Przemówienie senatora Zbigniewa Gołąbka
w debacie nad punktem pierwszym porządku dziennego

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Kilkuletnie starania przybierają realny kształt, nieludzkie warunki pracy zostaną częściowo naprawione, a sami użytkownicy przekonają się, że nowe pokrycia dachowe są spełnieniem cywilizacji i budowana jest nowa świadomość.

Ustawa ta przyczynia się do zadośćuczynienia za szkodliwe działanie azbestu, którego skutki zdrowotne będą odczuwane przez wiele lat.

Sytuacja w ZWAC Wierzbica nie odbiega od sytuacji w innych zakładach. Część pracowników - sto osób - odejdzie, natomiast pozostali będą mieli pracę przy uruchamianiu linii wyrobów bezazbestowych oraz styropianu. I jest to zasługa dyrekcji zakładu i związków zawodowych. Już w tej chwili prowadzone są szkolenia.

To bardzo dobrze, że ludzie otrzymają pieniądze w ramach odpraw i odszkodowań, choć trudno jest mówić o pełnej rekompensacie.

Popieram wnioski zgłoszone przez panią senator Dorotę Kempkę i proszę o ich przyjęcie.

Jednocześnie zwracam się do pana ministra gospodarki o kompleksowe zajęcie się sprawami związanymi z produkcją azbestu i zakazem importu eternitu, głównie z krajów byłego ZSRR.

Należy systemowo wspomagać konieczność czyszczenia zakładów i pozyskiwania inwestorów strategicznych. Dziękuję za uwagę.

Przemówienie senatora Ireneusza Michasia
w debacie nad punktem pierwszym porządku dziennego

Jest to, w moim przekonaniu, bardzo ważna nowelizacja. Proponowane zmiany dotyczą kilku tysięcy pracowników fabryk azbestu i osób dotychczas z nimi związanych, ludzi z dużym stażem pracy, często w podeszłym wieku. Trzeba było więc stworzyć sprzyjające regulacje prawne, umożliwiające im nie tylko dalszą egzystencję, ale i godne życie.

Chodzi przede wszystkim o wcześniejsze i wyższe emerytury, osłony socjalne dla zwalnianych pracowników, zwiększenie opieki i profilaktyki zdrowotnej, a nade wszystko o zrównanie uprawnień wszystkich pracowników do wcześniejszych emerytur. Dodać trzeba, że tego typu regulacje i zapisy prawne są zgodne z zaleceniami Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy i Konwencji nr 162 Międzynarodowej Organizacji Pracy.

Część tych rozwiązań została uzgodniona w drodze negocjacji pomiędzy rządem i związkami zawodowymi, w ramach realizacji tak zwanych programów specjalnych. Warto przypomnieć, że na początku powyższe problemy nie były tak oczywiste: potrzebne były strajki, demonstracje, okupacja resortu.

Rozwiązania o charakterze socjalnym, aktywizującym, a przede wszystkim zdrowotnym są bardzo istotne. Przecież specyfika chorób spowodowanych pracą przy azbeście jest taka, że jeśli ktoś nie jest obecnie chory, to nie wyklucza to jego zachorowania w przyszłości. Dlatego tak ważne są stabilne, trwałe regulacje prawne obejmujące całą grupę zawodową.

Wart podkreślenia jest również zapis art. 7 ustawy, dotyczący książeczek badań profilaktycznych dla "azbestowców", który umożliwi właściwą opiekę profilaktyczną.

W pełni popieram nowelizację ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest.