Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment


Z PRAC KOMISJI SENACKICH

4 marca 1998 r.

Podczas swego posiedzenia Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu zapoznała się z planami Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej w związku z reformą ochrony zdrowia w 1998 r.

Zamierzenia resortu przedstawił wiceminister zdrowia i opieki społecznej Michał A. Kornatowski. W obradach uczestniczyła też Anna Knysok, pełnomocnik rządu ds. wprowadzania powszechnych ubezpieczeń zdrowotnych.

Omawiając plany resortu, minister M.A. Kornatowski poinformował, że w trzecim kwartale tego roku ministerstwo chce przedstawić projekt ustawy o roboczej nazwie Karta Praw Człowieka. Będzie miała za zadanie uporządkować prawa pacjenta, obecnie unormowane w różnych ustawach. Stworzenie tej ustawy wymaga nowelizacji szeregu ustaw, takich jak ustawa o zakładach opieki zdrowotnej czy ustawa o zawodzie lekarza i ustawa o pielęgniarkach i położnych.

W lipcu tego roku ministerstwo chce przedstawić dokument zawierający system stworzenia krajowej sieci szpitali. Prace dotychczas prowadzone miały luźny charakter. W pracach podjętych wcześniej nie ujęto zakładów opieki zdrowotnej należących do resortów m.in. MSWiA oraz MON. Życzeniem ministerstwa jest, aby krajowa docelowa sieć szpitali obejmowała wszystkie instytucje świadczące usługi szpitalne, niezależnie od resortu założycielskiego w kraju. Powstanie tej sieci będzie miało duże znaczenie dla prowadzenia polityki inwestycyjnej resortu.

W najbliższym czasie zostanie wprowadzona jednolita klasyfikacja sprzętu medycznego, porządkująca wszystkie dostępne w kraju i na świecie urządzenia medyczne. Pozwoli to na przeprowadzenie w Polsce inwentaryzacji sprzętu i utworzenie mapy aparatury medycznej, co niewątpliwie przyczyni się do prowadzenia lepszej polityki inwestycyjnej i dokonywania zakupów centralnych aparatury wysoko specjalistycznej, która jest droga. Program ten nosiłby nazwę "Aparatura medyczna w Polsce. Strategia wyposażania jednostek ochrony zdrowia".

Minister M.A. Kornatowski poruszył również problem standardów zatrudnienia i wyposażania jednostek ochrony zdrowia, sposobu ustalania minimalnych norm zatrudnienia w zakładach opieki zdrowotnej. W tym celu Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia, podległe Ministerstwu Zdrowia i Opieki Społecznej, przygotowuje kompleksowy plan koordynujący opracowanie standardów wyposażenia jednostek ochrony zdrowia w sprzęt i aparaturę medyczną, a także standardów procedur stosowanych w zakładach opieki zdrowotnej.

Minister M.A. Kornatowski poruszył też problem kształcenia przed- i podyplomowego lekarzy, pielęgniarek i położnych. W roku akademickim 1998/1999 przewiduje się limitowanie przyjęć na studia medyczne. Planuje się wprowadzenie jednolitego ogólnopolskiego egzaminu państwowego po ukończeniu wydziału lekarskiego AM. W czerwcu br. rozporządzeniem ministra zdrowia zostanie wprowadzony nowy system specjalizacji lekarskich - będą jednostopniowe.

Minister omówił też dokument "Strategia rozwoju podstawowej opieki zdrowotnej", zawierający docelowy model funkcjonowania podstawowej opieki zdrowotnej, oparty przede wszystkim na praktyce lekarza rodzinnego. Z uwagi jednak na to, iż w chwili obecnej niewielu jest lekarzy rodzinnych, pełne uruchomienie tego systemu byłoby możliwe dopiero mniej więcej za 10-15 lat. Do tego czasu funkcję tę pełniłaby indywidualna praktyka lekarza rodzinnego, praktyka grupowa lekarzy rodzinnych i innych specjalistów, zależnie od potrzeb. Lekarz rodzinny wprowadziłby pacjenta do systemu opieki zdrowotnej. Również badania profilaktyczne w zakresie chorób o znaczeniu społecznym, np. chorób nowotworowych, układu krążenia, byłyby koordynowane i wykonywane przez lekarzy rodzinnych.

