Warszawa, dnia 9.03.2001 r.

Szanowna Pani Marszałek!

Niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej, działające na terenie Samodzielnego Publicznego Zespołu Zakładów Opieki Zdrowotnej Zarządu Służby Zdrowia MSWiA w Zielonej Górze, to wyodrębnione organizacyjnie struktury, prowadzące własną gospodarkę finansową i udzielające świadczeń medycznych na podstawie umów zawartych z kasami chorych. Na takich samych zasadach funkcjonują indywidualne Praktyki Specjalistyczne i Prywatne gabinety Lekarskie. W omawianym przypadku wyjątek stanowią Indywidualne Praktyki lekarza Rodzinnego, działające w oparciu o "podkontrakt", w wyniku którego SP ZZOZ ZSZ MSWiA w Zielonej Górze otrzymuje dodatkowe przychody. Wyżej wymienione podmioty wynajmują pomieszczenia od SP ZZOZ ZSZ MSWiA w Zielonej Górze na podstawie umów najmu lokalu (koszty najmu odpowiadają kosztom lokalnym).

Na podstawie skontrolowanych umów najmu lokalu, m.in. z NZOZ "OKO", najemca zobowiązany jest do:

oraz ponoszenia:

Pragnę podkreślić, iż w celu dokonania kompleksowej oceny całokształtu zagadnień w tym zakresie. Departament Inspekcji Sanitarnej i Zakładów Opieki zdrowotnej MSWiA zaplanował szczegółową analizę wszystkich umów z podmiotami nie będącymi w strukturach SP ZZOZ ZSZ MSWiA w Zielonej Górze, a działającymi na jego terenie, celem oceny ich legalności oraz zabezpieczenia interesów jednostki (w tym osiąganych przychodów).

Ustosunkowując się do zagadnienia zatrudniania w innych podmiotach pracowników SP ZZOZ ZSZ MSWiA w Zielonej Górze podzielam pogląd Pani Senator odnośnie świadczenia pracy w Niepublicznym ZOZ działającym na terenie SP ZZOZ ZSZ MSWiA przez dyrektora J. Wasylkowskiego. Jednocześnie informuję, że od dnia 9.02.2001 r. ww. nie będzie udzielał świadczeń medycznych w NZOZ. Pan dr Wyporski z dniem 31.12.2000 r. rozwiązał stosunek pracy z SP ZZOZ ZSZ MSWiA w Zielonej Górze, gdzie pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. lecznictwa. Od 2.01.2001 r. pracuje jako lekarz w NZOZ "OKO", którego jest założycielem. Inni etatowi pracownicy SP ZZOZ ZSZ MSWiA w Zielonej Górze pracują w nzoz-ach w ramach umów - zleceń i poza godzinami świadczenia pracy w podstawowym miejscu zatrudnienia, w którym nie ponosi się żadnych kosztów osobowych, wynikających z ich zatrudnienia w nzoz-ach.

Kazimierz Ferenc

Warszawa, dnia 12.03.2001 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowsiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

- "Analiza sektora górnictwa węgla kamiennego w Polsce".

Ad: Kosztów wykonania przez firmę EVIP International Sp. z o.o. analizy biznes planów spółek węglowych i samodzielnych kopalń będących podmiotami prawa handlowego oraz wykonania przez firmę PricewaterhouseCoopers "Analizy sektora górnictwa węgla kamiennego w Polsce".

Koszt wykonania przez firmę EVIP International Sp. z o.o. analizy biznes planów spółek węglowych i samodzielnych kopalń będących podmiotami prawa handlowego określony został w umowie Nr MSP/408/98 z dnia 1 października 1998 r. i wynosił 60.000 USD.

AD Źródeł finansowania w/w opracowań:

Koszty wykonania przez firmę EVIP International SP z o.o. analizy biznes planów spółek węglowych i samodzielnych kopalń będących podmiotami prawa handlowego oraz wykonania przez firmę PricewaterhouseCoopers "Analizy sektora górnictwa węgla kamiennego w Polsce" pokryte zostały ze środków pożyczki Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju (Banku Światowego) Nr 3242/POL przyznanej Polsce na podstawie umowy zawartej pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Międzynarodowym Bankiem Odbudowy i Rozwoju z dnia 10 lipca 1991 r.

Ad Udziału polskich firm współuczestniczących w realizacji w/w opracowań:

Analiza biznes planów spółek węglowych i samodzielnych kopalń wykonywana była przez firmę EVIP International Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie, która jest podmiotem polskim. Natomiast "Analiza sektora górnictwa węgla kamiennego w Polsce" wykonywana była przez zagraniczny podmiot tj.: firmę PricewaterhouseCoopers z siedzibą w Londynie, przy czym jej podwykonawcą była także polska firmy tj.: Główny Instytut Górnictwa z siedzibą w Katowicach.

Ad Stopnia wykorzystania, czyli użyteczności w/w opracowań dla:

Realizacja obu projektów związana była z rządowym programem restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego pt. "Reforma górnictwa węgla kamiennego w Polsce w latach 2998-2002" i miała kluczowe znaczenie w realizacji warunków uruchomienia przez Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju pożyczki dostosowawczej dla sektora górnictwa węgla kamiennego. Niezależnie od powyższego przedmiotowe opracowania zostały wykorzystane w następujący sposób:

- Analiza biznes planów spółek węglowych i samodzielnych kopalń węgla kamiennego, wykonana przez firmę EVIP International Sp. z o.o. wykorzystana została przez MSP w procesie uzgadniania w trybie przepisów art. art. 7 ust. 6 do ustawy z dnia 26 listopada 1996 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych opinii Ministra Gospodarki odnośnie programów naprawczych spółek i samodzielnych kopalń węgla kamiennego.

- "Analiza sektora górnictwa węglowego w Polsce" wykonana przez firmę PricewaterhouseCoopers określa między innymi możliwe warianty strategii prywatyzacji sektora, a także propozycje prawnych i administracyjnych uregulowań ułatwiających przeprowadzenie tego procesu. Wyniki tej analizy, zgodnie z przyjętą przez Radę Ministrów dnia 21 grudnia 1999 r. korektą rządowego programu reformy górnictwa węgla kamiennego pt.: "Reforma górnictwa węgla kamiennego w Polsce w latach 1998-2002", stanowiły będą podstawę opracowania przez rząd strategii prywatyzacji sektora.

Warszawa, 2001-03-14

W związku z przesłanym na ręce Prezesa Rady Ministrów, przy piśmie nr AG/043/71/02/IV z dnia 21 lutego 2001 r., oświadczeniem pana Senatora Andrzeja Ostoję-Owsianego złożonego podczas 75. posiedzenia Senatu RP w dniu 14 lutego 2001 r. w sprawie dramatycznej sytuacji Uniwersytetu Łódzkiego - uprzejmie proszę Panią Marszałek o przyjęcie niniejszego wyjaśnienia.

Resort edukacji podziela niepokój pana Senatora o możliwości właściwego rozwoju bazy lokalowej Uniwersytetu Łódzkiego, adekwatnego do dynamiki wzrostu liczby kształconych studentów. Sytuację znacznie pogarsza proces regulowania stosunków własnościowych na terenie Łodzi, w którego wyniku Uczelnia zmuszona jest do zwrotu byłym właścicielom części obiektów lub opłacania wysokich kwot czynszów za ich najem. Podobne trudności dotyczą także Politechniki Łódzkiej, a Ministerstwo Edukacji Narodowej stara się - na miarę możliwości budżetowych - przeciwdziałać temu, poprzez wspieranie finansowe inicjatyw inwestycyjnych łódzkich uczelni.

Jak wspomniał pan Senator Andrzej Ostoja-Owsiany, w latach dziewięćdziesiątych minionego stulecia zarysowała się pewna poprawa w działalności inwestycyjnej Uniwersytetu. Jednak uwarunkowania budżetowe, w jakich działały i nadal działają szkoły wyższe, nie sprzyjały stabilizacji pozytywnych zmian w tym zakresie. W okresie ostatniego dziesięciolecia nakłady budżetu państwa na inwestycje nie pokrywały bowiem inflacyjnego wzrostu kosztów realizowanych przez uczelnie zadań, a w latach 1993, 1995 i 1998 wystąpił wyraźny spadek dynamiki wzrostu nakładów, przy czym w 1998 r. nakłady zmniejszono do ok. 92% nakładów roku poprzedniego. Wobec jednoczesnego wzrostu zadań edukacyjnych szkolnictwa wyższego, wystąpiły dysproporcje pomiędzy wielkością bazy materialnej, uzasadnionymi potrzebami jej powiększenia lub zmodernizowania, a możliwościami budżetu państwa dofinansowania zamierzeń inwestycyjnych uczelni. Pomimo znacznego zwiększenia w 1999 r. nakładów inwestycyjnych z budżetu państwa (do ok. 277% nakładów roku 1998), a następnie utrzymania tendencji wzrostowej w 2000 r. (ok. 122% roku 1999) oraz w 2001 r. (ok. 115% roku 2000) - potrzeby inwestycyjne szkół wyższych MEN wymagałyby dofinansowania z budżetu państwa kwot ok. 1 miliarda złotych, a liczba jednocześnie realizowanych zadań sięgałby ok. 200 tytułów.

Wielkość nakładów budżetu państwa w 2001 r. na inwestycje w szkołach wyższych nadzorowanych przez Ministra Edukacji Narodowej, pozwala zaspokoić zaledwie około 40% zgłoszonych przez uczelnie potrzeb inwestycyjnych, zarówno w obszarze zadań kontynuowanych, jak i nowo rozpoczynanych. Uwzględniając jednak trudną sytuację lokalową Uniwersytetu Łódzkiego, pomimo opisanych wyżej uwarunkowań budżetowych - MEN przewiduje utrzymanie dotychczasowego poziomu dotowania realizowanego przez Uczelnię zadania inwestycyjnego budowy Budynku Dydaktycznego Wydziału Zarządzania.

Z wyrazami szacunku

w/z Ministra
Podsekretarz Stanu
Lech Sprawka

Warszawa, dnia 13.03.2001 r.

Stosownie do § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 kwietnia 1997 r. w sprawie ogólnych warunków obowiązkowego ubezpieczenia budynków wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od ognia i innych zdarzeń losowych (Dz.U. Nr 36, poz. 220) z tytułu ubezpieczenia budynków rolnych odszkodowanie przysługuje za szkody powstałe w tych budynkach na skutek wymienionych enumeratywnie w tym przepisie zdarzeń losowych oraz innych żywiołów. Należy przy tym mieć na uwadze fakt, iż odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń musi być jednoznacznie sprecyzowana ze względu na konieczność odpowiedniego oszacowania ryzyka oraz wielkości składki ubezpieczeniowej.

Minister Finansów dostrzega, że powyższe zapisy w obecnym brzmieniu mogą budzić wątpliwości interpretacyjne. Mając to na względzie już od ponad roku trwają prace nad ich zmianą. Dyskutowane jest ewentualne skreślenie występującego w ust. 1 § 11 wyrażenia "innych żywiołów" oraz enumeratywne wymienienie i zdefiniowane wszystkich zdarzeń losowych, których wystąpienie powoduje odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń.

Innymi ważnymi czynnikami, które także musiały zostać wzięte pod uwagę przy definiowaniu "opadów śniegu", a które również budziły wątpliwości, były obowiązujące w Polsce normy projektowania budowli oraz wartości obliczeniowe obciążenia śniegiem dachu. Przy określaniu tej wartości, stanowiącej o tym, kiedy konstrukcja nie powinna ulec katastrofie, musiały być wzięte pod uwagę trzy czynniki: wartość charakterystyczna obciążenia śniegiem gruntu, współczynniki zależne od kształtu dachu i stopnia jego pochylenia oraz tzw. częściowy współczynnik bezpieczeństwa. Należy przy tym jednocześnie zaznaczyć, że zdaniem specjalistów z Instytutu Techniki Budowlanej, obiekt zbudowany zgodnie z obowiązującymi normami budowlanymi nie powinien, na skutek opadów śniegu, przy dołączeniu odpowiedniej dbałości o jego bezpieczeństwo (odgarnianie śniegu), ulec zniszczeniu.

Według szacunków Polskiej Izby Ubezpieczeń, po uzyskaniu opinii zakładów ubezpieczeń, podwyżka składki mieściłaby się w przedziale od 10 do 20%. Tymczasem organizacje i związki rolnicze zaprezentowały stanowisko, stosownie do którego rozszerzenie zakresu odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń o ryzyko "opadów śniegu" jest warunkowane podwyżką składki nie przekraczającą 5%.

Warszawa, dnia 2001-03-14

Przyjęta w ustawie budżetowej na rok 2000 subwencja oświatowa wynosiła 19 277 285 000 zł i wzrosła nominalnie do 1999 roku o 16,4% (tj. 2 726 152 000 zł). Dla poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego została rozdysponowana kwota, pomniejszona o 1% rezerwy subwencji pozostającej do dyspozycji Ministra Finansów, w wysokości 19 084 510 000 zł, w tym na wdrożenie nowego wykazu stanowisk oraz na 1% realny wzrost wynagrodzeń nauczycieli, kwota 725 782 000 zł - podzielona proporcjonalnie wskaźnikiem 1,041. Środki niezbędne na wdrożenie nowego systemu wynagradzania (14 087 810 013 zł) powinny angażować:

1) nauczyciel stażysta - 1 222 zł

2) nauczyciel kontraktowy - 1 479 zł

3) nauczyciel mianowany - 1 772 zł

W związku z powyższym, wzmiankowany przepis określa zakres zobowiązań Skarbu Państwa z tytułu wdrożenia Karty Nauczyciela w stosunku do jednostek samorządu terytorialnego. Globalna wysokość subwencji oświatowej pozwalała na wdrożenie przepisów Karty Nauczyciela, biorąc pod uwagę wysokość średnich wynagrodzeń nauczycieli poszczególnych stopni awansu zawodowego. Natomiast zasada ta nie znalazła odzwierciedlenia w poszczególnych jednostkach samorządu terytorialnego.

Uprzejmie informuję Panią Marszałek, iż w wyniku licznie sygnalizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego braków środków finansowych na wynagrodzenia powołany został przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego - Zespół ds. Oceny Skutków Wdrożenia Karty Nauczyciela. Komisja przyjęła kwotę 1 196 000 tys. zł jako niedobór zawartych w części oświatowej subwencji ogólnej środków niezbędnych na pokrycie pełnych kosztów wdrożenia zmian w Karcie Nauczyciela. Ostatecznie po przeprowadzonych w Ministerstwie Edukacji Narodowej korektach danych statystycznych dodatkowe nieplanowane skutki wdrożenia znowelizowanej ustawy - Karta Nauczyciela w poszczególnych jednostkach samorządu terytorialnego zamknęły się ogółem kwotą - 1 286 488 935 zł.

Pragnę poinformować, iż wszystkie jednostki samorządu terytorialnego, które nie otrzymały w 2000 r. z budżetu państwa środków niezbędnych na sfinansowanie nowego systemu wynagradzania nauczycieli w pełnej wysokości, zostały powiadomione o wielkości środków pozostałych jeszcze do przekazania (tj. wielkości wyliczonej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej kwoty na sfinansowanie wdrożenia podwyżek płac nauczycieli po pomniejszeniu o środki na ten cel ujęte w części oświatowej subwencji ogólnej na 2000 r. i środki już przekazane z budżetu państwa). Minister Finansów pismem z dnia 30 listopada 2000 r. (nr ST3-440-473/2000) powiadomił te jednostki samorządu terytorialnego, które mają otrzymać w 2001 roku pozostałe należne środki z tytułu wprowadzenia znowelizowanej ustawy - Karta Nauczyciela. W pismach określono pozostałą należną kwotę do zapłaty oraz podkreślono, iż zwrot nastąpi z budżetu w 2000 r. na zasadach określonych w przyjętym w dniu 20 września 2000 r. Stanowisku Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.

Samorządom, które nie uzyskają rekompensaty w 2000 roku, zapewniono ich pokrycie w roku 2001, z uwzględnieniem kosztów, poniesionych przez te jednostki w związku z późniejszym otrzymaniem środków. Zgodnie z przyjętą w dniu 11 stycznia br. przez Rząd autopoprawką do projektu ustawy budżetowej, w części 8 Rezerwy celowe poz. 64, przewidziana została kwota w wysokości 752 985 tys. zł. Uruchomienie środków ujętych w rezerwie celowej będzie możliwe dopiero po uchwaleniu ustawy budżetowej na 2001 rok. Środki z tej rezerwy będą przekazywane do jednostek samorządu terytorialnego w formie dotacji (za pośrednictwem wojewodów) na dofinansowanie bieżących zadań własnych, związanych z realizacją zadań oświaty i wychowania.

W myśl art. 4 ust. 4 projektu ustawy o wykonywaniu budżetu państwa zasady i tryb udzielania dotacji określony zostanie w drodze rozporządzenia przez Ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z Ministrem właściwym do spraw finansów. O przeznaczeniu dotacji będzie decydował organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego a do rozliczenia dotacji nie będą miały zastosowania postanowienia art. 93 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. Nr 155, poz. 1014 z późn. zm.). Wprowadzenie takich regulacji powinno umożliwić tym jednostkom, które zaciągnęły kredyty - ich spłatę, a pozostałym realizację wstrzymanych zadań lub zwrot poniesionych kosztów.

Pragnę poinformować, iż ostatni raport o stanie wdrażania podwyżek płac dla nauczycieli, przekazany przez Kuratora Oświaty dnia 3 stycznia br., obejmuje 2 813 jednostek samorządu terytorialnego. Z uzyskanych informacji wynika, iż wszystkie jednostki wypłaciły wynagrodzenia według nowych angaży. Natomiast wyrównanie wynagrodzenia od 1 stycznia 2000 r. wypłaciło 118 samorządów województwa warmińsko-mazurskiego, co stanowi 88,06% wszystkich jednostek w skali województwa.

Wysokość kwot niezbędnych na realizację Karty Nauczyciela w poszczególnych jednostkach samorządu terytorialnego została określona na podstawie ankiety - "Rozliczenie skutków wdrożenia nowego systemu wynagradzania nauczycieli", w której samorządy przedstawiły informację o skutkach podwyżki płac nauczycielskich w ujęciu miesięcznym. W kalkulacji uwzględniono wynagrodzenie zasadnicze, dodatki i wynagrodzenia dodatkowe w wysokościach podanych przez poszczególne jednostki jako łączne wynagrodzenie nauczycieli zatrudnionych w dniu 10 kwietnia 2000 r. w warunkach przed wprowadzeniem Karty Nauczyciela oraz w warunkach po wprowadzeniu Karty, biorąc pod uwagę algorytm przyjęty przez Komisję Wspólną Rządu i Samorządu w dniu 25 lipca 2000 r. Ta przyjęta dla wszystkich jednostek samorządu terytorialnego metodologia naliczania skutków wdrożenia Karty nauczyciela nie uwzględnia zobowiązań samorządów wychodzących ponad podane kalkulacje a wynikających z regulaminów przyjmowanych przez organy prowadzące.

Wszystkie jednostki samorządu terytorialnego otrzymały informację o wysokości niedoboru części oświatowej subwencji ogólnej na realizację Karty Nauczyciela. Natomiast w przypadku jednostek, które wnosiły o korektę naliczonych środków (danych statystycznych lub danych wypełnienia ankiety) - informację o pozytywnym lub negatywnym rozpatrzeniu wniosku. Również Gmina Morąg otrzymała odpowiedź na przedmiotowy wniosek dnia 15 lutego br. (nr pisma DK-WSW-1032/82/KK/2001). Natomiast pismem z dnia 11 grudnia 2000 r. (nr pisma DKS-WSW-1032/301/KF/2000) została również przesłana odpowiedź do Gminy Biskupiec o negatywnym rozpatrzeniu wniosku.

Pragnę poinformować Panią Marszałek, że Gmina Morąg otrzymała w 2000 r. wszystkie niezbędne środki z tytułu wdrożenia znowelizowanej Karty Nauczyciela w wysokości 1 056 483 zł, w tym: 319 068 zł w ramach części oświatowej subwencji ogólnej (4,01%), 172 362 zł w formie dotacji oraz 565 053 zł w formie subwencji oświatowej. Natomiast wysokość środków na sfinansowanie nowego systemu wynagradzania nauczycieli dla Gminy Biskupiec, oszacowanych na podstawie sporządzonej przez gminę ankiety, wynosi 1 007 117 zł. Z tej kwoty gmina otrzymała w 2000 r. 248 099 zł w ramach części oświatowej subwencji ogólnej (4,01%) oraz w formie dotacji z Ministerstwa Finansów - 141 798 zł. Do przekazania pozostały środki w wysokości - 617 220 zł.

3) danych statystycznych GUS na rok szkolny 1999/2000.

2) na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 29 grudnia 2000 r. w sprawie zasad podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. Nr 122, poz. 1330), wydanego na podstawie art. 35 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 (Dz.U. Nr 150, poz. 983 z późn. zm.),

3) na podstawie danych statystycznych GUS na rok szkolny 2000/2001.

Zgodnie z art. 40 pkt 1 i 4 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. Minister właściwy do spraw finansów publicznych w terminie do 15 października roku bazowego ma obowiązek poinformować jednostki samorządu terytorialnego o "rocznych kwotach poszczególnych części subwencji ogólnych, przyjętych w projekcie ustawy budżetowej", a także w terminie 14 dni od daty ogłoszenia ustawy budżetowej, poinformuje właściwe jednostki samorządu terytorialnego o ostatecznych kwotach poszczególnych części subwencji ogólnej.

Uprzejmie informuję Panią Marszałek, że wszystkie gminy województwa warmińsko-mazurskiego otrzymały informację o wysokości wstępnych kwot części oświatowej subwencji ogólnej. Natomiast we wzmiankowanej (w oświadczeniu Pana Senatora Janusza Lorenza) Gminie Biskupiec na wysokość części oświatowej subwencji ogólnej będzie miała znaczący wpływ malejąca liczba uczniów rzeczywistych - w stosunku do roku szkolnego 1999/2000 spadek z 1 425 do 1 371. Jednakże, ze względu na przeprowadzoną w gminie racjonalizację sieci szkolnej (likwidacja jednej szkoły) sytuacja w zakresie realizacji zadań oświatowych nie pogorszy się. Gmina będzie finansować mniejszą liczbę oddziałów szkolnych - 67 w roku 2000/2001. Na korzyść zmieniła się także liczba uczniów przypadających na oddział (wzrosła w bieżącym roku szkolnym do 20,46). Zastosowanie nowego algorytmu spowodowało natomiast, że wzrosła liczba uczniów przeliczeniowych z 2 001 w roku szkolnym 1999/2000 do 2231 w roku szkolnym 2000/2001.

Z wyrazami szacunku

w/z Ministra
Podsekretarz Stanu
Lech Sprawka

Warszawa, 2001-03-15

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez senatora Stanisława Gogacza podczas 75 posiedzenia Senatu RP w dniu 14 lutego 2001 r. w sprawie zaprzestania finansowania Lubelskiego Klubu Sportowego Głuchych "Spartan" - uprzejmie informuję. Urząd Kultury Fizycznej i Sportu dofinansowywał zadania realizowane przez Kluby w obszarze rozwoju sportu osób niepełnosprawnych do czasu wyjaśnienia sytuacji prawnej w Polskim Związku Sportu Głuchych. W 1998 roku Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki przekazywał bezpośrednio środki do Klubów, natomiast w 1999 r. i 2000 r. za pośrednictwem Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego.

Sport dla osób niepełnosprawnych jest ważnym elementem rehabilitacji oraz integracji ze społeczeństwem dlatego Ministerstwo Edukacji Narodowej popiera wszelkie inicjatywy i działania zmierzające do jego rozwoju.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 16 marca 2001 r.

W granicach planowanego lotniska w dyspozycji Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa pozostaje około 307 ha gruntów wchodzących w skład Zasobu WRSP. Z tego areału około 300 ha gruntów jest obciążone umowami dzierżawy obowiązującymi do 2004 r. W sąsiedztwie planowanego lotniska (obręb Topolany i Potoka) w dyspozycji Agencji pozostaje około 850 ha gruntów byłego Kombinatu Rolnego w Michałowie i Państwowego Funduszu Ziemi, z tego około 710 ha w dzierżawie. Z posiadanych przez Ministerstwo Skarbu Państwa informacji wynika, że w dniu 18.01.2000 r. na spotkaniu w Podlaskim Urzędzie Wojewódzkim podjęto decyzję o wykonaniu ekspertyzy oceny możliwości i warunków budowy lotniska. Na spotkaniu tym Agencja WRSP zobowiązała się do wstrzymania trwałego rozdysponowywania gruntów położonych w obrębie Topolany i Potoka, rezerwując je pod potrzeby ewentualnej inwestycji.

