Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Powracamy do rozpatrzenia punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, które ustosunkowały się do wniosków przedstawionych w toku debaty i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie, zgodnie z art. 52 ust. 6 Regulaminu Senatu, mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych pana senatora Andrzeja Spychalskiego i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Witam przy mównicy i bardzo proszę o sprawozdanie.

Senator Andrzej Spychalski:

Pani Marszałek! Panie i Panowie Senatorowie!

W dniu wczorajszym Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych zakończyły debatę nad ustawą o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

W czasie swojej pracy połączone komisje rozpatrzyły w sumie czterdzieści siedem zgłoszonych wniosków, z czego osiemnaście uzyskało poparcie komisji. Są to następujące poprawki: pierwsza, piąta, dziewiętnasta, dwudziesta druga, dwudziesta piąta, dwudziesta szósta, dwudziesta ósma, trzydziesta, trzydziesta pierwsza, trzydziesta druga, trzydziesta czwarta, trzydziesta piąta, trzydziesta dziewiąta, czterdziesta druga, czterdziesta czwarta, czterdziesta szósta i czterdziesta siódma.

Ponadto w trakcie obrad komisji pan senator Zbyszko Piwoński dokonał zmiany swojej poprawki - jest to poprawka dwudziesta szósta - a senatorowie Mieczysław Mietła, Witold Gładkowski, Ryszard Sławiński i Andrzej Spychalski wycofali swoje wnioski legislacyjne.

Proszę Wysoką Izbę o podjęcie uchwały w sprawie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy lub pozostały senator sprawozdawca chcą jeszcze zabrać głos?

Bardzo proszę, pan senator Janowski.

Senator Mieczysław Janowski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie i Panowie Senatorowie, proszę uprzejmie o poparcie poprawki trzydziestej ósmej, która dotyczy regionalnych przewozów kolejowych. Ja nie jestem i chyba nikt z nas nie jest przeciwnikiem decentralizacji, ale to zadanie jest przekazywane samorządom województwa w sposób nie do końca przygotowany. Jest to już obecnie zadanie własne, zatem możemy sparaliżować ruch kolejowy regionalny i lokalny. Zastanówmy się bardzo głęboko nad tą poprawką. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Pan senator Wielowieyski.

Senator Andrzej Wielowieyski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Wysoki Senacie, ta ustawa jest bardzo potrzebna, dlatego że potrzebujemy stabilizacji dochodów samorządowych, żeby dobrze planować w skali wieloletniej i absorbować również fundusze z zewnątrz, fundusze strukturalne. Jednakże złożyłem wniosek o odrzucenie tej ustawy, dlatego że ona nie spełnia oczekiwań, co więcej, może nawet znacznie pogorszyć sytuację samorządów. Daje ona bowiem głównie modyfikacje wewnętrzne dotychczasowego układu, a grozi nam jedną podstawową sprawą - zaawansowana, idąca dalej niż dotąd redystrybucja środków pomiędzy jednostkami samorządowymi może spowodować i spowoduje pasywizację, dużo bardziej bierną postawę samorządów. Bo nie opłaca się im zwiększać dochodów, skoro i tak im wszystko zabiorą. To jest ten główny, podstawowy mankament. Nie motywuje się samorządów do większego wysiłku dla zapewnienia rozwoju gospodarczego, a także nie zabezpiecza się rzeczywiście lepszych możliwości, lepszej absorpcji funduszów strukturalnych. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo.

Czy jeszcze ktoś z senatorów wnioskodawców chciałby zabrać głos?

Bardzo proszę, pan senator Bachleda-Księdzularz.

Senator
Franciszek Bachleda-Księdzularz:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Panie i Panowie Senatorowie, bardzo proszę o poparcie poprawki dwunastej, a to z tego względu, że sposób przeliczenia pieniędzy na utrzymanie dróg górskich jest w tej chwili bardzo niekorzystny. Ponieważ tamta poprawka jest bardzo złożona, nie można było tam przeprowadzić w jakiś sposób zwrotu równowartości, jedynie w tej poprawce możemy wprowadzić jakąś rekompensatę. Liczę na to. Państwo dojeżdżają do gór, do wód i na pewno wiedzą, jakie kłopoty sprawiają drogi górskie, zwłaszcza zimą. Liczę na wasze poparcie. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Czy ktoś jeszcze z państwa wnioskodawców chciałby zabrać głos?

Bardzo proszę, Pani Senator.

Senator Alicja Stradomska:

Dziękuję bardzo.

Chciałabym prosić o poparcie poprawki dwudziestej drugiej i łącznie dwudziestej ósmej i trzydziestej dziewiątej. Dotyczą one nauczycieli emerytów. Powiem tak: nauczyciele wypracowali sobie pewną formę przekazywania pieniędzy funduszu świadczeń socjalnych, jest już w tej chwili dobrze, a my znowu chcemy doprowadzić do zaburzenia tego, do zmiany dobrej formy, która jest już sprawdzona. Dlatego też proszę o poparcie tych poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo.

Sprawozdawcą Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych był ponadto pan senator Tadeusz Wnuk.

Czy pan senator chciałby jeszcze zabrać głos?

(Senator Tadeusz Wnuk: Dziękuję.)

Dziękuję.

Przypominam, że następujący wnioskodawcy wycofali swoje wnioski: senator Mieczysław Mietła, senator Andrzej Spychalski, senator Witold Gładkowski oraz senator Ryszard Sławiński.

Zgodnie z art. 52 ust. 7 Regulaminu Senatu każdy senator może podtrzymać wycofany wniosek, przejmując uprawnienia dotychczasowego wnioskodawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofane wnioski? Nie ma zgłoszeń.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty przedstawiono następujące wnioski: senator wnioskodawca Andrzej Wielowieyski przedstawił wniosek o odrzucenie ustawy, a komisja oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy, a następnie, w przypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Andrzeja Wielowieyskiego o odrzucenie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za przyjęciem tego wniosku?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na obecnych 73 senatorów 10 głosowało za, 55 - przeciw, 8 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 79)

Wobec wyników głosowań stwierdzam, że wniosek został oddalony.

Wobec odrzucenia wniosku o odrzucenie ustawy przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawka pierwsza usuwa z definicji ogólnej kwoty wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych pojęcie, które nie ma charakteru normatywnego.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wyniki głosowania.

Na 73 obecnych senatorów 71 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 80)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka druga i czwarta będą przegłosowane łącznie. Zwiększają one wysokość udziału gmin we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wyniki głosowania.

Na 73 obecnych senatorów 16 głosowało za, 52 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 81)

Poprawki nie uzyskały akceptacji.

Poprawka trzecia zwiększa wysokość udziału powiatów we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wyniki głosowania.

Na 72 obecnych senatorów 14 głosowało za, 56 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 82)

Poprawka nie uzyskała akceptacji.

Poprawka piąta modyfikuje przepis dotyczący rozliczania przez organ podatkowy wpływów należnych gminie.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wyniki głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 74 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 83)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka szósta przewiduje uzyskiwanie kwoty uzupełniającej części wyrównawczej subwencji ogólnej nie tylko przez gminy o niskiej gęstości zaludnienia w porównaniu do gęstości zaludnienia w całym kraju, ale również przez gminy, w których ten wskaźnik jest bardzo wysoki, to jest przekracza 500% średniej gęstości zaludnienia w kraju.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wyniki głosowania.

Na 74 obecnych senatorów 13 głosowało za, 56 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 84)

Poprawka nie została przyjęta.

Nad poprawkami siódmą i dziewiątą będziemy głosować łącznie. Poprawki te prowadzą do tego, aby część równoważąca subwencji uzupełniała gminom i powiatom dochody utracone na skutek rozwiązań wprowadzonych niniejszą ustawą.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 15 głosowało za, 56 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 85)

Poprawki nie uzyskały akceptacji.

Poprawka ósma i dziesiąta, nad którymi będziemy głosować łącznie, wskazują, iż część równoważąca subwencji ogólnej powinna w szczególności rekompensować gminom i powiatom dochody utracone na skutek dokonywania wpłat do budżetu państwa na zasadach określonych niniejszą ustawą.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wyniki głosowania.

Na 74 obecnych senatorów 15 głosowało za, 55 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 86)

Poprawki nie uzyskały akceptacji.

Poprawka jedenasta została wycofana.

Tym samym przechodzimy do głosowania nad poprawką dwunastą. Zwiększa ona próg liczby mieszkańców, w odniesieniu do którego naliczana jest kwota uzupełniająca subwencji wyrównawczej.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 18 głosowało za, 54 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 87)

Poprawka nie uzyskała akceptacji.

Poprawka trzynasta modyfikuje przepis przewidujący podział 40% części regionalnej subwencji ogólnej dla województw w oparciu o wskaźnik powierzchni dróg wojewódzkich w przeliczeniu na jednego mieszkańca województwa. Uzależnia podział tej kwoty od decyzji Rady Ministrów.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 10 głosowało  za, 56 - przeciw, 8 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 88)

Poprawka nie została przyjęta.

Nad poprawkami czternastą, dwudziestą trzecią i trzydziestą ósmą będziemy głosować łącznie. Konsekwencją przyjęcia tych poprawek jest konieczność odpowiedniego skorygowania odesłania w art. 82 ust. 2 pkt 1. Poprawki czternasta, dwudziesta trzecia i trzydziesta ósma prowadzą do tego, aby regionalne przewozy pasażerskie były nadal finansowane z budżetu państwa.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o wyniki głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 21 głosowało za, 44 - przeciw, 11 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 89)

Poprawki nie uzyskały akceptacji Izby.

Nad poprawkami piętnastą i czterdziestą pierwszą będziemy głosować łącznie. Zmierzają do tego, aby kwota z rezerwy części oświatowej subwencji, przysługująca miastom na prawach powiatu, była przekazywana tym miastom łącznie z kwotą części oświatowej subwencji ogólnej.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek?

Kto jest przeciwny?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowań.

Na obecnych 76 senatorów 13 głosowało za, 54 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 90)

Poprawki nie uzyskały akceptacji Izby.

Dziękuję państwu za tę część głosowań. (Oklaski)

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Ryszard Jarzembowski)

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Poprawka szesnasta, której przyjęcie wykluczy głosowanie nad poprawką siedemnastą, prowadzi do tego, iż miasto stołeczne Warszawa nie będzie dokonywało wpłat do budżetu państwa.

(Wesołość na sali)

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

(Sygnał telefonu komórkowego)

Myślę, że rozmowa telefoniczna nie przeszkodzi panu senatorowi w oddaniu głosu.

(Rozmowy na sali)

Dziękuję bardzo. Wyświetlamy wynik.

5 senatorów głosowało za, 67 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 91)

Stwierdzam, że poprawka została odrzucona.

Poprawka siedemnasta zmierza do tego, aby miasto stołeczne Warszawa dokonywało wpłat do budżetu państwa w wysokości połowy kwoty obliczonej na podstawie przepisu dotyczącego zasad naliczania tych wpłat.

Kto z państwa jest za poprawką?

Kto jest przeciwny?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Wyświetlamy wynik.

7 senatorów głosowało za, 62 - przeciw i 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 92)

Poprawka siedemnasta została odrzucona.

Poprawka osiemnasta modyfikuje procentowe wskaźniki uwzględniane przy obliczaniu kwoty wpłat powiatów do budżetu państwa.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Wyświetlamy wynik.

2 senatorów głosowało za, 56 - przeciw, 16 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 93)

Poprawka została odrzucona.

Poprawki dziewiętnastą i czterdziestą drugą przegłosujemy łącznie. Ich ideą jest przesunięcie ostatecznego terminu przekazania wpłaty pierwszej raty do budżetu państwa na dzień 31 stycznia 2004 r.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję.

71 senatorów głosowało za, 3 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 94)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawki dwudziesta i dwudziesta pierwsza zostały wycofane.

Poprawki dwudziesta druga, dwudziesta ósma i trzydziesta dziewiąta przewidują finansowanie odpisów na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych dla nauczycieli emerytów i rencistów na dotychczasowych zasadach, to jest w drodze dotacji celowej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję bardzo. Wyświetlamy wynik.

41 senatorów głosowało za, 23 - przeciw i 10 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 95)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawki: dwudziesta czwarta, dwudziesta dziewiąta i czterdziesta, nad którymi będziemy głosowali łącznie, przewidują dofinansowanie w drodze dotacji celowej zadań polegających na pokrywaniu kosztów dodatków i premii wypłacanych opiekunom praktyk zawodowych.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Wyświetlamy wynik.

15 senatorów głosowało za, 54 - przeciw i 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 96)

Poprawki nie zostały przyjęte.

Poprawka dwudziesta piąta przewiduje jako zadania własne, które mogą być dofinansowane przez budżet państwa, zadania związane z wdrażaniem reformy systemu oświaty, wyrównywaniem szans edukacyjnych oraz zapewnieniem kształcenia praktycznego.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję.

72 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 97)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka dwudziesta szósta poszerza katalog zadań, które mogą być objęte dotacją celową, o zadania realizowane w celu zagospodarowania nieruchomości skarbu państwa, przejętych od wojsk Federacji Rosyjskiej.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję.

70 senatorów głosowało za, 3 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 98)

Poprawka została przyjęta.

Nad poprawkami dwudziestą siódmą i trzydziestą siódmą będziemy głosowali łącznie. Mają one na celu przywrócenie dotychczasowych przepisów regulujących finansowanie zadań w dziedzinie kultury.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję.

18 senatorów głosowało za, 52 - przeciw i 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 99)

Poprawki nie zostały przyjęte.

Poprawka trzydziesta skreśla zmianę w ustawie o pomocy społecznej. Zmiana ta zawiera treść normatywną identyczną z treścią obowiązującego przepisu.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję.

72 senatorów głosowało za, 1 - przeciw i 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 100)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta pierwsza uchyla przepisy, które dotyczyły placówek opiekuńczo-wychowawczych oraz ośrodków adopcyjno-opiekuńczych prowadzonych w formie zakładów budżetowych, w związku ze zmianą przepisu dopuszczającego prowadzenie wymienionych podmiotów w tej formie.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Wyświetlamy wynik.

72 senatorów głosowało za, 1 - przeciw i 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 101)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka trzydziesta druga dostosowuje terminologię zastosowaną w przepisach o nadzorze i kontroli nad podmiotami wykonującymi zadania z zakresu pomocy społecznej do pojęcia przyjętego w przepisie określającym sankcję.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję.

75 senatorów głosowało za. (Głosowanie nr 102)

Poprawka przyjęta jednogłośnie.

Poprawki trzydziestą trzecią i trzydziestą czwartą przegłosujemy łącznie. Zmierzają one do tego, aby jedynym rozstrzygnięciem przysługującym wojewodzie po przeprowadzeniu czynności w zakresie kontroli lub nadzoru nad jednostkami realizującymi zadania pomocy społecznej było zalecenie.

Kto jest za?

Kto się wstrzymał od głosu?

Kto jest przeciw?

Dziękuję. Wyświetlamy.

72 senatorów głosowało za, 1 - przeciw i 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 103)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawka trzydziesta ma charakter legislacyjny.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Wyświetlamy wynik.

Na 73 senatorów sygnalizujących swoją obecność wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 104)

Poprawka przyjęta.

Poprawka szósta zmierza do tego, aby część wpływów z podatku akcyzowego od paliw silnikowych była przeznaczana na sfinansowanie budowy, modernizacji, utrzymania, ochrony i zarządzania drogami publicznymi w granicach miast na prawach powiatu.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o wyświetlenie wyniku.

14 senatorów głosowało za, 53 - przeciw i 8 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 105)

Poprawka nie została przyjęta.

Poprawka czterdziesta trzecia przewiduje zwiększony udział w podatku dochodowym od osób fizycznych dla jednostek samorządu terytorialnego, które powstały w wyniku połączenia po dniu 1 stycznia 1999 r., a przed dniem wejścia w życie ustawy.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Wyświetlamy wynik.

8 senatorów głosowało za, 54 - przeciw i 13 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 106)

Poprawka nie została przyjęta.

Czterdziesta czwarta stanowi, iż przy ustalaniu wysokości jednorazowej zaliczki na finansowanie zadań województw w 2004 r. uwzględnia się między innymi wysokość dochodów województw z tytułu udziałów we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych, wykazaną w sprawozdaniach za rok 2002, a nie za rok 2004.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o wyświetlenie wyników.

Jak widzimy, 70 senatorów głosowało za, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 107)

Poprawka została przyjęta.

Poprawka czterdziesta piąta opóźnia o rok termin wejścia w życie rozwiązań dotyczących naliczania subwencji ogólnej oraz wpłat do budżetu państwa, jak również przepisów, na mocy których jednostkom samorządu terytorialnego zostają przekazane do realizacji określone zadania.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.

21 senatorów głosowało za, 51 - przeciw*, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 108)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka czterdziesta szósta zobowiązuje prezesa Rady Ministrów do przedstawienia informacji o skutkach obowiązywania tej ustawy oraz propozycji zmian w terminie do dnia 31 czerwca 2005 r. a nie 2006 r.

Kto jest za?

(Senator Mieczysław Janowski: 30 czerwca.)

(Głosy z sali: Nie ma 31 czerwca.)

Tak jest, przepraszam. Mimowolnie nasza Kancelaria Senatu, tak sprawna, chciała nam zmienić kalendarz, ale Senat jest czujny. I to już ostatnio po raz drugi w historii Senatu była taka sytuacja, że próbowano zmienić kalendarz, ale Senat się temu przeciwstawił. Dziękuję bardzo.

A zatem chodzi o dzień 30 czerwca 2005 r., a nie 2006 r.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.

29 senatorów głosowało za, 43 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, a 1 nie głosował. (Głosowanie nr 109)

Poprawka została odrzucona.

Poprawka czterdziesta siódma zmierza do tego, aby informacja o skutkach obowiązywania przepisów dotyczących subwencji ogólnej i wpłat do budżetu państwa wprowadzanych niniejszą ustawą wraz z propozycjami zmian była przekazywana zarówno Sejmowi, jak i Senatowi.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Proszę o wyświetlenie wyników.

2 senatorów nie chce, aby Senat był informowany, ale 73 chce. (Głosowanie nr 110)

A zatem poprawka czterdziesta siódma została przyjęta.

W tej sytuacji możemy głosować nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w całości wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Kto jest za?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję bardzo. Wyświetlamy wyniki.

63 senatorów głosowało za, 8 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 111)

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw.

(Senator Grażyna Staniszewska: A kiedy będą następne głosowania?)

Następne głosowania jutro o godzinie 9.00. Na dzisiaj z głosowaniami już mamy spokój.

A więc pracujemy teraz nad ustawą o zmianie ustawy - Prawo działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw.

Sejm uchwalił tę ustawę na swoim pięćdziesiątym dziewiątym posiedzeniu 14 października. 17 października dotarła ona do Senatu. Marszałek, zgodnie z przepisami, skierował ją do Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie, które mamy w druku nr 497A.

A co się działo w komisji, opowie sprawozdawca, pani senator Genowefa Ferenc.

Senator Genowefa Ferenc:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Z upoważnienia Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych mam zaszczyt przedstawić Wysokiej Izbie sprawozdanie z posiedzenia komisji, na którym omawiana była ustawa o zmianie ustawy - Prawo działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw.

Komisja omawianą ustawę rozpatrywała na posiedzeniu w dniu 30 października 2003 r. Sprawozdanie komisji dotyczące omawianej ustawy zostało przedstawione Wysokiej Izbie w druku nr 497A.

Omawiana ustawa jest bardzo oczekiwana przez przedsiębiorców z kilku przyczyn, które pragnę Wysokiej Izbie przedstawić.