Minister przedstawił także stan zaawansowania prac nad projektem ustawy o instytucjach użyteczności publicznej; sposobami przekazywania szpitali klinicznych akademii medycznych (w tym akademie medyczne: w Poznaniu, Warszawie, Wrocławiu i Katowicach zgłosiły chęć przejęcia szpitali klinicznych); rozporządzeniem ministra zdrowia w sprawie szczególnych zasad rachunku kosztów w publicznych zakładach opieki zdrowotnej mającym duże znaczenie dla wszystkich zarządzających zakładami opieki zdrowotnej; programem wdrażania miar produktywności szpitali; systemem rejestru usług medycznych; polityką lekową; lecznictwem uzdrowiskowym.

Prace nad tymi projektami w większości są już na ukończeniu, ministerstwo zaś będzie się starało wprowadzić je jeszcze w tym roku.

Pełnomocnik rządu ds. wprowadzania powszechnych ubezpieczeń zdrowotnych Anna Knysok przedstawiła senatorom stan zaawansowania prac nad nowelizacją ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym. Nowelizacja objęła m.in. tworzenie funduszy centralnych, uproszczenie struktury administracyjnej, utworzenie Państwowego Urzędu Nadzoru i Ubezpieczeń Zdrowotnych, pełniącego funkcje nadzoru i kontroli nad wszystkimi podmiotami, które w nowym systemie będą funkcjonować. Wprowadzono nowe trzy rozdziały:

Ustawa ta ma wejść w życie 1 stycznia 1999 roku. Obecnie w ministerstwie powstał dokument nowelizujący tę ustawę. Po uzgodnieniach resortowych został rozesłany do konsultacji społecznych. Na koniec marca br. przewiduje się zebranie opinii na temat proponowanych zmian i opracowanie dokumentu końcowego.

Podczas dyskusji wątpliwości senatorów budziły przede wszystkim kwestie klasyfikacji sprzętu medycznego, zasady zakupu tego sprzętu, limitowanie przyjęć na uczelnie medyczne, konkurencyjności usług medycznych, sposobu ściągalności i wysokości składek na ubezpieczenia zdrowotne, zawieranie kontraktów z lekarzami, kontraktów menedżerskich.

W drugiej części posiedzenia prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki Jacek Dębski przedstawił plany resortu na rok 1998.

W części dotyczącej sportu:

Inwestycje:

W 1998 roku urząd na modernizację, remonty i nowe inwestycje planuje 250 milionów złotych, w tym na inwestycje centralne - 100 milionów.

Aby zapewnić bezpieczeństwo w czasie meczów, planuje się wprowadzenie monitoringu na stadionach i dużych halach sportowych.

Turystyka:

Podstawowym zadaniem urzędu w dziedzinie turystyki będzie opracowanie w tym roku przez Instytut Turystyki w Krakowie zasady funkcjonowania narodowej organizacji turystycznej, działającej na wzór organizacji turystycznych za granicą. Powołanie tej instytucji jest niejako wymogiem w związku z mającym nastąpić przyjęciem Polski do Unii Europejskiej. Podjęte zostaną również działania zmierzające do wdrożenia narodowego systemu rezerwacji turystycznej.

Podczas dyskusji senatorowie zwracali uwagę na propagowanie zdrowego i higienicznego stylu i trybu życia młodego pokolenia Polaków. Wiąże się to z upowszechnianiem sportu w szkołach i na zajęciach pozalekcyjnych, na co, niestety, nie ma wystarczających środków finansowych.

5 marca 1998 r.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Ustawodawczej rozpatrywano poprawki Senatu do projektu uchwały Senatu RP w sprawie wyzwań stojących przed Polską w związku ze zbliżającym się terminem rozpoczęcia negocjacji o członkostwo w Unii Europejskiej, zgłoszone na 8. posiedzeniu Senatu, 19 lutego br.

Komisje zaakceptowały jedną poprawkę spośród 29 zgłoszonych do projektu uchwały. Rozpatrzenie innych zgłoszonych zmian przesunięto na kolejne posiedzenie komisji.

W głosowaniu, przewagą jednego głosu, połączone komisje postanowiły zarekomendować Senatowi stwierdzenie, że dalszy rozwój Unii Europejskiej będzie się odbywał przy poszanowaniu suwerenności poszczególnych państw i narodów, a rola instytucji międzynarodowych "ograniczy się wyłącznie do wykonywania uzgodnionej przez rządy suwerennych państw polityki". Autorem przyjętej poprawki był senator Józef Frączek.

