1. Ustawę stosuje się do osób, które weszły w posiadanie broni lub amunicji w związku ze swoim udziałem w walce o suwerenność i niepodległość Polski, jeżeli udział ten jest określony jako podstawa do nabycia uprawnień kombatanckich w rozumieniu ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 2002 Nr 42, poz. 371 i Nr 181 poz. 1515, z 2003 r. Nr 72, poz. 658 oraz z 2004 r. Nr 46, poz. 444 i Nr 281, poz. 2779).

2. W razie śmierci osoby, o której mowa w ust. 1, ustawę stosuje się także do osób jej najbliższych w rozumieniu art. 115 § 11 Kodeksu karnego.

3. Ustawy nie stosuje się do osób, które dopuściły się któregokolwiek z czynów określonych w art. 21 ust. 2, z zastrzeżeniem ust 3, ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.

1. Wyłącza się bezprawność posiadania bez wymaganego pozwolenia lub rejestracji określonej w art. 1 broni lub amunicji, przez osoby wobec których stosuje się ustawę. Wyłączenie dotyczy osób objętych ustawą, które podejmą działania na podstawie ust. 2 lub art. 3 ust. 1 lub 2 - w terminach, które dla tych działań określone są w przepisach niniejszej ustawy.

2. Osoby, wobec których stosuje się ustawę, mogą, w terminie 24 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, wystąpić o pozwolenie lub rejestrację tejże broni lub amunicji lub zadysponować nimi w inny sposób na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. z 2004 r. Nr 52, poz. 525 i Nr 96, poz. 959).

3. W przypadku podjęcia działań na podstawie ust. 2 przyczyną odmowy wydania pozwolenia lub rejestracji broni lub amunicji nie może być ich dotychczasowe posiadanie bez wymaganego pozwolenia lub rejestracji.

4. W razie wątpliwości, czy udział w walce o suwerenność i niepodległość osoby, o której mowa w art. 1 ust. 1 lub osoby zmarłej, o której mowa w art. 1 ust. 2, stanowi podstawę do nabycia uprawnień kombatanckich - Policja, a w przypadku żołnierzy zawodowych Żandarmeria Wojskowa występują o opinię do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

1. Osoby, wobec których stosuje się ustawę, mogą - w terminie 24 miesięcy od dnia jej wejścia w życie lub w terminie 30 dni od dnia uzyskania ostatecznej decyzji o odmowie wydania pozwolenia lub rejestracji określonych w art. 2 ust. 2, jeżeli te decyzje zostały uzyskane w terminie późniejszym niż 23 miesiące od dnia wejścia w życie ustawy - przekazać określoną w art. 1 broń lub amunicję wybranemu przez siebie muzeum w Polsce, które ma prawo do gromadzenia w swoich zbiorach takiej broni lub amunicji. Tak przekazana broń lub amunicja przechodzi na własność tego muzeum.

2. Osoby, wobec których stosuje się ustawę, mogą - w terminie 24 miesięcy od dnia jej wejścia w życie lub w terminie 30 dni od dnia uzyskania ostatecznej decyzji o odmowie wydania pozwolenia lub rejestracji określonej w art. 2 ust. 2, jeżeli te decyzje zostały uzyskane w terminie późniejszym niż 23 miesiące od dnia wejścia w życie ustawy - złożyć określoną w art. 1 broń lub amunicję w jednostce Policji lub Żandarmerii Wojskowej.

3. Otrzymaną, w konsekwencji zastosowania ust. 2, broń lub amunicję Policja lub Żandarmeria Wojskowa niezwłocznie przekazuje wybranemu przez siebie muzeum w Polsce, które ma prawo do gromadzenia w swoich zbiorach takiej broni lub amunicji. Tak przekazana broń lub amunicja przechodzi na własność tego muzeum.

1) Policja, jeżeli przekazanie broni lub amunicji nastąpiło na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy;

2) Policja lub Żandarmeria Wojskowa, jeżeli złożenie broni lub amunicji nastąpiło na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy;

3) osoba, która podjęła działania na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy i uzyskała pozwolenie na posiadanie broni lub amunicji lub ją zarejestrowała lub zadysponowała nimi w inny sposób na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji.