U C H W A Ł A
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 27 stycznia 2000 r.
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Polskiej Organizacji Turystycznej
Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 6 stycznia 2000 r. ustawy o zmianie ustawy o Polskiej Organizacji Turystycznej, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:
1) w art. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
"2) w art. 3 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W sprawach określonych w art. 27a ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 928) Po
lska Organizacja Turystyczna wspomaga właściwego ministra.";";2) w art. 1 w pkt 3, art. 4a otrzymuje brzmienie:
"Art. 4a. 1. Polskiej Organizacji Turystycznej przysługuje wyłączne prawo używania znaku ustalon
ego dla celów promocji Polski w dziedzinie turystyki.2. Minister właściwy do spraw turystyki określi, w drodze rozporządzenia, wzór znaku, o którym mowa w ust. 1.".
MARSZAŁEK SENATU
Alicja GRZEŚKOWIAK
UZASADNIENIE
Senat uznaje za niewłaściwe - ze względu na zasady tworzenia prawa - oraz wprowadzające w błąd osoby stosujące prawo uchwalanie nowych przepisów, które w swej treści nie różnią się od obecnie obowiązujących. Przyjęte przez Sejm nowe brzmienie art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy o Polskiej Organizacji T
urystycznej różni się od aktualnego brzmienia zastąpieniem wyrazu "pomiędzy" wyrazem "między". Zmianie takiej nie można przypisać waloru zasadności, gdyż wymienione pojęcia uznawane są w językoznawstwie za tożsame.Senat postanowił ponadto skorygować brzmienie przepisu, mocą którego na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej zastrzegany jest znak, który ma być wykorzystywany przy promocji Polski zagranicą. Przyjęte przez Sejm brzmienie art. 4a ustawy o Polskiej Organizacji Turystycznej obarczone jest, zdani
em Senatu, kilkoma błędami. Przede wszystkim użyty w przepisie zwrot "znak logo" jest tautologią. Nieprawidłowo określony został także przedmiot ochrony - powinno być nim bowiem "używanie znaku", a nie "wykonywanie i używanie znaku". Używanie znaku uznawane jest za przedmiot ochrony w świetle innych, podobnych przepisów - przede wszystkim ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych, zaś "wykonywanie" jest pojęciem potocznym, mieszczącym się w prawnym pojęciu "używania". Także delegacja dla ministra właściwego do spraw turystyki do wydania rozporządzenia nie została, zdaniem Senatu, sformułowana prawidłowo w tekście ustawy uchwalonej przez Sejm. Przewidziano w niej bowiem określenie przez ministra parametrów technicznych znaku - a jest to co najmniej trudne do realizacji, o ile w ogóle możliwe. Rozporządzenie miałoby także określać sposoby wykorzystania tegoż znaku. Jednak zdaniem Senatu sposób wykorzystania znaku jest zdeterminowany przez cel, jakiemu znak ten służy, trudno więc w akcie prawnym ustalić wyczerpujący i zupełny katalog form takiego wykorzystywania. Minister ma natomiast określić wzór znaku i wzór ten jest stanowi jedyny element wymagający ustalenia w rozporządzeniu.