Najbardziej oczekiwana zmiana to pozostawienie możliwości wpisu do ewidencji gospodarczej w gminach. Dla przypomnienia pragnę powiedzieć, że zgodnie z obowiązującymi przepisami od 1 stycznia 2004 r. wszyscy przedsiębiorcy byliby zobowiązani do zarejestrowania się w Krajowym Rejestrze Sądowym. W kraju funkcjonuje dwadzieścia sześć oddziałów, położone często w znacznej odległości od miejsca prowadzenia działalności. Pozostawienie w gminach ewidencji działalności gospodarczej ułatwi przedsiębiorcom nie tylko rozpoczęcie działalności, ale również dokonywanie w niej zmian.

Ponadto wprowadza się dodatkowe ułatwienia dla przedsiębiorców rozpoczynających działalność gospodarczą, polegające na możliwości załatwienia w gminie trzech zgłoszeń rejestracyjnych jednocześnie, a mianowicie dokonania samego wpisu, złożenia wniosku o nadanie REGON i wniosku o nadanie NIP. Czyli przedsiębiorca załatwia w urzędzie gminy sprawy związane i z urzędem skarbowym, i z urzędem statystycznym. Opłaty pobierane przez gminy będą stanowiły jej dochód własny.

Ustawa zakłada także usprawnienie postępowania rejestrowego w Krajowym Rejestrze Sądowym, nakładając na sąd obowiązek rozpoznania sprawy w ciągu czternastu dni, a w razie konieczności wezwania do usunięcia braków - w ciągu dalszych siedmiu dni od chwili ich uzupełnienia przez strony.

Podczas posiedzenia komisji pani senator Janowska zgłosiła wniosek, który nie uzyskał poparcia komisji, a mianowicie wniosek o to, aby tylko przedłużyć o rok funkcjonowanie dotychczas obowiązujących zapisów i nie rozpatrywać pozostałych części ustawy. Wniosek ten uzyskał poparcie mniejszości komisji i zostanie przedstawiony Wysokiej Izbie.

Wnioskuję do Wysokiej Izby o poparcie poprawek zawartych w sprawozdaniu Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, druk nr 497A. Poprawki te mają charakter porządkujący. Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję, Pani Senator.

Zapewne będą do pani regulaminowe pytania jako do senatora sprawozdawcy. Proszę pozostać jeszcze chwileczkę na trybunie. Nie ma pytań. Dziękuję bardzo.

Zatem proszę sprawozdawcę mniejszości komisji pana senatora Andrzeja Wielowieyskiego.

Senator Andrzej Wielowieyski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Przedstawiam Wysokiej Izbie w imieniu pani senator Janowskiej, która niestety nie mogła być obecna, uzasadnienie naszego wniosku.

Nasza propozycja rzeczywiście polega na tym, żeby tylko przedłużyć o rok możliwość rejestrowania się ewidencyjnego w gminach, bo uważamy, iż tu robimy duży błąd, a w każdym razie wykazujemy w tej dziedzinie jakąś dziwną nieskuteczność i indolencję, ponieważ co kilka miesięcy zmieniamy zasady. Już w tej chwili wpłynął do Sejmu projekt ustawy o swobodzie działalności gospodarczej - druk nr 2118. Dlatego nie ma sensu tu wchodzić w szczegóły, skoro te sprawy powinny być załatwione w tamtym projekcie.

A jakie jest meritum sprawy? Otóż bynajmniej nie jesteśmy przeciw temu, żeby ogromna większość przedsiębiorstw rejestrowała się w gminach. Mamy bardzo mocną opinię w tej materii pani Bochniarz z Konfederacji Pracodawców Polskich, którzy właśnie bardzo to chwalą, popierają i mówią, że to dobrze i że tak być powinno. Tak, ale jest wszakże jedno zastrzeżenie, które powinno być rozpatrzone przy ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

Te większe przedsiębiorstwa rejestrują się w Krajowym Rejestrze Sądowym. Tych miejsc rejestracji jest w Polsce dwadzieścia sześć i oczywiście dla większości dużych przedsiębiorstw to jest dobrze; one zawsze będą miały się gdzie zarejestrować. Dla tych mniejszych to co było dotąd, to, że one musiały się rejestrować w Krajowym Rejestrze Sądowym, było kłopotliwe, bo występowały duże zatory itd., itd. Pozostaje jednakże problem, którego rozpatrywana dzisiaj ustawa nie załatwia, mianowicie kwestia pewności obrotu. Otóż rejestracja ewidencyjna w gminie to nie jest to samo, co rejestracja dużych jednostek w Krajowym Rejestrze Sądowym, w instytucji sądowej. I jesteśmy zdania, że w pewnym zakresie tam to powinno pozostać - mnie się zdaje, że co najmniej do progu, który dotychczas był stosowany, do tych 3 czy 4 milionów zł obrotu - dlatego że pewność obrotu gospodarczego wymaga kontroli sądowej, zwłaszcza w wypadku większych jednostek.

I to jest sprawa, która powinna być, jak sądzimy, rozpatrzona przy tej ustawie, nad którą się już w Sejmie pracuje. Dlatego proponujemy ograniczenie dzisiejszej ustawy tylko do przesunięcia tego terminu. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Czy są pytania do sprawozdawcy wniosku mniejszości pana senatora Andrzeja Wielowieyskiego? Nie ma. Dziękuję.

Rozpatrujemy ustawę, która była przedłożeniem rządowym. Do reprezentowania rządu w pracach parlamentarnych został upoważniony minister gospodarki, pracy i polityki społecznej.

Witam na naszych obradach panią minister Małgorzatę Okońską-Zarembę, podsekretarz stanu w tym ministerstwie. Czy chce pani zabrać głos teraz, czy może dopiero jak będą pytania?

(Rozmowy na sali)

Dobrze, zatem mamy teraz turę regulaminowych pytań.

Przypomnę o limicie czasu: jedna minuta, i o tym, że pytanie ma być pytaniem, a nie komentarzem.

Proszę bardzo, kto z państwa chce zadać pytanie pani minister Małgorzacie Okońskiej-Zarembie?

Nikt nie chce zadać pytania. Dziękuję bardzo.

Przepraszam, zgłosiła się pani senator Apolonia Klepacz - podniosła rękę, kiedy już spuściłem wzrok.

Senator Apolonia Klepacz:

Panie Marszałku! Pani Minister!

W kontekście tego, że pojawił się już druk sejmowy nr 2118, o czym mówił pan senator Wielowieyski, chciałam zadać pytanie, czy te zapisy, które są w korygowanej w tej chwili ustawie, znajdują pełne odzwierciedlenie w projekcie, o którym mówimy. To jest pierwsze pytanie.

I drugie pytanie: czy są również podejmowane prace celem ujednolicenia numerów identyfikacji dla przedsiębiorców?

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze pytania? Definitywnie nie ma żadnych pytań.

Może pani odpowiadać z miejsca, bo to było jedno krótkie pytanie, chyba że woli pani z mównicy. A jednak tak.

Zapraszam bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki,
Pracy i Polityki Społecznej Małgorzata Okońska-Zaremba:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Wysoka Izbo!

Odpowiadając na pytanie pani senator pragnę poinformować, że przedłożenie rządowe, które dzisiaj jest przedmiotem procedowania Wysokiej Izby, jest rozwiązaniem przejściowym, do czasu wejścia w życie pełnego rozdziału z ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, która ukazała się już w druku nr 2118, o którym państwo mówiliście.

To jest też po części odpowiedź na argumentację twórców wniosku mniejszości. Gdyby rząd obecnie nie wystąpił z nowelizacją prawa działalności gospodarczej, to wszyscy polscy przedsiębiorcy w dniu 1 stycznia 2004 r. musieliby przerejestrować się do Krajowego Rejestru Sądowego. Dzisiaj Krajowy Rejestr Sądowy zawiera bazę danych o około stu tysiącach polskich przedsiębiorców, a w Polsce mamy ich zarejestrowanych trzy miliony dwieście tysięcy. Proszę sobie wyobrazić, co by oznaczała, przy perturbacjach w funkcjonowaniu Krajowego Rejestru Sądowego, bardzo długich terminach, które sąd wyznacza polskim przedsiębiorcom zarówno w zakresie rejestrowania działalności gospodarczej, jak i dokonywania zmian we wpisach w KRS, konieczność przerejestrowania się ponad trzech milionów przedsiębiorców do tego systemu.

Faktycznie dotychczasowe prawo działalności gospodarczej i ustawa o Krajowym Rejestrze Sądowym przewidywały wprowadzenie w Polsce jednej, centralnej ewidencji działalności - rejestru działalności gospodarczej. Ale, Wysoka Izbo, polski parlament już dwukrotnie nowelizował ustawę o Krajowym Rejestrze Sądowym, przesuwając termin obowiązku przerejestrowania się osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą do KRS. Najnowsza z tych nowelizacji mówi właśnie, że po dniu 1 stycznia 2004 r. wszyscy przedsiębiorcy musieliby się przerejestrować.

Zgodnie z przedłożeniem rządowym, o którym dzisiaj mówimy, rząd po bardzo dogłębnej analizie, po wsłuchaniu się w głosy i postulaty samych polskich przedsiębiorców, pragnie rozstrzygnąć raz na zawsze, że w Polsce będą istniały dwa systemy ewidencji działalności gospodarczej. Dla osób fizycznych prowadzących tę działalność - a dzisiaj grupa małych i średnich przedsiębiorców to 99,8% wszystkich polskich przedsiębiorców - będzie to ewidencja prowadzona przez urzędy gmin, na którą polscy przedsiębiorcy nigdy się nie skarżyli, przynajmniej do ministra gospodarki. Takich punktów w Polsce jest dwa i pół tysiąca - tyle, ile urzędów gmin. A osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą, czyli te, które w chwili obecnej muszą się rejestrować w KRS, którego oddziałów, jak pan senator był uprzejmy zauważyć, jest w Polsce dwadzieścia sześć, będą się rejestrowały w ramach KRS.

