Warszawa, dnia 6 kwietnia 2004 r.
KANCELARIA SENATU
BIURO LEGISLACYJNE
Opinia prawna o uchwalonej przez Sejm w dniu 31 marca 2004 r. ustawie o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz o zmianie niektórych innych ustaw w związku z wdrażaniem przepisów
prawa Unii EuropejskiejI. Cel i przedmiot ustawy
Uchwalona przez Sejm w dniu 31 marca 2004 r. ustawa o zmianie ustawy o bezpieczeństwie morskim oraz o zmianie niektórych innych ustaw w związku z wdrażaniem przepisów prawa Unii Europe
jskiej, określana dalej jako "ustawa", stanowi akt prawny, wobec którego Rada Ministrów zadeklarowała, iż ma on na celu dostosowanie polskiego ustawodawstwa do prawa Unii Europejskiej. Drugim zamierzeniem projektodawcy i ustawodawcy sejmowego było doprecyzowanie przepisów z zakresu gospodarki morskiej. Ustawa nowelizuje również ustawę z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1502 ze zm.), ustawę z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (Dz. U. Nr 47, poz. 243 ze zm.), ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43 ze zm.) oraz ustawę z dnia 18 września 2001 r. - Kodeks morski (Dz. U. Nr 138, poz. 1545 ze zm.).II. Uwagi szczegółowe
1. Tytuł ustawy został sformułowany niezgodnie z zasadami poprawnej legislacji. Zgodnie z już utrwalonymi i niekwestionowanymi regułami, potwierdzonymi w rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz. U. Nr 100, poz. 908), przedmiot ustawy nowelizującej określa się przez użycie zwrotu: "ustawa o zmianie ustawy ..... (tytuł ustawy)" albo "ustawa zmieniająca ustawę ..... (tytuł ustawy)", a jeżeli zmienia się jednocześnie kilka ustaw - "ustawa o zmianie ustawy ..... (tytuł ustawy)", wymieniając tytuł każdej zmienianej ustawy, przy czym jeżeli jedną ustawą zmienia się wiele ustaw i wymienienie w tytule ustawy nowelizującej tytułów wszystkich zmienianych ustaw powodowałoby, że tytuł ustawy nowelizującej byłby rażąco długi, można wyjątkowo sformułować go przy użyciu zwrotu: "ustawa o zmianie ustaw ....." i ogólnie podać ich wspólny przedmiot albo "ustawa o zmianie ustawy..... (tytuł ustawy) oraz niektórych innych ustaw", wymieniając tylko tytuł podstawowej ustawy nowelizowanej. Wymogów tych nie spełnia tytuł opiniowanej ustawy, który posługuje się formułą "oraz o zmianie niektórych innych ustaw w związku z wdrażaniem przepisów prawa Unii Europejskiej" zamiast formułą "oraz o zmianie niektórych innych ustaw".
2. Z punktu widzenia zasad obowiązywania aktu normatywnego zbędne jest sformułowanie zawarte w art. 2 ustawy o bezpieczeństwie morskim, w brzmieniu nadanym przez ustawę, iż stosuje się ją z zachowaniem postanowień umów międzynarodowych, o których mowa w art. 6, 18 i 40, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej, ogłoszonymi w trybie określonym odrębnymi przepisami. Ponadto przepis ten powinien odwoływać się do umów międzynarodowych, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 1, nie zaś w art. 18. Wydaje się, iż zawarte w nim odesłanie powinno dotyczyć również art. 33 ust. 1, który stanowi o Międzynarodowej konwencji o bezpiecznych kontenerach, sporządzonej w Genewie dnia 2 grudnia 1972 r. (Dz. U. z 1984 r. Nr 24, poz. 118 i 119).
3. Za niespełniającą wymogów art. 92 ust. 1 Konstytucji RP należy uznać taką konstrukcję przepisów upoważniających do wydania stosownych rozporządzeń, które zamiast formułować wytyczne dotyczące treści danego aktu wykonawczego stanowią o konieczności uwzględnienia postanowień odpowiednich dyrektyw Unii Europejskiej albo wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych. Wymaga wspomnienia, iż z dniem uzyskania przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej konieczność respektowania dyrektyw będzie mieć swoje źródło w obowiązku zapewnienia skuteczności prawu wspólnotowemu w krajowym porządku prawnym. Podobna uwaga dotyczy przepisów upoważniających odwołujących się do umów międzynarodowych - dochowanie wymogu zgodności aktu wykonawczego z przepisami ratyfikowanej umowy międzynarodowej wynika z hierarchicznego systemu źródeł prawa określonych w Konstytucji RP. Z uwagi więc na fakt, iż wytyczne mają być konkretnymi na gruncie danej delegacji ustawowej wskazówkami wyznaczającymi treść rozporządzenia lub sposób ukształtowania jego treści należy zakwestionować konstytucyjność upoważnień zawartych w art. 16a ust. 3, art. 16b ust. 2, art. 19 ust. 10, art. 35d i art. 37a ust. 2 ustawy o bezpieczeństwie morskim, a także art. 10b ust. 3 ustawy o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki - w brzmieniu nadanym przez ustawę.
4. Z punktu widzenia konstytucyjnej zasady równości zasadnicze wątpliwości budzi uregulowanie art. 19 ust. 6 ustawy o bezpieczeństwie morskim, w brzmieniu nadanym przez ustawę, zgodnie z którym szkolenia, o których mowa w ust. 4 i 5 tego artykułu, mogą być prowadzone wyłącznie przez te wyższe szkoły morskie, które zostały uznane i są nadzorowane przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej w zakresie spraw objętych postanowieniami Konwencji STCW. Nie kwestionując motywu legislacyjnego, dla którego ustawa statuuje wymóg uznania, trudno zgodzić się z wyłączeniem możliwości prowadzenia tych szkoleń przez wyższe szkoły morskie, które nie podlegają (albo nie będą podlegały) nadzorowi ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej. W praktyce będzie to dotyczyć tych wyższych szkół morskich, które posiadają status uczelni niepaństwowych. Sformułowane uwagi dotyczą również odpowiednio możliwości prowadzenia szkoleń przez ośrodki nadzorowane przez właściwego dyrektora urzędu morskiego.
5. Zważywszy na fakt, iż określenie programów szkoleń, o których mowa w art. 19 ust. 4 i 5 ustawy o bezpieczeństwie morskim, w brzmieniu nadanym przez ustawę, i wymagań egzaminacyjnych w tym zakresie, a także regulaminu pracy komisji egzaminacyjnych oraz kryteriów, którym powinni odpowiadać kandydaci na przewodniczących i członków tych komisji, powinno nastąpić w akcie normatywnym powszechnie obowiązującym, należy postulować uregulowanie tych kwestii w rozporządzeniu, nie zaś w akcie kierownictwa wewnętrznego, wydanego przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.
6. Niezależnie od wskazanych wyżej uwag, ustawa wymaga również innych zmian, wynikających z konieczności dokonania konsekwencji wprowadzanych zmian w ustawach nowelizowanych, respektowania zasad logiki prawniczej, zapewnienia spójności na tle systemu prawnego, a także zachowania poprawnych konstrukcji redakcyjnych.
III. Propozycje poprawek
W związku z powyższymi uwagami należy postulować wprowadzenie do tekstu ustawy następujących poprawek:
opracował Piotr Magda