Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 18 czerwca 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

Uchwalona 18 czerwca br. zmiana do ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, w zakresie warunków, które muszą być spełnione, żeby zakład pracy mógł być uznany za zakład pracy chronionej (liczba zatrudnionych osób w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy) zdaniem Senatu stanowi regulację wyłącznie na korzyść pracodawców. Dla Senatu najistotniejszą kwestią jest zapewnienie ochrony osobom niepełnosprawnym, w których interesie jest zachowanie obecnego (obowiązującego od 1 stycznia 1998 r.) większego limitu zatrudniania 40 osób (niezbędnego dla pracodawcy minimum). Dla tej właśnie liczby pracowników bardziej celowe i racjonalne jest tworzenie infrastruktury niezbędnej przy zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (m. in. zaplecze socjalne czy medyczne). Nie bez znaczenia jest także fakt, że zmniejszenie obowiązkowego minimum zatrudnienia niepełnosprawnych spowodowało realną obawę zwalniania pracowników w liczbie przekraczającej limit, mniejsza bowiem liczba zatrudnionych (już 20) pozwala pracodawcy na uzyskanie statusu prowadzącego zakład pracy chronionej i co za tym idzie, skorzystanie z ulg finansowych. Nieliczne jedynie zakłady, które są na drodze restrukturyzacji i do 30 czerwca br. nie zdołały zwiększyć zatrudnienia do 40 osób, byłyby objęte przedłużeniem o rok (do 30 czerwca 1999 r.) okresu dostosowawczego. Zdaniem Senatu działania ustawodawcy w tej kwestii powinny być zdominowane względami natury społecznej - stworzeniem ochrony niepełnosprawnym pracownikom, która jest celem nadrzędnym w stosunku do mechanizmów gospodarki rynkowej, którymi kierują się często pracodawcy i którym niniejsza nowelizacja sprzyja bardziej niż pracownikom.