U C H W A Ł A
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 16 marca 2000 r.
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych
Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 18 lutego 2000 r. ustawy o zmianie ustawy o usługach turystycznych, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:
MARSZAŁEK SENATU
Alicja GRZEŚKOWIAK
UZASADNIENIE
Poprawka nr 2 dotyczy rozgraniczenia kompetencji podmiotów publicznych. Senat nie zgadza się na rozwiązanie, w którym minister właściwy do spraw turystyki uprawniony jest do przekazania Polskiej Organizacji Turystycznej prowadzenia centralnego rejestru zezwoleń. Jest to rejestr tworzony w oparciu o kopie wydawanych przez wojewodów zezwoleń na organizowanie imprez turystycznych oraz na pośrednictwo w zawieraniu umów dotyczących usług turystycznych. Minister Transportu i Gospodarki Morskiej, jako organ właściwy w sprawach turystyki, sprawuje teraz - poprzez wojewodów - ogólny nadzór nad rynkiem turystycznym. Tak więc to właśnie urząd tego Ministra powinien prowadzić centralny rejestr wydanych przez wojewodów zezwoleń, prowadzenie tego rejestru jest bowiem ściśle związane z realizowaniem funkcji nadzorczych.
Senat uznał ponadto, iż przekazanie prowadzenia centralnego rejestru Polskiej Organizacji Turystycznej byłoby niegodne z przepisami ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o Polskiej Organizacji Turystycznej. Zgodnie z tą ustawą, celem powołania Polskiej Organizacji Turystycznej jest promocja Polski zagranicą. Zdaniem Senatu trudno znaleźć związek między promowaniem Polski i prowadzeniem rejestru.
W poprawce nr 1 Senat precyzuje delegację do wydania aktu wykonawczego. Użyte w uchwalonej przez Sejm ustawie sformułowanie "zawartość księgi rejestrowej" nie jest pojęciem czytelnym w języku prawnym.
Przyjęte przez Sejm brzmienie przepisu przejściowego nie formułuje zależności pomiędzy utratą mocy obowiązującej dotychczasowych przepisów wykonawczych i datą wydania nowych przepisów wykonawczych. Taką zależność wprowadza Senat w poprawce nr 4, zgodnie z którą dotychczasowe przepisy wykonawcze mają obowiązywać do czasu wydania nowych, zaś data jednego roku od uchwalenia ustawy jest jedynie terminem granicznym obowiązywania przepisów dotychczasowych.
W poprawce nr 3 korygowany jest oczywisty błąd, który wkradł się do tekstu ustawy nowelizującej.