U C H W A Ł A
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 2 grudnia 1999 r.
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej
Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 19 listopada 1999 r. ustawy o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:
MARSZAŁEK SENATU
Alicja GRZEŚKOWIAK
Uzasadnienie
Senat, rozpatrując ustawę z dnia 19 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej podzielił stanowisko Sejmu, co do szczególnych rozwiązań dotyczących czasu pracy niektórych pracowników zakładów opieki zdrowotnej, dyżurów medycznych oraz świadczeń dodatkowych, związanych z wynagrodzeniami, mając na względzie uwarunkowania kadrowe i finansowe oraz świadomość, co do przejściowości tych rozwiązań. Poprawki przyjęte przez Senat, z jednej strony
poprawiają jej kształt formalny, z drugiej wprowadzają niewielkie zmiany w rozwiązaniach merytorycznych.Większość przyjętych poprawek ma na celu usunięcie drobnych usterek, polegających na niewłaściwym odniesieniu (pkt 16 uchwały Senatu), ujednolicenie określeń (pkt 15 uchwały Senatu), czy też doprecyzowanie przepisów, eliminujące niejasności w ich stosowaniu (pkt 2, 3, 5 i 7 uchwały Senatu).
Do tej grupy poprawek należą również poprawki zawarte w pkt 10, 13 i 14 uchwały, na które Senat pragnie zwrócić szczególną uwagę.
Poprawka do art. 32j ust. 5 ustawy nowelizowanej (pkt 10 uchwały) uściśla przepis czyniąc go jednoznacznym i zgodnym z intencją Sejmu. Wątpliwości w zakresie jego interpretacji pojawiły się już podczas drugiego czytania noweli w Sejmie.
Wyłączenie lekarzy stażystów, w dodanym do art. 32j przepisie ust. 9 (pkt 13 uchwały), z zakresu regulacji dotyczących wynagradzania za dyżury medyczne, podyktowane jest istnieniem odrębnych przepisów płacowych dla tych podmiotów.
Natomiast, dodany w art. 32k przepis ust. 4 (pkt 14 uchwały) wprowadza, zdaniem Senatu, niezbędną w zakresie tego artykułu regulację wykluczającą kumulowanie czasu pracy z czasem pozostawania w gotowości do świadczenia pracy poza zakładem. Tym samym wyklucza ewentualne roszczenia z tytułu wynagrodzenia za pracę, niezależnie od wynagrodzenia za gotowość do udzielania świadczeń.
Wśród poprawek merytorycznych Senat zawarł dwie decyzje dotyczące rozszerzenia zakresu podmiotowego przepisów uchwalonych przez Sejm. W poprawkach zawartych w pkt 1, 8 i 12 uchwały regulacjami dotyczącymi dyżurów medycznych objęte zostały zakłady świadczące pomoc doraźną. Zdaniem Senatu, umożliwi to racjonalniejszą gospodarkę środkami na wynagrodzenia dla zespołów wyjazdowych pomocy doraźnej. W poprawkach zawartych w pkt 4 i 6 uchwały Senat uznał za zasadne rozszerzenie regulacji dotyczących skróconego czasu pracy na pracowników komórek organizacyjnych pracowni endoskopii. Charakter pracy tej grupy zawodowej, w zakresie dotyczącym osób zajmujących się przygotowaniem aparatury endoskopowej, uzasadnia objęcie jej normami ochronnymi.
Zmieniając w art. 32j przepis ust. 3 (pkt 9 uchwały) Senat wprowadził bardziej elastyczną, formułę, co do ilości dyżurów medycznych. Lekarzowi przyznane zostało prawo do oceny własnych możliwości pełnienia czynności zawodowych poza obowiązkowymi normami czasu pracy.
W poprawce zawartej w pkt 11 uchwały, Senat wypowiedział się za koniecznością wprowadzenia zasady umożliwiającej lekarzowi wypoczynek po dyżurze. Przy zaproponowanej przez Senat formule przepisu, polecenie lekarzowi wykonywania pracy po zakończonym dyżurze poprzedzone będzie wnikliwą oceną przełożonego, co pozostaje w bezpośrednim związku z jakością udzielanych świadczeń zdrowotnych.