Pan profesor mówił tutaj o pewności rejestrów. Chciałabym więc pana poinformować, że rząd w ramach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, czyli w tym modelu docelowym, przewiduje nadanie pewności ewidencji działalności gospodarczej. Dzisiaj każdy organ gminy w Polsce jest, tak można by powiedzieć, indywidualnym elementem tej ewidencji. My przewidujemy wprowadzenie w Polsce centralnej informacji o ewidencji działalności gospodarczej - to jest też częściowa odpowiedź na pytanie pani senator - czyli takiego centralnego systemu informatycznego, który zepnie nam cały ten zbiór informacji pochodzących ze wszystkich organów gmin, co również zapewni w pełni pewność obrotu gospodarczego i nie będzie zakłócało warunków do prowadzenia działalności przez przedsiębiorców.

W argumentacji dotyczącej wniosku mniejszości pojawiła się teza, że dzisiaj małe przedsiębiorstwa są zarejestrowane w KRS. Nie, proszę państwa. Tak by było, gdyby nie przedłożenie rządowe, gdybyśmy zaakceptowali wniosek mniejszości i znowelizowali tylko art. 88a dotychczasowego prawa działalności gospodarczej i po raz trzeci przesunęli o rok termin obowiązkowego przerejestrowania się osób fizycznych do KRS. Dopiero wtedy powstałby ten obowiązek, Panie Senatorze, i ponad trzy miliony polskich przedsiębiorców musiałoby stanąć w kolejce do sądu po to, aby się zarejestrować.

Rząd w ustawie, o którą również pani senator pytała, poszerza zaufanie organów administracji publicznej do polskich przedsiębiorców. Między innymi te rozwiązania, które dzisiaj są przedmiotem naszego procedowania, są w pełni zharmonizowane z tym, co prezentujemy w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. I tak jak powiedziałam na wstępie, są to rozwiązania tymczasowe, ale znacznie poprawiające obecną sytuację polskich przedsiębiorców.

Po pierwsze, nie będzie tego obowiązku przerejestrowania się w dniu 1 stycznia 2004 r. do KRS.

Po drugie, Wysoka Izbo, organy gmin będą miały obowiązek przyjmowania wniosków polskich przedsiębiorców o nadanie numeru REGON oraz NIP i również za ich pośrednictwem polski przedsiębiorca będzie uzyskiwał te numery.

Po trzecie, tak naprawdę minister gospodarki wdraża program tak zwanego lokalnego okienka przedsiębiorczości, w którym to właśnie pracownicy organów ewidencyjnych urzędów gmin w Polsce będą oferowali pomoc informacyjną, w szerokim tego słowa znaczeniu, polskim przedsiębiorcom, w tym między innymi poprzez informowanie o środkach publicznych.

Po czwarte, ta nowelizacja, o której dzisiaj rozmawiamy, wprowadza również dla polskich osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą możliwość prowadzenia postępowania naprawczego w ramach ustawy - Prawo upadłościowe, co ma ogromne znaczenie, bo uratuje, mam nadzieję, wiele, wiele polskich jednostek gospodarczych.

Pani senator pytała mnie, czy rząd pracuje nad ujednoliceniem numeru identyfikującego polskiego przedsiębiorcę. Pragnę poinformować, że owszem, właśnie to rozwiązanie znajduje się w złożonym już do laski marszałkowskiej projekcie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. I rząd raz na zawsze rozstrzyga, że jedynym numerem, według którego będzie następowała identyfikacja polskiego przedsiębiorcy, zarówno w kontaktach z organami administracji publicznej, jak i w obrocie gospodarczym w szerokim tego słowa znaczeniu, będzie numer najlepiej znany polskim przedsiębiorcom - numer identyfikacji podatkowej, czyli NIP. To rozwiązanie również jest zawarte w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Bardzo dziękuję, Pani Minister.

Otwieram dyskusję.

(Senator Andrzej Wielowieyski: Spytam tylko panią minister...)

Trochę po czasie, Panie Senatorze.

(Senator Andrzej Wielowieyski: Mam pytanie, Panie Marszałku.)

Panie Senatorze, jest to trochę po czasie, ale proszę bardzo, skoro nie ma wielu pytań.

Pani Minister, może pani jeszcze na chwilę wróci na mównicę.

Senator Andrzej Wielowieyski:

Będę bardzo wdzięczny pani minister. Dziękuję, Panie Marszałku.

W ogóle może nawet nie warto kontynuować dyskusji na ten temat...

Jeśli chodzi o sprawę rejestracji indywidualnych przedsiębiorców, których przedsiębiorstwa nie są spółką jawną czy jakąś inną, ale mają duży obrót, sprawę dużych jednostek, znaczących w obrocie, to w druku nr 2118 nie ma żadnych propozycji w tym zakresie, czyli nic się tutaj nie zmienia, podczas gdy - jak się nam wydaje, w każdym razie są takie opinie również wśród ekspertów - w tym zakresie od pewnego momentu one powinny jednak być pod ostrzejszą kontrolą ewidencyjną Krajowego Rejestru Sądowego. Jakie jest zdanie pani minister w tej sprawie? Dlatego że, jak się zdaje, ten pułap 800 tysięcy euro... Ja nie jestem pewien, czy on jest słuszny, czy nie powinien być skorygowany, czyli czy czegoś tutaj nie trzeba uzupełnić, jeśli chodzi o tych potężnych przedsiębiorców indywidualnych.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Jeszcze sekundę, zgłasza się pani senator Ferenc.

Proszę bardzo.

Senator Genowefa Ferenc:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Panie Senatorze, z całym szacunkiem dla pańskiej wypowiedzi, ale dzisiaj dyskutujemy o ustawie o zmianie ustawy - Prawo działalności gospodarczej oraz niektórych innych ustaw, a pańskie pytanie dotyczy już kolejnej ustawy, która jest w tej chwili w Sejmie i trafi do Senatu. Uważam, że to jest takie wychodzenie naprzód, bo właściwie nie wiemy, ustawa w jakim kształcie przyjdzie do Senatu. Dziękuję.

(Senator Andrzej Wielowieyski: Jedno zdanie tylko: po prostu motywacja wniosku mniejszości dotyczyła tej sprawy.)

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Bardzo proszę, Pani Minister, już o definitywne określenie...

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki,
Pracy i Polityki Społecznej Małgorzata Okońska-Zaremba:

Panie Senatorze!

Rząd robi wszystko, aby ułatwić życie polskim przedsiębiorcom, aby w maksymalnym stopniu zlikwidować wszelkiego rodzaju bariery, aby uprościć przepisy, uszczelnić je i aby one były czytelne. Rozwiązanie problemu pewnej progowości, konieczność przekształcania... Pan profesor cytował kodeks spółek handlowych, określający kwotę progową, po przekroczeniu której przedsiębiorca prowadzący przedsiębiorstwo w formie spółki cywilnej musi je przerejestrować na spółkę jawną. Ale tam intencja ustawodawcy była zupełnie inna: chcieliśmy zwiększyć pewność obrotu, zwiększyć szanse polskich przedsiębiorców na konkurowanie na wspólnym rynku europejskim. Autorzy kodeksu spółek handlowych przyjęli założenie, że należy przywrócić pierwotne znaczenie spółki cywilnej, która powinna być formą prawną prowadzenia przedsiębiorstwa małych rozmiarów, wręcz okazjonalnego.

Nie uważamy, aby należało przejmować te rozwiązania z zupełnie innego mechanizmu, z zupełnie innego instrumentu i przenosić je do ewidencji działalności gospodarczej. Pana wypowiedź wskazuje, że powinniśmy wprowadzić pewien próg kwotowy w ramach ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez organy gmin w Polsce - do których, przypomnę, zgłaszają się osoby fizyczne prowadzące tę działalność, czyli ponad trzy miliony polskich obywateli - i jeżeli firma przekroczyłaby obroty, to automatycznie musiałaby się przerejestrować do Krajowego Rejestru Sądowego. Otóż rząd mówi nie. My chcemy stworzyć czytelny system i mówimy, że jedynym kryterium, które będzie kwalifikowało obywatela do tego, aby rejestrował swoją działalność gospodarczą albo w wydziałach Krajowego Rejestru Sądowego, albo w organach gmin, jest kryterium formy prawnej prowadzonej działalności gospodarczej. Nie ma żadnego zagrożenia i my nie widzimy żadnego zagrożenia w dostępie do informacji będących składową ewidencji działalności gospodarczej. My to rozstrzygamy, mówimy, że ten system ewidencji jest systemem jawnym, ogólnie dostępnym na zasadach Krajowego Rejestru Sądowego.

Wysoka Izbo! Sąd rejestrując osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą w Polsce, sprawdza, czy zakres działalności jest zgodny z polską klasyfikacją działalności, i tak naprawdę nawet nie powinien badać meritum sprawy. My nie widzimy więc żadnego merytorycznego uzasadnienia dla komplikowania systemu, dla wprowadzania jakichś rozwiązań przymusowych, czegoś, co oprócz formy prawnej, miałyby być elementem, na bazie którego polski przedsiębiorca miałby jakieś dodatkowe obowiązki. Mówimy: nie. Odchodzimy od tej filozofii. Mówimy, że jedynym kryterium jest forma prawna. Gdy jest to osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, wtedy ma najbliżej do tego urzędu, bo częstokroć chodzi o firmę prowadzoną wręcz w formie samozatrudnienia, która generuje niskie zyski, przedsiębiorcy ją prowadzącego nie stać na pomoc prawną. On będzie więc się rejestrował w urzędzie gminy, wypełni prosty wniosek - po to, żeby tych kosztów pochodnych było jak najmniej. A jeżeli ktoś chce działać w formie spółki prawa handlowego, to oczywiście jest tych dwadzieścia sześć wydziałów w Polsce, z reguły jest potrzebna pomoc prawnika, bo trzeba przygotować umowę spółki, odpowiedni wniosek, więc to jest już znacznie wyższy stopień zaawansowania, jeżeli chodzi i o koszty, i o przygotowanie organizacyjne.

Tak naprawdę rząd podjął nowelizację tej ustawy i przygotował ustawę o swobodzie działalności gospodarczej na wniosek polskich przedsiębiorców, polskich organizacji przedsiębiorców oraz pracodawców, którzy podchodzą do tych rozwiązań bardzo przychylnie. I tak naprawdę oni wszyscy byli autorami tych rozwiązań, które dzisiaj są przedmiotem procedowania Wysokiej Izby. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo, Pani Minister.

Otwieram dyskusję.

Nie będę przypominał o wymogach regulaminowych, ponieważ do dyskusji nikt się nie zapisał.

Pan senator Witold Gładkowski złożył swoje przemówienie do protokołu.

Zgodnie z procedurą zamykam dyskusję.

Informuję, że nad tą ustawą będziemy głosować jutro.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu siódmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o publicznej służbie krwi oraz o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.

Sejm uchwalił tę ustawę na swoim pięćdziesiątym dziewiątym posiedzeniu 14 października. 17 października została ona przekazana do Senatu. Marszałek skierował ją, zgodnie z przepisami regulaminu, do Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, która rozpatrzyła ustawę i przygotowała swoje sprawozdanie, zawarte w druku nr 499A.

Bardzo proszę pana senatora Wojciecha Pawłowskiego, żeby zechciał zabrać głos i przedstawić to sprawozdanie.

Senator Wojciech Pawłowski:

Szanowny Panie Marszałku! Państwo Senatorowie!

Uchwalona przez Sejm 14 października 2003 r., będąca przedłożeniem rządowym, ustawa o zmianie ustawy o publicznej służbie krwi oraz o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej stwarza podstawy prawne do funkcjonowania publicznej służby krwi w resorcie obrony narodowej oraz w resorcie spraw wewnętrznych.

W tym celu powołane zostają na bazie jednostek organizacyjnych, dla których organem założycielskim są minister obrony narodowej lub minister właściwy do spraw wewnętrznych, Wojskowe Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, czyli wojskowe centrum, oraz Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa, utworzone przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, centrum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Wojskowe centrum i centrum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji będą samodzielnymi publicznymi zakładami opieki zdrowotnej dofinansowywanymi z części budżetu państwa pozostających w dyspozycji właściwych ministrów.

Pozostałymi jednostkami organizacyjnymi publicznej służby krwi będą: instytut naukowo-badawczy funkcjonujący w formie jednostki badawczo-rozwojowej, czyli instytut, oraz regionalne centra krwiodawstwa i krwiolecznictwa, działające jako samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej i tworzone przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

Do zadań instytutu będzie należało przeprowadzanie nie rzadziej niż raz na dwa lata kontroli spełnienia przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi wymagań niezbędnych dla realizacji ich zadań.

W ustawie wprowadzono zasadę, że pobieranie krwi i oddzielanie jej składników będzie dopuszczalne wyłącznie przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi po uzyskaniu akredytacji. Każda jednostka publicznej służby krwi wyznaczy osobę odpowiedzialną za przestrzeganie medycznych zasad pobierania krwi, oddzielania jej składników oraz wydawania. Zmianie ulegną także zasady ustalonych opłat za krew i składniki wydawane przez jednostki organizacyjne publicznej służby krwi.

Wysoki Senacie! Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia w trakcie swoich prac postanowiła zaproponować pięć poprawek, które rekomenduję, i proszę o ich przyjęcie. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję.

Panie Senatorze, może chwilę poczeka pan na mównicy.

Czy są pytania do pana senatora sprawozdawcy?

Pan senator Włodzimierz Łęcki ma pytanie. Proszę bardzo.

Senator Włodzimierz Łęcki:

Panie Marszałku! Panie Senatorze! Ja mam pytanie zainspirowane spotkaniem w ośrodku krwiodawstwa w Poznaniu. Otóż dotychczasowy zapis ustawy mówił, że publiczną służbę krwi stanowi Krajowe Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa etc. Teraz służbę krwi rozdziela się na trzy główne piony: regionalne centra podległe w jakimś stopniu instytutowi naukowo-badawczemu, co jest związane z zachowaniem dotychczasowej struktury, oraz całkowicie oddzielne wojskowe centrum krwiodawstwa i centrum krwiodawstwa MSWiA. W ten sposób tworzy się potrójny system krwiodawstwa, który zdaniem specjalistów jest niedobry, bo spowoduje to, że w poszczególnych ośrodkach będą trzy różne magazyny, jako że na pewno i wojskowe centrum, i centrum MSWiA będą miały nie tylko centrale krwi w Warszawie, lecz także placówki w pozostałych miastach. Czym to jest podyktowane? Czy ta sprawa była przedmiotem obrad komisji? Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję.

Proszę bardzo.

Senator Wojciech Pawłowski:

Jeśli chodzi o centrum, które dotychczas funkcjonowało, to ono w ogóle nie było zarejestrowane jako zakład opieki zdrowotnej i dlatego w to miejsce powstał instytut. Na wzór krajów Wspólnoty Europejskiej centrum wojskowe i centrum Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji zostały zaś wydzielone osobno.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję.

Pani senator Aleksandra Koszada.

Senator Aleksandra Koszada:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Moje pytanie wynika z kolei ze spotkania z klubami honorowych dawców krwi. Mam pytanie do pana senatora sprawozdawcy: czy ten temat był omawiany na posiedzeniu komisji? Do 1998 r. kluby honorowych dawców krwi otrzymywały symboliczną odpłatność za 1 l krwi. Przypominam, że od 1988 r. liczba klubów honorowych dawców krwi zmalała prawie o 50%. Czy przewiduje się - czy była na ten temat dyskusja - wspomożenie działalności tych klubów? Jest to bardzo ważna działalność, bo krew jest potrzebna. Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Proszę bardzo.

Senator Wojciech Pawłowski:

Pani Senator, ten temat nie był omawiany na posiedzeniu komisji.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze pytania do senatora sprawozdawcy?

Senator Sergiusz Plewa.

Senator Sergiusz Plewa:

Panie Senatorze Sprawozdawco, czy na posiedzeniu komisji był omawiany temat delegacji w ustawie dla ministra właściwego? Czy były co do tego wątpliwości? W tej ustawie jest bardzo dużo delegacji dla ministrów, dotyczących regulaminu itd., itd., pojawia się między innymi odpłatność za krew szczególnej grupy. Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Pan senator.

Senator Wojciech Pawłowski:

Panie Senatorze, odpłatność była omawiana, ale tylko za krew sprzedawaną jednostkom służby zdrowia. Ustalono, że nadzór nad tym będzie sprawował minister właściwy do spraw służby zdrowia.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Jeszcze raz pan senator Sergiusz Plewa, proszę.

Senator Sergiusz Plewa:

Czy pan senator byłby uprzejmy powiedzieć, czy ma pan rozeznanie, jaka grupa oddaje krew honorowo, a jaka grupa oddaje krew odpłatnie? Pytam, bo należę do grupy honorowych dawców krwi. Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Proszę bardzo.

Senator Wojciech Pawłowski:

Panie Senatorze, oprócz tych grup, które pan wymienił, jest jeszcze - co pan pominął - oddawanie krwi rodzinne. Obecnie opieramy się przede wszystkim na grupie, która oddaje krew odpłatnie, ze względu na to, że w pewnym okresie zniesiono dużo przywilejów dla honorowych dawców krwi.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję.

Czy są jeszcze pytania? Nie ma pytań. Dziękuję bardzo.

Rozpatrujemy ustawę, która była przedłożeniem rządowym. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych upoważniony został minister zdrowia.

Serdecznie witam przedstawicieli ministra zdrowia, na czele z podsekretarzem stanu, panem Wiktorem Masłowskim.

Czy pan minister chciałby zabrać głos w tym momencie, czy po ewentualnych pytaniach?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Wiktor Masłowski: Po pytaniach.)

Proszę bardzo.

Czy w takim razie są pytania do pana ministra Wiktora Masłowskiego?

Pani senator Aleksandra Koszada.

Senator Aleksandra Koszada:

Dziękuję.

Ja ponawiam swoje pytanie, ponieważ na posiedzeniu komisji ten temat nie był poruszany. Jak wcześniej powiedzieli koledzy, honorowym dawcom krwi zostały zabrane przywileje. Czy wobec tego przewiduje się jakieś wzmocnienie klubów honorowych dawców krwi? Do 1998 r. mieli oni za 1 l oddanej krwi symboliczną zapłatę, która była przeznaczana na działalność statutową. Teraz liczba klubów zmalała, jest ich tylko dwa tysiące trzydzieści dziewięć, a w 1988 r. było ich cztery tysiące czterysta czternaście. Stąd też apel o pomoc. Poprzednio było to ustalane między Instytutem Hematologii a Polskim Czerwonym Krzyżem. Czy ministerstwo przewiduje w swoich rozporządzeniach jakąś pomoc dla honorowych dawców krwi? Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Proponuję, żebyśmy zebrali pytania do pana ministra.

Czy są jeszcze pytania do pana ministra? Są.

Pan senator Grzegorz Lipowski.

Senator Grzegorz Lipowski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Interesuje mnie to, na ile mamy rozeznanie, czy krwiodawcy jeżdżą za granicę oddawać krew za euro. Takie zjawisko kiedyś występowało. Jeżeli występuje nadal, to jak to dziś wygląda?

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Kto jeszcze chciałby zapytać o coś pana ministra? Chyba już nikt.

Jeżeli pan minister mógłby odpowiedzieć na te dwa pytania, to bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Wiktor Masłowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Serdecznie dziękuję za postawione pytania.

Zacznę może od pytania końcowego, bo jest ono prostsze. Nie mamy żadnej wiedzy na temat sprzedawania przez naszych krwiodawców krwi za euro ani za inne waluty w krajach poza Polską.

Co do przywilejów honorowych dawców krwi, to powiem, że te przywileje zostaną utrzymane w dotychczasowym...

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Mam prośbę, Panie Ministrze. Ponieważ w prawym uchu słyszymy sprawozdawcę radiowego, a w lewym pana, może zechciałby pan mówić bliżej mikrofonu, bo są kłopoty z zapisem stenograficznym. Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia
Wiktor Masłowski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku. Przepraszam.

Powtarzam: nie mamy żadnych danych dotyczących sprzedaży przez polskich krwiodawców krwi za euro lub za inne waluty w krajach poza Polską.

Jeśli chodzi o przywileje - odpowiadam na pytanie pani senator Koszady - to powiem, że przywileje honorowych dawców krwi są w tej propozycji utrzymane.

