Druk nr 383 A

5 maja 2000 r.

SENAT

RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

IV KADENCJA

STANOWISKO

KOMISJI KULTURY I ŚRODKÓW PRZEKAZU

w sprawie sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z rocznego okresu działalności wraz z informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji

Marszałek Senatu dnia 3 kwietnia 2000 r. skierowała do Komisji sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z rocznego okresu działalności wraz z informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji.

Po rozpatrzeniu sprawozdania na posiedzeniu w dniu 4 maja 2000 r. Komisja Kultury i Środków Przekazu wnosi o odrzucenie sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z rocznego okresu działalności, a informację o podstawowych problemach radiofonii i telewizji uznaje za niewystarczającą.

Komisja z aprobatą odnotowuje wzmożoną aktywność Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w zakresie dostrzegania naruszania przez telewizję ustawy o radiofonii i telewizji. Stwierdza zarazem, że brak jest skuteczności w podejmowaniu środków dla przestrzegania prawa.

Uzasadniając wniosek o odrzucenie sprawozdania Komisja stoi na stanowisku, że Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji niedostatecznie wypełnia zadania przewidziane ustawą. Szczególną dezaprobatę wzbudza naruszanie art. 18 ust. 1, 2, 3 ustawy o radiofonii i telewizji przez nadawców publicznych i komercyjnych.

Telewizja publiczna nadaje programy sprzeczne z polską racją stanu i dobrem społecznym. Na przykład: kreowanie i promocja Andrzeja Leppera i jego wystąpień antypaństwowych, nierzetelne relacje o interwencji NATO w Kosowie, pomijanie ważnych wydarzeń międzynarodowych dla polityki i gospodarki państwa polskiego, brak rzetelnej informacji o problemach reform i szczególne eksponowanie wybranych opcji politycznych.

Wobec tych wszystkich faktów Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nie zajęła żadnego stanowiska.

Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nie zajmuje także jasnego stanowiska wobec łamania prawa przez telewizję publiczną i komercyjną dotyczącego norm zawartych w art. 18, to jest ładu moralnego w mediach i szacunku dla odbiorców, ich poglądów i postaw. Wyjątkowy niepokój komisji budzi antyrodzinna publicystyka w telewizji publicznej. Jest to łamanie ustawy o radiofonii i telewizji art. 21 ust. 2 pkt 7, 7a i 8.

Wobec naruszania przez nadawców obowiązków wynikających z prawa prasowego i ustawy o radiofonii i telewizji, brak jest ze strony Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji reakcji określonej w art. 6 ust. 2 pkt 4 ustawy o radiofonii i telewizji wynikających z art. 10 ust. 4 lub kary przewidzianej w art. 53 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji.

Nie ma prawie w telewizji publicznej tematyki służącej rozwojowi kultury nauki i oświaty, ze szczególnym uwzględnieniem polskiego dorobku intelektualnego i artystycznego art. 21 ust. 2 pkt 5 ustawy o radiofonii i telewizji. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nie podjęła tego tematu w sprawozdaniu.

Przewodnicząca Komisji

Kultury i Środków Przekazu

(-) Krystyna Czuba

p r o j e k t

U C H W A Ł A

SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

z dnia

w sprawie odrzucenia sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji

Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34, z 1995 r. Nr 66, poz. 335, Nr 142, poz. 701, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 121, poz. 770, z 1999 Nr 90, poz. 999 oraz z 2000 r. Nr 29, poz. 356 i 358) uchwala się co następuje:

Art. 1

Senat Rzeczypospolitej Polskiej odrzuca sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z rocznego okresu działalności (kwiecień 1999 r. - marzec 2000 r.).

Art. 2

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.