Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment, poprzedni fragment

ODPOWIEDZI NA OŚWIADCZENIA SENATORÓW

Wyjaśnienie w związku z oświadczeniem senatora Wojciecha Kruka, złożonym na 6. posiedzeniu Senatu, przesłał Minister Sprawiedliwości:

Warszawa, dnia lutego 1998 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja GRZEŚKOWIAK
MARSZAŁEK SENATU RP

Szanowna Pani Marszałek

W odpowiedzi na pismo Pani Marszałek z dnia 27 stycznia 1998 r. AG/043/6/98/IC uprzejmie dziękuję za nadesłanie uwag dotyczących wysokości wpisu od wniosku o nadanie klauzuli wykonalności wyrokowi sądu polubownego.

Podzielam pogląd, iż należy czynić starania o to, by spory z zakresu obrotu gospodarczego były rozpoznawane przez sądy polubowne.

Wśród instrumentów mogących mieć wpływ na rozwój sądownictwa polubownego może być również wysokość opłat związanych z uzyskaniem klauzuli wykonalności nadawanej przez sąd powszechny. Wobec tego w najbliższym czasie zostaną podjęte odpowiednie prace zmierzające do obniżenia o połowę wpisu od wniosku o nadanie klauzuli wykonalności wyrokowi krajowego sądu polubownego.

Jednocześnie uprzejmie informuję Panią Marszałek, że co do postulatów de lege ferenda, to Komisja Kodyfikacyjna Prawa Cywilnego przygotuje projekt ustawy o międzynarodowym arbitrażu gospodarczym. Projekt ten w bliskiej przyszłości zostanie skierowany na drogę postępowania legislacyjnego. Wydaje się, że nowe rozwiązania przyjęte w projekcie ustawy przyczynią się do likwidowania sporów w trybie polubownym, co pozostanie nie bez wpływu na międzynarodowe stosunki gospodarcze Polski.

Z poważaniem

Hanna Suchocka

* * *

Odpowiedź na oświadczenie senator Anny Boguckiej-Skowrońskiej, wygłoszone na 6. posiedzeniu Senatu, przesłał Wiceprezes Rady Ministrów - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji:

Warszawa, 1998.02.23

Pani Alicja GRZEŚKOWIAK
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

Otrzymałem oświadczenie złożone przez Panią Senator Annę Bogucką-Skowrońską na 6. posiedzeniu Senatu w dniu 23 stycznia 1998 r. (bez wniosków pod adresem Rządu). Dotyka ono jednej z najboleśniejszych tragedii, jakie rozegrały się ostatnio w naszym kraju - wypadków w Słupsku, śmierci Przemysława Czai a także etiologii zamieszek.

Tak się złożyło, że zarówno w trakcie zajść, jak i po, padały różne stwierdzenia, pod adresem uczestników wypadków i organów porządkowych oraz wymiaru sprawiedliwości. Wszyscy starali się znaleźć odpowiedź na pytanie dlaczego, gdzie leży źródło zła i kto zawinił.

Pani Senator, którą również nurtują te same pytania, dostrzegła ten aspekt sprawy, na który często nie zwraca się uwagi - na trud tych wszystkich, którzy podjęli się mediacji z anonimowym tłumem i pracowali nad stworzeniem ochrony przed konsekwencjami niepokojów. Dzięki ich wysiłkowi zamieszki podczas pogrzebu Przemysława Czai były niewielkie.

Chciałbym podziękować Pani Senator za to, że zwróciła uwagę nie tylko na błędy w działaniu podległych mi służb, ale i na strony pozytywne. Praca słupskiego zespołu kryzysowego utwierdza mnie w przekonaniu, że tylko działanie szeroko pojętych sił społecznych pozwoli nam uporać się z problemami przestępczości i agresji wśród dzieci i młodzieży.