Negatywną opinię na temat tej zmiany przedstawił dyrektor Andrzej Wojciechowski z Komitetu Integracji Europejskiej. Jego zdaniem, takie sformułowanie natychmiast "zablokowałoby wejście Polski do UE". Jak stwierdził, bylibyśmy jedynym państwem aplikującym do unii, które chce określać przed negocjacjami, jak UE ma funkcjonować. Natomiast w opinii senatora Zbigniewa Romaszewskiego, uchwała Senatu powinna stanowić rodzaj "instrukcji dla negocjatorów", i to właśnie w takim kierunku.

Na zakończenie posiedzenia połączone komisje postanowiły zwrócić się do Marszałka Senatu z wnioskiem o odroczenie drugiego czytania uchwały przez Senat, ze względu na konieczność wnikliwszego przeanalizowania uchwały i zgłoszonych do uchwały bardzo licznych i częściowo sprzecznych ze sobą poprawek oraz potrzebę dookreślenia procedur związanych z postępowaniem w sprawie uchwał.

* * *

Posiedzenie Komisji Nauki i Edukacji Narodowej zwołano w celu rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o szkolnictwie wyższym.

W posiedzeniu wzięli udział: wiceprzewodnicząca Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego Anna Jankowska, dyrektor Departamentu Szkolnictwa Wyższego w Ministerstwie Edukacji Narodowej Tadeusz Popłonkowski oraz poseł sprawozdawca Ewa Sikorska-Trela.

Zgodnie z obowiązującą dotychczas ustawą o szkolnictwie wyższym z 1990 r. szkoły wyższe utraciły możliwość tworzenia nowych filii i wydziałów zamiejscowych, którą posiadały wcześniej. Przyjęta przez Sejm nowelizacja spowoduje, że filie i wydziały zamiejscowe będą mogły być powoływane zarówno przez autonomiczne uczelnie państwowe, jak i wyższe szkoły prywatne, przy czym te ostatnie będą musiały uzyskać zgodę ministra edukacji narodowej. Zgoda będzie potrzebna uczelniom niepaństwowym nie tylko na tworzenie nowych filii, ale także na przekształcanie już istniejących lub ich zamykanie.

Poseł E. Sikorska-Trela wyjaśniła senatorom powody przyjęcia powyższej nowelizacji przed podjęciem generalnej zmiany ustawy o szkolnictwie wyższym.

W wyniku dyskusji, a następnie przeprowadzonego głosowania, komisja postanowiła nie zgłaszać poprawek do nowelizacji sejmowej i zarekomendować Senatowi jej przyjęcie. Na sprawozdawcę stanowiska Komisji Nauki i Edukacji Narodowej w tej sprawie wybrano senatora Edmunda Wittbrodta.

* * *

Podczas posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej omawiano sprawy związane z pracami komisji nad pakietem ustaw dotyczących reformy ustrojowej państwa.

Ustalono, że senatorowie będą uczestniczyć w tych pracach już na etapie rozpatrywania projektów rządowych przez komisje sejmowe. Do każdej z rozpatrywanych ustaw wyznaczono poszczególnych senatorów. Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zorganizuje posiedzenia, podczas których senatorowie będą referować aktualny stan prac legislacyjnych nad tymi ustawami.

Przewodniczący komisji senator Mieczysław Janowski zapowiedział, że spotka się z przewodniczącymi sejmowych komisji Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji w celu ustalenia zasad współpracy.

W dyskusji senator Jadwiga Stokarska zaproponowała odbycie posiedzenia z udziałem ekspertów reprezentujących odmienne poglądy na temat kształtu reformy administracji publicznej.

Senator M. Janowski poinformował, że pod patronatem wicemarszałka Andrzeja Chronowskiego organizowane jest seminarium pt. "Reforma administracji publicznej w Polsce". W wypadku, gdyby nie doszło ono do skutku, komisja zorganizuje proponowane przez senator J. Stokarską posiedzenie.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrzono kwestie dotyczące nowelizacji ustawy o ustroju miasta stołecznego Warszawy.

