1. Wprowadza się kontrolę postępowania z substancjami zubożającymi warstwę ozonową, polegającą na ustanawianiu zakazów i ograniczeń dotyczących ich produkcji, obrotu i użytkowania oraz sprawowaniu nadzoru nad przestrzeganiem tych zakazów. Wykazy substancji zubożających warstwę ozonową stanowią załączniki nr 1-5 do ustawy.

1) substancji kontrolowanej - rozumie się przez to substancję zubożającą warstwę ozonową lub jej izomery, występujące samodzielnie lub w mieszaninach, z uwzględnieniem substancji pochodzących z odzysku, zarówno nieoczyszczonych jak i poddanych recyklingowi lub regeneracji, z wyłączeniem:

2) współczynniku ODP - rozumie się przez to potencjał niszczenia ozonu, określający zdolność substancji kontrolowanej do zubożania warstwy ozonowej i ustalony odrębnie dla każdej substancji kontrolowanej w umowach międzynarodowych, o których mowa w art. 1,

4) dozwolonych technologiach - rozumie się przez to technologie, których stosowanie jest dopuszczone na podstawie umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1,

5) obrocie z zagranicą - rozumie się przez to przywóz z zagranicy i wywóz za granicę,

6) przywozie z zagranicy - rozumie się przez to wprowadzenie na polski obszar celny, bez względu na przeznaczenie celne, jakie w rozumieniu przepisów prawa celnego nadawane jest towarowi, z wyjątkiem objęcia towaru niekrajowego procedurą tranzytu, w ramach której przemieszczanie ma się zakończyć poza polskim obszarem celnym,

7) wywozie za granicę - rozumie się przez to wyprowadzenie z polskiego obszaru celnego, bez względu na przeznaczenie celne, jakie w rozumieniu przepisów prawa celnego nadawane jest towarowi,

8) zużyciu substancji kontrolowanej - rozumie się przez to wielkość produkcji substancji kontrolowanej powiększoną o wielkość przywozu tej substancji i pomniejszoną o wielkość jej wywozu,

9) odzysku substancji kontrolowanej - rozumie się przez to odzyskiwanie substancji kontrolowanej z maszyn, urządzeń i pojemników, a także innych wyrobów w trakcie obsługi technicznej lub przed unieszkodliwieniem,

10) recyklingu substancji kontrolowanej - rozumie się przez to ponowne użycie odzyskanej substancji kontrolowanej po uprzednim wstępnym oczyszczeniu metodą filtracji lub osuszania, lub inną metodą; w przypadku czynników chłodniczych, recykling obejmuje zazwyczaj także powtórne umieszczenie ich w urządzeniu,

12) substancji nieodzownego zużycia - rozumie się przez to substancję kontrolowaną, przy zastosowaniu której muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

13) zabiegach kwarantannowych - rozumie się przez to działania mające na celu zwalczanie szkodników kwarantannowych, prowadzone przy użyciu substancji kontrolowanej wymienionej w załączniku nr 5 do ustawy, zapobiegające wprowadzaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz rozprzestrzenianiu się szkodników kwarantannowych, przy zapewnieniu ich urzędowej kontroli, przy czym:

14) zabiegach przedwysyłkowych - rozumie przez to działania mające na celu zwalczanie organizmów szkodliwych w zakresie określonym przepisami o ochronie roślin uprawnych, prowadzone przy użyciu substancji kontrolowanej wymienionej w załączniku nr 5 do ustawy, nie będące zabiegami kwarantannowymi, które wykonuje się w ciągu 21 dni przed wywozem za granicę roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w rozumieniu przepisów o ochronie roślin uprawnych dla spełnienia urzędowych wymagań kraju przeznaczenia lub wymagań określonych w przepisach o ochronie roślin uprawnych,

15) zastosowaniach krytycznych - rozumie się przez to zastosowanie substancji kontrolowanej w sytuacji konieczności ochrony zdrowia i życia, zapewnienia bezpieczeństwa ludzi oraz do celów obronnych, w sposób określony w Protokole Montrealskim.

1. Minister właściwy do spraw środowiska, biorąc pod uwagę postanowienia wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1, oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw - Stron tych umów, ogłasza w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" :

2. Minister właściwy do spraw środowiska, biorąc pod uwagę postanowienia wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1 , oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw - Stron tych umów, może ogłaszać w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski":

2. Nie jest uważana za produkcję działalność polegająca na odzysku zużytych substancji kontrolowanych, ich recyklingu i regeneracji.

