Druk nr 80
Warszawa, dnia 25 maja 1998 r.
SENAT
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
IV KADENCJA
MARSZAŁEK SENATU
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Na podstawie art. 65 ust. 1 Regulaminu Senatu, my niżej podpisani senatorowie wnosimy projekt uchwały w sprawie budowy Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie.
Do reprezentowania nas w pracach nad tym projektem uchwały upoważniamy senatora Wiesława Chrzanowskiego.
W załączeniu przekazujemy projekt uchwały wraz z uzasadnieniem.
/-/ Piotr Ł.J. Andrzejewski
/-/ Franciszek Bachleda-Księdzularz
/-/ Jerzy Borcz
/-/ August Chełkowski
/-/ Andrzej Chronowski
/-/ Wiesław Chrzanowski
/-/ Stanisław Cieśla
/-/ Jan Cimanowsk
/-/ Krystyna Czuba
/-/ Dorota Czudowska
/-/ Lech Feszler
/-/ Alicja Grześkowiak
/-/ Mieczysław Janowski
/-/ Stefan Konarski
/-/ Tadeusz Lewandowski
/-/ Andrzej Mazurkiewicz
/-/ Andrzej Ostoja-Owsiany
/-/ Elżbieta Płonka
/-/ Janina Sagatowska
/-/ Bogdan Tomaszek
/-/ Marcin Tyrna
/-/ Ireneusz Zarzycki
Projekt
UCHWAŁA
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia
w sprawie budowy Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie
Senat Rzeczypospolitej Polskiej wita z uznaniem inicjatywę Prymasa Polski w sprawie wypełnienia ślubu budowy Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie.
Budowę Świątyni uchwalił Sejm Czteroletni jako Wotum Narodu za Konstytucję 3 Maja 1791 r. W Polsce Odrodzonej Sejm Ustawodawczy odnowił ten ślub ustawą z dnia 17 marca 1921 r.
Senat Rzeczypospolitej Polskiej IV kadencji uważa, że nie zaistniały okoliczności, które by Naród od tego ślubu zwalniały, a odzyskana raz jeszcze wolność nakazuje Narodowi ślub poprzednich pokoleń wykonać także dla upamiętnienia pontyfikatu Papieża - Polaka Jana Pawła II i jubileuszu 2 000 lat chrześcijaństwa.
Uzasadnienie
Sejm Czteroletni uchwalił wystawienie Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie jako wotum "wszystkich stanów" za Konstytucję 3 Maja 1791 r. Zobowiązanie to zawarł w Deklaracji Stanów Zgromadzonych, która stanowiła zakończenie wspomnianej konstytucji.
W pierwszą rocznicę uchwalenia Konstytucji - 3 Maja 1792 r. król Stanisław August w Ujazdowie uroczyście położył kamień węgielny pod budowę świątyni.
Rozbiory Polski uniemożliwiły wykonanie ślubu.
Po odzyskaniu niepodległości Sejm Ustawodawczy Polski Odrodzonej odnowił to zobowiązanie uchwalając jednego dnia, 17 marca 1921 r., nową Konstytucję i ustawę o wykonaniu ślubu uczynionego przez Sejm Czteroletni w Warszawie - wzniesienia świątyni pod wezwaniem "Opatrzności Bożej".
Następne lata wypełniły spory o nową lokalizację świątyni, dopiero w latach trzydziestych rozstrzygnięto, że zbudowana zostanie na Polach Mokotowskich jako dominujący element projektowanej nowej dzielnicy gmachów parlamentarnych i rządowych. Wybrano też w konkursie projekt świątyni i założono Federację Spełnienia Wotum Narodowego. Zakończenie budowy świątyni planowano w 19
43 r. na 25 - lecie odzyskania niepodległości.Po II wojnie światowej w 1947 r. w otoczeniu Prymasa Polski kard. Augusta Hlonda próbowano podjąć na nowo sprawę budowy świątyni. Zgon Prymasa i okres reżymu stalinowskiego znów zniweczył plany.
W 1982 r. ideę budowy Świątyni Opatrzności Bożej przypomniał Prymas Polski Józef Glemp, w tymże roku zespół architektów krakowskich zgłosił na konkurs zabudowy tzw. Placu Puławskiego w Warszawie projekt zbudowania w tym rejonie wspomnianej świątyni.
W 1991 r. Komisja Kon
stytucyjna Senatu RP w uchwale powziętej z okazji 200 - lecia Konstytucji 3 Maja stwierdziła aktualność ślubu.W ostatnich dwu latach, na kanwie obchodów 400 - lecia przeniesienia stolicy do Warszawy, Prymas Polski kard Józef Glemp podjął na nowo inicjatywę wypełnienia ślubu budowy Świątyni Opatrzności Bożej. Inicjatywę poparła Rada Miasta Stołecznego Warszawy 2 marca 1998 r.