(Wznowienie posiedzenia o godzinie 10 minut 01)

(Posiedzeniu przewodniczą wicemarszałkowie Andrzej Chronowski i Donald Tusk)

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Proszę państwa senatorów o wyłączenie telefonów komórkowych.

Panie i Panowie Senatorowie, wznawiam obrady.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc.

Przystępujemy do debaty nad punktem czwartym porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na czterdziestym dziewiątym posiedzeniu w dniu 7 maja 1999 r., a do Senatu została przekazana w dniu 7 maja 1999 r. Marszałek Senatu w dniu 7 maja 1999 r., zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 237, natomiast sprawozdania komisji w druku nr 237A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich, senatora Tadeusza Lewandowskiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Tadeusz Lewandowski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

W imieniu Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich przedstawiam Wysokiej Izbie projekt uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora. Jest to druk nr 237A.

Senat po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 7 maja 1999 r. ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę. "Art. 2 otrzymuje brzmienie: «Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 1999 r.»".

Wysoki Senacie! Zmiana tej ustawy dotyczy obniżenia z 30 do 25% diety parlamentarnej posła i senatora, chodzi o art. 42 ust. 1 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora. Proponowana poprawka Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich polega na tym, iż ustawa obowiązywałaby od 1 stycznia 1999 r., a nie, jak uchwalił Sejm, od 1 lipca 1999 r. Biorąc pod uwagę to, że ubruttowienie uposażeń nastąpiło z dniem 1 stycznia bieżącego roku, a zaproponowane nowe ustalenie wysokości diety nie spowoduje jej realnego obniżenia, proponuje się skorygowanie przepisu dotyczącego diety parlamentarnej z mocą od 1 stycznia 1999 r.

Wysoka Izbo! Pragnę także poinformować o skutkach finansowych przedstawionych zmian. Otóż w wypadku ich obowiązywania od 1 stycznia 1999 r. dla Kancelarii Senatu jest to kwota 527 tysięcy zł, dla Kancelarii Sejmu - 2 miliony 423 tysiące 335 zł.

Przedstawiłem uzasadnienie oraz skutki finansowe. Proszę zatem Wysoki Senat, by raczył uchwalić przedstawiony na wstępie projekt uchwały. Dziękuję.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję panu senatorowi.

Zgodnie z art. 38 ust. 5 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chciałby skierować krótkie, zadawane z miejsca pytanie?

Pan senator Żenkiewicz, proszę bardzo.

Senator Marian Żenkiewicz:

Ja chciałbym prosić o bliższe wyjaśnienie, dlaczego to przedłożenie, o którym pan senator mówił, ma obowiązywać od 1 stycznia, a więc o sześć...

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Proszę bardzo.

Senator Tadeusz Lewandowski:

Tak rozstrzygnęła, Panie Senatorze, komisja na swoim posiedzeniu, w głosowaniu. Wynik jest taki, że siedmiu senatorów było za tym rozstrzygnięciem, jeden wstrzymał się od głosu.

(Senator Marian Żenkiewicz: Ale chodzi mi o to, czy jest to zgodne z literą prawa.)

Tak.

(Senator Marian Żenkiewicz: Czy ta kwestia była przedmiotem analizy komisji?)

Tak. Pragnę poinformować pana senatora, że jestem w posiadaniu opinii Biura Legislacyjnego, które nie stwierdza żadnych uchybień.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję.

Pan senator Jarzembowski, proszę bardzo.

Senator Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku. Czy pan sprawozdawca nie uważa, że to rozwiązanie, które komisja proponuje, godzi jednak bardzo wyraźnie w zasadę nazywaną w sentencji łacińskiej lex retro non agit, to znaczy że prawo nie działa wstecz? A proponujecie, żeby działało. Dziękuję.

Senator Tadeusz Lewandowski:

Również ten problem był w jakiś sposób poruszany na posiedzeniu komisji, głównie w związku z charakterem rozstrzygnięć tej kwestii rozważanych w komisjach sejmowych. Ale ostatecznie rozstrzygnięcie jest takie, jak powiedziałem wcześniej, odpowiadając na pytanie: nie narusza się tutaj żadnych przepisów prawnych. Tak więc jeszcze raz podkreślam, ta kwestia była omawiana w komisjach sejmowych, szczególnie w Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję.

Pani senator Bogucka-Skowrońska, proszę bardzo.

Senator Anna Bogucka-Skowrońska:

Sejm jednak nie przyjął działania prawa wstecz. W związku z tym mam pytanie: w jaki sposób ta kwestia była badana w czasie posiedzeń komisji sejmowych? Czy są jakieś materiały tego dotyczące? Bo ja również mam wątpliwości. Czym innym jest aspekt moralny, a czym innym aspekt prawny tego typu unormowań.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Proszę bardzo.

Senator Tadeusz Lewandowski:

Tak, to prawda, ale chcę podkreślić, Pani Senator, że nie było to przedmiotem obrad naszej komisji, ona się tym nie zajmowała.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Pan senator Kulak.

Senator Zbigniew Kulak:

Panie Senatorze, no, niejasno pan to tłumaczy, dlatego że najpierw odwołuje się pan do argumentacji, że było to dyskutowane w Sejmie - a Sejm, jak pani senator przed chwilą stwierdziła i co wiemy, nie przyjął tego rozwiązania - a teraz z kolei argumentuje pan, że jednak jest to zgodne z prawem. Jaka jest więc ta analiza? Gdzie jest ten dokument i na czym się właściwie opieramy?

Senator Tadeusz Lewandowski:

Panie Marszałku, Panie Senatorze, wobec tego postaram się dokładnie zaprezentować opinię, jaką otrzymałem z Biura Legislacyjnego.

(Senator Ryszard Jarzembowski: Tu nie chodzi o biuro, tylko o komisję.)

No więc komisja opierała się na opinii, jaką przedstawiał pracownik Biura Legislacyjnego, stwierdzając, że nie ma tutaj żadnych naruszeń. A ja mogę powtórzyć tylko to, co było przedmiotem pracy komisji.

(Senator Ryszard Jarzembowski: Panie Marszałku...)

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Pytanie, jak rozumiem?

(Senator Ryszard Jarzembowski: Pytanie.)

Proszę bardzo, powtórnie pan senator Jarzembowski.

Senator Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku. Czy zatem, bazując na tej opinii komisji, możemy przyjąć, że i w przyszłości rozstrzygnięcia będą opierały się na zasadzie możliwości działania prawa wstecz? Dziękuję.

Senator Tadeusz Lewandowski:

Nie odpowiem na to pytanie, bo...

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Rozumiem, że wracamy do meritum sprawy.

Pani senator Ferenc, proszę bardzo.

Senator Genowefa Ferenc:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku. Ja chciałabym się dowiedzieć, czy komisja rozpatrywała problem, że jest to dostosowywanie ustawy do obecnej sytuacji finansowej szczególnie Kancelarii Sejmu, a właściwie że celem tego dostosowania jest usunięcie błędów urzędników? Bo tak to należy rozpatrywać. Czy ten problem był przez komisję rozpatrywany?

Senator Tadeusz Lewandowski:

Tak, Pani Senator. Istotnie, według relacji szefa Kancelarii Senatu ani w budżecie Kancelarii Senatu, ani w budżecie Kancelarii Sejmu ta kwota w związku z ubruttowieniem nie została przewidziana.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dobrze, dziękuję.

My też od czasu do czasu musimy uderzyć się w piersi. Senatorowie uchwalają ustawę budżetową, a w związku z tym my też powinniśmy przewidywać pewne rzeczy.

Czy są jeszcze pytania? Nie widzę.

Dziękuję, Panie Senatorze.

Senator Tadeusz Lewandowski:

Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była poselskim projektem ustawy.

Zgodnie z art. 43 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu, czy chce zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanej ustawy?

Na sali jest obecna pani minister Wasilewska-Trenkner. Proszę bardzo, może z miejsca, Pani Minister.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Halina Wasilewska-Trenkner: Już idę, Panie Marszałku, moja kondycja już się poprawiła.)

Widzę, że pani minister już wróciła do formy, cieszę się.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Halina Wasilewska-Trenkner:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Omówienie stanowiska rządu chciałabym podzielić, jeśli państwo pozwolą, na dwie części. W części pierwszej wypowiadam się w imieniu rządu, w imieniu pana premiera Balcerowicza i we własnym imieniu. Patrząc od strony moralnej, chciałabym powiedzieć, że ta ustawa jest jedną z takich, które wskazują na państwa wielką wrażliwość, na dawanie moralnego przykładu wielu innym osobom pełniącym rozmaite funkcje w państwie, jak należy reagować w sytuacjach, kiedy w związku ze zbiegiem ustaw zdarza się, że w sposób wcześniej jakby nierozważony, nieuwzględniony następuje ogromne zwiększenie wynagrodzeń, ponad pułap, który przypisany jest wszystkim innym pracownikom korzystającym ze środków publicznych.

Chodzi bowiem o to - i to jest ta druga, merytoryczna część - że ustawa o państwa dietach stwierdza, że diety są liczone od uposażenia, jako jego stały procent. Ale uposażenie w sferze budżetowej zostało ubruttowione po 1 stycznia, chociaż od 1 stycznia, tak stanowiły ustawy, zostało ubruttowione w związku z nowym systemem emerytalnym. To ubruttowienie w przypadku diety nie jest wymagane czy nie jest potrzebne, ponieważ dieta nie stanowi elementu naliczania składki na uposażenie emerytalne. Jest jakby uposażeniem nieobjętym tą procedurą. Gdyby państwo zatem nie zareagowali na ten zbieg ustaw, to faktycznie dieta poselska, liczona tak, jak zapisane było w pierwotnej ustawie, byłaby wyższa o wiecej niż 10,5% - czyli tyle, o ile wzrasta wynagrodzenie pracowników sfery budżetowej - i jeszcze o 22,3%, bo to jest ta część, która została przypisana w ubruttowieniu uposażenia. Państwa propozycja obniżenia tego wskaźnika sprawiłaby, że dieta rosłaby o 10,5%, czyli w takim stopniu, w jakim faktycznie będą wzrastały wynagrodzenia pracowników sfery budżetowej.

To, że najwyższa władza w państwie, władza ustawodawcza potrafi zareagować, potrafi pokazać, że nie korzysta z sytuacji, w których zbieg ustaw powoduje jak gdyby wyjątkowo korzystny układ, jest przykładem, który uczy wszystkich, że nie należy wykorzystywać prawa inaczej niż to wynika z woli ustawodawcy. Śmiem twierdzić, że to pierwszy, na razie pierwszy, ale bardzo ważny sygnał, jak wszyscy powinniśmy postępować, przestrzegając litery prawa. I to jest jedna sprawa.

Na temat sporu, czy sprawa powinna mieć miejsce od 1 stycznia, czy od 1 lipca, nie mnie się wypowiadać. Wiele razy tłumaczyłam, że nie jestem prawnikiem i w tych subtelnościach nie chciałabym zabierać głosu.

Powiadam, chciałabym przede wszystkim bardzo serdecznie poprzeć państwa inicjatywę, zarówno od strony merytorycznej, jak i ze względu na szeroki wyraz społeczny, moralny, na budowanie porządku prawa w państwie. Dziękuję.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję, Pani Minister.

Zgodnie z art. 38 ust. 6 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chciałby skierować krótkie, zadawane z miejsca pytanie?

Rozumiem, że pani senator chce zadać pytanie od strony etycznej. Pani senator Bogucka-Skowrońska, proszę bardzo.

Senator Anna Bogucka-Skowrońska:

Nie, nie, chciałam zadać pytanie właśnie od strony prawnej. Czy pani minister chce... Bo pani minister w tej chwili jakby uchyliła się od odpowiedzi na kwestię wstecznego uregulowania sprawy diety, czyli tej części, która jest przeznaczona na bieżące wydatki, która z punktu widzenia prawnego nie mogłaby być dochodzona przy nienależnym świadczeniu, z tego względu, że nie ma tu już wzbogacenia, ponieważ diety z natury rzeczy są już wydatkowane. Chciałabym wiedzieć, czy pani minister jest gotowa zająć stanowisko prawne w tym zakresie.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Halina Wasilewska-Trenkner: Jeśli można, Panie Marszałku.)

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Halina Wasilewska-Trenkner:

Jak powiedziałam, jestem w niezręcznej sytuacji. Pan senator mówił o tym, że jest opinia Biura Legislacyjnego Senatu, czyli prawników, a zatem tych, którzy są niewątpliwie o wiele bardziej biegli w zawiłościach i subtelnościach prawa. Ja, jako ekonomistka, zostałam nauczona zasady, o której już była mowa, że prawo nie działa wstecz. I usiłuję tego przestrzegać. Ale tylko tyle mogę powiedzieć, bo, jak mówię uczciwie, w polemikę prawną nie jestem w stanie się wdawać. Proszę mi wybaczyć, Pani Senator, ale ta zasada jest zasadą najczęściej obowiązującą. Choć decydując o własnych uprawnieniach, najprawdopodobniej można podjąć decyzję - a ta decyzja dotyczy własnych uprawnień pań i panów senatorów oraz Sejmu - która pozwala nie skorzystać z przywileju. Tak mi się wydaje. Dziękuję.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję, Pani Minister.

Ja może jeszcze powiem, że prawo może działać wstecz, o ile nie narusza pewnych dóbr. A w związku z tym, że jest to kwestia budowania autorytetu senatorów, wydaje się, że taką interpretację można by było wysnuć.

Pan senator Michaś, proszę bardzo.

Senator Ireneusz Michaś:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Pani Minister, ile oszczędzimy dla budżetu państwa, przyjmując tę ustawę? Dziękuję bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Halina Wasilewska-Trenkner:

Panie Senatorze, jeśli będą jakieś oszczędności, to będą to oszczędności zarówno Kancelarii Senatu, jak i Sejmu. To jest ta część budżetu, która ma specjalną jurysdykcję, jak państwo wiedzą. Na podstawie tego, co widać w ustawie budżetowej, mogę powiedzieć, że te oszczędności nie spowodują dodatkowych oszczędności, ale niewątpliwie ułatwią gospodarowanie państwa budżetami.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję.

Nie widzę chętnych do zadania pytań. Nie, jeszcze pan senator Jarzembowski, proszę bardzo.

Senator Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Pani Minister, czy widzi pani logiczny związek między posunięciem większości parlamentarnej z roku 1992, kiedy wstecz naliczono spółdzielcom odsetki, a próbą takiego samego zadziałania dzisiaj? Dziękuję bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Halina Wasilewska-Trenkner:

Panie Senatorze, nie śmiałabym upatrywać analogii między jednym a drugim, ponieważ w tamtym wypadku była to decyzja dotycząca zupełnie innej grupy obywateli. Chodziło o świadczenie, które jakby wynikało z rachunków ekonomicznych i pewnych sytuacji, jakie dotyczyły układów, przez które wówczas wszyscy z trudem przechodziliśmy. Tutaj zaś decyzja państwa dotyczy jakby własnego stanu posiadania. To jest decyzja o skorzystaniu bądź nieskorzystaniu z wyjątkowego zbiegu ustaw. A to już zupełnie inny problem.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Proszę bardzo.

Senator Ryszard Jarzembowski:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Pani Minister, ja chcę wszelako jasno zapytać. Czy nie uważa pani, że postępowanie na przekór zasadzie niedziałania prawa wstecz w jakiejkolwiek sprawie czyni precedens, szkodliwy także dla tej zasady, dla naszej Izby, dla prawodawstwa?

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Halina Wasilewska-Trenkner:

Jak już powiedziałam, Panie Senatorze, nie było pana w tym momencie...

(Senator Ryszard Jarzembowski: Byłem, słuchałem pani.)

Przepraszam.

Powiedziałam, że dla mnie są to dwie różne kwestie. Tworzenie prawa, które wszystkich obowiązuje, które na wszystkich nakłada ciężary, i powiedzenie, że nie skorzysta się z ofiarowywanych przywilejów, to są chyba dwie różne moralnie sprawy.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję pani minister.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Halina Wasilewska-Trenkner: Dziękuję.)

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatorów oraz o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania wniosków o charakterze legislacyjnym na piśmie do marszałka Senatu. Wnioski te muszą być złożone przed zamknięciem dyskusji nad daną ustawą.

Przypominam, że połączone komisje będą rozpatrywać tylko te wnioski, które zostały złożone do marszałka Senatu na piśmie przed zamknięciem dyskusji.

Proszę o zabranie głosu panią senator Genowefę Ferenc.

Senator Genowefa Ferenc:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

W swoim imieniu i w imieniu pana senatora Jerzego Suchańskiego, składam wniosek, aby ustawę, którą zaproponował Sejm, przyjąć bez poprawek. Apeluję do senatorów, aby każdy indywidualnie przeznaczył te wypłacane pieniądze dla osób najbardziej potrzebujących, szczególnie dla dzieci i młodzieży, bo zbliża się okres letniego wypoczynku.

Mój wniosek został podyktowany tym, że powoływano się tutaj na wielką wrażliwość moralną władzy ustawodawczej, a ja akurat tej wielkiej wrażliwości nie dostrzegam, bo w tym czasie, jaki przeznaczamy na rozpatrywanie i dostosowywanie ustawy do budżetu Kancelarii Sejmu czy Senatu - choć wydaje mi się, że szczególnie Sejmu - moglibyśmy zajmować się ustawami o wiele ważniejszymi. Takimi, które przynosiłyby gospodarce pieniądze, pomnażały środki, tak aby rzeczywiście można je było przeznaczać na zaspokajanie potrzeb poszczególnych grup obywateli. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Rozumiem, że pani senator złożyła wniosek na piśmie, tak?

(Senator Genowefa Ferenc: Proszę bardzo.)

I to jest wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek?

(Senator Genowefa Ferenc: Tak, bez poprawek.)

Nad takim wnioskiem będziemy więc na pewno głosować.

Czy ktoś z państwa senatorów chce jeszcze zabrać głos w dyskusji?

Pani senator Bogucka-Skowrońska, proszę bardzo.

Senator Anna Bogucka-Skowrońska:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Ja będę głosowała za poprawką Senatu, ale chcę jednocześnie wszystkim kolegom uzmysłowić, że tworzymy złe prawo i że to głosowanie ma aspekt wyłącznie moralny, ponieważ nie z winy Senatu czy Sejmu ta nowelizacja wchodzi zbyt późno - mogła być zaproponowana znacznie wcześniej.

Z prawnego punktu widzenia, jeżeli przyjmiemy naszą poprawkę, to postawi nas to w takiej sytuacji - bo oczywiście sama intencja ustawy w ogóle jest bezdyskusyjna, a do tego właśnie ustosunkowała się pani minister, nie ma wniosku o odrzucenie ustawy, i wszystkie uwagi na temat wrażliwości moralnej parlamentu, które pani minister wygłaszała, dotyczyły nie naszej poprawki, lecz samej ustawy, czyli zmiany zasady obliczania diet - że okaże się, iż świadczenie, które zostało już wypłacone, zostało pobrane przez nas, przez cały parlament, przez wszystkich posłów i senatorów, było nienależne. Jeżeli było nienależne, a tak by było gdybyśmy cofnęli to do stycznia, to przepisy o bezpodstawnym wzbogaceniu i nienależnym świadczeniu pozwoliłyby na dochodzenie od nas zwrotu tych świadczeń tylko wtedy, gdyby ktoś jeszcze był wzbogacony, bo oczywiście wszyscy w dobrej wierze te świadczenia wzięli, nie wiedząc, że taki problem został zaniechany przez inne władze. Działanie prawa wstecz byłoby, moim zdaniem, rozwiązaniem niekonstytucyjnym, sprzecznym z ogólnie obowiązującymi przepisami Kodeksu cywilnego. Wyłącznie moralny aspekt tej sprawy, fakt, że Senat chce właśnie oszczędzić te pieniądze dla Kancelarii Sejmu i Senatu, może usprawiedliwiać to, żeby powodować tę praktykę działania prawa wstecz.

Ale zabrałam głos dlatego, że pan senator sprawozdawca, jak sądzę nieumyślnie, bo nie jest prawnikiem, wprowadził nas w błąd, mówiąc, że opinia legislacyjna - co mnie zresztą zdumiało - twierdzi, że takie rozwiązanie z punktu widzenia prawa jest poprawne. Opinia legislacyjna, z którą się zapoznałam, dotyczy ustawy w przedłożeniu sejmowym, nie zaś naszym - nie było takiej opinii.

Tak więc jest to nasza dobra wola i zarazem jest to złe prawo, zła poprawka, ale możemy ją usprawiedliwiać względami moralnymi. Chcę jednak uniknąć tej hipokryzji, żeby twierdzić, że znajduje to uzasadnienie prawne. Na przyszłość, naprawdę, to działanie prawa wstecz, tego typu praktyki, są bardzo szkodliwe. System prawa nie powinien nikogo, bo wszyscy są wobec prawa równi, stawiać w takiej sytuacji, że ustawą nakazuje się zwrot świadczenia, które nie jest należne, w wypadku pobrania tego świadczenia w dobrej wierze.

Mój głos ma być tylko głosem refleksji i wskazania na rozłożenie akcentów, ponieważ jestem prawnikiem - po prostu. Ja sama, jak już powiedziałam, właśnie dlatego, że uważam, iż rzeczywiście to zaniedbano i my to musimy jak gdyby odkręcać, jestem gotowa poprzeć tę poprawkę. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Proszę o zabranie głosu senatora Wiesława Chrzanowskiego, następnym mówcą będzie pan senator Kieres.

Senator Wiesław Chrzanowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Rozpatrujemy projekt poprawki do ustawy, który niewątpliwie może z prawnego punktu widzenia budzić pewne zastrzeżenia. Dziwi mnie niedoskonała opinia przedstawiona w tym przypadku przez nasze, zazwyczaj dociekliwe, Biuro Legislacyjne, które skwitowało problem tylko jednym zdaniem: nie budzi zastrzeżeń pod względem legislacyjnym, podczas gdy wymagał on jakiegoś uzasadnienia.

Podobno jednak, jeżeli jestem dobrze poinformowany, przez te miesiące nie wypłacano nam tej nadwyżki, tej dodatkowej kwoty. Jeżeli tak rzeczywiście było, to nie zachodzi problem zwrotu nienależnego świadczenia itd. Zakładam, że tak jest, bo tak słyszałem, ale ja sam nie potrafię na tyle biegle liczyć, jak odbieram pieniądze, żeby wiedzieć, czy rzeczywiście tak jest.

Wszyscy znamy klasyczną zasadę, że prawo nie działa wstecz. Ale w jaki sposób mamy ją ujmować? Więcej niż dwa wieki temu Monteskiusz, wybitny prawnik, napisał znaną pracę "O duchu praw". I wciąż chodzi o to, jak mamy odczytywać prawo: czy jest to tylko ściśle formalne stwierdzenie, pewien układ, czy też to, co się za nim kryje. Tym zajmują się również sądy, Trybunał Konstytucyjny itd. Jest zasada, która nie powinna być naruszana, ale w materialnym tego słowa znaczeniu - materialnym, to nie znaczy majątkowym, oczywiście. Jeżeli w wyniku zmiany innych ustaw w całym tym układzie prawa majątkowe w zasadzie nie są naruszone - to jest tyle samo, nawet, jak wyliczano, z jakimiś tam złotymi więcej, chodzi o jakąś niewielką kwotę - to można powiedzieć, że w sensie materialnym nie nastąpiło naruszenie prawdy obiektywnej. Nastąpiło to tylko w pewnym układzie formalnym, ze względu na zbieg przepisów. Oczywiście, wychodzimy tutaj poza czysto pozytywistyczne pojmowanie prawa.

Zgadzam się z panią senator Ferenc, że na płaszczyźnie moralnej można sprawę rozstrzygnąć również w inny sposób, mianowicie poprosić o określone wyliczenie tej kwoty i przeznaczyć ją na ważny cel społeczny. Sądzę jednak, że uchwalenie tej poprawki, bo chodzi w istocie tutaj nie o ustawę, lecz o poprawkę, może być bronione z punktu widzenia prawnego, a jeżeli powstaje sytuacja, w której coś jest bronione, to już jest rzecz specyficzna.

Jako cywilista wiem, że jest taka zasada rebus sic stantibus - co prawda dotyczy nie aktów prawnych, ale umów - która mówi, że jeżeli zmieniają się okoliczności, to wówczas można domagać się zmiany, nie naruszając wtedy świętości umowy, bo umowa była zawierana w przekonaniu, że w danym momencie istnieją pewne podstawowe okoliczności. I dlatego sądzę, że można bronić, choć nie jest to na pewno jednoznaczne, również tego stanowiska, które zaprezentowała komisja, broniąc świętości tej zasady w sensie materialnym, nie zaś tylko formalnym. Dziękuję. (Oklaski).

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę o zabranie głosu senatora Kieresa...

Ja mogę jeszcze państwu senatorom przekazać taką informację, że nieprzyjęcie tej ustawy Kancelarii Senatu nie zaszkodzi i stać nas na to, żeby wszystkie sprawy dotyczące jej budżetu doprowadzić do końca. Żeby ktoś nie pomyślał, że Kancelaria Senatu w tym momencie zbankrutuje.

Senator Kieres, proszę bardzo.

Senator Leon Kieres:

Dziękuję.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! O ile się orientuję, to nam jeszcze nie wypłacano różnicy między kwotą stanowiącą ubruttowienie a kwotą bez ubruttowienia.

Ja chciałbym powiedzieć, że w gruncie rzeczy dyskutujemy nie tylko o tych aspektach prawnych, które podniósł zwłaszcza pan marszałek Chrzanowski, a wcześniej uczyniła to pani senator Bogucka-Skowrońska. Mam poważne wątpliwości co do tego, czy powinniśmy sygnalizować, że zależnie od okolicznośc tworzymy prawo, które działa jednak, nawet przy uwzględnieniu zasady rebus sic stantibus, wstecz. Tu chodzi o coś jeszcze innego. Sądzę, że komisja, no muszę to powiedzieć, nie wzięła pod uwagę społecznego aspektu tej sprawy, co stawia nas dzisiaj w bardzo trudnej sytuacji. Z jednej strony przyjęcie tej poprawki, jak powiedziałem, może w przyszłości być wykorzystywane jako precedens dla możliwości tworzenia prawa, które będzie działało wstecz, a będzie dotyczyło już nie nas, nie Senatu czy Sejmu. Ale z drugiej strony odrzucenie tej poprawki na pewno wywoła pewną dyskusję społeczną: zobaczcie państwo, w kraju dzieje się źle, ludzie żyją poniżej minimum socjalnego, a posłowie i senatorowie przyznają sobie uposażenie, wykorzystując pewien błąd czy niedopatrzenie w procedurze uchwalania ustawy. I to, jak sądzę, jest problem, który powinien być przez nas brany pod uwagę.

Ja jeszcze nie wiem, jak będę głosował, ale raczej skłaniałbym się ku temu, żeby jednak pozostawić ustawę w takiej postaci, w jakiej przyjął ją Sejm. Sami ewentualnie przeznaczymy kwoty na działalność społeczną czy charytatywną. Myślę, że Kancelaria Senatu mimo wszystko tak bardzo nie zbiednieje przez akceptację tej sytuacji. Ale jak powiedziałem, ta sytuacja jest bardzo trudna. Zobaczycie państwo, jakie będą konsekwencje wniesienia tej poprawki i ewentualnie reperkusje społeczne w razie jej odrzucenia - bardzo niedobre dla tej Izby właśnie.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chce jeszcze zabrać głos?

Panowie senatorowie? Proszę bardzo. Pan senator Adamski i później pan senator Kruszewski.

Proszę bardzo.

Senator Jerzy Adamski:

Ja z miejsca, Panie Marszałku.

Chcę pana marszałka zapytać, czy ktoś może mi wyjaśnić, dlaczego podjęto taką decyzję, że od 1 stycznia nie wypłacano nam tego, co prawnie nam się należało? Stąd dzisiaj całe to zamieszanie.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Panie Senatorze, ja powiem tak: bez względu na wszystko, ja tę ustawę skieruję jeszcze do Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich. Tam powtórnie przeanalizują problem i przedstawią nam kolejne sprawozdanie. Wówczas będzie okazja, żeby pan na posiedzeniu Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich dociekał, jak to było, i rozwiał te wątpliwości, które państwo zgłaszają.

Pan senator Kruszewski chce zabrać głos, proszę bardzo.

(Senator Zbigniew Kruszewski: Jestem zapisany.)

Dlatego już nic nie mówię. Ale pani senator Stokarska, jeśli chce zabrać głos, to zgodnie z Regulaminem Senatu proszę, aby wpisała się na listę mówców.

Senator Zbigniew Kruszewski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Bądźmy realistami. Wczoraj Sejm odrzucił szereg naszych poprawek, które słusznie, moim zdaniem, zgłosiliśmy do ustaw rozpatrywanych na ostatnim naszym posiedzeniu. Skoro Sejm zajął w tej chwili takie stanowisko, że ustawa ta ma nie działać wstecz i tak się wypowiedziało również Biuro Legislacyjne Kancelarii Sejmu, to możemy mieć prawie 99% pewności, że jeżeli zgłosimy naszą poprawkę, to ona zostanie przez Sejm odrzucona.

A więc czy to nie jest tak - i tu bym się chciał zwrócić do pani senator Boguckiej-Skowrońskiej - że niby chcemy coś zrobić, ale zdając sobie od razu sprawę z tego, że i tak ta nasza poprawka nie przejdzie? Czy nie lepiej przyjąć ustawę bez poprawki i założyć, podejmując tę uchwałę, że tych pieniędzy po prostu nie chcemy, przekazujemy je na jakiś cel, może indywidualnie, a może zbiorowo w ramach poszczególnych klubów? Byłoby to w miarę uczciwe, moim zdaniem, postawienie sprawy. Musimy podjąć uchwałę, bo tak stanowi prawo, ale nasze zdanie, nasza opinia jest w tej sprawie zupełnie inna i nie manipulując, wyraźnie określamy swoje stanowisko.

A co do potrzeb, to państwo wiecie... Ostatnio telewizja podała przykład szkoły w Cisnej, a takich Cisn jest chyba w Polsce bardzo wiele. Czy to będzie młodzież, czy osoby niepełnosprawne - tych potrzeb jest bardzo, bardzo dużo. Zresztą wiemy, jak się borykaliśmy przy ustalaniu budżetu, jak przesuwaliśmy pewne niewielkie kwoty z jednej pozycji do drugiej, żeby komuś coś jeszcze dodać. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chce jeszcze zabrać głos? Nie widzę chętnych.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zgodnie z art. 45 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Czy pani minister chciałaby jeszcze zabrać głos?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Halina Wasilewska-Trenkner: Nie, Panie Marszałku, dziękuję.)

Dziękuję.

Ponieważ w trakcie dyskusji zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, zgodnie z art. 45 ust. 2 Regulaminu Senatu proszę Komisję Regulaminową i Spraw Senatorskich o ustosunkowanie się do przedstawionych w toku debaty nad tym punktem wniosków i przygotowanie sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie tej ustawy odbędzie się pod koniec posiedzenia.

Przystępujemy do debaty nad punktem piątym porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych, podpisanej w Tallinie dnia 27 listopada 1998 r.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na czterdziestym dziewiątym posiedzeniu w dniu 7 maja 1999 r., do Senatu została przekazana w dniu 7 maja 1999 r. Marszałek Senatu w dniu 7 maja 1999 r., zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 238, natomiast sprawozdania komisji w druku nr 238A i 238B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, senatora Edmunda Wittbrodta, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Edmund Wittbrodt:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

W imieniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej mam zaszczyt przedstawić opinię komisji w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych, podpisanej w Tallinie dnia 27 listopada 1998 r.

Projekt tej ustawy zamieszczony, tak jak pan marszałek powiedział, w druku senackim nr 238 został przyjęty przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 7 maja 1999 r. Ponieważ umowa ma charakter międzynarodowy, musi być uregulowana ustawowo i podlega ratyfikacji w trybie art. 89 ust. 1 pkt 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej Senatu dyskutowała nad tym projektem w dniu 11 maja 1999 r., wnosząc jednomyślnie do Wysokiej Izby o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Opinia komisji zawarta jest w druku senackim nr 238A.

Wysoka Izbo! Rozpad Związku Radzieckiego i uzyskanie niepodległości przez Republikę Estońską oraz fakt, że Estonia nie uznała sukcesji umów podpisanych przez były Związek Radziecki, spowodowały, iż obowiązująca wcześniej umowa między PRL a ZSRR o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych, podpisana 28 grudnia 1957 r. w Warszawie, przestała obowiązywać. Powstała więc luka prawna, którą omawiana umowa, podpisana w Tallinie 27 listopada 1998 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską, eliminuje.

Panie i Panowie Senatorowie, przypomnę krótko, że omawiana umowa składa się z czterech części. W części pierwszej zawarte są postanowienia ogólne, w części drugiej regulowane są sprawy cywilne i pracownicze, zaś w części trzeciej - sprawy karne. Część czwarta zawiera postanowienia końcowe.

Postanowienia ogólne omawiają zakres ochrony prawnej, udzielanie pomocy prawnej, między innymi koszty pomocy prawnej, informacje o prawie, przekazywanie przedmiotów i wartości dewizowych, ustalanie adresów itd.

Sprawy cywilne i pracownicze są regulowane w siedmiu rozdziałach. Te rozdziały zawierają ustalenia dotyczące spraw z zakresu prawa osobowego, prawa rodzinnego, spraw majątkowych, spadkowych, spraw z zakresu prawa pracy, kosztów procesu i ułatwień procesowych. Jest tam mowa między innymi o zwolnieniach od złożenia kaucji, o zwolnieniach od kosztów sądowych i wreszcie o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń.

Z kolei sprawy karne są regulowane w czterech rozdziałach. Są to rozdziały, w których mowa jest o przejęciu ścigania karnego, o wydaniu w celu ścigania lub wykonywania kar. Są tam szczegółowe postanowienia dotyczące pomocy prawnej w sprawach karnych i wykonywania orzeczeń sądowych w sprawach karnych. Chciałbym podkreślić, że w ten ostatni rozdział o wykonywaniu orzeczeń opiera się między innymi na obowiązujących uregulowaniach międzynarodowych, na przykład europejskiej Konwencji o przekazywaniu osób skazanych, która została sporządzona w Strasburgu 21 marca 1983 r.

Wysoka Izbo! Rozpatrywana umowa została opracowana z uwzględnieniem dotychczasowych umów dwustronnych. Trzeba przyznać, że postanowienia tej umowy częściowo odbiegają od treści ustawodawstwa polskiego. Dotyczy to na przykład norm określających właściwości sądów i prawa w poszczególnych kategoriach spraw cywilnych i pracowniczych oraz w zakresie zasad uznawania i wykonywania orzeczeń sądów zagranicznych. Różnice te związane są wyłącznie z tym, że uzgodnione postanowienia są bardziej szczegółowe i rozwijają postanowienia Kodeksu postępowania cywilnego i ustawy Prawo prywatne międzynarodowe. Nie pozostają one jednak w sprzeczności z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej. Te uszczegółowienia w opinii przedstawicieli resortu sprawiedliwości są korzystne.

W odniesieniu do unormowań instytucji międzynarodowego prawa karnego umowa z Estonią uwzględnia postanowienia wielostronnych umów międzynarodowych, które ratyfikowała Polska. Jest ona zgodna z przepisami stanowiącymi część dorobku prawnego trzeciego filaru Unii Europejskiej. Umowy tego typu Polska zawarła już z trzydziestoma krajami, w tym z pozostałymi krajami bałtyckimi. Można więc powiedzieć, że ratyfikacja tej umowy kończy pewien etap porządkowania spraw międzynarodowych, związanych z udzielaniem pomocy prawnej i ze stosunkami prawnymi.

Panie i Panowie Senatorowie! Na zakończenie chciałbym dodać, że umowa, wypełniając powstałą lukę, przyczyni się do zwiększenia ochrony prawnej przyznawanej obywatelom jednego państwa na terytorium drugiego. Stworzy też podstawę do stabilnej współpracy sądów i prokuratur obydwu państw. Służy interesom obu krajów.

Zatem w imieniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej wnoszę, aby Wysoki Senat raczył uchwalić załączony projekt ustawy. Dziękuję bardzo za uwagę.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Donald Tusk).

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka i Praworządności, senatora Wiesława Chrzanowskiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Wiesław Chrzanowski:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Komisja Praw Człowieka i Praworządności rozpatrywała ustawę z 7 maja 1999 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych 13 maja tego roku. Sprawozdanie komisji jest zawarte w druku nr 238B.

Komisja wnosi o podjęcie uchwały przyjmującej tę ustawę.

Powierzyła mi przedstawienie tej sprawy Wysokiej Izbie.

