U C H W A Ł A

SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia 23 września 1999 r.
w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kulturze fizycznej

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 3 września 1999 r. ustawy o zmianie ustawy o kulturze fizycznej, wprowadza do jej tekstu następujące poprawki:
1. w art. 1 w pkt 1, w pkt 2 w lit. b), w pkt 4, w pkt 5, w pkt 11 w lit. c), w pkt 12 wyrazy "kultury fizycznej i turystyki" zastępuje się wyrazami "kultury fizycznej i sportu";

2. w art. 1 w pkt 6, w art. 28a w ust. 1 w pkt 5 skreśla się wyrazy "ścigane z urzędu";

3. w art. 1 w pkt 6, w art. 28a po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:

"1a. Świadczenie przysługuje także osobom, które ustanowiły rekord świata, spełniającym jednocześnie warunki wymienione w ust. 1 pkt 2 - 5.";

4.w art. 1 w pkt 6, w art. 28a:

a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

"2. Świadczenie przysługuje w danym roku kalendarzowym w wysokości przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym, ogłaszanego na podstawie art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360 i Nr 70, poz. 774), z tym że świadczenie za styczeń i luty przysługuje w wysokości świadczenia w grudniu poprzedniego roku kalendarzowego.",

b) skreśla się ust. 3;

5. w art. 1 w pkt 6, w art. 28a w ust. 4, 6 i 9 wyrazy "Kultury Fizycznej i Turystyki" zastępuje się wyrazami "Kultury Fizycznej i Sportu";

6. w art. 1 w pkt 6, w art. 28a po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:

"6a. Świadczenie wypłaca się poczynając od miesiąca, w którym zostało przyznane.";

7. w art. 1 w pkt 6, w art. 28a w ust. 7 wyraz "go" zastępuje się wyrazem "je";

8. w art. 1 skreśla się pkt 9;

9. w art. 2 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje ust. 2 w brzmieniu:

"2. Sportowa spółka akcyjna przystępująca do ligi zawodowej w miejsce sekcji stowarzyszenia kultury fizycznej przejmuje z dniem zgłoszenia do ligi zawodowej ogół praw i obowiązków majątkowych oraz niemajątkowych tej sekcji.";

10. po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:

"Art. 2a. W styczniu i lutym 2000 r. świadczenie, o którym mowa w art. 28a ustawy wymienionej w art. 1, przysługuje w wysokości przeciętnego wynagrodzenia w 1998 r., ogłoszonego na podstawie art. 20 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 oraz z 1999 r. Nr 38, poz. 360 i Nr 70, poz. 774).".

 

MARSZAŁEK SENATU

Alicja GRZEŚKOWIAK

 

UZASADNIENIE

Poprawki Senatu do ustawy z dnia 3 września 1999 r. o zmianie ustawy o kulturze fizycznej odnoszą się w przeważającej mierze do świadczenia pieniężnego przysługującego sportowcom odznaczonym medalami na igrzyskach olimpijskich. I tak - poważne wątpliwości Senatu wzbudziły rozwiązania w zakresie wysokości świadczenia i zasady jego waloryzacji. Przeciętne wynagrodzenie w poprzednim roku kalendarzowym jest bowiem ogłaszane dopiero w lutym roku następnego roku (z uwzględnieniem publikacji i faktycznego ukazania się Monitora Polskiego). Art. 28a ust. 2 ustawy nowelizowanej odsyła do przeciętnego wynagrodzenia z roku kalendarzowego poprzedzającego przyznanie świadczenia, zgodnie z którym, dla świadczeń przyznawanych w styczniu i lutym 2000 r. powinno się zastosować przeciętne wynagrodzenie za 1999 r., które nie będzie wtedy jednak jeszcze wiadome, gdyż wówczas jest znana jedynie wysokość przeciętnego wynagrodzenia za 1998 r. Nie jest jednak ono tym przeciętnym wynagrodzeniem, o którym mówi ustawa. Ponadto "waloryzacja", o której stanowi art. 28a w ust. 3 przewiduje porównywanie kwoty "każdego" roku, czyli roku bieżącego, w stosunku do roku poprzedniego, wysokość przeciętnego wynagrodzenia za bieżący rok będzie jednak znana dopiero w lutym roku przyszłego. Poprawki Senatu wprowadzają więc w tej materii uregulowania pozwalające w sposób nie budzący wątpliwości zrealizować koncepcję przyjętą przez Sejm (Senat w inicjatywie ustawodawczej proponował wysokość świadczenia odnosić do prognozowanego w ustawie budżetowej przeciętnego wynagrodzenia w sferze budżetowej) oraz zapewniają możliwość realizowania przyznanego uprawnienia, a tym samym wykonalność ustawy (poprawka nr 4 i nr 10).

