Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dwudziestym piątym posiedzeniu w dniu 5 lipca 2002 r. Tego samego dnia została skierowana do Senatu. Marszałek Senatu 9 lipca 2002 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 163, a sprawozdanie komisji w druku nr 163A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych senatora Tadeusza Wnuka o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Tadeusz Wnuk:

Szanowna Pani Marszałek! Szanowni Państwo Senatorowie!

Senackie komisje - Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych oraz Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej - na wspólnym posiedzeniu w dniu 19 lipca dokonały oceny i zajęły stanowisko wobec uchwalonej przez Sejm ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych. Zostałem upoważniony do przedstawienia Wysokiej Izbie sprawozdania z obrad obu komisji.

Na wstępie celowo przypomnę, że zakres przedmiotowy ustawy jest bardzo rozległy i określa, po pierwsze, zasady wydawania i użytkowania elektronicznych instrumentów płatniczych, po drugie, prawa i obowiązki stron umów zawieranych w sprawie tego rodzaju instrumentów, i po trzecie, zasady tworzenia, organizacji, działalności, nadzoru i likwidacji instytucji pieniądza elektronicznego. Regulacje te podmiotowo obejmują wydawców, akceptantów i posiadaczy elektronicznych instrumentów płatniczych.

Potrzeba przyjęcia tak kompleksowego i szczegółowego zakresu ustawy wynika z kilku bardzo istotnych powodów. Pierwszym z nich jest po prostu prawie całkowity brak w obecnym polskim stanie prawnym regulacji funkcjonowania elektronicznych instrumentów płatniczych. Znowelizowana ustawa - Prawo bankowe ograniczyła się jedynie do określenia definicji karty płatniczej i pieniądza elektronicznego. Ten niewątpliwie ułomny stan prawny ma miejsce w sytuacji bardzo dynamicznego, gwałtownego rozwoju w Polsce transakcji bezgotówkowych na odległość, dokonywanych elektronicznie.

Dane Związku Banków Polskich mówią, że obecnie w Polsce w użytkowaniu znajduje się blisko szesnaście milionów kart płatniczych i prawie siedem tysięcy bankomatów, co oznacza, że w porównaniu z 1999 r. nastąpiło podwojenie ich liczby. Tylko w drugim półroczu ubiegłego roku firmy zajmujące się obsługą kart płatniczych dokonały przy ich użyciu ponad pięćdziesięciu jeden milionów transakcji na łączną kwotę ponad 7 miliardów zł. Przykłady i doświadczenia krajów Europy Zachodniej wskazują, że także w Polsce nadal będzie miał miejsce proces intensywnego rozwoju szeroko rozumianej bankowości elektronicznej.

W ocenie obu komisji Senatu bardzo istotną wartością, walorem przedstawionej ustawy jest dostosowanie zawartych w niej regulacji prawnych i organizacyjnych do wymogów Unii Europejskiej. Zostało to dokonane w celu spełnienia zobowiązań przyjętych przez Polskę w stanowisku negocjacyjnym dotyczącym obszaru "Swobodny przepływ kapitału". Standardy unijne dotyczące transakcji z użyciem elektronicznych instrumentów płatniczych są bowiem w pierwszej kolejności podporządkowane należytej, wszechstronnej ochronie klienta, konsumenta. Drugą cechą rozwiązań unijnych jest zaś stworzenie jednolitego rynku instrumentów płatniczych w takiej formie, która nie ogranicza ich rozwoju technologicznego, produktowego, a także zachowuje możliwość dostosowania przez różne systemy prawne państw członkowskich.

Spośród wielu rozwiązań przyjętych w omawianej ustawie w celu dostosowania się do właśnie tych dwóch kluczowych regulacji unijnych warto wymienić zwłaszcza te, które nie mają miejsca w obecnej działalności instytucji finansowych, zwłaszcza banków. Myślę tutaj o obligatoryjności zawarcia umowy w formie pisemnej wraz z jednoznacznym zapewnieniem uregulowania spraw, które mogą stanowić zobowiązanie finansowe klienta, chodzi o prowizje, opłaty. Przypomnę, że ustawa ogranicza odpowiedzialność materialną użytkownika karty płatniczej w przypadku jej utraty tylko do kwoty 150 euro, a po zgłoszeniu tego faktu wydawcy karty odpowiedzialność posiadacza jest wyłączona.

Myślę, że bardzo istotną prawną ochroną klienta są ograniczenia dla wydawcy, dotyczące możliwości wypowiedzenia umowy, sprowadzające się tylko do ważnych powodów ustalonych wcześniej w umowie między obu stronami. Posiadacz może wypowiedzieć umowę w każdym czasie, bez podawania istotnych przyczyn. Wdrożenie tych i innych regulacji dotyczących należytej ochrony klienta jako posiadacza elektronicznych instrumentów płatniczych wymagać będzie bardzo rozległych przygotowań organizacyjnych czynionych przez ich wydawców.

Obie komisje Senatu, oceniając przedstawioną ustawę, podzieliły więc pogląd Sejmu, że ustawa ta z tych właśnie powodów powinna wejść w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia ogłoszenia. Stanowi to spełnienie oczekiwań współuczestniczących bardzo aktywnie w przygotowaniu tej ustawy wielu podmiotów polskiego rynku finansowego, spośród których wymienię Narodowy Bank Polski, Związek Banków Polskich, banki komercyjne, spółdzielcze, organizacje telekomunikacyjne itd.

Podkreślam, proszę państwa, ten fakt nieprzypadkowo. Projekt tej ustawy był rozpatrywany w Sejmie poprzedniej kadencji, ale nie został przyjęty, ponieważ zakładał, że wydawcą kart płatniczych, pieniądza elektronicznego i agentem rozliczeniowym może być tylko bank lub współpracująca z nim firma. Spotkało się to wówczas z ostrym sprzeciwem wielu podmiotów krajowych, a także organizacji międzynarodowych. Obecna ustawa stwarza im takie możliwości, ale ich działalność obejmuje obligatoryjnym nadzorem Narodowego Banku Polskiego.

Wyłącznie ze względu na zobowiązania wynikające z procesu negocjacji w sprawie członkostwa Polski w Unii Europejskiej przedmiotowa ustawa wprowadza nową, nieznaną na polskim rynku finansowym instytucję pieniądza elektronicznego. Przypomnę, że dotychczas wydawanie pieniądza elektronicznego było czynnością zarezerwowaną wyłącznie dla banków. Z tego względu ustawa nakłada na te instytucje tak samo rygorystyczne, ostrożne normy działalności jak te, które obecnie obowiązują banki, na przykład w przypadku adekwatności kapitałowej ustalając, że minimalne fundusze własne tego rodzaju instytucji nie mogą być niższe niż 1 milion euro. Ponadto instytucje te będą poddane monitorowaniu, nadzorowi Komisji Nadzoru Bankowego. Także z ostrożności przyjęto, że przepisy ustawy dotyczące tej ustawy wejdą w życie dopiero w dniu uzyskania przez Polskę członkostwa w Unii Europejskiej.

Komisje Senatu, w imieniu których występuję, wniosły do ustawy sejmowej poprawki przedstawione Wysokiej Izbie w druku sprawozdawczym nr 163A. Kierownictwo Ministerstwa Finansów uznało merytoryczną zasadność tych poprawek. Proszę więc pozwolić, że nie będę ich szerzej omawiał, z wyjątkiem poprawki dotyczącej skreślenia art. 70 ustawy. Komisje uznały ten przepis za zbędny, ponieważ zasady postępowania w procesie karnym zarówno pokrzywdzonych, jak i sprawców określają w sposób wystarczający przepisy procedury karnej i nie zachodzi potrzeba ich uzupełnienia.

Pani Marszałek, Państwo Senatorowie, w imieniu obu komisji rekomenduję Wysokiej Izbie przyjęcie przedstawionej ustawy, wraz z zaproponowanymi poprawkami. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Proszę o pozostanie jeszcze na miejscu, bo zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów chce skierować takie zapytanie? Nie ma zgłoszeń.

Dziękuję serdecznie.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister finansów.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu pragnę zapytać obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu, a jest nim podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów Jan Czekaj, czy chce zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanej ustawy.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jan Czekaj: Tak.)

Bardzo proszę.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jan Czekaj: Czy można stąd?)

Proszę tutaj, do mównicy.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jan Czekaj: Dobrze.)

Wysoka Izba z przyjemnością popatrzy na ministra.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Jan Czekaj:

Dziękuję bardzo.

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Ministerstwo Finansów, rząd, generalnie rzecz biorąc, zgadza się z poprawkami, które zostały zaproponowane przez Senat. Nie będę w tej chwili omawiał istoty ustawy, dlatego że została ona w sposób znakomity przedstawiona przez senatora sprawozdawcę.

Mamy wszelako jedną uwagę. Proponujemy, aby ponownie rozważyć możliwość utrzymania art. 70. Otóż naszym zdaniem utrzymanie art. 70 byłoby korzystne, gdyż, po pierwsze, zwiększa on ochronę konsumenta, po drugie, nie jest sprzeczny z obowiązującymi przepisami prawa, gdyż prawo karne zna również instytucje pełnomocnika czy przedstawiciela w takich procesach, po trzecie wreszcie, zapis art. 70 ustawy został sformułowany po długotrwałych rozmowach pomiędzy Komendą Główną Policji a Ministerstwem Sprawiedliwości. W związku z tym, biorąc pod uwagę to, co powiedziałem wcześniej, proponowalibyśmy, sugerowalibyśmy Wysokiej Izbie ponowne rozpatrzenie możliwości utrzymania art. 70 w brzmieniu zaproponowanym przez rząd. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze. Proszę o pozostanie jeszcze przy mównicy.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu zwracam się do państwa senatorów z pytaniem, czy chcą państwo skierować do pana ministra zapytania związane z tą ustawą. Nie ma takich pytań. Przepraszam, są.

Bardzo proszę, pan senator Mieczysław Janowski.

Senator Mieczysław Janowski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Panie Ministrze, ja mam takie drobne pytanie dotyczące art. 16 i art. 17. Jest w nich mowa o wydawcy i posiadaczu. Właścicielem wydanej karty płatniczej jest instytucja wydająca, a posiadaczem jest osoba, która ma tę kartę. W języku potocznym ten, kto posiada, jest równocześnie właścicielem. Jak państwo to tutaj rozróżniacie? Czy pan mógłby to skomentować? Dziękuję bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Jan Czekaj:

Ja nie jestem prawnikiem i być może nie będę w stanie wyjaśnić subtelnej różnicy pomiędzy posiadaczem i właścicielem, ale odpowiem tak, jak w tej chwili mogę. Pojęcie "właściciel" jest jednoznacznie zdefiniowane, a posiadaczem jest osoba, która w danej chwili dysponuje rzeczą, czyli możemy na przykład korzystać z czyjegoś samochodu, być jego użytkownikiem, ale nie stanowi on naszej własności. Tak jak powiedziałem, nie jestem prawnikiem i nie chciałbym dawać wykładni prawnej tych dwóch pojęć "właściciel" i "posiadacz", ale ja tak je rozumiem. Prawdopodobnie analogia, której użyłem, nie jest w 100% adekwatna do sytuacji, ale wydaje mi się, że mniej więcej w tych kategoriach można by to było wyjaśniać. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Bardzo proszę, pani senator Kurzępa.

Senator Irena Kurzępa:

Panie Ministrze, nasuwa mi się takie, nie wiem, czy zasadne, pytanie: czy w takim razie ten, kto wszedł w posiadanie takiego instrumentu płatniczego w ten sposób, że go ukradł czy znalazł, także jest posiadaczem? No, bo w tym kontekście chyba tak.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Jan Czekaj:

No nie, nie sądzę, żeby można było to w ten sposób interpretować. Elektroniczne środki płatnicze, karty kredytowe są dokumentami o charakterze imiennym, w związku z czym ich posiadaczem jest osoba, której imię na nich widnieje. Co innego gdyby to był dokument na okaziciela. Mamy na przykład papiery wartościowe na okaziciela i papiery wartościowe imienne. Posiadacz takiego papieru wartościowego na okaziciela jest jego domniemanym właścicielem, choć oczywiście można zakwestionować tę własność, w określony sposób udowadniając, że został on skradziony lub że doszło, powiedzmy, do jakiegoś fałszerstwa. Tak więc myślę, że jeżeli weźmiemy pod uwagę chociażby to, że elektroniczne środki płatnicze, karty kredytowe są dokumentami imiennymi, to jasne będzie, że nie może posługiwać się nimi jakaś inna osoba. Jeżeli coś jest skradzione i jeśli jesteśmy w stanie udowodnić przestępstwo, to tego typu posiadanie chyba z samej natury rzeczy jest posiadaniem niezgodnym z prawem.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Jan Czekaj: Dziękuję.)

Otwieram dyskusję.

Ze względu na fakt, że na listę mówców nikt się nie wpisał, zwracam się do państwa senatorów z pytaniem, czy ktoś, mimo niewpisania się na listę, chce zabrać głos. Nie ma takich osób.

Wobec tego, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Dziękuję bardzo przedstawicielom rządu.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Poprawki do Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dwudziestym piątym posiedzeniu w dniu 5 lipca 2002 r. Do Senatu została przekazana w dniu 5 lipca 2002 r. Marszałek Senatu w dniu 9 lipca 2002 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Ochrony Środowiska. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 165, a sprawozdania komisji w drukach nr 165A i 165B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Ochrony Środowiska, senatora Mieczysława Janowskiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Mieczysław Janowski:

Dziękuję bardzo.

Pani Marszałek! Państwo Senatorowie! Panie Ministrze!

Mam zaszczyt w imieniu Komisji Ochrony Środowiska przedstawić Wysokiemu Senatowi sprawozdanie w sprawie uchwalonej przez Sejm 5 lipca bieżącego roku ustawy o ratyfikacji Poprawki do Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych. Komisja Ochrony Środowiska Senatu Rzeczypospolitej rozpatrywała tę ustawę 9 lipca bieżącego roku, przepraszam, 17 lipca bieżącego roku i po długiej dyskusji przyjęła uchwałę, w której proponuje Wysokiemu Senatowi przyjęcie tej ustawy bez poprawek.

Jeśli pani marszałek pozwoli, to w kilku zdaniach odniosę się do materii ustawy. Upoważnia ona prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do ratyfikacji przyjętej zgodnie z decyzją stron Konwencji bazylejskiej z dnia 22 września 1995 r. poprawki do tej konwencji o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych. Ustawa weszłaby w życie czternaście dni po jej ogłoszeniu.

Poprawka wprowadza zakaz przemieszczania odpadów z krajów rozwiniętych, dysponujących technologiami o zaawansowanym stopniu odzysku lub usuwania odpadów niebezpiecznych, do krajów, które się rozwijają i które z reguły nie są w stanie tych odpadów zagospodarować. Decyzje podjęte przez strony konwencji we wrześniu 1995 r. należy widzieć jako bardzo pozytywne. Zgodnie z tą poprawką kraje rozwinięte powinny wstrzymać eksport niebezpiecznych odpadów przeznaczonych do usuwania w procesach, które nie dają możliwości odzysku czy regeneracji, do tych krajów, które są ubogie, które dopiero się rozwijają. W praktyce zakaz ten obowiązuje kraje należące do Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, OECD.

Dodatkowo od końca 1997 r. kraje rozwinięte miały także zakazać eksportu odpadów niebezpiecznych w celu odzysku do krajów rozwijających się. W sprawie tej decyzji wszystkie strony konwencji osiągnęły konsensus. Będzie ona zatem włączona do tej konwencji jako art. 4a. Ale stanie się tak dopiero wtedy, gdy państwa strony w liczbie co najmniej 3/4 uczestników sygnatariuszy konwencji dokonają tej ratyfikacji. Z informacji, które posiadam, wynika, że dotychczas tę poprawkę ratyfikowało dwadzieścia siedem krajów. Są wśród nich również kraje Europy Środkowowschodniej. Aby poprawka mogła wejść w życie, powinny ją ratyfikować co najmniej sześćdziesiąt dwa państwa.

Jeżeli spojrzymy na tę poprawkę, to okaże się, że jest ona zgodna z obecnie obowiązującą w Polsce ustawą o odpadach z dnia 27 września 2001 r. i w tym zakresie jest zachowana spójność naszego prawa z ustawodawstwem Unii Europejskiej. W kontekście analiz przeprowadzonych w naszej komisji należy również stwierdzić, że wejście w życie ustawy o ratyfikacji tej poprawki nie powinno spowodować znaczących skutków finansowych dla budżetu państwa. Taką opinię przekazali nam przedstawiciele rządu. Stwierdzono także, iż poprawka ta jest zgodna z ustawodawstwem unijnym. Oświadczenie w tej sprawie złożyła pani minister Danuta Hubner.

W kontekście przedstawionych rozważań wnoszę, aby Wysoki Senat przyjął tę ustawę bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, pana senatora Bogdana Podgórskiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Bogdan Podgórski:

Pani Marszałek! Państwo Senatorowie!

Ponieważ mój przedmówca, pan senator Janowski, powiedział już wszystko na temat tej ustawy, chciałbym odnieść się tylko do jednej kwestii, a mianowicie do opinii o zgodności ustawy o ratyfikacji Poprawki do Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych z prawem Unii Europejskiej, podpisanej przez sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej, minister Danutę Hubner, w której stwierdzono co następuje: ratyfikacja Poprawki do Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych stanowi wypełnienie przez Polskę zobowiązań międzynarodowych, a także zobowiązań akcesyjnych. Unia Europejska jest stroną konwencji na mocy decyzji nr 97/640 z 22 września 1997 r. Dokonała ona już ratyfikacji przedmiotowej poprawki, a poszczególne państwa członkowskie ją implementowały. Ratyfikacja poprawki przez Polskę przyczyni się zatem do realizacji obowiązku zbliżenia ustawodawstwa polskiego do acquis Unii Europejskiej.

Omawiana ustawa została rozpatrzona na posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej 19 lipca 2002 r.

Wysoki Senacie, w imieniu komisji wnoszę o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze. Proszę jeszcze o pozostanie na miejscu, bowiem zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie.

Dziękuję bardzo.

(Senator Bogdan Podgórski: Dziękuję.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych oraz minister środowiska.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu pragnę zapytać obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu, czy chce zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanej ustawy. Jest z nami podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, pan Sławomir Dąbrowa.

Panie Ministrze, czy chce pan zabrać głos?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Sławomir Dąbrowa: Nie, dziękuję.)

Dziękuję bardzo.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu pragnę zapytać państwa senatorów, czy chcą skierować zapytania adresowane do przedstawiciela rządu, dotyczące ustawy.

Bardzo proszę, pani senator Genowefa Grabowska.

Senator Genowefa Grabowska:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Chciałabym skierować swoje pytanie do ministra środowiska. Jest ono związane się z treścią poprawki, czyli z art. 4a, który nakłada na Polskę - w momencie przyjęcia tej poprawki, a to za chwilę nastąpi - obowiązek wprowadzenia zakazu wszelkiego rodzaju transgranicznych przemieszczeń odpadów niebezpiecznych przeznaczonych do dalszych operacji itd. Rozumiemy, że skuteczność tego przepisu zależy nie tylko od wprowadzenia zakazu do konwencji, ale także od respektowania tego zakazu, co ma znaczenie zwłaszcza przy analogicznych przepisach związanych z naszym wejściem do Unii Europejskiej, czyli acquis communautaire. Dlatego chciałabym zapytać pana ministra, jakie konkretne działania będą towarzyszyły wprowadzeniu zakazu, który jest zawarty w tymże artykule. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo.

Przepraszam, że nie przywitałam ministra środowiska, ale nie odnotowano pana obecności. Proszę państwa, jest z nami pan Krzysztof Zaręba.

Proszę, Panie Ministrze.

Główny Inspektor
Ochrony Środowiska
Krzysztof Zaręba:

Pani Marszałek! Państwo Senatorowie!

Chciałbym powiedzieć, że te sprawy są regulowane w jednorazowych, wydawanych, że tak powiem, na określony wniosek zezwoleniach.

Cały międzynarodowy ruch transgraniczny odpadów niebezpiecznych odbywa się pod dosyć ścisłą kontrolą wszystkich organów ochrony środowiska w państwach unijnych i w państwach OECD. W związku z tym, jeżeli ktokolwiek chce wywieźć od nas bądź wprowadzić na nasz teren lub tranzytowo przeprowadzić przez Polskę jakikolwiek transport odpadów niebezpiecznych, musi uzyskać zezwolenie, i to zezwolenie wszystkich stron. Tak więc jest to dosyć ścisła kontrola.

Chciałbym zapewnić, że zarówno pod moimi rządami jako głównego inspektora ochrony środowiska - pani marszałek za bardzo mnie awansowała, bo aż na ministra, ale myślę, że minister Żelichowski mi wybaczy to wystąpienie tutaj w takim, że tak powiem, drobnym podwyższeniu - jak i pod rządami mojego poprzednika, nigdy nie zdarzył się przywóz do Polski odpadów niebezpiecznych. Od nas zaś wywozimy odpady niebezpieczne, przede wszystkim do spalania w instalacjach niemieckich, holenderskich i francuskich. Cały ten proces jest rejestrowany, my rozliczamy się z tego, te rzeczy są monitorowane nie tylko w kraju, ale także w Unii, a więc jest to proces pod bardzo, bardzo ścisłą kontrolą.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo.

Czy ta odpowiedź satysfakcjonuje panią senator?

Senator Genowefa Grabowska:

Znam ten mechanizm, o którym poinformował nas pan główny inspektor. Chodziło mi raczej o praktykę, o to, czy są służby, które w terenie są w stanie zidentyfikować te odpady, bo słyszymy - prasa nas ciągle epatuje takimi informacjami - że znów znaleziono kolejną dostawę, kiedy to pod szyldem farb, rozpuszczalników znajdowały się niebezpieczne substancje. Dlatego pytałam, czy przyjęcie tej poprawki zmieni cokolwiek w praktycznym realizowaniu ochrony terytorium polskiego przed napływem tego typu substancji, czy też będzie tak, jak do tej pory. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Bardzo proszę.

Główny Inspektor
Ochrony Środowiska
Krzysztof Zaręba:

Pani Senator, to jest inny problem niż ten, który wynika z poprawki, To jest problem szczelności granic i tego, czy służby wewnętrzne działają na tyle sprawnie, by wszystko zidentyfikować.

Nie jesteśmy w tej chwili w takiej sytuacji, żebyśmy mogli powiedzieć, że stuprocentowo wykrywamy wszystkie takie sprawy. Chcę jednak powiedzieć, że nasze służby są dosyć sprawne. Inspekcyjne służby ochrony środowiska liczą około dwóch i pół tysiąca ludzi, mamy szesnastu wojewódzkich inspektorów i trzydzieści trzy delegatury wojewódzkie, czyli generalnie nasze służby funkcjonują w sieci starych województw, wystarczającej, by dosyć szczelnie pokryć kraj. W przeszłości, kiedy mniej, że tak powiem, zwracano na to uwagę i kiedy dopuszczano do importu odpadów niebezpiecznych, szczególnie chemikaliów, kiedy wprowadzano mieszaninę odpadów chemicznych jako chemiczne środki do produkcji farb, rozpuszczalników i innych rzeczy tego typu, takie sytuacje się zdarzały. My takie sprawy wykrywamy.

Chciałbym również powiedzieć, że prowadzimy dosyć ścisłą rejestrację i likwidację mogielników, czyli tych miejsc, gdzie w przeszłości gromadziło się niebezpieczne środki chemiczne. Ale choć zlikwidowaliśmy w ostatnim okresie trzydzieści sześć mogielników, zostało zidentyfikowanych bodaj szesnaście nowych. Widać więc, że są to niestety sprawy dynamiczne, płynne. Nie mogę z tego miejsca powiedzieć, że wszystko mamy idealnie rozpoznane. Jest jednak prawdą, że ta poprawka porządkuje pewne rzeczy, uszczelnia i uczula, a także niejako zobowiązuje nas do tego, ażebyśmy w większym stopniu razem ze służbami celnymi i granicznymi pilnowali tych rzeczy. W przyszłym roku będziemy to w sposób szczególny kontrolować razem z nowo utworzoną w tym roku Inspekcją Transportu Drogowego - taka inspekcja jest w tej chwili tworzona. Planujemy, że w przyszłym roku wspólnie z tą inspekcją będziemy kontrolować transporty drogowe z niebezpiecznymi ładunkami w sposób bardziej dokładny, aniżeli się to do tej pory odbywało. Tyle mogę na ten temat powiedzieć.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Czy pani senator jest już usatysfakcjonowana?

(Senator Genowefa Grabowska: Tak, dziękuję za odpowiedź.)

Dziękuję bardzo za odpowiedź.

(Główny Inspektor Ochrony Środowiska Krzysztof Zaręba: Dziękuję bardzo.)

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze pytania ze strony państwa senatorów? Nie ma.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu. Wnioski te muszą być złożone na piśmie do zamknięcia dyskusji nad daną ustawą.

Przypominam też, że połączone komisje będą rozpatrywać tylko te wnioski, które zostały złożone do zamknięcia dyskusji na piśmie do marszałka Senatu.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Januarego Bienia.

Senator January Bień:

Pani Marszałek! Państwo Senatorowie!

Konwencja bazylejska o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych dotyczy w szczególności ryzyka szkód dla zdrowia ludzkiego i środowiska powodowanych przez odpady niebezpieczne, co zostało podkreślone w preambule. Podkreśla się tam także, że skutecznym sposobem ochrony zdrowia i środowiska przed niebezpieczeństwami jest redukcja wytwarzania odpadów do minimum, zarówno w kategoriach ilościowych, jak i biorąc pod uwagę potencjalne zagrożenia. Dlatego też tak dużą wagę przywiązywano do uchwalania naszej ustawy o odpadach z 27 kwietnia 2001 r., która wyraźnie formułuje zadania i obowiązki dotyczące polityki gospodarowania odpadami, w szczególności obowiązki władz regionalnych i samorządowych, przy opracowywaniu planów gospodarki odpadami, w tym także, a może przede wszystkim, odpadami niebezpiecznymi. Stanowi to wypełnienie zobowiązań międzynarodowych oraz dostosowuje nasze prawo do prawa unijnego, ponieważ przywołana przeze mnie ustawa o odpadach z kwietnia ubiegłego roku musi być uzupełniona normami zgodnymi z zasadami obrotu odpadami niebezpiecznymi w zakresie międzynarodowym.

W świetle art. 66 ustawy o odpadach wywóz odpadów niebezpiecznych za granicę jest dopuszczalny za zezwoleniem głównego inspektora ochrony środowiska. Dopuszczenie przez ustawę możliwości wywozu odpadów niebezpiecznych za granicę czyni ją w tym zakresie niezgodną z postanowieniem poprawki, jeśli oczywiście będzie ona uchwalona. Dlatego też ratyfikacja poprawki spowoduje konieczność nowelizacji ustawy, czyli czeka nas następna nowelizacja, a z nią konieczność takiego postępowania w zakresie odpadów niebezpiecznych, by było ono bezpieczne dla środowiska. Z tego względu celowe wydaje się rozważenie przeniesienia z ustawy do rozporządzenia ministra właściwego do spraw środowiska części uregulowań znajdujących się w załącznikach dotyczących warunków uznania odpadów za niebezpieczne. Umiejscowienie tych spraw w rozporządzeniach, jak ma to miejsce w prawodawstwie Unii Europejskiej, na pewno spowoduje, iż rzadziej będzie konieczna nowelizacja ustawy. Wejście w życie tej poprawki spowoduje, że także nasz kraj nie będzie zagrożony przywozem odpadów niebezpiecznych.

Chciałbym jeszcze raz zwrócić uwagę Wysokiego Senatu na problem możliwości technologicznych. W art. 18 konwencji, "Aneksy i poprawki do nich", zawarty jest zapis, że aneksy będą dotyczyć tylko spraw naukowych, technicznych i administracyjnych. Chciałbym zwrócić uwagę na tę pierwszą sprawę, czyli problemy nauki. Technologia wtórnego wykorzystania lub utylizacji odpadów niebezpiecznych zależy przede wszystkim od osiągnięć naukowych. Dlatego w nowelizacji ustawy o odpadach powinna znaleźć się także sprawa dotycząca odzyskiwania produktów użytecznych. Stosowanie nowych technologicznie metod unieszkodliwiania odzysku, w tym nowoczesnych metod fizykochemicznych, na przykład wysokotemperaturowych, jest korzystniejsze dla środowiska niż gromadzenie odpadów niebezpiecznych. Jednakże wymaga to zaangażowania określonych środków organizacyjnych oraz zmian układu finansowania w zakresie nienaruszającym zwiększania kosztów przewidzianych na naukę. W dotychczasowej działalności resorty zajmujące się ochroną środowiska poświęcają gospodarce odpadami wiele uwagi, ale przy ograniczonych środkach finansowych. Sądzę, że zarówno resort środowiska, jak i nauki - mam tu na myśli Komitet Badań Naukowych - powinny więcej uwagi poświęcić mobilizacji technologicznej w dziedzinie ochrony środowiska poprzez skoncentrowanie sił i środków przeznaczonych na tę działalność, dotychczas umiejscowioną w kilku zespołach problemowych. Koncentracja pozwoli na lepsze wykorzystanie kadry naukowej, warsztatu naukowego oraz środków finansowych rozdzielonych na określone zadania o dużym stopniu szczegółowości. Nie przynosi to zamierzonego efektu, efektu, jak widać na przedstawionym przykładzie, potrzebnego i oczekiwanego.

Wrócę jednak do poprawki do konwencji. Uważam ją za słuszną i proszę Wysoki Senat o poparcie i przyjęcie jej bez uwag. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Panie Senatorze Wielowieyski, ja bardzo proszę o przestrzeganie regulaminu i niekonsumowanie kanapek podczas obrad.

Czy są jeszcze zgłoszenia do dyskusji? Czy ktoś z państwa senatorów chce jeszcze zabrać głos? Nie ma chętnych.

Zatem zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji Poprawki do Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Dziękuję panu ministrowi, dziękuję panu głównemu inspektorowi za udział w obradach.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dwudziestym szóstym posiedzeniu 18 lipca 2002 r. Do Senatu została przekazana 19 lipca bieżącego roku, a marszałek Senatu 22 lipca, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 174, a sprawozdanie komisji w druku nr 174A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury senatora Andrzeja Anulewicza o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Bardzo proszę.

Senator Andrzej Anulewicz:

Pani Marszałek! Państwo Senatorowie!

Mam zaszczyt w imieniu Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi przedstawić Wysokiej Izbie sprawozdanie o uchwalonej przez Sejm w dniu 18 lipca 2002 r. ustawie o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru.

Państwo Senatorowie, Sejm Rzeczypospolitej w dniu 21 czerwca 2001 r. uchwalił ustawę o regulacji rynku cukru. Sytuacja na rynku cukru w Polsce jest znana, ogólnie można powiedzieć, że jest ona trudna i pogarsza się wraz z upływem czasu. Polskie cukrownie tracą płynność finansową, pracownicy przemysłu cukrowniczego tracą pracę, wzrastają koszty funkcjonowania tego przemysłu, a polska gospodarka coraz częściej ponosi straty. W związku z tym zachodzi konieczność wprowadzenia nowelizacji ustawy o regulacji rynku cukru.

Szanowni Państwo, od dłuższego czasu toczy się debata na temat polskiego cukru. Politycy w tej debacie często zbijają kapitał polityczny, naukowcy piszą rozprawy naukowe, a problemy tkwią w dwóch w zasadzie sprawach. Mianowicie w chwili obecnej rynek cukru w Polsce jest rozregulowany, a ustalenia zapisane w ustawie o regulacji rynku cukru - mam na myśli cenę minimalną - nie są stosowane. Dzisiaj w Polsce w sklepach, w supermarketach można kupić cukier w cenie od 1 zł 50 gr w detalu, a cena minimalna ustalona jest na 2 zł. Polskie cukrownie, będące w bardzo trudnej sytuacji ekonomicznej, decydują się, łamiąc prawo, na sprzedawanie cukru po tak niskich cenach, rywalizując jednocześnie ze sobą.

Druga sprawa. W ciągu kilkunastu miesięcy nie udało się stworzyć silnego holdingu, silnej spółki cukrowej. Na pewno będą pytania do ministra skarbu, co było tego przyczyną, czy można było Polski Cukier skonsolidować w jednej spółce, w jednym silnym podmiocie.

Wysoka Izbo, nowelizacja ustawy o regulacji rynku cukru w zasadzie sprowadza się do tych dwóch spraw. Pozwolę sobie zwrócić uwagę na art. 1 zmianę drugą, w której jest zapis, iż producenci cukru i inni przedsiębiorcy są zobowiązani sprzedawać cukier na rynku krajowym po cenach wyższych niż cena interwencyjna. Szanowni Państwo, ten zapis jest wsparty kolejnymi, w których jest mowa o sankcjach w przypadku sprzedaży cukru po cenach niższych niż cena interwencyjna.

Kolejny zapis, bardzo ważny, nakłada na ministra skarbu obowiązek niezwłocznego utworzenia krajowej spółki cukrowniczej. W następnych artykułach ustalono zasady powołania Krajowej Spółki Cukrowej.

Jak wspomniałem, debata nad tą ustawą - również na posiedzeniu Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w dniu 23 lipca i na wspólnym posiedzeniu w dniu 24 lipca - była bardzo burzliwa i miała szeroki zakres. Uczestniczyli w niej przedstawiciele polskich plantatorów, pracowników cukrownictwa, izby rolniczej i innych organizacji, pracujących na rzecz rolnictwa i przemysłu cukrowniczego. W wyniku debaty we wspólnym głosowaniu Komisja Skarbu Państwa i Infrastruktury oraz Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi zdecydowały, aby zarekomendować Wysokiej Izbie przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Komisje głosowały w sposób następujący: za przyjęciem ustawy bez poprawek było jedenaście głosów, przeciw przyjęciu - trzy głosy.

Mam zatem prawo zarekomendować Wysokiej Izbie przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję, Pani Marszałek.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Proszę jeszcze o pozostanie przy mównicy, bo zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy. Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać pytanie? Nie ma chętnych.

Dziękuję bardzo.

(Senator Andrzej Anulewicz: Dziękuję, Pani Marszałek. Dziękuję, Wysoka Izbo.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister skarbu państwa.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu, pragnę zapytać obecną na posiedzeniu panią minister Małgorzatę Ostrowską z Ministerstwa Skarbu Państwa, czy chce zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanej ustawy. Przy okazji serdecznie witam panią minister.

Bardzo proszę. Zapraszam.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska:

Dziękuję serdecznie, Pani Marszałek. Dzisiaj jest mój chrzest bojowy w Senacie w tej nowej roli.

Mam zaszczyt w imieniu rządu przedstawić i rekomendować państwu rozwiązanie, o którym był uprzejmy przed chwilą mówić pan senator sprawozdawca.

Przypomnę krótko losy tej ustawy. Rząd koalicyjny przedstawił pełną nowelizację ustawy w zakresie art. 20, który mówi o nowym sposobie powołania Krajowej Spółki Cukrowej, zakładając jak gdyby trójszczeblowy sposób jej powoływania. Ta ustawa nie znalazła uznania wśród posłów i z wielkim trudem udało się ją skierować do prac w podkomisji. Podkomisja rekomendowała jej odrzucenie. To samo proponowały potem połączone komisje. Na podstawie przedłożenia rządowego powstał pomysł poselski, który jest przedkładany państwu senatorom w dniu dzisiejszym.

Właściwie dotyka on dwóch kwestii: sprawy merytorycznej, głównej i zasadniczej, która była treścią przedłożenia rządowego, czyli słynnego art. 20, mówiącego o sposobie powołania Krajowej Spółki Cukrowej. Posłowie dodatkowo rozszerzyli zakres tematyczny tej ustawy o niektóre fragmenty dotyczące ustawy o regulacji, która tak naprawdę jest domeną ministra rolnictwa, biorąc pod uwagę sytuację na rynku związaną z nadwyżką 270 tysięcy t cukru i całkowitym rozchwianiem między popytem a podażą, czego wyrazem są wspomniane przez pana senatora niskie ceny. Długo można by opowiadać, jak wygląda dzisiaj ten rynek. Jeżeli będą szczegółowe pytania, to bardzo chętnie na nie odpowiem.

Odniosę się teraz szczegółowiej do art. 20, który mają państwo przed sobą. Otóż ten zapis zakłada skrócenie drogi prowadzącej do powstania Krajowej Spółki Cukrowej. Dzisiaj sytuacja jest anormalna. W ustawie matce, czyli tej właściwej ustawie założono, że minister skarbu niezwłocznie wniesie wszystkie spółki cukrowe wymienione w poszczególnych punktach tej ustawy do Krajowej Spółki Cukrowej. Minister nie może jednak tego zrobić, ponieważ w przypadku części cukrowni nie mamy prawa wykonywać praw z akcji ze względu na toczące się procesy sądowe. Chodzi przede wszystkim o Śląską Spółkę Cukrową, która jest jak gdyby kością niezgody. Sytuacja jest taka. Jeżeli minister chciałby wykonać literalnie zapis ustawy i wnieść wszystkie te spółki, to żaden sąd rejestrowy tego nie zarejestruje, bo związana z tym będzie ewidentna wada prawna. Po prostu część aktywów jest jak gdyby zastawiona i do czasu rozstrzygnięcia przez sąd nie mamy prawa nią dysponować. Byłoby to właściwie działanie zupełnie bez sensu, nie zakończyłoby się sukcesem. Z kolei powołanie tylko części spółek również nie wypełniałoby całej treści dzisiaj obowiązującej ustawy.

Proponujemy, żeby nie czekać już na rozstrzygnięcia sądowe - sprawy sądowe się toczą - tylko zrobić krok do przodu. Chcemy na bazie tych spółek, które nie są obciążone prawnie i funkcjonują bez żadnych ograniczeń prawnych, stworzyć Krajową Spółkę Cukrową, zaznaczając jednak, że w momencie przywrócenia przez rozstrzygnięcie sądu prawa do wykonywania praw z akcji w przypadku Śląskiej Spółki Cukrowej i innych spółek, zostaną one wniesione w celu podwyższenia kapitału istniejącej już Krajowej Spółki Cukrowej.

Żeby przerwać pat prawny i dać ministrowi skarbu państwa możliwości prawnego działania, mam zaszczyt rekomendować państwu to przedłożenie, dziękując za uwagę i prosząc o ewentualne pytania.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Pani Minister.

Proszę jeszcze o pozostanie przy mównicy, bo zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu pragnę zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chce zgłosić z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnego przedstawiciela rządu, oczywiście związane z omawianą ustawą.

Jest kilka pytań.

Bardzo proszę, pan senator Chronowski.

Senator Andrzej Chronowski:

Pani Marszałek! Pani Minister!

W art. 20 chcecie państwo powołać Krajową Spółkę Cukrową poprzez podwyższenie kapitału zakładowego jednej ze spółek cukrowych utworzonej w drodze odpowiedniego artykułu. Moje pytanie zasadnicze jest takie: która to będzie spółka? I czy nie obawiacie się państwo, że wywołacie w tym momencie olbrzymie konflikty między spółkami?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska: Pan pyta pewnie z uwagi na własne doświadczenia, więc... Przepraszam, mam odpowiadać od razu?)

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Oczywiście, Pani Minister.

Bardzo proszę.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska:

Dziękuję bardzo.

Oczywiście, że ten problem się pojawi, bo dzisiaj każdy region chciałby mieć u siebie siedzibę krajowej spółki i zarząd. I nawet wczoraj na posiedzeniu senackiej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi pojawił się taki wątek, aby dopisać poprawkę wskazującą wprost, która spółka ma być tą łączącą. Ja się zaczęłam wtedy trochę śmiać mówiąc, że właściwie to trzeba by tu jeszcze zapisać adres i numer telefonu prezesa, że jego też powinniśmy zapisać w tej ustawie. Rzeczywiście, ma pan rację, na pewno będzie w tej chwili sporo dyskusji na temat tego, gdzie będzie siedziba i kto ma być szefem tego nowo powoływanego podmiotu.

Moje zdanie jest takie. Dzisiaj nie ma rozstrzygnięcia co do tych kwestii, natomiast systemowo będę proponowała - i już o tym rozmawiałam z panem ministrem Kaczmarkiem - aby dać szanse na bardzo dobry kontrakt menedżerski dla grupy zarządzającej, która tak naprawdę będzie musiała dokonywać ogromnej pracy, bo będą przeprowadzane dwie operacje, z jednej strony restrukturyzacja, a z drugiej strony łączenie spółek. A więc musi to być na pewno dobry, silny zarząd i musi on mieć wsparcie właściciela, jeśli chce dokonać tej dużej operacji. Nie odpowiem dzisiaj panu senatorowi, kto i gdzie. Przymiarek w tej chwili nie ma. W tej chwili najważniejsze są sprawy merytoryczne, trzeba dać tutaj prawne podstawy, żeby w ogóle przystąpić do dzieła.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Bardzo proszę, pan senator Szafraniec.

Senator Jan Szafraniec:

Pani Minister, z różnych źródeł docierają do mnie informacje, z których wynika, że zagraniczne koncerny cukrowe nie wywiązują się z zawartych umów prywatyzacyjnych i nie dotrzymują zobowiązań w zakresie pakietów inwestycyjnych i pracowniczych. Czy rząd ma tego świadomość i czy istnieją jakieś możliwości sankcjonowania tego typu działalność?

Następne pytanie. Proszę o potwierdzenie albo zaprzeczenie, że cukrownie z udziałem kapitału zagranicznego sprzedają cukier poniżej ceny minimalnej.

Kolejne pytanie: czy jest możliwość zdjęcia z rynku nadwyżki cukru z kwoty A? Posługuję się tu przykładem Cukrowni "Łapy", która twierdzi, że bez tych działań nie ma szans na rozwiązanie problemu, a dalsze funkcjonowanie spółki może być bardzo mocno zagrożone. Przy cenach skupu cukru utrzymujących się na poziomie 1 tysiąca 700 zł za 1 t pod koniec roku obrotowego 2001-2002 spółka może mieć straty rzędu prawie 8 milionów zł. Obecnie minimalna cena cukru wynosi 2 tysiące zł za 1 t. Czy ta sprzedaż poniżej ceny minimalnej nie nadweręży tej spółki? I czy rzeczywiście jest możliwość zdjęcia z rynku nadwyżki cukru z kwoty A, żeby uregulować tę sprawę?

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska:

Dziękuję za to pytanie, Panie Senatorze. Mam w tym momencie ogromną satysfakcję mogąc państwu powiedzieć, że w dniu wczorajszym w Ministerstwie Skarbu Państwa zostało wreszcie podpisane porozumienie wszystkich producentów, po kilku miesiącach ciężkiej pracy i negocjacji. Treść tego porozumienia zawarłam w opinii do rozporządzenia ministra rolnictwa, sugerując, aby rozwiązania tam proponowane stały się przedmiotem tegoż rozporządzenia. Do ministra rolnictwa należy teraz decyzja, czy wyjdzie naprzeciw oczekiwaniom producentów, którzy się porozumieli co do zdjęcia nadwyżki, czy też nie. Taka jest sytuacja. Przekazałam to porozumienie na ręce pana premiera Kalinowskiego. Wydaje się więc, że wreszcie jest co do tego wola ze strony producentów.

Jednak nie było łatwo. Osobiście uczestniczę w tych rozmowach od kilku miesięcy, po to między innymi, żeby pomóc spółkom skarbu państwa. Mam przecież zaszczyt je nadzorować i widzę ich trudną sytuację, wynikającą z tego rozchwiania rynku. Dlatego im szybciej do tego porozumienia dojdzie, im szybciej ono się skonkretyzuje i sfinalizuje, tym lepiej. Bo jest tak, jak pan mówi, dzisiaj jest trudna sytuacja. Nie tylko zagraniczne spółki sprzedają poniżej ceny minimalnej, polskie też. I tak naprawdę pytanie o to, gdzie jest ta nadwyżka cukru, cały czas pozostaje otwarte. Bo jak był taki pomysł, żeby "zaaresztować" cukier, po prostu trzymać w magazynach i nie sprzedawać, żeby rynek się wyczyścił i cena poszła do góry, to się okazało, że z nadwyżki 270 tysięcy t, o których jest cały czas mowa, raptem się zrobiło 70 tysięcy t, nikt się nie chciał przyznać do tego, że ma więcej cukru.

Dlaczego jest taka sytuacja? Wszyscy tu wszystkich po trosze oszukują. Polskie cukrownie - bo szczególnie te mają kłopoty - płacą cukrem za swoje zobowiązania. Płacą cukrem bankom, bo cukier jest przewłaszczony, płacą nim za węgiel, za kamień wapienny, za nasiona itd., za to wszystko, co jest potrzebne do produkcji. I co się dzieje w tym momencie? Cena minimalna 2 zł obowiązuje tylko i wyłącznie producenta cukru, czyli cukrownie. Ale jak już cukrownie oddadzą ten cukier komuś innemu, na przykład bankowi, który ma ten cukier przywłaszczony, to banku już nie obowiązuje cena 2 zł. I on sprzedaje, bo musi uwolnić sobie gotówkę - zresztą na tę gotówkę czeka cukrownia, bo z reguły są to transakcje łączone - i wtedy się okazuje, że musi sprzedać poniżej tej ceny, bo taka jest cena rynkowa. Nikt za więcej tego cukru nie kupi. Tworzy się tu błędne koło. Cukrownie są oskarżane, i słusznie, o to, że sprzedają poniżej ceny minimalnej, grożą im i spotkały je już sankcje ze strony urzędu kontroli skarbowej, który naliczył kary za nieprzestrzeganie ceny minimalnej, jaka jest określona w ustawie, ale na rynku praktycznie nikt od nich tego wprost nie kupi. Trwa taki chocholi taniec i trzeba to faktycznie przeciąć. Stąd bardzo mi zależało na tym, żeby doszło do porozumienia producentów. Wiążę z nim duże nadzieje.

Duże nadzieje wiążę też z tą poprawką, którą państwo mają zapisaną u siebie jako pierwszą, dotyczącą zmiany w tej części regulacyjnej. Teraz cena będzie obowiązywała i tych, którzy sprzedają, i wszystkich innych, a więc nie będzie można sprzedawać cukru poniżej ceny interwencyjnej, raczej powyżej. Taka idea towarzyszyła posłom wnoszącym tę poprawkę. Chodziło o to, żeby nie było właśnie takiej sytuacji, o jakiej w tej chwili opowiadam.

Jeżeli już chcemy tutaj oskarżać i w ogóle wchodzić w tego typu retorykę, to trzeba oskarżać wszystkich. Wszystkich, ponieważ na rynku z pewnością jest za dużo cukru, ale wynika to z kilku czynników. Poza oczywistą nadprodukcją cukru białego trzeba też wspomnieć o tym, że spadło spożycie cukru w Polsce. Ponadto na rynku pojawiło się sporo izoglukozy; to taki środek zastępczy używany zamiast cukru szczególnie do produkcji napojów. Dochodzi tu jeszcze oczywiście kwota cukru z importu, który musimy wwieźć do kraju zgodnie z podpisanymi umowami międzynarodowymi. Chodzi tu przede wszystkim o umowę z WTO, która przed laty było podpisana. Musimy teraz te kontrakty realizować. Tak więc i spadek spożycia, i pewne ograniczenie potrzeb przemysłu spożywczego, w którym cukier zastępuje często izoglukoza, plus oczywiście wyprodukowanie większej ilości, niż wskazywał limit, to wszystko wpłynęło na to, że mamy nadwyżkę. A jest jeszcze jedno źródło nadwyżki. Mianowicie są potwierdzone dokumenty, z których wynika, że część cukrowni nie wyeksportowała kwoty C, czyli tej części bezpośrednio przeznaczonej na eksport. Suma tych wszystkich zdarzeń spowodowała to, co mamy dzisiaj.

Czas już uporządkować ten rynek, bo rynek w Europie jest uregulowany. I muszę państwu powiedzieć, że mnie jest zawsze bardzo przykro, kiedy uświadamiam sobie fakt, iż Unia Europejska stworzyła swój regulowany rynek cukru na podstawie starej polskiej przedwojennej ustawy. Czyli oni wyciągnęli naukę z naszych doświadczeń, a my dzisiaj mamy kłopot z uregulowaniem tego rynku.

Może uporządkuję te dwie kwestie. Sprawy własnościowe są dzisiaj jakby na pierwszym planie i odsuwają na dalszy plan najważniejsze sprawy dotyczące rentowności przemysłu. Mamy tutaj bardzo wiele publicznych i politycznych debat na temat Polskiego Cukru jako tej spółki, która ma być antidotum na wszystko. A więc chcemy jak najszybciej utworzyć tę spółkę, w takich warunkach, jakie mamy dzisiaj, ale chcemy też, aby ona miała szanse. A żeby miała szanse, to rynek musi być naprawdę dobrze uregulowany. Wtedy nawet z tym limitem, który będzie posiadała, powinna spokojnie sobie poradzić w tym konkurencyjnym otoczeniu. Ale musi to być rentowna firma, oparta na dobrych przesłankach ekonomicznych.

(Senator Jan Szafraniec: Proszę jeszcze o odpowiedź na pierwsze pytanie.)

Proszę je przypomnieć.

(Senator Jan Szafraniec: Chodzi o te umowy...)

Panie Senatorze, badania jeszcze w tej chwili trwają. Chcemy dokonać pełnej oceny zobowiązań podjętych przez inwestorów zagranicznych, bo są sygnały, że różnie one się z nich wywiązują. Na razie z informacji, które teraz mam - ale są one jeszcze niepełne - nie wynikają jakieś rażące uchybienia. Myślę, że będę w stanie odpowiedzieć państwu na to już po wakacjach parlamentarnych, bo w tym czasie prace mają być zakończone. Obiecałam już posłom, że dostarczę pełen materiał mówiący o wynikach tej kontroli, a więc tak samo chętnie przekażę ten materiał do Senatu, jeśli będzie pan uprzejmy go przyjąć.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Bardzo proszę, pan senator Janowski.

Senator Mieczysław Janowski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Pani Minister, mam dwa pytania. Jedno dotyczy kwestii, która była już dziś omawiana. Senat mianowicie analizował ustawę o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego. Czy przyjęte w tej ustawie rozwiązania dające możliwość przekazania za częściową odpłatnością lub bezpłatnie części zapasów, w tym także, jak rozumiem, cukru, ułatwią sytuację na tym rynku?

Drugie pytanie dotyczy art. 20 ustawy, którą nowelizujemy. Dodajemy tam ust. 1c, w którym z imienia została wymieniona Śląska Spółka Cukrowa...

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska: I inne.)

Pozostałe nie zostały wymienione z imienia. Czym państwo kierowaliście się, wymieniając jedną, a innych nie? Ponadto użyliście państwo tutaj sformułowania "będących w sporze". To określenie oznacza pewną ciągłość. Ale kiedy "będących w sporze"? Bo może być tak, że coś się zakończy, a kolejna cukrownia wejdzie w spór. Czy to więc nie jest, Pani Minister, niebezpieczny zapis? Bo wydaje mi się, że jest tu pewne zagrożenie - państwo coś uzgodnicie, a potem ktoś inny wejdzie w spór, a więc problem będzie ciągle rozwijany. Dziękuję bardzo.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska:

Panie Senatorze, zacznę od drugiego pytania. Ten ust. 1c został napisany właściwie po to, żeby postawić kropkę nad "i", jeżeli chodzi o intencje polityczne, bo tak naprawdę zawartość merytoryczna tego zapisu jest skonsumowana w ust. 1 i to on wszystko rozstrzyga. Ale posłowie, że tak powiem, chcieli mieć pewność, iż w wypadku zakończenia sporu sądowego w sprawie Śląskiej Spółki Cukrowej i w razie wygranej skarbu państwa ta spółka zostanie wniesiona do spółki Polski Cukier. I ze względu na to ten zapis potwierdzający intencje poselską znalazł się w ustawie.

Poza tym mówi się tam o innych cukrowniach, dlatego że w ustawie zasadniczej, głównej, to znaczy w ustawie o regulacji rynku cukru, dotyczącej przekształceń w przemyśle cukrowniczym - gdyby pan był uprzejmy na nią spojrzeć - jest odwołanie do spółek, które będą przedmiotem łączenia w celu utworzenia spółki Polski Cukier. Są tam wymienione cztery holdingi cukrowe. A więc tu musiała być oddzielnie wymieniona ta Śląska Spółka Cukrowa, a inne nie były przywoływane w tym artykule. Trzeba to zatem czytać spójnie. To jest pierwsza kwestia.

Jeżeli zaś chodzi o drugą sprawę, to odpowiem panu następująco. Rząd celowo nie wnosił pełnej nowelizacji ustawy o regulacji rynku cukru, uwzględniając doświadczenia z prac parlamentarnych poprzednich kadencji i wychodząc z założenia, że jednak dobrze jest oddzielać materię związaną z przekształceniami własnościowymi od materii regulacyjnej. To, że te trzy chyba ustępy znalazły się w propozycjach państwu przedkładanych, wynika tylko z bieżącej sytuacji na rynku, o czym już mówiłam. Ale na jesień zapowiadana jest pełna nowelizacja tej części regulującej i tam właśnie kwestie, o których był pan uprzejmy powiedzieć - czyli kwestia Agencji Rynku Rolnego i jakiegoś wspólnego, że tak powiem, mechanizmu, działającego między agencją a rynkiem cukru, bo o tym dzisiaj mówimy - na pewno będą uwzględnione. Będzie tam również opisana kwestia ceny interwencyjnej oraz zakres interwencji Agencji Rynku Rolnego. Bo chcę przypomnieć, że zgodnie z obecną ustawą agencja może, ale nie musi interweniować. To jest oczywiście uzależnione od tego, czy dysponuje ona odpowiednimi środkami i jaka jest sytuacja na rynku. Dzisiaj rynek cukru w Polsce jest w takim stanie, że właściwie aż prosi się o to, żeby agencja zainterweniowała, ale niestety nie ma ona na to środków. I stąd tyle kłopotów.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo.

Bardzo proszę, pan senator Sztorc.

Senator Józef Sztorc:

Mam do pani minister takie pytanie: czy nie uważa pani, że na podstawie obowiązujących do dziś dnia aktów prawnych można było tę Krajową Spółkę Cukrową powołać wcześniej? Czy my musimy to regulować taką ekstraustawą? Bo powszechnie panuje opinia, że tę spółkę dało by się utworzyć wcześniej, tylko że w Ministerstwie Skarbu Państwa jest jakaś grupa urzędników celowo to blokujących. Ja uważam, że minister skarbu, dysponując akcjami tych czterdziestu kilku cukrowni, mógł tę spółkę utworzyć już dawno temu. Jeżeli tak nie jest, to bardzo proszę o rzeczową odpowiedź, że wcześniej nie dało się tego zrobić. Dziękuję.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska:

Panie Senatorze, ja już to wyjaśniałam. Jest pat prawny. A gdy jest pat, to zawsze są dwie strony: jedna uważa, że było można, a druga, że nie było można. A prawników mamy i po tej pierwszej stronie, i  po drugiej. Na pewno bezsprzeczny jest fakt, że gdybyśmy dzisiaj poszli do sądu, chcąc zarejestrować tę Krajową Spółkę Cukrową składającą się ze wszystkich czterech holdingów, to żaden sąd nam by tego nie zarejestrował, ponieważ prawa akcji w wypadku Śląskiej Spółki Cukrowej, tudzież paru innych cukrowni, zostały jak gdyby zastrzeżone w postanowieniu sądowym. I  to jest odpowiedź na pańskie pytanie. W  moim przekonaniu i  zgodnie z opiniami, którymi dysponuje Ministerstwo Skarbu Państwa, nie ma dzisiaj takiej możliwości. Dlatego chcemy skrócić tę drogę. Gdy rozstrzygną się te spory, postąpimy tak, jak już tu państwu przed chwilą mówiłam. My w tej chwili chcemy po prostu przerwać ten pat, uzyskać jasną, klarowną sytuację prawną, tak by nie ulegać tym różnym opiniom prawnym. Bo nawet w sejmowym Biurze Studiów i  Ekspertyz były dwie opinie, ponadto inne opinie były w Ministerstwie Skarbu Państwa, inne w związku zawodowym "Solidarność", a  to wszystko w zależności od tego, jacy prawnicy na to patrzyli i  jakie aspekty uwzględniali.

Jeszcze raz powtórzę: gdy tak literalnie czyta się ustawę zasadniczą, to okazuje się, że jest tam wprost napisane, iż minister niezwłocznie ma wnieść wszystkie akcje wymienionych spółek - chodzi o te cztery spółki cukrowe - i na ich bazie powołać Krajową Spółkę Cukrową. Opinie resortu, i to bardzo poważnych autorytetów prawnych, wskazują na to, co już wcześniej powiedziałam. Stąd prośba o nowelizację tej ustawy, tak by udrożnić drogę prawną. Intencją ministra skarbu jest utworzenie tej spółki cukrowej, ale chce on ją utworzyć zgodnie z prawem.

(Senator Józef Sztorc: Ja jeszcze może uzupełnię...)

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Józef Sztorc:

To wyłączmy to, proszę pani. Są te cztery holdingi cukrowe, w wypadku jednego są akcje, które sąd zasekwestrował czy też odstawił, no to róbmy tę spółkę z trzech...

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska: To chcemy zrobić!)

Ale czy wcześniej, pół roku temu, bez tej ustawy i bez tego dzisiejszego deliberowania, nie dało się tego zrobić?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska: Nie. Dlatego tłumaczę...)

Pani Minister, jest przecież kodeks spółek handlowych, jest minister skarbu, który dysponuje akcjami... I to jest proste, bardzo proste!

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska:

Panie Senatorze, jeśli mogę... Właśnie to tłumaczę. To byłoby proste, gdyby...

(Senator Józef Sztorc: Co pani tłumaczy?)

No trudno. W takim razie szkoda mojego wysiłku.

(Wicemarszałek Jolanta Danielak: Panie Senatorze, bardzo proszę umożliwić pani minister...)

Powtarzałam to już trzy razy, mam więc nadzieję, że większość państwa to zrozumiała.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Czy są kolejne pytania? Nie ma.

Dziękuję bardzo, Pani Minister.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska: Dziękuję bardzo.)

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu. Wnioski te muszą być złożone na piśmie do zamknięcia dyskusji nad daną ustawą.

Przypominam też, że połączone komisje będą rozpatrywać tylko te wnioski, które zostały złożone do zamknięcia dyskusji na piśmie do marszałka Senatu.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Sławomira Izdebskiego. Następnym mówcą będzie Krzysztof Borkowski.

Senator Sławomir Izdebski:

Pani Marszałek! Państwo Senatorowie!

To, że tej ustawy przez wiele miesięcy nie udało się zrealizować, na pewno nie jest winą polskiego parlamentu. Jest to wina rządzących, którzy nie zrobili nic w kierunku realizacji ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r., ustawy o regulacji rynku cukru, która zakładała utworzenie z czterdziestu czterech cukrowni koncernu cukrowego, jednolitej struktury gospodarczej mającej limit produkcji cukru w wysokości około 1 miliona t. Myślę, że przeprowadzenie takiej konsolidacji majątku dawało szansę utworzenia podmiotu, który byłby zdolny do konkurencji z koncernami zagranicznymi działającymi w podobnej chociażby strukturze. Teraz jednak znowelizowaną ustawą, szczególnie zmianą trzecią dotyczącą art. 20, Sejm raczej zaprzepaścił szanse na utworzenie tej Krajowej Spółki Cukrowej.

Przewidziana procedura powołania Krajowej Spółki Cukrowej zakłada połączenie trzech spółek cukrowych, bez cukrowni, i utworzenie podmiotu o charakterze holdingowym. W sumie nie znajduje to żadnego uzasadnienia ekonomicznego, ponieważ docelowo ten podmiot będzie miał limit produkcji cukru w wysokości około 460 tysięcy t. Ta, jak się wydaje, jedynie z nazwy Krajowa Spółka Cukrowa otwiera raczej podobne pole do tego, co było w przypadku spółek węglowych, z tym że tu chodzi o prowadzenie sprzedaży cukru i pochodnych z jego produkcji, a także o zaopatrzenie w środki niezbędne do produkcji cukru. Myślę, że nie uchroni się tego od matactwa, korupcji finansowych itd., itd. Te zjawiska występują już dzisiaj w tych spółkach, a poprzez schemat holdingowy raczej zostaną tylko spotęgowane, powielone w większej skali.

Dlatego też podtrzymuję swój wniosek złożony na posiedzeniu komisji rolnictwa, który zakłada odrzucenie tej ustawy. Proszę też panie senator i panów senatorów o przychylenie się do tego wniosku. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo.

Bardzo proszę, pan senator Borkowski.

Senator Krzysztof Borkowski:

Pani Marszałek! Państwo Senatorowie!

Dyskutujemy nad niewątpliwie bardzo ważną ustawą. Ustawa ta już w ubiegłym roku, przypomnę, była wielokrotnie zgłaszana do prac w parlamencie. I także w ubiegłym roku została uchwalona. Od tego czasu mija praktycznie rok i nic się nie zmieniło, ponieważ minister skarbu państwa nie wykonał ustawy i nie działał zgodnie z duchem tego, co chcą Sejm i Senat Rzeczypospolitej. Jest to ewidentne wykroczenie Ministerstwa Skarbu Państwa, które nie wykonało ustawy, a niewykonywanie ustaw jest na pewno jakimś przewinieniem, nieczynieniem tego, do czego powołany jest rząd. Nie mam pretensji jedynie do obecnego rządu, ale również do rządów poprzednich, bo to one przyjmowały tę ustawę. Ale i ten rząd tej ustawy nie chce realizować. A przecież nic nie stoi na przeszkodzie, żeby tę ustawę wykonywać - są w tej kwestii opinie, jest ekspertyza Sejmu Rzeczypospolitej, którą zaraz pani minister przedłożę. Nie ma takich opinii, które zabraniałyby wykonania tej ustawy.

Szanowni Państwo, sprzedaż to postępowanie cywilne, a postępowanie cywilne ma rangę niższego rzędu niż ustawa, którą uchwala parlament. Ustawa jest tu aktem najwyższego rzędu. To zobowiązywało ministra skarbu państwa do wykonania tej ustawy.

Poza tym mam pytanie do przedstawiciela ministra skarbu państwa. Skoro twierdzi, że jest tu naruszenie prawa i nie można było wykonać tej ustawy, to proszę powiedzieć senatorom, Polsce, w którym sądzie minister złożył wniosek o rejestrację. Proszę to powiedzieć. Czy to jest matactwo, czy też chcemy powiedzieć tutaj prawdę? Dobrze by było przedstawić Wysokiemu Senatowi, parlamentowi, wniosek z sądu. Czy rzeczywiście sąd tak rozpoznał i takie orzeczenie wystawił? My tego nie widzieliśmy, próbujemy do tego dotrzeć, ale do dnia dzisiejszego tego nie wiemy.

Szanowni Państwo! Przechodząc bezpośrednio do przepisów ustawowych, mam szereg pytań. Myślę, że jedna z potrzeb tej nowelizacji została wyrażona w art. 1 druku sejmowego, który trafił do Senatu, a dotyczy to zakazu sprzedaży cukru poniżej ceny interwencyjnej przez wszystkie podmioty. Jest to dobre rozwiązanie, ponieważ, jak wszyscy wiemy, podmioty gospodarcze w różny sposób obchodziły przepisy i przy cenie interwencyjnej 2 zł sprzedawały cukier za 1 zł 50 gr czy też często taniej. Jest to w zasadzie w tej ustawie jedyna cenna nowelizacja, którą należałoby poprzeć. Poza tym wszystkie zmiany są dla mnie niezrozumiałe.

Wartościowe też są na pewno opłaty sankcyjne, które w wypadku niezastosowania się przez kogoś do przepisów ustawy będą trafiały na rachunek Agencji Rynku Rolnego.

Mam również pytanie do pani minister. Czym kierował się rząd czy też parlamentarzyści w Sejmie, skreślając w art. 1 pkt 1 zapis dotyczący wyrobów o zawartości cukru co najmniej 20% w przeliczeniu na cukier biały. Chodzi o używanie tego cukru w produktach wytwarzanych i eksportowanych, co było potwierdzone dokumentami SAD. To zostało wykreślone i dzisiaj nie można używać cukru pochodzącego z kwoty C do produktów, które będą przeznaczane na eksport. Być może nie znam wszystkich dotyczących tego argumentów, mam więc pytanie, jaka była intencja tejże zmiany.

Przechodzę do kolejnych zapisów. Chcę porównać zapis art. 1 druku, który trafił do Senatu z Sejmu, z zapisem w ustawie zasadniczej. Otóż w ustawie zasadniczej jest zapis, zgodnie z którym wszystkie cukrownie, w których jest jakikolwiek udział skarbu państwa, czyli choćby jedna akcja, są wniesione do Krajowej Spółki Cukrowej. W druku sejmowym natomiast jest zapis, że jeśli jest co najmniej 75% akcji... Czy ja to dobrze czytam, czy nie? Dla mnie jedno z drugim jak gdyby nie bardzo współgra. I tutaj też wniosę odpowiednią poprawkę, mającą na celu precyzyjny zapis, że chodzi bezwzględnie o wszystkie akcje, nawet gdyby to była tylko jedna akcja. Tak żeby minister skarbu państwa, jako jedyny właściciel, i Krajowa Spółka Cukrowa, która powstanie, mieli na to wszystko wgląd. I śmiem twierdzić, że jeśli pozostanie zapis sejmowy, to według mnie będzie mogło tutaj następować jakieś przekłamanie.

Teraz, Szanowni Państwo, przechodzę do moich poprawek, które chcę Wysokiej Izbie zaproponować. Mają one na celu wyeliminowanie niejasności, o których mówię, oraz doprecyzowanie zapisów. Przede wszystkim uważam, że w przypadku nowelizacji art. 20 przynajmniej część powinniśmy, tak jak powiedziałem, skreślić. Przynajmniej tę pierwszą część nowelizacji.

Jeszcze raz podkreślam - i to mogę tutaj udokumentować, bo dysponuję materiałami z Sejmu - że nic nie stało na przeszkodzie, aby minister skarbu państwa mógł taką spółkę powołać i ta spółka mogła dawno powstać. Obawiam się, Pani Marszałek, Państwo Senatorowie, że w tym całym rozgardiaszu, bo tak to trzeba brzydko nazwać, chodzi o jedno - o to, żebyśmy jeszcze poczekali jakiś czas. Cały czas mamy do czynienia ze zwlekaniem. A jeszcze usłyszeliśmy z ust pani minister, że za chwilę będzie kolejna nowelizacja ustawy. To wszystko ma dążyć do jednego celu: żeby spółka Polski Cukier nie powstała. A jak powstanie ta spółka Polski Cukier, to i tak wszystkie najlepsze cukrownie będą z tej spółki wyjęte, a zostanie tylko ten szkielet i to, co najgorsze. A jeśli chodzi o tych specjalistów, bo pani minister mówiła, że w Krajowej Spółce Cukrowej będą musieli zarządzać wysokiej rangi specjaliści, to ja chcę przed czymś przestrzec. Kilka lat temu uchwalaliśmy ustawę o narodowych funduszach inwestycyjnych. Tymi narodowymi funduszami inwestycyjnymi też mieli zarządzać najlepsi fachowcy. Ale stało się tak, że ci najlepsi fachowcy wyprowadzili cały majątek państwowy z rąk polskich i zlikwidowali wszystkie fabryki. Możemy jechać w kraj, w Polskę i zobaczyć, jak to wygląda. I obawiam się, że podobnie będzie w tym przypadku.

W zasadzie, jeszcze raz to podkreślam, ta ustawa niewiele zmienia oprócz tego, że nie przyspiesza, a wręcz opóźnia. I myślę, że te 75% akcji czy zapis mówiący, że minister skarbu może to jak gdyby włączać, jednak daje taką możliwość, by cukrownie, które są dzisiaj w bardzo trudnej sytuacji finansowej i w różny sposób mają pozostawiane akcje czy też w różny sposób poprzywłaszczany majątek... No bo należy zadać pytanie: czy jeśli cukrownia ma przywłaszczone 40% majątku, to czy będzie to ponad 75% czy poniżej 75%? To są pytania, na które trzeba by znaleźć dzisiaj odpowiedź. Myślę, że pani minister rozwieje moje wątpliwości. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chce jeszcze zabrać głos w dyskusji?

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Ze względu na fakt, że pan senator zgłosił wniosek o odrzucenie ustawy, pytam panią minister, czy pani minister chce się ustosunkować do przedstawionych podczas wystąpień senatorów wniosków i uwag.

Bardzo proszę.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska:

Króciutko muszę się odnieść do jednej wątpliwości, która wynika chyba z braku zrozumienia.

Panie Senatorze, skarb państwa będzie wnosił do Krajowej Spółki Cukrowej te cukrownie, w których ma 100% akcji lub wykonuje prawa z co najmniej 75% akcji.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Pani Minister, bardzo przepraszam, ale osoba zainteresowana jest w tej chwili niezainteresowana, więc poczekamy, aż będzie słuchać.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Skarbu Państwa Małgorzata Ostrowska:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Powtarzam, Panie Senatorze: te, w których mamy 100% lub co najmniej 75% akcji, będziemy wnosić do Polskiego Cukru. Trudno, abyśmy wnosili do Polskiego Cukru na przykład resztówki, 20% czy 15%, które mamy w cukrowniach sprzedanych przez nas inwestorowi zagranicznemu. Bo cóż za podmiot by powstał? Proszę sobie wyobrazić: mieszanie kapitału, mieszanie akcjonariatu zupełnie, absolutnie bez sensu. Stąd takie, a nie inne ograniczenie. Chodzi po prostu o takie, w których wykonujemy prawa ze 100% albo z 75%, bo uwzględniamy też to, że tę pozostałą część, minimum 25%, mają pracownicy i plantatorzy, gdyż proces udostępniania im akcji jest w tej chwili realizowany.

A więc taki jest cel tego zapisu, żaden inny. Mnie trudno przekonywać pana senatora do swoich racji, bo co bym powiedziała, wszystkie argumenty są tutaj odrzucane. Ja tylko przypomnę - powtórzę to, co już mówiłam - że ekspertyzy są różne. Gdyby pan przeczytał do końca cytowaną przez siebie ekspertyzę sejmową, to by pan zobaczył, że tam również jest takie zastrzeżenie, że Biuro Studiów i Ekspertyz nie dysponuje pełną wiedzą akurat na temat, jaka jest w tej chwili sytuacja podmiotów będących przedmiotem tejże ustawy. A więc jest taka klauzula, ja te wszystkie ekspertyzy znam.

Pyta pan o to, dlaczego nie zarejestrowaliśmy, nie złożyliśmy wniosku o rejestrację Polskiego Cukru składającego się z czterech spółek cukrowych. Ja to już tłumaczyłam. Żaden sąd w Polsce... Przepraszam, nie chcę tutaj, broń Panie Boże, nikogo urazić, nie jest to moją intencją, ale student pierwszego roku prawa wie, że rejestracja nie może nastąpić w momencie, kiedy od razu na starcie dajemy materię niezgodną z prawem, a tak by się stało, gdybyśmy złożyli ten wniosek, mając jednocześnie postanowienie sądu o braku możliwości wykonywania praw z akcji. Sąd by nas po prostu zwyczajnie wyśmiał. I dlatego takiego wniosku pan nigdzie nie znajdzie. Minister skarbu państwa również korzysta z opinii prawnych i ze swojego departamentu prawnego, a ten jednoznacznie określił sposób postępowania.

Ja jeszcze raz serdecznie państwa proszę o to, żebyśmy, jeśli chcemy wyjść naprzeciw wspólnemu, podobno, oczekiwaniu - ja to musiałam panu posłowi Janowskiemu bardzo mocno przypominać, bo jakby zapomniał, że też był w części inicjatorem tego pomysłu - i na nie odpowiedzieć, dzisiaj być może w sposób niepełny, ale za chwilę być może w pełny, dali sobie szansę, pozwolili na to, by droga prawna była udrożniona. Ale po to, żeby ta procedura mogła być szybko realizowana, trzeba żebyście zechcieli - tu mam gorącą prośbę do państwa senatorów - przyjąć bez poprawek to przedłożenie. To bardzo skróci drogę legislacyjną i da szansę na to, żeby już pod koniec sierpnia albo na początku września, w każdym razie na początku jesieni, powołana została Krajowa Spółka Cukrowa, zgodnie z przyjętymi przez Wysoką Izbę zasadami. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo.

W trakcie dyskusji wnioski o charakterze legislacyjnym zgłosili senator Izdebski i senator Borkowski, a więc zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu proszę Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisję Skarbu Państwa i Infrastruktury o ustosunkowanie się do przedstawionych w toku debaty nad tym punktem wniosków i przygotowanie wspólnego sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Dziękuję bardzo pani minister za udział w debacie.

Bardzo proszę senatora sekretarza o odczytanie komunikatów.

Senator Sekretarz
Sławomir Izdebski:

Przedstawiam komunikaty. Posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej w sprawie rozpatrzenia poprawek do ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz o zmianie niektórych innych ustaw odbędzie się w przerwie w obradach Senatu w sali posiedzeń plenarnych. Posiedzenie rozpocznie się około 15.00.

Wspólne posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury w sprawie ustawy o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru odbędzie się tuż po ogłoszeniu przerwy w sali nr 176.

Posiedzenie samej Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego odbędzie się pół godziny po ogłoszeniu przerwy, również w sali nr 176.

Posiedzenie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Ochrony Środowiska, którego tematem będzie pierwsze czytanie zgłoszonego przez grupę senatorów wniosku o podjęcie inicjatywy ustawodawczej dotyczącej projektu ustawy o zmianie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków oraz ustawy - Prawo wodne, druk nr 148, odbędzie się 6 sierpnia o 9.00 w sali nr 182.

Szanowni Państwo Senatorowie, Członkowie Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury, uprzejmie zapraszam na kolejne posiedzenie Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury, które odbędzie się 31 lipca, w środę, o 11.00 w sali nr 182. Podpisał przewodniczący komisji senator Marian Noga. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo.

Ogłaszam przerwę do 20.00.

Przypominam, że odbędziemy wówczas głosowania.

(Przerwa w obradach od godziny 14 minut 49 do godziny 20 minut 00)

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Panie Senator i Panowie Senatorowie, proszę o zajmowanie miejsc.

Wznawiam obrady.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Powracamy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie, zgodnie z art. 52 ust. 6 Regulaminu Senatu, głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę sprawozdawcę Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senatora Zbyszka Piwońskiego o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Bardzo proszę o zamknięcie drzwi sali obrad.

Senator Zbyszko Piwoński:

Pani Marszałek! Państwo Senatorowie!

Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przeanalizowała wnioski, zarówno te, które były przygotowane wcześniej przez komisję, jak również te, które zostały zgłoszone w czasie debaty. Bardzo bym prosił o zwrócenie uwagi na stronę 1 naszego sprawozdania. Część wniosków, które zgłosiła komisja, w wyniku dalszych rozważań została zweryfikowana, z niektórych zaś wycofaliśmy się po dalszych kontaktach z Państwową Komisją Wyborczą. Partnerem naszym była właśnie Państwowa Komisja Wyborcza, która udzieliła nam pewnych informacji, jak również przedstawiła możliwości przewidywań.

Dlaczego dość trudno było dojść do ostatecznego sformułowania wniosków? Otóż chcemy naszą ordynację wyborczą do samorządu terytorialnego dostosować jak najbardziej do ordynacji wyborczej do parlamentu. Niemniej są takie sytuacje, które wymagają zupełnie odrębnych rozwiązań, jak na przykład przyśpieszone czy dodatkowe wybory. To w przypadku parlamentu nie występuje. A znamy przykłady z poprzedniej kadencji samorządowej, w skali kraju odbyło się ponad tysiąc kolejnych dodatkowych wyborów. Dlatego też dokonaliśmy wielu zmian, z innych wycofaliśmy się, niektóre z nich zostały zmodyfikowane.

Jeśli chodzi zaś o uwagi, poprawki, które zostały zgłoszone przez panie senator i panów senatorów w czasie debaty, to pierwsza ich grupa dotyczyła spraw związanych z powoływaniem komitetów wyborczych. Te poprawki już wcześniej były rozpatrywane przez komisję. Komisja podtrzymała swoje stanowisko, a tym samym negatywnie odniosła się do poprawek, które dotyczyły tej właśnie kwestii, a zatem art. 64a.

Druga grupa wniosków zgłoszonych w czasie debaty dotyczyła odstępstwa od metody d'Hondta, która została zaproponowana w Sejmie. My ją podtrzymaliśmy. Część pań senator i panów senatorów zabiegała o to, ażeby odstąpić od tej zasady. Te poprawki: siedemnasta, osiemnasta i dwudziesta, dwudziesta również, nie zostały zaakceptowane przez komisję.

Jeśli chodzi o kolejną grupę poprawek, poprawki, które dotyczyły art. 5, to komisja przychyliła się do jednej. Odrzucając myśl o skreśleniu całego artykułu, uwzględniła wyrażoną przez grupę senatorów ideę. Chodzi o to, ażeby zapisane w ust. 2 art. 5 pomniejszenie subwencji o 30%, które zostało zaproponowane przez komisję, a później jeszcze dodatkowo w poprawce pana senatora Spychalskiego, zwiększyć do 50% i tym samym zadośćuczynić oczekiwaniom. Chodzi o to, ażeby w przypadku niepełnego, odrzuconego sprawozdania określonej formacji politycznej dolegliwość tejże właśnie kary, tak to nazwijmy, była większa, a tym bardziej skuteczna w przyszłości.

Z pozostałych wniosków komisja uwzględniła te, które doskonalą naszą ustawę, jeśli chodzi o precyzyjne określenie pewnych terminów, wyeliminowanie zbędnych spraw.

I jeszcze jedno. Chcę zwrócić uwagę na poprawkę zgłoszoną przez pana senatora Spychalskiego. Poprawka ta zmierza do tego, ażeby uprościć sprawy związane z uruchomieniem olbrzymiego mechanizmu przygotowania, powołania i funkcjonowania komitetów wyborczych w przypadku dodatkowych wyborów. Chodzi o wybory organizowane w trakcie kadencji, o wybory uzupełniające. Ta poprawka zyskała uznanie komisji i została poparta.

Tak więc, podsumowując, na stronie 1 sprawozdania mają państwo wyliczone poprawki, które komisja popiera. Wnoszę o ich przyjęcie. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Informuję Wysoką Izbę, że klub SLD wnosi o trzydziestominutową przerwę.

Piętnaście minut po ogłoszeniu przerwy klub SLD-UP spotyka się w sali nr 217.

Ogłaszam trzydziestominutową przerwę.

(Senator Grażyna Staniszewska: Do 20.30?)

Do 20.37.

(Przerwa w obradach od godziny 20 minut 07 do godziny 20 minut 41)

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Państwo Senatorowie, proszę o zajmowanie miejsc.

Wznawiam obrady.

Wysłuchaliśmy sprawozdania przewodniczącego Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, senatora Zbyszko Piwońskiego.

Wnioski w trakcie dyskusji zgłosiła grupa senatorów. Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos?

Senator Franciszek Bachleda-Księdzularz?

(Senator Franciszek Bachleda-Księdzularz: Nie, dziękuję.)

Senator Adam Biela?

(Senator Adam Biela: Dziękuję.)

Senator Mieczysław Janowski?

(Senator Mieczysław Janowski: Dziękuję.)

Senator Olga Krzyżanowska?

(Senator Olga Krzyżanowska: Dziękuję.)

Senator Anna Kurska?

(Senator Anna Kurska: Dziękuję.)

Senator Teresa Liszcz?

(Senator Teresa Liszcz: Dziękuję.)

Senator Zbigniew Religa?

(Senator Zbigniew Religa: Dziękuję.)

Senator Janina Sagatowska?

(Senator Janina Sagatowska: Dziękuję.)

Senator Jan Szafraniec?

(Senator Jan Szafraniec: Chcemy wycofać poprawkę czterdziestą czwartą...)

Senator Adam Biela chce jeszcze zabrać głos.

Bardzo proszę.

Senator Adam Biela:

Wnoszę o wycofanie poprawki czterdziestej czwartej.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

O wycofanie poprawki czterdziestej czwartej, tak? Dobrze.

Senator Dorota Simonides?

(Senator Dorota Simonides: Dziękuję.)

Senator Andrzej Wielowieyski?

(Senator Andrzej Wielowieyski: Dziękuję.)

Senator Edmund Wittbrodt?

(Senator Edmund Wittbrodt: Dziękuję bardzo.)

Senator Andrzej Spychalski?

(Senator Andrzej Spychalski: Dziękuję.)

Senator Apolonia Klepacz?

(Senator Apolonia Klepacz: Dziękuję bardzo.)

Senator Zbyszko Piwoński?

(Senator Zbyszko Piwoński: Dziękuję.)

Senator Krzysztof Borkowski?

(Senator Krzysztof Borkowski: Dziękuję.)

Senator Lesław Podkański?

(Senator Lesław Podkański: Dziękuję.)

Senator Jerzy Smorawiński?

(Senator Jerzy Smorawiński: Dziękuję.)

Senator Józef Sztorc?

(Senator Józef Sztorc: Dziękuję.)

Przypominam, że następujący wnioskodawcy wycofali swoje wnioski: senator Apolonia Klepacz - poprawkę dziewiątą, dwudziestą pierwszą i trzydziestą szóstą w druku nr 176Z, a także Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej - poprawkę jedenastą i czterdziestą szóstą w druku nr 176Z.

Zgodnie z art. 52 ust. 7 Regulaminu Senatu każdy senator może podtrzymać wycofany wniosek, przejmując uprawnienia dotychczasowego wnioskodawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofane wnioski?

Bardzo proszę, pani senator Ferenc.

Senator Genowefa Ferenc:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Ja chciałbym podtrzymać poprawkę czterdziestą szóstą.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Wobec podtrzymania wniosku przez senator Genowefę Ferenc wniosek ten zostanie poddany pod głosowanie zgodnie z kolejnością przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty komisja oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu za chwilę zostaną przeprowadzone kolejne głosowania nad przedstawionymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Nad poprawkami pierwszą, ósmą, dziesiątą i szesnastą będziemy głosować łącznie. Są to poprawki Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, poparte przez komisję. Mają one na celu ujednolicenie terminologii ustawy i są konsekwencją wprowadzenia w ustawie instytucji pełnomocnika wyborczego oraz pełnomocnika finansowego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 3)

Stwierdzam, że poprawki zostały przyjęte jednogłośnie.

Przyjęcie poprawki drugiej uczyni bezprzedmiotowym głosowanie nad poprawką trzecią lit. a. Poprawka druga, senatora Bachledy-Księdzularza, senatora Bieli, senatora Janowskiego, senator Krzyżanowskiej, senator Kurskiej, senator Liszcz, senatora Religi, senator Sagatowskiej, senatora Szafrańca, senator Simonides, senatora Wielowieyskiego i senatora Wittbrodta, umożliwia tworzenie koalicji wyborczych partii politycznych oraz organizacji społecznych i stowarzyszeń.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 18 głosowało za, 66 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 4)

Poprawka nie uzyskała akceptacji.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzecią. Jest to poprawka senatora Bieli i senatora Szafrańca. Umożliwia ona tworzenie koalicji wyborczych organizacji społecznych i stowarzyszeń.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 18 głosowało za, 66 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu (Głosowanie nr 5).

Poprawka nie uzyskała akceptacji.

Poprawka czwarta, komisji, poparta przez komisję, zmierza do usunięcia ewentualnych wątpliwości co do tego, czy do pełnomocnika wyborczego pełniącego funkcję pełnomocnika finansowego stosuje się między innymi przepisy o odpowiedzialności karnej tego pełnomocnika.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 85 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 6)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka piąta to poprawka senatora Spychalskiego, poparta przez komisję. Określa ona zasady nadawania nazw komitetom wyborczym.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 83 głosowało za, 1 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 7)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka szósta upraszcza procedurę tworzenia komitetów wyborczych w wyborach przedterminowych, w wyborach uzupełniających lub w wyborach do nowych rad, w związku ze zmianami w podziale terytorialnym państwa.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 84 głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 8)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka siódma ma na celu doprowadzenie do spójności przepisu materialnego ustawy z odpowiednimi przepisami karnymi tej ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 86 głosowało za,1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 9)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka ósma została przegłosowana razem z poprawkami pierwszą, dziesiątą i szesnastą.

Poprawki: dziewiąta, dwudziesta pierwsza i trzydziesta szósta zostały wycofane. Głosowanie nad nimi nie będzie przeprowadzone z uwagi na to, że nikt nie przejął tych poprawek.

Poprawka dziesiąta została przegłosowana łącznie z poprawkami pierwszą, ósmą i szesnastą.

Przechodzimy do głosowania nad poprawką dwunastą. Poprawka ta doprecyzowuje przepis i jednocześnie ujednolica terminologię.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 85 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 10)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka trzynasta ma na celu wyraźne wskazanie, że przepadek na rzecz skarbu państwa nadwyżki ponad dopuszczalny limit wpłat następuje na podstawie orzeczenia sądu, tak jak w każdym innym przypadku przyjęcia korzyści majątkowych z naruszeniem ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 86 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 11)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka czternasta wyznacza termin na podanie przez pełnomocnika finansowego informacji o przekazaniu nadwyżki finansowej na cele wskazane w ustawie.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 84 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 12)

Poprawka piętnasta skreśla przepis sugerujący, że organ bada sprawozdanie finansowe dopiero w razie wniesienia do niego zastrzeżenia, podczas gdy z innego przepisu wynika, że zasadą jest badanie sprawozdania niezależnie od wniesienia zastrzeżeń.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 83 głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 13)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka szesnasta została już przegłosowana.

Poprawki siedemnastą, osiemnastą i dwudziestą należy przegłosować łącznie. Poprawki te wprowadzają metodę Sainte-Lague przy przeliczaniu głosów na mandaty w wyborach do organów stanowiących jednostek samorządu terytorialnego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 21 głosowało za, 65 - przeciw. (Głosowanie nr 14)

Poprawki nie uzyskały akceptacji.

Poprawka dziewiętnasta wprowadza właściwe oznaczenie dodawanego przepisu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 85 obecnych senatorów 82 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 15)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawki dwudziesta i dwudziesta pierwsza zostały już przegłosowane...

(Głos z sali: Wycofane!)

Wycofane, przepraszam.

Poprawka dwudziesta druga i trzydziesta siódma zostaną przegłosowane łącznie. Poprawki te mają na celu uzyskanie spójności pomiędzy przepisem materialnym ustawy i odpowiednimi przepisami karnymi, poprzez wprowadzenie sankcji za zabronione ustawą podawanie w okresie ciszy wyborczej do publicznej wiadomości wyników sondaży wyborczych przeprowadzanych w dniu głosowania.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 84 głosowało za, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 16)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka dwudziesta trzecia poprzez zmianę spójnika zmierza do tego, aby już spełnienie jednej przesłanki, a nie dopiero obydwu łącznie, powodowało sankcję karną.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 82 głosowało za, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 17)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawki dwudziesta czwarta i trzydziesta ósma zostaną przegłosowane łącznie. Poprawki te wprowadzają sankcję karną za naruszenie przepisów dotyczących finansowania kampanii wyborczej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 81 głosowało za, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 18)

Poprawki uzyskały akceptację.

Poprawki: dwudziesta piąta, dwudziesta siódma, trzydziesta dziewiąta i czterdziesta pierwsza, zostaną przegłosowane łącznie. Poprawki te doprecyzowują, iż przepisy przewidujące sankcję karną za nieprzekazanie nadwyżki finansowej na rzecz instytucji charytatywnej lub za niezłożenie sprawozdania finansowego dotyczą wyłącznie pełnomocnika finansowego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 78 głosowało za, 3 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 19)

Poprawki zostały przyjęte.

Poprawki dwudziesta szósta i czterdziesta zostaną przegłosowane łącznie. Wprowadzają one odpowiedzialność karną osoby, która nie dopuszcza do wykonania lub utrudnia dopełnienie obowiązku przekazania przez komitet wyborczy nadwyżki na rzecz instytucji charytatywnej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 85 obecnych senatorów 77 głosowało za, 3 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 20)

Poprawki uzyskały akceptację.

Poprawki dwudziesta ósma i czterdziesta druga zostaną przegłosowane łącznie. Skreślają one zbędne wyrazy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawek?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 84 obecnych senatorów 81 głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 21)

Poprawki uzyskały akceptację.

Przyjęcie poprawki dwudziestej dziewiątej wykluczy głosowanie nad poprawką trzydziestą. Poprawka dwudziesta dziewiąta znosi wprowadzane ustawą zwolnienie z obowiązku gromadzenia przez partię polityczną środków na rachunkach bankowych, dotyczące określonych kwot pochodzących ze składek członkowskich.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 18 głosowało za, 65 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 22)

Poprawka nie uzyskała akceptacji.

Poprawka trzydziesta precyzuje, iż zwolnienie z obowiązku przechowywania na rachunku bankowym środków ze składek członkowskich dotyczy wpłat każdego członka partii politycznej w wysokości określonej w przepisie, a nie tylko jednego członka tej partii.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 74 głosowało za, 5 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 23)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka trzydziesta pierwsza skreśla nowelizację ustawy - Ordynacja wyborcza do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej i do Senatu Rzeczypospolitej Polskiej. Przyjęcie tej poprawki wyklucza głosowanie nad poprawkami: trzydziestą drugą, trzydziestą trzecią i trzydziestą czwartą.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 17 głosowało za, 67 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 24)

Poprawka nie uzyskała akceptacji.

Poprawka trzydziesta druga stanowi konsekwencję wprowadzanej zmiany, ponieważ skoro zgodnie z tą zmianą korzyści majątkowe przekazane z naruszeniem przywołanych przepisów nie mają podlegać przepadkowi, to należy skreślić również odesłanie do przepisów, które mówią o takim przekazywaniu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 84 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 25)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka trzydziesta trzecia zmierza do pozostawienia metody Sainte-Lague przy przeliczaniu głosów na mandaty w wyborach do Sejmu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 19 głosowało za, 67 - przeciw. (Głosowanie nr 26)

Poprawka nie uzyskała akceptacji.

Poprawka trzydziesta czwarta stanowi konsekwencję zmiany, zgodnie z którą sankcji karnej nie będzie podlegać naruszenie przepisu mówiącego o pozyskiwaniu środków komitetu wyborczego, należy więc skreślić również wyraz "pozyskuje".

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 80 głosowało za, 6 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 27)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka trzydziesta piąta przewiduje obowiązek podawania przez komisarza wyborczego przed wyborami wójtów, burmistrzów i prezydentów miast liczby mieszkańców w poszczególnych gminach, co jest istotne dla ustalenia limitu wydatków związanych z prowadzeniem kampanii wyborczej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 85 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 28)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka czterdziesta trzecia poprzez skreślenie przepisu przejściowego dotyczącego subwencji należnych partiom politycznym zmierza do tego, aby w przypadku odrzucenia sprawozdania partii politycznej za 2001 r. nie przysługiwała jej subwencja w ciągu następnych trzech lat. Przyjęcie tej poprawki wyklucza głosowanie nad poprawkami: czterdziestą czwartą, czterdziestą piątą, czterdziestą szóstą i czterdziestą siódmą.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 15 głosowało za, 72 - przeciw. (Głosowanie nr 29)

Poprawka nie uzyskała akceptacji.

Poprawka czterdziesta piąta wyraźnie wskazuje, iż wyłączenie stosowania art. 38d ustawy o partiach politycznych dotyczy wyłącznie roku 2002, oraz zmierza do tego, żeby pomniejszenie subwencji przypadającej za rok 2002, a nie za rok 2003, jak stanowi ustawa, wyniosło nie 10%, a 50% tej subwencji. Przyjęcie tej poprawki wykluczy głosowanie nad poprawkami: czterdziestą szóstą i czterdziestą siódmą.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 16 głosowało za, 66 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 30)

Poprawka nie uzyskała akceptacji.

Poprawka czterdziesta szósta zmierza do tego, aby pomniejszenie subwencji dotyczyło subwencji za rok 2002 oraz wynosiło 30%, a także stwierdza wyraźnie, że pomniejszenie to liczone będzie od kwoty subwencji przypadającej zgodnie z przepisami ordynacji parlamentarnej, czyli ewentualnie pomniejszonej w związku z odrzuceniem sprawozdania wyborczego. Przyjęcie tej poprawki wyklucza głosowanie nad poprawką czterdziestą siódmą.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 65 głosowało za, 16 - przeciw, 6 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 31)

Poprawka uzyskała akceptację, tym samym nie będziemy głosować nad poprawką czterdziestą siódmą.

(Senator Zdzisław Jarmużek: Pani Marszałek, w sprawie formalnej.)

Bardzo proszę.

Senator Zdzisław Jarmużek:

Dlaczego nie głosowaliśmy nad poprawką czterdziestą czwartą?

(Głosy z sali: Została wycofana.)

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Panie Senatorze, ta poprawka została wycofana przez senatora Bielę.

(Senator Zdzisław Jarmużek: Przepraszam za zakłócenia, Pani Marszałek.)

Przystępujemy do głosowania za przyjęciem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz o zmianie niektórych innych ustaw w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 87 obecnych senatorów 67 głosowało za, 19 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 32)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Powracamy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, która ustosunkowała się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie, zgodnie z art. 52 ust. 6 Regulaminu Senatu, mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę sprawozdawcę Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi senatora Sławomira Izdebskiego o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Sławomir Izdebski:

Pani Marszałek! Wysoka Izbo!

Komisja na posiedzeniu w dniu dzisiejszym po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w toku debaty, również w dniu dzisiejszym, nad ustawą o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego rekomenduje Wysokiemu Senatowi przyjęcie ustawy bez poprawek.

Dwie poprawki zostały zgłoszone przez senatora Andrzeja Wielowieyskiego. Jedna z nich została wycofana. Komisja jednogłośnie poparła wniosek o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senator wnioskodawca Andrzej Wielowieyski chce jeszcze zabrać głos?

(Senator Andrzej Wielowieyski: Tak.)

Bardzo proszę, Panie Senatorze.

Senator Andrzej Wielowieyski:

Dziękuję bardzo, Pani Marszałek.

Wysoka Izbo!

Stoimy przed poważnym problemem, który dotyczy najistotniejszej funkcji naszej Izby, a także funkcji parlamentu. Sprawa podjęta w tej ustawie jest ważna i potrzebna, trzeba rzeczywiście przygotować się do nowych zbiorów i szybko załatwić sprawę żywności, która może być wykorzystana.

Jednakże formuła ustawy, jaka została nam przedstawiona, pozostaje w ostrej sprzeczności z obowiązującą ustawą o finansach publicznych, bardzo poważnie traktującą każdy wydatek ze środków publicznych, który musi być, że tak powiem, zatwierdzony w odpowiedniej formie budżetowej. A tutaj tej formy nie ma, a zwłaszcza nie ma tego, co przewiduje ustawa o finansach publicznych - ten oto gruby dokument - w której są trzy artykuły mówiące o tym, że w przypadku każdego poprawienia, zwiększenia czy zmiany Ministerstwo Finansów, rząd nie muszą nowelizować ustawy czy jakoś specjalnie tego przepowiadać, lecz konsultują sprawę z  Komisją Finansów Publicznych.

Wysoka Izbo, tak jest w przypadku przesunięć inwestycyjnych. Każdy milion złotych, czy to w rezerwach celowych, czy to w inwestycjach budżetowych, jeżeli jest przesunięty czy zmieniony, wymaga opinii Komisji Finansów Publicznych. A tutaj będziemy mieli do czynienia z wartościami, setkami milionów złotych, przekazywanymi również jednostkom budżetowym - szpitalom, więzieniom, jednostkom wojskowym czy oświatowym. Zasoby agencji mają wartość około 1 miliarda 600 milionów zł. Oczywiście część z tego się sprzeda, część musi być w rezerwie. Kilkaset milionów złotych będzie rozdysponowane. Jest nie do pomyślenia, żeby takie sumy były bez kontroli parlamentarnej, a tutaj nie przewidziano żadnej kontroli. Można przewidzieć dodatkowo 50 milionów zł czy 100 milionów zł na przykład na więzienia i Sejm w ogóle nie będzie o tym informowany.

Ustawę robiono w pośpiechu, pani minister Wasilewska-Trenkner w ogóle nie była o sprawie powiadomiona, co mi oświadczyła dzisiaj. Oczywiście w tej sytuacji, jaka jest teraz, kiedy to już przeszło, ona powiedziała, że nie będzie zabierać głosu w tej sprawie, w której rząd już wystąpił. Sejmowa Komisja Finansów Publicznych w ogóle nie była interpelowana i w ogóle nie zajmowała się tą sprawą, co z punktu widzenia proceduralnego i merytorycznego jest niezmiernie szkodliwe, bardzo złe.

Wysoka Izbo! Naszym zadaniem nie jest kontrola rządu, my jesteśmy od legislacji. Od kontroli rządu jest Sejm i my powinniśmy Sejmowi o tym przypomnieć. Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo.

Przypominam, że senator Andrzej Wielowieyski wycofał poprawkę pierwszą zawartą we wniosku oznaczonym rzymską dwójką w druku nr 169Z.

Zgodnie z art. 52 ust. 7 Regulaminu Senatu każdy senator może podtrzymać wycofany wniosek, przejmując uprawnienia dotychczasowego wnioskodawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów chce podtrzymać wycofany wniosek? Nie ma takich zgłoszeń.

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty zostały przedstawione następujące wnioski: Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi wniosła o przyjęcie ustawy bez poprawek, a senator wnioskodawca Andrzej Wielowieyski przedstawił wniosek o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad przedstawionymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, popartym przez komisję, o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tego wniosku?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 55 głosowało za, 17 - przeciw, 14 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 33)

Stwierdzam, że wniosek uzyskał akceptację.

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat

podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego.

Powracamy do rozpatrzenia punktu trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.

Przypominam też, że Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Projekt ten zostanie poddany pod głosowanie.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tego projektu uchwały?

Kto jest przeciw?

Kto się wstrzymał?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 85 obecnych senatorów 78 głosowało za, 3 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosowania. (Głosowanie nr 34)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

Powracamy do rozpatrzenia punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.

Przypominam też, że Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych oraz Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej przedstawiły projekt uchwały, w którym wnoszą o wprowadzenie poprawek.

Zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu za chwilę przeprowadzimy kolejne głosowania nad przedstawionymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi przez komisje poprawkami.

Poprawka pierwsza skreśla zbędne wyrazy, ponieważ użycie elektronicznego instrumentu płatniczego zawsze będzie prowadzić do powstania zobowiązania wobec wydawcy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 80 głosowało za, 1 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 35)

Poprawka uzyskała akceptację.

Poprawka druga ma charakter doprecyzowujący. Do posługiwania się elektronicznym instrumentem płatniczym w postaci karty płatniczej mogą być uprawnieni także użytkownicy, a więc do umowy o elektroniczny instrument płatniczy, konkretnie o kartę płatniczą, należy załączyć także wzór podpisu użytkownika.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 86 głosowało za. (Głosowanie nr 36)

Poprawka jednogłośnie uzyskała akceptację.

Poprawka trzecia ma na celu wyraźne wskazanie, iż również w wypadku stwierdzenia posługiwania się na przykład kartą płatniczą przez osobę nieuprawnioną akceptant odmówi przyjęcia zapłaty.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 84 obecnych senatorów 84 głosowało za. (Głosowanie nr 37)

Poprawka jednogłośnie poparta.

Poprawka czwarta ma charakter doprecyzowujący, bowiem tylko w spółkach kapitałowych oraz w spółce komandytowo-akcyjnej możemy mówić o walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 86 głosowało za. (Głosowanie nr 38)

Poprawka poparta jednogłośnie.

Poprawka piąta skreśla zbędne wyrazy, ponieważ pełne określenie tego, czym jest zestawienie operacji, zawiera słowniczek ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 86 głosowało za. (Głosowanie nr 39)

Poprawka została poparta jednogłośnie.

Poprawka szósta dotyczy przepisu regulującego obowiązek zgłoszenia przez posiadacza niezgodności w zestawieniu operacji. Poprawka ta ma na celu położenie większego nacisku na treść tego zestawienia, a nie na treść stosunku łączącego wydawcę z posiadaczem.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 85 obecnych senatorów 84 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 40)

Poprawka uzyskała akceptację Senatu.

Poprawka siódma dotyczy przepisu zabraniającego posiadania przez instytucję pieniądza elektronicznego udziałów lub akcji w innych podmiotach, z wyjątkiem podmiotów wykonujących funkcje pomocnicze. Poprawka ma charakter uzupełniający, ponieważ zgodnie z art. 37 ust. 2 instytucja pieniądza elektronicznego może być także akcjonariuszem innej instytucji pieniądza elektronicznego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 83 głosowało za, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 41)

Poprawka uzyskała akceptację Senatu.

Poprawka ósma ma charakter porządkowy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 84 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 42)

Poprawka uzyskała akceptację Senatu.

Poprawka dziewiąta skreśla zbędny przepis, ponieważ zagadnienie reprezentacji w postępowaniu karnym jest dostatecznie i precyzyjnie uregulowane w kodeksie postępowania karnego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem poprawki?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 86 obecnych senatorów 74 głosowało za, 10 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 43)

Przystępujemy do głosowania nad przyjęciem uchwały w sprawie ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Stwierdzam, że na 86 obecnych senatorów 86 głosowało za. (Głosowanie nr 44)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych.

Powracamy do rozpatrzenia punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Poprawki do Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.

Przypominam też, że Komisja Ochrony Środowiska oraz Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Projekty te zostaną poddane pod głosowanie.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi przez komisje projektami uchwały w sprawie ustawy o ratyfikacji Poprawki do Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektów uchwał?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosu?

Proszę o podanie wyników głosowania.

Stwierdzam, że na 86 obecnych senatorów 86 głosowało za. (Głosowanie nr 45)

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że

Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Poprawki do Konwencji bazylejskiej o kontroli transgranicznego przemieszczania i usuwania odpadów niebezpiecznych.

Powracamy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam też, że dyskusja nad rozpatrywaną ustawą została zamknięta i obecnie, zgodnie z art. 52 ust. 6 Regulaminu Senatu, mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę sprawozdawcę Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury senatora Andrzeja Anulewicza o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Andrzej Anulewicz:

Pani Marszałek! Państwo Senatorowie!

Komisja Skarbu Państwa i Infrastruktury oraz Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi na posiedzeniu 24 lipca 2002 r., po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w toku debaty 24 lipca 2002 r. nad ustawą o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru, przedstawiają Wysokiemu Senatowi następujące stanowisko: komisje wnoszą o przyjęcie ustawy bez poprawek. Poprawki zgłoszone przez pana senatora Izdebskiego i pana senatora Borkowskiego nie uzyskały poparcia komisji. Dziękuję uprzejmie.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy senatorowie wnioskodawcy chcą jeszcze zabrać głos?

Pan senator Sławomir Izdebski?

(Senator Sławomir Izdebski: Nie, dziękuję.)

Pan senator Krzysztof Borkowski?

(Senator Krzysztof Borkowski: Dziękuję bardzo.)

Przystępujemy zatem do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru.

Przypominam, że w tej sprawie w toku debaty przedstawiono następujące wnioski: senator Sławomir Izdebski wnosił o odrzucenie ustawy, Komisja Skarbu Państwa i Infrastruktury oraz Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi wnosiły o przyjęcie ustawy bez poprawek, zaś senator Krzysztof Borkowski przedstawił wniosek o wprowadzenie poprawek do tekstu ustawy.

Informuję, że zgodnie z art. 54 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Informuję ponadto, że głosowanie nad przedstawionymi poprawkami zostanie przeprowadzone tylko w razie odrzucenia poprzednich wniosków.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Sławomira Izdebskiego o odrzucenie ustawy o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 84 obecnych senatorów 10 głosowało za, 62 - przeciw, 12 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 46)

Wniosek nie uzyskał akceptacji Senatu.

Wobec odrzucenia wniosku o odrzucenie ustawy przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tego wniosku?

Kto jest przeciw?

Kto wstrzymał się od głosowania?

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 85 obecnych senatorów 62 głosowało za, 15 - przeciw, 8 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 47)

Przystępujemy do głosowania nad przyjęciem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru w całości...

Przepraszam. Nie ma takiej potrzeby, bo przegłosowaliśmy ustawę bez zmian.

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o regulacji rynku cukru.

Informuję, że porządek obrad dwudziestego drugiego posiedzenia Senatu został wyczerpany.

Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.

Przypominam, że zgodnie z art. 49 ust. 2 Regulaminu Senatu oświadczenie nie może trwać dłużej niż pięć minut.

Proszę jeszcze senatora sekretarza o odczytanie komunikatów.

Senator Sekretarz
Sławomir Izdebski:

Dziękuję, Pani Marszałek.

Przedstawiam następujące komunikaty.

Następne posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi odbędzie się 31 lipca o godzinie 11.30 w sali nr 179.

Posiedzenie Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia w sprawie ustaw uchwalonych na dwudziestym szóstym posiedzeniu Sejmu w dniu 19 lipca bieżącego roku oraz ustaw uchwalonych na dwudziestym siódmym posiedzeniu Sejmu odbędzie się w dniu 31 lipca 2002 r., w środę, o godzinie 10.00 w sali nr 217 w gmachu Senatu.

Spotkanie zespołu przygotowującego projekt ustawy o utworzeniu Krajowej Rady do spraw Bioetyki odbędzie się w czwartek, 1 sierpnia 2002 r., o godzinie 10.00 w sali nr 182 w gmachu Senatu.

I następny komunikat: w czwartek, 8 sierpnia tego roku, o godzinie 8.15 w sali nr 217 odbędzie się posiedzenie połączonych komisji - Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury, Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Ustawodawstwa i Praworządności. Porządek obrad: pierwsze czytanie zgłoszonego przez Komisję Ustawodawstwa i Praworządności projektu ustawy o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami i ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi skarbu państwa oraz o zmianie niektórych ustaw. Projekt jest zawarty w druku senackim nr 175.

I jeszcze jeden komunikat: następne posiedzenie Klubu Senackiego SLD - Unia Pracy odbędzie się we wtorek, 6 sierpnia, w sali nr 217. Początek o godzinie 9.00.

Dziękuję bardzo.

(Senator Adam Biela: Kiedy następne posiedzenie Senatu?)

(Senator Zbigniew Gołąbek: 6, 7, 8 i 9 sierpnia.)

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Najbliższe posiedzenie Senatu odbędzie się w dniach 6, 7, 8 i 9 sierpnia. Przewidywane jest rozpatrzenie około czterdziestu ustaw.

(Głos z sali: Punktów.)

Przystępujemy do oświadczeń senatorów.

Przypominam, że zgodnie z art. 49 ust. 2 Regulaminu Senatu oświadczenie nie może trwać dłużej niż pięć minut. Przedmiotem oświadczenia mogą być sprawy związane z wykonywaniem mandatu, przy czym nie może ono dotyczyć spraw będących przedmiotem porządku obrad bieżącego posiedzenia Senatu. Nad oświadczeniem senatorskim nie przeprowadza się dyskusji.

Bardzo proszę o zabranie głosu panią senator Teresę Liszcz.

Senator Teresa Liszcz:

Pani Marszałek! Wysoki Senacie!

Pragnę przypomnieć - bo nie było okazji do mówienia o tym w tej Izbie - że dzisiaj obchodzimy święto policji. W związku z tym na ręce komendanta głównego policji, pana generała Kowalczyka, chciałabym złożyć wszystkim policjantom, w szczególności policjantom z garnizonu lubelskiego, wyrazy najwyższego uznania i podziękować im za ich ciężką, trudną i niebezpieczną pracę. Gratuluję im również tego, że tak szybko i sprawnie eliminują ze swego grona tych, którzy splamili honor policjanta. W tym uroczystym dniu życzę im wielu dalszych sukcesów, które również dla nas są ogromnie cenne, bo to jest kwestia naszego bezpieczeństwa. Życzę im także lepszego budżetu, co w jakimś stopniu zależy od nas tutaj zgromadzonych, a także po prostu szczęścia w życiu osobistym. Gratuluję i dziękuję.

I jeszcze jedno oświadczenie w ramach przepisowych pięciu minut. Pragnę tutaj, z tej trybuny, dać wyraz swojej radości związanej z tym, że osiedlił się wśród nas na stałe legendarny kurier z Warszawy, pan Jan Nowak-Jeziorański, który już nie z oddali, a z bliska będzie nam doradzał i życzliwie nas wspierał. Choć sercem był zawsze z nami, cieszę się ogromnie również z jego fizycznej obecności. Marzyłabym o tym, żeby został dożywotnim senatorem, żeby nasza ordynacja na to pozwalała.

Szanowny Panie Janie, witamy w domu! Dziękuję.

Wicemarszałek Jolanta Danielak:

Dziękuję bardzo, Pani Senator.

Widzę, że w ten sposób zwyczaje sejmowe zawitały również do Senatu, skoro w ramach oświadczeń przekazuje się życzenia okolicznościowe. Ale miło mi z tego powodu, bo to zwyczaj bardzo mi bliski.

Informuję, że protokół dwudziestego drugiego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji, zgodnie z art. 39 ust. 3 Regulaminu Senatu, zostanie udostępniony senatorom w terminie trzydziestu dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 255.

Przepraszam bardzo, nie odczytałam jeszcze nazwisk autorów oświadczeń, które zostały złożone do protokołu. Oświadczenia do protokołu złożyli: senator January Bień, senator Adam Biela, senator Włodzimierz Łęcki, senator Genowefa Ferenc - dwa oświadczenia, oraz senator Grzegorz Niski...

(Głos z sali: Genowefa Grabowska.)

Przepraszam, senator Genowefa Grabowska.*

Zamykam dwudzieste drugie posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej piątej kadencji.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

(Koniec posiedzenia o godzinie 21 minut 36)

Przemówienie senatora Tadeusza Bartosa
w dyskusji nad punktem drugim porządku obrad

 

Rząd skierował do Sejmu projekt ustawy o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Rynku Rolnego do rozpatrzenia w trybie pilnym, ponieważ jego zdaniem pilne uchwalenie ustawy umożliwi Agencji Rynku Rolnego przekazanie nadwyżek żywności, znajdujących się w jej dyspozycji, na potrzeby jednostek sektora finansów publicznych oraz pomocy społecznej, które są w trudnej sytuacji finansowej. Ponadto szybkie wejście w życie ustawy umożliwi ograniczenie wydatków budżetu państwa na przechowywanie zapasów nadwyżek produktów żywnościowych oraz na subsydiowanie eksportu tych produktów.

W dołączonej do projektu ustawy opinii sekretarza Komitetu Integracji Europejskiej, pani Danuty Hubner, stwierdzono, że przedmiot projektowanej ustawy nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.

Agencja Rynku Rolnego, realizując politykę interwencyjną państwa, dokonuje zakupów i sprzedaży produktów rolnych i żywnościowych. Zakupione produkty są przechowywane jako zapasy operacyjne lub rezerwy państwa w magazynach będących własnością osób trzecich, gdyż agencja nie posiada własnych magazynów. Agencja ponosi koszty związane z przechowywaniem zapasów. W sytuacji, gdy na rynku produktów rolnych występują nadwyżki, sprzedaż posiadanych zapasów na rynek krajowy jest praktycznie niemożliwa, gdyż powodowałaby destabilizację rynku. Ewentualna sprzedaż na eksport najczęściej odbywa się po cenach znacznie niższych niż ceny zakupu. Możliwe do uzyskania ceny sprzedaży produktów na eksport nie pokrywają kosztów zakupu i kosztów przechowywania.

Występuje duże zapotrzebowanie na pomoc żywnościową dla różnych jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, służby zdrowia oraz innych jednostek publicznych i organizacji pozarządowych wykonujących zadania z zakresu pomocy społecznej lub udzielających pomocy humanitarnej. Dlatego przeznaczenie części zapasów agencji na cele pomocy społecznej jest korzystne i racjonalne.

Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi rozpatrywała ustawę na posiedzeniu w dniu 19 lipca 2002 r. Uwzględniając przebieg dyskusji oraz argumentację ministra rolnictwa i prezesa agencji, uznała, iż ustawę należy przyjąć bez poprawek, aby regulacje w niej zawarte mogły jak najszybciej wejść w życie.

Oświadczenie złożone
przez senatora Januarego Bienia

Oświadczenie skierowane do minister edukacji narodowej i sportu Krystyny Łybackiej

Ustawa z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej w art. 64 przekazała placówki opiekuńczo-wychowawcze, wcześniej podlegające ministrowi edukacji narodowej, Ministerstwu Pracy i Polityki Społecznej. Po dwóch latach funkcjonowania tych placówek w nowym układzie kompetencyjnym coraz głośniej mówi się o podjęciu dyskusji w sprawie dalszego ich funkcjonowania w takiej postaci oraz o tym, iż to rozwiązanie było błędem pociągającym za sobą drastyczne pogorszenie warunków pobytu i pracy wychowanków i pracowników.

Brakuje środków finansowych na zaspokojenie podstawowych potrzeb socjalno-bytowych wychowanków. Likwiduje się szkoły w placówkach, odbierając tym samym szansę ukończenia ich przez młodzież, rezygnuje się z zatrudniania specjalistów: psychologów, pedagogów, terapeutów, logopedów i innych.

Z powodów oszczędnościowych oraz z powodu braku zrozumienia przez organy prowadzące roli i znaczenia placówek opiekuńczo-wychowawczych ogranicza się lub wręcz uniemożliwia realizację najważniejszego ich zadania, jakim jest zaspokajanie potrzeb edukacyjnych, wychowawczych i emocjonalnych wychowanków. Całkowicie zlekceważono znaczenie nadzoru pedagogicznego, odbierając go kuratorom i powierzając przypadkowym służbom wojewody. Narasta niezadowolenie kadry pedagogicznej sprowadzonej do roli opiekunów, potęgowane kolejnymi próbami zmiany statusu zawodowego tych nauczycieli.

Zarząd Główny Związku Nauczycielstwa Polskiego stoi na stanowisku, iż dalsze funkcjonowanie placówek opiekuńczo-wychowawczych w obecnym usytuowaniu formalnoprawnym grozi całkowitym ograniczeniem ich roli wyłącznie do funkcji socjalnych i opiekuńczych. ZNP domaga się przywrócenia przedmiotowych placówek do systemu oświaty, zwłaszcza placówek interwencyjnych, socjoterapeutycznych i resocjalizacyjnych, prowadzących szkoły, a także określenia nowej sieci placówek interwencyjnych i resocjalizacyjnych, dla których organem prowadzącym z uwagi na rosnące potrzeby w tym zakresie powinien być urząd marszałkowski. W obecnej sytuacji ekonomicznej nie wszystkie powiaty są w stanie udźwignąć ciężar związany z prowadzeniem tych placówek.

ZNP za niedopuszczalną uznał praktykę likwidacji szkół w placówkach interwencyjnych, bowiem to właśnie te szkoły stwarzają wychowankom realną szansę ukończenia edukacji przynajmniej na szczeblu gimnazjum, co w szkołach "masowych" jest niemożliwe. Zarząd Główny ZNP podkreśla także, iż nie ma racjonalnego uzasadnienia dla odbierania wychowawcom, pedagogom i innym nauczycielom w przedmiotowych placówkach statusu nauczycieli w rozumieniu ustawy - Karta Nauczyciela. Ścisłe powiązanie zadań dydaktycznych i wychowawczych, realizowanych przez zatrudnioną w placówkach kadrę pedagogiczną oraz jej specjalistyczne przygotowanie pedagogiczne jednoznacznie przemawiają za utrzymaniem wobec tych pracowników statusu nauczycielskiego. Karta Nauczyciela, regulująca pragmatykę zawodową tej branży, to nie tylko przywileje, to także bardzo wysokie wymagania stawiane nauczycielom.

Zarząd ZNP zwraca również uwagę parlamentarzystów na konieczność odbiurokratyzowania i uproszczenia procedury kierowania do przedmiotowych placówek, albowiem obecny system jest bardzo skomplikowany i niewydolny.

Jestem zdania, że poruszona przeze mnie problematyka winna jak najszybciej stać się przedmiotem fachowej dyskusji i sensownych zmian legislacyjnych.

Z wyrazami szacunku
January Bień

Oświadczenie złożone
przez senatora Adama Bielę

Oświadczenie skierowane do ministra skarbu państwa Wiesława Kaczmarka

Analizując treść debaty sejmowej z 17 lipca 2002 r. dotyczącej drugiego czytania nowelizacji ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o regulacji rynku cukru (DzU z 2001 r., nr 76, poz. 810; nr 122, poz. 1322), doszedłem do wniosku, iż zachodzi uzasadnione podejrzenie o uleganie przez urzędników Ministerstwa Skarbu Państwa nielegalnemu lobbingowi firm zagranicznych, które może wykazywać znamiona przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu. W związku z tym proszę o odpowiedź na następujące pytania:

Dlaczego w kampanii cukrowniczej 2001/2002 w wyniku niewykorzystania limitu A i B produkcji cukru sprzedano go w cenie 9 gr za 1 kg firmie Pfeifer und Langen, a nie spółkom skarbu państwa, na przykład cukrowniom bydgoskim, które limit ten mogły przerobić? Jaki ma wpływ ta sytuacja na rozregulowanie rynku cukru?

Na jakiej podstawie minister skarbu państwa negocjuje z firmą Pfeifer und Langen zmniejszenie pakietu inwestycyjnego objętego umową sprzedaży pięciu cukrowni grupy kalisko-konińskiej?

Na jakiej podstawie i z jakiego upoważnienia, wynikającego z przepisów ustawy, wiceminister skarbu państwa Małgorzata Ostrowska prowadzi negocjacje w sprawie sprzedaży cukrowni "Przeworsk", skoro ustawodawca jednoznacznie przesądził o wniesieniu jej akcji do Krajowej Spółki Cukrowej? Podejrzenie budzi między innymi fakt niepowiadomienia zarówno o wniosku o upadłość, jak i o negocjacjach z firmą Sudzucker dotyczących sprzedaży cukrowni "Przeworsk" oraz nieuczestniczenie w procesie właściciela 51% akcji tej cukrowni i jej wierzyciela - na sumę wierzytelności około 12 milionów zł - jakim jest Lubelsko-Małopolska Spółka Cukrowa z siedzibą w Zamościu.

Co przesądziło o udzieleniu przez walne zgromadzenie, które reprezentował minister skarbu państwa, skwitowania prezesowi cukrowni "Pruszcz", który dopuścił się poświadczenia nieprawdy we wniosku o kredyt bankowy, dokonując zastawu z zapasu cukru, którego faktycznie nie posiadał?

Zwracam się o wyjaśnienie związków gospodarczych cukrowni i spółek cukrowych z firmą HALEX oraz strat, jakie w wyniku tych powiązań poniosły cukrownie.

Dlaczego w procesie o ustalenie minister skarbu państwa wystąpił z pozwem o stwierdzenie ważności umowy sprzedaży Śląskiej Spółki Cukrowej wbrew postanowieniom §1 ust. 3 tej umowy, który jednoznacznie stanowi, iż umowa w związku z niespełnieniem warunków zawieszających uległa rozwiązaniu bez prawa do odszkodowania?

Z wyrazami poważania pozostaje
senator Adam Biela

Oświadczenie złożone
przez senatora Adama Bielę

Oświadczenie skierowane do ministra skarbu państwa Wiesława Kaczmarka

Uwzględniając zobowiązanie ministra skarbu państwa wynikające z art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o regulacji rynku cukru (DzU z 2001 r., nr 76, poz. 810; nr 122, poz. 1322), a dotyczące wniesienia na podwyższenie kapitału wszystkich będących w posiadaniu skarbu państwa akcji spółek cukrowych i spółek, o których mowa w art. 7 ust. 2 ustawy przywołanej w art. 19 wspomnianej ustawy i które nie podlegają połączeniu w myśl art. 20 ust. 1, proszę o sporządzenie wykazu tych akcji i ich wartości na podstawie ostatniego bilansu.

Z poważaniem
Adam Biela

 

Oświadczenie złożone
przez senatora Włodzimierza Łęckiego

Oświadczenie skierowane do wiceprezesa Rady Ministrów, ministra infrastruktury Marka Pola

W czasie dyżuru senatorskiego odwiedziły mnie pracownice poznańskiej TP SA. Z ich relacji oraz otrzymanych materiałów dowiedziałem się, że przygotowywana jest likwidacja w Polsce świadczonych do tej pory przez TP SA usług telegraficznych. Pociągnie to za sobą zwolnienia pracowników, które w skali kraju mogą dotyczyć około ośmiuset osób. Według moich rozmówczyń rzecznik TP SA, pan Witold Rataj, uzasadnił konieczność likwidacji usług telegraficznych między innymi względami komercyjnymi, likwidacją podobnych usług w kilku krajach europejskich, dynamicznym rozwojem poczty elektronicznej i SMS.

Te uzasadnienia wydają się chybione. Według przedstawionych mi dokumentów w okresie 1-24 czerwca bieżącego roku w Poznaniu przyjęto dwadzieścia dziewięć tysięcy sześćset cztery telegramy, co daje średnio tysiąc dwieście zleceń na dobę. Zapotrzebowanie zatem istnieje. Co do opłacalności tej usługi to obserwuje się zjawisko braku zmian cen od ponad siedmiu lat. Znaczki pocztowe, rozmowy telefoniczne i inne usługi przechodziły zmiany cen, a telegramy nie. Obecnie jedno słowo w telegramie kosztuje 7 gr plus 22% VAT.

Mówi się o małym zainteresowaniu tego typu usługami. Pod numerem 905 nadawany jest bezpłatny komunikat mówiący o likwidacji od 31 sierpnia 2002 r. usług telegraficznych z powodu małego zainteresowania nimi. W dniu dzisiejszym poinformowano mnie, że aby nadać telegram przez telefon, muszę czekać mniej więcej sto pięćdziesiąt minut.

Mnie i moim rozmówcom nieznane są przypadki likwidacji podobnych usług w takich krajach, jak Niemcy, Austria czy Finlandia, o których w swoim uzasadnieniu wspomniał rzecznik TP SA. Decyzja o likwidacji usług telegraficznych jest także niezgodna z pktem 19 konwencji genewskiej o swobodzie porozumiewania się i przekazywania wiadomości. Do likwidacji usług telegraficznych wymagana jest zgoda Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty w Warszawie. Asystent prezesa tegoż urzędu, pan Pięta, nic nie wie o wydaniu takiej zgody dla TP SA. Można domniemywać, że zgoda taka nie została wydana.

Według moich rozmówczyń dzieje się coś bardzo złego w zakresie usług telekomunikacyjnych w kraju. Ich likwidacja zaskoczy społeczeństwo, które będzie pozbawione możliwości szybkiego przekazania lub otrzymania wiadomości.

Z niepotwierdzonych źródeł dowiedziałem się, że po 1 września 2002 r. usługi telegraficzne ma w Polsce świadczyć firma zagraniczna lub firma z kapitałem zagranicznym po znacznie wyższych cenach.

Informując o tym, proszę Pana Premiera o zainteresowanie się tą sprawą i podjęcie działań zapobiegających likwidacji usług telegraficznych.

Włodzimierz Łęcki

Oświadczenie złożone
przez senator Genowefę Grabowską

Oświadczenie skierowane do ministra spraw zagranicznych Włodzimierza Cimoszewicza

Niniejsze oświadczenie jest związane z coraz częstszymi przypadkami niegościnnego, a niekiedy także brutalnego traktowania obywateli polskich przekraczających granice innych państw i towarzyszącą temu procederowi opieszałością polskich służb konsularnych.

Wzmożony ruch turystyczny, wyjazdy w celach edukacyjnych, naukowych, wymiana gospodarcza oraz tak szeroko propagowana i popierana przez nasze państwo wymiana młodzieży powodują, iż Polacy, liczeni już w setkach tysięcy, każdego dnia przekraczają granice wielu państw docelowych. Ruch ten nasila się w okresie wakacji, kiedy to szczególną mobilnością wykazuje się młodzież, korzystając - niekiedy po raz pierwszy w życiu - z dobrodziejstwa posiadania paszportu.

Pragnę wyraźnie zaznaczyć, że pomoc MSZ, polegającą między innymi na publicznej informacji o trudnościach i niebezpieczeństwach, na jakie rodacy mogą się natknąć podczas pobytu w różnych państwach świata, uważam za niezwykle cenną. Nie można jednak zapominać, że podstawowym zadaniem polskich służb konsularnych jest szeroko rozumiana opieka nad obywatelami polskimi, którzy znaleźli się w terytorialnym zasięgu ich działalności.

Niestety senacka Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej jest coraz częściej alarmowana niepokojącymi informacjami - takimi jak załączona skarga dotycząca incydentu na lotnisku w Tel Awiwie* - w których nasi rodacy skarżą się na poniżające, a czasami nieludzkie, czyli sprzeczne ze standardami praw człowieka, traktowanie przy przekraczaniu granic niektórych państw i towarzyszącą tym sytuacjom bezczynność miejscowych polskich urzędów konsularnych.

W pełni akceptując prawo każdego państwa do określania zasad i warunków dopuszczenia cudzoziemców na swoje terytorium, w tym dbałości o bezpieczeństwo wewnętrzne, zwracam się do Pana Ministra o zbadanie działalności polskich placówek konsularnych w tym zakresie, zwłaszcza w tych państwach, które z uwagi na skomplikowaną sytuację polityczną ustanowiły obostrzenia w ruchu osobowym.

Genowefa Grabowska

Oświadczenie złożone
przez senator Genowefę Grabowską

Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości Grzegorza Kurczuka

Niniejsze oświadczenie związane jest z coraz częstszymi przypadkami włączania do przedkładanych parlamentowi ustaw odrębnych przepisów karnych lub nawet całych rozdziałów penalizujących zachowania sprzeczne z ustawą, konkurencyjnych wobec kodeksu karnego.

W uchwalanych przez Sejm RP i przekazywanych do Senatu RP projektach ustaw, także w tak zwanych dostosowawczych ustawach europejskich, coraz częściej pojawiają się przepisy karne penalizujące zachowania sprzeczne z ich treścią. Czasami są to pojedyncze przepisy przewidujące konkretne sankcje za naruszenie ustawowych norm, niekiedy zaś całe rozdziały, w których obok norm materialnych pojawiają się także konkurencyjne wobec kodeksu postępowania karnego przepisy proceduralne. Taka praktyka powoduje, że obok istniejącego - i tak przecież niejednolitego - systemu prawa karnego, materialnego i procesowego (k.k., k.p.k., k.k.s. itp.) powstaje i rozwija się równoległy, pozakodeksowy zbiór przepisów karnych.

Jest rzeczą oczywistą, że społeczeństwo oczekuje czytelnego, jasnego i łatwego do zidentyfikowania systemu prawa. Jest to szczególnie ważne w przypadku prawa karnego, którego normy określają zarówno naganny typ zachowania sprawcy (dyspozycja), jak i charakter związanej z takim zachowaniem sankcji karnej.

Czy Pan Minister nie uważa, że stosowanie tej swoistej techniki legislacyjnej, polegającej na nagminnym już niemal umieszczaniu przepisów karnych w kolejnych ustawach, podważa spójność, przejrzystość i czytelność kodeksowego systemu prawa karnego? I chociaż ignorantia iuris nocet, to jednak wydaje się, że także legislatorzy powinni dołożyć należytej staranności, aby tworzyć prawo łatwo dostępne, a przy tym jednolite. Ma to znaczenie nie tylko dla potencjalnych sprawców spenalizowanych w tych ustawach przestępstw, ale przede wszystkim dla prawników, którzy te normy stosują, nie mówiąc już o studentach, którzy się tego prawa uczą.

Genowefa Grabowska

Oświadczenie złożone
przez senatora Grzegorza Niskiego

Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości Grzegorza Kurczuka

Sprawa przestrzegania prawa, między innymi przez organa samorządu terytorialnego, była przedmiotem wielu publikacji prasowych. Niestety, jak wykazuje praktyka życia codziennego, władze samorządu terytorialnego w sposób jaskrawy naruszają lub wręcz lekceważą obowiązujące prawo. Powoduje to powstawanie nieprzychylnych opinii o bezcelowości drogi sądowej, indolencji władz i bezkarności urzędników.

Przykładem może być sprawa pana Jana Orłowskiego z Koszalina. 29 września 1989 r. zapadł prawomocny wyrok sądu, orzekający eksmisję z mieszkania W. Jastrzębskiego. Przez prawie trzynaście lat urząd gminy wyroku nie wykonał, mimo że był do tego zobowiązany. Używano przeróżnych argumentów, ażeby nie dopuścić do wykonania wyroku. Nie wykwaterowano do posiadanego domu na wsi, o czym świadczy pismo naczelnika gminy Trzebieszów z 6 marca 1990 r. Odroczono eksmisję, gdyż rzekomo złożona została prośba o wniesienie rewizji nadzwyczajnej. Następnym argumentem był brak mieszkań zastępczych. Innym argumentem wstrzymującym wykonanie wyroku było wniesienie sprawy o zmianę postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku.

W piśmie z 10 maja 2000 r. urząd gminy poinformował, że przekwaterowanie zostaje wstrzymane do czasu zakończenia sprawy sądowej. Postępowanie sądowe zostało zakończone, a prawomocne postanowienie dostarczone do urzędu gminy 16 maja 2002 r.

Ani na to pismo, ani na pismo z 21 czerwca 2002 r. urząd gminy nie udzielił jednak odpowiedzi. Dopiero 9 lipca, czyli po upływie prawie dwóch miesięcy od daty złożenia pisma, udzielono odpowiedzi, że urząd wyroku nie wykona.

Proszę o podjęcie działań celem wyjaśnienia, jak to było możliwe, że przez trzynaście lat nie wykonano wyroku i obecnie informuje się, że wyrok nie zostanie wykonany. Proszę także o poinformowanie, czy ktoś odpowiedzialny za taki stan rzeczy poniósł konsekwencje.

Z poważaniem
senator RP
Grzegorz Andrzej Niski

---