1. Ustawa określa środki ochrony przed wyrządzającym szkodę przemysłowi krajowemu przywozem na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych, zwane dalej "środkami antydumpingowymi" oraz zasady i tryb postępowania w sprawie stosowania tych środków, zwany dalej "postępowaniem antydumpingowym".

2. Środki antydumpingowe i postępowanie antydumpingowe, określone w niniejszej ustawie, będą stosowane z zachowaniem wymogów określonych w Porozumieniu Światowej Organizacji Handlu w sprawie stosowania artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 (Porozumienie WTO).

3. W postępowaniu antydumpingowym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego i przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej.

1. W wypadku, gdy w wyniku postępowania antydumpingowego zostanie stwierdzone, że wprowadzenie towaru do obrotu na polskim obszarze celnym po cenie dumpingowej wyrządza szkodę przemysłowi krajowemu, wobec tego towaru mogą być zastosowane środki antydumpingowe.

2. Towar uważa się za wprowadzony do obrotu na polskim obszarze celnym po cenie dumpingowej, jeżeli jego cena eksportowa jest niższa od wartości normalnej.

3. Cła antydumpingowe ustanawia się w wysokości niezbędnej do usunięcia szkody, ale nieprzekraczającej marginesu dumpingu.

5. Margines dumpingu stanowi kwotę, o jaką wartość normalna przewyższa cenę w eksporcie.

2. Krajem eksportu jest kraj pochodzenia towaru, a w wypadku gdy towar nie jest przywożony na polski obszar celny bezpośrednio z kraju pochodzenia towaru, jest nim kraj wysyłki towaru. Jeżeli w kraju wysyłki nie produkuje się podobnego towaru lub nie można ustalić dla niego porównywalnej ceny, bądź gdy towar jest tylko przewożony przez jego terytorium, to za kraj eksportu uznaje się kraj pochodzenia towaru.

4. Ceny stosowane pomiędzy stronami, które są ze sobą powiązane lub zawarły porozumienia kompensacyjne, nie mogą być uznane za płacone w zwykłym obrocie handlowym i można ich nie wykorzystać do ustalenia wartości normalnej, chyba że zostanie wykazane, iż powiązanie to nie wywiera wpływu na ceny stosowane między tymi stronami.

1. W wypadku, gdy towar podobny nie jest sprzedawany w zwykłym obrocie handlowym, bądź jest sprzedawany w wielkościach niewystarczających lub gdy z powodu określonej sytuacji rynkowej sprzedaż ta nie pozwala na dokonanie właściwego porównania, wartość normalną podobnego towaru ustala się na podstawie:

2. W wypadku, gdy sprzedaż podobnego towaru na rynku wewnętrznym kraju eksportu lub jego sprzedaż do kraju trzeciego, następuje po cenach niższych od jednostkowych kosztów wytwarzania (stałych i zmiennych), powiększonych o koszty bezpośrednio związane ze sprzedażą, koszty ogólnego zarządu i wszystkie inne koszty, może ona być traktowana jako nie dokonana w zwykłym obrocie handlowym z uwagi na cenę i może być pominięta przy ustalaniu wartości normalnej wyłącznie w wypadku stwierdzenia, że sprzedaż ta była dokonywana:

3. Jeśli ceny towaru podobnego stosowane na rynku wewnętrznym kraju eksportu lub w sprzedaży do kraju trzeciego są niższe od kosztów wymienionych w ust. 2, lecz w momencie sprzedaży przewyższają średnie ważone koszty poniesione w okresie badanym, to ceny te uważa się za gwarantujące pełne pokrycie kosztów w racjonalnym okresie.

4. Za dłuższy okres uznaje się zazwyczaj jeden rok, nie mniej jednak niż 6 miesięcy, zaś sprzedaż po cenach niższych od kosztów wymienionych w ust. 2 uznaje się za dokonaną w znacznych ilościach w tym okresie, jeżeli stwierdzi się, że:

6. W razie niemożności zastosowania metody podziału kosztów stosowanej przez stronę objętą postępowaniem, stosuje się metodę podziału kosztów w proporcji do obrotów.

7. Koszty, o których mowa w ust. 5 i 6, koryguje się o dodatkowe pozycje związane z przyszłą lub obecną produkcją towaru badanego, których nie uwzględniono w obliczeniach określonych w ust. 5 i 6.

9. Okres fazy rozruchu ustala się odpowiednio do warunków danego producenta lub zagranicznego eksportera, z tym że nie może ona przekroczyć odpowiedniej początkowej części okresu zwrotu kosztów. Informacje świadczące o wydłużeniu procesu rozruchu poza tę część okresu uwzględnia się pod warunkiem, że zostały dostarczone przed przystąpieniem do weryfikacji danych oraz w terminie 3 miesięcy od daty wszczęcia postępowania.

10. Wielkość kosztów związanych ze sprzedażą, kosztów ogólnego zarządu i wszystkich innych kosztów oraz kwot zysku ustala się na podstawie faktycznych danych, właściwych dla produkcji i sprzedaży towarów podobnych producenta lub zagranicznego eksportera objętego postępowaniem antydumpingowym, w zwykłym obrocie handlowym.

1. Ustalenia marginesu dumpingu, o którym mowa w art. 3 ust. 5, dokonuje się przez porównanie ceny eksportowej z wartością normalną.

2. Porównania ceny eksportowej z wartością normalną dokonuje się na tym samym poziomie obrotu, zazwyczaj na poziomie cen producenta, w odniesieniu do transakcji sprzedaży dokonanych możliwie w jak najbardziej zbliżonych terminach oraz z uwzględnieniem różnic wpływających na porównywalność cen.

1. Jeżeli nie istnieje podstawa do porównania ustalonej wartości normalnej i ceny eksportowej, to dokonuje się odpowiednich dostosowań, w formie korekty, na podstawie przesłanek merytorycznych, z tytułu różnic czynników, które były zgłoszone i mogą wpłynąć na ceny oraz ich porównywalność.

2. Korekta, o której mowa w ust. 1, powinna uwzględniać w szczególności następujące czynniki:

3. Nie dokonuje się powtórnej korekty z tytułu tych samych czynników, zwłaszcza z tytułu różnic w warunkach i wielkości sprzedaży oraz z tytułu różnic w poziomach obrotu.

2. Wartość normalną w formie średniej ważonej można porównać z cenami wszystkich transakcji eksportowych w przywozie na polski obszar celny pod warunkiem, że poziom cen eksportowych różni się istotnie w zależności od nabywcy, regionu lub okresu, a zastosowanie wymienionych metod nie pozwalałoby na pełne odzwierciedlenie zakresu praktyk dumpingowych.

2. Wielkość przywozu po cenach dumpingowych ocenia się z uwzględnieniem okoliczności, czy przywóz ten wzrósł w stopniu znaczącym w wielkościach bezwzględnych bądź w stosunku do wielkości produkcji lub konsumpcji na polskim obszarze celnym.

3. W celu ustalenia wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na ceny towarów podobnych na rynku krajowym należy zbadać, czy:

1. W wypadku, gdy w tym samym czasie oprócz przywozu po cenach dumpingowych również inne czynniki wyrządzają szkodę przemysłowi krajowemu, poddaje je się badaniom w celu wykluczenia możliwości, że szkoda wyrządzona przez te czynniki została uznana za wyrządzoną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

3. Skutki przywozu towarów po cenach dumpingowych dla produkcji krajowych towarów podobnych, którą można wyodrębnić, ocenia się na podstawie takich czynników, jak proces produkcji, obroty i zyski producentów. Jeżeli wyodrębnienie odnośnej produkcji okaże się niemożliwe, skutki dumpingu ocenia się na podstawie badania najbardziej zbliżonej grupy, bądź kategorii towarów, obejmującej towar podobny, dla którego można uzyskać niezbędne informacje.

1. Zagrożenie wyrządzenia rzeczywistej szkody przemysłowi krajowemu stwierdza się na podstawie ustalonych faktów, z zastrzeżeniem ust. 2.

3. Stwierdzenie zagrożenia przemysłu krajowego szkodą rzeczywistą wymaga zbadania, czy wystąpiły w szczególności następujące okoliczności:

1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie antydumpingowe:

2. Wniosek uważa się za złożony, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jeżeli popierają go producenci krajowi, których łączna produkcja stanowi ponad 50% całej produkcji towaru podobnego wyprodukowanego przez tych producentów krajowych, którzy wyrazili swoje poparcie lub sprzeciw wobec wniosku, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Postępowania antydumpingowego nie wszczyna się, jeżeli producenci krajowi podobnego towaru jednoznacznie popierający wniosek produkują mniej niż 25% całej produkcji podobnego towaru.

4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór wniosku o wszczęcie postępowania antydumpingowego.

6. Wnioskodawca może wycofać wniosek przed wydaniem postanowienia o wszczęciu postępowania antydumpingowego. Jeżeli jednak wnioskodawca uczyni to po wszczęciu postępowania, Minister Gospodarki umorzy postępowanie, chyba że naruszyłoby to interes państwa.

4. Postanowienie, o którym mowa w ust. 3, powinno zawierać streszczenie zgromadzonych informacji oraz określać:

3. Minister Gospodarki, z zachowaniem wymogu poufności, udostępnia pełny tekst wniosku innym zainteresowanym stronom na ich pisemny wniosek.

2. Udzielenie przez zainteresowane strony odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, o którym mowa w ust. 1, powinno nastąpić w terminie nie krótszym niż 30 dni, z tym że dla zagranicznych eksporterów oraz producentów termin ten rozpoczyna bieg z upływem 7 dni od daty wysłania kwestionariusza do eksportera lub przekazania go właściwemu przedstawicielstwu dyplomatycznemu kraju eksportu towaru.

4. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, wzór kwestionariusza, o którym mowa w ust. 1.

1. W toku postępowania wszystkie zainteresowane strony mają pełną możliwość obrony swoich interesów.

2. Na pisemny wniosek udostępnia się im wszelkie informacje związane z postępowaniem antydumpingowym, a nie objęte klauzulą poufności.

3. Stronom przysługuje prawo ustosunkowania się na piśmie do wszelkich informacji dotyczących sprawy, a za zgodą Ministra Gospodarki także w formie ustnej.

5. Żadna ze stron nie ma obowiązku uczestniczenia w konsultacjach, o którym mowa w ust. 4. Informacje przekazane ustnie w czasie konsultacji uwzględnia się pod warunkiem, że zostaną potwierdzone w formie pisemnej.

1. Minister Gospodarki może zwracać się do zainteresowanych stron o dostarczenie wszelkich informacji i opinii, jakie uzna za potrzebne dla dobra prowadzonego postępowania.

3. W wypadku, gdy zainteresowana strona przedstawiła nieprawdziwe lub mylące informacje, to takich informacji nie bierze się pod uwagę, zaś w postępowaniu wykorzystuje się inne dostępne dane.

4. Stronę, o której mowa w ust. 2 i 3, informuje się o skutkach braku współpracy.

5. W razie przekazania przez zainteresowaną stronę informacji budzących zastrzeżenia, będą one uwzględnione w postępowaniu, o ile nie spowodują zbędnych trudności w ustalaniu faktów, a także będą właściwie i terminowo przekazane, możliwe do zweryfikowania, zaś zainteresowana strona dołoży wszelkich starań do ich przygotowania.

6. W wypadku, gdy przedstawione przez stronę informacje nie zostaną przez Ministra Gospodarki w drodze postanowienia uznane jako dowody, postanowienie to powinno być niezwłocznie przekazane stronie wraz z podaniem przyczyn.

7. W wypadku wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 6, należy zapewnić stronie możliwość udzielenia wyjaśnień w określonym terminie.

8. Jeżeli wyjaśnienia, o których mowa w ust. 7, okażą się niezadowalające, przyczyny nieuznania odnośnych informacji jako dowodów ujawnia się i powiadamia się stronę.

1. Minister Gospodarki w celu weryfikacji przedłożonych informacji i materiałów może przeprowadzić niezbędną kontrolę dokumentacji przekazanej przez krajowych importerów, handlowców i producentów krajowych, a także zagranicznych eksporterów i producentów, o ile zainteresowane zagraniczne podmioty wyrażają zgodę, a władze danego kraju zostały o tym oficjalnie powiadomione i nie zgłaszają sprzeciwu.

3. W wypadku, gdy po wydaniu postanowienia o kontroli wyrywkowej, co najmniej niektóre wybrane podmioty nie dostarczą niezbędnych informacji, w ich miejsce wybiera się nowych reprezentantów.

1. Postępowanie antydumpingowe nie może utrudniać postępowania związanego z objęciem towaru odpowiednią procedurą celną.

3. Minister Finansów w porozumieniu z Ministrem Gospodarki, w drodze rozporządzenia, określi:

4. Ewidencję, o której mowa w ust. 3, prowadzi się przez okres nie przekraczający 9 miesięcy, a wobec towarów rolnych przez okres nie przekraczający 12 miesięcy od dnia jej wprowadzenia.

4. Tymczasowe cła antydumpingowe ustanawia się nie wcześniej niż po upływie 60 dni od daty wszczęcia postępowania antydumpingowego oraz nie później niż 9 miesięcy od tej daty.

6. Minister Gospodarki, przed wydaniem decyzji w sprawie przedłużenia o dalsze 3 miesiące tymczasowego cła antydumpingowego lub ustanowienia go od razu na okres 9 miesięcy, zawiadomi zagranicznych eksporterów, o których mowa w ust. 5, o tym zamiarze i umożliwi im przedstawienie swojego stanowiska.

1. W okresie od daty wydania postanowienia o wszczęciu postępowania antydumpingowego, najpóźniej do momentu ustalenia ostatecznych ceł antydumpingowych, zagraniczny eksporter może wystąpić z inicjatywą złożenia zobowiązania do zmiany cen lub do zaprzestania przywozu po cenach dumpingowych na polski obszar celny (zobowiązanie cenowe).

2. Minister Gospodarki może zwrócić się do zagranicznego eksportera o złożenie zobowiązania cenowego, a zagraniczny eksporter może ją zaakceptować lub odrzucić.

3. Wystąpienie w sprawie złożenia zobowiązania cenowego lub przyjęcia tego zobowiązania nie może nastąpić przed wstępnym ustaleniem, że towar objęty postępowaniem antydumpingowym był przywożony na polski obszar celny po cenach dumpingowych i że przywóz taki wyrządza szkodę.

1. Strona występująca z inicjatywą złożenia zobowiązania cenowego, sporządza tekst tego zobowiązania nie zawierający informacji o charakterze poufnym celem udostępnienia go pozostałym zainteresowanym stronom.

2. Minister Gospodarki może wyrazić, w drodze decyzji, zgodę na przyjęcie zobowiązania cenowego strony, o której mowa w art. 29 ust. 1 i 2 i w tym wypadku zakończy postępowanie, z zastrzeżeniem art. 31 ust. 1.

4. W wypadku, gdy w kraju eksportu sektor państwowy posiada dominujący udział w handlu albo w ustalaniu ceny towaru, którego postępowanie antydumpingowe dotyczy, władze tego kraju mogą złożyć zobowiązanie cenowe w imieniu wszystkich zagranicznych eksporterów. W tym wypadku stosuje się przepisy ust. 2 i 3.

5. Minister Gospodarki może odmówić przyjęcia zobowiązania cenowego zgłoszonego przez zagranicznego eksportera lub rząd państwa, o którym mowa w ust. 4.

6. Zagranicznego eksportera lub władze kraju, których inicjatywa zobowiązania cenowego nie została przyjęta, powiadamia się o powodach odmowy oraz o możliwości wyrażenia swoich opinii w tej sprawie. Powody nieprzyjęcia zobowiązania cenowego podaje się w decyzji ostatecznej, która podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Ministra Gospodarki.

7. Na stronie, która zaciągnęła zobowiązanie cenowe, spoczywa obowiązek przekazywania Ministrowi Gospodarki, w terminach określonych w decyzji, o której mowa w ust. 2, wszelkich informacji niezbędnych do oceny wywiązywania się przez tę stronę z przyjętego zobowiązania. Niedopełnienie tego obowiązku stanowi naruszenie zobowiązania cenowego.

1. W wypadku przyjęcia zobowiązania cenowego, zakończenie postępowania antydumpingowego nastąpi po dokonaniu ostatecznych ustaleń w sprawie przywozu na polski obszar celny po cenach dumpingowych i wyrządzenia szkody.

3. W razie niewywiązywania się przez stronę lub strony z przyjętych zobowiązań cenowych, bądź odstąpienia od stosowania zobowiązania cenowego przez te strony lub Ministra Gospodarki z jakichkolwiek powodów, Minister Gospodarki nakłada ostateczne cło antydumpingowe, zgodnie z art. 36-38.

4. W wypadku, gdy okoliczności określone w ust. 3 wystąpiły przed dokonaniem ostatecznych ustaleń, o których mowa w ust. 1, Minister Gospodarki może na podstawie posiadanych informacji ustanowić tymczasowe cła antydumpingowe, zgodnie z art. 28.

1. Postępowanie antydumpingowe powinno być zakończone w terminie 12 miesięcy, a w wyjątkowych sytuacjach nie później niż w terminie 18 miesięcy od daty jego wszczęcia, w drodze decyzji o ustanowieniu ostatecznego cła antydumpingowego, przyjęciu zobowiązania cenowego lub umorzeniu postępowania albo jego zawieszeniu.

1. W wypadku, gdy na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego stwierdzono, że ma miejsce przywóz na polski obszar celny towarów po cenach dumpingowych i że ten przywóz wyrządza szkodę, Minister Gospodarki po uprzednim zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ustanawia w drodze decyzji ostateczne cło antydumpingowe.

2. W uzasadnieniu decyzji, o której mowa w ust. 1, należy wymienić zgromadzone w postępowaniu materiały dowodowe zgodnie z wymogami Porozumienia WTO.

2. Postępowanie antydumpingowe wobec eksporterów, o których mowa w ust. 1, może być wznowione w każdym czasie, jeżeli okaże się to uzasadnione zmianą warunków przywozu.

1. Decyzję, o której mowa w art. 38, przekazuje się niezwłocznie zagranicznym eksporterom i krajowym importerom oraz rządom kraju lub krajów eksportu, wnioskodawcy lub wnioskodawcom, a także Komitetowi Środków Antydumpingowych Światowej Organizacji Handlu (WTO).

2. W wypadku, gdy dany towar jest przywożony na polski obszar celny z wielu źródeł, ostateczne cła antydumpingowe nakłada się w każdym wypadku w odpowiedniej wysokości, w sposób niedyskryminacyjny, w przywozie ze wszystkich źródeł, wobec których stwierdzono stosowanie dumpingu i wyrządzanie szkody, z wyjątkiem przywozu objętego zobowiązaniami cenowymi.

4. W wypadku, o którym mowa w ust. 3, dla ustalenia średniego ważonego marginesu dumpingu pomija się marginesy mniejsze niż 2% w stosunku do ceny eksportowej.

1. W wypadku okresowej zmiany warunków rynkowych, które były podstawą nałożenia ostatecznych ceł antydumpingowych, Minister Gospodarki może, po uprzednim zasięgnięciu opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów wydać decyzję o zawieszeniu stosowania tych ceł na okres do 9 miesięcy. Zawieszenie może być przedłużone na okres nie przekraczający 12 miesięcy.

2. Zawieszone cła antydumpingowe mogą zostać wprowadzone w drodze decyzji ponownie, jeżeli ustała przyczyna zawieszenia.

3. Ostateczne cła antydumpingowe nie mogą być nałożone z mocą wsteczną na towary przywiezione na polski obszar celny przed datą naruszenia lub odstąpienia od zobowiązania cenowego.

2. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 20-29, przy czym powinno być ono zakończone w terminie 9 miesięcy od daty jego rozpoczęcia.

1. Obejście, o którym mowa w art. 44, oznacza zmianę struktury przywozu nie mającą uzasadnionych podstaw ekonomicznych poza unikaniem następstw ceł antydumpingowych, w wyniku której nastąpiło:

2. Działalność montażową prowadzoną w Polsce lub w kraju trzecim uznaje się za mającą na celu obejście ustanowionych ceł antydumpingowych w wypadku, gdy:

1. Cła antydumpingowe stosuje się tak długo i w takim zakresie, jak to będzie niezbędne dla przeciwdziałania dumpingowi wyrządzającemu szkodę.

2. Ostateczne cła antydumpingowe przestają być stosowane najpóźniej z upływem 5 lat od daty ich ustanowienia lub od daty zakończenia ostatniego przeglądu dumpingu i szkody, o ile podczas tego przeglądu nie stwierdzono, że zaprzestanie stosowania ustanowionych ceł antydumpingowych doprowadzi do utrzymania bądź powrotu dumpingu lub wyrządzenia szkody.

1. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie antydumpingowe przeglądowe:

3. W toku postępowania zagranicznym eksporterom, krajowym importerom oraz przedstawicielstwom kraju eksportu i przedstawicielom przemysłu krajowego zapewnia się możliwość odparcia zarzutów oraz ustosunkowania się do wniosku, zaś ustalenia końcowe formułuje się z uwzględnieniem wszystkich istotnych i odpowiednio stwierdzonych dowodów.

4. Nałożone cła antydumpingowe stosuje się do czasu zakończenia postępowania przeglądowego.

1. Minister Gospodarki może z urzędu w każdym czasie, a z upływem co najmniej jednego roku od daty ustanowienia ostatecznych ceł antydumpingowych na uzasadniony i należycie udokumentowany wniosek zainteresowanego zagranicznego eksportera bądź zagranicznego producenta lub na wniosek krajowego importera lub krajowych producentów, dokonać weryfikacji celowości ich stosowania. Weryfikacji takiej dokonuje się nie częściej niż raz na 12 miesięcy.

1. Minister Gospodarki może wydać postanowienie o wszczęciu postępowania rewizyjnego w celu ustalenia indywidualnych marginesów dumpingu dla nowych zagranicznych eksporterów z kraju eksportu towaru objętego pierwotnym postępowaniem antydumpingowym, jeżeli eksporterzy ci nie byli dostawcami odnośnego towaru w badanym okresie, pod warunkiem wykazania, że:

2. Minister Gospodarki wszczyna postępowanie rewizyjne, o którym mowa w ust. 1, po umożliwieniu producentom krajowym wyrażenia opinii w sprawie wniosku.

4. Prezes Głównego Urzędu Ceł na wniosek Ministra Gospodarki zobowiąże organy celne do prowadzenia wyodrębnionej ewidencji przywozu towarów objętych postępowaniem antydumpingowym, o którym mowa w ust. 1, na zasadach i trybie określonych w art. 27.

5. Cła antydumpingowe ustanowione w wyniku postępowania rewizyjnego mogą być nałożone z mocą wsteczną, poczynając od daty wydania postanowienia o wszczęciu postępowania rewizyjnego.

2. Postępowanie rewizyjne, o którym mowa w art. 51, powinno być wszczęte bez nieuzasadnionej zwłoki i zakończone możliwie szybko, nie później niż w ciągu 12 miesięcy.

3. Do postępowań, o których mowa w art. 49-53, stosuje się odpowiednio przepisy art. 20-28 i art. 32-38.

2. Do postępowania, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przepisy art. 20-28 i art. 32-36 z zastrzeżeniem, że będzie ono wznowione bez nieuzasadnionej zwłoki i zakończone w terminie 6 miesięcy od daty jego wznowienia.

2. Minister Gospodarki wydaje decyzję o zasadności zwrotu cła antydumpingowego, jeżeli krajowy importer przedstawi pisemny wniosek o zwrot cła antydumpingowego, zawierający dokładne informacje na temat żądanej kwoty zwrotu cła i załączy do niego pełną dokumentację dotyczącą obliczenia i uiszczenia tej kwoty.

3. Pisemny wniosek krajowego importera, o którym mowa w ust. 2, powinien zostać złożony przed upływem 6 miesięcy licząc od dnia powiadomienia osoby zobowiązanej do zapłacenia ostatecznego cła antydumpingowego.

4. W celu wydania decyzji o zasadności zwrotu cła antydumpingowego, Minister Gospodarki może wszcząć postępowanie antydumpingowe przeglądowe.

6. Na pisemny wniosek krajowego importera, złożony wraz z decyzją Ministra Gospodarki o zasadności zwrotu cła antydumpingowego, oryginałem dowodu uiszczenia cła antydumpingowego i dokumentami, których przedstawienie było niezbędne do nadania towarowi przeznaczenia celnego, organ celny, który pobrał cło antydumpingowe, wydaje decyzję o zwrocie cła antydumpingowego w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku przez krajowego importera.

7. Kwota cła antydumpingowego podlegającego zwrotowi zaliczana jest z urzędu na zaległe lub bieżące zadłużenie z tytułu należności celnych.

8. W razie braku zadłużenia, o którym mowa w ust. 7, cło antydumpingowe podlega zwrotowi w terminie 30 dni, licząc od dnia wydania decyzji orzekającej ich zwrot.

9. Od zwracanego cła antydumpingowego nie płaci się odsetek.

10. Minister Gospodarki określi, w drodze rozporządzenia:

1. Jeżeli zachodzi potrzeba ujawnienia informacji oraz dowodów uzyskanych w postępowaniu antydumpingowym prowadzonym na podstawie przepisów niniejszej ustawy, to Minister Gospodarki może ujawnić je w zakresie niezbędnym do wyjaśnienia podjętych w postępowaniu rozstrzygnięć. W tych wypadkach nie stosuje się przepisu art. 59.

1. Informacje uzyskane na podstawie niniejszej ustawy z zastrzeżeniem poufności, nie mogą być ujawnione bez wyraźnego zezwolenia osoby, która je dostarczyła.

2. Informacje dotyczące konsultacji urzędowych prowadzonych na podstawie niniejszej ustawy, jak i inne dokumenty wewnętrzne opracowane przez władze państwa w związku z postępowaniem prowadzonym na podstawie niniejszej ustawy mogą być ujawniane jedynie za zgodą władz.

3. Informacje uzyskane na podstawie niniejszej ustawy mogą być wykorzystywane wyłącznie do celów, dla których zostały zgromadzone.