez Ministerstwo TiGM wspólnie z ministerstwem Finansów nowelizacji ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do bezpłatnych i ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz.U. Nr 54, poz. 254 z późn. zm.) ograniczającej dotychczasowy zakres uprawnień do ulg przejazdowych. Celem ograniczeń miało być zmniejszenie wydatków budżetu państwa na częściową rekompensatę utraconych przez przewoźników wpływów z tytułu obowiązku honorowania uprawnień do ulg przejazdowych we wszystkich rodzajach pociągów oraz wszystkimi rodzajami międzymiastowej komunikacji autobusowej.

Ze względu na duży zakres zmian, przygotowany został projekt nowej ustawy, który był przedmiotem uzgodnień międzyresortowych oraz w opiniowaniu przez ogólnopolskie i branżowe związki zawodowe.

Krzysztof J. Tchórzewski

Szanowna Pani Marszałek,

- Posiadana przez Pana Senatora opinia prof. Izdebskiego z Uniwersytetu Warszawskiego, podobnie jak szereg innych, w tym wykonane z inicjatywy Senatu RP i dla jego potrzeb, potwierdza prawomocność podejmowanych przez UKFiT działań.