2) chmielu,

3) tytoniu,

4) suszu paszowego.

2. Do organizacji rynków, o których mowa w ust. 1, nie stosuje się przepisów o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów.

1) obrót - oferowanie do sprzedaży i sprzedaż,

4) zizomeryzowany produkt chmielowy - produkt chmielowy, w którym alfa-kwasy uległy prawie całkowitej izomeryzacji,

6) świadectwo równoważności - świadectwo potwierdzające spełnianie przez importowany chmiel lub produkt chmielowy minimalnych wymagań jakościowych obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej, wydane przez kraj pochodzenia i uznane za równoważne z polskim certyfikatem na podstawie umów międzynarodowych,

7) małe opakowanie chmielu lub produktu chmielowego - opakowanie chmielu lub proszku chmielowego o masie do 1 kg albo opakowanie ekstraktów chmielu lub zizomeryzowanych produktów chmielowych o masie do 0,30 kg,

1) funkcjonowanie grup producentów owoców lub warzyw, zwanych dalej "grupami",

2) udzielanie pomocy finansowej grupom ,

3) ustalanie warunków wycofywania z obrotu owoców i warzyw przez grupy.

2) zostały wpisane do rejestru grup producentów owoców i warzyw objętych pomocą finansową zwanego dalej "rejestrem grup uznanych", prowadzonego przez wojewodę właściwego ze względu na miejsce siedziby grupy,

2. Jeżeli statut albo umowa przewidują odstępstwa od zasady sprzedaży całości produktów za pośrednictwem grupy, odstępstwa dotyczą możliwości sprzedaży przez członka grupy wytworzonych przez niego produktów :

2) bezpośrednio konsumentom w ilości 20% całości produktów, jeżeli jest członkiem jednej z pozostałych grup utworzonych dla grup produktów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b)-h),

1. Wniosek o wpisanie do rejestru grup uznanych zawiera:

2) rodzaj grupy produktów, o których mowa w art. 5 ust. 1,

3) informację o wartości produktów wytworzonych przez członków grupy i sprzedanych za jej pośrednictwem w poprzednim roku.

2. Do wniosku dołącza się:

1. Decyzję administracyjną w sprawie wpisania grupy do rejestru grup uznanych wydaje wojewoda właściwy ze względu na siedzibę grupy w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia wniosku, o którym mowa w art. 6.

3. Minister właściwy do spraw rynków rolnych prowadzi krajowy rejestr grup uznanych na podstawie informacji przekazanych przez wojewodów.

1. Rejestr grup uznanych jest jawny i zawiera:

3) grupę produktów objętych decyzją,

2. Grupa jest obowiązana informować właściwego wojewodę o każdej zmianie danych, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 4.

1. Fundusz operacyjny jest tworzony ze składek członków grupy oraz kwot przyznanych w ramach pomocy finansowej udzielanej przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

2. Wysokość składki wpłacanej przez członka grupy nie może być niższa niż 1 % wartości wytworzonych przez niego produktów, uzyskanej ze sprzedaży za pośrednictwem grupy.

3. Środki finansowe funduszu operacyjnego gromadzone są na wyodrębnionym rachunku bankowym grupy i wykorzystywane są na:

1) finansowanie programu działania opracowanego przez grupę, zwanego dalej "programem",

2) koncentrowanie produkcji określonych gatunków i odmian,

2) aktualny stan produkcji, obrotu i wyposażenia technicznego,

3) cel i harmonogram działań w poszczególnych latach kalendarzowych niezbędnych do jego realizacji,

4) przewidywaną wielkość niezbędnych do realizacji celów środków finansowych, w tym środków z funduszu operacyjnego.

1. Program zatwierdza, w drodze decyzji administracyjnej, Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, po zasięgnięciu opinii właściwego wojewody.

4. Od decyzji w sprawie zatwierdzenia programu służy odwołanie do ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.

1. Grupie, po zatwierdzeniu programu, przysługuje zaliczka na realizację zadań przewidzianych w harmonogramie na pierwszy rok realizacji tego programu.

2. Zaliczka udzielana i wypłacana jest przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na wniosek grupy złożony do dnia 31 marca roku realizacji programu.

3. Zaliczka wypłacana jest w wysokości 2 % planowanej wartości produktów sprzedanych przez członków grupy za jej pośrednictwem.

4. W razie niezrealizowania zadań objętych harmonogramem zaliczka podlega zwrotowi wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia jej udzielenia.

1. Kwota pomocy finansowej udzielanej przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na tworzenie funduszu operacyjnego jest równa wysokości składek wpłaconych przez członków grupy, nie może jednak przekroczyć :

1) 4,5 % wartości produktów członków grupy sprzedanych za jej pośrednictwem,

2. Wniosek o przyznanie pomocy finansowej przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa zawiera informacje o:

1) których mowa w art. 6 ust. 1,

4) wysokości składek wpłaconych przez członków grupy na fundusz operacyjny,

5) wartości produktów sprzedanych przez członków grupy za jej pośrednictwem.

3) dokumenty potwierdzające informacje, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 5.

3. Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wydaje decyzję administracyjną o przyznaniu pomocy finansowej po stwierdzeniu, że zostały zrealizowane działania zgodnie z programem.

4. Od decyzji wydanej w sprawie przyznania pomocy finansowej przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.

1. Grupa otrzymuje rekompensatę finansową, z tytułu niewprowadzenia do obrotu przez grupę lub producentów niebędących członkami grupy następujących produktów:

1) kalafiorów,

2) pomidorów,

4) moreli,

6) gruszek (poza gruszkami przeznaczonymi do produkcji gruszecznika),

3. Rekompensatą finansową są objęte produkty w ilości nie większej niż 10%, a w przypadku jabłek 8,5% każdego z tych produktów sprzedanych za pośrednictwem grupy, z wyjątkiem produktów pochodzących z importu.

4. Za produkty sprzedane za pośrednictwem grupy uważa się również produkty sprzedane bezpośrednio przez jej członków zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 1 i 2.

1. Rekompensata finansowa przysługuje grupie, jeżeli jej produkty nie zostały wprowadzone do obrotu lecz przekazane nieodpłatnie domom pomocy społecznej, placówkom opiekuńczo-wychowawczym, ośrodkom adopcyjno-opiekuńczym, obozom wypoczynkowym dla dzieci oraz szpitalom i zakładom karnym i przekazanie to nie będzie miało wpływu na planowaną przez nie ilość zakupu owoców i warzyw.

2. W przypadku braku możliwości pełnego zagospodarowania nie wprowadzonych do obrotu produktów w sposób, o którym mowa w ust. 1, grupy mają obowiązek zgłoszenia pozostałych ilości produktów do Agencji Rynku Rolnego w celu ich sprzedaży z przeznaczeniem na paszę, a w przypadku jabłek i gruszek w celu ich przetworzenia w gorzelniach rolniczych na spirytus surowy o zawartości alkoholu powyżej 80% objętościowo z przeznaczeniem na cele paliwowe.

3. Sprzedaż produktów, o których mowa w ust. 2, odbywa się w trybie przetargów, do których nie stosuje się przepisów o zamówieniach publicznych. Przetargi organizuje Agencja Rynku Rolnego mając na względzie wybór najkorzystniejszych ofert oraz dążenie do minimalizacji kosztów sprzedaży.

4. W przypadku gdy produkty nie zostały sprzedane w trybie określonym w ust. 2, mogą być poddane na koszt grupy procesowi biodegradacji, który nie wpłynie ujemnie na stan środowiska naturalnego.

5. Produkty nie wprowadzone na rynek i przeznaczone do zagospodarowania w sposób, o którym mowa w ust. 1 i 2, mają spełniać wymagania jakościowe przewidziane dla tych produktów w odrębnych przepisach.

6. Minister właściwy do spraw rynków rolnych, określi w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb organizowania przetargów mając na uwadze równy dostęp wszystkich grup producetnów owoców i warzyw do organizowanych przetargów, o których mowa w ust. 3, oraz dążenie do zagospodarowania wyprodukowanych produktów bez spowodowania destabilizacji rynku.

1. Kwotę środków uzyskanych ze sprzedaży produktów pomniejszoną o koszty przetargu, Agencja Rynku Rolnego przekazuje grupie.

