Przemówienie senatora Ireneusza Michasia
w debacie nad punktem szóstym porządku dziennego

Stanowisko w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz ustawy o zawodzie lekarza

Rozpatrujemy dziś poprawki do dwóch artykułów dwóch ustaw: kodeksu karnego i ustawy o zawodzie lekarza. Pierwsza z nich dotyczy dzieciobójstwa. Opowiadam się za rozwiązaniem przyjętym przez kodeks karny z 6 czerwca 1997 r., który niejako rozszerzył zakres uprzywilejowanej odpowiedzialności matki za dzieciobójstwo.

Wczytując się dokładanie w tekst poprawek zgłoszonych przez sejmową komisję nadzwyczajną, odnosi się nieodparte wrażenie, że nowelizacji przyświeca doktryna antyaborcyjna. Przecież aktualny stan prawny, w tym ustawa o zawodzie lekarza, w sposób pełny i zgodny z konstytucją gwarantuje ochronę życia płodu ludzkiego, jego niezakłócony rozwój, a nadto zapewnia należytą ochronę przed nieuprawnionymi eksperymentami. Z protestami spotkało się dopuszczenie w art. 2 nowelizacji badań przedurodzeniowych tylko trzech wyliczonych przypadków. Powoduje to, że prawo kobiety do badań prenatalnych jest znacznie ograniczone, bowiem nie może ona podjąć swobodnej decyzji o skorzystaniu z osiągnięć współczesnej wiedzy medycznej, nakierowanej przecież także na leczenie płodu.

Znamiennym jest fakt, iż w składzie wspomnianej wcześniej komisji nadzwyczajnej nie było ani jednej kompetentnej osoby, a podczas jej prac nie poproszono o opinię żadnego genetyka. Przedstawione zaś uzasadnienie i argumenty okazały się bzdurne i niedorzeczne. Dało temu wyraz Zgromadzenie Ogólne Polskiej Akademii Nauk w uchwale PAN z 28 maja 1999 r., gdzie wyrażono głębokie zaniepokojenie nowelizacją ustawy o zawodzie lekarza.

Mimo że nowy zapis art. 26a nie był konsultowany ze specjalistami z dziedziny genetyki klinicznej, umieszczenie go w rozdziale ustawy dotyczącym eksperymentu medycznego nie jest uprawnione. Diagnostyka prenatalna nie jest przecież eksperymentem medycznym. Weszła ona do reguł postępowania klinicznego i stanowi osiągnięcie w zakresie profilaktyki chorób. Obowiązująca ustawa o ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży z 30 sierpnia 1996 r. w pełni zabezpiecza prawa dziecka w łonie matki i prawa rodziców do wiedzy o jego stanie zdrowotnym.

Z tych też względów będę głosował przeciw proponowanej nowelizacji.