1. Produkcja tetrachlorku węgla jest dopuszczalna po uzyskaniu pozwolenia.

3. Pozwolenie na produkcję tetrachlorku węgla może być udzielone także, gdy w procesie wytwarzania innych substancji chemicznych produkowany jest również tetrachlorek węgla, a producent wykaże, że posiada możliwość zniszczenia całej wyprodukowanej ilości tetrachlorku węgla przy użyciu dozwolonych technologii. W pozwoleniu określa się wówczas termin i sposób zniszczenia wyprodukowanej substancji.

6. Wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 4 i 5, minister będzie brał pod uwagę:

1. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółową listę towarów zawierających substancje kontrolowane, wraz z odpowiadającymi im kodami taryfy celnej, podlegających zakazowi przywozu z państw nie będących Stronami Protokołu Montrealskiego.

1. Obrót z zagranicą substancjami kontrolowanymi, wymienionymi w załącznikach nr 3 i 5 do ustawy, jest dopuszczalny po uzyskaniu pozwolenia.

2. Pozwolenie na obrót tymi substancjami może być wydane, jeśli substancje te pochodzą z odzysku lub w celu ich zastosowania:

1. Obrót substancjami kontrolowanymi, wymienionymi w załącznikach nr 1, 2 i 4 do ustawy, z państwami będącymi Stronami Protokołu Montrealskiego oraz jego Poprawek, jest dopuszczalny po uzyskaniu pozwolenia.

3. Obrót substancjami kontrolowanymi, o których mowa w ust. 1, z państwami będącymi Stronami Protokołu Montrealskiego oraz jego Poprawek, jest możliwy na podstawie pozwolenia także wówczas, jeżeli substancje takie pochodzą z odzysku lub będą wywożone za granicę bądź przywożone z zagranicy w celu zastosowania:

4. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, listę technologii (procesów chemicznych), w których substancje wymienione w ust. 1 mogą być stosowane jako czynniki ułatwiające niektóre procesy chemiczne.

5. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska może, w drodze rozporządzenia, określić:

6. Wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 4 i 5, minister będzie brał pod uwagę:

1. Podmiot ubiegający się o wydanie pozwolenia na przywóz z zagranicy nieregenerowanych substancji kontrolowanych, pochodzących z odzysku, jest obowiązany przedstawić organowi wydającemu pozwolenie oraz organom celnym przy przekraczaniu granicy dokument, wystawiony przez kontrahenta zagranicznego, potwierdzający pochodzenie substancji z odzysku, a także dokument wystawiony przez podmiot, który jest na obszarze kraju uprawniony do regeneracji substancji kontrolowanych, zawierający zgodę tego podmiotu na przyjęcie wnioskowanej ilości substancji kontrolowanych do regeneracji.

2. Podmiot ubiegający się o pozwolenie na przywóz z zagranicy regenerowanych substancji kontrolowanych pochodzących z odzysku, jest obowiązany przedstawić dokument wystawiony przez kontrahenta zagranicznego, potwierdzający pochodzenie substancji z odzysku oraz zawierający nazwę i adres podmiotu, który dokonał oczyszczenia i stopień regeneracji przywożonej z zagranicy substancji.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki, kierując się koniecznością ograniczania negatywnych skutków dla warstwy ozonowej spowodowanych stosowaniem substancji kontrolowanych oraz wymaganiami wynikającymi z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1, a także wiążącymi Rzeczpospolitą Polską ustaleniami Państw Stron tych umów określi, w drodze rozporządzenia, wzory dokumentów wymaganych przy przywozie z zagranicy substancji kontrolowanych pochodzących z odzysku.

4. Minister właściwy do spraw gospodarki ogłosi, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" listę podmiotów, które są na obszarze kraju uprawnione do regeneracji substancji kontrolowanych pochodzących z odzysku.

1. Zakazuje się wprowadzania do obrotu krajowego oraz wykorzystywania w działalności gospodarczej substancji kontrolowanych przywiezionych z zagranicy lub wyprodukowanych w Polsce z naruszeniem przepisów ustawy.