2. Wypłacana grupie rekompensata z tytułu niewprowadzenia do sprzedaży produktów jest pomniejszona o środki finansowe, o których mowa w ust. 1.

2. Decyzję administracyjną w sprawie przyznania rekompensaty wydaje Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa na wniosek grupy.

1. Wniosek o wypłacenie rekompensaty może być składany nie częściej niż raz w miesiącu.

2) dowody potwierdzające ilość produktów nieodpłatnie przekazanych jednostkom wymienionym w art. 16 ust. 1,

4. Grupa przechowuje dokumenty, o których mowa w ust. 2, przez okres 5 lat.

1. Rekompensatę wypłaca się w terminie 7 dni od dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 18.

2) producentom, którzy nie są członkami grupy, na zasadach określonych w zawartej z nimi umowie, z tym że grupa wypłaca 90% tych środków.

1. Z funduszu operacyjnego mogą być dokonane wypłaty z tytułu niewprowadzenia do obrotu owoców i warzyw, jeżeli nie została wypłacona rekompensata.

2) łączna wartość produktów wytworzonych przez członków grupy i sprzedanych za jej pośrednictwem w okresie roku kalendarzowego, nie jest mniejsza niż równowartość 50 tys. EURO,

1) okres jego realizacji,

2) aktualny stan w zakresie produkcji, obrotu i wyposażenia grupy w środki techniczne,

4) przewidywane wielkości niezbędnych środków finansowych do realizacji planu.

3. W sprawach wpisania do rejestru grup wstępnie uznanych stosuje się odpowiednio art. 7 i 8.

5. Minister właściwy do spraw rynków rolnych prowadzi krajowy rejestr grup wstępnie uznanych na podstawie informacji przekazanych przez wojewodów.

1. Wojewoda jest uprawniony do kontroli działalności grup w zakresie przestrzegania warunków wpisu do rejestru grup wstępnie uznanych i uznanych.

2. Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa jest uprawniony do kontroli działalności grup w zakresie:

3) sposobu zagospodarowania produktów niewprowadzonych do obrotu.

5. Wojewoda oraz Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa opracowują roczne plany przeprowadzania kontroli, uwzględniając w szczególności konieczność skontrolowania co najmniej 10 % grup wstępnie uznanych i uznanych, z tym że każda z grup powinna być skontrolowana co najmniej raz na trzy lata.

6. Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przy opracowywaniu planu kontroli, o którym mowa w ust. 5, uwzględnia kontrolę sposobu wykorzystania co najmniej 30 % środków finansowych przekazanych grupom przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

1. Wojewoda może wydać decyzję administracyjną o skreśleniu z rejestru grup uznanych lub wstępnie uznanych w przypadku stwierdzenia, że nie spełniają one wymogów niezbędnych do uzyskania wpisu do rejestru.

1. W razie stwierdzenia, że środki finansowe przekazane przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa zostały wykorzystane niezgodnie z ich przeznaczeniem, grupa jest obowiązana do wpłacenia na rachunek Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa kwoty stanowiącej równowartość otrzymanych środków wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia jej otrzymania.

2. Obowiązek wpłacenia kwoty, o której mowa w ust. 1, nakładany jest w drodze decyzji administracyjnej Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

3. Od decyzji, o której mowa w ust. 2, przysługuje odwołanie do ministra właściwego do spraw rozwoju wsi.

1) warunki wprowadzania do obrotu chmielu i produktów chmielowych,

2) rejonizację upraw chmielu,

4) ewidencję umów kontraktacji, dostawy i sprzedaży chmielu oraz ilości wydanego chmielu.

1) chmiel zebrany w kraju i wytworzone z niego produkty, na które wydano certyfikat,

2) chmiel lub produkty chmielowe pochodzące z importu, na które w kraju pochodzenia wydano świadectwo równoważności,

4) zizomeryzowane produkty chmielowe,

5) chmiel lub produkty chmielowe w małych opakowaniach przeznaczone do sprzedaży osobom fizycznym na ich własny użytek.

1) produkty, o których mowa w ust. 1 pkt 4, zamieszcza na opakowaniu informację o produkcie, jego masie, odmianie chmielu, a w przypadku gdy do wytworzenia produktu użyto więcej niż jednej odmiany chmielu - również o zawartości w procentach (wagowo) każdej z tych odmian w produkcie,

2) chmiel lub produkty chmielowe, o których mowa w ust. 1 pkt 5, zamieszcza na opakowaniu informację o masie i przeznaczeniu towaru.

3. W przypadku gdy chmiel lub produkty chmielowe są obejmowane procedurą dopuszczenia do obrotu, w rozumieniu przepisów Kodeksu celnego, do zgłoszenia celnego dołącza się świadectwo równoważności.

4. Jeżeli do zgłoszenia celnego o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu chmielu lub produktów chmielowych nie zostanie dołączone świadectwo równoważności lub świadectwo to nie jest ważne, organ celny cofa towar za granicę, a jeżeli cofnięcie towaru nie jest możliwe, może nakazać jego zniszczenie lub wystąpić do sądu z wnioskiem o wydanie orzeczenia stwierdzającego przepadek towaru.

1. Certyfikat na chmiel i produkt chmielowy wydaje wojewódzki inspektor skupu i przetwórstwa artykułów rolnych właściwy ze względu na miejsce położenia plantacji chmielu lub siedzibę przedsiębiorcy wytwarzającego produkt chmielowy, zwany dalej "inspektorem".

4. Przepis ust. 3 nie dotyczy plantacji chmielu prowadzonych przez jednostki badawczo-rozwojowe w celach doświadczalnych.

5. Minister właściwy do spraw rolnictwa, po zasięgnięci opinii Krajowej Rady Izb Rolniczych określi, w drodze rozporządzenia:

1) rejony uprawy chmielu, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a) , z uwzględnieniem podziału terytorialnego kraju, biorąc pod uwagę czynniki przyrodnicze, tradycyjnie wyodrębnione rejony uprawy chmielu, a także plantacje chmielu założone przed wejściem w życie ustawy,

2) minimalne wymagania co do jakości chmielu w zakresie wilgotności, zawartości zanieczyszczeń organicznych i zawartości nasion, mając na względzie potrzeby przemysłu przetwórczego,

3) sposób sprawowania nadzoru, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b), mając na względzie zapewnienie odpowiedniej jakości wytwarzanego produktu chmielowego.

2) pasy brzeżne o szerokości odpowiadającej średniej szerokości międzyrzędzia wewnątrz plantacji i nie stanowiące części drogi publicznej, które umożliwiają uprawę rzędów roślin chmielu znajdujących się między odciągami kotwicznymi,

1. Wniosek o wydanie certyfikatu na chmiel zawiera:

1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres miejsca zamieszkania lub siedziby producenta chmielu,

2) rok zbioru,

3) nazwę odmiany lub rodu hodowlanego w przypadku plantacji chmielu prowadzonej przez jednostkę badawczo-rozwojową,

5) określenie miejsca położenia plantacji i datę zgłoszenia jej do ewidencji plantacji chmielu,

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, może być złożony po przeprowadzeniu przez inspektora kontroli jednolitości odmianowej plantacji lub kwater chmielu, z zastrzeżeniem ust. 3.

1. Kontrola, o której mowa w art. 31 ust. 2, jest przeprowadzana w okresie 30 dni przed planowanym terminem zbioru, na wniosek producenta chmielu złożony najpóźniej do dnia 15 lipca roku zbioru.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, powinien spełniać wymagania, o których mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1, 3, 4 i 5.

1. Po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w art. 31 ust. 1, inspektor pobiera próbki do badań laboratoryjnych oraz dokonuje zważenia i zabezpieczenia chmielu poprzez:

2. W przypadku wystąpienia poważnych trudności ze zbytem chmielu minister właściwy do spraw rolnictwa na wniosek producenta, może w drodze decyzji administracyjnej przedłużyć termin, o którym mowa w ust. 1, nie dłużej jednak niż do dnia 31 lipca roku następującego po roku zbioru.

1. Certyfikat na chmiel zawiera:

1) określenie "chmiel certyfikowany zaziarniony" lub "chmiel certyfikowany niezaziarniony",

3) określenie ilości i numerów opakowań z podaniem masy netto,

5) rok zbioru,

2. Certyfikat na produkt chmielowy zawiera:

2) nazwę odmiany lub odmian i procentowy (wagowy udział) każdej z odmian, jeśli do wytworzenia produktu chmielowego użyto więcej niż jednej odmiany,

3) numery certyfikatów lub świadectw równoważności wydanych na chmiel lub produkty chmielowe użyte do wytworzenia końcowego produktu chmielowego,

4) informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 3, 4, 5 i 6,

2. Oznakowanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej :

3) numer certyfikatu.

1. Mieszanie chmielu albo produktów chmielowych odbywa się wyłącznie pod nadzorem inspektora.

2. Chmiel przeznaczony do mieszania powinien posiadać certyfikat, pochodzić z tego samego roku zbioru, tego samego rejonu uprawy oraz być tej samej odmiany.

3. Dopuszcza się mieszanie certyfikowanego chmielu pochodzącego z tego samego roku zbioru, ale różnych rejonów uprawy i różnych odmian albo wytworzonych z niego certyfikowanych produktów chmielowych pod warunkiem, że mieszanie odbywa się w zakładzie przetwórczym w celu wytworzenia produktu chmielowego.

1. Przepakowywanie chmielu albo produktów chmielowych, na które został wydany certyfikat albo świadectwo równoważności może odbywać się wyłącznie pod nadzorem inspektora.

2. Po przepakowaniu w certyfikacie albo świadectwie równoważności wpisuje się informację o zmianie opakowania.

3. W przypadku przepakowywania, o którym mowa w ust. 1, z jednoczesnym podziałem na mniejsze partie do każdej z nich dołącza się kopię certyfikatu albo świadectwa równoważności, w której zostały uaktualnione informacje o masie netto oraz numerze opakowania.

1) wieloletnich umów kontraktacji,

3) umów zawartych przez producentów chmielu,

4) umów zawartych przez grupę producentów chmielu,

5) poszczególnych odmian chmielu.

3) rok zbioru chmielu,

1. Kopie wieloletnich umów kontraktacji producent chmielu lub grupa producentów chmielu przekazuje inspektorowi w terminie miesiąca od dnia zawarcia umowy.

1. Przedsiębiorca wytwarzający zizomeryzowane produkty chmielowe jest obowiązany przekazywać Głównemu Inspektorowi, do dnia 31 grudnia każdego roku, informacje o ilości wyprodukowanych i sprzedanych zizomeryzowanych produktów chmielowych.

2. Przedsiębiorca prowadzący browar jest obowiązany przekazać Głównemu Inspektorowi, do dnia 1 listopada każdego roku, informacje o ilości i odmianach chmielu zebranego z należących do tego przedsiębiorcy plantacji oraz o miejscu położenia i wielkości powierzchni tych plantacji.

1) warunki prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego,

2) limitowanie produkcji surowca tytoniowego,

1. Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego wymaga zezwolenia wydanego w drodze decyzji administracyjnej przez Głównego Inspektora.

2. Zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, nie udziela się grupom producentów tytoniu i ich związkom utworzonym na podstawie przepisów o grupach producentów rolnych i ich związkach.

3. Wniosek o wydanie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, poza informacjami określonymi w przepisach o działalności gospodarczej, zawiera informację o zdolnościach produkcyjnych w zakresie wstępnego przetwarzania surowca tytoniowego.

1) dokument stwierdzający tytuł prawny wnioskodawcy do nieruchomości, w których ma być prowadzona zamierzona działalność,

4) zaświadczenia powiatowej komendy straży pożarnej, stacji sanitarno-epidemiologicznej i wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska stwierdzające, że obiekty przeznaczone do prowadzenia zamierzonej działalności gospodarczej spełniają wymagania określone w przepisach przeciwpożarowych, sanitarnych i ochrony środowiska.

1. Główny Inspektor odmawia wydania zezwolenia, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli wniosek nie odpowiada wymaganiom określonym w art. 44 ust. 3 lub nie dołączono do niego dokumentów, o których mowa w art. 44 ust. 4.

2. Przedsiębiorca prowadzący działalność, o której mowa w art. 44 ust. 1, zwany dalej "przetwórcą", jest obowiązany składać sprawozdanie Głównemu Inspektorowi o wielkości skupionego i przetworzonego surowca tytoniowego za okres od dnia 1 stycznia do dnia 30 czerwca w terminie do dnia 1 lipca oraz za okres od dnia 1 lipca do dnia 31 grudnia w terminie do dnia 1 stycznia.

3. Główny Inspektor może cofnąć, w drodze decyzji administracyjnej, wydane zwolenie w przypadku gdy przetwórca:

2. Limitowanie, o którym mowa w ust. 1, polega na ustalaniu na okres 3 lat z podziałem na poszczególne lata, kolejno po sobie następujące, przez ministra właściwego do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia, wyrażonej wagowo wielkości produkcji surowca tytoniowego z podziałem na poszczególne lata i grupy użytkowe tytoniu, z uwzględnieniem potrzeb przemysłu tytoniowego oraz wykorzystania surowca tytoniowego przez przetwórców w latach poprzednich.

3. Ustalanie limitu krajowego produkcji surowca tytoniowego następuje do dnia 31 maja roku poprzedzającego rok, od którego będzie obowiązywać limit, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Izb Rolniczych, związków rolniczych, zrzeszeń branżowych producentów surowca tytoniowego o zasięgu krajowym oraz Krajowego Stowarzyszenia Przemysłu Tytoniowego.

4. W ramach ustalonego limitu krajowego produkcji surowca tytoniowego minister właściwy do spraw rolnictwa określa rezerwę w wysokości 2 % tego limitu.

1. Prezes Agencji Rynku Rolnego w ramach limitu, o którym mowa w art. 46, przyznaje, w drodze decyzji administracyjnej, producentom surowca tytoniowego posiadającym gospodarstwo rolne, zwanych dalej "producentami", na ich wniosek, limit produkcji surowca tytoniowego z podziałem na grupy użytkowe tytoniu, z zastrzeżeniem art. 48.

2. Ustalenie wielkości limitu produkcji surowca tytoniowego dla poszczególnych producentów następuje przez podział limitu, o którym mowa w art. 46 ust. 2, po odliczeniu rezerwy, o której mowa w art. 46 ust. 4, proporcjonalnie do ilości surowca tytoniowego dostarczonego przetwórcom przez każdego producenta w okresie 3 poprzednich lat.

3. Wniosek o wydanie decyzji o przyznaniu limitu składa się w terminie do dnia 30 czerwca roku, w którym określono limit, o którym mowa w art. 46 ust. 2; wniosek zawiera :

1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres miejsca zamieszkania lub siedziby wnioskodawcy,

2) numer identyfikacji podatkowej i rachunku bankowego wnioskodawcy,

4) informację o ilości surowca tytoniowego dostarczonego przetwórcom w okresie 3 poprzednich lat,

4. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające informację, o której mowa w ust. 3 pkt 4.

5. Decyzję w sprawie przyznania limitu produkcji surowca tytoniowego producentowi surowca tytoniowego wydaje się do dnia 30 listopada roku poprzedzającego obowiązywanie limitu.

1. Rezerwę limitu produkcji surowca tytoniowego, o której mowa w art. 46 ust. 4, Prezes Agencji Rynku Rolnego przydziela producentom będącym członkami grup producentów tytoniu, w celu powiększenia posiadanych plantacji tytoniu oraz producentom rolnym zamierzającym podjąć produkcję surowca tytoniowego.

2. Rezerwa limitu produkcji surowca tytoniowego może być przyznana producentom na ich wniosek, jeżeli uprawiają tytoń na powierzchni większej niż średnia wielkość plantacji w danym rejonie uprawy i produkują surowiec tytoniowy o jakości wymaganej i potwierdzonej przez przetwórcę.

3. Producentom rolnym, którzy zamierzają podjąć produkcję surowca tytoniowego, rezerwa limitu produkcji surowca tytoniowego może być przyznana na ich wniosek, jeżeli posiadają niezbędne wyposażenie techniczne do uprawy, suszenia i magazynowania surowca tytoniowego.

5. Do wniosku producenta dołącza się zaświadczenie przetwórcy o jakości dostarczonego surowca tytoniowego, a do wniosku producenta rolnego zamierzającego podjąć produkcję surowca tytoniowego, oświadczenie o posiadaniu niezbędnego wyposażenia do produkcji surowca tytoniowego; przepisy art. 47 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

1. Producenci w okresie 30 dni od dnia wydania decyzji, o której mowa w art. 47 ust. 5, nie później jednak niż do dnia 1 stycznia roku, w którym obowiązuje limit, mogą między sobą zbywać prawa do przyznanych limitów produkcji surowca tytoniowego lub ich części, jeżeli :

2. O zbyciu limitu lub jego części zbywający zawiadamia niezwłocznie na piśmie Prezesa Agencji Rynku Rolnego, nie później jednak niż do dnia 7stycznia roku, w którym dokonano zbycia limitu, dołączając oryginały decyzji, o których mowa w art. 47 ust. 5, wydanych producentowi i nabywcy.

3. Prezes Agencji Rynku Rolnego, w drodze decyzji administracyjnej, przyznaje zbywającemu i nabywcy nowe limity produkcji surowca tytoniowego do dnia 21 stycznia roku, w którym obowiązuje limit.

1. Uprawa tytoniu jest prowadzona wyłącznie w rejonach uprawy, na podstawie umowy kontraktacji zawartej po wydaniu decyzji, o której mowa w art. 47 ust. 5, między producentem lub grupą producentów tytoniu a przetwórcą.

2. Umowa kontraktacji jest zawierana oddzielnie dla każdej z grup użytkowych tytoniu, na okres nie dłuższy niż jeden cykl produkcyjny.

3. Minister właściwy do spraw rolnictwa po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Izb Rolniczych, związków rolniczych, zrzeszeń branżowych producentów surowca tytoniowego o zasięgu krajowym oraz Krajowego Stowarzyszenia Przemysłu Tytoniowego określi, w drodze rozporządzenia, rejony uprawy tytoniu. Rozporządzenie uwzględni w szczególności podział terytorialny kraju, tradycyjnie wyodrębnione rejony uprawy tytoniu, a także grupy użytkowe tytoniu przeznaczone do uprawy w poszczególnych rejonach.

5) minimalne wymagania co do jakości surowca tytoniowego, uzgodnione między stronami umowy ,

7) listę producentów wraz z informacjami, o których mowa w pkt 1 i 4, jeżeli umowa została zawarta z grupą producentów tytoniu.

2. Umowę kontraktacji zawiera się w terminie do dnia 31 stycznia w roku zbioru. Kopię umowy przekazuje producent lub grupa producentów tytoniu Prezesowi Agencji Rynku Rolnego w terminie do 10 dni od dnia jej zawarcia.

1. W razie niezawarcia umowy kontraktacji lub jeżeli po jej zawarciu okaże się, że producent nie wykorzystał ustalonego limitu produkcji surowca tytoniowego, o którym mowa w art. 47 ust. 2, niezwłocznie zawiadamia o tym na piśmie Prezesa Agencji Rynku Rolnego.

2. W przypadku nieprzekazania kopii umowy lub niezawiadomienia Prezesa Agencji Rynku Rolnego o niewykorzystaniu limitu produkcji surowca tytoniowego limit produkcji surowca tytoniowego przydzielony producentowi w następnym roku ulega zmniejszeniu o 0,5% za każdy dzień zwłoki liczony po upływie 10 dni od dnia zawarcia umowy, nie więcej jednak niż o 15%.

4. Dodatkowy limit produkcji surowca tytoniowego mogą otrzymać tylko producenci będący członkami grup producentów tytoniu.

5. Wniosek o wydanie decyzji o przyznaniu dodatkowego limitu produkcji surowca tytoniowego można składać w terminie do dnia 28 lutego roku, w którym obowiązuje limit. Przepis art. 47 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

6. Decyzję, o której mowa w ust. 5, wydaje się w terminie do dnia 15 marca roku, w którym obowiązuje limit.

7. Producent, który otrzymał decyzję o dodatkowym limicie produkcji surowca tytoniowego, zawiera umowę w terminie do dnia 31 marca roku, w którym obowiązuje limit, i w terminie 10 dni od dnia jej zawarcia przekazuje kopię tej umowy Prezesowi Agencji Rynku Rolnego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

1) zasady udzielania pomocy finansowej producentom suszu,

2) limitowanie produkcji suszu producentom, o których mowa w pkt 1,

3) warunki wprowadzania suszu do obrotu.

1. Wniosek o wpisanie do rejestru zawiera:

2. Do wniosku dołącza się dokumenty, o których mowa w art. 44 ust. 4.

2. Prezes Agencji Rynku Rolnego wydaje decyzję o skreśleniu z rejestru, jeżeli producent suszu przestał spełniać warunki niezbędne do wpisu do rejestru lub produkowany susz nie spełnia wymogów jakościowych.

3. Rejestr jest jawny i zawiera imię i nazwisko, adres producenta albo nazwę, adres osoby prawnej oraz imię i nazwisko osób uprawnionych do jej reprezentowania.

2. Limit krajowy produkcji suszu z podziałem na województwa ustala corocznie, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw rynków rolnych, biorąc pod uwagę potrzeby kraju w zakresie produkcji pasz.

1. Limit produkcji suszu przyznaje producentowi, w drodze decyzji administracyjnej, Prezes Agencji Rynku Rolnego w ramach krajowego limitu, na jego wniosek.

3. Wniosek zawiera informacje o :

5) rodzaju produkowanego suszu,

6) wpisie do rejestru.

4. Obowiązek, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, nie dotyczy producentów suszu rozpoczynających produkcję tego suszu.

1. Wielkość limitu przyznanego producentowi suszu jest proporcjonalna do wielkości produkowanego suszu w poprzednim roku, jeżeli wielkość limitu krajowego określonego przez ministra właściwego do spraw rynków rolnych nie przekracza limitu ustalonego w poprzednim roku.

1. Do produkcji suszu nie może być wykorzystywana:

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania co do jakości zielonki przeznaczonej do produkcji suszu oraz metody badań stosowanych w ocenie wymagań jakościowych, biorąc pod uwagę wyprodukowanie suszu spełniającego odpowiednie wymagania jakościowe.

1. Producent suszu produkujący susz w ramach limitu, o którym mowa w art. 60 ust. 1, jest obowiązany do prowadzenia dokumentacji dotyczącej:

4) oceny jakościowej zielonki,

2. Minister właściwy do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób prowadzenia dokumentacji, mając na względzie zapewnienie kontroli produkcji i jakości suszu.

3) luzem, jeżeli jest granulowany lub brykietowany,

3. Partię suszu z dobowej produkcji przechowuje się w wydzielonym magazynie kwarantanny przez okres co najmniej jednej doby.

1) numer partii, datę produkcji, rodzaj suszu, ewentualnie nazwę handlową,

2) producenta,

5) przeznaczenie, w tym gatunek i wiek zwierząt, jeżeli susz jest przeznaczony do bezpośredniego skarmiania,

7) sposób stosowania.

2. Końcowe rozliczenie pomocy finansowej następuje po zakończeniu roku obrotowego, na który został określony limit, na wniosek złożony przez producenta najpóźniej do dnia 15 kwietnia roku po zakończeniu roku obrotowego, za który ma być dokonane rozliczenie pomocy finansowej.

1. Wniosek o przyznanie pomocy finansowej zawiera:

3) ilość sprzedanego suszu w okresie, o którym mowa w pkt 2,

1. Decyzję administracyjną w sprawie przyznania pomocy finansowej wydaje Prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w terminie 15 dni od dnia otrzymania wniosku.

1. Kto:

1) wprowadza do obrotu chmiel lub produkty chmielowe bez certyfikatu albo świadectwa równoważności, przepakowuje chmiel lub produkty chmielowe bez nadzoru inspektora,

2) znakuje opakowania chmielu lub produktów chmielowych niezgodnie z przepisami art. 36,

3) nie przekazuje inspektorowi kopii umów lub innych dokumentów, potwierdzających przeniesienie własności oraz wydanie chmielu,

4) nie przekazuje Głównemu Inspektorowi informacji o ilości i odmianach zebranego chmielu oraz miejscach położenia i wielkości powierzchni plantacji chmielu,

7) wprowadza do obrotu susz paszowy nie spełniający wymagań jakościowych

podlega karze grzywny.

2) po pkt 3 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

1) w ust. 2 po pkt 4 dodaje się pkt 5-7 w brzmieniu: