KANCELARIA SENATU
BIURO LEGISLACYJNE

1. W przepisie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawa wprowadza skrót, który powoduje, że cała ustawa posługuje się wyrażeniem "substancja kontrolowana" zamiast "substancja zubożająca warstwę ozonową". O ile jest to prawidłowy zabieg legislacyjny w ramach ustawy, o tyle nie wydaje się już być taki wtedy gdy ustawa w art. 2 pkt 2, w art. 3 ust. 1, art. 17 ust. 1a oraz w art. 27 ust. 1 i 7 odwołuje się do przepisów Unii Europejskiej dotyczących "substancji kontrolowanych". Przepisy unijne odnoszą się bowiem do "substancji zubożających warstwę ozonową" i wydaje się, że dla jasności i czytelności ustawy należy stosować taką terminologię.
2. Przepis art. 5 ust. 1 nakłada na podmioty używające substancje kontrolowane dwa obowiązki: prowadzenia ewidencji i przekazywania informacji zawartych w tej ewidencji wyspecjalizowanym jednostkom. Niewywiązywanie się z obowiązku prowadzenia ewidencji zostało opatrzone sankcja karną natomiast nie jest taką sankcją zagrożone nieprzekazywanie informacji z prowadzonej ewidencji.
3. Art. 9 w ust. 3 nakłada obowiązek prowadzenia działalności w zakresie dotyczącym substancji kontrolowanych w taki sposób, aby zapobiegać emisji tych substancji do środowiska. Wydaje się być wskazanym przeredagowanie tego przepisu w taki sposób aby dotyczył on nie tylko osób fizycznych ale i podmiotów zatrudniających te osoby a prowadzących działalność w tym zakresie.
4. Art. 12 w ust. 4 zawiera upoważnienie dla ministra właściwego do spraw gospodarki do określania szczegółowych kwestii związanych z kursami i egzaminami przeprowadzanymi w celu uzyskiwania przez osoby zainteresowane świadectwa kwalifikacji. Wskazanym byłoby uprawnienie ministra do określania wysokości opłaty za wydanie świadectwa i ewentualnie stawek maksymalnych odpłatności za egzaminy, o których mowa w ustawie w celu ujednolicenia tego typu opłat w skali kraju.
5. W art. 17 należy ust. 1a i ust. 2 zmienić na ust. 2 i 3.
6. W art. 18 w zdaniu końcowym wyraz "ponoszenia" należy zastąpić wyrazem "wniesienia".
7. W art. 22 w ust. 1 należy sprecyzować czy karna opłata w nim określona jest taka sama dla osób, które w ogóle nie wniosły należnej opłaty i tych, którzy pomyłkowo wnieśli opłatę niewiele niższą od należnej. Z obecnej redakcji przepisu wynika, że w każdym przypadku będzie to taka sama dolegliwość.
8. Art. 33 ustanawia obowiązek powiadamiania ministra właściwego do spraw gospodarki o przypadkach naruszania warunków określonych w wydanym pozwoleniu. Przepis nie precyzuje jednak czy chodzi o pozwolenia wydane przez ministra, Komisję Europejską czy tez o wszystkie pozwolenia wydane przez oba te podmioty.
9. W art. 34 ustawa powołuje się na obowiązki podmiotów wynikające z przepisów "Prawa celnego". Ustawa Prawo celne jest obecnie w toku procesu legislacyjnego, jej przywołanie powinno być zapisane w inny sposób. Przepis może jednak odwoływać się do całego systemu prawa celnego wówczas wyrazy "prawo celne" należy zapisać małą literą.
10. W art. 37 w ust. 6 wyrazy "Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska" należy zapisać małą literą.
11. Przepis art. 37 ust. 8 powinien być uzupełniony o kary pieniężne, o których mowa w ust. 2.
    - w art. 37 w ust. 8 po wyrazach "w ust. 1" dodaje się wyrazy "i 2";
12. Treść zawarta w art. 38 powinna być przeniesiona do art. 46a, ponieważ sankcje karne są nakładane zgodnie z naruszeniami obowiązków zawartych w kolejnych przepisach ustawy.
13. W art. 41 wyraz "Lub" powinien być zapisany małą literą.
14. W art. 42 wyraz "przepisom" należy zastąpić wyrazem "przepisowi".
15. W art. 49 zmieniającym ustawę o Inspekcji Ochrony Środowiska odwołanie do przepisów niniejszej ustawy powinno dotyczyć "substancji zubożających warstwę ozonową", bowiem taki tytuł ustawa nosi. Wyrażenie "substancje kontrolowane" jest skrótem zawartym w ustawie.
16. W art. 52 w pkt 1, w pkt 9 należy doprecyzować zawarte tam wyrażenie "olejów", ponieważ załącznik do ustawy mówi o "olejach smarowych".