Senat nie podzielił przekonania Sejmu w trzech kwestiach. Pierwsza z nich dotyczy kryterium niekaralności za przestępstwo umyślne ścigane z urzędu jako jednego z uprawniających do świadczenia pieniężnego. Zdaniem Senatu, nie jest ono zasadne, ponieważ różnicuje przestępstwa umyślne ścigane z urzędu w stosunku do przestępstw umyślnych ściganych na wniosek pokrzywdzonego (28a ust. 1 pkt 5). Te ostatnie zaś mają głęboką wymowę w odczuciu społecznym, gdyż należą do nich przestępstwa przeciwko wolności seksualnej o obyczajności jak zgwałcenie (art. 197 Kk) czy zgwałcenie ze szczególnym okrucieństwem (art. 197 § Kk), także dokonanie czynu nierządnego z nadużyciem stosunku zależności (art. 199 Kk), przestępstwa przeciwko ochronie informacji jak ujawnienie lub wykorzystanie informacji znanej w związku z pełnioną funkcją lub wykonywaną pracą (art. 266 §1, art. 267 §1 - 3, art. 268 § 1 - 3), przestępstwa przeciwko mieniu - zniszczenie lub uszkodzenia rzeczy (art. 288 §) lub przeciwko obrotowi gospodarczemu (art. 300 §1, art. 303 §1 - 3). Wiele przestępstw umyślnych ściganych na wniosek popełnianych jest na rzecz osoby najbliższej jak kradzież (art. 278 §4 Kk), przywłaszczenie (art. 284 §4 Kk), uruchamianie impulsów telefonicznych (art. 285 §2 Kk) czy oszustwo (art. 286 §4 Kk). Zgodnie z regulacją przyjętą przez Sejm, świadczenie będzie przysługiwało pomimo popełnienia niektórych przestępstw umyślnych (ściganych na wniosek). Zdaniem Senatu, celowe jest ustanowienie jednolitego wymogu wobec wszystkich, bez stwarzania, kontrowersyjnego w wymowie społecznej, wyjątku dla niektórych kategorii przestępstw (poprawka nr 2).

Drugą kwestią, w której Senat jest odmiennego zdania niż Sejm, jest rozszerzenie kategorii podmiotów uprawnionych do otrzymywania świadczenia o osoby, które ustanowiły rekord świata (poprawka nr 3). Poprawka ta stanowi wyraz uznania takiego osiągnięcia za równie wybitne jak uprawniające do odznaczenia medalem olimpijskim i nie porównywalnego z innymi, a tym samym zasługującego na uhonorowanie niniejszą ustawą.

Ponadto, zdaniem Senatu, celowe jest, ze względów budżetowych, wprowadzenie uregulowania przesądzającego o braku możliwości wypłacania świadczenia za okres wsteczny (poprawka nr 6).

Dalsze poprawki nie zmieniają merytorycznie przepisów ustawy. W zakresie składu ligi zawodowej, poprawki nr 8 i nr 9, wprowadzają prawidłowe uregulowanie ustanawiające wyjątek od reguły. Ustawa nowelizowana przyjmuje bowiem, że w skład ligi zawodowej mogą wchodzić wyłącznie sportowe spółki akcyjne (art. 36), tymczasem z art. 36a (dodawany w art. 1 pkt 9 ustawy nowelizującej) wynika, że mogą do niej należeć stowarzyszenia kultury fizycznej, zaś art. 3 ustawy nowelizującej ustanawia termin, do którego jest to dozwolone. Wprowadzenie zmiany zawartej w art. 36a pozostawało w sprzeczności z art. 36 ustawy nowelizowanej.

Poprawki nr 1 i nr 5 stanowią dostosowanie do ustawy z 24 lipca 1999 r. o zmianie ustawy o działach administracji rządowej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 70, poz. 778) zarówno w zakresie podmiotu właściwego do wydania przepisów wykonawczych, jak i uregulowań dotyczących Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki, a poprawka nr 7 naprawia błąd gramatyczny polegający na błędnym użyciu formy zaimka.