Jednocześnie pragnę poinformować, że Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa, jako państwowa osoba prawna, działa w oparciu o przepisy ustawy z dnia 19.10.1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz.U. z 1995 r. Nr 57, poz. 299 ze zm.). Art. 24 ust. 5 cytowanej ustawy stanowi, że nieruchomości wchodzące w skład Zasobu Agencja może w drodze umowy nieodpłatnie przekazać na własność jednostce samorządu terytorialnego - na cele związane z inwestycjami infrastrukturalnymi służącymi wykonywaniu zadań własnych. Budowa regionalnego lotniska pasażerskiego nie należy do zadań własnych samorządu województwa (art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 5.06.1998 r. o samorządzie województwa - Dz.U. Nr 91, poz. 576, ze zm.). W związku z tym niemożliwe jest nieodpłatne przekazanie nieruchomości Zasobu WRSP na rzecz samorządu województwa podlaskiego, z przeznaczeniem na ten cel. Działanie takie byłoby sprzeczne z przepisami przytoczonej ustawy, a zatem niezgodne z prawem. Jednocześnie uprzejmie informuję, że zainteresowane podmioty mogą nabyć przedmiotowe grunty w trybie przepisów ustawy z dnia 19.10.1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.

Warszawa, dnia 2001-03-16

Kancelaria Senatu RP

W nawiązaniu do oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Jerzego Suchańskiego podczas 76. posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 23 lutego 2001 r., uprzejmie informuję, iż Pan Wojciech Wiśniewski nie sprawuje obecnie żadnych funkcji w Towarzystwie Ubezpieczeniowym Inter Polska S.A. z siedzibą w Warszawie, przy ul. Zgrupowania "Żmija" 12.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 16 marca 2001 r.

W związku z pismem z dnia 28 lutego 2001 r. Nr AG/043/94/01/IV, przy którym przesłany został tekst oświadczenia złożonego przez senatorów Pana Stanisława Cieślę i Pana Lecha Feszlera w sprawie udzielenia odpowiedzi na prośbę senatorów Klubu Senatorskiego Akcji Wyborczej Solidarność z dnia 6 grudnia 200 r. - uprzejmie informuję, że odpowiedź ta została udzielona zainteresowanym w piśmie z dnia 19 stycznia br. (w załączeniu kopia pisma).

Warszawa, dnia 19.01. 2001 r.

Tak przygotowana racjonalizacja sieci sądów okręgowych nie niesie żadnych zagrożeń dla wymiaru sprawiedliwości. Kontakt lokalnej społeczności z sądem nie zostanie w żaden sposób utrudniony lub ograniczony, gdyż w ośrodkach nadal byłyby rozpoznawane w pierwszej i drugiej instancji sprawy dotychczas należące do właściwości rzeczowej przekształcanych jednostek.

W swoich zamierzeniach Ministerstwo Sprawiedliwości nie przewiduje także redukcji etatów w sądach i prokuraturach.

Warszawa, dnia 19.03.2001 r.

Szanowna Pani Marszałek,

- składki na ubezpieczenie zdrowotne od osób ubezpieczonych są pobierane i rejestrowane przez dwie instytucje - Zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Obie instytucje zebrane składki przekazują następnie do kas chorych wg zasad zawartych w odpowiednich aktach prawnych.

Podkreślić warto, iż plan przychodów ze składek jest jedynie dokumentem zawierającym przewidywania kasy chorych i nie stanowi żadnej gwarancji przychodów ze składek (w przeciwieństwie do finansowania z budżetu państwa). Obecne uregulowanie rejestracji i poboru składek na ubezpieczenie zdrowotne przez ZUS (jedno konto ubezpieczeń zdrowotnych dla wszystkich kas) oraz ich przekazywania do poszczególnych kas chorych (zaliczkowe z rozliczeniem co kwartał) powodują, iż błędy planowania przychodów ze składek w poszczególnych kasach chorych nie odbijają się wyłącznie na tej kasie, lecz obciążają również inne kasy. Po likwidacji systemu zaliczkowego przekazywania składek (która towarzyszyłaby pełnej identyfikacji składek przez ZUS) błędy planowania danej kasy obciążą tylko i wyłącznie tę kasę.

Z wyrazami szacunku

Grzegorz Opala

Warszawa, dnia 2001.03.20

Rząd w październiku 1999 r. skierował do Sejmu projekt ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Projekt zakłada, że od dnia wejścia ustawy w życie wszyscy najemcy lokali mieszkalnych, będą opłacali czynsz umowny. Projektowana ustawa przewiduje również, że podwyżki czynszu będą mogły być dokonywane nie częściej niż co 6 miesięcy. Ponadto, podwyżki te nie będą mogły w danym roku przekraczać średniorocznego wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w minionym roku w stosunku do roku poprzedzającego rok miniony nie więcej niż o 25%. Ograniczenia tego nie będzie się stosować do czynszów, których wysokość po podwyżce w stosunku rocznym nie będzie przekraczać 4,5% wartości odtworzeniowej lokalu.

Natomiast dla lokali nie wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy stawki czynszu regulowanego za 1 m² powierzchni użytkowej lokali, z uwzględnieniem czynników podwyższających lub obniżających ich wartość użytkową do końca 2004 r. będzie ustalał właściciel.

Konieczność dalszej ekonomizacji gospodarki mieszkaniowej wymaga także zmian w obowiązującym obecnie systemie dodatków mieszkaniowych. W tym celu Rząd równocześnie z projektem ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego skierował do Sejmu RP projekt nowej ustawy o dodatkach mieszkaniowych, zawierający korzystniejsze dla lokatorów kryteria ich przyznawania.

W projekcie ustawy o dodatkach mieszkaniowych proponuje się zwiększenie osłonowej roli tych dodatków. Jest to konieczne zarówno ze względu na wzrost wydatków związanych z rosnącymi cenami energii cieplnej, elektrycznej i gazu, jak również z uwagi na potrzebę objęcia pomocą ubogich rodzin, zamieszkałych w zasobach prywatnych, w tym w związku ze zmianami wysokości czynszu, jakie nastąpią po dniu 11 lipca 2001 r. Proponowane zmiany zakładają m.in. rozszerzenie kręgu uprawnionych do uzyskania dodatków mieszkaniowych, poprzez przyznanie uprawnień najemcom opłacającym czynsz wolny, oraz propozycje sukcesywnego łagodzenia progów dochodowych uprawniających do otrzymania dodatku.

Projekty ww. ustaw zostały rozpatrzone i przyjęte przez Podkomisję Nadzwyczajną oraz przez Komisje: Polityki Przestrzennej, Budowlanej i Mieszkaniowej, Polityki Społecznej oraz Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej i aktualnie oczekują na drugie czytanie w Sejmie, dlatego też przyjęcie ostatecznych przepisów leży w gestii Parlamentu.

Ponadto wyjaśniam, iż obowiązek wypłaty dodatków mieszkaniowych spoczywa na gminach i stanowi zadanie własne gminy, zgodnie z art. 45 ust. 1 obecnie obowiązującej ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych. Budżet państwa zaś, stosownie do art. 45 ust. 2 tej ustawy, corocznie dofinansowuje gminom wypłaty dodatków mieszkaniowych dotacjami celowymi "w granicach kwot określonych na ten cel w ustawie budżetowej". Powyższa zasada zostaje nadal utrzymana w projekcie ustawy o dodatkach mieszkaniowych. Oznacza to, że wysokość środków finansowych przyjętych w budżecie państwa na 2001 r. na dofinansowanie wypłat dodatków mieszkaniowych nie może decydować o ewentualnym niewypłacaniu tych dodatków dla osób uprawnionych.

Ministerstwo Rozwoju Regionalnego i Budownictwa
Sekretarz Stanu
wz. Jacek Szczot

Warszawa, 2001-03-20

W związku z pismem Pani Marszałek z dnia 21 lutego 1001 r. Nr AG/043/82/01/IV, przy którym przesłane zostało oświadczenie Pana Senatora Adama Graczyńskiego, złożone podczas 75. posiedzenia Senatu RP w dniu 14 lutego 2001 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czasopism specjalistycznych, uprzejmie informuję:

Od 1 stycznia 2001 roku, w związku z uchwaleniem w dniu 17 listopada 2000 r. przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, która została opublikowana w Dzienniku Ustaw Nr 105 pod poz. 1107, zerową stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do sprzedaży w kraju i importu czasopism specjalistycznych, o których mowa w art. 50 ust. 5b ww. ustawy. Jednocześnie ww. ustawa wprowadziła w art. 50 ust. 7 podstawę do określenia w drodze rozporządzenia wykazu czasopism specjalistycznych, do których stosuje się stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0%. Zgodnie z tym przepisem Minister Finansów w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury i dziedzictwa narodowego oraz ministrem właściwym do spraw nauki, został zobligowany do określenia wykazu czasopism specjalistycznych, do których stosuje się stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0% oraz warunków jej stosowania.

Wykaz czasopism specjalistycznych opodatkowanych zerową stawką podatku, stanowiący załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie wykazu czasopism specjalistycznych, do których stosuje się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków jej stosowania opublikowany w Dzienniku Ustaw Nr 121, poz. 1297, został opracowany w oparciu o wykazy przesłane przez ww. ministrów, jak również w oparciu o wnioski złożone przez poszczególnych wydawców. Czasopisma, które nie zostały wymienione w wykazie czasopism specjalistycznych podlegają opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. NR 11, poz. 50 ze zm.). Dotyczy to zarówno czasopism importowanych jak i czasopism sprzedawanych w kraju, nie wymienionych w powyższym wykazie.

Jednocześnie informuję, że czasopisma, które nie zostały wymienione w załączniku do ww. rozporządzenia z dnia 22 grudnia 2000 r. oraz nowe czasopisma, które zaczną ukazywać się w bieżącym roku, jeżeli spełniają ustawowe kryteria definicji określonej w art. 50 ust. 5b ww. ustawy, będą w miarę potrzeby w trybie art. 50 ust. 7 ww. ustawy ujmowane w wykazie czasopism specjalistycznych. Aktualnie trwają prace nad nowelizacją ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2000 r.

Jednocześnie informuję, że nie znajduję uzasadnienia do wprowadzenia zerowej stawki podatku od towarów i usług na wszystkie czasopisma ukazujące się na rynku. Zgodnie z przyjętym przez Radę Ministrów w dniu 19 października 1999 r. Stanowiskiem Negocjacyjnym w obszarze Podatki, Polska zobowiązała się do dostosowania swojego prawodawstwa w tym zakresie do końca 2002 r. Zgodnie z załącznikiem H do Szóstej dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC ze zm.), na książki i czasopisma powinna obowiązywać stawka obniżona, w warunkach Polski 7%.

Z upoważnienia Ministra Finansów
Sekretarz Stanu
Jan Rudowski

Warszawa, dnia 20.03.2001 r.

W odpowiedzi na Oświadczenie złożone przez Pana Senatora Zbigniewa Kruszewskiego podczas 74 posiedzenia Senatu w dniu 26 stycznia 2001 roku przesłane przy piśmie z dnia 31 stycznia 2001 r. (AG/043/31/01/IV) w sprawie "przywrócenia możliwości nabywania przez osoby chore podstawowych leków i innych środków, bezpłatnie, za opłatą ulgową lub zryczałtowaną", z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, przesyłam następujące informacje.

Cytowana ustawa przewiduje pokrywanie przez Kasy Chorych kosztów leczenia osobom ubezpieczonym - za leki określone:

W wymienionych wykazach zostały zamieszczone niezbędne leki stosowane w leczeniu podstawowych jednostek chorobowych. Wykazy tych leków opracowano po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Aptekarskiej oraz Krajowego Związku Kas Chorych i określają one asortyment leków refundowanych, jak również kwotę podlegającą refundacji.

W wykazach chorób przewlekłych oraz w pozostałych wykazach leków refundowanych, w każdej grupie terapeutycznej lub grupie leków objętych tą samą nazwą międzynarodową jest lek (wg oceny specjalistów o takim samym zakresie działania), który mieści się w limicie ceny i ten lek pacjent otrzymuje bez dopłaty, do pozostałych leków z danej grupy wnosi dopłatę wynikającą z różnicy cen preparatów.

Ceny urzędowe ustala Ministerstwo Finansów i dotyczą leków produkcji polskiej znajdujących się w wykazach leków refundowanych.

Z wyrazami szacunku

Grzegorz Opala

Warszawa, dnia 20.03.2001 r.

Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowsiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Mając na względzie konieczność zabezpieczenia społeczeństwa w leki ratujące życie, na podstawie art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 10 października 1991 r. o środkach farmaceutycznych, materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej (Dz.U. Nr 105, pz. 452 z późn. zm.) Minister Zdrowia Obwieszczeniem z dnia 22 stycznia 2001 r. w sprawie okresowego wprowadzenia do obrotu środków farmaceutycznych i materiałów medycznych nie wpisanych do Rejestru ustalił wykaz środków, które mogą być wprowadzone do obrotu do dnia 30 kwietnia 2001 r. (Dz. Urz. Ministerstwa Zdrowia Nr 1).

Obecnie na podstawie wniosków poszczególnych klinik, instytutów i szpitali, które wpływają do Ministerstwa Zdrowia przygotowywane są kolejne wykazy środków farmaceutycznych i materiałów medycznych. Wykazy te są przekazywane konsultantom i specjalistom krajowym do zaopiniowania, następnie po uzyskaniu opinii Komisji Rejestracji Środków Farmaceutycznych i Materiałów Medycznych podjęte zostaną decyzje o dopuszczeniu tych środków do obrotu.

Leki wymienione przez Pana Senatora (Nitrumon, Alkeran, Catapresan, Hyperstat, Agrylin, Milupa PKU-2) zostały dopuszczone do obrotu w Polsce Obwieszczeniem Ministra Zdrowia z dnia 22 stycznia 2001 r. i mogą być sprowadzane w ramach importu docelowego.

Preparat Decapeptyl został wpisany do Rejestru Środków Farmaceutycznych i Materiałów Medycznych. Lek zarejestrowany nie może być sprowadzany w ramach importu docelowego lecz jest kupowany przez hurtownie farmaceutyczne jak wszystkie zarejestrowane leki. Preparat Vercyte został wpisany na listę leków przesłanych do zaopiniowania specjalistom. Po uzyskaniu wymaganych opinii podjęta zostanie decyzja odnośnie dopuszczenia ich do obrotu.

- Odnośnie uregulowań prawnych importu docelowego. Ze względu na stanowisko Trybunału Konstytucyjnego wyrażone wyrokiem z dnia 7.11.2000 roku opracowany został projekt nowelizacji ustawy z dnia 10 października 1991 roku o środkach farmaceutycznych i materiałach medycznych, aptekach, hurtowniach i Inspekcji Farmaceutycznej w zakresie importu docelowego oraz projekt rozporządzenia wykonawczego.

2) importu docelowego indywidualnego - dla pacjentów leczonych poza szpitalem.

W przypadku importu docelowego zakładowego środki farmaceutyczne i materiały medyczne będą sprowadzane z zagranicy na koszt zakładu opieki zdrowotnej, w przypadku importu docelowego indywidualnego środki farmaceutyczne i materiały medyczne będą sprowadzane z zagranicy na koszt pacjenta. Przepisy ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym nie przewidują refundacji za leki nie znajdujące się na wykazach leków podstawowych, uzupełniających i stosowanych w chorobach przewlekłych. Projekt tej ustawy został skierowany do uzgodnień międzydziałowych.

- Obecnie mogą być sprowadzane w ramach importu docelowego środki farmaceutyczne i materiały medyczne nie zarejestrowane w Polsce dopuszczone do obrotu Obwieszczeniem Ministra Zdrowia.

- Wykaz środków farmaceutycznych stanowiących załącznik do Obwieszczenia Ministra Zdrowia z 22 stycznia 2001 r. zawiera leki niezbędne dla ratowania życia i zdrowia pacjentów, w szczególności są to leki, o dopuszczenie których występowali konsultanci i specjaliści krajowi, celem zapewnienia ciągłości leczenia specjalistycznego pacjentom dotychczas z tych leków korzystających. Do czasu opublikowania nowych regulacji prawnych tryb zaopatrywania w leki z określonej przeze mnie listy oraz zasady ich finansowania są oparte na stosowaniu obowiązujących dotąd przepisów.

Grzegorz Opala

Warszawa, dnia 20.03.2001 r.

Samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, zwane dalej sp zoz, funkcjonujące w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U.91.91.408 z późn. zm.) do 1998 r. objęte były sprawozdawczością budżetową. Od 1999 r. podmioty te zostały objęte sprawozdawczością GUS - sprawozdaniem o finansach samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej (formularz F-01/z).

Taką samą analizę, ale dotyczącą roku 2000, przeprowadzić będzie można dopiero po zamknięciu roku bilansowego przez sp zoz-y.

Z analizowanych 1682 jednostek 957 wykazało zysk netto, 725 jednostek - stratę netto. Poziom straty jednostek ogółem wynoszący 223 163 tys. zł jest jednak marginalny i wynosi 1,13% przychodów z działalności w badanych zakładach opieki zdrowotnej. Ukształtowanie się wyniku finansowego we wszystkich analizowanych jednostkach łącznie w postaci straty na poziomie 1% należy uznać za sytuację korzystną. Dla porównania - poziom straty ogółem w badanych jednostkach w 1998 r. wynosi 2 738 287 tys. zł i był ponad dziesięciokrotnie wyższy w liczbach bezwzględnych niż w 1999 roku.

Pomimo wystąpienia w analizowanych zakładach opieki zdrowotnej straty netto na poziomie 223 163 tys. zł wygenerowały one nadwyżkę finansową na poziomie 694 666 tys. zł. Nadwyżka finansowa to wynik finansowy skorygowany o amortyzację (czyli o koszt o charakterze niewydatkowanym). Nadwyżka finansowa stanowi 3,51% przychodów z działalności, zatem nie mógł wystąpić w 1999 roku w analizowanych jednostkach (ogółem) przyrost zobowiązań - charakterystyczny miernik oceny finansowej jednostek działających w oparciu o prawo budżetowe.

Należy zwrócić uwagę, że nie tylko działalność kas chorych warunkowała dobrą czy złą kondycję zakładu. Znaczną rolę przewidziano także dla samorządu (organu założycielskiego), który według obowiązujących przepisów prawnych dofinansowywał swoje jednostki. Wielokrotnie jednak - tak w przeszłości, jak i obecnie - brak było i jest współdziałania samorządu terytorialnego z reformowaniem systemu ochrony zdrowia polegającym na wprowadzeniu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Samorządy w wielu przypadkach nie podejmują np. koniecznych działań zmierzających do restrukturyzacji zakładów lub zlikwidowania części nierentownych placówek ochrony zdrowia, nie zaprzestają dofinansowania zakładów opieki zdrowotnej w zakresie nie objętym ubezpieczeniami, często też odmawiają finansowania opieki medycznej dla nieubezpieczonych bezdomnych.

Wydaje się jednak konieczne podkreślić, iż w związku z usamodzielnieniem zakładów opieki zdrowotnej (m.in. przestało je obowiązywać prawo budżetowe) niezbędne jest odwoływanie się do innych wskaźników określających ich sytuację finansową. Podstawowym miernikiem sytuacji finansowej jednostki samodzielnej jest wynik finansowy - zysk lub strata. Na dopuszczalny (tj. nie zagrażający dobrej sytuacji finansowej) poziom zadłużenia jednostki samodzielnej może wpływać wzrost aktywów: przyrost stanu zapasów, przyrost należności, stan środków pieniężnych. Samego zadłużenia nie można uważać za dobry wskaźnik kondycji finansowej m.in. dlatego, że ustalane jest ono w ujęciu statycznym (na określony moment). Posiadane przez jednostkę samodzielną dostatecznie duże aktywa płynne mogą zadłużenie w każdej chwili uregulować. Miernikiem sytuacji finansowej samodzielnej jednostki zatem może być tylko stopień niepokrycia zobowiązań aktywami płynnymi, czyli środkami pieniężnymi i należnościami.

Rozpatrywany z tego punktu widzenia stan zobowiązań krótkoterminowych analizowanych jednostek na koniec 1999 r. wynosi 298 161 tys. zł. Możliwa jest natychmiastowa spłata zobowiązań w 52% posiadanym stanem środków pieniężnych (1 454 969 tys. zł). Natomiast posiadany majątek obrotowy jednostek - środki pieniężne i należności w wysokości 2 906 463 tys. zł - umożliwia spłatę zadłużenia w całości.

Z wyrazami szacunku

Grzegorz Opala

Warszawa, dnia 20.03.2001 r.

- Mazowieckie Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt Sp. z o.o. z siedzibą w Łowiczu,

przewidują udział w radzie nadzorczej jednego przedstawiciela pracowników spółki i jednego przedstawiciela uprawnionych rolników. Przez uprawnionych rolników rozumie się zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 1 wymienionej ustawy osoby fizyczne i prawne prowadzące chów i hodowlę zwierząt gospodarskich, które w okresie 5 lat przed wejściem ustawy w życie korzystały z usług sztucznego unasienniania Centralnej Stacji Hodowli Zwierząt i jej Oddziałów.

3. Pismem z dnia 12.03.2001 r. Departament Nadzoru i Prywatyzacji I MSP zobowiązał rady nadzorcze ww. spółek do przedstawienia w terminie do dnia 30 marca ustalonego regulaminu wraz z harmonogramem wyborów.

Warszawa, dnia 21.03.2001 r.

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Lecha Feszlera na 75 posiedzeniu Senatu RP w dniu 14 lutego 2001 roku, skierowane do Prezesa Rady Ministrów w dniu 21 lutego 2001 roku pismem znak: AG/043/65/01/IV, pismem znak: DSPR 4404-25/01 z dnia 27 lutego 2001 r. - z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów - uprzejmie wyjaśniam, że rozwiązania zawarte w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.), promujące zatrudnianie osób niepełnosprawnych oraz wspierające pracodawców decydujących się na pracę z osobami niepełnosprawnymi, są w dużej mierze wykorzystywane przez małe i średnie przedsiębiorstwa.

Wyżej wymieniona ustawa przewiduje wsparcie pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne m.in. w formie zwrotu kosztów organizacji nowych lub przystosowania istniejących stanowisk pracy do potrzeb osób niepełnosprawnych oraz częściowego zwrotu wynagrodzeń wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia wypłacanego osobom niepełnosprawnym (jeżeli pracodawca zobowiąże się do zatrudniania osoby niepełnosprawnej przez okres co najmniej 54 miesięcy).

Aby zatrudnianiem osób niepełnosprawnych zainteresować pracodawców prowadzących małe zakłady pracy lub mogących zaoferować osobom niepełnosprawnym sezonowe lub krótkotrwałe zatrudnienie - przepis art. 27 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. oferuje im zwrot części wynagrodzenia osób niepełnosprawnych także w przypadku,gdy pracodawca nie może się zobowiązać do zatrudniania osoby niepełnosprawnej przez okres co najmniej 54 miesięcy.

Formą pomocy adresowaną bezpośrednio do osób niepełnosprawnych są szkolenia oferowane osobom nie posiadającym kwalifikacji lub stojącym przed koniecznością zmiany kwalifikacji w związku z brakiem propozycji zatrudnienia. Szkolenia przeznaczone są również dla osób, które utraciły zdolność do pracy w dotychczas wykonywanym zawodzie, a także w celu podwyższenia dotychczasowych kwalifikacji zawodowych tych osób lub zwiększenia ich aktywności zawodowej.

- zwrot kosztów za szkolenie zatrudnionych osób niepełnosprawnych w związku z koniecznością zmiany profilu produkcji,

Ponadto pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej korzysta w znacznym zakresie z ulg i zwolnień podatkowych.

Jedną z form umożliwiających elastyczne reagowanie na zagrożenia skutkujące często utratą płynności finansowej zakładów pracy chronionej była możliwość kompensowania należności wobec PFRON długami kopalń węgla kamiennego. Możliwość spłacania należności wobec Funduszu należnościami kopalń traktowana była jako rozwiązanie doraźne, stosowane do czasu zakwestionowania przez kontrolę Najwyższej Izby Kontroli jako działanie nieważne z mocy prawa i zabronione w zaleceniach pokontrolnych.

Obecnie nie ma zatem możliwości wykorzystania tego mechanizmu. Spółdzielnia Inwalidów "Razem" w Łomży musi uregulować kwestię zaległych zobowiązań, z tytułu udzielonej przez Fundusz pożyczki w 1993 roku w wysokości 320.000,00 zł., w bezpośredniej współpracy z Zarządem PFRON. Jak wynika z informacji przedstawionej przez Fundusz sprawa ta była i jest przedmiotem negocjacji dotyczących warunków zawarcia stosownej umowy. Zdaniem Funduszu problem polega na tym, że podmiot nie dotrzymuje zobowiązań zawartych w podpisywanych umowach, mimo iż na wniosek podmiotu stosowano zawieszanie kolejnych terminów płatności lub dokonywano zmiany okresu spłaty zobowiązania. Obecnie, na wniosek Prezesa Zarządu S.I. "RAZEM" z dnia 19 stycznia 2001 r., w Biurze PFRON została przygotowana kolejna wersja ugody. W przypadku podpisania jej przez Prezesa Zarządu ww. Spółdzielni zostanie uregulowany tryb i wysokość spłat zobowiązania z tytułu udzielonej pożyczki.

Wychodząc naprzeciw niepokojom pracodawców i osób niepełnosprawnych związanych z tymi zmianami, Pełnomocnik Rządu do Spraw Osób Niepełnosprawnych, przygotował do realizacji w 2000 roku programy celowe między innymi: "BRAILLE 2000", "SEZAM", "MERKURY" i "HEFAJSTOS", które będą kontynuowane w 2001 roku.

Program "SEZAM" jest formą pomocy zakładom pracy chronionej zagrożonym utratą płynności finansowej, w związku z obowiązkiem odprowadzania podatku VAT wprowadzonym ustawowo od 1 stycznia 2000 r. Program przewiduje dwie formy pomocy: dofinansowanie do odsetek od kredytów bankowych zaciągniętych na zapłatę podatku VAT oraz udzielenie pożyczki na ten cel.

Z dniem 1 stycznia 2001 r. weszła w życie ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz.U. Nr 60, poz. 704 z dnia 27.07.2000 r.). Będzie ona miała zasadniczy wpływ na korzystanie przez przedsiębiorców, w tym także prowadzących zakłady pracy chronionej, z dotychczasowych form pomocy ze środków publicznych, w tym także z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Warszawa, dnia 22.03.2001 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o paszportach (Dz.U. z 1991 r. Nr 2, poz. 5 z późn. zm.), paszporty wydaje w kraju wojewoda właściwy ze względu na miejsce pobytu stałego osoby ubiegającej się o paszport.

Przepisy - wydanego na podstawie ww. ustawy - rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 20 marca 1999 r. w sprawie wzorów oraz trybu wydawania paszportów, dokumentów wymaganych do ich otrzymania, a także trybu postępowania funkcjonariuszy Straży Granicznej w przypadku ujawnienia w czasie kontroli granicznej wad w paszportach (Dz.U. Nr 37, poz. 358 oraz Dz.U. z 2000 r. NR 15, poz. 197), ustalają sposób składania podań o wydanie paszportów oraz sposób i miejsce odbioru tych dokumentów.

Ze swej strony popieram działania mające na celu zawieranie przez wojewodów - w sposób zgodny z prawem - porozumień w sprawie załatwiania spraw paszportowych dla mieszkańców powiatów przez zarządy powiatów, oczywiście pod warunkiem zabezpieczenia transportu, miejsc przechowywania i odbioru oraz przed utratą, zniszczeniem i dostępem osób niepożądanych do tychże dokumentów.

Warszawa, dnia 2001-03-22

W trakcie wdrażania nowego systemu wynagradzania nauczycieli w 2000 r. jednostki samorządu terytorialnego zaczęły sygnalizować znaczące niedobory środków na ten cel. Wobec zaistniałej sytuacji stało się niezbędne podjęcie natychmiastowych działań umożliwiających wsparcie finansowe samorządów. Komisja Wspólna Rządu i Samorządu Terytorialnego powołała Zespół ds. Oceny Skutków Wdrożenia Karty Nauczyciela. W dniu 20 września 2000 r. Komisja uchwaliła stanowisko, w którym określono wysokość kwoty niezbędnej na wdrożenie znowelizowanej Karty Nauczyciela niezbędnej na ten cel oraz działania Rządu w roku 2000 i następnym. Niektóre z tych działań wymagały przesunięcia środków z rezerw celowych i skierowania w formie dotacji dla samorządów na wdrożenie Karty Nauczyciela. Wiązało się to z uzyskaniem zgody Sejmowej Komisji Finansów Publicznych. Uruchomiono również środki w będącej w dyspozycji Ministra Edukacji Narodowej rezerwy nr 21 oraz 1% rezerwy części oświatowej subwencji ogólnej.

Uprzejmie informuję Panią Marszałek, iż w 2000 roku podejmowane były starania, aby znaleźć dodatkowe środki umożliwiające zrekompensowanie możliwie wielu jednostkom samorządu terytorialnego skutki wdrażania Karty Nauczyciela. W szczególności tym, które znajdują się w sytuacji najtrudniejszej. Jednocześnie zaapelowano do samorządów o terminowe wypłacenie nowych wynagrodzeń nauczycielom i przysługujących wyrównań od 1 stycznia 2000 r.

W dniu 12 grudnia 2000 r. na posiedzeniu Zespołu ds. Edukacji i Kultury Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego podjęto decyzję, aby powstałe w 2000 roku oszczędności w wydatkach planowanych w części 82 - Subwencje ogólne dla jednostek samorządu terytorialnego z tytułu części wyrównawczej subwencji ogólnej dla powiatów, gmin i województw zostały przeznaczone na pełne sfinansowanie skutków wdrożenia nowego systemu wynagradzania nauczycieli gminom otrzymującym subwencję wyrównawczą.

Ponadto uprzejmie informuję, że dodatkowe środki niezbędne na wdrożenie znowelizowanej ustawy - Karta Nauczyciela w skali całego kraju i po przeprowadzonej korekcie danych statystycznych zamknęły się ogółem kwotą - 1 286 449 tys. zł. W 2000 roku Ministerstwo Finansów przekazało 2 748 jednostkom samorządu terytorialnego ogólną kwotę w wysokości 708 285 670 zł, przyjmując jako podstawowe kryterium kondycję finansową poszczególnych gmin, powiatów i samorządów województw.

3) powiatów ziemskich - 93 802 207 zł;

Środki wydane na realizację Karty Nauczyciela w roku 2001 zostały ujęte w rezerwie celowej nr 61 ustawy budżetowej 2001 r. - gdzie przewidziano kwotę 754 633 tys. zł na realizację zobowiązań z tytułu wdrożenia Karty Nauczyciela za 2000 rok wraz z poniesionymi przez jednostki samorządu terytorialnego kosztami. Środki z tej rezerwy będą przekazywane do jednostek samorządu terytorialnego w formie dotacji (za pośrednictwem wojewodów) na dofinansowanie bieżących zadań własnych, związanych z realizacją zadań oświaty i wychowania.

Pragnę poinformować Panią Marszałek, iż informacje dotyczące zaciągniętych kredytów (wysokość kredytów, odsetki, koszty obsługi, terminy spłat kredytów, wysokość dodatkowych wpływów z tytułu podatku od nieruchomości) są zbierane z jednostek samorządu terytorialnego za pośrednictwem Regionalnych Izb Obrachunkowych.

Jednocześnie uprzejmie informuję, iż Rząd nie zaciągnął kredytu na sfinansowanie działalności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Pożyczkę na swoją działalność zaciągnął natomiast w budżecie państwa Fundusz Ubezpieczeń Społecznych. Zaciągnięcie pożyczki było możliwe dzięki uregulowaniom art. 8 pkt 3 ustawy budżetowej na 2000 rok, który upoważniał Ministra właściwego do spraw finansów do udzielenia ze środków budżetu państwa pożyczek Funduszowi Ubezpieczeń Społecznych na wypłatę świadczeń gwarantowanych przez państwo do kwoty 2.000.000 tys. zł.

Z wyrazami szacunku

w/z Ministra
Podsekretarz Stanu
Lech Sprawka

Warszawa, dnia 23 marca 2001 r.

W nawiązaniu do pisma Mani Marszałek z dnia 28 lutego 2001 r. (pismo znak: AG/043/95/01/IV), przy którym zostało przesłane oświadczenie złożone przez senator Jolantę Danielak, senatora Zdzisława Jarmużka oraz senatora Zbyszka Piwońskiego podczas 76. posiedzenia Senatu w dniu 23 lutego 2001 r., uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

1. Urząd Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych nie dokonywał żadnej zmiany planu finansowego Lubuskiej Regionalnej Kasy Chorych. Przez cały 2000 rok obowiązywał plan finansowy przyjęty i zatwierdzony uchwałą Rady Lubuskiej Regionalnej Kasy Chorych Nr 4/V/99 z dnia 29 listopada 1999 r. Zaplanowana przez Radę Kasy kwota przychodów ze składek (netto) na poziomie 490 354, 51 mln zł (w tym otrzymywanych za pośrednictwem ZUS: 445 286, 57 mln zł i za pośrednictwem KRUS: 45 067,96 mln zł) nie była nigdy zmieniana, ani uchwałą Rady Kasy, ani decyzją Prezesa Urzędu Nadzoru.

Wypełniając obowiązek określony w przepisie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie sposobu ustalania wysokości zaliczek przekazywanych Kasom Chorych w 2000 r. przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych oraz trybu i terminów ich rozliczania (Dz.U. Nr 112, poz. 1322), w celu ustalania wysokości zaliczek jakie miały być przekazywane Kasom Chorych z wpływów ze składek na ubezpieczenie zdrowotne, Prezes Urzędu Nadzoru przekazał Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych klucz podziału oparty o procentowe udziały planowanych przychodów ze składek każdej z Kas Chorych w planowanych przychodach ze składek, obliczonych jako suma dla wszystkich Kas Chorych i przyjętych do określenia wyrównania finansowego między kasami Chorych, w części przychodów pobieranych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wyrównanie finansowe było określone przez Urząd Nadzoru w dniu 10 września 1999 r. Użyte w rozporządzeniu pojęcie "planowane przychody ze składek" nie ma w tym przypadku nic wspólne z określeniem "planowane przychody ze składek" będącym formułą opisującą jeden z elementów planu finansowego Kasy Chorych. Planowane przychody ze składek potrzebne do ustalenia kwot wyrównania finansowego, a w następstwie również do określenia klucza do zaliczkowego podziału składki, zostały określone przez Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego we wrześniu 1999 r. Wyrażone w planach finansowych Kas Chorych planowane przychody ze składek były samoistnie ustalane przez zarząd Kas Chorych, a następnie zatwierdzane uchwałami przez Rady tychże Kas Chorych. Minister Zdrowia w rozporządzeniu z dnia 30 grudnia 1999 r. jednoznacznie wskazał, że źródłem danych do ustalenia klucza podziału mogą być wyłącznie wartości planowanych przychodów ze składek stanowiące podstawę wyliczeń kwot wyrównania finansowego. Przyjęcie wartości z planów finansowych nie było możliwe również z innego powodu, gdyż na koniec grudnia 1999 r. nie wszystkie Kasy Chorych miały jeszcze ustalone plany finansowe na 2000 rok.

Wartość planowanych przychodów ze składek przekazywanych za pośrednictwem ZUS, określona przez Pełnomocnika Rządu i wykorzystana do wyliczenia kwot wyrównania finansowego, wynosiła dla Lubuskiej RKCh 400 156,96 mln zł, natomiast Rada Lubuskiej RKCh założyła w swoim (opracowanym niezależnie) planie finansowym, że przychody ze składek w tej części wyniosą 445 286,57 mln zł. Różnica pomiędzy tymi obu wartościami nie wynika w żadnej mierze z działań Urzędu Nadzoru. Obie liczby, w różnym czasie zostały dostarczone do Urzędu Nadzoru przez upoważnione do tego organy. Z całą stanowczością należy zaznaczyć, że w przypadku gdyby Urząd Nadzoru wyliczył klucz podziału zaliczek w oparciu o dane pochodzące z planu finansowego Lubuskiej RKCh, naruszyłby tym samym prawo. Jeśli natomiast Rada i Zarząd Lubuskiej RKCh uważają, że przyjęcie przez Urząd Nadzoru danych wykorzystywanych do określenia wyrównania finansowego jest błędem powinni dochodzić swoich racji na drodze sądowej.

2. Prezes Urzędu Nadzoru nie wydawał Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych żadnych dyspozycji. Działania ZUS-u w tym zakresie wynikały z przepisów prawa, a nie z nakazów Urzędu Nadzoru. Podobnie, z nakazu prawa i zgodnie z nim, Urząd Nadzoru wykonywał swoje zadania. Klucz podziału znajdował się w treści każdego zestawienia liczbowego opisującego rozdzielanie i rozliczanie zaliczek pomiędzy poszczególne Kasy Chorych. Rozliczenie zaliczek za pierwszy kwartał 2000 r. miało miejsce w dniu 10 maja 2000 r. Urzędowi Nadzoru nie jest znana przyczyna, dlaczego Zarząd Lubuskiej RKCh, mając wątpliwości, nie zwrócił się do Urzędu Nadzoru o ich wyjaśnienie w tym terminie, lecz zwlekał aż do 30 listopada 2000 r. Nie jest prawdą, że Zarząd Lubuskiej RKCh dopiero w dniu 17 listopada 2000 r. dowiedział się o wysokości planowanych przychodów ze składek jakie były wzięte do ustalenia klucza podziału. Znając zasady opisane w wyżej wymienionym rozporządzeniu Ministra Zdrowia, Zarząd Lubuskiej RKCh mógł samodzielnie dokonać weryfikacji poprawności obliczeń, gdyż do września 1999 r. dysponował pełnymi danymi (takimi samymi danymi jak Urząd Nadzoru), które były niezbędne do wyliczenia klucza podziału.

We wrześniu 2000 r. doszło do nowelizacji rozporządzenia. W pracach przygotowawczych kierowanych przez Pełnomocnika Rządu do Spraw Wprowadzenia Powszechnego Ubezpieczenia Zdrowotnego, które rozpoczęły się już w sierpniu 2000 r., uczestniczyli przedstawiciele wszystkich Kas Chorych, w tym Lubuskiej RKCh. W czasie narad (a było ich co najmniej 3) żaden z przedstawicieli Kas Chorych, a tym bardziej Lubuskiej RKCh, nie kwestionowali zapisu rozporządzenia, że klucz podziału zaliczki jest ustalany w oparciu o dane wykorzystywane do określania kwot wyrównania finansowego, a nie z aktualnych planów finansowych.

Znamienne jest, że Zarząd Lubuskiej RKCh nie okazywał żadnego zainteresowania rozdziałem zaliczek aż do momentu, gdy okazało się, że przekroczył zaplanowane (przez siebie!) koszty i zamknie 2000 rok stratą. Ze wstępnego sprawozdania finansowego za 2000 rok otrzymanego w ostatnich dniach w dokumencie pn. "Plan przywrócenia równowagi finansowej Lubuskiej Regionalnej Kasy Chorych w Zielonej Górze" od Zarządu Lubuskiej RKCh wynika, że Kasa zakończyła ubiegły rok stratą 52 707,89 mln zł (9,35% licząc od wykonanych kosztów ogółem). Przychody ze składek okazały się mniejsze od zaplanowanych jedynie o 11 772,91 mln zł (2,4%). Interesujące jest, że wykonanie planu w części dotyczącej przychodów ze składek przekazywanych za pośrednictwem ZUS wyniosło 98,8% (składki były mniejsze od zakładanych w planie finansowym tylko o 5,32 mln zł), zaś wykonanie planu w części dotyczącej przychodów ze składek przekazywanych przez KRUS wyniosło 85,7% (przychody z tego źródła były aż 6,5 mln mniejsze niż planowano). Oznacza to, że Zarząd Lubuskiej RKCh przygotowując w 1999 r. plan finansowy popełnił bardzo poważne błędy.

Jednak na wysokość straty istotny wpływ miały nie tyle mniejsze przychody ze składek, co nadmiernie poniesione koszty. Urząd Nadzoru zwracał Lubuskiej RKCh uwagę na ten problem, odmawiając zatwierdzenia sprawozdań finansowych za II i III kwartał 2000 r. oraz nakazując sporządzenie programu przywrócenia równowagi finansowej. Ostatecznie na koniec ubiegłego roku Lubuska RKCh w sposób istotny przekroczyła przewidziane w jej planie finansowym koszty. Rzeczywiste koszty Lubuskiej RKCh były wyższe od kosztów przez nią zaplanowanych w planie finansowym aż o 45,46 mln zł. Przy okazji warto przypomnieć, że Lubuska RKCh zamknęła 1999 rok niewielką stratą (0,55 mln zł) w o wiele trudniejszej sytuacji (wykonanie przychodów ze składek było mniejsze od planowanych o 5,8%).

Roczny wynik finansowy w pełni potwierdza zasadność decyzji Prezesa Urzędu Nadzoru odmawiającej zatwierdzenia sprawozdania finansowego za trzy kwartały 2000 r. i nakazanie Lubuskiej RKCh sporządzenie planu przywrócenia równowagi finansowej.

Sytuacja finansowa Lubuskiej RKCh jest niezwykle poważna. Taka duża strata (ok. 10%) nie jest do odrobienia w ciągu krótkiego okresu czasu, a jej skutki będą odczuwalne jeszcze przez kilka lat.

Z wyrazami szacunku

Prezes
Piotr Gryza

Warszawa, 23 marca 2001 r.

Szanowna Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowsiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W okresie od 1.01.2001 r. nominacje na stanowiska referendarzy sądowych (niezależnie od etatów przewidzianych w ustawie budżetowej na 2001 r.) otrzymały 62 osoby, w tym 50 osób po egzaminie referendarskim zakończonym w styczniu br. Dalsza obsada etatów referendarskich nastąpi w ramach realizacji postanowień ustawy budżetowej. Na początku kwietnia br., w układzie wykonawczym, sądy okręgowe otrzymają 141 etatów na potrzeby Krajowego Rejestru Sądowego (w tym 6 na Sąd Okręgowy w Olsztynie). Pozostałe etaty referendarskie zostaną przeznaczone na potrzeby wydziałów ksiąg wieczystych w sądach rejonowych na przełomie II i III kwartału 2001 r.