Z natury ustawy wyrażającej zgodę na ratyfikację wynika w zasadzie, że wprowadzanie poprawek w ogóle nie wchodzi w grę i dlatego trudno mówić, iż jest to wniosek o przyjęcie bez poprawek. W istocie chodzi tylko o upoważnienie do zatwierdzenia umowy, która już została zawarta przez rząd Rzeczypospolitej. Parlament może, co najwyżej, takiej zgody nie wyrazić, czyli, inaczej mówiąc, nie uchwalić ustawy.

Na marginesie chcę zaznaczyć, że przyjęte umieszczanie w tytule takich ustaw słów "o ratyfikacji" nie jest sformułowaniem precyzyjnym, bo zgodnie z art. 133 ust. 1 pkt 1 Konstytucji to prezydent Rzeczypospolitej ratyfikuje i wypowiada umowy międzynarodowe. Z kolei art. 89 ust. 1 Konstytucji określa jedynie kategorię umów, których ratyfikacja zależna jest od zgody wyrażonej w ustawie. Raczej powinno być tutaj zapisane, że jest to ustawa w sprawie ratyfikacji czy wyrażenia zgody. Ale to jest rzecz drugorzędna, po prostu przyjęto tego rodzaju tytułowanie tych ustaw.

Jeżeli chodzi o potrzebę zawarcia umowy i treść, to przedstawiając sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej pan senator szczegółowo omówił te zagadnienia, więc nie będę tego powtarzał. Mogę stwierdzić tylko tyle: niezależnie od tego, iż główną przyczyną jest to, że Republika Estonii nie uznaje sukcesji prawnej po Związku Radzieckim, to nawet w takich sytuacjach, jak sytuacja Ukrainy, która uznaje taką sukcesję, została jednak zawarta nowa umowa, bo zmieniają się okoliczności, kształt prawa, zakres zagadnień.

Z tych przyczyn, już nie wracając do kwestii treści tej ustawy, w imieniu komisji wnoszę o jej przyjęcie. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Zgodnie z art. 38 ust. 5 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chciałby skierować krótkie, zadawane z miejsca zapytania do senatorów sprawozdawców?

Proszę bardzo, pan senator Kulak.

Senator Zbigniew Kulak:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Pytanie kieruję raczej do drugiego sprawozdawcy, pana senatora Chrzanowskiego. Mianowicie w druku sejmowym nr 984, w którym zawarta jest cała treść dzisiejszej umowy, na trzeciej stronie uzasadnienia czytamy, że uregulowania tej umowy w wielu miejscach odbiegają od treści ustawodawstwa polskiego, na przykład w zakresie norm określających właściwości sądów i prawa w poszczególnych kategoriach spraw cywilnych i pracowniczych oraz w zakresie zasad uznawania i wykonywania orzeczeń sądów zagranicznych. Uzgodnione postanowienia są bardziej szczegółowe i rozwijają postanowienia Kodeksu postępowania cywilnego. Panie Senatorze, proszę o skomentowanie niedostosowania rozwiązań zapisu tej umowy do naszego prawa polskiego. Co pan, jako prawnik, sądzi na ten temat?

Senator Wiesław Chrzanowski:

Charakter tego ostatniego działu Kodeksu postępowania cywilnego, działu zajmującego się uznawaniem orzeczeń innych państw i całą problematyką styku, że tak powiem, na tym odcinku... Wstępny artykuł mówi, że te przepisy stosuje się w takim zakresie, w jakim umowy międzynarodowe nie kształtują ich w inny sposób. Inaczej mówiąc, przepisy Kodeksu postępowania cywilnego mają tutaj jakby charakter zastępczy. Jeżeli nie jest inaczej i pewne kwestie nie są uregulowane w umowie międzynarodowej, wtedy stosuje się przepisy kpc. Dlaczego? One mają bezpośrednie zastosowanie wtedy, kiedy z jakimś państwem umowa taka nas nie wiąże, natomiast w ramach umowy międzynarodowej trzeba dostosować to do dwóch systemów prawnych, trzeba znaleźć formułę, która zadowala dwie strony. A trzeba powiedzieć, że przecież sam ustrój sądów w jednym i drugim państwie bywa odmienny i dlatego trzeba w różny sposób doprecyzowywać to w takiej umowie.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Czy są jeszcze pytania?

(Senator Zbigniew Kulak: Jeszcze krótkie, uzupełniające.)

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Zbigniew Kulak:

Panie Senatorze, czyli możemy przyjąć, że ta umowa nie jest sprzeczna z podstawowymi zasadami porządku prawnego w naszym kraju, tak?

Senator Wiesław Chrzanowski:

Niewątpliwie nie jest sprzeczna. Co do tego nie ma wątpliwości.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Pani senator Stokarska.

Senator Jadwiga Stokarska:

W sprawozdaniu komisji jest wymieniona Komisja Integracji Europejskiej. Jaki był udział tej komisji w opiniowaniu tej umowy, pod jakim kątem ją rozpatrywała? Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Wiesław Chrzanowski:

Komisja opiniuje pod takim kątem, czy istnieją jakieś pozytywne zalecenia, rezolucje czy inne regulacje organów Rady Europy itd., które by zalecały uregulowanie w inny sposób tej problematyki, która jest w tej ustawie. I w tym zakresie nie ma takich ograniczeń. Oczywiście, czy są, czy nie ma, nas by to bezpośrednio nie wiązało, ale ze względu na perspektywy, ważna jest kwestia świadomości, jak te sprawy wyglądają. W tym wypadku takie sprzeczności nie występują.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze pytania do senatorów sprawozdawców? Nie widzę chętnych.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister spraw zagranicznych.

Zgodnie z art. 43 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu, czy chcą zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Dzisiaj naszymi gośćmi są pan minister Janusz Stańczyk i pan prokurator Stefan Śnieżko.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Janusz Stańczyk: Nie, Panie Marszałku, dziękuję bardzo. Jesteśmy natomiast obaj gotowi do udzielania odpowiedzi.)

Dziękuję bardzo. Będzie jeszcze na to czas w odpowiedniej chwili, chyba że teraz ktoś z państwa senatorów chciałby uzyskać informacje od przedstawicieli rządu. Ale nie widzę zgłoszeń.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówień senatorów oraz o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania wniosków o charakterze legislacyjnym na piśmie, do marszałka Senatu. Wnioski te muszą być złożone na piśmie przed zamknięciem dyskusji nad daną ustawą.

Przypominam, że połączone komisje będą rozpatrywać tylko te wnioski, które zostały złożone na piśmie do marszałka Senatu przed zamknięciem dyskusji.

W tej chwili nie ma żadnych chętnych do zabrania głosu w dyskusji. Nikt z państwa senatorów nie zamierza zabrać głosu w dyskusji?

Zgodnie z art. 45 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Ponieważ nie było dyskusji, nie było także wniosków.

Rozumiem, że nie ma w tej chwili potrzeby zabierania głosu przez przedstawicieli rządu.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych, podpisanej w Tallinie dnia 27 listopada 1998 r., zostanie przeprowadzone wspólnie z innymi głosowaniami po wyczerpaniu innych punktów porządku obrad. Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do debaty nad punktem szóstym porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na czterdziestym dziewiątym posiedzeniu w dniu 7 maja 1999 r. Do Senatu została przekazana w dniu 7 maja 1999 r. Marszałek Senatu w dniu 7 maja 1999 r., zgodnie z art. 5 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 239, natomiast sprawozdania komisji w drukach nr 239A i 239B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, senatora Krzysztofa Majkę, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Krzysztof Majka:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Przypadł mi w udziale zaszczyt przedstawienia sprawozdania Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej o uchwalonej przez Sejm w dniu 7 maja 1999 r. ustawie o ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych.

Marszałek Senatu skierowała referowaną ustawę do komisji dnia 7 maja. Komisja odbyła posiedzenie w dniu 11 maja i wnosi, aby Wysoka Izba raczyła przyjąć ustawę bez poprawek. Za takim stanowiskiem opowiedzieli się jednogłośnie wszyscy senatorowie obecni na posiedzeniu komisji.

Ustawa w art. 1 wyraża zgodę na dokonanie przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych, sporządzonego w Strasburgu dnia 18 grudnia 1997 r. Przedmiotowa konwencja jest konwencją Rady Europy otwartą do podpisu w Strasburgu dnia 21 marca 1983 r. Polska przystąpiła do niej 1 marca 1995 r. Konwencja reguluje warunki i tryb przekazywania skazanych do państwa, którego są obywatelami, w przypadku skazania ich w innym państwie-stronie konwencji. Konwencja wymienia niezbędne warunki przekazywania osób skazanych. Są nimi: po pierwsze, prawomocność orzeczenia skazującego; po drugie, okres kary pozostałej do wykonania; po trzecie, zgoda obu zainteresowanych państw; po czwarte, zgoda skazanego. Jak wykazała praktyka, konieczność wypełnienia właśnie tego ostatniego, obligatoryjnego warunku, który mówi o zgodzie skazanego, była źródłem istotnych trudności w realizacji celów konwencji i powodem podjęcia prac nad protokołem dodatkowym. Protokół dodatkowy eliminuje sytuacje, w których brak zgody skazanego był dla niego furtką do uniknięcia kary.

Praktyka wykazała, że uregulowania wymagają w szczególności dwie sytuacje. Pierwsza sytuacja dotyczy przypadku ucieczki skazanego na terytorium państwa, którego jest obywatelem przed odbyciem przez niego kary lub w trakcie jej wykonywania. Skoro taka osoba znajduje się już na terytorium własnego kraju, to nie może być przekazana do niego zgodnie z trybem konwencji. Powstaje sytuacja, w której skazany mógłby uniknąć kary, ponieważ ekstradycja własnego obywatela najczęściej nie jest dopuszczalna. Druga sytuacja dotyczy przypadku, gdy osoba skazana wyrokiem sądu lub na podstawie decyzji administracyjnej wydanej w następstwie wyroku podlegałaby wydaleniu z państwa skazania. W konsekwencji, po odbyciu kary pozbawienia wolności, osoba taka podlegałaby najczęściej wydaleniu z państwa skazania do państwa, którego jest obywatelem. Względy skuteczności resocjalizacji, a także późniejszej adaptacji osoby skazanej po odbyciu kary przemawiają jednak za wcześniejszym przekazaniem jej do kraju, w którym znajdzie się ona po odbyciu kary. Obydwie sytuacje stanowią niewątpliwie o niedostatkach konwencji. W tym zakresie zostało to poprawione w protokole dodatkowym.

I jeszcze kilka słów komentarza objaśniającego rozwiązania przyjęte w protokole dodatkowym. Co do pierwszego przypadku, a mianowicie ucieczki skazanego na terytorium państwa, którego jest obywatelem, przed zakończeniem odbywania kary, protokół dodatkowy w art. 2 ust. 1 stwierdza, że państwo skazania może skierować do państwa, do którego uciekł skazany, wniosek o przejęcie wykonania kary. Jeszcze przed przesłaniem dokumentów uzasadniających taki wniosek państwo wzywające może zwrócić się do państwa wezwanego z kolejnym wnioskiem o zastosowanie dodatkowych sankcji, tak aby uniemożliwić dalszą ucieczkę skazanego. W takim przypadku, podkreślam to jeszcze raz, przejęcie wykonania kary nie wymaga zgody skazanego. Warto jednak zaznaczyć, że pozbawienie wolności na podstawie niniejszego przepisu nie może pogorszyć sytuacji prawno-karnej skazanego. Odnośnie do drugiego przypadku, dotyczącego skazanych, wobec których orzeczono zakaz pobytu na terytorium państwa skazania, warto podkreślić, że w myśl art. 3 państwo wezwane, na wniosek państwa skazania, może przejąć skazanego bez jego zgody, po zwolnieniu go z zakładu karnego. Może, ale nie musi. Odstępstwo od wymogu stanowi uprawnienie, a nie obowiązek. Oznacza to, że państwo wezwane może odmówić zgody na zastosowanie takiego trybu postępowania w konkretnej sprawie.

Przejdę teraz do omówienia dyskusji, jaka miała miejsce podczas posiedzenia komisji. Dyskusja skupiała się w zasadzie na dwóch grupach problemów. Pierwsza grupa dotyczyła kosztów przekazywania osoby skazanej z państwa skazującego do państwa przejmującego oraz kosztów odbywania kary przez tę osobę. Druga grupa problemów dotyczyła sytuacji, gdy skazany stoi w obliczu przekazania go do państwa znanego ze szczególnie niehumanitarnego sposobu traktowania więźniów.

W pierwszym przypadku komisja uzyskała od przedstawiciela Ministerstwa Sprawiedliwości odpowiedź, która pozwala sformułować generalną zasadę, że koszty związane przede wszystkim z transportem skazanego, stanowiące największą część wszystkich kosztów, pokrywane są przez państwo, w którym ma być kontynuowane odbywanie kary. Natomiast w orzeczeniu sądowym, które przejmuje wykonanie orzeczonej za granicą kary pozbawienia wolności, istnieje możliwość obciążenia tymi kosztami skazanego, jako kosztami postępowania sądowego. Praktyka taka jest w Polsce stosowana, zgodnie z przepisami Kodeksu postępowania sądowego. Koszty odbywania kary są pokrywane przez państwo przyjmujące skazanego. W drugim przypadku przedstawiciele rządu podkreślali, że o wszelkich przypadkach przekazywania skazanego z terytorium Polski będzie decydować przede wszystkim sąd polski. Będzie on brał pod uwagę wszystkie okoliczności związane z przekazywaniem skazanego, a więc również to, do jakiego kraju ma być przekazana osoba skazana w Polsce.

Na zakończenie sprawozdania pragnę jeszcze raz podkreślić, że ratyfikacja protokołu dodatkowego nie spowoduje konieczności wprowadzenia zmian ustawowych. Obowiązujący od 1 września 1998 r. Kodeks postępowania karnego przewiduje rozwiązania, które są zgodne z postanowieniami protokołu dodatkowego. Nie spowoduje także dodatkowych wydatków państwa. Ponadto przyjęcie tego protokołu przez Polskę powinno pozytywnie wpływać na współpracę z państwami unijnymi oraz pozostałymi państwami-stronami konwencji i innymi państwami członkowskimi Rady Europy.

Wysoka Izbo! W imieniu Komisji Spraw Zagranicznych zwracam się, aby Wysoki Senat uchwalić raczył projekt uchwały załączony w druku nr 239A. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka i Praworządności, pana senatora Wiesława Chrzanowskiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Wiesław Chrzanowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja Praw Człowieka i Praworządności rozpatrywała ustawę o ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych 13 maja tego roku. W imieniu komisji, jako jej sprawozdawca, wnoszę o podjęcie uchwały przyjmującej tę ustawę. Nie będę się już zajmował bliższym uzasadnianiem tej decyzji, dlatego że pan senator Majka bardzo szczegółowo przedstawił treść ustawy i związane z nią problemy. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Zgodnie z art. 38 ust. 5 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów pragnie skierować krótkie, zadawane z miejsca zapytania do senatorów sprawozdawców?

Nie widzę chętnych.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister spraw zagranicznych.

Zgodnie z art. 43 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu, czy chcą zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Podobnie jak w punkcie poprzednim, rząd reprezentują panowie: minister Janusz Stańczyk i prokurator generalny Stefan Śnieżko.

Czy chcecie panowie zabrać w tej chwili głos?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Janusz Stańczyk: Nie, Panie Marszałku, nie mamy nic do dodania do uzasadnienia pana senatora Majki. Dziękuję.)

Dziękuję bardzo.

Zgodnie z art. 38 ust. 6 chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów ma zapytania do przedstawicieli rządu? Nie widzę chętnych.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatorów i o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, ale przede wszystkim o obowiązku składania wniosków o charakterze legislacyjnym na piśmie do marszałka Senatu. Wnioski te muszą być złożone na piśmie przed zamknięciem dyskusji nad daną ustawą. Przypominam, że połączone komisje będą rozpatrywać tylko te wnioski, które zostały złożone na piśmie do marszałka Senatu przed zamknięciem dyskusji.

Nikt z państwa senatorów nie zapisał się do dyskusji. Czy w tej chwili ktoś pragnie zapisać się do dyskusji? Nie widzę chętnych.

Zgodnie z art. 45 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Rozumiem, że i tej chwili nie ma potrzeby zabierania głosu przez przedstawicieli rządu.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych zostanie przeprowadzone wraz z innymi głosowaniami po rozpatrzeniu pozostałych punktów porządku dziennego.

Przystępujemy do debaty nad punktem siódmym porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego, podpisanej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na czterdziestym dziewiątym posiedzeniu w dniu 7 maja 1999 r., a do Senatu została przekazana w dniu 7 maja 1999 r. Marszałek Senatu w dniu 7 maja 1999 r., zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Obrony Narodowej, Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 240, natomiast sprawozdania komisji w druku nr 240A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, senator Annę Bogucką-Skowrońską, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Anna Bogucka-Skowrońska:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Komisje Obrony Narodowej oraz Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, po rozpatrzeniu na posiedzeniach w dniach 11 i 19 maja bieżącego roku ustawy uchwalonej przez Sejm w dniu 7 maja 1999 r. o ratyfikacji Konwencji dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego, podpisanej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r., wnoszą o to, aby Wysoki Senat przyjął tę ustawę bez poprawek.

W ustawie tej, w art. 1 wyraża się zgodę na ratyfikację konwencji przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Konwencja między rządem Rzeczypospolitej Polskiej, rządem Królestwa Danii i rządem Republiki Federalnej Niemiec, podpisana w Szczecinie 5 września 1998 r., powołuje Wielonarodowy Korpus Pólnocno-Wschodni. Korpusy wielonarodowe są częstą praktyką państw NATO, która służy planowaniu działań i działaniu przez te państwa na rzecz wspólnych celów obronnych, rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych, łącznie z misjami pokojowymi oraz misjami humanitarnymi i ratowniczymi w czasie klęsk żywiołowych. Należy przypomnieć, że te wspólne cele obronne, o których jest mowa w traktacie waszyngtońskim, polegają na przyjęciu zasady, że w sytuacji agresji, zbrojnej napaści na jedno z państw, uważa się, że jest to zbrojna napaść przeciwko wszystkim i że każda ze stron może udzielić pomocy w celu przywrócenia i utrzymania bezpieczeństwa, łącznie z użyciem siły zbrojnej.

Polska, już w pakiecie siedmiu podstawowych dokumentów dorobku prawnego sojuszu, czyli tak zwanych natowskich acquis, ratyfikowała Umowę dotyczącą statusu sił zbrojnych, sporządzoną w Londynie 19 czerwca 1951 r., zwaną potocznie NATO SOFA, a także protokół zwany paryskim, dotyczący statusu międzynarodowych dowództw wojskowych, sporządzony w Paryżu 28 sierpnia 1952 r.

Konwencja w preambule powołuje się wprost na umowę NATO SOFA, a nadto powołuje się na nią w przepisach dotyczących statusu prawnego korpusu, zwolnień podatkowych członków sił zbrojnych i personelu cywilnego, administracji i gospodarki, nietykalności siedziby, bezpieczeństwa danych w dokumentach i ochrony danych osobowych. Wprowadza jednak uszczegółowienie zasad zawartych w podstawowych dokumentach w celu zorganizowania współpracy w ramach korpusu, ustalenia statusu kwatery głównej i określenia zakresu odpowiedzialności stron. Korpus składać się będzie, po pierwsze, z wielonarodowej kwatery głównej, tak zwanego sztabu korpusu, w tym wielonarodowego plutonu centrum systemów łączności i informacji oraz kampanii przy kwaterze głównej, zapewnionych przez Polskę; po drugie, z wielonarodowej brygady wspomagania dowodzenia przy kwaterze głównej, również z tak zwanych wkładów narodowych, uzgodnionych w poszczególnych przypadkach. Do kwatery głównej, jej personelu i członków rodzin stosuje się postanowienie NATO SOFA, a w stosunku do innych podmiotów korpusu te przepisy, czyli NATO SOFA, stosuje się uzupełniająco. Jeśli chodzi o roszczenia osób trzecich, to konwencja rozwiązuje ten problem nieco odmiennie, ustalając, że strony będą odpowiadały w równych częściach, a roszczenia będą wypłacane z wielonarodowego budżetu. Przypominam, że w układzie NATO SOFA jest to uzależnione od winy państwa przyjmującego czy wysyłającego. Tutaj jest przyjęte, że chodzi wyłącznie o odpowiedzialność wobec osób trzecich i że roszczenia będą wypłacane w równych częściach z tego wielonarodowego budżetu.

Konwencja wprowadza z NATO SOFA zasadę zwolnień członków sił zbrojnych i personelu cywilnego od podatków od wynagrodzeń i uposażeń otrzymywanych od sił zbrojnych, w których pełnią służbę, oraz zwolnień od ceł i podatków od towarów i usług.

Konwencja tworzy wielonarodowy budżet, to jest chyba najciekawsze, bo to obciąża nasz budżet. Między innymi właśnie dlatego, oraz z racji wojskowego charakteru, ta konwencja podlega ratyfikacji przez parlament. A więc ten budżet składać się będzie z równych udziałów trzech państw, a jego rozliczenia będą kontrolowane przez krajowe instytucje kontrolne na zasadzie rotacji. W celu ułatwienia gospodarowania budżetem kwatera główna może posiadać dowolne waluty i prowadzić odpowiednie konta, które mogą być zwolnione z wewnętrznych przepisów dewizowych, jeśli chodzi o ogólne ograniczenia w tym względzie. Kwatera główna będzie miała zdolność do zawierania umów. Jej dokumenty i archiwa będą nietykalne. Także siedziba kwatery głównej jest nietykalna.

W konwencji znajdują się także przepisy dotyczące łączności, a więc prawa do wwożenia, tworzenia obiektów telekomunikacyjnych i radiowych, posiadania odpowiednich pasm częstotliwości. Zawiera też przepisy dotyczące usług pocztowych, przesyłek ze specjalnym oznakowaniem i zwolnienia z kontroli oraz przepisy dotyczące transportu. Reguluje także sprawy dotyczące tablic rejestracyjnych pojazdów, warunków odstępstw od przepisów o ruchu drogowym w zakresie dozwolonym dla sił zbrojnych państwa przyjmującego. Konwencja wprowadza także przepisy dotyczące bezpieczeństwa danych, w tym bezpieczeństwa informatycznego i przepisy ochrony danych osobowych.

Zgodnie z praktyką państw NATO i z innymi dokumentami sprawy dotyczące interpretacji lub stosowania konwencji winny być rozstrzygane wyłącznie w drodze negocjacji.

Podpisanie konwencji 5 września 1998 r. zostało poprzedzone podpisaniem wstępnego porozumienia między ministrami obrony trzech państw w kwietniu 1998 r. Natomiast rozpoczęcie działań korpusu zaplanowane jest na czerwiec 1999 r. Już w tej chwili widać opóźnienie w tej kwestii, ponieważ po ratyfikacji jest jeszcze procedura rejestracyjna. Sądzę, iż korpus zacznie działać nieco później.

W 1999 r., jak wynika z przedłożenia rządowego, ten wielonarodowy budżet korpusu osiągnie wartość około 5 milionów 700 tysięcy zł. Obciążenie państwa polskiego z tytułu składki, czyli tej jednej trzeciej, wyniesie około 1 miliona 900 tysięcy zł. Składka ta jest zaplanowana w budżecie. W przyszłych latach, w związku z działalnością korpusu i jego budżetem, trzeba będzie zaplanować w budżecie państwa odpowiednie środki.

Dla wyjaśnienia, czy możliwe było wstępne podpisanie tego typu porozumień. Należy tu podnieść, że Polska, jeszcze jako państwo uczestniczące w Partnerstwie dla Pokoju, 3 listopada 1995 r. podpisała ze stronami traktatu waszyngtońskiego Umowę dotyczącą statusu sił zbrojnych. To jest tak zwany PFP SOFA. Ustawa ta była ratyfikowana 21 listopada 1996 r. przez Polskę, która już godziła się na zastosowanie tych zasad dotyczących statusu sił zbrojnych, mimo braku członkostwa w Sojuszu. W tej chwili bezpośrednie powoływanie się na tamten dokument nie jest potrzebne, ponieważ korpus rozpocznie swoją działalność po zakończeniu procedury ratyfikacyjnej i rejestracyjnej tej międzynarodowej konwencji.

Jak już mówiłam, obie komisje proponują, aby Senat przyjął ustawę o ratyfikacji tej konwencji bez poprawek.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo, Pani Senator.

Zgodnie z art. 38 ust. 5 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chciałby skierować krótkie, zadawane z miejsca zapytania do senatora sprawozdawcy?

Pani senator Stokarska.

Senator Jadwiga Stokarska:

Pani Senator! Jakie polityczne potrzeby NATO uzasadniają lokalizację sztabu korpusu w Szczecinie, a nie, załóżmy, w Suwałkach? To jest pierwsze pytanie.

I drugie pytanie. Czy rzeczywiście teren zajmowany przez korpus będzie terenem niekontrolowanym, będzie terenem nietykalnym? Czy nie przewiduje się chociażby okresowej kontroli tego terenu ze strony polskiej? Dziękuję bardzo.

Senator Anna Bogucka-Skowrońska:

Tworzenie takich korpusów zależy tylko od członków NATO, w związku z tym można sobie wyobrazić, że Polska będzie uczestniczyła również w innych korpusach tego typu. Zresztą konwencja, która tu powstała, co do której dzisiaj podejmujemy decyzję w zakresie ustawy o jej ratyfikacji, jest otwarta również dla innych państw. Ten korpus powstaje jako korpus podporządkowany NATO i będzie wcielony do Sojuszniczych Sił Obszaru Cieśnin Bałtyku Połączonego Dowództwa Północno-Wschodniego celem wspólnego szkolenia i ćwiczeń, taki zapis znajduje się w samej konwencji. Korpus może być wykorzystany przez inne odpowiednie organizacje po każdorazowym uprzednim uzgodnieniu.

Polska zapewnia kompanię przy kwaterze głównej i pluton centrum systemów łączności. W skład tego korpusu będzie wchodziła jedna z dywizji zmechanizowanych. Jak wynika z informacji, jaka została nam przedłożona, to jest polska 12 Dywizja Zmechanizowana.

Co do pytania: jakiego typu będzie to obszar, to ja już zupełnie nie umiem się ustosunkować. Sądzę, że to będzie już zaplanowany obszar wojskowy, tak więc specjaliści będą mogli na to odpowiedzieć. Zostały podjęte działania co do organizacji tego korpusu, jest to związane również z całym procesem modernizacji sił zbrojnych i przystosowania ich do potrzeb Polski, jako państwa, które podpisało traktat waszyngtoński i którego siły wchodzą w skład sojuszu NATO.

Nie pamiętam dokładnie, o co jeszcze pani senator pytała?

(Głos z sali: O Suwałki.)

O Suwałki?

(Senator Jadwiga Stokarska: Dwa pytania, na które nie otrzymałam odpowiedzi.)

To pytanie przekracza moje kompetencje w tej chwili, ponieważ dyskusja dotyczyła tylko struktury tego korpusu. Korpus dotyczy niejako współpracy tych trzech państw, a więc z racji umiejscowienia tych państw, czyli możliwości ewentualnych zagrożeń, dotyczy obszaru cieśnin Bałtyku i to jest to Połączone Dowództwo Północno-Wschodnie sił NATO, bo Polska jest w tej chwili państwem krańcowym NATO na wschodzie.

Czy korpus może powstać w Suwałkach? Być może są już na ten temat prowadzone jakieś rozmowy między ministrami Polski. Ale wielonarodowy korpus w Suwałkach... Nie wiem. Być może na to pytanie odpowie przedstawiciel Ministerstwa Obrony Narodowej. Nie chciałabym się wypowiadać, bo w tych sprawach nie jestem kompetentna.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Proszę bardzo, Pani Senator.

Senator Jadwiga Stokarska:

Te dwa pytania chciałabym skierować do przedstawiciela rządu. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Pan senator Michaś, proszę.

Senator Ireneusz Michaś:

Dziękuję bardzo.

Pani Senator, czy na posiedzeniu komisji zastanawiano się, jaki będzie status prawny ludzi nie w mundurach, obsługujących korpus - myślę o obcokrajowcach? A także jaki będzie prawny status rodzin żołnierzy, którzy będą w tym korpusie służyli? Dziękuję bardzo.

Senator Anna Bogucka-Skowrońska:

Zarówno w tej konwencji, jak i w postanowieniach umowy NATO SOFA, przepisy dotyczące personelu wojskowego dotyczą także personelu cywilnego i członków rodzin. Członek rodziny oznacza współmałżonka i dzieci znajdujące się pod jego opieką, a personel cywilny - pracowników cywilnych niebędących bezpaństwowcami ani też obywatelami jakiegokolwiek państwa, które nie jest umawiającą się stroną. W związku z tym te wszystkie ewentualne przywileje dotyczące zwolnienia od podatku nie dotyczą osób niebędących członkami państw, które podpisały konwencję. Bo chodzi o zatrudnionych cudzoziemców. Nie wiem, czy w ogóle zakładana jest możliwość zatrudniania cudzoziemców. Te przywileje dotyczą tylko statusu prawnego sił zbrojnych, czyli określonych dywizji, zaś status innych osób będzie zapewne regulowany prawem wewnętrznym państwa, na którego terenie te osoby będą działać.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Czy to wszystko, Pani Senator?

Czy są jeszcze pytania do pani senator sprawozdawcy?

(Głos z sali: Nie ma.)

Nie widzę chętnych.

(Senator Józef Frączek: Są pytania.)

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Józef Frączek:

Jak to jest z tą siatką płac dla żołnierzy tego korpusu: czy będzie ujednolicona, czy będzie różnicowana w zależności od pochodzenia narodowego?

Senator Anna Bogucka-Skowrońska:

Ja nie wiem, czy nad tą sprawą już się w ogóle zastanawiano. Sądzę, że będzie to uczynione zgodnie ze standardami międzynarodowymi. Badając w ogóle celowość zawarcia takiej konwencji, naprawdę nie rozważaliśmy, nie przedkładano nam proponowanych czy zaplanowanych siatek płac tak, aby można było ocenić, czy jest jakaś wewnętrzna sprawiedliwość w zakresie traktowania członków korpusu w zależności od tego, czyimi są obywatelami. Być może takie rozmowy już zostały podjęte... Jednak nie sądzę, bo organizacja korpusu dotyczy w tej chwili spraw zasadniczych, a nie siatki płac. Ale być może przedstawiciel Ministerstwa Obrony Narodowej, które było stroną w tych negocjacjach, będzie umiał odpowiedzieć na to pytanie.

Ja mogę odpowiadać na pytania dotyczące samej treści konwencji i pewnych jej uregulowań czy stosunku do NATO SOFA, czy innych dokumentów NATO, ale nie co do obszaru korpusu, co do faktów, bo ich nie znam. Jeśli chodzi o obszar korpusu, siatkę płac i traktowanie, to z tymi pytaniami proszę wystąpić do przedstawiciela Ministerstwa Obrony Narodowej.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Józef Frączek:

Niestety, pragnę stwierdzić, że to moje pytanie ściśle odnosi się właśnie do tego traktatu. Ja zaraz przygotuję materiał, po prostu szczegółowo skonstruuję pytanie.

Senator Anna Bogucka-Skowrońska:

Dobrze. Proszę powiedzieć, do którego przepisu traktatu to pytanie się odnosi?

Wicemarszałek Donald Tusk:

Panie Senatorze, apelowałbym o lepsze przygotowywanie pytań, nie możemy dezorganizować pracy Izby tylko dlatego, że pytający senator nie jest przygotowany do...

Senator Józef Frączek:

Skieruję pytanie do przedstawiciela rządu, ono będzie tożsame, w końcu nie chodzi o to, żeby przepytywać panią senator.

(Senator Anna Bogucka-Skowrońska: No właśnie, bo to są już bardzo szczegółowe sprawy.)

Wicemarszałek Donald Tusk:

Nie znam intencji pana senatora, ale apeluję o przygotowywanie krótkich pytań w trybie, który umożliwi kontynuowanie pracy Izby.

Jeśli nie ma pytań od innych państwa senatorów, to dziękuję, Pani Senator.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister spraw zagranicznych.

Zgodnie z art. 43 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać obecnego na tej sali przedstawiciela rządu, czy chce zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Panie Ministrze? Pan minister Stańczyk jest nadal obecny na sali. Proszę bardzo.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Janusz Stańczyk: Panie Marszałku, chciałbym odpowiedzieć na zadane pytania.)

Proszę bardzo.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Janusz Stańczyk: W tej chwili?)

Tak.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Janusz Stańczyk:

Pani senator Stokarska pytała o cel polityczny konwencji, chciałbym go określić następująco. Może będzie najbardziej wyraziste, gdy powiem o bezpośrednich korzyściach i skutkach zawarcia tej konwencji. Po pierwsze, usytuowanie na terytorium naszego kraju pierwszego dowództwa wojskowego NATO. Po drugie, integracja nie na poziomie politycznym, prawnym, ale na poziomie praktycznym jakiegoś komponentu polskich sił zbrojnych z odpowiednimi komponentami sił zbrojnych państw członków NATO. To są zjawiska, które w następstwie wejścia w życie tej konwencji będą miały miejsce po raz pierwszy. To są fakty trudne do przecenienia.

Siłą rzeczy - i tu przechodzę do odpowiedzi na drugie pytanie - kwatera główna musi mieć jakąś korelację z obszarem działania, z celami korpusu oraz z jego członkami. Szczecin jest więc miejscem znacznie bardziej naturalnym niż Suwałki.

Chcę jednak powiedzieć, że nie zapominamy o naszej wschodniej granicy. Polska jest w Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego prekursorem nowych rozwiązań, wykraczających poza formułę ściśle wewnątrznatowską. Polska, jako pierwszy kraj, tworzy bataliony z państwami, które nie są jeszcze członkami NATO. Na przykład batalion polsko-litewski funkcjonuje w okolicach Suwałk. Drugim takim batalionem jest batalion polsko-ukraiński.

Kwatera posiada taką nietykalność, jaka wynika z Protokołu paryskiego o dowództwach wojskowych, jest to zastany stan prawny, który Polska zaakceptowała w momencie przystąpienia do NATO. Na wiosnę, między marcem a majem, czy może końcem kwietnia, polski parlament wyraził zgodę na ratyfikację przez prezydenta RP kilku umów natowskich, między innymi protokołu paryskiego.

Jeśli chodzi o status personelu cywilnego, to jest on regulowany inną umową, NATO SOFA, która także stanowi część koniecznego prawa wewnątrznatowskiego. Wyraźne nawiązanie do tej konwencji zawarte jest w przedmiotowym traktacie, art. 6 odsyła do umowy NATO SOFA. Konwencja nie wprowadza więc tutaj żadnych nowych elementów.

Jeśli chodzi o rodziny wojskowe, to w dalszym ciągu pozostaje taki status Wojska Polskiego, jaki wynika z przepisów prawa polskiego, nie zostaje to zmienione w momencie utworzenia korpusu.

I wreszcie pytanie o siatkę płac. Niezależność odpowiednich komponentów narodowych korpusu idzie bardzo daleko. My, niestety, utrzymujemy krajową, narodową siatkę płac, w związku z czym polski generał będzie zarabiał na poziomie podoficerów innych komponentów korpusu. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze pytania do przedstawiciela rządu?

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Wiesław Pietrzak:

Panie Ministrze, mam następujące pytanie. W zasadzie w dniu dzisiejszym dyskusja nad treścią konwencji jest już bezprzedmiotowa, mamy tylko wyrazić zgodę na jej ratyfikowanie. Siłą rzeczy jednak największe emocje budzi właśnie przygotowana treść konwencji. Czy w języku angielskim ma ona również tyle niedostatków co polskie tłumaczenie?

Może podam przykłady. Na stronie 4, w art. 3 ust. 1 pkcie "c" jest stwierdzenie: na wniosek prowadzenie poprzez kwaterę główną misji humanitarnych itd. Na czyj wniosek? To jest niejasne. Ten sam artykuł, pkt 3: narodowe wkłady korpusu będą również dostępne dla celów narodowych. Na jakich zasadach? Kto będzie miał pierwszeństwo, cele narodowe? Czy korpus podporządkowany NATO może być wykorzystywany, chodzi również o nasz wkład, o tę 12 dywizję, gdzie indziej, w innym celu i kto będzie miał w tym wypadku pierwszeństwo? Dalej, następny artykuł, art. 4: korpus będzie się składać z wielonarodowego plutonu centrów, systemów łączności, informacji oraz kompanii przy kwaterze głównej, zapewnionych przez Polskę. Co to znaczy? Czy będzie kilka tych kompanii zapewnionych przez Polskę przy kwaterze głównej? Wcześniej stwierdzono, że przy kwaterze głównej będzie po 1/3 z wszystkich trzech państw, a z tego wynika jakaś dysproporcja. W ppkcie "b" tego samego punktu jest takie stwierdzenie, też niespotykane w wojsku: z jądrem sztabu korpusu. W jednym zdaniu są dwa określenia dotyczące tej samej nazwy. Wcześniej wyjaśniono, że kwatera główna oznacza sztab korpusu, a tu napisano: przy kwaterze głównej zintegrowanej w czasie pokoju z jądrem sztabu korpusu. Nie rozumiem tego galimatiasu w tym wszystkim. Dalej: umawiające się strony w poszczególnych przypadkach... Co to znaczy "w poszczególnych przypadkach"?

To by było takie pytanie. Proszę mnie uspokoić, że w tekście w języku angielskim nie ma tylu niedoskonałości - albo jest złe tłumaczenie, albo po prostu źle przygotowana konwencja.

Mam także drugie pytanie. Mówi się nam tutaj, że mamy się pośpieszyć, bo korpus ma rozpocząć działalność już w czerwcu. O ile wiem, rząd Królestwa Danii załatwił już sprawy formalne, natomiast Republika Federalna Niemiec ma to dopiero ratyfikować, prawdopodobnie we wrześniu. Na jakich zasadach będzie więc od czerwca do września działał ten korpus? Czy będzie działał nielegalnie? Na jakiej podstawie do sztabu, do kwatery głównej korpusu zostaną skierowane jednostki czy wytypowani przedstawiciele z armii niemieckiej? Mam tutaj pewne wątpliwości. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Janusz Stańczyk:

Dziękuję bardzo.

Może zacznę od ostatniej kwestii. Chciałem poinformować, że minister obrony narodowej skierował w sprawie ewentualnego opóźnienia strony niemieckiej w procesie ratyfikacyjnym pismo do swojego niemieckiego odpowiednika.

Oczywiście nie jest możliwa żadna tymczasowa proteza prawna. Stan prawny, istniejący w momencie rozpoczęcia prac korpusu, będzie przesądzający. Jeśli nie będzie ratyfikacji niemieckiej, a zostanie jednak podjęta decyzja o rozpoczęciu prac, w miejsce przepisów konwencji dla partnera niemieckiego wejdą przepisy polskie. Taka jest od strony prawnej logika procesu.

Jeśli chodzi natomiast o niedoskonałości tłumaczenia, to rzeczywiście wiele rzeczy trzeba poprawić. Pragnę jednak uspokoić pana senatora: jesteśmy przekonani, że wersja angielska odpowiada wymaganym standardom. Jej zwięzłość i brak w języku polskim odpowiedników angielskiej terminologii powoduje, że polskie tłumaczenie w takim czy innym fragmencie jest nieprecyzyjne. Będziemy nad tym jeszcze pracować i na pewno opublikowany tekst będzie perfekcyjny. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Czy są jeszcze chętni do zadania pytań?

Proszę bardzo, pani senator Stokarska.

Senator Jadwiga Stokarska:

Czy była opublikowana treść porozumienia z 1995 r. między stronami zawierającymi układ? To pierwsze pytanie.

Drugie: czy doktryna NATO w zakresie użycia broni jądrowej jest w jakiś sposób związana z lokalizacjami wielonarodowych korpusów NATO w Europie? Czy my jako Polska, lokalizując korpus w Szczecinie, nie narażamy się na ataki nuklearne na nasz kraj? Moje pytanie uzasadnione jest faktem, że w Jugosławii NATO używa pocisków z użyciem uranu, materiału promieniotwórczego. Czyżby doktryna NATO przewidywała oswajanie opinii publicznej Europy z użyciem broni jądrowej? Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Janusz Stańczyk:

Panie Marszałku, nie jestem przygotowany na dyskusję na temat koncepcji strategicznej NATO w zakresie użycia broni jądrowej. Dzisiaj nie jestem w stanie dostarczyć precyzyjnych odpowiedzi.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję, Panie Ministrze.

Czy są jeszcze pytania do pana ministra? Nie widzę zgłoszeń.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, ale przede wszystkim o obowiązku składania wniosków o charakterze legislacyjnym na piśmie do marszałka Senatu. Wnioski te muszą być złożone na piśmie przed zamknięciem dyskusji nad daną ustawą.

Przypominam też, że połączone komisje będą rozpatrywać tylko te wnioski, które zostały złożone na piśmie do marszałka Senatu przed zamknięciem dyskusji.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Pietrzaka. Przygotowuje się pan senator Frączek.

Senator Wiesław Pietrzak:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Utworzenie wielonarodowego korpusu jest logicznym następstwem zaproszenia i przyjęcia Polski do Sojuszu Północnoatlantyckiego. Praca nad powstaniem korpusu trwa od ubiegłego roku. Dziś dyskusja nad treścią konwencji w zasadzie jest bezprzedmiotowa. Należy mieć nadzieję, że przedstawiona parlamentowi konwencja została wynegocjowana tak, aby dobrze były zabezpieczone nasze interesy narodowe. A w tekście w języku angielskim, tak jak pan minister stwierdził, na pewno będzie mniej niejasności niż to wynika z polskiego tłumaczenia.

Mój niepokój budzi jednak fakt, że Polska w bieżącym roku weszła do NATO i bierze na siebie dodatkowe zadania, między innymi wysłanie żołnierzy do Kosowa, tworzenie korpusu wielonarodowego, a budżet Ministerstwa Obrony Narodowej jest niestety skromniejszy od ubiegłorocznego. Należy mieć świadomość, że jest to kosztem niedofinansowywania innych zadań stojących przed resortem obrony narodowej. Biorąc jednak pod uwagę przewagę korzyści zarówno gospodarczych, choć niewielkich, śladowych, jak i obronnych, wynikających z utworzenia wielonarodowego korpusu, należy również jednoznacznie podkreślić aspekt psychologiczny, będzie bowiem okazja do budowy wzajemnego zaufania żołnierzy różnych narodowości - i to niekiedy narodowości, których historia w przeszłości bardzo różniła - służących w jednej jednostce wojskowej, w jednym korpusie. Myślę, że korzyść wynikająca z tego faktu będzie bardzo znacząca.

Jednocześnie, nieupoważniony i niepytany, chciałem nawiązać do pytania pani senator Stokarskiej: dlaczego sztab korpusu nie jest na przykład w Suwałkach? Szanowna Pani Senator, w Suwałkach nawet ze względu na potężne odległości dowodzenie takim korpusem byłoby bardzo utrudnione. Pogarszałoby to sytuację i powiększałoby wydatki tego korpusu. Przy dzisiejszym stanie bezpieczeństwa nie ma potrzeby, żeby sztab korpusu był jak gdyby na pierwszej linii. Na pierwszej linii są potrzebne jednostki wojskowe, jednostki bojowe, a nie sztaby korpusów. Tak więc zapewniam panią i uspokajam, że w aktualnej sytuacji to rozlokowanie jest właściwe.

Oświadczam, że będę głosował za ratyfikacją konwencji. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Pan Senator Frączek.

(Senator Zbigniew Kruszewski: Panie Marszałku!)

W jakim trybie?

(Senator Zbigniew Kruszewski: Formalnym. Co to znaczy "na pierwszej linii", bo pan senator...)

To nie jest wniosek formalny, Panie Senatorze. Proszę przemyśleć tryb i wtedy udzielę głosu.

Senator Józef Frączek:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Członkostwo Polski w NATO to niewątpliwie wielkie osiągnięcie polskiej dyplomacji, jak również realizacja naszych odwiecznych aspiracji, ale konsumpcja naszego członkostwa w tej prestiżowej organizacji stawia wiele znaków zapytania przed działalnością Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Pierwszy skandal wiąże się z wysłaniem naszych wojsk, 21 Brygady Strzelców Podhalańskich. To Ministerstwo Spraw Zagranicznych nie wypełniło podstawowego obowiązku, jakim było uzyskanie zgody parlamentu węgierskiego na przejazd naszych wojsk do Albanii, bo to nie wojsko wysyła brygadę, ale państwo polskie i te obowiązki należą do Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

Następnym, powiedziałbym, skandalem jest niniejsza konwencja, która skądinąd jest pełna bardzo dobrych intencji i zgodna z generalną polityczną myślą przewodnią. Taki korpus jest Polsce potrzebny po to, aby ci żołnierze mogli się wzajemnie poznać, po to, aby mogli zsynchronizować swoje systemy dowodzenia, po to, aby budzić wzajemne zaufanie i łamać jakiekolwiek uprzedzenia. Ale to są intencje, natomiast rzeczywistość będzie inna, przynajmniej ta rzeczywistość, którą nam rysuje niniejsza konwencja. Gros artykułów jest poświęconych takim zwyczajnym, drobnym, indywidualnym działalnościom, powiedziałbym gospodarczym, bo zwolnienia podatkowe, między innymi od towarów i usług, którymi będą objęci żołnierze, specjalne przywileje przy budowie domów itd., to wszystko całą tę działalność integracyjno-wojskową spycha na drugi plan. Ale to, co budzi mój bardzo poważny niepokój, to jest właśnie ta nieszczęsna siatka płac. Wojsko jest organizacją hierarchiczną, gdzie wynagrodzenie jest ściśle związane ze stanowiskiem. Jeśli nie przestrzega się tej podstawowej zasady, łamie się to, co stanowi istotę wojska, po prostu upokarza się tych żołnierzy i wówczas nie jest możliwe przestrzeganie jakiejkolwiek dyscypliny, budowanie prestiżu czy zaufania. To mi przypomina historię Wojska Polskiego, czasy, kiedy to generał Maczek musiał dorabiać jako barman, sprzedając piwo. Ta konwencja tworzy dokładnie takie same mechanizmy. Ona byłaby dobra, gdyby ten wspólny budżet... Ten wielonarodowy korpus ma swoją osobowość prawną i będzie miał swój wspólny wielonarodowy budżet. Tylko dlaczego z tego budżetu nie są wynagradzani równo, według stopnia i funkcji, poszczególni żołnierze? Dlaczego po raz kolejny upokarza się Wojsko Polskie i polskich generałów?

Mam tylko jedno pytanie: czy jest to świadoma działalność Ministerstwa Spraw Zagranicznych, czy po prostu wyłącznie niekompetencja pewnych panów? Ja nad tym nie mogę przejść do porządku dziennego, bo tego typu zawieranie konwencji działa na szkodę państwa polskiego i na szkodę naszego członkostwa w NATO. Dlatego składam wniosek o odrzucenie tej ustawy.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Na liście nie ma już więcej senatorów zapisanych do głosu.

Czy ktoś jeszcze chciałby zabrać głos w dyskusji? Nie widzę chętnych.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Informuję też, że w dyskusji wniosek o charakterze legislacyjnym złożył na piśmie senator Frączek.

Zgodnie z art. 45 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Czy przedstawiciel rządu chciałby się ustosunkować do przedstawionego wniosku o charakterze legislacyjnym?"

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Janusz Stańczyk: Tak, Panie Marszałku.)

Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych
Janusz Stańczyk:

Chciałem się odnieść do wystąpienia pana senatora Frączka. Wydaje mi się, że przy wszystkich argumentach, jakie padły w jego wystąpieniu, wniosek końcowy mógłby zostać określony przez prawników jako nielogiczny. Wydaje mi się też, że brak wynegocjowania wspólnego budżetu korpusu do takiego poziomu, aby odejmował również uposażenia wszystkich członków sił zbrojnych ze wszystkich komponentów narodowych na równym poziomie, nie może być przeszkodą w rozpoczęciu działalności korpusu. Chcę przypomnieć, że byłaby to sytuacja precedensowa. Z naszych informacji wynika, że inne tego typu korpusy działają na podstawie narodowych siatek płac. Po prostu nie ma takiego stopnia integracji w ramach Sojuszu, aby wspólne korpusy posiadały wspólny budżet. Chciałbym złożyć to wyjaśnienie, bo nie sądzę, aby z takiej przyczyny mógł paść wniosek o odrzucenie konwencji, która sytuuje nas tak wysoko w integracji wewnątrznatowskiej. Dziękuję.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze pytania do przedstawicieli rządu? Nie.

Ponieważ w trakcie dyskusji zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, zgodnie z art. 45 ust. 2 Regulaminu Senatu proszę Komisję Obrony Narodowej oraz Komisję Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej o ustosunkowanie się do przedstawionych w toku debaty nad tym punktem wniosków i przygotowanie wspólnego sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec, dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego, podpisanej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r., zostanie przeprowadzone po przerwie wspólnie z innymi głosowaniami.

Proszę o odczytanie komunikatów.

Senator Sekretarz Tomasz Michałowski:

Bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy odbędzie się posiedzenie Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich w sali nr 182.

Połączone posiedzenie Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Obrony Narodowej odbędzie się również po ogłoszeniu przerwy w sali plenarnej Senatu.

Wicemarszałek Donald Tusk:

Dziękuję bardzo.

Ogłaszam przerwę do godziny 13.30.

(Przerwa w obradach od godziny 11 minut 53 do godziny 13 minut 31)

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Panie i Panowie Senatorowie, wznawiam obrady.

(Rozmowy na sali). To wcale nie przyspieszy naszego głosowania. (Rozmowy na sali). Powracamy... Panie i Panowie Senatorowie, prosiłbym już o ciszę, o zaprzestanie rozmów.

Powracamy do debaty nad punktem pierwszym porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Urzędu Ochrony Państwa.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania nad tą ustawą.

Przypominam, że Komisja Praw Człowieka i Praworządności przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosiła o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Projekt ten za chwilę zostanie poddany pod głosowanie.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez Komisję Praw Człowieka i Praworządności projektem uchwały w sprawie ustawy o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Urzędu Ochrony Państwa.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Stwierdzam, że na 62 obecnych senatorów, 61 głosowało za, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 1).

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Więziennej i Urzędu Ochrony Państwa.

Powracamy do debaty nad punktem drugim porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli.

Przypominam, że w przerwie obrad odbyło się posiedzenie Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Ustawodawczej, które ustosunkowały się do wszystkich wniosków przedstawionych w trakcie debaty.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie, zgodnie z art. 45 ust. 3 Regulaminu Senatu, mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka i Praworządności i Komisji Ustawodawczej, senatora Zbigniewa Romaszewskiego, o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Zbigniew Romaszewski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Nie będę omawiał wszystkich wniesionych poprawek, ponieważ zostało to zrobione bardzo szczegółowo w czasie posiedzenia. Poprawki te zostały również poddane bardzo twórczej, powiedziałbym, dyskusji w czasie posiedzenia połączonych komisji.

Ja ze swej strony chciałbym powiedzieć, że posiedzenie połączonych komisji, które się wczoraj odbywało, w jakiś sposób dostarczyło mi wiele satysfakcji, ponieważ udało się dzięki rzetelnej pracy i budowaniu rozwiązań uzyskać kształt ustawy, który jest w naszym przekonaniu najlepszy. Niezależnie od naszego entuzjazmu lub braku entuzjazmu wobec ustawy praca przebiegała w atmosferze... no, generalnie była nastawiona na jedno: na maksymalne ulepszenie ustawy. Stąd też wiele autopoprawek, które państwo tutaj widzą, co jest wyrazem twórczej pracy obu komisji.

Są to autopoprawki wniesione zarówno przez Komisję Praw Człowieka i Praworządności, przez Komisję Ustawodawczą, jak i przez poszczególnych wnioskodawców w czasie posiedzenia plenarnego. Staraliśmy się budować takie rozwiązania, które by generalnie doprowadziły do najbardziej spójnej i najbardziej konsekwentnej ustawy. W tych warunkach decyzje w sprawie większości poprawek, które zostały przyjęte przez połączone komisje, zapadały albo jednogłośnie, albo przy jednym, maksimum dwóch głosach sprzeciwu. Można więc powiedzieć, że w większości wypadków uzyskany został konsensus.

Chciałbym się może zatrzymać tylko na jednej sprawie. Chodzi o poprawki: ósmą, dziewiątą i dziesiątą, zgrupowane właściwie wokół jednego problemu, a mianowicie problemu dołączania określonej liczby podpisów przy składaniu wniosku o zarejestrowanie komitetu. Byłoby to, jak chce Komisja Praw Człowieka i Praworządności, pięćset podpisów, jak chce pan senator Michałowski - tysiąc podpisów i jak chce pani senator Bogucka-Skowrońska - trzy tysiące podpisów.

Jako pierwszy był głosowany wniosek pani senator Boguckiej-Skowrońskiej z wynikiem: 4 osoby za, 4 przeciw i 4 wstrzymujące się od głosu. Wniosek pani senator Boguckiej-Skowrońskiej nie przeszedł, ponieważ przewodniczący głosował przeciw. Tak więc, zgodnie z regułami, chociaż sytuacja była wyrównana, wniosek senatora Michałowskiego został przyjęty, chyba przy jednym, czy dwóch głosach sprzeciwu. Tak to się odbyło.

Osobną kwestią była poprawka dwudziesta piąta, wniesiona przez senatora Struzika, dotycząca potwierdzania przez marszałka Sejmu kopii wykazu podpisów znajdujących się w posiadaniu komitetu. Obydwie komisje uznały zasadność intencji, ale forma techniczna, że tak powiem, była nie do przyjęcia, bo w efekcie marszałek Sejmu musiałby uwierzytelnić pięć albo sześć tysięcy stron zebranych podpisów. No, do takiej pracy notarialnej zasadzać marszałka chyba jednak nie warto. Ponieważ senatora Struzika na posiedzeniu nie było, nie udało nam się wypracować jakiejś koncepcji, która rozwiązałaby ten problem. Uważamy zresztą, że nie jest to problem zasadniczy, bo każdy komitet, który będzie chciał posiadać uwierzytelnione kopie podpisów, może sobie wezwać notariusza, zrobić kserokopię i zamiast marszałka Sejmu może wykonać tę pracę notariusz na normalnych zasadach, jakie obowiązują w naszym kraju. To tyle moich uwag.

Zwracam się do państwa senatorów o poparcie poprawek wniesionych przez połączone komisje. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Pan senator Suchański, pan senator Cichosz, pan senator Struzik, pan senator Michałowski i pani senator Bogucka-Skowrońska składali wnioski i byli sprawozdawcami. Czy ktoś z państwa chce zabrać głos? Nie.

Przystępujemy do głosowania nad ustawą o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli.

Jeszcze senator Mazurkiewicz w kwestii formalnej, proszę bardzo.

Senator Andrzej Mazurkiewicz:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Ponieważ ze słów sprawozdawcy wynika, że projekty poprawek były przyjmowane w drodze konsensusu i to zdecydowaną większością głosów, proponuję, aby pan marszałek poddał tę grupę poprawek pod głosowanie łącznie, wyłączając poprawki: ósmą, dziewiątą i dziesiątą, a więc te, które budziły najwięcej kontrowersji.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Panie Senatorze, ja bym jednak poprosił pana o wycofanie tego wniosku, bo jest kilka poprawek, które się przeplatają i w ten sposób automatycznie wykluczylibyśmy głosowania nad niektórymi wnioskami. Nie ukrywam, że jest to pewien problem, ale jak mówię, mogłoby się okazać, że jakiś wniosek zostałby pominięty i wnioskodawca mógłby później złożyć protest, a to mogłoby doprowadzić nawet do unieważnienia ustawy.

Senator Andrzej Mazurkiewicz:

Dobrze, Panie Marszałku, przyjmuję to wyjaśnienie, wycofuję wniosek.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Przystępujemy do głosowania nad ustawą o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli.

Przypominam, że w tej sprawie w trakcie debaty komisje oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu za chwilę zostaną przeprowadzone kolejne głosowania nad przedstawionymi poprawkami, według kolejności przepisów ustawy.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawka pierwsza autorstwa senatora Cichosza zmierza do zmiany nazwy ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 22 głosowało za, 50 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 2 nie głosowało. (Głosowanie nr 2).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawki pierwszej nie przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką drugą, również autorstwa pana senatora Cichosza. Jej przyjęcie wykluczy głosowanie nad poprawką trzecią.

Poprawka druga jest poparta przez połączone komisje i zmierza do zachowania poprawności terminologicznej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 74 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 3).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę drugą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czwartą. Poprawka czwarta jest poprawką Komisji Praw Człowieka i Praworządności popartą przez połączone komisje. Ma charakter językowy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 73 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 4).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką piątą. Jest to poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności poparta przez połączone komisje. Poprawka ta ma na celu usunięcie z przepisów wymogu, aby projekt ustawy odpowiadał warunkom określonym w Regulaminie Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 73 głosowało za, 1 - przeciw, 1 od głosu się wstrzymał. (Głosowanie nr 5).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę piątą przyjął.

Przystępujemy do łącznego głosowania nad poprawkami: szóstą i siódmą. Są to poprawki Komisji Ustawodawczej poparte przez połączone komisje. Poprawki: szósta i siódma, do art. 5 i innych przepisów ustawy, w których występuje pojęcie komitetu inicjatywy ustawodawczej, mają na celu zmianę pisowni nazwy komitetu z wielkiej na małą literę.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 6).

Stwierdzam, że Wysoki Senat przyjął poprawki szóstą i siódmą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką ósmą. Jest to poprawka pani senator Boguckiej-Skowrońskiej. Wyklucza ona głosowanie nad poprawkami dziewiątą i dziesiątą.

Poprawka wprowadza dodatkowy wymóg, polegający na tym, że komitet przed zawiadomieniem marszałka Sejmu o swoim utworzeniu musi zebrać trzy tysiące podpisów obywateli popierających projekt, które dołącza do zawiadomienia. Podpisy te wlicza się do wymaganej liczby stu tysięcy podpisów.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję" się i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 34 głosowało za, 35 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 7).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawki ósmej nie przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dziewiątą. Przyjęcie tej poprawki wykluczy głosowanie nad poprawką dziesiątą. Jest to poprawka senatora Michałowskiego poparta przez połączone komisje. Wprowadza ona dodatkowy wymóg polegający na tym, że komitet przed zawiadomieniem marszałka Sejmu o swoim utworzeniu musi zebrać tysiąc podpisów obywateli popierających projekt, które dołącza do zawiadomienia. Podpisy te wlicza się do wymaganej liczby stu tysięcy podpisów.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 66 głosowało za, 5 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 8).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką jedenastą. Jest to poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności poparta przez połączone komisje. Poprawka ta ma na celu ustawowe umożliwienie komitetowi przedstawienia uzasadnienia o skutkach finansowych wykonywania projektu w terminie późniejszym niż dzień zawiadomienia o utworzeniu komitetu, ale nie dłuższym niż sześć miesięcy od przyjęcia zawiadomienia lub uwzględnienia zawiadomienia o utworzeniu komitetu na skutek postępowania odwoławczego.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tego wniosku, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 9).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę jedenastą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwunastą. Jest to poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności poparta przez połączone komisje. Poprawka ta ma na celu wprowadzenie obowiązku udzielenia przez organy administracji państwowej pomocy komitetowi w zakresie ustalenia skutków finansowych wykonywania projektu ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 71 głosowało za, 3 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 10).

Stwierdzam, że Wysoki Senat przyjął poprawkę dwunastą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzynastą. Jest to poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności poparta przez połączone komisje. Poprawka ta ma na celu wprowadzenie do ustawy przepisu nakładającego na marszałka Sejmu obowiązek zasięgania opinii Komitetu Integracji Europejskiej w sprawie zgodności przedstawianego przez komitet projektu inicjatywy ustawodawczej z prawem Unii Europejskiej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 73 głosowało za, 2 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 11).

Stwierdzam, że Wysoki Senat przyjął poprawkę trzynastą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czternastą. Jest to poprawka senatora Suchańskiego poparta przez połączone komisje. Poprawka ma na celu wydłużenie terminu usunięcia przez komitet braków formalnych zawiadomienia oraz terminu wniesienia do Sądu Najwyższego skargi pełnomocnika komitetu na odmowę przyjęcia przez marszałka Sejmu zawiadomienia o utworzeniu komitetu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 74 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 12).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę czternastą przyjął.

Przystępujemy do łącznego głosowania nad poprawką piętnastą i czterdziestą szóstą. Przyjęcie tych poprawek wykluczy głosowanie nad poprawką siedemnastą. Są to poprawki senatora Suchańskiego i Komisji Ustawodawczej poparte przez połączone komisje. Poprawki mają na celu nałożenie na marszałka Sejmu obowiązku ogłoszenia w "Monitorze Polskim" zarówno faktu nabycia przez komitet osobowości prawnej, jego adresu oraz miejsca udostępnienia projektu do publicznego wglądu, jak i faktu rozwiązania komitetu i ustania jego osobowości prawnej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 75 obecnych senatorów 75 głosowało za. (Głosowanie nr 13).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawki piętnastą i czterdziestą szóstą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawkami szesnastą i dwudziestą dziewiątą, nad którymi będziemy głosowali łącznie. Są to poprawki Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Komisji Ustawodawczej poparte przez połączone komisje. Poprawki te ujednolicają terminologię ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 74 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 14).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawki szesnastą i dwudziestą dziewiątą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką osiemnastą. Jest to poprawka Komisji Ustawodawczej poparta przez połączone komisje. Ma charakter doprecyzowujący. W przepisie stanowiącym o zakazie zmiany treści projektu pominięto możliwość zaskarżenia postanowienia marszałka Sejmu o odmowie przyjęcia zawiadomienia o utworzeniu komitetu, a co za tym idzie, w razie uwzględnienia skargi - inny termin początkowy obowiązywania tego zakazu niż w przypadku przyjęcia zawiadomienia o utworzeniu komitetu przez marszałka Sejmu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 15).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę osiemnastą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dziewiętnastą. Przyjęcie tej poprawki wykluczy głosowanie nad poprawkami dwudziestą i dwudziestą ósmą. Jest to poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności poparta przez połączone komisje.

Poprawka ma na celu uzupełnienie przepisu dotyczącego zakazu zmiany treści projektu także o zakaz zmiany uzasadnienia.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 72 głosowało za, 4 - przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 16).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę dziewiętnastą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą pierwszą. Jest to poprawka pani senator Boguckiej-Skowrońskiej poparta przez połączone komisje. Poprawka ma na celu wprowadzenie nowego zapisu, stosownie do którego w okresie trwania kampanii wyborczych w wyborach prezydenckich, do Sejmu i do Senatu oraz do organów jednostek samorządu terytorialnego z mocy prawa będzie ulegała przerwaniu działalność komitetu i bieg terminów ustawowych.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 68 głosowało za, 5 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 17).

Stwierdzam, że Senat przyjął poprawkę dwudziestą pierwszą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą drugą. Jest to poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności poparta przez połączone komisje. Poprawka zmierza do tego, aby na każdej stronie wykazu podpisów obywateli popierających projekt znajdowała się informacja o możliwości zapoznania się z projektem ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 72 głosowało za, 1 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 18).

Stwierdzam, że Senat przyjął poprawkę dwudziestą drugą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą trzecią. Jest to poprawka senatora Suchańskiego. Poprawka zmierza do zmiany podmiotu uprawnionego do określenia, w drodze rozporządzenia, wzoru wykazu podpisów obywateli popierających projekt, z prezesa Rady Ministrów na prezydenta RP.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 23 głosowało za, 51 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 19).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawki dwudziestej trzeciej nie przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą czwartą. Jest to poprawka Komisji Ustawodawczej i Komisji Praw Człowieka i Praworządności poparta przez połączone komisje. Poprawka likwiduje błąd polegający na niewłaściwym odesłaniu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 77 głosowało za, 1 - przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 20).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę przyjął.

Przystępujemy do łącznego głosowania nad poprawkami dwudziestą piątą i trzydziestą. Są to poprawki senatora Struzika. Mają na celu wprowadzenie zapisu, zgodnie z którym w posiadaniu komitetu miałaby się znajdować potwierdzona przez marszałka Sejmu kopia wykazu podpisów obywateli popierających projekt, którą dysponowałby pełnomocnik komitetu uczestniczący jako obserwator w postępowaniu przed Państwową Komisją Wyborczą.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 15 głosowało za, 53 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 21).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawki dwudziestej piątej i trzydziestej nie przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą szóstą. Ta poprawka senatora Suchańskiego poparta przez połączone komisje ma na celu zmianę terminu, w jakim może zostać wniesiony projekt ustawy wraz z załączonym wykazem podpisów obywateli popierających projekt, z sześciu miesięcy na trzy miesiące.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 75 głosowało za, nikt nie był przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 22).

Stwierdzam, że Wysoka Izba poprawkę przyjęła.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą siódmą. Jest to poprawka Komisji Ustawodawczej poparta przez połączone komisje. Poprawka ta doprecyzowuje przepis, wskazując, że chodzi w nim o postanowienie Sądu Najwyższego uwzględniające odwołanie komitetu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosowania, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 74 głosowało za, nikt nie był przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 23).

Stwierdzam, że Wysoka Izba poprawkę dwudziestą siódmą przyjęła.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzydziestą pierwszą. Przyjęcie poprawki trzydziestej pierwszej wykluczy głosowanie nad poprawkami trzydziestą drugą i trzydziestą trzecią. Poprawka trzydziesta pierwsza jest poprawką Komisji Praw Człowieka i Praworządności popartą przez połączone komisje. Ma charakter doprecyzowujący.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 obecnych senatorów 70 głosowało za, 3 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 24).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzydziestą czwartą. Poprawka trzydziesta czwarta jest poprawką Komisji Praw Człowieka i Praworządności popartą przez połączone komisje. Poprawka ma na celu usunięcie z ustawy zakazu przekazywania komitetowi środków finansowych pochodzących od podmiotów korzystających z dotacji skarbu państwa, przy czym z art. 16 ust. 1 pktu 1 nadal będzie wynikał zakaz przekazywania środków finansowych pochodzących z budżetu państwa.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 25).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę trzydziestą czwartą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzydziestą piątą. Jest to poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności poparta przez połączone komisje. Poprawka ta zmienia zakres zakazu dotyczącego przekazywania komitetowi wartości dewizowych i krajowych środków płatniczych. Równocześnie czyni przepis bardziej czytelnym poprzez rezygnację z odsyłania do prawa dewizowego, używając jednak definicji zawartych w tej ustawie, jak również naprawia błąd polegający na użyciu określenia "obrót dewizowy z zagranicy rezydentów i nierezydentów", podczas gdy prawo dewizowe posługuje się pojęciem "obrót dewizowy z zagranicą".

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 75 głosowało za, 2 - przeciw,  1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 26).

Stwierdzam, że poprawka została przez Wysoką Izbę przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad poprawkami trzydziestą szóstą, czterdziestą, czterdziestą pierwszą, czterdziestą trzecią i czterdziestą siódmą. Przyjęcie tych poprawek wykluczy głosowanie nad poprawkami trzydziestą siódmą i trzydziestą ósmą oraz uczyni bezprzedmiotowym głosowanie nad poprawkami trzydziestą dziewiątą i czterdziestą drugą. Poprawki: trzydziesta szósta, czterdziesta, czterdziesta pierwsza, czterdziesta trzecia i czterdziesta siódma, są poprawkami Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Poprawki te w miejsce jednego sprawozdania finansowego wprowadzają do ustawy sprawozdanie wstępne i sprawozdanie końcowe, składane w różnych terminach. Poprawki zmierzają też do tego, aby to nie sprawozdania były podawane do publicznej wiadomości w dzienniku o zasięgu ogólnopolskim, lecz informacja o złożeniu ministrowi tych sprawozdań i ich jawności. Informacja o przekazaniu nadwyżki na cele charytatywne byłaby zamieszczana w końcowym sprawozdaniu finansowym.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tych poprawek, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 77 senatorów 70 głosowało za, 4 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 27).

Stwierdzam, że Wysoki Senat przyjął poprawki: trzydziestą szóstą, czterdziestą, czterdziestą pierwszą, czterdziestą trzecią i czterdziestą siódmą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czterdziestą czwartą. Jest to poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności poparta przez połączone komisje. Zmierza do precyzyjnego określenia podstaw rozwiązania komitetu.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 73 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 28).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę czterdziestą czwartą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czterdziestą piątą. Jest to poprawka senatora Cichosza poparta przez połączone komisje. Ma ona na celu wprowadzenie obowiązku powiadamiania przez komitet marszałka Sejmu o samorozwiązaniu komitetu w terminie siedmiu dni.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 76 głosowało za, 1 - przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 29).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę czterdziestą piątą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czterdziestą ósmą. Jest to poprawka senatora Cichosza poparta przez połączone komisje. Poprawka ta obniża górną granicę kary pozbawienia wolności za czyny wymienione w tym przepisie z trzech do dwóch lat.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 70 głosowało za, 3 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 30).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę czterdziestą ósmą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czterdziestą dziewiątą. Jest to poprawka Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz senatora Suchańskiego poparta przez połączone komisje. Poprawka opóźnia termin wejścia w życie niniejszej ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 77 głosowało za, 2 - przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 31).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę czterdziestą dziewiątą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad całością projektu uchwały w sprawie ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli wraz z przyjętymi przez Senat poprawkami.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektu uchwały w całości wraz z przyjętymi przez Senat poprawkami, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwko, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 76 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 32).

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o wykonywaniu inicjatywy ustawodawczej przez obywateli.

Powracamy do debaty nad punktem trzecim porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Polskiej Organizacji Turystycznej.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu, która ustosunkowała się do wszystkich wniosków przedstawionych w trakcie debaty.

Debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie, zgodnie z art. 45 ust. 3 Regulaminu Senatu, głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę o zabranie głosu sprawozdawcę Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu, senatora Jerzego Smorawińskiego, i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Jerzy Smorawiński:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Sądzę, że na wczorajszym posiedzeniu plenarnym w sposób dostatecznie obszerny umotywowałem konieczność wprowadzenia niezbędnych, zdaniem komisji, poprawek. W związku z tym ustosunkuję się już niezwykle krótko do poprawek zgłoszonych na posiedzeniu plenarnym i wniosków wynikających z dyskusji posiedzenia plenarnego.

Poprawka trzynasta, pana senatora Suchańskiego, nie uzyskała poparcia komisji. Komisja uważa, że lepiej oddzielić czas trwania kadencji prezesa od czasu trwania kadencji Rady Polskiej Organizacji Turystycznej, albowiem, zdaniem komisji, zapewni to kontynuację podjętych zadań i koncepcji.

Poprawki piętnasta i dwudziesta ósma ponownie nie uzyskały poparcia komisji, chociaż były to poprawki zgłoszone przez komisję. Poprawki te zmierzały do ustalenia czytelniejszego sposobu wyłaniania kandydatów do Rady Polskiej Organizacji Turystycznej. Podczas posiedzenia komisji zostaliśmy przekonani przez stronę rządową, że wydanie stosownego rozporządzenia wydłuży czas wprowadzania ustawy, a także utrudni wyłanianie kandydatów.

Poprawka dwudziesta, zgłoszona podczas plenarnego posiedzenia przez pana senatora Piesiewicza, uzyskała poparcie komisji. Precyzuje ona cele nieodpłatnego przekazania akcji Polskiej Agencji Rozwoju Turystyki SA na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej.

I ostatnia, trzydziesta poprawka, pana senatora Jerzego Suchańskiego, również nie uzyskała poparcia komisji. Wydaje się bowiem, że wprowadzenie rozdziału 3 jest niemożliwe ze względu na to, że podmiot zostaje powołany dopiero od 1 stycznia, w związku z czym z dniem podpisania ustawy organy nie mogą przekazywać mienia na rzecz nieistniejącego podmiotu. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Pan senator Suchański i pan senator Piesiewicz mogą jeszcze zabrać głos.

Proszę bardzo, pan senator Suchański.

Senator Jerzy Suchański:

W sprawie ostatniej poprawki, którą pan senator sprawozdawca był uprzejmy uzasadnić. Wydaje mi się, że jest możliwe, aby dopisać rozdział 3, tak jak zgłosiłem w swojej poprawe, ale z datą przekazania 1 stycznia 2000 r. Wszelkie działania natomiast powinny być podjęte wcześniej, tak żeby z dniem 1 stycznia można było już funkcjonować, a nie dopiero się do tego zabierać. Ale, oczywiście, jeżeli zdanie komisji i Wysokiego Senatu jest inne, to nie będę się przy tym upierał.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dobrze.

Nie widzę senatorów chętnych do dalszego zabrania głosu.

Przystępujemy do głosowania nad ustawą o Polskiej Organizacji Turystycznej.

Przypominam, że w tej sprawie w trakcie debaty komisja oraz senatorowie wnioskodawcy przestawili wnioski o wprowadzenie poprawek do ustawy.

Informuję, że zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu za chwilę zostaną przeprowadzone kolejne głosowania nad przedstawionymi poprawkami, według kolejności przepisów ustawy.

Proszę bardzo, w sprawie formalnej, tak?

Senator Jerzy Kopaczewski:

Tak, w sprawie formalnej. Dziękuję, Panie Marszałku.

Mam taki wniosek, aby te wszystkie poprawki przegłosować łącznie. Wszystkie one poparte są przez komisję i nie wykluczają się. Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu w swojej procedurze komisyjnej także przyjęła podobną zasadę. W związku z tym stawiam formalny wniosek o przegłosowanie tych wszystkich poprawek łącznie.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Widzę, że pan senator Kozłowski zgłasza wniosek przeciwny. Czy tak?

(Głosy z sali: Nie, poprze, poprze.)

Senator Krzysztof Kozłowski:

Tak jest, Panie Marszałku, świetnie pan to odczytał. Szczególnie że poprawka siedemnasta wydaje się sprzeczna z innymi obowiązującymi przepisami. Nie chciałbym, żeby wszystko było łącznie przegłosowane.

(Senator Jerzy Pieniążek: To wyłączmy ją.)

Ja sobie poprawki siedemnastej nie życzę.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Ale proszę o spokój, Panie Senatorze Pieniążek.

Szanowni Państwo, myślę, że jak się zmobilizujemy, to kolejne głosowania upłyną sprawnie.

Jeśli pan senator nie będzie się upierał w sprawie głosowania nad tym wnioskiem, to będę wdzięczny. Dziękuję.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionymi poprawkami.

Poprawka pierwsza to poprawka Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu poparta przez komisję. Precyzuje ona cel tworzenia Polskiej Organizacji Turystycznej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 76 głosowało za, 2 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 33).

Stwierdzam, że poprawka pierwsza została przyjęta.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką drugą. Jest to również poprawka komisji poparta przez komisję. Ma ona charakter redakcyjny, a jednocześnie zapewnia rozdzielenie normy określającej cel utworzenia POT i normy wskazującej na formę prawną, jaką przyjmuje Polska Organizacja Turystyczna.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 78 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 34).

Stwierdzam, że Wysoka Izba przyjęła poprawkę drugą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzecią. Jest to również poprawka komisji poparta przez komisję. Wskazuje ona, że zadania powierzone Polskiej Organizacji Turystycznej przez jednostki samorządu terytorialnego oraz przez przedsiębiorców są wykonywane na zasadach, które zainteresowane podmioty określają w drodze umowy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 77 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 - nie głosował. (Głosowanie nr 35).

Wysoka Izba poprawkę trzecią przyjęła.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką czwartą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Dostosowuje ona terminologię używaną w poprawianym przepisie do treści art. 1 ust. 2.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 79 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 36).

Poprawka czwarta została przyjęta przez Wysoki Senat.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką piątą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Ma ona charakter legislacyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów wszyscy byli za. (Głosowanie nr 37).

Stwierdzam, że Wysoki Senat przyjął poprawkę piątą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką szóstą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Precyzje ona, że regionalne organizacje turystyczne są tworzone na szczeblu samorządów województw, natomiast organizacje lokalne na szczeblu powiatowym i gminnym.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 78 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 38).

Stwierdzam, że Wysoki Senat przyjął poprawkę szóstą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką siódmą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Ma ona charakter legislacyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 77 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 39).

Wysoki Senat przyjął poprawkę siódmą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką ósmą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Precyzuje ona, że Rada Polskiej Organizacji Turystycznej przyjmuje roczne plany finansowe przedstawione przez prezesa, a następnie przedstawia te plany właściwemu ministrowi.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 78 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 40).

Wysoki Senat przyjął poprawkę ósmą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dziewiątą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Ma ona charakter legislacyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 77 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 41).

Wysoki Senat przyjął poprawkę dziewiątą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dziesiątą. Jest to również poprawka komisji poparta przez komisję. Ma ona także charakter legislacyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 76 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 42).

Stwierdzam, że Senat przyjął poprawkę dziesiątą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką jedenastą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Ma ona charakter redakcyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 79 głosowało za. (Głosowanie nr 43).

Wysoki Senat poprawkę jedenastą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwunastą.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Czy tę poprawkę należy jeszcze wyjaśnić?

(Głosy z sali: Nie.)

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 76 głosowało za, 2 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 44).

Poprawka dwunasta została przyjęta przez Wysoką Izbę.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzynastą. Jest to poprawka senatora Suchańskiego. Poprawka trzynasta ujednolica kadencję Rady Polskiej Organizacji Turystycznej oraz jej prezesa, ustalając długość kadencji na cztery lata.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 27 głosowało za, 51 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 45).

Wysoki Senat poprawki trzynastej nie przyjął.

Przystępujemy do łącznego głosowania nad poprawkami czternastą i szesnastą. Są to poprawki komisji poparte przez komisję. Mają charakter legislacyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tymi poprawkami, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 76 głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 46).

Wysoki Senat poprawki czternastą i szesnastą przyjął.

Przystępujemy do głosowania łącznie nad poprawkami piętnastą i dwudziestą ósmą. Są to poprawki komisji niepoparte przez komisję. Poprawki piętnasta i dwudziesta ósma formułują delegację dla ministra właściwego do spraw turystyki do wydania rozporządzenia, które określi tryb i terminy przedstawiania kandydatów na członków Rady Polskiej Organizacji Turystycznej. Do czasu powołania właściwego ministra do wydawania rozporządzenia uprawniony jest prezes Rady Ministrów.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tymi poprawkami, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 17 głosowało za, 56 - przeciw, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 47).

Wysoki Senat poprawek piętnastej i dwudziestej ósmej nie przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką siedemnastą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Zmienia ona brzmienie przepisu, jednak nie zmienia jego istoty, którą jest umożliwienie osobom zajmującym kierownicze stanowiska państwowe sprawowanie funkcji prezesa Polskiej Organizacji Turystycznej bez naruszania przepisów o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez te osoby.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 48 głosowało za, 23 - przeciw, 9 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 48).

Stwierdzam, że Wysoki Senat poprawkę siedemnastą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką osiemnastą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Ma ona charakter legislacyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Na 80 obecnych senatorów 78 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 49).

Wysoki Senat poprawkę osiemnastą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dziewiętnastą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Ma ona charakter legislacyjny.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za tą poprawką, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania i proszę o sprawdzanie swoich kart przy głosowaniu.

Na 80 obecnych senatorów 75 głosowało za, 2 - przeciw, 3 nie głosowało. (Głosowanie nr 50).

Stwierdzam, że Wysoki Senat przyjął poprawkę dziewiętnastą.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą, to jest poprawką senatora Piesiewicza popartą przez komisję. Poprawka ta precyzuje, że przekazanie Polskiej Organizacji Turystycznej akcji Polskiej Agencji Rozwoju Turystyki następuje w celu podwyższenia funduszu statutowego Polskiej Organizacji Turystycznej.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 72 głosowało za, 3 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 51).

Wysoki Senat poprawkę dwudziestą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą pierwszą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Dostosowywuje brzmienie tych przepisów do terminologii stosowanej w ustawie o rachunkowości.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 52).

Wysoki Senat poprawkę dwudziestą pierwszą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą drugą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Umożliwia pozyskiwanie przez Polską Organizację Turystyczną dotacji z budżetu państwa na wszystkie zadania, a nie tylko na zadania własne.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciwny, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 74 głosowało za, 2 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 53).

Wysoki Senat poprawkę przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą trzecią. Jest to poprawka komisji, poparta przez komisję. Wskazuje, że fundusz statutowy POT nie stanowi mienia w znaczeniu rzeczowym, jest tylko odzwierciedleniem wartości tego mienia.

Proszę nacisnąć przycisk obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 73 głosowało za, 1 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 54).

Wysoki Senat poprawkę dwudziestą trzecią przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą czwartą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję i ma charakter legislacyjny, eliminuje zbędne powtórzenia.

Proszę nacisnąć przycisk obecności...

(Senator Ryszard Jarzembowski: Panie Marszałku, w kwestii formalnej.)

Tak?

Senator Ryszard Jarzembowski:

A które poprawki nie mają charakteru legislacyjnego?

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Panie Senatorze, mogę powiedzieć tak, że z punktu widzenia legislacji... Myślę jednak, że nie będziemy w tej chwili wyjaśniali sobie tego terminu, bo nie ma potrzeby.

(Senator Ryszard Jarzembowski: Skoro tu zaznaczamy, że mają charakter legislacyjny...)

Jest taki podział, prawdopodobnie, Panie Senatorze. Zresztą jest pan wybitnym stażem senatorem...

(Senator Ryszard Jarzembowski: Ja wiem, ale...) (Wesołość na sali).

...i wie, iż jest taki podział. Panie Senatorze, te, które nie zmieniają meritum, to są tak zwane poprawki legislacyjne - taka tradycja tu istnieje - a te, które zmieniają meritum, to poprawki merytoryczne. I wtedy nie mówimy, że to są poprawki legislacyjne. Pewnie jednak pan senator napisze jakieś wybitne wypracowanie na temat samej legislacji.

W związku z tym kontynuujemy głosowania.

(Senator Ryszard Jarzembowski: Tak po angielsku.)

Jesteśmy przy poprawce dwudziestej czwartej. Podałem już całe uzasadnienie.

W związku z tym proszę nacisnąć przycisk obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 79 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 55).

Wysoki Senat poprawkę dwudziestą czwartą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą piątą. Jest to poprawka poparta przez komisję. Poprawka ma charakter legislacyjny, naprawia błąd w tytule zmienianej ustawy.

Proszę nacisnąć przycisk obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 obecnych senatorów 78 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 56).

Wysoki Senat poprawkę przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą szóstą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Ma charakter legislacyjny.

Proszę nacisnąć przycisk obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 79 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 57).

Wysoki Senat poprawkę przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą siódmą. Poprawka dwudziesta siódma to poprawka komisji poparta przez komisję. Ma charakter legislacyjny.

Proszę nacisnąć przycisk obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania. (Rozmowy na sali).

Czy jest coś niejasnego dla państwa senatorów?

(Głosy z sali: Wszystko jasne.)

Świetnie.

Na 79 obecnych senatorów 76 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 58).

Wysoki Senat poprawkę dwudziestą siódmą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką dwudziestą dziewiątą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Poprawka wskazuje, że pracownicy polskich ośrodków informacji turystycznej za granicą stają się pracownikami Polskiej Organizacji Turystycznej, co następuje niezależnie od przekazania Polskiej Organizacji Turystycznej części lub całości składników majątkowych tych ośrodków.

Proszę nacisnąć przycisk obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 79 senatorów, 75 głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 59).

Wysoki Senat poprawkę dwudziestą dziewiątą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzydziestą. Jest to poprawka senatora Suchańskiego. Poprawka ta ma na celu wprowadzenie w życie przepisów dotyczących mienia i zasad gospodarki finansowej Polskiej Organizacji Turystycznej przed wejściem w życie całości ustawy.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 26 głosowało za, 51 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 60).

Wysoki Senat poprawki trzydziestej nie przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad poprawką trzydziestą pierwszą. Jest to poprawka komisji poparta przez komisję. Ma na celu wprowadzenie w życie przepisu art. 24, łącznie z przepisami rozdziału 2, przed wejściem w życie całości ustawy, co umożliwi wykonanie dyspozycji norm zawartych w tym rozdziale 2.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tej poprawki, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 81 obecnych senatorów 79 głosowało za, 2 - przeciw. (Głosowanie nr 61).

Wysoki Senat poprawkę trzydziestą pierwszą przyjął.

Przystępujemy do głosowania nad całością projektu uchwały w sprawie ustawy o Polskiej Organizacji Turystycznej wraz z przyjętymi przez Senat poprawkami.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektu uchwały w całości wraz z przyjętymi przez Senat poprawkami, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 78 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 62).

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o Polskiej Organizacji Turystycznej.

Powracamy do debaty nad punktem czwartym porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

Przypominam, że w przerwie obrad odbyło się posiedzenie Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich, która ustosunkowała się do wszystkich wniosków przedstawionych w trakcie debaty i przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie, zgodnie z art. 45 ust. 3 Regulaminu Senatu, mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę sprawozdawcę Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich, senatora Tadeusza Lewandowskiego, o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych na posiedzeniu wniosków.

Senator Tadeusz Lewandowski:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Sprawozdanie komisji zawarte jest w druku nr 237Z.

Komisja na posiedzeniu w dniu 21 maja 1999 r. po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w trakcie debaty w dniu 21 maja 1999 r. nad ustawą o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora przedstawia Wysokiemu Senatowi następujące stanowisko: Wysoki Senat raczy przyjąć wniosek zawarty w punkcie oznaczonym rzymską jedynką. Dziękuję.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję.

Pani senator Genowefa Ferenc oraz senator Suchański mogą jeszcze zabrać głos.

Pani senator kiwa głową, że chce zabrać głos? Proszę bardzo... Nie chce pani?

Przystępujemy do głosowania w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

Przypominam, że w tej sprawie w trakcie debaty zostały przedstawione następujące wnioski: senatorowie wnioskodawcy, pani Genowefa Ferenc oraz pan Jerzy Suchański, wnosili o przyjęcie ustawy bez poprawek, zaś Komisja Regulaminowa i Spraw Senatorskich przedstawiła wniosek o wprowadzenie poprawki do ustawy.

Informuję, że zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek, a następnie, w przypadku jego odrzucenia, nad przedstawioną poprawką.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senator Genowefy Ferenc oraz senatora Jerzego Suchańskiego o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 80 obecnych senatorów 69 głosowało za, 7 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 63).

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora.

Powracamy do debaty nad punktem piątym porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych, podpisanej w Tallinie dnia 27 listopada 1998 r.

Prosiłbym państwa senatorów o trochę uwagi przy głosowaniach, żeby nie nastąpiły jakieś pomyłki.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.

Przypominam, że Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisja Praw Człowieka i Praworządności przedstawiły projekty uchwał, w których wnosiły o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Projekt ten za chwilę zostanie poddany pod głosowanie.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych, podpisanej w Tallinie dnia 27 listopada 1998 r.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem projektu uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 64).

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Estońską o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, pracowniczych i karnych, podpisanej w Tallinie dnia 27 listopada 1998 r.

Powracamy do debaty nad punktem szóstym porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie możemy przystąpić do głosowania w sprawie tej ustawy.

Przypominam, że Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisja Praw Człowieka i Praworządności przedstawiły projekty uchwał, w których wnosiły o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Projekt ten za chwilę zostanie poddany pod głosowanie.

Przystępujemy do głosowania nad przedstawionym przez komisje projektem uchwały w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego projektu uchwały, proszę o naciśnięcie przycisku" za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Dziękuję. Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 78 obecnych senatorów 75 głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 65).

Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Protokołu dodatkowego do Konwencji o przekazywaniu osób skazanych.

Powracamy do debaty nad punktem siódmym porządku dziennego: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego, podpisanej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r.

Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Obrony Narodowej, które ustosunkowały się do wszystkich wniosków przedstawionych w trakcie debaty.

Przypominam, że debata nad rozpatrywaną ustawą została zakończona i obecnie, zgodnie z art. 45 ust. 3 Regulaminu Senatu, mogą zabrać głos jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.

Proszę senator Annę Bogucką-Skowrońską, sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Obrony Narodowej, o zabranie głosu i przedstawienie uzgodnionych wniosków.

Senator Anna Bogucka-Skowrońska:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Komisja Obrony Narodowej i Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej obradowały bezpośrednio po zakończeniu debaty nad ustawą o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, Rządem Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec, dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego. W trakcie prac został zgłoszony jeden wniosek o odrzucenie ustawy, przez senatora Józefa Frączka. Komisje nie prowadziły dodatkowych dyskusji w związku z wymianą argumentów między panem senatorem a przedstawicielem rządu na temat zastrzeżeń co do treści konwencji. Wniosek o odrzucenie ustawy nie został uwzględniony.

Obie komisje wnoszą, aby Wysoki Senat przyjął wniosek zawarty w punkcie oznaczonym rzymską dwójką w druku nr 240Z, a zatem, aby przyjął bez poprawek ustawę zezwalającą prezydentowi na ratyfikację tej konwencji. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję, Pani Senator.

Przy tej okazji chciałbym przeprosić pana senatora Frączka za tę pomyłkę, która się zdarzyła.

(Senator Józef Frączek: Przyjmuję przeprosiny.)

Moglibyśmy jeszcze zrobić godzinną przerwę i wydrukować pana nazwisko poprawnie.

Zgodnie z Regulaminem Senatu ma pan prawo zabrać głos, Panie Senatorze.

Senator Józef Frączek:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Pragnę podkreślić, że chociaż ta konwencja jest słuszna w swych intencjach i założeniach, jest obciążona bardzo poważnym błędem merytorycznym i skutki jej wdrożenia będą odwrotne do założonych. Szczegółowo mówiłem o tym w trakcie debaty, dlatego podtrzymuję swój wniosek o jej odrzucenie, aczkolwiek nie namawiam panów senatorów do tego działania. (Wesołość na sali).

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Jakoś, Panie Senatorze... (rozmowy na sali).

Bardzo proszę o spokój.

Przystępujemy do głosowania nad ustawą oratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej, Rządem Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec, dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego, podpisanej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r.

Przypominam, że w tej sprawie w trakcie debaty przedstawiono następujące wnioski. Senator Józef Frączek przedstawił wniosek o odrzucenie ustawy, Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisja Obrony Narodowej przedstawiły wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Informuję, że zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu w pierwszej kolejności zostanie przeprowadzone głosowanie nad wnioskiem o odrzucenie ustawy, a następnie, w wypadku odrzucenia tego wniosku, nad wnioskiem o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Przystępujemy do głosowania nad wnioskiem senatora Józefa Frączka o odrzucenie ustawy o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej, Rządem Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec, dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego, podpisanej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem tego wniosku, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 5 głosowało za, 58 - przeciw, 13 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 66).

Stwierdzam, że Wysoki Senat wniosku nie przyjął.

Wobec odrzucenia wniosku o odrzucenie ustawy przystępujemy do głosowania nad wnioskiem Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Obrony Narodowej o przyjęcie ustawy bez poprawek.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto z państwa senatorów jest za przyjęciem przedstawionego wniosku, proszę o naciśnięcie przycisku "za" i podniesienie ręki.

Kto jest przeciw, proszę o naciśnięcie przycisku "przeciw" i podniesienie ręki.

Kto się wstrzymał od głosu, proszę o naciśnięcie przycisku "wstrzymuję się" i podniesienie ręki.

Proszę o podanie wyników głosowania.

Na 76 obecnych senatorów 60 głosowało za, 5 - przeciw, 11 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 67).

Stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej, Rządem Królestwa Danii i Rządem Republiki Federalnej Niemiec, dotyczącej Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodniego, podpisanej w Szczecinie dnia 5 września 1998 r.

Informuję, że porządek dzienny trzydziestego szóstego posiedzenia został wyczerpany. (Rozmowy na sali).

Państwo Senatorowie, pozwólcie państwo, że dopuszczę w tej chwili do odczytania komunikatów.

Proszę bardzo, pan senator.

Senator Sekretarz Tomasz Michałowski:

Posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej w sprawie rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych, udzielonych na usuwanie skutków powodzi, a także ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, odbędzie się w dniu 25 maja w sali nr 22 w budynku "G" o godzinie 15.30.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję.

Przystępujemy do oświadczeń i wystąpień senatorów poza porządkiem dziennym.

Przypominam, że zgodnie z art. 42a ust. 2 Regulaminu Senatu wystąpienie takie nie może trwać dłużej niż pięć minut.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos?

Proszę o zabranie głosu senatora Zbigniewa Kulaka, następnym mówcą będzie senator Jerzy Suchański. (Rozmowy na sali).

Szanowni Państwo Senatorowie, bardzo bym prosił o opuszczanie sali senackiej w spokoju.

Senator Zbigniew Kulak:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Swoje oświadczenie kieruję do premiera Jerzego Buzka i wicepremiera Leszka Balcerowicza w związku z dokonującym się od kilku lat procesem unicestwiania Fabryki Urządzeń Technicznych "Agraria" SA w Gostyniu. Zakład ten, mimo pojawiających się wielokrotnie ofert dokapitalizowania i zmiany profilu produkcji, został uwikłany w splot różnych interpretacji przepisów prawnych przez trzy resorty: Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa, Ministerstwo Skarbu Państwa i Ministerstwo Finansów.

Na obecnym etapie rozmów, korespondencji i decyzji kierownictwo spółki wyczerpało możliwości ratowania tej firmy. Po analizie udostępnionych mi informacji odnoszę wrażenie, że Ministerstwo Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa dąży do realizacji nie obowiązującej, lecz widocznie przez ten resort oczekiwanej ustawy reprywatyzacyjnej. A rząd, jako prawny właściciel, nie czyni starań, aby udzielić pomocy w ratowaniu majątku narodowego ciągle jeszcze znacznej wartości.

Ze względu na złożoność prawną problemu, nie załączam kopii żadnych dokumentów, które jednak kierownictwo firmy z całą pewnością udostępni adresatom mojego oświadczenia. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Proszę o zabranie głosu senatora Suchańskiego, następnym mówcą będzie senator Cieślak.

Senator Jerzy Suchański:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Mam cztery oświadczenia, wszystkie kieruję do pana premiera Jerzego Buzka.

Pierwsze oświadczenie.

Uchwałą nr 193 Rady Ministrów z dnia 11 listopada 1988 r. opublikowaną w "Monitorze Polskim" nr 2 z 1989 r. uchylono obowiązującą moc uchwały nr 178 Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1967 r. w sprawie zasad organizacji rzeczoznawstwa.

W rezultacie tego zabiegu, podjętego w ramach porządkowania prawa, ale bez pełnego uświadomienia sobie jego skutków, pozbawiono wszelkiej regulacji prawnej wydawanie ocen i opinii na rzecz organów administracji państwowej, przedsiębiorstw, organów kontroli i ścigania w sprawach wymagających właściwych kwalifikacji. Uchylona uchwała Rady Ministrów regulowała nie tylko tryb uzyskiwania prawa do sporządzania ocen i opinii przez państwowe i społeczne jednostki organizacyjne oraz indywidualnych rzeczoznawców, ale stwarzała też prawne gwarancje odpowiedniego poziomu fachowego tych ocen i opinii. Przepisy uchwały określały między innymi wymagania kwalifikacyjne stawiane rzeczoznawcom oraz przewidywały zasady powoływania i funkcjonowania komisji kwalifikacyjnych.

Uchylenie ważności uchwały nr 178 z dnia 20 lipca 1967 r. i wydanych na jej podstawie stosownych aktów prawnych spowodowało utratę prawnej regulacji działalności rzeczoznawczej w Polsce i w konsekwencji obniżenie jakości i poziomu wykonywanych ocen, stwarzając możliwości podejmowania tej działalności przez jednostki niekompetentne.

Obecnie rzeczoznawstwem w zakresie techniki samochodowej zajmuje się wiele firm, a duża liczba wykonywanych przez nie ocen technicznych nie odpowiada właściwym standardom jakości. Osoby posiadające zezwolenie na prowadzenie działalności rzeczoznawczej w dużej mierze nie dysponują dostateczną wiedzą zawodową ani też dostępem do informacji o światowych systemach transportowych i motoryzacji, co musi ujemnie wpływać na jakość wykonywanych przez nie ocen i opinii.

Z tych względów istnieje pilna potrzeba stworzenia określonej ustawowo podstawy prawnej dla funkcjonowania rzeczoznawstwa na przykład w zakresie techniki samochodowej i ruchu drogowego. Jest to możliwe w drodze wprowadzenia odpowiednich zmian i uzupełnień w ustawie Prawo o ruchu drogowym, dających ministrowi transportu i gospodarki morskiej stosowne uprawnienia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Polski Związek Motorowy zwrócił się z wnioskiem o dokonanie analizy istniejącej sytuacji w celu opracowania przepisów, które gwarantowałyby właściwe rozwiązania. Ze swej strony Polski Związek Motorowy deklaruje gotowość uczestnictwa zarówno w pracach analitycznych, jak i legislacyjnych.

Przedstawiając powyższe, wyrażam nadzieję, że uwagi posłużą jako materiał wyjściowy do dyskusji i podjęcia działań zmierzających do prawnego uregulowania omawianego wyżej problemu.

Z poważaniem - Jerzy Suchański.

Drugie oświadczenie.

Pozwolę sobie przedstawić panu premierowi treść listu, jaki marszałek województwa świętokrzyskiego Józef Szczepańczyk przekazał na ręce ministra gospodarki. Z uwagi na bardzo ważne zagadnienie, proszę o rozważenie możliwości udzielenia pomocy finansowej jeszcze w tym roku oraz ujęcie problemu w planie budżetu na rok 2000.

"Zwracam się z uprzejmą prośbą o nadanie szczegółowego priorytetu i zwiększenie nakładów finansowych na likwidację wyrobiska po kopalni siarki «Piaseczno», zlokalizowanego na terenie gminy Łoniów i Koprzywnica w województwie świętokrzyskim. Wyrobisko w Piasecznie znajduje się w obrębie tych samych formacji geologicznych co rekultywowane obecnie wyrobisko kopalni siarki «Machów». Przesądza to o potwierdzonej przez ekspertów konieczności realizacji skojarzonej likwidacji obydwu wyrobisk.

W przypadku zakończenia prac rekultywacyjnych i zaprzestania odwadniania wyrobiska w Machowie przed zakończeniem uszczelnienia dna wyrobiska w Piasecznie mogą nastąpić nieodwracalne negatywne skutki w środowisku naturalnym, graniczące z katastrofą ekologiczną.

Jestem głęboko zaniepokojony opóźnieniem terminu zakończenia prac projektowych i dokonania wymaganych uzgodnień, planowanych po kolejnych korektach na koniec 1998 r., a także, w konsekwencji, opóźnieniem terminu przystąpienia do fizycznej likwidacji wyrobiska po kopalni «Piaseczno», spowodowanym brakiem zapewnienia wystarczających środków budżetowych na ten cel.

Kopalnia siarki «Machów» wyraża gotowość realizacji przedsięwzięcia. Zespół autorski deklaruje kontynuowanie prac projektowych nawet w przypadku braku formalnego zlecenia - pismo do pana ministra z dnia 12 września 1998 r. - a właściciel terenu, Elektrownia im. Tadeusza Kościuszki w Połańcu, jak sądzę, dołoży starań i włączy się aktywnie w proces likwidacji wyrobiska."

(Wicemarszałek Andrzej Chronowski: Czas się kończy, Panie Senatorze.)

To drugie oświadczenie, Panie Marszałku, a mam cztery, na każde mam pięć minut.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Pan ma pięć minut na złożenie oświadczenia, Panie Senatorze, tak mówi regulamin. I musi pan zmieścić w tym czasie te cztery oświadczenia.

(Senator Jerzy Suchański: Wcześniej konsultowałem się z innym marszałkiem. Bardzo proszę o przedłużenie, wyjątkowo.)

Umówmy się w ten sposób. Skończy pan to oświadczenie, żeby było już całe, a pozostałe dwa złoży pan do protokołu.

Senator Jerzy Suchański:

Dobrze. Może powtórzę ten fragment.

"...a właściciel terenu, Elektrownia im. Tadeusza Kościuszki w Połańcu, jak sądzę, dołoży starań i włączy się aktywnie w proces likwidacji wyrobiska. Pokonanie głównej przeszkody, jaką jest brak środków, wykracza poza możliwości zainteresowanych.

W głębokiej trosce o stan środowiska oraz wygaszanie słusznego zaniepokojenia społecznego, którego odzwierciedleniem są znane panu interwencje i interpelacje posłów oraz radnych i władz samorządów lokalnych, zwracam się do pana ministra z prośbą o podjęcie radykalnych działań, które w efekcie doprowadzą do zwiększenia i wydzielenia środków na przyspieszenie likwidacji wyrobiska w Piasecznie, a w szczególności umożliwią przystąpienie do prac ziemnych w bieżącym roku.

Zasadne wydaje mi się również wydzielenie z kwoty przekazywanej kopalni siarki «Machów» na skojarzone prace rekultywacyjne środków, które wykorzystane powinny być wyłącznie na likwidację wyrobiska w Piasecznie. Pozwoli to na jednoznaczną ocenę postępu realizacji zadań.

Z wyrazami szacunku."

Taki list skierował do ministra pan Józef Szczepańczyk.

Dziękuję bardzo.

Z poważaniem - Jerzy Suchański.

Dwa pozostałe oświadczenia pozwolę sobie przekazać, zgodnie z wolą pana marszałka, na ręce pana marszałka, do protokołu.*

Aczkolwiek, Panie Marszałku, proszę o wyjaśnienie, bo drugi z panów marszałków upewnił mnie w przekonaniu, że mam pięć minut na każde oświadczenie.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Muszę powiedzieć, Panie Senatorze, że ten temat był dyskutowany, a interpretacja należy do Prezydium i powinniśmy postawić to na posiedzeniu Prezydium Senatu. Ale gdybyśmy chcieli otworzyć furtkę, to proszę mi wierzyć, że w ten sposób moglibyśmy posiedzenia Senatu nie skończyć. Proszę zwrócić uwagę: każdy senator, który mówi, nagle ma dwadzieścia pięciominutówek.

(Senator Jerzy Suchański: Najwięcej siedem mówiłem.)

No właśnie. Czyli na razie interpretacja jest taka, że jest pięć minut.

(Senator Jerzy Suchański: Przekazuję oświadczenia, ale są bardzo niewyraźnie napisane.)

Myślę, że jakoś sobie państwo poradzą.

Proszę o zabranie głosu senatora Cieślaka, następnym mówcą będzie pan senator Lipowski.

Senator Jerzy Cieślak:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Dynamika wykonania przychodów i wydatków budżetu państwa w pierwszym kwartale 1999 r., a przede wszystkim wykorzystanie blisko 73% deficytu planowanego na cały rok oraz przewidywany deficyt środków Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - oszacowany przez ekspertów na około 5 miliardów 800 milionów zł - wskazuje na konieczność nowelizacji ustawy budżetowej. Jednym z elementów tej nowelizacji powinno być utworzenie w budżetach wojewodów jednoprocentowej rezerwy środków, przeznaczonej na pokrycie nieprzewidywalnych wydatków. W ostatnich latach taka rezerwa umożliwiła wojewodom dofinansowanie zadań bieżących i inwestycji, które miały kluczowe znaczenie dla rozwoju poszczególnych regionów.

Po reformie administracji publicznej i połączeniu kilku niezależnych dotychczas ośrodków władzy w regionie wojewodowie zmuszeni są podejmować inicjatywy zmierzające do szybkiej integracji nowych województw. Reforma ochrony zdrowia i przygotowanie reformy oświaty stwarzają nieprzewidziane problemy, wymagające ze strony wojewodów natychmiastowych działań. Realizacja tych zadań wymaga zaangażowania środków, którymi obecnie nie dysponują.

Samorządy województw, powiatów i gmin kierują do wojewodów uzasadnione wnioski i prośby o przyznanie dodatkowych środków. Obecnie wojewodowie mogą tylko opiniować te wystąpienia i przesyłać je do Ministerstwa Finansów. Wydłuża to czas załatwiania spraw i jest źródłem społecznego niezadowolenia z pracy urzędników administracji rządowej i samorządowej.

Pozbawienie wojewodów środków, jakimi dysponowali w latach ubiegłych w ramach rezerwy budżetowej, ogranicza ich operatywność i skuteczność w rozwiązywaniu doraźnie występujących regionalnych i lokalnych problemów.

Swoje oświadczenie kieruję do wicepremiera Leszka Balcerowicza z nadzieją, że mój wniosek o stworzenie jednoprocentowej rezerwy w budżetach wojewodów znajdzie zrozumienie w Ministerstwie Finansów. Dziękuję.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę o zabranie głosu senatora Lipowskiego. Następnym mówcą będzie senator Mazurkiewicz.

Senator Grzegorz Lipowski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Swoje oświadczenie kieruję do prezesa Rady Ministrów Jerzego Buzka oraz do prezesa Najwyższej Izby Kontroli.

Panie Premierze! Proszę o spowodowanie zbadania bardzo poważnego niedopełnienia obowiązków z narażeniem skarbu państwa na bardzo duże straty, jakie wystąpiły na terenie działania Śląskiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej, która w bieżącym roku nie stosuje mandatowania.

Pragnę poinformować, że wpływy z mandatów nakładanych przez sanepid w ubiegłym roku wyniosły: w województwie katowickim - 850 tysięcy zł; w województwie częstochowskim - 220 tysięcy zł i w województwie bielskim - 210 tysięcy zł. Daje to łącznie 1 milion 280 tysięcy zł.

Gdyby przyjąć podobną skuteczność nakładania i egzekwowania mandatów w roku 1999, to do dnia dzisiejszego wpłynęłoby do skarbu państwa ponad 500 tysięcy zł. Zaniechanie mandatowania niesie za sobą dalsze ujemne skutki, bo kontrolowane firmy, instytucje i przedsiębiorstwa coraz mniej poważnie podchodzą do kontroli i zaleceń, czyli w zasadzie służba ta przestaje być skuteczna.

W środowisku pracowników sanepidu w Katowicach ten stan przypisuje się źle przygotowanej reformie administracyjnej kraju, a przecież chcemy tę reformę wspierać. Ponieważ jest to, jak się orientuję, jedyny przypadek w kraju, to przypuszczam, że dzięki zbadaniu tej sprawy ustali się winnych.

Jeżeli jednak okaże się, że sanepid śląski słusznie postąpił, to trzeba będzie rychło przystąpić do zwracania, z odsetkami, mandatów wyegzekwowanych na pozostałym terenie kraju, bo w przeciwnym razie będą dziesiątki tysięcy procesów sądowych, po których trzeba będzie ze skarbu państwa te środki wycofać.

Z wyrazami szacunku - Grzegorz Lipowski.

Drugie oświadczenie kieruję również do prezesa Rady Ministrów, profesora Jerzego Buzka. Niestety, również dotyczy ono funkcjonowania sanepidu, Śląskiej Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej, i niestety, jest to już trzecie moje oświadczenie na temat złego jej funkcjonowania. Ponieważ jednak nie zmieszczę się w czasie - a opisano tu szereg nieprawidłowości zaistniałych pomimo deklaracji rządu, że miasta tracące status miast wojewódzkich będą otaczane opieką - to przekażę to do protokołu. Jest to oświadczenie wraz z wnioskiem odwołania dyrektor Śląskiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej Ewy Zbrojkiewicz z tego stanowiska. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję.

Proszę o zabranie głosu senatora Mazurkiewicza.

Senator Andrzej Mazurkiewicz:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Swoje oświadczenie kieruję na ręce ministra obrony narodowej, pana Janusza Onyszkiewicza.

Zwrócił się do mnie w imieniu władz miasta i gminy Biała Piska burmistrz tego miasta, pan Andrzej Kurządkowski. Władze miasta i gminy są mocno zaniepokojone informacją o próbie likwidacji jednostki wojskowej nr 2098 w Białej Piskiej. Teren gminy Białej Piskiej jest objęty wysokim wskaźnikiem bezrobocia. Bezrobocie to wynosi 33%. Spowodowane jest ogólną sytuacją w kraju, ale również faktem likwidacji PGR. Jednostka wojskowa stanowi więc duże zaplecze dla rolników, którzy mogą tam sprzedawać swoje produkty, jak również stanowi źródło dochodu w postaci podatków wpłacanych do budżetu gminy. Budynki, które znajdują się na terenie jednostki, są dostosowane do potrzeb wojska, a więc każda zmiana zagospodarowania i próba innego wykorzystania tych budynków niosłaby za sobą ogromne wydatki finansowe.

Jednostka nr 2098 w Bemowie Piskim to także zakład pracy, który zapewnia miejsca pracy i utrzymanie wielu mieszkańcom. Jest to więc dla tej gminy sprawa bardzo, ale to bardzo ważna. Wyprowadzenie czy też likwidacja tej jednostki może nie tylko doprowadzić do zwiększenia bezrobocia, ale również do zubożenia dochodów gminy, a będzie to miało skutki bardzo negatywne dla ogółu mieszkańców tej gminy.

Zwracam się więc do pana ministra obrony narodowej z prośbą o wnikliwe rozważenie tego problemu i pozostawienie tej jednostki w Bemowie Piskim. Jednostka ta zastąpiła byłe centrum szkolenia Wojsk Ochrony Pogranicza, a na wcześniejszym etapie centrum szkolenia wojsk rakietowych. Stanowi ona również zaplecze dla jednej z największych w Polsce komend poligonu, jakim jest Orzysz. Wszystkie więc argumenty przemawiają za tym, aby została ona tam utrzymana. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Andrzej Chronowski:

Dziękuję.

Dla porządku dodam, że pan senator Suchański złożył dwa oświadczenia do protokołu, pan senator Kuczyński - jedno oświadczenie, pan senator Markowski - dwa oświadczenia, pan senator Lipowski - jedno oświadczenie, pan senator Pietrzak - trzy oświadczenia, pan senator Żenkiewicz - dwa oświadczenia, pan senator Ropelewski - jedno oświadczenie, pan senator Glapiński - jedno oświadczenie i pan senator Gogacz - jedno oświadczenie.*

Informuję, że protokół trzydziestego szóstego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej czwartej kadencji, zgodnie z art. 34 ust. 3 Regulaminu Senatu, będzie udostępniony senatorom w terminie dwudziestu jeden dni po posiedzeniu Senatu w Biurze Prac Senackich, pokój nr 253.

Zamykam trzydzieste szóste posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej czwartej kadencji.

(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską).

Dziękuję państwu senatorom za wytrwałość.

(Koniec posiedzenia o godzinie 15 minut 15)