2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio do towarów zawierających substancje kontrolowane.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska może, w drodze rozporządzenia, wprowadzać ograniczenia w obrocie krajowym substancjami kontrolowanymi wyprodukowanymi lub przywiezionymi z zagranicy zgodnie z przepisami ustawy oraz w ich wykorzystywaniu w działalności gospodarczej.

5. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 3, minister będzie brał pod uwagę:

1. Zabrania się testowania urządzeń lub instalacji wykorzystujących substancje kontrolowane, a także prowadzenia szkoleń, w wyniku których może nastąpić emisja do środowiska substancji kontrolowanych, określonych w załączniku nr 1 grupa II do ustawy. Zakaz nie odnosi się do testowania wymaganego przepisami umów międzynarodowych, zobowiązujących do stosowania tych substancji.

2. Za bezpieczne dla środowiska postępowanie z substancjami kontrolowanymi, określonymi w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, jest odpowiedzialny właściciel bądź zarządzający instalacjami lub urządzeniami wykorzystującymi te substancje.

3. Właściciele i zarządzający instalacjami i urządzeniami wykorzystującymi substancje kontrolowane określone w załączniku nr 1 grupa II do ustawy są obowiązani do:

4. Minister właściwy do spraw środowiska po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw wewnętrznych i po uzyskaniu opinii Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób postępowania ze znajdującymi się w użytkowaniu substancjami kontrolowanymi, określonymi w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, a także termin, od którego wprowadzanie nowych instalacji lub urządzeń wykorzystujących te substancje będzie zakazane, z zastrzeżeniem ust. 5.

5. Z dniem wejścia w życie zakazu, o którym mowa w ust. 4, wprowadzanie nowych urządzeń czy instalacji wykorzystujących substancje kontrolowane, określone w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, jest możliwe wyłącznie na podstawie pozwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych, wydanego po uzyskaniu opinii Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 14 ust. 2. Przepis art. 14 ust. 3 oraz art. 15 stosuje się odpowiednio.

6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska i po uzyskaniu opinii Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, może określić, w drodze rozporządzenia, listę obszarów zagrożonych pożarem lub wybuchem, w których zastosowanie substancji kontrolowanych, określonych w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, należy uznać za zastosowanie krytyczne i będzie możliwe na podstawie pozwolenia.

7. Wydając rozporządzenia, o których mowa w ust. 4 i 6, minister będzie brał pod uwagę:

1. Wprowadzane do obrotu krajowego substancje kontrolowane oraz produkty i urządzenia zawierające te substancje podlegają obowiązkowi oznakowania.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska, uwzględniając wymagania wynikające z umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1, oraz wiążące Rzeczpospolitą Polską ustalenia Państw - Stron tych umów określi, w drodze rozporządzenia, sposób oznakowania pojemników zawierających substancje kontrolowane oraz produktów i urządzeń, w skład których takie substancje wchodzą.

1. Działalność polegającą na obsłudze technicznej i naprawie urządzeń chłodniczych i klimatyzacyjnych lub innych urządzeń, wykorzystujących substancje kontrolowane, a także odzysku zużytych substancji kontrolowanych, ich recyklingu i regeneracji oraz przekazywaniu do ponownego stosowania mogą wykonywać tylko przedsiębiorcy dysponujący odpowiednim wyposażeniem technicznym.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska może określić, w drodze rozporządzenia, minimalne kwalifikacje, jakie muszą spełniać przedsiębiorcy prowadzący działalność, o której mowa w ust. 2 i art. 21.

1) niszczeniu substancji kontrolowanych lub produktów je zawierających,

3) wytwarzaniu produktów przy użyciu substancji kontrolowanych.

1. Zakazuje się składowania urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych lub gaśniczych zawierających substancje kontrolowane i mających charakter odpadów, a także wszelkich urządzeń mających charakter odpadów, zawierających substancje kontrolowane jako rozpuszczalniki oraz odpadów, zawierających substancje kontrolowane, wytworzonych w procesie demontażu wymienionych urządzeń. Prowadzący składowisko odpadów ma obowiązek odmówić przyjęcia na składowisko tego rodzaju odpadów.

2. Wytwarzający odpady zawierające substancje kontrolowane, a także ich odbiorcy mają, w trakcie postępowania z takimi odpadami, obowiązek dołożenia należytej staranności, celem zapobieżenia emisji substancji kontrolowanych do środowiska.

1. Obowiązek odzysku substancji kontrolowanych, określony w art. 22 ust. 3, stosuje się odpowiednio w czasie eksploatacji urządzeń chłodniczych, klimatyzacyjnych, gaśniczych, a także urządzeń zawierających rozpuszczalniki, w przypadku konieczności ich naprawy.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki może, w drodze rozporządzenia, objąć obowiązkami określonymi w ust. 1 oraz art. 22 ust. 3 także inne urządzenia bądź produkty zawierające substancje kontrolowane, a także określić sposób postępowania z odzyskanymi substancjami kontrolowanymi.

3. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 2, minister będzie brał pod uwagę:

1. Minister właściwy do spraw gospodarki na wniosek zainteresowanego podmiotu, w drodze decyzji, wydaje lub odmawia wydania pozwolenia na produkcję lub obrót z zagranicą substancją kontrolowaną lub mieszaniną zawierającą substancję kontrolowaną.

3. Podmiot ubiegający się o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany wykazać we wniosku o jego wydanie spełnienie wymagań, o których mowa w ustawie.

4. W przypadku gdy zakresem wniosku są objęte okoliczności, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 lub art. 14 ust. 1 i 2, zainteresowany podmiot powinien nie później, niż 13 miesięcy przed dniem 1 stycznia roku, którego miałoby dotyczyć pozwolenie, wystąpić do ministra właściwego do spraw środowiska z informacją o potrzebie produkcji lub przywozu z zagranicy substancji kontrolowanej lub mieszaniny zawierającej substancję kontrolowaną. Minister właściwy do spraw środowiska powiadamia nie później, niż do dnia 31 stycznia roku, którego pozwolenie ma dotyczyć, ministra właściwego do spraw gospodarki oraz zainteresowany podmiot o przyznaniu Rzeczpospolitej Polskiej, przez Strony Protokołu Montrealskiego, zgody na przywóz substancji lub mieszaniny, objętej wnioskiem bądź o odmowie wydania takiej zgody.

5. Złożenie wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, powinno być poprzedzone uzyskaniem przez zainteresowany podmiot opinii wyspecjalizowanej jednostki, upoważnionej przez ministra właściwego do spraw gospodarki, w zakresie możliwości produkcji substancji kontrolowanej lub dokonania obrotu z zagranicą substancją kontrolowaną lub mieszaniną zawierającą substancję kontrolowaną, która ma być objęta wnioskiem, stosownie do przepisów art. 8, art. 11, art. 12, art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2-5 i art. 15.

6. O udzieleniu upoważnienia wyspecjalizowanej jednostce minister właściwy do spraw gospodarki ogłosi w drodze obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

7. Opinię, o której mowa w ust. 5, zainteresowany podmiot jest obowiązany dołączyć do wniosku o wydanie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1.

1. Szczegółowe warunki i tryb wydawania pozwoleń oraz wzory wniosków, o których mowa w art. 24 ust. 1 i ust. 5, określi minister właściwy do spraw gospodarki w drodze rozporządzenia.

2. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, minister będzie brał pod uwagę:

1. Zużycie substancji kontrolowanych, określonych w załącznikach nr 3 i 5 do ustawy, nie może przekroczyć ogólnego dozwolonego poziomu zużycia tych substancji, wynikającego dla Rzeczypospolitej Polskiej z harmonogramów redukcji określonych ustaleniami Państw - Stron umów międzynarodowych, o których mowa w art. 1.

2. Do poziomu zużycia substancji kontrolowanych, określonych w załącznikach nr 3 i 5 do ustawy, nie wlicza się ilości wyprodukowanych lub przywiezionych z zagranicy substancji:

3. Do poziomu zużycia substancji kontrolowanej określonej w załączniku nr 5 do ustawy nie wlicza się również ilości przeznaczonych do zabiegów kwarantannowych i przedwysyłkowych.

1. Podmiot zamierzający ubiegać się w danym roku kalendarzowym o pozwolenie na przywóz z zagranicy, określonych w załącznikach nr 3 i 5 do ustawy, substancji kontrolowanych lub zawierających je mieszanin może, najpóźniej na trzy miesiące przed dniem 1 stycznia danego roku, wystąpić do ministra właściwego do spraw gospodarki o przyrzeczenie wydania takiego pozwolenia, zwanego dalej "promesą pozwolenia".

2. We wniosku o wydanie promesy pozwolenia należy określić przewidywany sposób wykorzystania substancji kontrolowanej oraz wnioskowaną na dany rok kalendarzowy ilość substancji kontrolowanej, wyrażoną w tonach ODP przeliczonych dla danej grupy substancji, określonych w załącznikach nr 3 i 5 do ustawy.

3. Promesę pozwolenia wydaje się w drodze decyzji, na okres danego roku kalendarzowego.

4. W promesie pozwolenia określa się dla danego podmiotu całkowitą dozwoloną do przywozu z zagranicy, w danym roku, ilość substancji kontrolowanych, określonych w załącznikach nr 3 i 5 do ustawy, wyrażoną w tonach ODP przeliczonych dla określonej grupy czystych substancji.

5. W okresie ważności promesy pozwolenia nie można odmówić wydania pozwolenia na przywóz z zagranicy substancji kontrolowanej w granicach określonych w promesie pozwolenia, chyba że uległ zmianie stan faktyczny lub prawny istotny dla wydania pozwolenia.

6. Jeżeli zachodzi konieczność ograniczenia zużycia określonej substancji kontrolowanej w stosunku do dotychczasowego jego poziomu, ograniczenia dozwolonej do przywozu z zagranicy w ramach promesy pozwolenia, ilości substancji kontrolowanej powinny być dokonane proporcjonalnie w stosunku do wszystkich podmiotów ubiegających się o wydanie promesy pozwolenia, biorąc pod uwagę dotychczasowy ich udział w rynku oraz zakres niezbędnych do wprowadzenia ograniczeń.

7. Po rozpoczęciu roku kalendarzowego wydanie pozwolenia na przywóz z zagranicy substancji kontrolowanej, bądź mieszaniny zawierającej tę substancję, w tym roku, na rzecz podmiotu nie posiadającego promesy pozwolenia, jest możliwe pod warunkiem, że:

1. Jeżeli podmiot nie przestrzega warunków określonych w pozwoleniu minister właściwy do spraw gospodarki wzywa go do usunięcia naruszeń, wyznaczając równocześnie termin ich usunięcia.

2. W przypadku bezskutecznego upływu terminu na usunięcie naruszeń, minister właściwy do spraw gospodarki, wydaje decyzję o cofnięciu pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, bez odszkodowania.

3. Cofnięcie pozwolenia, o którym mowa w ust. 1, powoduje wstrzymanie działalności objętej tym pozwoleniem.

1. Kontrolę przestrzegania przepisów ustawy sprawują organy Inspekcji Ochrony Środowiska oraz, w zakresie swojej właściwości, organy celne.

2. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska informują ministra właściwego do spraw gospodarki i ministra właściwego do spraw środowiska o stwierdzonych przypadkach naruszania przez dany podmiot przepisów ustawy lub warunków określonych w posiadanym przez ten podmiot pozwoleniu.

3. Organy celne niezwłocznie informują organy Inspekcji Ochrony Środowiska, właściwe ze względu na siedzibę danego podmiotu, o stwierdzonych przypadkach naruszania przez ten podmiot przepisów ustawy lub warunków określonych w posiadanym przez ten podmiot pozwoleniu.

1. Producent, importer lub eksporter substancji kontrolowanych są obowiązani do bieżącego prowadzenia ewidencji wyprodukowanych, przywiezionych z zagranicy lub wywiezionych za granicę substancji kontrolowanych.

2. Ewidencja powinna być prowadzona w sposób umożliwiający kontrolę rodzaju, ilości i sposobu wykorzystania albo wprowadzenia do obrotu krajowego lub zagranicznego wyprodukowanych, przywiezionych z zagranicy lub wywiezionych za granicę substancji kontrolowanych.

1. Ewidencję, o której mowa w art. 31 ust. 1, są obowiązane także prowadzić podmioty:

2. Ewidencja powinna być prowadzona w sposób umożliwiający kontrolę rodzaju, ilości i sposobu wykorzystania lub zniszczenia substancji kontrolowanych.

3. Wytwarzający odpady i odbiorca odpadów, w skład których wchodzą substancje kontrolowane, są obowiązani uwzględniać w ewidencji prowadzonej zgodnie z zasadami określonymi w przepisach o odpadach, wymagania wynikające z art. 31 ustawy.