Jeśli chodzi o pozostałe pytania pani senator, bardzo prosiłbym o udzielenie szczegółowych informacji pana dyrektora Wojciecha Figla. Bardzo proszę.

Wojciech Figiel

Zastępca Dyrektora
Departamentu Polityki Zdrowotnej w Ministerstwie Zdrowia
Wojciech Figiel:

Panie Marszałku! Szanowni Państwo!

Tak jak pan minister powiedział, przywileje dla honorowych krwiodawców zostały utrzymane w dotychczasowym kształcie. Nie jest jednak możliwe wprowadzenie odpłatności za oddawanie krwi ze względu na to, że byłoby to niezgodne z dyrektywą Unii Europejskiej nr 98/2002, która zakłada całkowicie dobrowolne i w 100% honorowe oddawanie krwi. Przywileje dla honorowych krwiodawców w naszej ustawie znacznie wykraczają poza te, które są w innych krajach Unii Europejskiej. Tam po prostu honorowe krwiodawstwo jest honorowe w 100%, co znaczy, że nie wiąże się z otrzymywaniem czegokolwiek.

Jeżeli chodzi o współpracę między regionalnymi centrami a klubami krwiodawców, to chciałbym tylko wspomnieć, że trendem obowiązującym obecnie zarówno w krajach Unii Europejskiej, jak i w Polsce jest ekipowe pobieranie krwi. Krótko mówiąc, chodzi o wysyłanie ekip do krwiodawców, a nie wymaganie przemieszczania się krwiodawców do regionalnych centrów krwiodawstwa w celu oddania krwi. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Ponieważ pytania zostały wyczerpane, otwieram dyskusję.

Nikt z państwa senatorów nie zapisał się do dyskusji, ale mimo to muszę ją formalnie zamknąć, co niniejszym czynię.

Głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o publicznej służbie krwi oraz o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Dziękuję państwu bardzo.

Zanim przejdziemy do następnego punktu, chciałbym jeszcze nawiązać do poprzedniego punktu, punktu szóstego. Otóż mimo iż nie było dyskusji, to jednak w związku z tym, że przez Komisję Gospodarki i Finansów Publicznych zostały zgłoszone dwa różne wnioski - wniosek większości i wniosek mniejszości - prosiłbym Komisję Gospodarki i Finansów Publicznych o zebranie się i ustosunkowanie do przedstawionych w toku debaty nad tym punktem wniosków, a także o przygotowanie jednolitego sprawozdania.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu ósmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo przewozowe oraz ustawy o żegludze śródlądowej.

Sejm rozpatrzył tę ustawę na pięćdziesiątym dziewiątym posiedzeniu w dniu 17 października. 21 października otrzymaliśmy ją w Senacie, następnie marszałek skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury. Komisje pochyliły się nad tymi ustawami, przeanalizowały je i przygotowały swoje sprawozdania.

Bardzo proszę, aby sprawozdanie, zawarte w druku nr 506A, przedstawił pan senator Władysław Mańkut, sprawozdawca Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej.

Senator Władysław Mańkut:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

W wyniku pochylenia się nad tą ustawą mam zaszczyt w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej przedstawić sprawozdanie z posiedzenia komisji w dniu 29 października bieżącego roku w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo przewozowe oraz ustawy o żegludze śródlądowej, uchwalonej przez Sejm 17 października 2003 r.

Celem przyjętych przez Sejm Rzeczpospolitej zmian ustawowych jest dostosowanie przepisów prawa polskiego w zakresie transportu wodnego śródlądowego do prawa Unii Europejskiej. Przedmiotowa nowelizacja ustawy - Prawo przewozowe oraz ustawy o żegludze śródlądowej polega na uzupełnieniu przepisów tych ustaw o unormowania wynikające z dyrektywy Rady Unii Europejskiej nr 96/75 z 19 listopada 1996 r.

Przedmiotem unormowań tej dyrektywy jest umożliwienie podjęcia przez państwa członkowskie działań interwencyjnych na krajowym rynku usług żeglugi śródlądowej w razie wystąpienia na nim poważnych zakłóceń. Obecnie obowiązująca ustawa - Prawo przewozowe reguluje sektor usług przewozowych bez bezpośredniego wskazywania, do której gałęzi transportu lądowego się odnosi. W celu wyeliminowania problemów interpretacyjnych w uchwalonej przez Sejm noweli ustawy jednoznacznie określa się, że proponowana ustawa odnosi się wyłącznie do usług przewozu rzeczy w żegludze śródlądowej.

Ustawa zrównuje warunki działania polskich armatorów żeglugi śródlądowej z warunkami, w jakich działają armatorzy z państw członkowskich Unii Europejskiej, daje też ministrowi właściwemu do spraw transportu podstawy prawne do interwencji na rynku usług przewozowych świadczonych przez żeglugę śródlądową, co umożliwia realizację wspólnej polityki transportowej Unii Europejskiej i wykorzystanie jej instrumentów również w Polsce.

W imieniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej wnoszę o przyjęcie ustawy bez poprawek, zgodnie z projektem uchwały zawartej w druku senackim nr 506A. Dziękuję.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

A teraz posłuchamy pana senatora Kazimierza Drożdża, który zda sprawę z prac Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury.

Senator Kazimierz Drożdż:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Ministrze!

Mam zaszczyt w imieniu Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury rekomendować Wysokiej Izbie przyjęcie bez poprawek uchwalonej przez Sejm na pięćdziesiątym dziewiątym posiedzeniu w dniu 17 października 2003 r. ustawy o zmianie ustawy - Prawo przewozowe oraz ustawy o żegludze śródlądowej, druk senacki nr 506.

Celem ustawy jest dostosowanie polskiego ustawodawstwa do prawa Unii Europejskiej w zakresie regulacji rynku usług przewozowych w żegludze śródlądowej w wypadku powstania zakłóceń na tym rynku.

Ustawa ta dostosowuje przepisy prawa przewozowego oraz ustawy o żegludze śródlądowej do dyrektywy rady nr 96/75/WE z dnia 19 listopada 1996 r. w sprawie systemów czarterowania i określania stawek przewozowych w krajowej i międzynarodowej żegludze śródlądowej we Wspólnocie.

Zmiany zawarte w ustawie mają umożliwić wprowadzenie w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw transportu ograniczeń w obrocie usługami przewozowymi w żegludze śródlądowej, wydawanie pozwoleń na przewóz oraz korzystanie z tych pozwoleń. Wprowadzenie takich ograniczeń będzie możliwe jedynie w przypadku wystąpienia poważnych zakłóceń na rynku usług przewozowych w żegludze śródlądowej oraz w wyniku decyzji Komisji Europejskiej.

Panie Marszałku, Komisja Skarbu Państwa i Infrastruktury po rozpatrzeniu ustawy na posiedzeniu w dniu 30 października 2003 r. wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek, druk senacki nr 506B. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo. Proszę może jeszcze chwilę zostać przy mównicy.

Czy są pytania do senatorów sprawozdawców Władysława Mańkuta i Kazimierza Drożdża? Nie ma.

Dziękuję panom sprawozdawcom.

Rozpatrujemy ustawę, która była przedłożeniem rządowym. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister infrastruktury.

Witam serdecznie pana ministra Witolda Edwarda Górskiego i towarzyszące mu osoby.

Mam pytanie: czy chciałby pan zabrać głos? Może po ewentualnych pytaniach?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Witold Górski: Panie Marszałku, Wysoki Senacie, dziękuję bardzo.)

Dziękuję bardzo.

Senatorowie mają teraz regulaminowe prawo do zadawania panu ministrowi pytań trwających nie dłużej niż minutę.

Czy są pytania? Nie ma. Dziękuję.

Otwieram dyskusję.

Informuję że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Wobec tego zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo przewozowe oraz ustawy o żegludze śródlądowej zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziewiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym.

Również i tę ustawę Sejm uchwalił na swym pięćdziesiątym dziewiątym posiedzeniu, niezwłocznie przesłał ją do Senatu, a 21 października marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury.

Sprawozdania z prac tych komisji są zawarte w drukach nr 507A i 507B.

Bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej pana senatora Andrzeja Wielowieyskiego o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Andrzej Wielowieyski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Celem, założeniem rządowego projektu ustawy, który rozpatrujemy, było dostosowanie polskiego ustawodawstwa w dziedzinie transportu drogowego do prawa Unii Europejskiej. Zostało do tego zgłoszonych parę niewielkich zastrzeżeń, a także kilkanaście propozycji legislacyjnych, które są zawarte w naszym sprawozdaniu.

W kilku punktach komisja infrastruktury idzie trochę dalej, ale zasadniczo poprawki te nie wnoszą niczego szczególnie istotnego, tak więc będę proponował Wysokiej Izbie po prostu przyjęcie ich na zasadzie konsensusu, dlatego że właściwie uzupełniają one, korygują pewne niedokładności legislacyjne. Nie chciałbym absorbować takimi drobiazgami Wysokiej Izby i po prostu wnoszę o przyjęcie tych naszych dwudziestu poprawek.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Teraz pan senator Grzegorz Lipowski będzie miał głos jako sprawozdawca Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury.

Senator Grzegorz Lipowski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Uchwalona przez Sejm w dniu 17 października 2003 r. ustawa o zmianie ustawy o transporcie drogowym, określana dalej jako ustawa, stanowi akt prawny, wobec którego Rada Ministrów zadeklarowała, że ma on na celu dostosowanie polskiego ustawodawstwa do prawa Unii Europejskiej. W szczególności ustawa wprowadza nowe regulacje prawne w dziedzinie międzynarodowego transportu drogowego oraz statuuje obowiązek uzyskiwania tak zwanego świadectwa kierowcy.

Komisja Skarbu Państwa i Infrastruktury rozpatrywała tę ustawę w dniu 17 października 2003 r. Zostały zgłoszone dwadzieścia cztery poprawki, które nie budzą w zasadzie żadnych zastrzeżeń. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo. Proszę jeszcze chwilę pozostać przy mównicy.

Czy są pytania do senatorów sprawozdawców: pana senatora Andrzeja Wielowieyskiego i pana senatora Grzegorza Lipowskiego? Nie ma.

Dziękuję panom senatorom sprawozdawcom.

Rozpatrujemy ustawę, która była przedłożeniem rządowym. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister infrastruktury.

Jest z nami w dalszym ciągu pan minister Witold Edward Górski, podsekretarz stanu w Ministerstwie Infrastruktury, wraz z towarzyszącymi mu osobami.

Czy pan minister chciałby zabrać głos?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Witold Górski: Dziękuję bardzo.)

Dziękuję bardzo.

A czy senatorowie chcą o coś zapytać pana ministra? Nie ma żadnych niejasności, tak? Dziękuję, nie ma pytań.

Otwieram dyskusję.

Spoglądam na listę mówców, na której znajduje się tylko nazwisko pana senatora Zbigniew Kruszewskiego, który jednak złożył swoje przemówienie do protokołu.

W tej sytuacji, ponieważ nikt nie życzy sobie zabrać głosu z trybuny, zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziesiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie niektórych ustaw.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm również na pięćdziesiątym dziewiątym posiedzeniu. 21 października marszałek Senatu skierował ją do Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury, która przygotowała sprawozdanie w tej sprawie, zawarte w druku nr 509A.

Głos zabierze teraz pan senator Włodzimierz Łęcki, sprawozdawca Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury.

Zapraszam, Panie Senatorze, na mównicę.

Senator Włodzimierz Łęcki:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Celem uchwalonej przez Sejm w dniu 17 października bieżącego roku ustawy o zmianie ustawy o autostradach płatnych oraz o zmianie niektórych ustaw jest stworzenie podstaw prawnych do zapewnienia dodatkowego źródła finansowania dróg krajowych i autostrad z wyłączeniem dróg krajowych w miastach na prawach powiatu.

Najważniejszym elementem zmiany jest ustanowienie opłaty paliwowej w wysokości 105 zł od tony paliwa. Obowiązek ten ma ciążyć na producencie paliw silnikowych, importerze tychże paliw oraz podmiocie dokonującym sprzedaży detalicznej gazu wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych. Praktycznie zwiększy to cenę jednego litra paliwa o około 10 gr.

Ustawa rozszerza również zakres działania funduszu gromadzącego środki finansowe na potrzeby realizacji ustawy i zmienia jego nazwę z dotychczasowego Krajowego Funduszu Autostradowego na Krajowy Fundusz Drogowy, modyfikuje także zasady pobierania opłat za przejazd autostradą i zasady postępowania przetargowego na uzyskanie koncesji na budowę i eksploatację autostrady, zmienia też zasady udzielania tychże koncesji.

Generalnie celem nowelizacji ustawy jest przyspieszenie budowy nowych dróg krajowych, szczególnie dróg ekspresowych oraz autostrad. Muszę powiedzieć, że jest to temat będący przedmiotem rozlicznych dysput od pewnego czasu. Pierwszą próbą pozyskania dodatkowych środków na ten cel był projekt stworzenia systemu tak zwanego winietowego. Projekt ten, przygotowany przez Ministerstwo Infrastruktury, nie zyskał aprobaty Sejmu, dlatego kolejna modyfikacja jest próbą pozyskania środków poprzez tak zwaną opłatę paliwową. Będą ją pobierać urzędy celne, bo to się mieści w ramach struktur działalności Ministerstwa Finansów.

Na forum komisji infrastruktury dyskutowano o postulacie Ministerstwa Finansów dotyczącym pobierania prowizji od opłaty paliwowej. Taki zapis znajdował się w przedłożeniu rządowym, został jednak skreślony przez Sejm. Na forum komisji była ożywiona dyskusja, a następnie głosowanie, w wyniku którego przy równowadze głosów - 3 osoby były za, 3 przeciw, 1 się wstrzymała - rozwiązanie to zaproponowano jako wniosek mniejszości.

Wspomnę jeszcze, że dzięki wprowadzeniu opłaty paliwowej uzyska się kwotę około 1 miliarda zł rocznie, co w konsekwencji pozwoli na pozyskanie dodatkowych środków z Unii Europejskiej w kwocie minimum 2 miliardów zł. Generalnie umożliwi to, powiedziałbym, skokowy postęp w modernizacji dróg krajowych i autostrad.

Komisja przedstawia dwadzieścia dwie poprawki. Zostały one przyjęte jednomyślnie bądź zdecydowaną większością głosów. Mają one głównie charakter legislacyjny, uściślający pewne sformułowania, a w niektórych przypadkach stylistyczny, tak więc nie będę ich szczegółowo omawiał. Dziękuję, Panie Marszałku.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Mamy także wniosek mniejszości, który zreferuje pan senator Grzegorz Lipowski.

Senator Grzegorz Lipowski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Wysoka Izbo, w nawiązaniu do tego, co mówił sprawozdawca, pan senator Łęcki, chciałbym zgłosić wniosek mniejszości i prosić o jego poparcie.

Prowizję, którą proponował Sejm, na poziomie 4%, uznajemy za zbyt wysoką. Wniosek mniejszości zmierza więc do tego, aby dodać art. 37r, w którym ust. 1 otrzymałby brzmienie: "Z tytułu czynności dokonywanych w sprawach określonych w niniejszym rozdziale organy, o których mowa w art. 37n, otrzymują ze środków funduszu prowizję od pobranych opłat w wysokości nie wyższej niż 2%". I drugi ustęp w tym samym artykule: "Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wysokość stawek prowizji oraz sposób jej przekazywania i rozliczania, z uwzględnieniem kosztów ponoszonych przez te organy".

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Czy mamy pytania do panów senatorów sprawozdawców komisji lub mniejszości komisji? Nie ma pytań.

Dziękuję bardzo panom sprawozdawcom.

Ta ustawa również była przedłożeniem rządowym i podobnie jak w wypadku poprzednich dwóch ustaw, do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony pan minister infrastruktury.

W dalszym ciągu jest z nami pan minister Górski.

Czy chciałby pan zabrać głos w tym momencie?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Witold Górski: Dziękuję bardzo.)

Dziękuję bardzo.

A czy senatorowie mają pytania?

Pytanie ma pan senator Jan Szafraniec.

Senator Jan Szafraniec:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, ja studiuję w tej chwili art. 43, w którym jest mowa o tym, że w postępowaniu przetargowym mogą uczestniczyć spółki również z państw członkowskich Unii Europejskiej. Ale po to, żeby przystąpić do takiego przetargu, trzeba dysponować odpowiednim kapitałem zakładowym. Wysokość tego kapitału zakładowego też jest określona.

Wobec tego pytam: jaką szansę w zderzeniu z zagranicznymi spółkami mogą mieć nasze spółki, jeśli chodzi o realizację tego projektu? Czy będą jakieś preferencje, czy też nie? Czy materiały użyte do budowy i związane z budową będą pochodzenia polskiego, czy tu też będzie decydował po prostu wolny rynek? Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze pytania do pana ministra Górskiego? Nie ma.

Czy pan minister jest gotów odpowiedzieć?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Witold Górski: Tak.)

Może z miejsca, bo było tylko jedno krótkie pytanie.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Witold Górski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Wysoki Senacie, niestety, wszystkie podmioty, zgodnie z prawem unijnym, będą musiały być traktowane jednakowo. Nie można tych podmiotów różnicować. Nie może być preferencji dla podmiotów krajowych.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo.

Otwieram dyskusję.

Nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu, ale swoje przemówienie do protokołu złożył pan senator Zbigniew Kruszewski. Ponadto pan senator Włodzimierz Łęcki złożył na piśmie wniosek legislacyjny.

Z trybuny zaś pragnie przemówić pan senator Andrzej Spychalski.

Senator Andrzej Spychalski:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Wszystkie rządy wpisywały program rozbudowy infrastruktury drogowej do czołówek swoich planów, ale w poprzednich latach praktycznie nic nie zrobiono w tym zakresie. Teraz wreszcie po raz pierwszy mamy okazję zrobić coś w sposób dający szansę, że już za parę lat zatłoczone w wyniku ruchu tranzytowego miasta odetchną, drogi się staną bardziej przejezdne i że za lat kilkanaście nie będziemy odstawali pod tym względem od reszty Europy.

Obowiązuje już ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych, znacznie upraszczająca procedury lokalizacji i nabywania nieruchomości pod budowę tych dróg. Jej bliźniaczą siostrą miała być tak zwana ustawa winietowa, mająca zapewnić środki na finansowanie dróg i pozyskanie unijnej pomocy, a także mająca umożliwić zaciągnięcie pożyczek w międzynarodowych bankach. Najpierw projekt ustawy przeleżał w parlamencie osiem miesięcy, a następnie, ponieważ akurat był na podorędziu, stał się - nie z przyczyn merytorycznych, tylko politycznych - przedmiotem politycznych targów PSL o biopaliwa. Ustawę oraz jej autora ośmieszono, był to jednak stosunkowo mały koszt wobec tego, jaki byłby oddźwięk społeczny, gdyby zaproponował on to, czego domagała się część opozycji, czyli finansowanie inwestycji z budżetu, bo zapewne dotknęłoby to emerytów, rencistów, nauczycieli czy też pielęgniarki. Teraz wielu przyznaje, że pomysł nie był taki głupi - wielokrotnie już o tym słyszałem - bo nie tylko dużo wcześniej mielibyśmy pieniądze na przygotowanie i realizację inwestycji, na własny wkład w celu pozyskania pomocy unijnej, ale też opłaty te płaciłoby już siedemnaście milionów kierowców przyjeżdżających co roku do Polski i przejeżdżających przez Polskę.

Podczas projektowania nowelizacji ustawy o autostradach płatnych, wprowadzającej opłatę paliwową, wykorzystano pomysł zgłaszany w poprzedniej debacie również przez posłów opozycji. No i nadal jest źle. Jak już znalazł się ktoś, kto zaproponował konkretne rozwiązania i nie boi się ich bronić, to wychodzi całe polskie piekiełko: a figa, nam się nie udało, to i ciebie - przepraszam za kolokwializm - uwalimy. I próbuje się na wszystkie sposoby to uczynić.

