1. Przepisy ustawy stosuje się do udzielenia pomocy, w wyniku której przedsiębiorca otrzyma pomoc, której wartość, łącznie z udzieloną pomocą w ciągu kolejnych trzech lat poprzedzających dzień tego udzielenia, przekracza kwotę będącą równowartością 100 tys. EURO.

2. W przypadku, gdy wartość otrzymanej pomocy, o której mowa w ust. 1 nie przekracza kwoty będącej równowartością 100 tys. EURO, stosuje się przepisy art. 1-4, art. 35, 36, 37 ust. 1, 4, art. 38.

3. W przypadku korzystania z pomocy na podstawie różnych tytułów, kwot pomocy spełniających warunek z ust. 2 nie sumuje się.

2) w celu zrekompensowania kosztów utrzymywania mocy produkcyjnych i remontowych niezbędnych na potrzeby obrony Państwa,

4) w odniesieniu do tych kategorii towarów i usług, będących przedmiotem polskiego eksportu, które uzyskują pomoc publiczną w innych krajach, w szczególności zaś w Unii Europejskiej lub jej krajach członkowskich.

1) pomocy publicznej dla przedsiębiorców, zwanej dalej “pomocą” - należy przez to rozumieć przysporzenie, bezpośrednio lub pośrednio, przez organy udzielające pomocy korzyści finansowych określonym przedsiębiorcom, w następstwie którego uprzywilejowuje się ich w stosunku do konkurentów, przede wszystkim w drodze dokonywania na rzecz lub za tych przedsiębiorców wydatków ze środków publicznych lub pomniejszania świadczeń należnych od nich na rzecz sektora finansów publicznych na podstawie odrębnych ustaw lub innego tytułu prawnego, w szczególności w formie:

2) dniu udzielenia pomocy - należy przez to rozumieć dzień przysporzenia, o którym mowa w pkt 1,

4) pomocy regionalnej - należy przez to rozumieć pomoc, której podstawowym warunkiem udzielenia jest prowadzenie działalności gospodarczej na oznaczonym obszarze,

5) pomocy sektorowej - należy przez to rozumieć pomoc, której podstawowym warunkiem udzielenia jest przynależność przedsiębiorcy do określonej grupy wyodrębnionej w oparciu o kryterium przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej,

6) pomocy horyzontalnej - należy przez to rozumieć pomoc, której warunki udzielenia nie są związane z prowadzeniem działalności ani na oznaczonym obszarze, ani w oznaczonym sektorze,

7) organach udzielających pomocy - należy przez to rozumieć organy i instytucje, w tym przedsiębiorcę publicznego, które podejmują decyzje lub udzielają pomocy w innej formie prawnej,

9) środkach publicznych - należy przez to rozumieć środki, o których mowa w art. 3 ustawy o finansach publicznych, a ponadto środki Skarbu Państwa powierzone przedsiębiorcy w celu udzielania pomocy,

1. Udzielanie pomocy jest niedopuszczalne, chyba że pomoc ta jest udzielana zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej ustawie oraz ratyfikowanych umowach międzynarodowych regulujących udzielanie pomocy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, w szczególności Układzie Europejskim ustanawiającym stowarzyszenie między Rzecząpospolitą Polską, z jednej strony, a Wspólnotami Europejskimi i ich Państwami Członkowskimi, z drugiej strony, sporządzonym w Brukseli dnia 16 grudnia 1991 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 11, poz. 38, z 1995 r. Nr 63, poz. 386, z 1997 r. Nr 10, poz. 74, Nr 104, poz. 662 oraz z 1999 r. Nr 30, poz. 288 i Nr 57, poz. 616).

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których dofinansowanie przedsiębiorców publicznych, o którym mowa w ust. 2, uznane będzie za pomoc. Rozporządzenie określi w szczególności przypadki, w których nabywanie akcji, udziałów lub udzielanie poręczeń albo gwarancji przedsiębiorcom publicznym przez Skarb Państwa lub organy jednostek samorządu terytorialnego uznawane będzie za pomoc publiczną w rozumieniu ustawy.

1. Dopuszczalna jest pomoc:

1) udzielana w celu naprawienia szkód wyrządzonych przez klęski żywiołowe lub inne nadzwyczajne zdarzenia,

2) o charakterze socjalnym dla indywidualnych konsumentów, pod warunkiem że jest ona przyznana bez dyskryminacji ze względu na pochodzenie towarów.

1) udzielana w celu:

1. Pomoc, która może istotnie ograniczyć lub zniekształcić konkurencję, a także uniemożliwić lub istotnie utrudnić powstanie konkurencji, jest niedopuszczalna, z wyjątkiem przypadków, gdy takie ograniczenie, zniekształcenie, uniemożliwienie lub istotne utrudnienie powstania konkurencji będzie ograniczone w czasie, a pomoc ta jest instrumentem polityki regionalnej wobec obszarów, o których mowa w art. 12 ust. 1, lub dotyczy przedsiębiorstw wymagających restrukturyzacji, o których mowa w art. 17 ust. 1.

1. Z zastrzeżeniem ust. 4 pomoc może być udzielana jedynie w celu wspierania nowych inwestycji lub tworzenia nowych miejsc pracy związanych z daną inwestycją.

1) inwestycje w środki trwałe związane z utworzeniem nowego przedsiębiorstwa, rozbudową lub zakupem istniejącego już przedsiębiorstwa, jak również rozpoczęciem w istniejącym przedsiębiorstwie działalności obejmującej dokonywanie zasadniczych zmian produkcji, produktu albo procesu produkcyjnego,

2) inwestycje w wartości niematerialne i prawne poprzez uzyskanie patentów, zakup licencji oraz nieopatentowanej wiedzy technicznej, technologicznej lub z zakresu organizacji i zarządzania.

2) restrukturyzacyjna,

5. Warunkiem pomocy, o której mowa w ust. 4, jest jej ograniczenie w czasie oraz stopniowe zmniejszanie jej wielkości. Warunek ten nie ma zastosowania do pomocy stanowiącej rekompensatę dla przedsiębiorcy z tytułu jego udziału w realizacji zadań publicznych.

1) stanowi, w przypadkach inwestowania lub tworzenia nowych miejsc pracy, uzupełnienie środków innych niż środki publiczne, angażowanych przez przedsiębiorców,

2) jej wielkość, czas trwania oraz zakres są proporcjonalne do rangi rozwiązywanego problemu, przy czym jest ona udzielana w częściach, o ile nie stoi to w sprzeczności z zasadą, o której mowa w pkt 4,

3) przynosi korzyści społeczne - po uwzględnieniu kosztów związanych z jej udzieleniem - większe niż korzyści możliwe do osiągnięcia bez jej udzielenia, przy uwzględnieniu związanych z tym kosztów,

5) charakteryzuje się przejrzystością ułatwiającą nadzorowanie, o którym mowa w art. 23.

3) sposób monitorowania efektów udzielonej pomocy,

5) ocenę zgodności programu z innymi opracowywanymi lub wdrażanymi programami.

3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi sposób i zakres ogłaszania o przystąpieniu do opracowania programów udzielania pomocy oraz ich publikowania z możliwością zróżnicowania form ogłoszeń i publikacji ze względu na zakres i adresatów tych programów.

4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi przypadki zwolnienia od obowiązku, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności formy pomocy, jej wartość oraz adresatów.

1. Dopuszczalna jest pomoc konieczna dla pobudzenia długookresowego rozwoju obszarów charakteryzujących się poziomem produktu krajowego brutto na jednego mieszkańca niższym niż 75% średniego poziomu produktu krajowego brutto na jednego mieszkańca we Wspólnotach Europejskich jako całości, mierzonego jako średnia za okres ostatnich trzech lat, z zastrzeżeniem art. 45.

1) stanowi element polityki regionalnej,

4) uwzględnia przewidywany lub faktyczny udział poszczególnych sektorów gospodarczych w przyznawanej pomocy.

1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi obszary, o których mowa w art. 12 ust. 1, maksymalne wielkości pomocy dla tych obszarów oraz szczegółowe warunki udzielania pomocy, biorąc pod uwagę poziom bezrobocia, zmiany w jego skali i strukturze, poziom produktu krajowego brutto, gęstość zaludnienia, uwarunkowania demograficzne, migrację, strukturę działalności gospodarczej, a w szczególności udział sektorów wymagających restrukturyzacji, stan infrastruktury oraz poziom inwestycji, określi także rodzaje kosztów niezbędnych do obliczania wielkości pomocy.

2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może podwyższyć maksymalne wielkości pomocy, o których mowa w ust. 1, dla małych i średnich przedsiębiorców, odpowiednio różnicując te wielkości w zależności od obszaru, na którym pomoc jest udzielana.

1) przyspiesza niezbędne zmiany lub rozwój określonych sektorów,

3) łagodzi społeczne i gospodarcze koszty zmian w określonych sektorach w oznaczonym okresie.

2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa sektory, w których może być stosowana pomoc sektorowa, szczegółowe warunki jej dopuszczalności, maksymalne wielkości, uwzględniając konieczność restrukturyzacji, w szczególności nadwyżkę mocy produkcyjnych, przerost zatrudnienia, spadek popytu, a także określa obowiązki związane z monitorowaniem.

1. Dopuszczalna jest pomoc mająca na celu przyspieszenie rozwoju nowych dziedzin działalności gospodarczej, wzrost poziomu nowoczesności, jakości lub obniżenie kosztów produkcji w sektorach, w szczególności gdy wspiera prace badawczo-rozwojowe.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, nie wspierająca prac badawczo-rozwojowych udzielana jest w formie pożyczek, kredytów, poręczeń lub gwarancji.

1. Dopuszczalna jest pomoc horyzontalna, wspierająca:

1) restrukturyzację przedsiębiorstw,

2) prace badawczo-rozwojowe,

6) inwestycje energooszczędne w przedsiębiorstwach,

7) rozwój infrastruktury technicznej przeznaczonej dla określonych przedsiębiorców,

2. Wielkość pomocy uzyskanej przez przedsiębiorców z tytułów, o których mowa w ust. 1, sumuje się z łączną kwotą pomocy otrzymanej przez tych przedsiębiorców z różnych tytułów.

3. Wielkości pomocy wspierającej inwestycje w prace badawczo-rozwojowe dokonywane przez małych i średnich przedsiębiorców nie wlicza się do łącznej kwoty otrzymanej przez nich pomocy.

1. Pomoc konieczna dla umożliwienia długookresowego rozwoju przedsiębiorstw wymagających restrukturyzacji dotyczy przedsiębiorców, których przedsiębiorstwa tracą zdolność do konkurowania na rynku, co wyraża się w szczególności zmniejszeniem obrotów, nadmierną zdolnością produkcyjną, wzrostem zapasów, spadkiem zyskowności lub ponoszeniem strat, jak również wzrostem zadłużenia i brakiem możliwości uzyskania bankowych kredytów, poręczeń lub gwarancji.

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, udzielana jest jako pomoc doraźna lub restrukturyzacyjna.

1) jest docelowo ukierunkowana na restrukturyzację przedsiębiorstwa,

3) jest ograniczona do pożyczek, kredytów, poręczeń lub gwarancji oraz rozłożenia na raty lub odroczenia terminu płatności świadczeń pieniężnych stanowiących środki publiczne, a przy tym nie może obejmować swym zakresem dokonywania wydatków na cele inwestycyjne,

4) ma jednorazowy charakter oraz jest świadczona przez okres nie przekraczający 6 miesięcy, poczynając od dnia uzyskania pierwszej części pomocy.

2) jest oparta na planie restrukturyzacji, z uwzględnieniem programu restrukturyzacji całego sektora, o ile taki program istnieje,

3) jest powiązana z przeciwdziałaniem zniekształceniu lub groźbie zniekształcenia konkurencji na danym rynku, spowodowanych udzieleniem pomocy, w szcze-gólności poprzez zmniejszenie zdolności produkcyjnych restrukturyzowanego przedsiębiorstwa stosownie do skali otrzymanej pomocy w sytuacji, gdy istnieją nadmierne zdolności produkcyjne w danym sektorze,

4) jest proporcjonalna do kosztów związanych z restrukturyzacją przedsiębiorstwa oraz tych kosztów społecznych, jakich daje się uniknąć dzięki tej pomocy,

5) jest powiązana z przeprowadzeniem prywatyzacji przedsiębiorstwa w przy-padku przedsiębiorców państwowych lub spółek z wyłącznym udziałem Skarbu Państwa albo przedstawieniem zaakceptowanego przez organ założycielski lub odpowiednio zgromadzenie akcjonariuszy (wspólników) programu obejmującego w szczególności restrukturyzację majątkową, finansową oraz organizacyjną przedsiębiorstwa.

1) uwzględniają programy ustanawiane przez Wspólnoty Europejskie w zakresie prac badawczo-rozwojowych,

3) zapewniają dostępność wyników badań uzyskiwanych dzięki wspomaganym przez te organy pracom zgodnie z obowiązującymi przepisami,

2. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, maksymalne wielkości pomocy dla prac, o których mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę koszty tych prac oraz uwzględniając stopień zbliżenia wspomaganych prac do bezpośrednich zastosowań, z wyłączeniem maksymalnych wielkości pomocy dla tych prac określonych w odrębnych przepisach.

3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może podwyższyć maksymalne wielkości pomocy, o których mowa w ust. 2, dla małych i średnich przedsiębiorców realizujących prace badawczo-rozwojowe samodzielnie lub we współpracy z jednostkami badawczo-rozwojowymi, placówkami naukowymi Polskiej Akademii Nauk lub szkołami wyższymi, biorąc pod uwagę koszty tych prac oraz uwzględniając stopień zbliżenia wspomaganych prac do bezpośrednich zastosowań.

1. Pomoc udzielana w celu utrzymania poziomu zatrudnienia zarazem:

2) jest ograniczona do obszarów, o których mowa w art. 12 ust. 1,

2. Pomoc udzielana w celu tworzenia nowych miejsc pracy zarazem:

2) jest zróżnicowana co do wielkości w zależności od rodzaju obszaru, w rozumieniu art. 12 ust. 1, na którym jest udzielana,

3) jest uzależniona od zachowania utworzonych miejsc pracy przez czas określony.

3. Organ udzielający pomocy, o której mowa w ust. 1 i 2, może uzależnić jej udzielenie od powiązania ze szkoleniami lub przekwalifikowaniem pracowników.

4. Pomoc w celu tworzenia nowych miejsc pracy dla osób niepełnosprawnych jest udzielana zgodnie z warunkami określonymi w ust. 2, przy czym jej wielkość może wynosić do 150% maksymalnej wielkości pomocy określonej dla danego obszaru, na którym przedsiębiorca prowadzi działalność.

1. Pomoc dla działań przedsiębiorcy w zakresie ochrony środowiska powinna być udzielana z zachowaniem maksymalnych wielkości określonych dla obszarów, o których mowa w art. 13.

2. Jeżeli maksymalne wielkości pomocy, o których mowa w ust. 1, są niższe niż 25% kosztu inwestycji w przypadku małych i średnich przedsiębiorców oraz 15% w przypadku pozostałych przedsiębiorców, o ile dotyczy to inwestycji związanych z dostosowaniem urządzeń do nowych wymagań prawnych z zakresu ochrony środowiska, ulegają one podwyższeniu odpowiednio do 25% i 15% kosztu inwestycji.

3. Jeżeli maksymalne wielkości pomocy, o których mowa w ust. 1, są niższe niż 40% kosztu inwestycji w przypadku małych i średnich przedsiębiorców oraz 30% w przypadku pozostałych przedsiębiorców, o ile dotyczy to inwestycji w urządzenia pozwalające na istotne obniżenie zanieczyszczenia środowiska poniżej obowiązujących wymagań prawnych w tym zakresie, ulegają one podwyższeniu odpowiednio do 40% i 30% kosztu inwestycji.

4. Przepisy ust. 1-3 stosuje się do pomocy wspierającej inwestycje energooszczędne w przedsiębiorstwach.

1. Pomoc wspierającą szkolenia dla potrzeb określonych przedsiębiorców bezpośrednio związane z rozwojem ich przedsiębiorstw stosuje się w przypadku szkoleń specjalistycznych lub ogólnych.

2. Szkolenia specjalistyczne obejmują szkolenia teoretyczne i praktyczne dotyczące bezpośrednio i wyłącznie obecnego lub przyszłego stanowiska danego pracownika u wspieranego przedsiębiorcy, związane ze specyfiką działania tego przedsiębiorcy, przez co możliwości wykorzystania zdobytych kwalifikacji u innych przedsiębiorców albo w innych obszarach działalności są ograniczone.

3. Szkolenia ogólne obejmują szkolenia prowadzące do nabycia kwalifikacji, które mogą być wykorzystane nie tylko u wspieranego przedsiębiorcy, ale także u innych przedsiębiorców lub w innych obszarach działalności. Obejmują one także zatrudnienie młodocianych w celu praktycznej nauki zawodu.

4. Pomoc, o której mowa w ust. 1, udzielana jest z zachowaniem maksymalnych wielkości pomocy odpowiednio w wysokości:

2) 50% kosztów szkolenia dla szkoleń ogólnych.

2) wspierającej szkolenia specjalistyczne lub ogólne o 10% dla obszarów, o których mowa w art. 12 ust. 1.

1. Organem nadzorującym jest Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.

2. Do zadań organu nadzorującego należy w szczególności:

2) monitorowanie pomocy,

3) opracowywanie i przedstawianie Radzie Ministrów sprawozdania zawierającego informacje o wynikach nadzorowania pomocy udzielonej przedsiębiorcom,

4) realizacja, na zasadzie wzajemności, zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie wymiany informacji o pomocy udzielonej przedsiębiorcom,

5) ocena skuteczności oraz efektywności pomocy udzielonej przedsiębiorcom.

3. Nadzorowanie pomocy obejmuje:

1) kontrolę zgodności udzielanej pomocy z niniejszą ustawą oraz ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi regulującymi udzielanie pomocy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska,

4. Kontrola, o której mowa w ust. 3 pkt 1, dokonywana będzie zgodnie z art. 63 ust. 2 Układu Europejskiego.

1. Organy administracji rządowej i samorządowej przedkładają organowi nadzorującemu projekty aktów normatywnych, które stanowić będą podstawę udzielenia pomocy, w celu wydania opinii.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do projektów uchwał wydawanych w wykonaniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych (Dz.U. Nr 86, poz. 398, Nr 106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 28, poz. 154, Nr 79, poz. 484 i Nr 121, poz. 770).

3. Organ nadzorujący wydaje opinię w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia otrzymania projektu aktu normatywnego, który stanowić będzie podstawę udzielenia pomocy, a w przypadku projektu uchwały, o której mowa w ust. 2, w terminie nie dłuższym niż 60 dni od dnia jego otrzymania.

1. Organ udzielający pomocy przed wydaniem decyzji lub zawarciem umowy o udzielaniu przedsiębiorcy pomocy, występuje do organu nadzorującego o wydanie opinii dotyczącej projektu decyzji lub umowy, jeżeli wartość tej pomocy łącznie z pomocą udzieloną w okresie trzech kolejnych lat poprzedzających dzień wystąpienia przekracza kwotę będącą równowartością 1 mln EURO.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do:

3. Organ nadzorujący wydaje opinię w terminie nie dłuższym niż 60 dni od dnia otrzymania przez ten organ projektu decyzji lub umowy, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4.

1. Organ nadzorujący może przed wydaniem opinii przedstawić organowi udzielającemu pomocy warunki, po spełnieniu których organ nadzorujący wydaje opinię o zgodności, wyznaczając mu termin do ustosunkowania się do tych warunków. W przypadku braku odpowiedzi w wyznaczonym terminie lub negatywnego ustosunkowania się do przedstawionych warunków organ nadzorujący wydaje opinię o niezgodności.

2. Terminy do wydania opinii ulegają przedłużeniu o czas wyznaczony organowi udzielającemu pomocy lub adresatowi zamierzonej pomocy na udzielenie dodatkowych informacji i wyjaśnień lub ustosunkowanie się do warunków, o których mowa w ust. 1.

4. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowy zakres informacji przedkładanych organowi nadzorującemu w celu wydania opinii o udzielonej pomocy, dotyczących w szczególności adresatów zamierzonej pomocy, tytułu pomocy, formy, wielkości i czasu trwania, a także wspieranej inwestycji.

1. Organ nadzorujący ogłasza w Monitorze Sądowym i Gospodarczym informacje o przedłożeniu przez organ udzielający pomocy projektu decyzji lub umowy niezwłocznie po ich otrzymaniu.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do pomocy udzielanej na podstawie ustawy o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych.

3. Przedsiębiorca będący adresatem zamierzonej pomocy oraz jego konkurenci mają prawo wglądu w dokumenty zgromadzone w toku postępowania w sprawie wydania opinii dotyczącej projektu decyzji lub umowy, sporządzania notatek i odpisów, jak również zgłaszania uwag w przedmiocie zamierzonego udzielenia pomocy. Uprawnienia te nie dotyczą dokumentów objętych klauzulą "poufne" lub zawierających informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa.

2. W przypadku jeżeli pomoc została udzielona przed dniem wystąpienia organu nadzorującego, o którym mowa w ust. 1, terminów do wydania opinii nie stosuje się.

1. Stanowisko organu nadzorującego wyrażone w opinii podlega ogłoszeniu w Monitorze Sądowym i Gospodarczym.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do stanowiska dotyczącego pomocy udzielanej na podstawie ustawy o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach kontraktów eksportowych.

3. Koszty ogłoszeń w Monitorze Sądowym i Gospodarczym ponosi organ zobowiązany do wystąpienia o wydanie opinii.

1. Jeżeli organ nadzorujący uzna, że ustawa będąca podstawą udzielania pomocy jest niezgodna z Konstytucją lub ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi regulującymi udzielanie pomocy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, może zwrócić się do Prezesa Rady Ministrów z wnioskiem o wystąpienie do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie jej zgodności w przypadku gdy:

1) projekt ustawy nie podlegał obowiązkowi poddania opiniowaniu przez organ nadzorujący,

2) projekt ustawy nie został przedstawiony do zaopiniowania, mimo że organ opracowujący projekt był zobowiązany do wystąpienia o wydanie opinii do organu nadzorującego,

3) opinia wydana przez organ nadzorujący nie została uwzględniona.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do aktów normatywnych innych niż ustawa.

3. W przypadku wydania decyzji, na mocy której udzielono pomocy, na podstawie aktu normatywnego, co do którego zapadło orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o jego niezgodności z Konstytucją, niniejszą ustawą lub ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi regulującymi udzielanie pomocy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, organ udzielający pomocy niezwłocznie po ogłoszeniu orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego stwierdza nieważność tej decyzji. W przeciwnym przypadku organ nadzorujący występuje ze skargą do Naczelnego Sądu Administracyjnego na bezczynność organu udzielającego pomocy.

4. W przypadku zawarcia umowy, na mocy której udzielono pomocy, na podstawie aktu normatywnego, co do którego zapadło orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o jego niezgodności z Konstytucją, niniejszą ustawą lub ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi regulującymi udzielanie pomocy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, organ udzielający pomocy występuje do sądu właściwego ze względu na siedzibę tego organu o stwierdzenie nieważności tej umowy.

5. Obowiązek zwrotu otrzymanej pomocy powstaje po upływie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku.

1. W przypadku gdy decyzja, na mocy której udzielono pomocy, jest sprzeczna z niniejszą ustawą lub ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi regulującymi udzielanie pomocy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, lub ma na celu ich obejście, organ nadzorujący występuje do właściwego organu o stwierdzenie nieważności tej decyzji.

2. W przypadku gdy umowa, na mocy której udzielono pomocy, jest sprzeczna z niniejszą ustawą lub ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi regulującymi udzielanie pomocy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, lub ma na celu ich obejście, organ nadzorujący występuje do sądu właściwego ze względu na siedzibę tego organu o stwierdzenie nieważności tej umowy.

3. W terminie 3 miesięcy od dnia uprawomocnienia się wyroku sądu stwierdzającego nieważność umowy, o której mowa w ust. 2, powstaje obowiązek zwrotu otrzymanej pomocy wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia otrzymania pomocy.

4. W terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia decyzji stwierdzającej nieważność decyzji, o której mowa w ust. 1, powstaje obowiązek zwrotu otrzymanej pomocy wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia otrzymania pomocy.

1. W przypadku stwierdzenia przez organ udzielający pomocy, że udzielona pomoc jest wykorzystywana niezgodnie z przeznaczeniem, nakazuje on, w drodze decyzji, zwrot w całości lub w odpowiedniej części uzyskanej pomocy. Przepisy art. 32 ust. 3-4 stosuje się odpowiednio.

2. W przypadku stwierdzenia przez organ nadzorujący, że pomoc jest wykorzystywana niezgodnie z przeznaczeniem, zwraca się on do organu udzielającego pomocy o wydanie decyzji, o której mowa w ust.1.

1. Kwota stanowiąca zwrot pomocy wraz z odsetkami, o której mowa w art. 31 ust. 5, art. 32 ust. 3 i 4 oraz art. 33, podlega przymusowemu ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

2. Do czasu zwrotu kwoty stanowiącej równowartość pomocy wraz z odsetkami, o których mowa w ust. 1, przedsiębiorcy zobowiązanemu do jej zwrotu pomoc nie może zostać ponownie udzielona.

1. Organy udzielające pomocy zobowiązane są do badania jej skuteczności oraz efektywności.

2. Organy, o których mowa w ust. 1, zobowiązane są, z zastrzeżeniem ust. 3, do przedkładania organowi nadzorującemu, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz ministrowi właściwemu do spraw gospodarki w terminie 30 dni od zakończenia każdego kwartału kalendarzowego i w terminie 60 dni od zakończenia roku kalendarzowego sprawozdań dotyczących udzielonej pomocy, zawierających w szczególności informacje o rodzajach, formach i wielkości udzielonej pomocy oraz jej przeznaczeniu.

3. Urzędy i izby skarbowe przekazują informacje o udzielonej pomocy za pośrednictwem ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

5. Organy udzielające pomocy zobowiązane są do przekazywania ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych informacji dotyczących zaległości w regulowaniu należności i zobowiązań przedsiębiorców wobec Skarbu Państwa w terminie 60 dni od zakończenia każdego kwartału kalendarzowego i w terminie 60 dni od zakończenia roku kalendarzowego.

1. Organ nadzorujący na podstawie sprawozdań oraz informacji, o których mowa w art. 35 ust. 2 i 4, prowadzi rejestr udzielanej pomocy i opracowuje roczne sprawozdanie dotyczące pomocy udzielanej w Polsce.

2. W celu realizacji zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej organ nadzorujący przekazuje roczne sprawozdanie i dostarcza informacji na temat poszczególnych indywidualnych przypadków pomocy.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych przedstawia Radzie Ministrów zbiorczą informację o zaległościach w regulowaniu należności i zobowiązań przedsiębiorców wobec Skarbu Państwa.

4. Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, zakres obowiązków informacyjnych będących podstawą sporządzania sprawozdań dotyczących udzielonej pomocy i informacji o zaległościach w regulowaniu należności i zobowiązań przedsiębiorców wobec Skarbu Państwa, uwzględniając w szczególności nazwę i siedzibę organu udzielającego pomocy, podstawę prawną, wielkość oraz przeznaczenie pomocy.

1. Przedsiębiorcy ubiegający się o pomoc zobowiązani są do przedłożenia organowi udzielającemu pomocy informacji dotyczącej pomocy udzielonej im w okresie trzech kolejnych lat poprzedzających dzień złożenia wniosku o udzielenie pomocy.

2. Przedsiębiorcy korzystający z pomocy są zobowiązani do składania organowi nadzorującemu okresowych sprawozdań dotyczących otrzymanej pomocy.

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, przedsiębiorców zobowiązanych do składania organowi nadzorującemu sprawozdań dotyczących otrzymanej pomocy, zakres obowiązków sprawozdawczych, okresy sprawozdawcze, termin składania sprawozdań, wzór formularza będącego podstawą składania sprawozdań, o których mowa w ust. 2, oraz zakres informacji pozwalających na ocenę skuteczności i efektywności tej pomocy, jak również wpływu pomocy na konkurencję.

4. Przedsiębiorcy korzystający z pomocy zobowiązani są do udzielania, na żądanie organu nadzorującego, informacji dotyczących otrzymanej pomocy w zakresie i terminie wskazanym w żądaniu. Termin ten nie może być krótszy niż 30 dni od dnia doręczenia żądania.

1. Informacje i materiały dotyczące indywidualnych przedsiębiorców, o których mowa w art. 37 ust. 1, 2 i 4, z wyjątkiem wielkości pomocy otrzymanej przez poszczególnych przedsiębiorców oraz jej przeznaczenia, objęte są tajemnicą służbową.

2. Nie stanowi naruszenia tajemnicy, o której mowa w ust. 1, przekazywanie na zasadzie wzajemności informacji dotyczących poszczególnych indywidualnych przypadków pomocy w wykonaniu zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej.

1. Kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 27 ust. 4, art. 37 ust. 1, 2 i 4, nie składa sprawozdań dotyczących otrzymanej pomocy albo nie udziela informacji, przekazuje informacje niezgodne ze stanem faktycznym lub po upływie wyznaczonego terminu, podlega karze grzywny.

1) w okresie do dnia 31 października 2001 roku - w wysokości produktu krajowego brutto za rok 1998 - według odpowiednich układów terytorialnych utworzonych dnia 1 stycznia 1999 roku,

2) w okresie od dnia 1 listopada 2001 roku do dnia 31 października 2002 roku - jako średnia z danych o produkcie krajowym brutto - według odpowiednich układów terytorialnych utworzonych dnia 1 stycznia 1999 roku za lata 1998-1999,

3) w okresie od dnia 1 listopada 2002 roku do dnia 31 października 2003 roku - jako średnia z danych o produkcie krajowym brutto - według odpowiednich układów terytorialnych utworzonych dnia 1 stycznia 1999 roku z lat 1998-2000.

1. W terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy organy udzielające pomocy zobowiązane są do dostosowania przepisów aktów prawnych, na mocy których udzielana jest pomoc, do przepisów niniejszej ustawy.

2. Udzielenie pomocy do czasu dostosowania przepisów aktów prawnych do przepisów niniejszej ustawy nie może być niezgodne z niniejszą ustawą pod rygorem stwierdzenia jej nieważności na podstawie art. 32.

3. Jeżeli podstawą prawną udzielenia pomocy jest akt normatywny objęty zakresem właściwości Trybunału Konstytucyjnego i akt ten w opinii organu nadzorującego jest niezgodny z niniejszą ustawą lub ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi regulującymi udzielanie pomocy, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz ponadto upłynął termin, o którym mowa w ust. 1, organ nadzorujący zwraca się do Prezesa Rady Ministrów z wnioskiem o wystąpienie do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie zgodności tego aktu z niniejszą ustawą lub z ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi regulującymi udzielanie pomocy.

4. W przypadku stwierdzenia przez Trybunał Konstytucyjny niezgodności aktu, o którym mowa w ust. 3, przepisy art. 31 ust. 3-7 stosuje się odpowiednio.