1. Ustawa określa kierunki przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2001-2006 oraz źródła i wydatki budżetowe na finansowanie Sił Zbrojnych.

2. Celem ustawy jest zapewnienie warunków do osiągnięcia przez co najmniej 1/3 Sił Zbrojnych pełnej interoperacyjności w ramach Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego oraz standardów pozostałych państw członków tej organizacji w zakresie uzbrojenia, wyposażenia, mobilności i możliwości prowadzenia działań wojskowych w każdych warunkach.

2) dostosowanie w celu osiągnięcia pełnej interoperacyjności w ramach Traktatu Północnoatlantyckiego, systemów rozpoznania, dowodzenia, obrony powietrznej i zabezpieczenia logistycznego,

3) dostosowanie składu bojowego oraz poszczególnych elementów Sił Zbrojnych do potrzeb obronnych państwa,

4) modernizacja oraz poprawa stanu technicznego eksploatowanego sprzętu wojskowego,

9) przekazanie Agencji Mienia Wojskowego zbędnej dla Sił Zbrojnych infrastruktury wojskowej,

10) zmiana struktury etatowych stanowisk służbowych, w tym zmniejszenie liczby stanowisk przeznaczonych dla oficerów,

1. Liczebność Sił Zbrojnych w dniu 31 grudnia 2003 r. nie przekroczy stu pięćdziesięciu tysięcy stanowisk etatowych żołnierzy.

2. Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia, strukturę etatową Sił Zbrojnych, przy uwzględnieniu, że nie mniej niż 1/2 stanowisk, o których mowa w ust. 1, przeznacza się dla żołnierzy zawodowych, z czego nie więcej niż 1/3 dla oficerów.

1. Minister Obrony Narodowej wprowadzi program przebudowy i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych w latach 2001-2006, zwany dalej "programem", uwzględniający w szczególności zadania poszczególnych rodzajów Sił Zbrojnych.

1. Realizację programu powierza się Ministrowi Obrony Narodowej. W trakcie realizacji programu Minister Obrony Narodowej zasięga opinii odpowiednio ministra właściwego do spraw gospodarki oraz ministra właściwego do spraw nauki, w zakresie zadań, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1.

3. Minister Obrony Narodowej, po upływie każdego roku realizacji programu, przedstawia ministrowi właściwemu do spraw Skarbu Państwa informację z realizacji decyzji o przeznaczeniu mienia likwidowanych jednostek budżetowych Ministerstwa Obrony Narodowej.

4. Rada Ministrów sprawuje nadzór nad realizacją programu, składając Sejmowi coroczną informację o realizacji programu łącznie z projektem ustawy budżetowej albo projektem ustawy o prowizorium budżetowym.

1. Z budżetu państwa przeznacza się corocznie na realizację programu - w latach 2002-2006 - wydatki budżetowe w wysokości nie niższej niż 1,95% Produktu Krajowego Brutto. Wielkość wydatków budżetowych nie może być jednak mniejsza niż 16,1 mld zł w 2002 r., 17 mld zł w 2003 r., 17,9 mld zł, w 2004 r., 19 mld zł w 2005 r. i 20,2 mld zł w 2006 r.

2. Wydatki budżetowe, o których mowa w ust. 1, w każdym roku realizacji programu ustala się z uwzględnieniem prognozowanych średniorocznych wskaźników cen towarów i usług konsumpcyjnych.

4. Kryteria określone w ust. 1-3 są uwzględniane przez Radę Ministrów w projektach ustaw budżetowych albo projektach ustaw o prowizorium budżetowym.

5. Wydatki budżetowe, o których mowa w ust. 1, nie obejmują wydatków na sfinansowanie wyposażenia Sił Zbrojnych w samoloty wielozadaniowe, realizowanych na podstawie odrębnych przepisów.

6. Środki nieuwzględnione w budżecie, a niezbędne dla wykonania zadań poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej przez jednostki organizacyjne Sił Zbrojnych powinny pochodzić z rezerw celowych lub rezerwy ogólnej Rady Ministrów.

1. Do dnia 31 grudnia 2006 r. Minister Obrony Narodowej może przekazać Agencji Mienia Wojskowego do prowadzenia dalszej działalności gospodarczej, na czas oznaczony lub nieoznaczony, jednostkę organizacyjną podporządkowaną lub nadzorowaną przez tego ministra, stanowiącą przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

2. Przy przekazaniu jednostki organizacyjnej, o której mowa w ust. 1, mają zastosowanie przepisy art. 23¹ Kodeksu pracy.

1. Tworzy się środek specjalny Ministra Obrony Narodowej na realizację celów określonych w programie.

1. Do dnia 31 grudnia 2003 r. okres wypowiedzenia stosunku służbowego zawodowej służby wojskowej dokonanego przez właściwy organ wojskowy, określony w przepisach ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, może być, na wniosek żołnierza, skrócony nie więcej jednak niż do jednego miesiąca.

2. Z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia, o którym mowa w ust. 1, żołnierzom zwalnianym z zawodowej służby wojskowej, przysługuje jednorazowe odszkodowanie w wysokości jednomiesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym, za każdy miesiąc skrócenia okresu wypowiedzenia.

3. Jednorazowe odszkodowanie, o którym mowa w ust. 2, wypłaca organ wojskowy właściwy do wypłaty należności pieniężnych w związku ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, na zasadach określonych w odrębnych przepisach dla celów wypłaty uposażenia przez okres roku po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej.

4. Jednorazowe odszkodowanie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje niezależnie od należności pieniężnych przysługujących żołnierzom zawodowym zwalnianym z zawodowej służby wojskowej.

5. Terminem wypłaty jednorazowego odszkodowania, o którym mowa w ust. 2 i innych należności pieniężnych, o których mowa w ust. 4, jest ostatni dzień skróconego okresu wypowiedzenia.

6. Dla celów emerytalnych, dniem zwolnienia z zawodowej służby wojskowej, jest ostatni dzień okresu, za który wypłacone zostało jednorazowe odszkodowanie, o którym mowa w ust. 2. Okres ten traktowany jest jako równorzędny ze służbą wojskową.

7. Przepisy ust. 1-6 stosuje się również do żołnierzy zawodowych, którym organ wojskowy wypowiedział stosunek służbowy zawodowej służby wojskowej po dniu 31 grudnia 2000 r., a którzy do dnia wejścia w życie ustawy nie zostali zwolnieni z tej służby.