KANCELARIA SENATU
BIURO LEGISLACYJNE

Ustawa transponuje do polskiego porządku prawnego postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 czerwca 2002 r. w sprawie ustanawiania zabezpieczeń finansowych.

Ustawa reguluje zasady ustanawiania i wykonywania zabezpieczeń na środkach pieniężnych lub instrumentach finansowych wierzytelności pieniężnych lub wierzytelności, w których świadczenie polega na dostarczeniu instrumentów finansowych, a także zasady zaspokajania się z tych zabezpieczeń. Przepisy ustawy stosuje się, jeżeli ustanawiającym lub przyjmującym zabezpieczenie finansowe jest podmiot wymieniony w art. 2 ust. 1 ustawy (np. bank, dom maklerski, zakład ubezpieczeń, organ władzy publicznej działający w imieniu Skarbu Państwa, zagraniczny organ administracji publicznej państwa członkowskiego Unii Europejskiej, którego zadaniem jest w szczególności zarządzanie długiem publicznym lub posiadający zezwolenie na prowadzenie rachunków dla klientów). Przepisów ustawy nie stosuje się do umów ustanawiających zabezpieczenie, których stroną jest osoba fizyczna.