Poprzednia część druku, dalsza część druku
Rozdział 4
Pozwolenia zintegrowane
Art. 201.
1. Pozwolenia zintegrowanego wymaga prowadzenie instalacji, której funkcjonowanie, ze względu na rodzaj i skalę prowadzonej w niej działalności, może powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje i
nstalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości.3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, minister właściwy do spraw środowiska uwzględni rodzaj i skalę działalności prowadzonej w instalacjach oraz wynikające z funkcjonowania instalacji oddziaływanie na poszczególne elementy przyrodnicze albo na środowisko jako całość.
Art. 202.
1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w pozwoleniu zintegrowanym ustala się warunki emisji na zasadach określonych dla pozwoleń, o kt
órych mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2-6.2. W pozwoleniu zintegrowanym ustala się wielkość emisji gazów lub pyłów wprow
adzanych do powietrza z instalacji niezależnie od tego, czy wymagane byłoby dla niej, zgodnie z ustawą, uzyskanie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza.3. W pozwoleniu zintegrowanym ustala się dopuszczalny poziom hałasu niezależnie od tego, czy dla zakładu wymagane byłoby, zgodnie z ustawą, uzyskanie pozwolenia na emitowanie hałasu do środowiska.
4. W pozwoleniu zintegrowanym określa się warunki wytwarzania i sposoby postępowania z odpadami na zasadach określonych w przepisach ustawy o odpadach, niezależnie od tego, czy dla instalacji wymagane byłoby, zgodnie z tymi przepisami, uzyskanie pozwolenia na wytwarzanie odpadów.
5. Jeżeli z instalacji objętej pozwoleniem zintegrowanym odprowadzane są ścieki do kanalizacji, w pozwoleniu określa się warunki, jakim powinny one odpowiadać.
6. W pozwoleniu zintegrowanym określa się warunki poboru wód na zasadach określonych w przepisach ustawy - Prawo wodne.
Art. 203.
Instalacje, o których mowa w art. 201 ust. 1, położone na terenie jednego zakładu obejmuje się jednym pozwoleniem zintegrowanym.
Art. 204.
1. Instalacje wymagające pozwolenia zintegrowanego powinny spełniać wymagania ochrony środowiska wynikające z najlepszej dostępnej techniki, a w szczególności, z zastrzeżeniem art. 207 ust. 2, nie mogą powodować przekroczenia granicznych wie
lkości emisyjnych.2. Przez graniczne wielkości emisyjne rozumie się takie dodatkowe standardy emisyjne, które nie mogą być przekraczane przez instalacje wymagające pozwolenia zintegr
owanego.
Art. 205.
Nieprzekraczanie wielkości emisji wynikającej z zastosowania najlepszej dostępnej techn
iki nie zwalnia z obowiązku dotrzymania standardów jakości środowiska.
Art. 206.
1. Minister właściwy do spraw środowiska gromadzi informacje o najlepszych dostę
pnych technikach oraz koordynuje przepływ tych informacji na potrzeby organów właściwych do wydawania pozwoleń oraz zainteresowanych podmiotów korzystających ze środowiska.2. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, uwzględniając potrzebę zapewnienia jednolitego podejścia do w
ydawania zintegrowanych pozwoleń na obszarze całego kraju, może określić, w drodze rozporządzenia, minimalne wymagania wynikające z najlepszej dostępnej techniki, jakie muszą spełniać instalacje, o których mowa w art. 201 ust. 2, w tym:1) graniczne wielkości emisyjne,
2) w uzasadnionych przypadkach wzajemne, wariantowe relacje pomiędz
3) progi tolerancji dla uzasadnionych odstępstw od ustalonych granicznych wielkości emisyjnych oraz czas ich stosowania,
4) wymagania dotyczące energochłonności i materiałochłonności,
5) inne niezbędne wymagania techniczne.
3. Przez próg tolerancji rozumie się ustaloną na podstawie ust. 2 pkt 3 wartość, o którą do wskazanego czasu mogą być przekraczane graniczne wielkości emisyjne.
4. Przy ustalaniu granicznych wielkości emisyjnych w zakresie:
1) wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza,
2) wytwarzania odpadów,
3) emitowania hałasu
stosuje się odpowiednio przepisy art. 145
ust. 2 i 3.5. Graniczne wielkości emisji w razie odprowadzania ścieków mogą być określone o
dpowiednio jako:1) masa substancji w ściekach przypadająca na jednostkę masy wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produ
ktu,2) stężenie substancji w ściekach,
3) masa substancji w ściekach wprowadzana w określonym czasie,
4) temperatura ścieków.
Przepisy art. 145 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
6. Graniczne wielkości emisji w razie wytwarzania pól elektromagnetycznych mogą być określone jako:
1) napięcia znamionowe linii i stacji elektroenergetycznych,
2) maksymalna równoważna moc promieniowana izotropowo dla instalacji emitujących pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz: radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnyc
h i radiolokacyjnych.Przepisy art. 145 ust. 3 stosuje się odpowiednio.
Art. 207.
1. Najlepsza dostępna technika powinna spełniać wymagania, przy których określaniu uwzględnia się jednocześnie:
1) rachunek kosztów i korzyści,
2) czas niezbędny do wdrożenia najlepszych dostępnych technik dla danego rodzaju instalacji,
3) zapobieganie zagrożeniom dla środowiska powodowanym przez emisje lub ich ograniczanie do minimum,
4) podjęcie środków zapobiegających poważnym awariom przemysłowym lub zmniejszających do minimum powodowane przez nie zagrożenia dla śr
2. Odstępstwo od granicznych wielkości emisji jest dopuszczalne w zakresie progów tol
erancji ustalonych na podstawie art. 206 ust. 2 pkt 3, pod warunkiem że:1) będzie to z korzyścią dla środowiska jako całości,
2) nie zostaną naruszone standardy emisyjne.
3. Jeżeli graniczne wielkości emisyjne nie zostały określone na podstawie art. 206 ust. 2 pkt 1, dopuszczalną wielkość emisji z instalacji ustala się, uwzględniając potrzebę przestrzegania obowiązując
ych standardów emisyjnych.
Art. 208.
1. Wniosek o wydanie pozwolenia zintegrowanego powinien spełniać wymagania okr
eślone dla wniosków o wydanie pozwoleń, o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2-6, oraz wniosku o wydanie pozwolenia wodnoprawnego na pobór wód w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo wodne.2. Wniosek o wydanie pozwolenia zintegrowanego powinien także zawierać:
1) informacje o:
a) oddziaływaniu emisji na środowisko jako całość,
b) istniejącym lub możliwym oddziaływaniu transgranicznym na środow
isko,2) uzasadnienie dla proponowanej wielkości emisji w przypadkach, o których mowa w art. 207 ust. 2 i 3, wskazujące spełnienie określonych w tych przepisach wym
agań.3. Wniosek przedkłada się w dwu egzemplarzach.
4. Do wniosku dołącza się:
1) dwa egzemplarze wykonanej przez akredytowaną jednostkę oceny zgodności z minimalnymi wymaganiami wynikającymi z najlepszej dostępnej techniki dla instalacji, która jest przedmiotem wniosku o wydanie pozwolenia zintegrowanego, o ile wymagania te zostały określone na podstawie art. 206 ust. 2,
2) dowód uiszczenia opłaty rejestracyjnej.
5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wymagany zakres akredytacji dla jednostek sporządzających oceny zgodności instalacji z minimalnymi wymaganiami wynikającymi z najlepszej dostępnej techniki, uwzględniając potrzebę zapewnienia wiarygodności tej oceny.
Art. 209.
Organ właściwy do wydania pozwolenia przedkłada niezwłocznie ministrowi właściwemu do spraw środowiska albo podmiotowi, o którym mowa w art
. 213 ust. 1, kopie wniosku o wydanie pozwolenia zintegrowanego oraz oceny zgodności z minimalnymi wymaganiami wynikającymi z najlepszej dostępnej techniki.
Art. 210.
1. Warunkiem rozpatrzenia wniosku o wydanie pozwolenia zintegrowanego jest wniesienie opłaty rejestracyjnej na wyodrębniony rachunek bankowy prowadzony przez ministra właściwego do spraw środowiska.
2. Wpływy z tytułu opłaty rejestracyjnej są środkami specjalnymi w rozumieniu ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 155, poz. 1014, z 1999 r. Nr 38, poz. 360, Nr 49, poz..485, Nr 70, poz. 778 i Nr 110, poz. 1255 oraz z 2000 r. Nr 6, poz. 69, Nr 12, poz. 136, Nr 48, poz. 550, Nr 95, poz. 1041, Nr 119, poz. 1251 i Nr 122, poz. 1315) i przeznaczane są na finansowanie zadań ministra właściwego do spraw środowiska, o których mowa w art. 206 i 212.
3. Wysokość opłaty rejestracyjnej nie może być wyższa niż 3000 EURO.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłat rejestracyjnych, kierując się zakresem dokumentacji niezbędnej do wydania pozwolenia ze względu na skalę i rodzaj działalności prowadzonej w instalacjach oraz koniecznością zgromadzenia środków umożliwiających wykonywanie zadań, o których mowa w art. 206 i 212.
Art. 211.
1. Pozwolenie zintegrowane powinno spełniać wymagania określone dla pozwoleń, o których mowa w art. 181 ust. 1 pkt 2-6.
2. Pozwolenie zintegrowane powinno także określać:
1) rodzaj prowadzonej działalności,
2) sposoby osiągania wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości,
3) sposoby ograniczania oddziaływań transgranicznych na środowisko,
4) wymóg informowania o wystąpieniu awarii przemysłowej, jeżeli nie wynika on z art. 264,
5) sposoby postępowania w przypadku zakończenia eksploatacji instalacji, w tym sposoby usunięcia negatywnych skutków powstałych w środowisku w wyniku prowadzonej eksploatacji, gdy są one przewidywane.
3. W pozwoleniu zintegrowanym można określić dodatkowe wymagania dla instalacji, jeśli jest to konieczne do osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości.
4. Organ właściwy do wydania pozwolenia przedkłada niezwłocznie kopię wydanego pozwolenia zintegrowanego ministrowi właściwemu do spraw środowiska albo podmiotowi, o którym mowa w art. 213 ust. 1.
Art. 212.
1. Minister właściwy do spraw środowiska prowadzi rejestr wniosków o wydanie pozwolenia zintegrowanego, ocen zgodności z minimalnymi wymaganiami oraz wydanych pozwoleń zintegrowanych, a także analizuje wnioski i wydane pozwolenia z punktu widzenia spełnienia wymagań wynikających z najlepszej dostępnej techniki, określonych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 206 ust. 2.
2. Minister właściwy do spraw środowiska lub podmiot, o którym mowa w art. 213 ust. 1, może zwrócić się do starosty o udzielenie informacji lub udostępnienie innych niż wskazane w ust. 1 dokumentów związanych z wydawaniem pozwoleń zintegrowanych; uprawnienie to przysługuje podmiotowi, o którym mowa w art. 213 ust. 1, także w stosunku do wojewody.
3. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie wydawania przez starostę pozwoleń zintegrowanych minister właściwy do spraw środowiska kieruje wystąpienie, którego treścią może być w szczególności wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji w przedmiocie wydania pozwolenia zintegrowanego.
4. W przypadku skierowania wystąpienia, o którym mowa w ust. 4, ministrowi właściwemu do spraw środowiska przysługują prawa strony w postępowaniu administracyjnym i postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
5. Podmiot, o którym mowa w art. 213 ust. 1, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw środowiska informacje mogące stanowić podstawę do podjęcia przez ministra działań w celu wyeliminowania nieprawidłowości przy wydawaniu pozwoleń zintegrowanych.
Art. 213.
1. Wykonywanie zadań, o których mowa w art. 206 ust. 1 oraz art. 212 ust. 1 i 2, minister właściwy do spraw środowiska może zlecić osobie fizycznej albo prawnej, która ze względu na posiadane kompetencje, doświadczenie i wyposażenie będzie gwarant
owała należyte ich wykonywanie.2. Zlecenie, o którym mowa w ust.1, dokonywane jest w trybie ustawy z dnia 10 czerwca 1994 o zamówieniach publicznych (Dz.U. z 1998 r. Nr 119, poz. 773, z 1999 r. Nr 45, poz. 437 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 93, poz. 1027 i Nr 110, poz. 1167), na okres od 5 do 8 lat.
3. Ustalając warunki przetargu na wykonanie zadań, minister uwzględnia wymagania, o których mowa w ust.1, a także konieczność zapewnienia przez wybrany podmiot bezpieczeństwa powierzonych oraz sporządzonych w związku z wykonywaniem zadań dokumentów i baz danych.
4. Informacja o zawarciu umowy zlecającej wykonywanie zadań, jej wypowiedzeniu albo wygaśnięciu jest publikowana, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" nie później niż na 60 dni przed terminem odpowiednio wejścia w życie um
owy, jej wypowiedzenia albo wygaśnięcia.5. W obwieszczeniu, o którym mowa w ust. 4, podaje się do wiadomości:
1) imię i nazwisko oraz adres osoby fizycznej albo nazwę i siedzibę osoby prawnej, z którą zawarto umowę,
2) datę rozpoczęcia przez wskazany podmiot wykonywania zleconych zadań albo datę zakończenia ich wykonywania z uwagi na wygaśnięcie lub wypowiedzenie umowy.
6. W okresie wykonywania zadań przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, organ właśc
iwy do wydania pozwolenia zintegrowanego przedkłada kopię wniosku o wydanie pozwolenia, kopię oceny zgodności z minimalnymi wymaganiami wynikającymi z najlepszej dostępnej techniki oraz kopię wydanego pozwolenia temu podmiotowi.7. W ciągu 30 dni od daty wygaśnięcia lub wypowiedzenia umowy podmiot, o którym mowa w ust. 1, ma obowiązek przekazania ministrowi właściwemu do spraw środow
iska powierzonych oraz sporządzonych w związku z wykonywaniem zadań dokumentów i baz danych.8. Wykonanie obowiązków określonych w ust. 7 podlega egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 214.
1. Przed dokonaniem zmian w instalacji objętej pozwoleniem zintegrowanym, polegających na zmianie sposobu funkcjonowania instalacji, prowadzący instalację jest ob
owiązany poinformować o planowanych zmianach organ właściwy do wydania pozwolenia.2. Organ, o którym mowa w ust. 1, może uznać, że planowane zmiany w instalacji w
ymagają zmiany niektórych warunków wydanego pozwolenia zintegrowanego i zobowiązać prowadzącego instalację, w terminie 30 dni od otrzymania informacji, do złożenia wniosku o zmianę pozwolenia.
Art. 215.
1. Przed dokonaniem istotnych zmian w instalacji objętej pozwoleniem zintegrowanym, prowadzący instalację jest obowiązany poinformować organ właściwy do wydania p
ozwolenia o planowanych zmianach i złożyć wniosek o zmianę wydanego pozwolenia zintegrowanego.2. Wniosek o zmianę pozwolenia zintegrowanego oraz decyzja o zmianie pozwolenia zintegrowanego powinny zawierać dane, o których mowa w art. 184 i 208, oraz okr
eślać wymagania zawarte w art. 188 i 211, które mają związek z planowanymi zmianami, o których mowa w ust. 1.
Art. 216.
1. Organ właściwy do wydania pozwolenia co najmniej raz na 5 lat dokonuje analizy wydanego p
ozwolenia zintegrowanego.2. Wydane pozwolenie zintegrowane analizowane jest również jeżeli nastąpiła zmiana w najlepszych dostępnych technikach, pozwalająca na znaczne zmniejszenie wielkości emisji bez powodowania nadmiernych kosztów lub wynika to z potrzeby dostosowania eksploatacji instalacji do zmian przepisów o ochronie środowiska.
Art. 217.
W przypadku gdy analizy dokonane w oparciu o art. 216 wykazały konieczność zmiany treści pozwolenia zintegrowanego, którego termin ważności upłynie później niż rok po zakończeniu analiz, stosuje się odpowiednio p
rzepisy art. 195.
Art. 218.
Organ administracji zapewnia możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, którego przedmiotem jest wydanie pozwolenia zintegrowanego lub decyzji o zmianie pozwolenia zintegrowanego.
Art. 219.
W razie możliwości wystąpienia transgranicznego oddziaływania na środowisko instalacji wymagającej uzyskania pozwolenia zintegrowanego, przepisy art. 58-70 stosuje się odp
owiednio.Rozdział 5
Pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza
Art. 220.
1. Wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów z instalacji wymaga pozwolenia, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Nie wymaga pozwolenia wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza z instalacji:
1) z których wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza odbywa się w sposób ni
ezorganizowany, bez pośrednictwa przeznaczonych do tego celu środków technicznych,2) wentylacji grawitacyjnych,
3) opalanych węglem kamiennym o łącznej nominalnej mocy do 5 MWt,
4) opalanych koksem, drewnem, słomą, olejem napędowym i opałowym o łącznej nominalnej mocy do 10 MWt,
5) opalanych paliwem gazowym o łącznej nominalnej mocy do 15 MWt,
6) do przetaczania paliw płynnych,
7) do suszenia zboża,
8) w lakierniach zużywających na dobę mniej niż 3 kg lakierów wodnych i lakierów o wysokiej zawartości cząstek stałych,
9) stosowanych w gastronomii,
10) w oczyszczalniach ścieków,
11) w zbiornikach bezodpływowych kanalizacji lokalnej,
12) w przechowalniach owoców i warzyw,
13) stosowanych w hutach szkła - o wydajności mniejszej niż 1 tona na dobę,
14) stosowanych w fermach hodowlanych, z wyłączeniem instalacji zaliczonych do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, o których mowa w art. 51 ust. 1,
15) do suszenia, brykietowania i mielenia węgla - o mocy przerobowej mniejszej niż 30 ton surowca na godzinę,
16) stosowanych w młynach spożywczych,
17) do produkcji wapna palonego - przy wydajności mniejszej niż 10 ton na dobę.
Art. 221.
1. Wniosek o wydanie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, oprócz informacji, o których mowa w art. 184 ust. 2-4, powinien także zawierać:
1) czas pracy źródeł powstawania i miejsc wprowadzania gazów lub pyłów do p
2) określenie wprowadzanych do powietrza rodzajów i ilości gazów lub pyłów prz
ypadających na jednostkę wykorzystywanego surowca, materiału, paliwa lub powstającego produktu,3) opis terenu w zasięgu pięćdziesięciokrotnej wysokości najwyższego miejsca wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, z uwzględnieniem obszarów po
ddanych ochronie na podstawie przepisów ustawy o ochronie przyrody oraz ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym (Dz.U. Nr 23, poz. 150, z 1987 r. Nr 33, poz. 180, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1998 r. Nr 162, poz. 1116 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268),4) określenie aerodynamicznej szorstkości terenu,
5) aktualny stan jakości powietrza,
6) określenie warunków meteorologicznych,
7) graficzne przedstawienie wyników obliczeń stanu jakości powietrza, z uwzglę
dnieniem referencyjnych metodyk modelowania.2. Informacje, o których mowa:
1) w art. 184 ust. 2 pkt 10, powinny zawierać określenie wielkości emisji w zakresie gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza, wyrażonej w megagramach na rok (Mg/rok), kilogramach na godzinę (kg/h) lub miligramach na metr sześcienny (mg/m
3), gazów odlotowych w stanie suchym w temperaturze 273 K i ciśnieniu 101,5 kPa ,2) w art. 184 ust. 2 pkt 16, powinny wskazywać usytuowanie stanowisk do pomiaru wielkości emisji w zakresie gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza oraz proponowany zakres, metodykę i sposób wykonywania tych pomiarów.
Art. 222.
1. W razie braku standardów emisyjnych i dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu ilości gazów lub pyłów dopuszczonych do wprowadzania do powietrza ustala się na poziomie niepowodującym przekroczeń wartości odniesienia w powietrzu i standardów zapachowej jakości powietrza.
2. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określi, w drodze rozporządzenia, wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu.
3. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, zostaną ustalone:
1) warunki, w jakich ustala się wartości odniesienia, takie jak temperatura i c
2) oznaczenie numeryczne substancji pozwalające na jednoznaczną jej ident
yfikację,3) okresy, dla których uśrednione są wartości odniesienia,
4) zróżnicowane poziomy substancji w powietrzu dla:
a) terenu kraju, z wyłączeniem obszarów parków narodowych i obszarów ochrony uzdrowiskowej,
b) obszarów parków narodowych,
c) obszarów ochrony uzdrowiskowej,
5) referencyjne metodyki modelowania poziomów substancji w powietrzu.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, mogą zostać ustalone:
1) czas obowiązywania wartości odniesienia,
2) warunki uznawania wartości odniesienia za dotrzymane.
Art. 223.
Jeżeli dla gazów lub pyłów brak jest wartości odniesienia, składający wniosek o wydanie pozwolenia jest obowiązany do przedłożenia uzasadnionej propozycji tej wart
ości.
Art. 224.
1. Pozwolenie na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, oprócz wymagań
, o których mowa w art. 188, powinno określać:1) charakterystykę miejsc wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza,
2) usytuowanie stanowisk do pomiaru wielkości emisji w zakresie gazów lub pyłów wprowadz
2. Określając w pozwoleniu warunki, o których mowa w art. 188 ust. 2 pkt 2, ustala się rodzaje i ilość gazów lub pyłów dopuszczonych do wprowadzania do powietrza dla każdego źródła powstawania, miejsca wprowadzania i całej instalacji, wyrażone w megagramach na rok (Mg/rok), kilogramach
na godzinę (kg/h) lub miligramach na metr sześcienny (mg/m3), gazów odlotowych w stanie suchym w temperaturze 273 K i ciśnieniu 101,5 kPa.3. W pozwoleniu nie określa się warunków emisji dla tych rodzajów gazów lub pyłów, które wprowadzone do powietrza nie powodują przekroczenia 10% dopuszczalnych poziomów substancji w powietrzu albo 10% wartości odniesienia.
4. Jeżeli dla instalacji są ustalone standardy emisyjne, to w pozwoleniu na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza nie określa się innych rodzajów gazów lub pyłów niż objęte standardem.
Art. 225.
1. Na obszarze, na którym zostały przekroczone standardy jakości powietrza, wydanie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza dla nowo budowanej i
nstalacji lub zmienianej w sposób istotny jest możliwe, jeżeli zostanie zapewniona odpowiednia redukcja ilości wprowadzanych do powietrza gazów lub pyłów powodujących naruszenia tych standardów, wprowadzanych z innych instalacji usytuowanych na tym obszarze.2. Łączna redukcja ilości wprowadzanych do powietrza gazów lub pyłów z innych inst
alacji powinna być o co najmniej 30% większa niż ilość gazów lub pyłów dopuszczonych do wprowadzania do powietrza z nowo zbudowanej instalacji lub instalacji zmienionej w sposób istotny.3. Pozwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być wydane, gdy nie spowoduje to zwiększenia zagrożenia zdrowia ludzi.
Art. 226.
1. Wydanie pozwolenia w przypadku, o którym mowa w art. 225 ust. 1, wymaga przeprowadzenia postępowania kompensacyjnego, o którym mowa w art. 227-229.
2. Postępowanie kompensacyjne prowadzi się zgodnie z warunkami określonymi w rozdziałach 2 i 3, z uwzględnieniem zmian wynikających z niniejszego rozdziału.
Art. 227.
W postępowaniu kompensacyjnym uczestniczą prowadzący inne instalacje, którzy wyrazili zgodę na ograniczenie ilości wprowadzanych do powietrza gazów lub p
yłów.
Art. 228.
Do wniosku o wszczęcie postępowania kompensacyjnego należy dołączyć:
1) wniosek o wydanie pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do p
2) zgodę uczestników postępowania na dokonanie odpowiedniej redukcji ilości wprowadz
anych do powietrza gazów lub pyłów.
Art. 229.
1. Pozwolenie na wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów z instalacji nowo zb
udowanej lub zmienionej w sposób istotny jest wykonalne nie wcześniej niż od dnia, w którym decyzje, o których mowa w ust. 2, staną się ostateczne.2. Organ właściwy do wydania pozwolenia cofnie lub ograniczy bez odszkodowania p
ozwolenia na wprowadzanie do powietrza gazów lub pyłów z innych instalacji objętych postępowaniem kompensacyjnym w zakresie, w jakim uczestnicy postępowania wyrazili zgodę.3. Z chwilą gdy decyzje, o których mowa w ust. 2, stały się ostateczne, organ właściwy do wydania pozwolenia niezwłocznie informuje o tym wnioskodawcę.
4. Jeżeli decyzja o pozwoleniu, wydana w wyniku postępowania kompensacyjnego, nie stanie się wykonalna w terminie dwóch lat od jej wydania, organ właściwy do wydania pozwolenia stwierdza jej wygaśnięcie.
Rozdział 6
Pozwolenie na emitowanie hałasu do środowiska
Art. 230.
1. Pozwolenie na emitowanie hałasu do środowiska jest wymagane, gdy hałas w środowisku przekracza dopuszczalne poziomy, z zastrzeżeniem ust. 2 i art. 231 ust. 2.
2. Pozwolenie na emitowanie hałasu do środowiska nie jest wymagane, gdy hałas powstaje w związku z eksploatacją dróg, linii kolejowych, linii tramwajowych, lotnisk oraz portów lub z działalnością osoby fizycznej niebędącej przedsiębiorcą.
Art. 231.
1. W przypadku stwierdzenia przez organ właściwy do wydania pozwolenia na emitow
anie hałasu do środowiska, iż poza zakładem przekroczone są dopuszczalne poziomy hałasu, organ w drodze postanowienia, wzywa prowadzącego instalację do przedłożenia wniosku o wydanie pozwolenia; na postanowienie to przysługuje zażalenie.2. Obowiązek posiadania pozwolenia na emitowanie hałasu do środowiska powstaje po upływie 6 miesięcy od daty doręczenia postanowienia, o którym mowa w ust. 1.
Art. 232.
1. Wniosek o wydanie pozwolenia na emitowanie hałasu do środowiska, oprócz inform
acji, o których mowa w art. 184 ust. 2-4, powinien zawierać:1) rozkład czasu pracy źródeł hałasu dla pory dnia i nocy,
2) charakterystykę terenu, na którym usytuowany jest zakład, i terenów otaczających, wynikającą z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, lub w razie braku planu, zgodnie z art. 115 - w zasięgu oddziaływania hałasu emitowanego przez zakład,
3) aktualny stan akustyczny środowiska wokół zakładu.
2. Informacje, o których mowa w art. 184 ust. 2 pkt 10, powinny zawierać:
1) określenie poziomu mocy akustycznej źródeł hałasu,
2) proponowane wartości dopuszczalne poziomu hałasu emitowanego przez zakład określone dla pory dnia i nocy.
Art. 233.
1. Pozwolenie na emitowanie hałasu do środowiska, oprócz wymagań, o których mowa w art. 188 ust. 2 i 3, powinno także określać dla pory dnia i nocy:
1) czas pracy źródeł,
2) dopuszczalne warianty pracy instalacji, z uwzględnieniem wykorzystywanych urządzeń.
2. Wymagania, o których mowa w art. 188 ust. 2 pkt 2, powinny zawierać wartości dopuszczalne poziomu hałasu emitowanego przez zakład, określone oddzielnie dla pory dnia i nocy.
Rozdział 7
Pozwolenie na emitowanie pól elektromagnetycznych
Art. 234.
Pozwolenie na emitowanie pól elektromagnetycznych jest wymagane dla:
1) linii i stacji elektroenergetycznych o napięciu znamionowym 110 kV lub wyż
szym,2) instalacji radiokomunikacyjnych, radionawigacyjnych i radiolokacyjnych, których równoważna moc promieniowana izotropowo jest równa 15 W lub wyższa, emitujących pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz.
Art. 235.
1. Wniosek o wydanie pozwolenia na emitowanie pól elektromagnetycznych do środowiska, oprócz informacji, o których mowa w art. 184 ust. 2-4, powinien zawierać propozycje zabezpieczenia przed dostępem ludności oraz oznaczenia obszarów występowania pól elektromagnetycznych o wartościach większych niż dopuszczalne.
2. Informacje, o których mowa:
1) w art. 184 ust. 2 pkt 10, powinny zawierać określenia zakresów częstotliwości pól elektromagnetycznych emitowanych przez instalacje oraz napięcia znamionowe w odniesieniu do lin
ii i stacji elektroenergetycznych,2) w art. 184 ust. 2 pkt 12, powinny wskazywać, w formie opisowej i graficznej, miejsca występowania w otoczeniu instalacji pól elektromagnetycznych o wart
ościach granicznych dla obszarów zabudowy mieszkaniowej oraz dla miejsc dostępnych dla ludności.
Art. 236.
1. Pozwolenie na emitowanie pól elektromagnetycznych, oprócz ustaleń, o których m
owa w art. 188, powinno zawierać określenie granic obszarów w otoczeniu instalacji niedostępnych dla ludności, w których będą występowały pola elektromagnetyczne o wartościach większych niż dopuszczalne, oraz sposobu ich zabezpieczenia przed dostępem ludności, a także ich oznaczenia.2. Określając w pozwoleniu warunki, o których mowa w art. 188 ust. 2 pkt 2, ustala się:
1) napięcia znam
2) maksymalną równoważną moc promieniowaną izotropowo dla instalacji radiok
omunikacyjnych, radionawigacyjnych i radiolokacyjnych emitujących pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 0,03 MHz do 300 000 MHz.Dział V
Przeglądy ekologiczne
Art. 237.
W razie stwierdzenia okoliczności wskazujących na możliwość negatywnego oddziaływ
ania instalacji na środowisko, organ ochrony środowiska może, w drodze decyzji, zobowiązać prowadzący instalację podmiot korzystający ze środowiska do sporządzenia i przedłożenia przeglądu ekologicznego.
Art. 238.
Przegląd ekologiczny instalacji zaliczonej do przedsięwzięcia mogącego znacząco oddzi
aływać na środowisko, o którym mowa w art. 51 ust. 1, powinien zawierać:1) opis obejmujący:
a) rodzaj, wielkość i usytuowanie instalacji,
b) powierzchnię zajmowanego terenu lub obiektu budowlanego,
c) rodzaj technologii,
d) istniejące w sąsiedztwie lub bezpośrednim zasięgu oddziaływania instalacji obiekty mieszkalne i użyteczności publiczne
j,e) istniejące w sąsiedztwie lub bezpośrednim zasięgu oddziaływania instalacji dobra kultury poddane ochronie na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz.U. z 1999 r. Nr 98, poz. 1150 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268),
f) istniejące w sąsiedztwie lub bezpośrednim zasięgu oddziaływania instalacji, obiekty i obszary poddane ochronie na podstawie przepisów ustawy o ochronie przyrody, ustawy o lasach, ustawy - Prawo wodne oraz przepisów ustawy o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym,
2) określenie oddziaływania na środowisko instalacji, w tym również w przypadku wystąpienia poważnej awarii przemysłowej,
3) opis działań mających na celu zapobieganie i ograniczanie oddziaływania na śr
odowisko,4) porównanie wykorzystywanej technologii z technologią spełniającą wymagania, o których mowa w art. 143,
5) wskazanie, czy dla instalacji konieczne jest ustanowienie obszaru ograniczonego użytkowania, określenie granic takiego obszaru, ograniczeń w zakresie przeznaczenia terenu, wymagań technicznych dotyczących obiektów budowlanych i sposobów korzystania z nich,
6) zwięzłe streszczenie w języku niespecjalistycznym informacji zawartych w prz
eglądzie,7) nazwisko osoby lub osób sporządzających przegląd.
Art. 239.
W decyzji, o której mowa w art. 237, organ właściwy do jej wydania może:
1) ograniczyć zakres przedmiotowy przeglądu ekologicznego,
2) wskazać metody badań i studiów.
Art. 240.
Jeżeli możliwość negatywnego oddziaływania na środowisko wynika z funkcjonowania instalacji niezaliczonej do przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środow
isko, o którym mowa w art. 51 ust. 1, organ właściwy do nałożenia obowiązku sporządzenia przeglądu określa, które z wymagań wymienionych w art. 238 należy spełnić, sporządzając przegląd ekologiczny.
Art. 241.
1. Jeżeli możliwość negatywnego oddziaływania na środowisko wynika z działalności podmiotu korzystającego ze środowiska innej niż eksploatacja instalacji, art. 237, 239 pkt 2 i art. 240 st
osuje się odpowiednio.2. Jeżeli przegląd ekologiczny dotyczy drogi, linii kolejowej, linii tramwajowej, lotniska lub portu, obowiązek sporządzenia przeglądu spoczywa na zarządzających tymi obiektami.
Art. 242.
1. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, d
odatkowe wymagania, jakie powinien spełniać przegląd ekologiczny dla poszczególnych rodzajów instalacji.2. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 1, mogą zostać ustalone szczegółowe w
ymagania odnośnie do:1) formy sporządzania przeglądu,
2) zakresu zagadnień, które powinny zostać określone i ocenione w przeglą
3) rodzaju dokumentów, z których informacje powinny zostać uwzględnione w prz
eglądzie.
Tytuł IV
Poważne awarie
Dział I
Zasady ogólne
Art. 243.
Ochrona środowiska przed poważną awarią, zwaną dalej "awarią", oznacza zapobieganie zdarzeniom mogącym powodować awarię oraz ograniczanie jej skutków dla ludzi i środ
owiska.
Art. 244.
Prowadzący zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia awarii, dokonujący przewozu su
bstancji niebezpiecznych oraz organy administracji są obowiązani do ochrony środowiska przed awariami.
Art. 245.
1. Każdy, kto zauważy wystąpienie awarii, jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz jednostkę organizacyjną Państw
owej Straży Pożarnej i Policji albo wójta, burmistrza lub prezydenta miasta.2. Organy administracji w trybie i na zasadach określonych w dekrecie z dnia 23 kwie
tnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych (Dz.U. Nr 23, poz. 93, z 1959 r. Nr 27, poz. 167, z 1970 Nr 16, poz. 138, z 1983 r. Nr 44, poz. 200, z 1996 r. Nr 106, poz. 496 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) mogą wprowadzić obowiązek świadczeń osobistych i rzeczowych w celu prowadzenia akcji na rzecz ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska przed skutkami awarii.
Art. 246.
1. W razie wystąpienia awarii wojewoda, poprzez komendanta wojewódzkiego Państw
owej Straży Pożarnej i wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, podejmie działania i zastosuje środki niezbędne do usunięcia awarii i jej skutków, określając w szczególności związane z tym obowiązki organów administracji i podmiotów korzystających ze środowiska.2. O podjętych działaniach wojewoda informuje marszałka województwa.
Art. 247.
1. W razie wystąpienia awarii wojewódzki inspektor ochrony środowiska może w drodze decyzji:
1) zarządzić przeprowadzenie właściwych badań dotyczących przyczyn, przebiegu i sku
2) wydać zakazy lub ograniczenia w korzystaniu ze środowiska.
2. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
3. Jeżeli charakter awarii uzasadnia konieczność podjęcia szybkich działań, a w szczególności gdy ich zaniechanie mogłoby spowodować zwiększenie zagrożenia życia lub zdrowia ludzi lub bezpośrednie zagrożenie pogorszenia stanu środowiska w znacznych rozmiarach, decyzja może być ogłoszona ustnie, a informacja o tym zaprotokołowana.
4. Na wniosek zobowiązanego decyzję ogłoszoną ustnie doręcza się na piśmie niezwłocznie, gdy jest to możliwe; wniosek należy złożyć w terminie 7 dni od ogłoszenia decyzji.
5. W zakresie egzekwowania obowiązków wynikających z decyzji, o której mowa w ust. 1, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska przysługuje uprawnienie egzekwowania ustnych poleceń w granicach określonych ustawą z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161, z 1992 r. Nr 20, poz. 78, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, z 1995 r. Nr 85, poz. 426, z 1996 r. Nr 43, poz. 189 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 137, poz. 926 i Nr 141, poz. 943 i poz. 944, z 1998 r. Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 114, poz. 1193, Nr 120, poz. 1268 i Nr 122, poz. 1315).
Dział II
Instrumenty prawne służące przeciwdziałaniu poważnej awarii przemysłowej
Rozdział 1
Zasady ogólne
Art. 248.
1. Zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia poważnej awarii przemysłowej, zwanej dalej "awarią przemysłową", w zależności od rodzaju, kategorii i ilości substancji ni
ebezpiecznej znajdującej się w zakładzie uznaje się za zakład o zwiększonym ryzyku wystąpienia awarii, zwany dalej "zakładem o zwiększonym ryzyku", albo za zakład o dużym ryzyku wystąpienia awarii, zwany dalej "zakładem o dużym ryzyku".2. Do zakładu, w którym przewiduje się możliwość wystąpienia substancji niebezpiec
znej, lub do zakładu, w którym powstanie tej substancji jest możliwe w trakcie procesu przemysłowego, przepis ust. 1 stosuje się w zależności od przewidywanej ilości substancji niebezpiecznej mogącej znaleźć się w zakładzie.3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem wł
aściwym do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia rodzaje i ilości substancji niebezpiecznych, których znajdowanie się w zakładzie decyduje o zaliczeniu go do zakładu o zwiększonym ryzyku lub zakładu o dużym ryzyku.4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone:
1) nazwy i ilości substancji niebezpiecznych, decydujące o zaliczeniu do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku,
2) oznaczenie numeryczne substancji, o których mowa w pkt 1, pozwalające na jednoznaczną ich identyfikację,
3) kryteria kwalifikowania substancji niewymienionych na podstawie pkt 1, do kategorii:
a) bardzo toksycznych,
b) toksycznych,
c) utleniających,
d) wybuchowych,
e) łatwopalnych,
f) wysoce łatwopalnych,
g) skrajnie łatwopalnych,
h) niebezpiecznych w szczególności dla ludzi lub środowiska
oraz ich ilości decydujące o zaliczeniu do zakładu o zwiększonym ryzyku albo zakładu o dużym ryzyku.
Rozdział 2
Obowiązki prowadzącego zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia awarii
przemysłowej
Art. 249.
Każdy, kto zamierza prowadzić lub prowadzi zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku jest obowiązany do zapewnienia, aby zakład ten był zaprojektowany, wykonany, prowadzony i likwidowany w sposób zapobiegający awariom przemysłowym i ogranicz
ający ich skutki dla ludzi oraz środowiska.
Art. 250.
1. Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku jest obowiązany do zgłoszenia zakładu właściwemu organowi Państwowej Straży P
ożarnej.2. Zgłoszenie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać następujące dane:
1) oznaczenie prowadzącego zakład, jego adres i siedzibę,
2) adres zakładu,
3) informację o tytule prawnym,
4) charakter prowadzonej lub planowanej działalności,
5) rodzaj instalacji i istniejące systemy zabezpieczeń,
6) rodzaj, kategorię i ilość oraz charakterystykę fizyko-chemiczną, pożarową i toksyczną substancji niebezpiecznej,
7) charakterystykę terenu w bezpośrednim sąsiedztwie zakładu, ze szczególnym uwzględnieniem czynników mogących przyczynić się do zwiększenia zagrożenia awarią przemysłową lub pogłębienia jej skutków.
3. Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, należy dołączyć dokument potwierdzający, że zgłaszający jest upoważniony do występowania w obrocie prawnym, jeżeli prowadzący zakład nie jest osobą fizyczną,
4. Prowadzący zakład jest obowiązany do dokonania zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1, co najmniej na 30 dni przed uruchomieniem zakładu lub jego części.
5. Każda istotna zmiana ilości lub rodzaju substancji niebezpiecznej albo jej charakter
ystyki fizyko-chemicznej, pożarowej i toksycznej, zmiana technologii lub profilu produkcji w stosunku do danych zawartych w zgłoszeniu, o którym mowa w ust. 1, powinny zostać zgłoszone właściwemu organowi Państwowej Straży Pożarnej w terminie 14 dni przed jej wprowadzeniem.6. Istotną zmianę ilości substancji niebezpiecznej stanowi zwiększenie lub zmniejszenie ilości określonego rodzaju substancji o więcej niż 20% w stosunku do danych prze
dstawionych w zgłoszeniu.7. Istotną zmianę rodzaju substancji lub jej charakterystyki fizyko-chemicznej, pożar
owej i toksycznej stanowi zmiana, która wiąże się z zaliczeniem do innej kategorii substancji niebezpiecznych w stosunku do danych przedstawionych w zgłoszeniu.8. Termin przewidywanego zakończenia eksploatacji instalacji lub zamknięcia zakładu prowadzący zakład jest obowiązany zgłosić właściwemu organowi Państwowej Straży P
ożarnej co najmniej 14 dni przed zamknięciem.9. Zgłoszenia, o których mowa w ust. 1, 5 i 8, prowadzący zakład przekazuje równocz
eśnie do wiadomości wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
Art. 251.
1. Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku sporządza program zapobiegania poważnym awariom przemysłowym, zwany dalej "programem zapobiegania awariom", w którym przedstawia system zarządzania zakładem gwarantujący ochronę ludzi i środowiska.
2. Program zapobiegania awariom powinien zawierać w szczególności:
1) określenie prawdopodobieństwa zagrożenia awarią przemysłową,
2) zasady zapobiegania oraz zwalczania skutków awarii przemysłowej przewidywane do wprowadzenia,
3) określenie sposobów ograniczenia skutków awarii przemysłowej dla ludzi i śr
odowiska w przypadku jej zaistnienia,4) określenie częstotliwości przeprowadzania analiz programu zapobiegania awariom w celu oceny jego aktualności i skuteczności.
3. Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku przedkłada program zapobiegania awariom właściwemu organowi Państwowej Straży Pożarnej przed uruchomieniem zakładu oraz przekazuje go równocześnie do wiadomości wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
4. Uruchomienie zakładu o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku może nastąpić po upływie 14 dni od dnia otrzymania przez właściwy organ Państwowej Straży Pożarnej programu zapobiegania awariom, jeśli w tym terminie organ ten nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji.
Art. 252.
1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do opracowania i wdrożenia systemu bezpieczeństwa stanowiącego element ogólnego systemu zarządzania i organizacji zakładu.
2. W systemie bezpieczeństwa należy uwzględnić:
1) określenie, na wszystkich poziomach organizacji, obowiązków pracowników odpowiedzialnych za działania na wypadek awarii przemysłowej,
2) szkolenia pracowników, których obowiązki są związane z funkcjonowaniem instalacji, w której znajduje się substancja niebezpieczna,
3) funkcjonowanie mechanizmów umożliwiających systematyczną analizę zagrożeń awarią przemysłową oraz prawdopodobieństwa jej wystąpienia,
4) instrukcje bezpiecznego funkcjonowania instalacji, w której znajduje się substancja niebezpieczna, przewidziane dla normalnej eksploatacji instalacji, a także konserwacji i czasowych przerw w ruchu,
5) instrukcje sposobu postępowania w razie konieczności dokonania zmian w proc
esie przemysłowym,6) analizę przewidywanych sytuacji awaryjnych, służącą należytemu przygotowaniu planów operacyjno-ra
towniczych,7) prowadzenie monitoringu funkcjonowania instalacji, w której znajduje się su
bstancja niebezpieczna, umożliwiającego podejmowanie działań korekcyjnych w przypadku wystąpienia zjawisk stanowiących odstępstwo od normalnej eksploatacji instalacji,8) systematyczną ocenę programu zapobiegania awariom oraz systemu bezpieczeństwa, prowadzoną z punktu widzenia ich aktualności i skuteczności.
Art. 253.
1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do opracowania raportu o be
zpieczeństwie.2. Raport o bezpieczeństwie powinien wykazać, że:
1) prowadzący zakład o dużym ryzyku jest przygotowany do stosowania programu zapobiegania awariom i do zwalczania awarii przemysłowych,
2) zakład spełnia warunki do wdrożenia systemu bezpieczeństwa, o którym mowa w art. 252,
3) zostały przeanalizowane możliwości wystąpienia awarii przemysłowej i podjęto środki konieczne do zapobieżenia im,
4) rozwiązania projektowe instalacji, w której znajduje się substancja niebezpieczna, jej wykonanie oraz funkcjonowanie zapewniają bezpieczeństwo,
5) zostały opracowane wewnętrzne plany operacyjno-ratownicze oraz dostarczono informacje do opracowania zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinien odpowiadać raport o bezpieczeństwie zakładu o dużym ryzyku.
4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone:
1) forma sporządzenia raportu,
2) zakres zagadnień, które powinny zostać w raporcie określone i ocenione,
3) zakres terytorialny raportu,
4) rodzaje dokumentów, z których informacje powinny zostać uwzględnione w r
aporcie.
Art. 254.
1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany, przed uruchomieniem zakładu, do przedłożenia raportu o bezpieczeństwie komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej i wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
2. Raport o bezpieczeństwie oraz jego zmiany zatwierdzane są w drodze decyzji przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej, po uzyskaniu opinii woj
ewódzkiego inspektora ochrony środowiska.
Art. 255.
Rozpoczęcie ruchu zakładu o dużym ryzyku może nastąpić po zatwierdzeniu raportu o bezpieczeństwie.
Art. 256.
1. Raport o bezpieczeństwie podlega, co najmniej raz na 5 lat, analizie i uzasadnionym zmianom, dokonywanym przez prowadzącego zakład o dużym ryzyku, z zastrzeż
eniem ust. 2 i 3.2. Raport o bezpieczeństwie powinien być zmieniony przez prowadzącego zakład o d
użym ryzyku, jeżeli potrzebę zmiany uzasadniają względy bezpieczeństwa wynikające ze zmiany stanu faktycznego, postępu naukowo-technicznego lub analizy zaistniałych awarii przemysłowych.3. Jeżeli prowadzący zakład o dużym ryzyku nie dokonuje zmian, o których mowa w ust. 2, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej wzywa do zmiany raportu o bezpieczeństwie, wyznaczając termin dokonania zmian.
Art. 257.
1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany, przed dokonan
iem zmian w ruchu zakładu mogących mieć wpływ na wystąpienie zagrożenia awarią przemysłową, do przeprowadzenia analizy programu zapobiegania awariom, systemu bezpieczeństwa oraz raportu o bezpieczeństwie.2. Jeżeli zachodzą okoliczności, o których mowa w ust. 1, prowadzący zakład jest ob
owiązany, przed wprowadzeniem zmian w ruchu zakładu, do uzyskania zatwierdzenia przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej zmienionego raportu o bezpieczeństwie, przekazując go równocześnie do wiadomości wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.
Art. 258.
1. Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku, przed dokonaniem zmian w ruchu zakładu mogących mieć wpływ na wystąpienie zagrożenia awarią przemysłową, jest obowią
zany do przeprowadzenia analizy programu zapobiegania awariom i wprowadzenia, w razie potrzeby, zmian w tym programie.2. W warunkach, o których mowa w ust. 1, prowadzący zakład jest obowiązany do przedłożenia komendantowi powiatowemu Państwowej Straży Pożarnej zmian w pr
ogramie zapobiegania awariom oraz do przekazania ich równocześnie do wiadomości wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.3. Wprowadzenie zmian w ruchu zakładu może nastąpić po upływie 14 dni od dnia otrzymania przez komendanta powiatowego Państwowej Straży Pożarnej zmian w programie zapobiegania awariom, jeśli w tym terminie organ ten nie wniesie sprzec
iwu w drodze decyzji.
Art. 259.
1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej może ustalić, w drodze decyzji, grupy zakładów o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku, których zlokalizowanie w niedużej odległości od siebie może zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia awarii przemysłowej lub pogłębić jej skutki, w szczególności ze względu na skoncentrowanie posiadanych rodzajów, kategorii i ilości substancji niebe
zpiecznych.2. W decyzji, o której mowa w ust. 1, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej może zobowiązać prowadzących zakłady do:
1) wzajemnej wymiany informacji, które pozwolą na uwzględnienie w programie zapobiegania awariom, raportach o bezpieczeństwie i w wewnętrznych planach operacyjno-ratowniczych zwiększonego prawdopodobieństwa wystąpienia awarii przemysłowej lub zwiększenia skutków jej wystąpienia,
2) dostarczenia informacji niezbędnych do sporządzenia zewnętrznych planów operacyjno-ratowniczych oraz do opracowywania informacji, o zagrożeniach awariami przemysłowymi w zakładach o dużym ryzyku lub w zakładach o zwiększonym ryzyku i przewidywanych środkach bezpieczeństwa.
Art. 260.
1. W celu zapobiegania, zwalczania i ograniczania skutków awarii przemysło
wej opracowuje się wewnętrzny i zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy.2. Plany operacyjno-ratownicze zawierają w szczególności:
1) zakładane działania służące ograniczeniu skutków awarii przemysłowej dla ludzi i śr
2) propozycje metod i środków służących ochronie ludzi i środowiska przed skutk
ami awarii przemysłowej,3) informację o występujących zagrożeniach, podjętych środkach zapobiegawczych i o działaniach, które będą podjęte w przypadku wystąpienia awarii przemysłowej, przedstawianą społeczeństwu i właściwym organom Państwowej Straży Pożarnej, wojewodzie, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska, staroście, wó
jtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta,4) wskazanie sposobów usunięcia skutków awarii przemysłowej i przywrócenia śr
odowiska do stanu poprzedniego, a w przypadku gdy nie jest to możliwe - określenie zabiegów, których celem jest rekultywacja,5) wskazanie sposobów zapobiegania transgranicznym skutkom awarii przemysł
owej.3. Minister właściwy do spraw gospodarki, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, określi, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinny o
dpowiadać wewnętrzne i zewnętrzne plany operacyjno-ratownicze.4. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 3, zostaną ustalone:
1) forma sporządzenia planów,
2) zakres zagadnień, które powinny zostać określone, ocenione i ustalone,
3) zakres terytorialny planów.
Art. 261.
1. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do:
1) opracowania wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego, a w razie zagrożenia awarią przemysłową lub jej wystąpienia - do niezwłocznego przystąpienia do jego realizacji,
2) dostarczenia komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej informacji niezbędnych do opracowania zewnętrznego planu operacyjno-ratowni-czego, z uwzględnieniem transgranicznych skutków awarii przemysłowych.
2. Sporządzenie wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego i dostarczenie informacji, o których mowa w ust. 1 pkt 2, następuje przed uruchomieniem zakładu o dużym r
yzyku.3. Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do przeprowadzania analizy i przećwiczenia realizacji wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego co najmniej raz na 3 lata, w celu jego aktualizacji i dokonania w nim uzasadnionych zmian; w szczególności należy brać pod uwagę zmiany wprowadzone w instalacji, w sposobie funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, stan wiedzy dotyczącej zap
obiegania, zwalczania i usuwania skutków awarii przemysłowej, a także postęp naukowo-techniczny.4. Prowadzący zakład o dużym ryzyku niezwłocznie zawiadamia komendanta woj
ewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o przeprowadzonej analizie wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego i o jej rezultatach.
Art. 262.
Prowadzący zakład o dużym ryzyku zapewnia możliwość udziału w postępowaniu, którego przedmiotem jest sporządzenie wewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego, pracown
ikom zakładu w szczególności narażonym bezpośrednio na skutki awarii przemysłowej oraz pełniącym funkcję społecznych inspektorów pracy lub przedstawicielom związków zawodowych odpowiedzialnym za bezpieczeństwo i higienę pracy.
Art. 263.
Prowadzący zakład o dużym ryzyku jest obowiązany do dostarczenia komendantowi
wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska wykazu zawierającego dane o rodzaju, kategorii i ilości substancji niebezpiecznych znajdujących się na terenie zakładu, a także do corocznego aktualizowania wykazu, według stanu na dzień 31 grudnia, w terminie do końca stycznia roku następnego.
Art. 264.
Prowadzący zakład o zwiększonym ryzyku lub o dużym ryzyku w razie wystąpienia awarii przemysłowej jest obowiązany do:
1) natychmiastowego zawiadomienia o tym fakcie właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska,
2) niezwłocznego przekazania, organom, o których mowa w pkt 1, info
rmacji:a) o okolicznościach awarii,
b) o niebezpiecznych substancjach związanych z awarią,
c) umożliwiających dokonanie oceny skutków awarii dla ludzi i środow
iska,d) o podjętych działaniach ratunkowych, a także działaniach mających na celu ograniczenie skutków awarii i zapobieżenie jej powtórzeniu się,
3) stałej aktualizacji informacji, o których mowa w pkt 2, odpowiednio do zmiany sytuacji.
Rozdział 3
Obowiązki organów administracji związane z awarią przemysłową
Art. 265.
1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, na podstawie informacji prze
dstawionych przez prowadzącego zakład stwarzający zagrożenie wystąpienia awarii przemysłowej, sporządza zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy dla terenu narażonego na skutki awarii przemysłowej, położonego poza zakładem o dużym ryzyku.2. Koszty sporządzenia zewnętrznego planu operacyjno-ratownic
zego ponosi prowadzący zakład o dużym ryzyku.3. Wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2, i sposób ich uiszczenia określa, w dr
odze decyzji, komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej.4. Do należności z tytułu obowiązku uiszczenia kosztów sporządzenia zewnętrznego pl
anu operacyjno-ratowniczego stosuje się przepisy działu III ustawy - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują komendantowi wojewódzkiemu Państwowej Straży Pożarnej.5. Zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy sporządza się przed uruchomieniem zakładu.
6. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej zapewnia możliwość udziału społeczeństwa w postępowaniu, którego przedmiotem jest sporządzenie zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego.
7. Po przeprowadzeniu postępowania wymagającego udziału społeczeństwa komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej przyjmuje zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy.
8. W razie konieczności zmiany treści zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego ust. 1-3, 6 i 7 stosuje się odpowiednio.
9. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej jest obowiązany do przeprow
adzania analizy i przećwiczenia realizacji zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego co najmniej raz na 3 lata, w celu jego aktualizacji i dokonania w nim ewentualnych zmian; w szczególności należy brać pod uwagę zmiany wprowadzone w instalacji, w sposobie funkcjonowania jednostek ochrony przeciwpożarowej, stan wiedzy dotyczącej zapobiegania, zwalczania i usuwania skutków awarii przemysłowej, a także postęp naukowo-techniczny.10. Do wykonania zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego stosuje się przepisy ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz.U. Nr 81, poz. 351, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 106. poz. 496, z 1997
r. Nr 111, poz. 725 i Nr 121, poz. 770, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1126 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268).
Art. 266.
1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w razie zagrożenia awarią prz
emysłową lub jej wystąpienia niezwłocznie przystępuje do realizacji zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego.2. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej może odstąpić od sporządzenia zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego, jeżeli z informacji dostarczonych przez prowadzącego zakład wynika w sposób niebudzący wątpliwości, że nie występuje r
yzyko rozprzestrzenienia się skutków awarii poza zakład.
Art. 267.
1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej podaje do publicznej wiadom
ości informację o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie aktualizowanego corocznie rejestru substancji niebezpiecznych znajdujących się w zakładach zlokalizowanych na obszarze jego właściwości miejscowej.2. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej poza informacją, o której mowa w ust. 1, podaje do publicznej wiadomości także:
1) informacje o zamieszczeniu w publicznie dostępnym wykazie decyzji, o której mowa w art. 259 ust. 1,
2) informacje o zatwierdzonych raportach o bezpieczeństwie lub ich zmianach,
3) informacje o przyjętych zewnętrznych plan
4) instrukcje o postępowaniu mieszkańców na wypadek wystąpienia awarii.
3. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej co najmniej raz na 3 lata, dokonuje analizy dokumentów zawierających dane, o których mowa w ust. 2 pkt 4 i art. 259 ust. 2 pkt 2, co do ich zgodności z wymogami bezpieczeństwa oraz aktualności, a w razie potrzeby wprowadza w nich odpowiednie zmiany.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegół
owy zakres informacji wymaganych do podania do publicznej wiadomości, o których mowa w ust. 1 i 2.5. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 4, zostaną ustalone:
1) formy prezentacji informacji,
2) szczegółowy zakres zagadnień, które powinny zostać przekazane w i
nformacji.
Art. 268.
Właściwe organy Państwowej Straży Pożarnej w razie wystąpienia awarii przemysłowej są obowiązane do:
1) podjęcia działań operacyjno-ratowniczych we współpracy z prowadzącym zakład,
2) zebrania informacji niezbędnych do dokonania analizy awarii i sformułowania zaleceń dla prowadzącego zakład,
3) sprawdzenia, czy prowadzący zakład podjął wszystkie konieczne środki z
4) przygotowania zaleceń dotyczących zastosowania w przyszłości określonych środków zapobiegawczych,
5) sprawdzenia, czy prowadzący zakład wdrożył zalecenia właściwego organu Państwowej Straży Pożarnej.
Art. 269.
Komendant powiatowy Państwowej Straży Pożarnej w ramach czynności kontrolno-rozpoznawczych przeprowadzanych co najmniej raz w roku w zakładzie stwarzającym zagrożenie wystąpienia awarii przemysłowych, ustala spełnienie wymogów bezpieczeństwa, a w szczególności czy:
1) podjęto środki zapobiegające wystąpieniu awarii przemysłowej,
2) zapewniono wystarczające środki ograniczające skutki awarii przemysłowej w z
3) dane zawarte w dokumentach, o których mowa w ustawie, takich jak zgłoszenie zakładu o zwiększonym ryzyku lub dużym ryzyku, program zapobiegania aw
ariom, raport o bezpieczeństwie, wewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy, informacje niezbędne do opracowania zewnętrznego planu operacyjno-ratowniczego, przedkładane właściwym organom Państwowej Straży Pożarnej - są rzetelne i odzwierciedlają stan bezpieczeństwa w zakładzie.Dział III
Współpraca międzynarodowa
Art. 270.
1. Komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, który na podstawie informacji otrzymanych od prowadzącego zakład o dużym ryzyku stwierdzi, że możliwe skutki awarii przemysłowej mogą mieć zasięg transgraniczny, niezwłocznie przekaże min
istrowi właściwemu do spraw środowiska istotne dla sprawy informacje, a w szczególności raport o bezpieczeństwie oraz wewnętrzny i zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy.2. Minister właściwy do spraw środowiska po uzyskaniu informacji, o której mowa w ust. 1, niezwłocznie zawiadamia państwo, na którego terytorium mogą wystąpić skutki awarii, o usytuowaniu zakładu o dużym ryzyku. Do zawiadomienia dołącza się info
rmację dotyczącą raportu o bezpieczeństwie oraz zewnętrzny plan operacyjno-ratowniczy w części dotyczącej zagrożeń transgranicznych.3. Minister właściwy do spraw środowiska po uzyskaniu informacji od komendanta w
ojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej o wystąpieniu awarii przemysłowej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej niezwłocznie zawiadamia państwo, na którego terytorium mogą wystąpić skutki tej awarii, i przekazuje wszystkie istotne dla sprawy informacje.
Art. 271.
1. Minister właściwy do spraw środowiska po uzyskaniu informacji o wystąpieniu awarii przemysłowej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, której skutki mogą oddzi
aływać na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezwłocznie zawiadamia o tym Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej.2. Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, w sytuacji określonej w ust. 1, ni
ezwłocznie podejmuje akcję ratowniczą.3. Na potrzeby wystąpienia z roszczeniem wobec podmiotów odpowiedzialnych Kome
ndant Główny Państwowej Straży Pożarnej, po zakończeniu akcji ratowniczej, dokona szacunku strat powstałych wskutek transgranicznego oddziaływania awarii przemysłowej na środowisko oraz kosztów akcji ratunkowej.Tytuł V
Środki finansowo-prawne
Dział I
Przepisy ogólne
Art. 272.
Środki finansowo-prawne ochrony środowiska stanowią w szczególności:
1) opłata za korzystanie ze środowiska,
2) administracyjna kara pieniężna,
3) zróżnicowane stawki podatków i innych danin publicznych służące celom ochrony środowiska.
Art. 273.
1. Opłata za korzystanie ze środowiska jest ponoszona za:
1) wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza,
2) wprowadzanie ście
3) pobór wód,
4) składowanie odpadów.
2. Administracyjna kara pieniężna jest ponoszona za przekroczenie lub naruszenie warunków korzystania ze środowiska, ustalonych decyzją w zakresie określonym w ust. 1, a także w zakresie magazynowania odpadów i emitowania hałasu do środowiska.
3. Przepisy ustawy o ochronie przyrody i przepisy ustawy - Prawo geologiczne i górnicze oraz innych ustaw określają odrębne przypadki i zasady ponoszenia opłat za korzyst
anie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych.
Art. 274.
1. Wysokość opłat za korzystanie ze środowiska i administracyjnych kar pieniężnych zależy odpowiednio od:
1) ilości i rodzaju gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza,
2) ilości i jakości pobranej wody oraz od tego, czy pobrano wodę powierzchniową czy podziemną.
2. Wysokość opłaty za wprowadzanie ścieków zależy, z zastrzeżeniem ust. 4, od rodzaju substancji zawartych w ściekach i ich ilości, a w wypadku wód chłodniczych - od temperatury tych wód.
3. Przez substancje zawarte w ściekach rozumie się także substancje wyrażone jako wskaźniki, o których mowa w art. 295 ust. 1.
4 Wysokość opłaty za wprowadzanie ścieków, o których mowa w art. 3 pkt 37 lit. c) - zależy od wielkości, rodzaju i sposobu zagospodarowania terenu, z którego te ścieki są odprowadzane.
5. Wysokość opłaty za składowanie odpadów zależy od ilości i rodzaju składowanych odpadów, z tym że wysokość opłaty podwyższonej zależy także od czasu składowania odpadów.
6. Wysokość kary zależy odpowiednio od:
1) ilości, stanu i składu ścieków,
2) ilości i rodzaju składowanych albo magazynowanych odpadów oraz czasu ich składowania albo magazynowania,
3) pory doby i wielkości przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu.
7. Przez skład ścieków rozumie się stężenie zawartych w nich substancji.
8. Przez stan ścieków rozumie się temperaturę, odczyn i poziom sztucznych substancji promieniotwórczych.
Art. 275.
Do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych są obowiązane, z zastrzeżeniem art. 284 ust. 2, podmioty korzystające ze środowiska.
Art. 276.
1. Podmiot korzystający ze środowiska bez uzyskania wymaganego pozwolenia lub innej decyzji ponosi opłatę podwyższoną za korzystanie ze śr
odowiska.2. W razie korzystania ze środowiska z przekroczeniem lub naruszeniem warunków określonych w pozwoleniu lub innej decyzji podmiot korzystający ze środowiska p
onosi, oprócz opłaty, administracyjną karę pieniężną.
Art. 277.
1. Opłaty za korzystanie ze środowiska podmiot korzystający ze środowiska wnos
i na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego ze względu na miejsce korzystania ze środowiska.2. Opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, wynikające z eksploatacji urządzeń, wnosi się na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego ze względ
u na miejsce rejestracji podmiotu korzystającego ze środowiska.3. Administracyjne kary pieniężne podmiot korzystający ze środowiska wnosi na rach
unek wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska, który wydał decyzje w przedmiocie wymierzenia kary.4. Wpływy z tytułu opłat i kar stanowią przychody odpowiednich funduszy ochrony śr
odowiska i gospodarki wodnej.
Art. 278.
Marszałek województwa i wojewódzki inspektor ochrony środowiska sporządzają spr
awozdania z wykonania przychodów i rozchodów, o których mowa w art. 277, na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Art. 279.
1. Jeżeli warunki korzystania ze środowiska są określone w pozwoleniu, o którym mowa w art. 181 ust. 1 pkt 1-3, 5 i 6, oraz w pozwoleniu wodnoprawnym na pobór wód w rozumieniu ustawy - Prawo wodne, podmiotem obowiązanym do poniesienia opłaty za korzystanie ze środowiska lub administracyjnej kary pieniężnej jest podmiot, którego dot
yczy pozwolenie.2. W razie składowania lub magazynowania odpadów podmiotem korzystającym ze śr
odowiska, obowiązanym do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych, jest, z zastrzeżeniem ust. 3, posiadacz odpadów w rozumieniu przepisów ustawy o odpadach.3. Jeżeli odpady zostały przekazane na rzecz podmiotu, który nie uzyskał wymaganego zezwolenia w zakresie gospodarki odpadami, to podmiotem korzystającym ze środ
owiska, obowiązanym do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska, jest, z zastrzeżeniem ust. 4, podmiot, który przekazał te odpady.4. Jeżeli osoba fizyczna niebędąca przedsiębiorcą przekazuje odpady podmiotowi, który nie uzyskał wymaganego zezwolenia w zakresie gospodarki odpadami, podmiotem k
orzystającym ze środowiska, obowiązanym do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska, jest podmiot, któremu przekazano te odpady.
Art. 280.
Jeżeli składowane lub magazynowane odpady ulegają zmieszaniu, za podstawę opłaty za korzystanie ze środowiska lub administracyjnej kary pieniężnej przyjmuje się rodzaj odp
adu, za który jednostkowa stawka opłaty jest najwyższa.
Art. 281.
1. Do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pi
eniężnych stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 2, przepisy działu III ustawy - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa albo wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.2. Do ponoszenia opłat, o których mowa w art. 276 ust. 1, oraz administracyjnych kar pieniężnych nie stosuje się przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa dotyczących o
droczenia terminu płatności należności, zaniechania ustalenia zobowiązania, zaniechania poboru należności oraz umarzania zaległych zobowiązań i odsetek za zwłokę, chyba że przepisy działu IV stanowią inaczej.
Art. 282.
Postępowanie w przedmiocie opłat za korzystanie ze środowiska oraz administracyjnych kar pieniężnych wszczyna się z urzędu albo na wniosek podmiotu korzystającego ze śr
odowiska, którego dotyczy opłata albo kara.
Art. 283.
1. Stawki podatków i innych danin publicznych powinny być różnicowane, z uwzglę
dnieniem celów służących ochronie środowiska.2. Stawki podatku akcyzowego powinny być kalkulowane w szczególności tak, aby z
apewnić niższą cenę rynkową :1) benzyny bezołowiowej w stosunku do benzyny zawierającej ołów,
2) olejów napędowego i opałowego o niższej zawartości siarki w stosunku do olejów o wyższej zawartości siarki,
3) olejów napędowego i smarowego, wytwarzanych z udziałem komponentów uz
4) biopaliw opartych na wykorzystaniu biomasy, w szczególności roślin uprawnych, w stosunku do paliw pochodzących ze źródeł nieodnawialnych.