Do komisji wpłynęły dwa projekty nowelizacji: jeden - popierany przez prezydenta m.st. Warszawy Mariana Święcickiego oraz przez przewodniczących rad gmin i burmistrzów gmin warszawskich, drugi - zaproponowany przez sygnatariuszy tzw. "Zgody Warszawskiej", a opracowany przez zespół działający pod auspicjami przewodniczącego Rady m.st. Warszawy.

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej powołała zespół, który ma podjąć prace nad zgłoszonymi projektami, pod przewodnictwem senatora Leona Kieresa. W skład zespołu weszli senatorowie Jadwiga Stokarska, Lech Feszler, Ryszard Gołąbek i Zygmunt Ropelewski.

Ustalono, że zespół przeprowadzi analizę zgłoszonych projektów, na ich podstawie przygotuje ewentualny projekt i zgłosi wniosek w sprawie podjęcia inicjatywy ustawodawczej w tej sprawie.

Na zakończenie posiedzenia Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawiono korespondencję w sprawie reformy administracyjnej kraju, przesłaną do komisji przez rady gmin, sejmiki samorządowe oraz inne instytucje.

6 marca 1998 r.

Podczas posiedzenia Komisji Kultury i Środków Przekazu wstępnej analizie poddano realizację w programie telewizji publicznej zadań ustawowych wynikających z ustawy o radiofonii i telewizji.

Do zajęcia się tą problematyką komisja została zobligowana w związku z napływającymi listami wyborców protestujących przeciwko obecności przemocy i pornografii w programach telewizji publicznej, przy jednoczesnym braku elementów edukacyjnych, wychowawczych i narodowo-patriotycznych.

Zainteresowanie senatorów wywołały także artykuły prasowe wskazujące na wprowadzanie zakazu wyświetlania filmów o wymowie antylewicowej.

W najbliższym czasie komisja rozpatrzy również coroczne sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, sprawującej nadzór nad telewizją.

Podczas posiedzenia senatorowie wysłuchali opinii i odpowiedzi na zarzuty przedstawionych przez prezesa zarządu TVP SA Ryszarda Miazka, dyrektorów programów I i II Stanisława Nowaka i Ninę Terentiew, członka KRRiTV Witolda Grabosia oraz przedstawicieli Rady Programowej Telewizji Grażyny Sołtyk i Ewy Polak-Pałkiewicz.

W dyskusji senator Piotr Ł.J. Andrzejewski zwrócił uwagę na niewykonywanie przez KRRiTV wobec telewizji publicznej funkcji dyscyplinująco-restrykcyjnych zapisanych w ustawie o radiofonii i telewizji. W jego opinii, zbyt wielką wagę przykłada się do wskaźnika oglądalności, który wpływa na zwiększenie dochodów z reklam, ale może prowadzić do eliminowania programów wartościowych.

Wskazywano również, że kierownictwo telewizji przekonane jest o kreowaniu wybitnych dzieł artystycznych, w rzeczywistości epatujących publiczność wulgarnością i erotyką (protesty dotyczące serialu "Boża podszewka").

Na zakończenie posiedzenia Komisji Kultury i Środków Przekazu ustalono, że komisja przygotuje stanowisko w sprawie realizacji zadań ustawowych w programach telewizji publicznej.

13 marca 1998 r.

Podczas swego posiedzenia Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi dyskutowała o roli Banku Gospodarki Żywnościowej w procesie przekształceń w przemyśle rolno-spożywczym dostosowujących polską gospodarkę do wymagań rynku światowego.

Prezes BGŻ Kazimierz Olesiak poinformował senatorów o realizacji ustawy z 1994 r. o restrukturyzacji banków spółdzielczych i Banku Gospodarki Żywnościowej.

Na ratowanie i naprawę BGŻ oraz powiązanych z nim banków spółdzielczych państwo przeznaczyło w latach 1994-1997 ok. 3 mld zł (w formie obligacji i zwolnienia z podatku dochodowego), co spotkało się z ostrą krytyką ze strony niektórych ekonomistów i polityków.

W opinii K. Olesiaka, pomoc państwa dla tego sektora była obiektywną koniecznością i - wbrew obawom ówczesnych krytyków - zakończyła się sukcesem, przynosząc wiele wymiernych korzyści ekonomicznych i społecznych.

Jak poinformował prezes BGŻ, na koniec 1992 r. suma nieściągalnych długów wynosiła w BGŻ ponad 2 mld zł. Dzięki pomocy państwa bank doprowadził do całkowitego oddłużenia dawnych PGR-ów (372 ugody bankowe). W ramach bankowego postępowania ugodowego BGŻ dokonał również konwersji (zamiany) wierzytelności na udziały w wielu przedsiębiorstwach. W ten sposób stał się udziałowcem m.in. takich firm, jak Hortex (43% akcji), Zakłady Przemysłu Owocowo-Warzywnego Kwidzyń (63,8%) czy PZZ Sierpc. Dzięki tym działaniom uratowano tysiące miejsc pracy. W roku ub. zysk netto BGŻ wynosił ponad 580 mln zł.

Zdaniem prezesa K. Olesiaka, BGŻ nadal wymaga dokapitalizowania ze strony budżetu. Pomoc zostałaby przeznaczona na komputeryzację BGŻ oraz banków regionalnych i spółdzielczych. Od kilku lat bank bezskutecznie zabiega o wsparcie (w formie udziałów) Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju. EBOR niechętnie jednak angażuje się w pomaganie bankom, wspiera natomiast wiele przedsiębiorstw, które zostały uratowane dzięki oddłużeniu przeprowadzonemu przez BGŻ.

E. Śleszyńska-Chacewicz z Głównego Inspektoratu Nadzoru Bankowego stwierdziła, że BGŻ z powodzeniem realizuje program naprawy. Jednak realizacja części postanowień ustawy z 1994 r. napotykała trudności. Dlatego też podjęto działania, mające na celu nowelizację niektórych uregulowań ustawowych, co powinno usprawnić dalszy przebieg procesu przebudowy spółdzielczego sektora bankowego.

W opinii E. Śleszyńskiej-Chacewicz, BGŻ angażuje w podejmowane działania naprawcze zbyt dużo pieniędzy pochodzących z depozytów ludności, a powinien je szczególnie chronić.

Podczas posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi stanowisko Krajowego Związku Banków Spółdzielczych wobec aktualnych wydarzeń i opinii w przedmiocie rozwiązań strukturalno-organizacyjnych dotyczących rozwoju bankowości spółdzielczej w Polsce przedstawił Eugeniusz Laszkiewicz.

W opinii KZBS, obowiązująca ustawa o restrukturyzacji banków spółdzielczych i BGŻ nie przyniosła oczekiwanych rezultatów, ponieważ w wielu sprawach jej postanowienia nie zostały wykonane, np. w zakresie terminów konsolidacji grup regionalnych. Wbrew ustawie oddziały BGŻ SA konkurują z bankami spółdzielczymi i regionalnymi.

Ustawa nie zahamowała upadłości banków spółdzielczych. Od momentu jej wejścia w życie sądy ogłosiły upadłość ponad 100 banków.

Banki spółdzielcze i regionalne nie akceptują proponowanych przez BGŻ SA (czyli zgodnie z ustawą - Bank Krajowy) zasad działania banku krajowego.

Zdaniem KZBS, jest to struktura kosztowna i konkurencyjna wobec banków spółdzielczych i regionalnych; do tej pory nie uzgodniono treści Umowy Zrzeszenia Krajowego.

Jak stwierdził E. Laszkiewicz, potrzebna jest nowelizacja ustawy z 24 czerwca 1994 r., zwłaszcza w sprawach dotyczących oddzielenia restrukturyzacji BGŻ SA od restrukturyzacji banków spółdzielczych. Uniknie się dzięki temu niebezpieczeństwa restrukturyzacji BGŻ kosztem banków spółdzielczych. Rozdzielenie to pozwoli w przyszłości na zwrot - w ramach reprywatyzacji - zawłaszczonego w latach poprzednich przez BGŻ SA majątku i środków finansowych banków spółdzielczych.

Nowelizacja powinna również dotyczyć konsolidacji zrzeszeń regionalnych oraz budowy banku krajowego wraz z bankami regionalnymi. Musi to być jednostka nie konkurująca z bankami spółdzielczymi i regionalnymi oraz w pełni przez nie kontrolowana.

Podczas posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senatorowie zapoznali się również z opinią ekspertów - dr. Witolda Rutkowskiego i dr. Ryszarda Tupina na temat roli BGŻ w procesie przekształceń w przemyśle rolno-spożywczym, dostosowujących naszą gospodarkę do wymagań rynku światowego.


Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment