Urodził się w 1927 roku w Telkwicach [Prusy Wschodnie] w rodzinie zasłużonej w walce o polskość Warmii. Ojciec, inżynier rolnik i działacz gospodarczy, w 1930 wrócił z rodziną do Polski, zginął we wrześniu 1939.

W 1952 ukończył fizykę na Uniwersytecie Poznańskim. W 1959 uzyskał doktorat, w 1963 habilitację, w 1973 - tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1990 profesora zwyczajnego. Odbył dwa staże naukowe za granicą: w latach 1959-60 na Sorbonie i w Centre Nationale de Reverver Scientific, w okresie 1971-72 na University of California w Los Angeles. W 1965 rozpoczął pracę w filii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katowicach, w 1968 przekształconej w Uniwersytet Śląski. Kierował Katedrą (obecnie zakład) Fizyki Ciała Stałego. Przez 10 lat sprawował urząd dyrektora Instytutu Fizyki, a przez 4 lata - dziekana Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Śląskiego. Od stycznia do sierpnia 1981 był prorektorem. Wybrany na rektora Uniwersytetu Śląskiego, pełnił tę funkcję 5 miesięcy, od 1981 do 1982. Był jedynym rektorem internowanym po wprowadzeniu stanu wojennego.

W latach 1982-85 zasiadał w Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od lat siedemdziesiątych był członkiem Europejskiego Towarzystwa Fizycznego. Przed wojną oraz w latach 1945-49 i 1956-60 działał w ZHP.

Od 1980 był członkiem NSZZ "Solidarność".

W I kadencji Senatu przewodniczył Komisji Ochrony Środowiska, pracował w komisjach: Kultury, Środków Przekazu, Nauki i Edukacji Narodowej, Gospodarki Narodowej, Spraw Zagranicznych i w Komisji Nadzwyczajnej do spraw Górnictwa. W Senacie III kadencji pracował w komisjach: Nauki i Edukacji Narodowej, Spraw Zagranicznych i Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych oraz w Podkomisji do spraw Integracji Europejskiej.

Bezpartyjny.

Był żonaty, miał pięcioro dzieci.