Z poważaniem

Janusz Tomaszewski

* * *

Wiceprezes Rady Ministrów - Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przesłał odpowiedź na oświadczenie złożone przez senatora Henryka Stokłosę na 6. posiedzeniu Senatu:

Warszawa, 1998.02.23

Pani Alicja GRZEŚKOWIAK
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

w dniu 23 stycznia 1998 r. na 6. posiedzeniu Senatu, Senator Henryk Stokłosa złożył oświadczenie, w którym wyraża swoje refleksje wywołane tragicznymi wypadkami w Słupsku.

Zapewniam, że reforma, która trwa w Policji, ma na celu właśnie usprawnienie jej działania m.in. poprzez zwiększenie nacisku na wyszkolenie i wyposażenie funkcjonariuszy.

Jednocześnie w związku z zaniepokojeniem Pana Senatora możliwością powrotu cenzury chciałbym podkreślić, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawa i zgodnie z art. 14 Konstytucji zapewnia wolność prasy i innych środków społecznego przekazu.

Z poważaniem

Janusz Tomaszewski

* * *

Minister Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa przesłał odpowiedź na oświadczenie senatora Krzysztofa Lipca, wygłoszone podczas 6. posiedzenia Senatu:

Warszawa, 1998.02.25

Pani
Prof. dr hab. Alicja GRZEŚKOWIAK
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

Nawiązując do przekazanego mi przy piśmie z dnia 27 stycznia br. znak: AG/043/8/98/IV oświadczenia pana senatora Krzysztofa Lipca, wygłoszonego podczas posiedzenia Senatu w dniu 23 stycznia br., uprzejmie informuję, że nie mogę podzielić zawartego w nim poglądu, jakoby przyczyną deficytu w zaopatrzeniu hut stali w złom były ograniczenia importu, wynikające z przepisów ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska, a obecnie - ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach.

Główny Inspektor Ochrony Środowiska, który na mocy tych ustaw jest upoważniony do wydawania zezwoleń na import odpadów - w tym złomu stalowego - nie czyni zasadniczych przeszkód dla ich przywozu, jednak; będąc związany wymogami ustawowymi, w każdym przypadku indywidualnym analizuje uwarunkowania konkretnego zakładu (huty), w szczególności zaś spełnianie wymogów ochrony środowiska w związku z prowadzoną produkcją. Tak np. wspomniana w oświadczeniu Huta "Ostrowiec" S.A. do chwili obecnej nie rozwiązała w sposób zgodny z wymogami ochrony środowiska problemów gospodarki odpadami, co stało się przyczyną zawieszenia (nie zaś - zakończenia decyzją odmowną) postępowania administracyjnego w sprawie wydania jej zezwolenia na import złomu w 1997 r.

Dodać należy, że planowana przez Hutę "Ostrowiec" S.A. (zgodnie z jej deklaracją złożoną w toku postępowania administracyjnego w sprawie wydania zezwolenia na import złomu) wielkość produkcji stali w 1997 r. miała wynosić ok. 830 tys. ton, tak więc pozyskana przez nią na rynku krajowym ilość złomu w pełni pokryła deklarowane zapotrzebowanie.

Wydanie zezwolenia na import złomu nie oznacza możliwości faktycznego jego sprowadzania, które są uwarunkowane przede wszystkim względami czysto handlowymi, jak dostęp do rynków, oferowane ceny i warunki dostaw itd. W 1996 r. pomimo zaakceptowania przez GIOŚ importu 150 tys. ton złomu stalowego, nie sprowadzono nic, z możliwych (dopuszczonych) do sprowadzenia w 1997 r. 400 tys. ton złomu sprowadzono zaledwie 12 tys. ton.

Mając na względzie stworzenie pewnych ułatwień w działaniu na rynku podmiotów zaopatrujących huty w złom stalowy, przewiduję umieszczenie złomu stalowego wsadowego na liście odpadów, których import nie wymaga uzyskiwania zezwolenia Głównego Inspektora Ochrony Środowiska. Stosowne rozporządzenie, do którego wydania zostałem upoważniony przepisami ustawy o odpadach, znajduje się w końcowej fazie prac legislacyjnych.

Łączę wyrazy szacunku

Jan Szyszko

* * *

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji przesłał wyjaśnienie w związku z oświadczeniem wygłoszonym na 6. posiedzeniu Senatu przez Senatora Zbigniewa Gołąbka:

Warszawa, 1998.02.19

Pani
Alicja GRZEŚKOWIAK
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

w nawiązaniu do oświadczenia Senatora Zbigniewa Gołąbka wygłoszonego podczas 6 posiedzenia Senatu RP w dniu 23 stycznia 1998 r. dotyczącego narodowego programu bezpieczeństwa, przedkładam poniżej następujące wyjaśnienia.

Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji w pełni dostrzega problem bezpieczeństwa dzieci i młodzieży uważając, iż wymaga on rozwiązań kompleksowych. W związku z tym od wielu lat sygnalizuje konieczność koordynacji przedsięwzięć w tym względzie i przyjęcia jednej, spójnej strategii działania.

Doceniając znaczenie tego zagadnienia MSWiA stoi jednak na stanowisku, iż nie istnieje konieczność opracowania tzw. narodowego programu zapobiegania przestępczości nieletnich, albowiem w kraju mamy do czynienia z różnorodnymi zagrożeniami, które dotykają wielu grup wiekowych, a także społecznych, co jednak nie implikuje tworzenia kolejnych "narodowych programów" zapobiegawczych.

Chcę podkreślić, że Ministerstwo od dwóch lat proponuje stworzenie Krajowego Programu Zapobiegania Przestępczości oraz Zjawiskom Patologicznym, którego celem byłoby koordynowanie działania wielu podmiotów na szczeblu ponadresortowym w sprawach związanych m.in. z nieletnimi.

Obecnie w sprawie KPZPoZP Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji złożyło w Komitecie Społecznym Rady Ministrów komplet dokumentów wraz z projektami stosownych rozporządzeń. Przedkładając koncepcję KPZPoZP sygnalizuje jednocześnie, iż zjawiska mające bezpośredni wpływ na rozwój zagrożeń - ich przyczyny i uwarunkowania pozostają w sferze zainteresowań najrozmaitszych instytucji państwowych, organizacji społecznych i samorządowych. Praktyka jednak wskazuje, iż koordynacja poczynań, uzgadnianie działań odbywa się sporadycznie, ad hoc - przy szczególnych sytuacjach lub w obliczu wyjątkowego wzrostu zagrożenia.

Omawiana powyżej sytuacja zmusza do zastanowienia się nad rozwiązaniem kompleksowym, w pełni angażującym możliwości państwa i jego organów, a ponadto mobilizującym i wykorzystującym czynniki społeczne - zwłaszcza samorządy, społeczności lokalne, opinię publiczną i środki przekazu. Rozwiązaniem tym może być właśnie proponowany przez MSWiA Krajowy Program Przeciwdziałania Przestępczości oraz Zjawiskom Patologicznym.

Celem KPZPoZP jest bezpośrednie zwalczanie zagrożeń. Program ten jest propozycją rozwiązania organizacyjno-strukturalnego, mającego na celu koordynację wszelkich przedsięwzięć prewencyjnych, przeciwprzestępczych i działań ukierunkowanych na zwalczanie zagrożeń, a także ich przyczyn.

W tym kontekście mieści się także problem bezpieczeństwa dzieci i młodzieży, który byłby prawdopodobnie jednym z głównych elementów działania KPZPoZP.

KPZPoZP proponuje powołanie nowej ponadresortowej struktury analityczno-zarządzającej, której główne zadanie będzie polegać na koordynacji działań.

Patrząc na Program z punktu widzenia merytoryczno-funkcjonalnego, trzeba stwierdzić, że nie ma on za zadanie wyposażyć kogokolwiek w tzw. instrumenty egzekucyjne. Jego rolą jest wskazywanie, że takie instrumenty istnieją, są w gestii wielu podmiotów, ale nie są wykorzystywane, albo że ich w ogóle nie ma i należy je stworzyć, by nie dopuścić do rozwoju zagrożenia.