1. Podmioty prowadzące ewidencję są obowiązane przekazywać dane dotyczące substancji kontrolowanych ministrowi właściwemu do spraw gospodarki w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału oraz zbiorczo za ubiegły rok do końca stycznia roku następnego.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy ewidencji substancji kontrolowanych, uwzględniając przepisy art. 31 ust. 2 i art. 32 ust. 2, kierując się koniecznością zapewnienia kompleksowej informacji o użytkowanych substancjach kontrolowanych oraz sposobie i zakresie ich użytkowania.

1. Za prowadzenie produkcji lub dokonanie obrotu z zagranicą substancjami kontrolowanymi wbrew zakazom, wynikającym z ustawy, a także bez wymaganego pozwolenia albo z naruszeniem jego warunków, wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierza producentowi lub importerowi, w drodze decyzji, karę pieniężną.

2. Karę pieniężną wymierza się w zależności od ilości wyprodukowanych lub przywożonych substancji, za każdy kilogram substancji wyprodukowanej lub przywiezionej z zagranicy z naruszeniem zakazów wynikających z ustawy.

3. Stawka kary za jeden kilogram substancji wynosi trzykrotność stawki opłaty za emisję do powietrza jednego kilograma chlorowcopochodnej węglowodoru (CFC-12), ustalonej na podstawie przepisów o ochronie środowiska.

4. Termin płatności kary pieniężnej wynosi 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna.

5. W razie nieterminowego uiszczenia kary pieniężnej pobierane są odsetki za zwłokę w wysokości odsetek pobieranych za nieterminowe regulowanie zobowiązań podatkowych.

6. Wymierzone, a nieuiszczone w przewidzianym terminie kary pieniężne podlegają wraz z ustawowymi odsetkami przymusowemu ściągnięciu w trybie przewidzianym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dla należności pieniężnych.

7. Wymierzone, a nie pobrane kary pieniężne nie są objęte postępowaniem układowym.

9. Kary pieniężne producent lub importer wnosi na rachunek redystrybucyjny prowadzony przez zarząd województwa, na terenie którego ma siedzibę wojewódzki inspektor ochrony środowiska wymierzający karę.

10. Zarząd województwa przed przekazaniem wpływów z kar na rachunek Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej pomniejsza je o 20%, a kwotę uzyskaną z tytułu pomniejszenia przekazuje Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska z przeznaczeniem na usprawnienie funkcjonowania Inspekcji Ochrony Środowiska i na premie dla jej pracowników, o których mowa w odrębnych przepisach.

1. Kto nie przestrzega zakazu produkcji bądź zakazów, dotyczących obrotu z zagranicą substancjami kontrolowanymi lub towarami zawierającymi takie substancje, a także wprowadza do obrotu krajowego substancje lub towary pozyskane z naruszeniem tych zakazów,

2. W wypadkach mniejszej wagi, sprawca podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.

1. Kto bez wymaganego pozwolenia lub wbrew jego warunkom prowadzi produkcję lub dokonuje obrotu substancjami kontrolowanymi z zagranicą, a także wykorzystuje, w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, substancje kontrolowane pozyskane z naruszeniem zakazów, określonych niniejszą ustawą, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.

1. Kto, będąc obowiązany do prowadzenia ewidencji substancji kontrolowanych lub przekazywania wymaganych danych albo informacji, nie wykonuje tego obowiązku, wykonuje go nierzetelnie lub nie przestrzega obowiązujących terminów przekazywania informacji zawartych w ewidencji,

2. Kto narusza obowiązek umieszczenia na pojemniku bądź innym wyrobie wymaganych informacji lub oznakowań,

4. Kto narusza zakaz testowania urządzeń lub instalacji zawierających substancje kontrolowane, określone w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, albo korzysta z takich z urządzeń bądź instalacji mimo wprowadzonego zakazu, nie powodując jednak emisji do środowiska substancji kontrolowanych, określonych w załączniku nr 1 grupa II do ustawy, podlega karze grzywny.

5. Orzekanie w sprawach, o których mowa w niniejszym artykule, następuje na zasadach i w trybie określonym w przepisach Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.

2. Postępowania w sprawach objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia, wszczęte i niezakończone do dnia wejścia w życie ustawy, toczą się według przepisów dotychczasowych.