Ilość kłamstw i bzdur wypisywanych na temat drogi samego projektu ustawy już dawno przekroczyła punkt, za którym jest już tylko śmieszność. W końcu śpiewać każdy może, raz lepiej, raz gorzej, w nadziei, że szeroka publiczność puści fałsz mimo uszu, a jeśli nawet go zauważy, to zawsze można jej powiedzieć, że taka teraz moda i tak trzeba. Tak więc w kakofonicznym chórze pisze się na przykład, że Unia za nas robi program budowy dróg, bo sami nie umiemy, że unijni urzędnicy musieli nas wyręczyć. Okazało się, że nie tylko nas nie wyręczają, bo nie mogą, ale nawet tak wysoko ocenili program, iż dorzucili dobrowolnie kolejne 400 milionów euro na jego realizację. Ale tego się nie prostuje, więc w świadomości społecznej pozostaje przekonanie, że znowu czegoś nie potrafimy.

Inni znów piszą, że w zeszłym roku miało powstać 300 km autostrad, a nie przybył nawet metr. Z tym jest tak jak ze starym dowcipem o tym, że na Placu Czerwonym kiedyś dawali mercedesy - okazało się, że nie mercedesy, ale rowery, i że nie dawali, lecz zabierali. Tak więc to nie miało być w 2000 r., lecz w 2005 r., nie chodziło o 300 km, ale o 450  km, i powstał nie tylko metr, lecz 56 km. Mało? Owszem, bardzo mało, ale nie złowiliśmy złotej rybki, która w jednej chwili sprawi, że nasz kraj pokryje się siecią nowoczesnych dróg. Od czegoś przecież trzeba było zacząć.

We wrześniu jedna z gazet, mieniąca się poważną gazetą, krzyczała: obiecał Pol obwodnicę Poznania, a tymczasem zmarnował pieniądze funduszu Phare, bo wokół przyszłej budowy nie powstało nawet ogrodzenie. Ogrodzenia rzeczywiście nie było, właśnie bowiem zdemontowano je przed otwarciem gotowej obwodnicy, co nastąpiło miesiąc później.

Czołówki wielu gazet krzyczały: Pol wprowadza myto za przejazd mostami i tunelami. Nieważne, że akurat to rozwiązanie wprowadził ustawowo rząd Buzka.

Najlepiej zarabiający i chcący uchodzić za poważnego dziennikarz przypisał Polowi pomysł wprowadzenia akcyzy, po czym zamiast sprostowania zaproponował zabawę: chodzi lisek koło drogi.

Wydaje się, że paranoja nie ma żadnych granic. Przed głosowaniem w Sejmie nad projektem omawianej dziś ustawy jedna z polskich bulwarówek apelowała, aby ustawę odrzucić, strasząc, że do opłaty będzie wliczany podatek VAT i akcyza, a więc cena jednego litra zwiększy się nie o 10 gr, lecz o co najmniej 15 gr. No, naliczanie akcyzy i VAT, jako żywo, na pewno nie było intencją autorów projektu.

Najdalej chyba poszła jedna ze stołecznych gazet, pisząc, że po uchwaleniu ustawy cena 1 l paliwa wzrośnie o złotówkę, tak bowiem wynika z ich wyliczeń. I oczywiście nawet takich bzdur nie wyjaśniła, robiąc tym samym czytelnikom, społeczeństwu, jak to się mówi, wodę z mózgu. Tymczasem nowelizacja ustawy o budowie autostrad wcale nie musi oznaczać podwyżek cen paliwa, nawet o 10 gr. Opłatą paliwową od stycznia przyszłego roku zostaną obciążeni producenci i importerzy paliw, ale wobec istniejącej na rynku konkurencji nie oznacza to, że wnoszone przez nich opłaty zostaną w całości wliczone w cenę detaliczną paliw. Już obecnie różnice cen paliw na stacjach w obrębie jednego miasta sięgają nawet 25 gr za 1 l.

Czołowy antagonista ministra Pola straszy, że Krajowy Fundusz Drogowy zostanie potraktowany jak beczka, z której każdy będzie mógł nabrać sobie chochlą tyle, ile zdoła unieść, i bynajmniej nie wykorzystać na finansowanie dróg. No cóż, widocznie ma dużą chochlę i duży apetyt, ale nawet on nie będzie miał takiej możliwości. Przypomnę, że obecnie na drogi krajowe trafia zaledwie 12% wszystkich wpływów z podatku akcyzowego. Między innymi właśnie dlatego w nowej ustawie zaproponowano powołanie Krajowego Funduszu Drogowego - to znaczy aby gromadzone w nim pieniądze nie mogły być przez nikogo przeznaczone na żadne inne, poza drogowymi, cele. I budżetowi od tych pieniędzy wara! Żeby nie było tak, że ktoś zastrajkuje, a rząd im z tego funduszu dorzuci. Taka jest właśnie konstrukcja tego przepisu prawnego.

Pisze się: nie wykorzystujemy własnych środków, stracimy bezpowrotnie pieniądze unijne. I znów efekciarstwo ważniejsze jest niż prawda. Okazuje się bowiem, że środki z budżetu przeznaczone w tym roku na inwestycje drogowe zostaną w 100% wykorzystane, a można by ich było wykorzystać wielokrotnie więcej, bo na sam wykup gruntów Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad otrzymała prawie ośmiokrotnie mniej pieniędzy, niż potrzebowała. A więc to uregulowane stany prawne, rozwiązanie problemu niezwykle pracochłonnego wykupu gruntów są kluczem do przyspieszenia budowy autostrad.

Faktem jest jednak, że nie wszystkie pieniądze unijne z funduszy ISPA zostaną w tym roku wykorzystane. Zostałyby one wykorzystane, gdyby weszła w życie ustawa winietowa, umożliwiająca zebranie wkładu własnego, niezbędnego właśnie po to, aby po tę pomoc sięgnąć. A jednak wbrew temu, co piszą niedouczeni, unijne pieniądze nie przepadną, lecz przejdą na kolejne lata, bo zawarty kontrakt daje gwarancje uzyskania tych pieniędzy mimo przesunięcia terminu realizacyjnego. Mogą one jednak przepaść, jeśli nie uchwalimy tej ustawy, bo wtedy nie będziemy mieli własnej złotówki, aby za każdą z nich otrzymać 3 zł z kieszeni unijnych podatników, nawet tych, którzy nigdy do Polski nie przyjadą. Metoda postępowania części oponentów jest prosta: nam, kiedy byliśmy u władzy, się nie udało, to i wam na to nie pozwolimy - macie zbudować drogi, ale bez pieniędzy. Może jednak oponentom, którzy nie potrafili tego zrobić poprzednio, nasuną się jakieś nowe rozwiązania, będą mieli nowe doświadczenia.

A jednak się buduje, mimo niedostatku pieniędzy. W latach 2002-2003 oddano do użytku 73 km autostrad, a w ostatnich miesiącach tego roku dojdzie jeszcze 55 km. W trakcie budowy i modernizacji znajduje się 180 km autostrad. W ciągu ostatnich dwóch lat oddano do użytku obwodnice trzynastu miast, a do końca bieżącego roku od ruchu drogowego odetchną kolejne trzy miasta. W tym okresie przybyło w ponad pięciu miastach 53 km obwodnic o parametrach dróg ekspresowych, a w budowie znajduje się prawie 90 km dróg ekspresowych. Można było więcej i szybciej, oczywiście...

(Wicemarszałek Ryszard Jarzembowski: Panie Senatorze...)

Już kończę, już kończę.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

To są bardzo optymistyczne akcenty pana wystąpienia, ale już w pozaregulaminowym czasie. Chyba że chce pan jeszcze pięć minut, do których ma pan prawo.

Proszę bardzo.

Senator Andrzej Spychalski:

Jeśli pan marszałek mógłby okazać się wspaniałomyślny, to prosiłbym o jeszcze minutę.

Można było więcej i szybciej, oczywiście, tylko że trzeba mieć za co i trzeba mieć odpowiednio wcześniej przygotowany front robót. Autostrad nie buduje się z wtorku na środę. Najpierw trzeba przeprowadzić prace archeologiczne, dokumentacyjne, uzyskać zgody i pozwolenia, wygrać walkę z pseudoekologami, wykupić grunty. To się dzieje teraz, choć wskutek totalnej obstrukcji straciliśmy już rok. Gdyby nasi poprzednicy przygotowali cały ten proces, teraz toczyłby się on niemal samoistnie. Niestety, zadziałał syndrom psa ogrodnika.

Uchwalenie tej ustawy jest ważne. Odbierze ona, zwłaszcza mediom... Albo inaczej: odbierze ministrowi Polowi argumenty w tłumaczeniu się. Dzięki niej z czystym sumieniem będziemy mogli nieco mu powiedzieć albo nawet - przepraszam za kolokwializm - dołożyć, jeśli do końca 2005 r. nie wybuduje około 480 km autostrad, 210 km dróg ekspresowych, jeśli nie uwolni od ruchu drogowego czterdziestu jeden miast, budując w nich obwodnice o długości 163 km, jeśli nie stworzy za dwa lata warunków umożliwiających oddawanie co roku 200 km nowych autostrad oraz 60 km dróg ekspresowych. Dziękuję, Panie Marszałku.

Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Przypominam zarazem, że do protokołu swoje przemówienie złożył pan senator Zbigniew Kruszewski*, a wnioski legislacyjne złożyli na piśmie panowie senatorowie Włodzimierz Łęcki i Kazimierz Drożdż.

W związku z tym bardzo proszę Komisję Skarbu Państwa i Infrastruktury o ustosunkowanie się do zgłoszonych wniosków legislacyjnych i przygotowanie sprawozdania.

Komisja będzie miała jeszcze więcej pracy, ponieważ bardzo ją proszę o rozpatrzenie na swoim posiedzeniu również wniosków, rozbieżnych wniosków, zgłoszonych w sprawie ustawy o transporcie drogowym; były tam wnioski, przypomnę, większości i wnioski mniejszości. Tak że również to kieruję do Wysokiej Komisji.

 

---