Jednocześnie uprzejmie informuję, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji nie podjęło inicjatywy legislacyjnej w zakresie zmian w stanie prawnym dotyczącym zapobieganiu przestępczości nieletnich.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w swoim stanowisku wystosowanym do Rzecznika Praw Obywatelskich w sprawie tzw. akcji "Małolat" zasygnalizował, iż unormowania w dotychczas obowiązującej ustawie z dnia 26 listopada 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U. Nr 35, poz. 228 z późn. zm.) w dzisiejszej rzeczywistości są niewystarczające i w związku z tym konieczne wydaje się uzupełnienie i uaktualnienie funkcjonujących przepisów do stopnia rozwoju emocjonalnego, intelektualnego dzieci i młodzieży oraz stopnia ich demoralizacji.

W dniu 16.06.1997 r. Komendant Główny Policji wydał zarządzenie w sprawie form i metod działania Policji w zakresie zapobiegania i zwalczania demoralizacji i przestępczości nieletnich, określającego szczegółowo zasady działania Policji w rozpoznawaniu zagrożeń i przedsięwzięć prewencyjnych.

Podejmowane są także międzyresortowe działania związane z opracowanymi przez Ministerstwo Sprawiedliwości projektami zmian do ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich.

Z poważaniem

K. Budnik

* * *

Odpowiedź na oświadczenie senatora Jerzego Cieślaka, wygłoszone na 6. posiedzeniu Senatu, przesłał podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji:

Warszawa, 1998.02.27

Pani
Alicja GRZEŚKOWIAK
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

w nawiązaniu do oświadczenia Pana Senatora Jerzego Cieślaka wygłoszonego na 6 posiedzeniu Senatu w dniu 23 stycznia 1998 r. w sprawie stanowiska Prezydium Rady Naczelnej i Centralnego Komitetu Polskiej Partii Socjalistycznej, dotyczącego inicjatywy zorganizowania referendum w sprawie reformy administracyjnej kraju, przedstawiam następujące wyjaśnienia.

Sejm Rzeczypospolitej Polskiej na posiedzeniu w dniu 6.02.1998 r. odbył pierwsze czytanie i skierował do dalszych prac w komisjach sejmowych:

W tej sytuacji ostateczne rozstrzygnięcie o ustroju terytorialnym kraju zależy od decyzji Parlamentu. Nie umniejsza to jednak możliwości realizacji przez zainteresowanych obywateli konstytucyjnie zagwarantowanego prawa do przeprowadzenia referendum, także w przedmiotowej sprawie.

Chcę zapewnić, iż Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji dostrzega takie rozwiązanie prawne, doceniając jego wagę społeczną i zapewniając mu pełne poszanowanie.

Z poważaniem

Jerzy Stępień

 

* * *

Minister Finansów przesłał wyjaśnienie w związku z oświadczeniem senatora Zbigniewa Antoszewskiego, złożonym podczas 7. posiedzenia Senatu:

Warszawa, 1998.02.27

Pani
Prof. dr hab. Alicja GRZEŚKOWIAK
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

Z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów uprzejmie informuję Panią Marszałek, że zostałem zobowiązany do udzielenia odpowiedzi na oświadczenie senatora Zbigniewa Antoszewskiego wygłoszonego na 7 posiedzeniu Senatu RP w dniu 13 lutego 1998 r.

Powyższe wynika z faktu, że Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów decyzją z dnia 12 lutego 1998 r. powołał mnie na przewodniczącego międzyresortowego zespołu ds. oceny aspektów gospodarczych stosowania ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach.

Wobec powyższego w załączeniu pozwalam sobie przesłać Pani Marszałek notatkę powstałą w wyniku prac zainteresowanych sprawą członków Rady Ministrów i zawierającą wspólne stanowisko.

Z wyrazami szacunku

Jan Wojcieszczuk

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment, poprzedni fragment